Er is een vorm van eenwording en voorbereiding, die mannen alleen tot stand kunnen brengen als ze zich losmaken van hun gezin en hun vrouw en ze zich afzonderen. Als je boven de grenzen van onze wereld uitgaat en alleen in de eenheid met de vrienden bent, brengt dit een speciaal gebed voort, speciale gevoelens. We hebben het gevoeld. Het is werkelijk zo en er is geen andere manier om het te beschrijven.

De voorbereiding van de vrouwen gaat niet over verbinding met elkaar, maar over hulp aan de mannen om dit te doen, om te proberen alle nodige voorwaarden te scheppen voor die eenheid en hen zacht vooruit te duwen naar de verbinding. Vrouwen kunnen mannen helpen om boven hun ego uit te stijgen en eenheid te bereiken.

Onze vrouwen – over de hele wereld – hebben dit punt trouwens heel goed begrepen. Ze hebben ons gesteund en daar ben ik dankbaar voor. Hun steun was tijdens de hele Arava Conventie voelbaar, daarmee hebben ze ons een grote dienst bewezen.

De Conventie van december vraagt al van ons, om aan de voet van de berg Sinaï te staan, waar ook vrouwen, kinderen en ouderen zijn. De mannen vormen echter het fundament, 600.000 zielen, dit betreft niet hun hoeveelheid, maar hun kracht.

In de wijsheid van Kabbalah wordt alles afgemeten naar kracht, omdat Kabbalah spreekt over eenwording in één alomvattend verlangen. Dit ene, machtige verlangen wordt uitgedrukt door het getal 600.000, dit symboliseert de kracht van onze eenheid. Naar het niveau van 600.000 oprijzen, betekent de volledige onthulling van de hogere kracht, de Schepper, bereiken.

Ik hoop dat we dit zullen bereiken, want we hebben alles wat ervoor noodzakelijk is ter beschikking. We doen in ieder geval alles wat we kunnen. De hele wereld heeft eveneens nodig wat wij doen en daarom ontvangen we steun van Boven. We slagen er niet in, omdat we zo speciaal zijn en zo getalenteerd, maar omdat er een groep nodig is, die de wereld voorwaarts zal leiden.

From the Sunday Virtual Lesson Series 11/20/2011

Filed under: Congressen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Vrouwen - Geen reacties→

Vraag: Op wat voor manier moeten we ons met elkaar verenigen vóór de Conventie in december? Hoe bereiden we ons zo voor, dat we alles op de juiste manier ervaren?

Antwoord: We doen niets op een andere manier: we lezen dezelfde artikelen, we horen dezelfde dingen, maar toch, er staat geschreven: “Het moet als nieuw zijn in je ogen”. Waarom staat er: “als nieuw”? Omdat jij het vernieuwt door je Aviut te onthullen, je nieuwe details van waarneming, steeds meer.

We weten dat we geen idee hebben wat we kunnen verwachten als we een nieuw gerecht opgediend krijgen. Als we het echter vaak geproefd hebben en we eraan gewend zijn geraakt, zoals aan ‘de keuken van onze moeder’, die ons vanaf onze jeugd vertrouwd is, kunnen we er maximaal van genieten.

Hetzelfde vindt plaats in de spirituele Partzufim. De eerste keer dat het Licht binnenkomt, is het alleen het Licht van Nefesh. De tweede keer is het al het Licht van Ruach, dat dezelfde oude Reshimot (informatieve genen) binnengaat, de derde keer is het het Licht van Neshama, enzovoort.

Met andere woorden: elke keer als de mens verder komt, keert hij terug naar wat hij al ervaren heeft en ontdekt hij een grotere diepte, voelt hij er meer smaak in, zoals er staat geschreven: “Je zult eten wat al geruime tijd voor je bestemd was”. Voor ons geldt hetzelfde. Elke keer, op dezelfde plaats, maar alleen steeds dieper, moeten we ons meer verbinden met elkaar, meer één zijn en gericht zijn op een waarachtige verbinding.

Laten we hierop hopen en ons gebed laten oprijzen, zodat het een ‘gebed van en voor de velen’ wordt, in verantwoordelijkheid voor elkaar.

From the 2nd part of the Daily Kabbalah Lesson 11/23/2011, The Zohar

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Waarom hebben we de verlangens van het animale niveau nodig terwijl we ze niet kunnen corrigeren? Wat voor nut hebben ze?

Antwoord: We hebben die verlangens nodig om buiten de spirituele wereld te kunnen leven. Ze geven ons de mogelijkheid om ons te ontwikkelen zonder dat we afhankelijk zijn van de spirituele wereld, zonder dat we erdoor omgekocht worden.

Dit maakt het ons mogelijk om zonder ‘spirituele smaken’ te leven. We nemen steeds weer opnieuw het besluit of we ons willen verenigen met onze naasten, de groep. Soms willen we alles loslaten en weggaan, die mogelijkheid hebben we ook.

Anderzijds, als we alleen verlangens hadden die naar de groep uitgingen, zouden we op, laten we zeggen, bijen lijken. Zonder ook andere dingen te hebben zouden we, tegen onze wil in, in een gemeenschap leven en dat zou ook weer het het dierlijke, fysieke niveau zijn.

Nu leef ik echter in mijn lichaam en ik kan wel of niet streven naar spiritualiteit. Daardoor kan ik een spiritueel mens te worden, omdat ik uit vrije wil de vorm van geven bereik, ondanks mijn natuurlijke, oorspronkelijke verlangen. De Schepper creëerde de kwade neiging in mij, zodat ik een vrij mens kan worden door die neiging te overwinnen. Ik besluit vanuit mijn eigen, vrije keuze of ik dit wel of niet wil.

Anders zou ik op het animale niveau in de spirituele wereld leven. Ik zou een ‘engel’ zijn, een ‘spiritueel dier’, dat vanuit het instinct van iedereen houdt.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 11/23/11, “Mutual Guarantee”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Spiritualiteit, Vrije Wil - Geen reacties→

Vraag: Hoe kunnen we de vrienden uitleggen dat het onmogelijk is om alleen correctie te bereiken, maar dat we een groep nodig hebben?

Antwoord: Dit zeggen onze bronnen. Ik heb slechts een gebroken kli (vat), wat moet ik daarmee doen? Ik moet de verlangens van mijn vrienden in mij opnemen om het Licht dat Corrigeert aan te trekken.

Samen met mijn vrienden uiten we een gemeenschappelijk gebed, als resultaat daarvan ontvangen we de kracht van correctie. Ik kan die kracht niet ontvangen als ik alleen ben. Er zijn minimaal tien mensen nodig om dit te bereiken. Pas dan beginnen we ons met elkaar te verbinden en onze gezamenlijke kli te bouwen.

Het lijkt zo dat we nu samen zijn, maar dat is eigenlijk niet waar. Hoe kunnen we ons dan verenigen? Om dat te kunnen, activeren we de kracht van ons gezamenlijke gebed. Niemand kan alleen handelen. Het gezamenlijke verlangen om onszelf te corrigeren verbindt ons, daarin willen we de speciale Kracht onthullen die onder ons wil verblijven, het Licht onthullen, de Schepper. Als Hij onthuld wordt, zal ieder van ons verdwijnen als een wezen op zich, maar één verlangen gevuld met één Licht zal omhoog rijzen.

Kan ik de kracht van liefdevol geven alleen onthullen? Wat kan ik geven en aan wie? Daarvoor heb ik eenvoudigweg iemand anders nodig. Mijn punt in het hart (•) is mijn eerste verlangen naar correctie, met andere woorden, naar verbinding met iemand. Dit betekent, dat ik zijn verlangen in me op moet nemen. Dan heb ik twee verlangens: een verlangen om afstand te nemen van egoïsme en een verlangen om dichter bij geven te komen.

Op die manier moet ik dus het spirituele verlangen van mijn vriend ontvangen en het verbinden met dat van mij. Als ik dit niet doe, heb ik niet het werkelijke verlangen om te geven. Dit is de enige manier waarop ik MAN kan verheffen, een verzoek om correctie.

“Het minimum is twee”, maar eigenlijk is twee niet genoeg. Hoe meer vrienden ik om me heen heb, hoe meer kansen ik heb om onder de indruk te zijn, om hun kracht met mij te verbinden en om correctie te vragen. Op die manier vraag ik namelijk correctie met hen samen. Ik voeg ‘terrein’ toe waarmee de verbinding kan worden gerealiseerd, mijn wensen over wat hier plaats moet vinden en onze gezamenlijke kracht. Om kort te gaan: ik moet een ‘vorm’ voorbereiden die zo geschikt mogelijk is. We kunnen dit alleen samen doen. Al ons werk vindt in de groep plaats.

Bovendien steunen de vrouwen deze groep eveneens, en de maatschappij omringt ons aan de buitenkant. Deze factoren hebben ook ofwel een positief effect of een negatief effect op onze voortgang naar verbinding.

Vraag: Wat voel je als het Licht het verlangen vervult?

Antwoord: Ik ben één van de punten. Samen vormen we: wij. Het gele gedeelte in de tekening symboliseert onze verbinding, de rode kleur symboliseert de hogere Kracht, de Schepper. We moeten Israel, de Torah en de Schepper verenigen en dit moet in ons voelen onthuld worden. De Schepper is de Hoogste Kracht, de Bron. De Torah is eenheid, de kli. En wij zijn de delen die ons bewegen naar eenheid.

Laten we hopen dat we hierin zullen slagen.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 11/15/2011, “The Arvut (Mutual Guarantee)”

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Vraag: Is moe zijn van het leven een aanwijzing, die ik nodig heb om tot een nieuw niveau te komen? Waar komt het gevoel van vermoeidheid vandaan?

Antwoord: Vermoeidheid komt voort uit gebrek aan het belang van het Doel. Dit is te wijten aan het feit, dat je niet genoeg positieve stimulans krijgt van de groep. Als dat wel het geval zou zijn, zou je weer energie hebben.

De groep is verplicht om elkaar hierin te helpen. Omdat het in de groep over iedereen gaat, moet je met elkaar werken aan het gemeenschappelijke verlangen en het gemeenschappelijke Doel. Dan zal iedereen de kracht hebben om verder te gaan. Dit is ‘verantwoordelijk zijn voor elkaar’: als we ons met elkaar verbinden om elkaar de kracht te geven om het Doel van de schepping te bereiken.

From the Fundamentals Kabbalah Lesson 10/30/11

Filed under: Groepswerk - Geen reacties→

Wanneer een mens al leeft in een werkelijkheid waar ‘Niemand anders is dan Hij’, moet hij alles, wat zich aandient als een verstoring, verbinden met het concept ‘één’. Dan zal hij gaan zien, dat hij werkelijk de spirituele wereld is binnengetreden en is opgenomen in liefdevol geven, Bina, wat boven hem uitreikt. Hij, zij, ik, of wie dan ook, bestaan niet langer. Alles bevindt zich in dit ene concept.

Dit ‘één’ is noch de Schepper, noch het schepsel, maar de enige realiteit die bestaat, waarin alles zich met elkaar verbindt tot één. Ik kan niet langer zeggen, dat hij en ik bestaan en de verbinding tussen ons. Daarom moeten we al onze inspanning, onze standvastigheid en ons werkelijke leven richten op de onthulling van deze enige werkelijkheid: de ene ziel.

Als een mens voortdurend probeert zichzelf op te heffen naar dit niveau van denken en voelen, naar de perceptie van zijn ‘ik’ met al zijn hoop en verwachting, met al zijn innerlijke verlangens, gaat hij door een zeker aantal oefeningen heen om hem vooruit te duwen naar de verbinding met dit ‘één’, en daar zijn plaats te verwerven.

Hierover staat geschreven: “Gewoonte wordt een tweede natuur”. Dankzij de gewoonte begint een mens te voelen, dat hij in een andere werkelijkheid bestaat en dan neemt hij besluiten, vindt hij argumenten en verlangt hij daarmee in overeenstemming te zijn. De hogere werkelijkheid, waartoe hij behoort, bepaalt en dicteert alles voor hem.

Zijn lichaam en heel zijn lichamelijke bestaan begint zich te verbinden met dit Ene. Tenslotte ziet hij, dat hem niets in de weg staat. In tegendeel, alles helpt hem om de ware realiteit binnen te gaan.

De hele wereld die wij waarnemen, alles verbindt zich en gaat op in dit Ene geheel. Dan ontdekken we werkelijk dat er slechts één ziel  in het universum is. De zo genoemde ‘600.000 zielen’ zijn de nog ongecorrigeerde delen van de ziel, die men nu nog niet kan verbinden met het alomvattende concept. Later echter verbinden zij zich er eveneens mee, om dit concept van Eén te versterken en te ondersteunen.

From Lesson 1, Israel Arvut Convention, 11/11/2011

Filed under: Collectieve Ziel, Congressen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat voor nut heeft het, dat de groep zich gaat afzonderen voor de Conventie in de Arava woestijn?

Antwoord: We zijn hier bij elkaar om het fundament te leggen voor een nieuwe maatschappij, waarvan het doel is: diepe verbondenheid met de Schepper. Om hechting aan Hem te bereiken, moeten we onderlinge hechting bereiken. Om onderlinge hechting te bereiken moeten we komen tot eenwording, ons afzonderen van alle verstoringen van de buitenwereld. Uiteindelijk zijn we met weinig en moeten we elkaar versterken, laat de wereld zich hierin dus niet met ons bemoeien. Daarom gaan we naar de woestijn.

In het verleden namen groepen Kabbalisten maatregelen die nog ongewoner waren, om zich af te zonderen van de buitenwereld. Een mens moet zichzelf wat meer vrijheid toestaan, om vrij te zijn van deze verwarde en inhoudsloze wereld, om wat meer naar binnen te gaan en te begrijpen waartoe hij bestemd is.

In de wervelwind van het leven, met de herrie van radio en televisie, kan je de zachte stem van je ziel niet onderscheiden en fijnzinnige, innerlijke inspiratie bereiken. Je hebt er eenvoudigweg de energie niet voor. Kabbalisten leefden honderdduizenden jaren geleden in een volkomen andere wereld, die de ‘wonderen’ van de massamedia niet kende, maar zelfs zij sloten zichzelf op, zonderden zich af van hun bekende omgeving en gingen zelfs ‘in ballingschap’, verlieten hun huis zonder ook maar iets mee te nemen, trokken jarenlang rond en leefden van wat ze hier en daar konden verdienen en kregen aan voedsel.

Je weet niet eens wat je in deze moderne wereld kwijtraakt, een wereld die je volstopt met vuiligheid, waarin je verstrikt raakt. Wil je iets verhevens bereiken? Zo ja, wat voor inspanningen lever je dan om uit deze lage gebieden te breken?

Het is waardevol voor ons om tijd vrij te maken voor een afzondering als deze, waar we alleen onze eigen kracht zullen voelen, zonder verstoringen van de buitenwereld. Laten we een dag in ons leven vrijmaken om te voelen wie wij zijn, in plaats van wie zij zijn.

Uiteraard dwingen we niemand om mee te doen en we maken geen lijst van deelnemers of van hen die niet gaan. We plakken geen etiketten op voor de toekomst. Wie niet wil of kan komen, komt niet. In die zin is alles heel vrijblijvend en open. Anderzijds, als iemand komt, moet hij meedoen aan de acties die de groep heeft vastgesteld, zodat we ons op die manier los kunnen maken van alles en alleen onszelf kunnen voelen.

Heb je soms niet het verlangen om alleen te zijn met jezelf? Op die manier wil de groep alleen zijn met zichzelf, om zichzelf te voelen. Je gaat een kamer binnen, sluit de deur en blijft alleen met je eigen gedachten. Zo willen wij alleen zijn met onze gedachten. In principe is dit duidelijk en wordt het algemeen geaccepteerd. Maar het gaat ons niet om even rust, maar over losmaking van ‘het niveau van vrouwen en kinderen’ en opstijgen naar ‘het niveau van de mens’.

In het artikel ‘Het belang van de groep’, schrijft Rabash: “Als een mens werkt aan het juiste pad, moet hij zichzelf afsluiten van andere mensen. Het pad der waarheid vereist versterking, omdat het tegengesteld is aan wat men in het algemeen vindt. De meningen van de wereld berusten op kennis en ontvangen, de meningen van de Torah berusten echter op geloof en geven. Als een mens afgeleid is, vergeet hij onmiddellijk al het werk aan het pad der waarheid en vervalt hij in eigenliefde. Alleen in de groep helpen vrienden elkaar en zo ontvangt elk mens kracht uit de groep, om te kunnen vechten tegen de algemeen aanvaarde opvattingen.”

De hogere wereld is onze innerlijke wereld. We moeten ons verplaatsen van de buitenwereld naar de binnenwereld. Daarom probeer ik, met de hulp van de vrienden, naar binnen te gaan, mijn innerlijk te onderzoeken, om zo diepe wijsheid te verkrijgen en de innerlijke betekenis van de Torah te ontvangen. Er is geen andere keus, dit heb ik nodig.

Een mens moet voortdurend naar binnen gaan, doordringen tot in zijn diepste diepten en precies daar ontdekt hij de werkelijke wereld. De uiterlijke wereld brengt ons met opzet in de war, zodat we door het conflict dat daardoor ontstaat, door de weerstand heen, de weg naar binnen bouwen. Het is een strijd voor ons om steeds dieper door te dringen tot wat achter de werkelijkheid van deze wereld ligt, achter deze uiterlijke wereld die ons naar buiten trekt.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 11/16/11, “The Arvut (Mutual Guarantee)”

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Lichaam en Ziel - Geen reacties→

Ons belangrijkste werk bestaat eruit, dat we boven onze gedachten en verlangens uitstijgen, dat we dit zo doen dat we ons ervan kunnen losmaken en dat we opstijgen naar de hoogte waar we allen samen bestaan, waar de ziel is. Er is slechts één ziel in de wereld.

Daarom staat er geschreven, dat de zonen van Israel drie dagen onthouding moesten toepassen, voordat zij de Torah ontvingen. Een ieder probeerde uit te stijgen boven alle lichamelijke behoeften, gedachten, verlangens en overwegingen, om zich alleen aan het hogere Doel te wijden.

Het is heel moeilijk en het vereist toegewijd, nauwgezet werk, zoals je heel kleine zaadjes opraapt, totdat we ze allemaal hebben verzameld, één voor één, en onze egoïstische berekeningen tot een einde zijn gekomen, tot nutteloze gedachten en verlangens, die een mens in verschillende richtingen trekken, niet meer ontwaken. Dan is hij min of meer gereed om op te gaan in de gedachten en verlangens van de omgeving.

Deze strengheid en onthouding, deze enorm grote inspanning die een mens verricht om zich voor te bereiden, is verre van eenvoudig. Een mens moet zijn ego breken, uit zichzelf treden, zich met alle fysieke inspanning die hem ter beschikking staat, losmaken van zijn situatie en zich fysiek laten opnemen door de anderen. Dan moet hij proberen om zijn hoofd te buigen en hun geest te accepteren, die hem zal beïnvloeden. Hij kan zijn gedachten geen enkele ruimte bieden, omdat ze hem terug kunnen werpen, buiten de grenzen van de gemeenschap, de groep.

Een mens moet zich verlagen en zichzelf dwingen tot concentratie, om zo alles onder de invloed van de omgeving te brengen, zowel in fysiek opzicht als innerlijk, spiritueel, in gedachten, in verlangen. Hij moet zichzelf verliezen! Laat dat wat in de omgeving aanwezig is hem zo beïnvloeden, dat er geen hart en geen verstand meer in hem aanwezig is en dat hij uitsluitend onder de invloed is van zijn omgeving.

Dit is de eerste fase van voorbereiding om tot één geheel te worden. Als we hiertoe in staat zijn, kunnen we gaan spreken over de invloed van de hogere Kracht, de kracht van de groep.

De groep is niet de fysieke vorm die we ons voorstellen, het is geen groep van fysieke lichamen. De innerlijke kracht van de groep zal ons beïnvloeden, samen met het Licht dat Corrigeert en in de groep aanwezig is, aan ieder Heiligheid geeft en ieder in staat stelt om boven zichzelf uit te stijgen. Tijdens het omhoogstijgen zal een mens de alomvattende Kracht gaan voelen, die het universum vult en hij zal kunnen begrijpen wat er staat geschreven.

Daarom is het voor ons van het hoogste belang, dat we ons tijdens de Conventie en minstens drie dagen ervoor (en we moeten onszelf er nu al aan wennen), boven alle ‘vreemde’ gedachten en overwegingen bevinden en ons beperken tot noodzakelijke behoeften die we niet kunnen vermijden. Handel door ‘Geloof boven de Rede’ in elk opzicht.

Vooral tijdens de drie dagen vóór de Conventie, moeten we beginnen aan een werkelijke aanval, aan dagen van onthouding, zowel fysiek als in gedachten en verlangens, zodat we maar één verlangen hebben en de minst mogelijke verstoringen voelen.

From Lesson 1, Israel Arvut Convention, 11/11/2011

Filed under: Congressen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Wij onthullen de Schepper, de kracht van liefdevol geven, alleen als we in onze eigenschappen aan Hem gelijkvormig worden. Wat is dan de betekenis van het principe: ‘Verlies niet de hoop op Zijn Genade’?

Antwoord: Het betekent, dat een mens duizend keer geroepen heeft, zoals Koning David, die de collectieve Malchut symboliseert, de collectieve kli (vat), één die dieper is dan de Psalmen onthullen. Lees ze. Het zijn allemaal oproepen en verzoeken, lofprijzingen en geklaag. Dit is de betekenis van ‘Verlies niet de hoop op Zijn Genade’. Probeer op dezelfde wijze jouw jammerklachten en lofprijzingen tot uitdrukking te brengen, dan zal je tenslotte komen tot een zegen.

Vraag: Hieruit blijkt dus dat de Schepper wacht tot wij zo luid schreeuwen als we kunnen?

Antwoord: Er staat geschreven dat de Schepper wacht op gebeden en een gebroken hart, dat hij mensen van wie het hart gebroken is, liefheeft en dat je tranen hem goeddoen. Omdat je tranen er een teken van zijn, dat je egoïsme verzwakt en dat je eraan lijdt.

We ontvangen klappen van ons egoïsme, niet van de Schepper. Het kost echter tijd voordat we dit begrijpen. Werkelijk, wat wil je van de Schepper als je door je kwade neiging wordt geslagen?

Daarom moeten we heel nauwkeurig vaststellen, dat onze werkplaats de groep is. Alleen dan zullen we een waarachtig gebed bereiken, en natuurlijk zal het na veel pijn gebeuren.

From Lesson 3, Israel Arvut Convention, 11/11/2011

Filed under: Congressen, Gebed, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

Baal HaSulam, ‘Arvut (Wederzijdse verantwoordelijkheid)’ (een verkorte versie): Rabbi Elazar zei, dat wederzijdse verantwoordelijkheid de gehele wereld omvat, maar eerst begint uitsluitend Israel (zij die ernaar verlangen) aan de correctie van de wereld … (terwijl anderen, vanwege een groot ego) hun eigenliefde niet willen opgeven.

Zij, die het eerst gecorrigeerd willen worden zijn degenen die, naast egoïsme en de gewone problemen van deze wereld, ook een speciale opdracht hebben, een vonk die hen uitnodigt om vooruit te gaan. Zij gaan de richting die rechtstreeks naar de Schepper (Yashar-El) leidt en heten daarom ‘Israel’.

De 99% van de mensheid ontwikkelt zich slechts onder de druk van het lijden en wordt zo vooruit geduwd. Deze cirkel heet: ‘de naties van de wereld’. Er is ook een cirkel, daarbinnen, van mensen die naast lijden ook het verlangen hebben om vooruit te komen. Deze mensen heten: ‘Israel’. Natuurlijk bereiken degenen die zowel de druk van achteren voelen als de aantrekkingskracht naar voren toe, eerder de realisatie van wederzijdse verantwoordelijkheid. Tenslotte moet echter de gehele wereld in de structuur van wederzijdse verantwoordelijk komen.

De ‘naties van de wereld’ hebben ook delen, die zich willen verbinden met ‘Israel’, als ze plotseling een spirituele roep ontdekken, het punt in het hart. Maar anderen zullen er niet binnengaan. Op welke manier dan ook, de kerngroep moet zichzelf corrigeren, een thuis worden voor hen, die zich met hen verbonden voelen en dit van buitenaf steunen.

De conclusie is eenvoudig: het is onze plicht om correctie te bereiken. Aan ons wordt alles toevertrouwd: onszelf en de wereld corrigeren. Hiermee is alles gezegd.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Israel, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→