Om de eigenschap van liefde en geven te verkrijgen, moeten we ons op een bepaalde manier voorbereiden. We moeten bij elkaar komen om elkaar te beïnvloeden, aan te moedigen en aan te zetten tot activiteit, dat wil zeggen: er alles voor doen, zodat het Licht ons wakker zal maken, in de mate waarin wij elkaar wakker maken. Het is mogelijk.

Wij hebben hiervoor een groot gebrek aan geven en liefhebben nodig. Dit verlangen is nodig, namelijk een verlangen naar een gebrek. Dit wordt genoemd: ‘een Gebed vóór een Gebed’.

In onze wereld begrijpen we dit niet zo goed, omdat we gewoonlijk naar vervulling verlangen, maar hier bestaat de vervulling juist uit het ervaren van het gebrek. Dit betekent dat het voor mij voldoende is, als ik de behoefte heb om te geven en lief te hebben.

Stel je voor dat je van iemand houdt. Wat brengt je vervulling? Jouw relatie tot je geliefde, dat is genoeg voor je, dat vervult je. Dit is de eigenschap van de spirituele wereld, de eigenschap van geven, de eigenschap van liefde. Dus het verlangen om een gebrek aan geven te verkrijgen, het verlangen om een gebrek aan liefhebben te verkrijgen, is onze daadwerkelijke voorbereiding voor de conventie.

From the Lecture on Unity Day “To Acquire a Desire to Give” 1/29/2012

Filed under: Congressen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Ik besef plotseling dat we elke dag in een conventie zijn. Is dit het omringende Licht? Hoe kunnen we het aan onze vrienden over de hele wereld doorgeven?

Antwoord: Iedereen is met elkaar verbonden en zij voelen het. Ik ben met veel mensen in contact en zij vertellen mij over heel krachtige indrukken, over grote hoop, over hun betrokkenheid, hun intenties … en het is goed.

Ik ben blij met onze serieuze benadering ten aanzien van wat we verwachten. Deze conventie verschilt volkomen van de voorgaande conventies. De vorm ervan is nu totaal verschillend. Het gaat over hard werken, met inbegrip van de tijd van voorbereiding. We moeten ons krachtig inspannen en ons bewust zijn van de bijzondere verantwoordelijkheid die we hebben. De conventie wordt een plaats om ons in te spannen, niet om ons te ontspannen, en daar ben ik heel blij mee.

Iedereen voelt dat. Honderden vrienden uit het buitenland komen voor de drie dagen van de Arava conventie naar ons toe. Het gaat niet over het aantal dagen, maar over de kwaliteit en de essentie van dit gebeuren. Ik ben heel erg onder de indruk en ontroerd door deze reacties. We hebben nog een week en we moeten die tijd gebruiken voor de voorbereiding. Alle hoop moeten we, zo goed als we het kunnen, verzamelen.

Fysieke aanwezigheid telt nu niet. Het maakt geen verschil waar de vrienden zijn, zij zullen proberen om de alomvattende frequentie waar te nemen en ze hoeven geen tickets te kopen. Wij zullen voelen, dat wij op één plaats bij elkaar zijn, omdat een ’plaats’ een verlangen betekent. Als het verlangen werkelijk één is, voel je totaal geen fysieke afstand. Je zult je lichaam vergeten, net zoals je het vergeet in zeldzame momenten van ontzag, wanneer alleen de geest overblijft.

Ik hoop werkelijk dat wij ons zullen verbinden en dat we ons niet meer afhankelijk voelen van de kilometers die onze lichamen van elkaar scheiden. Op elke plek in de wereld kan je met ons dansen in de woestijn en met ons samen zijn in hart en ziel. Het is werkelijk zo. Er bestaat geen afstand. Alles wordt door het verlangen bepaald.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 2/15/12, “Introduction to the Study of the Ten Sefirot”

Filed under: Collectieve Ziel, Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Groepswerk, Intentie - Geen reacties→

Vraag: Door wat voor gevoel weet ik of ik vooruit ga?

Antwoord: We gaan vooruit zoals draaiende tandwielen: sommige tandwielen draaien naar voren en andere draaien naar achteren. Sommige bewegen van beneden naar boven, andere van boven naar beneden. Het geheel gaat vooruit en de delen ervan voeren verschillende acties uit.

Als een mens zichzelf beoordeelt in relatie tot het doel, begrijpt hij dat hij vooruitgang boekt. Als hij zichzelf echter uitsluitend beoordeelt met betrekking tot stijgingen en dalingen of andere staten van zijn, lijkt het soms dat hij terugvalt of stilstaat.

Er zijn veel mogelijkheden om vooruitgang te beoordelen. De duidelijkste controle bestaat uit de vraag: Voel je vandaag een grotere behoefte dan gisteren om verbinding met de groep te krijgen? Daaruit bestaat de meest nauwkeurige controle.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 2/13/12, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Ik wil graag dat wij het werk tijdens de Conventie in de Arava woestijn zo goed mogelijk doen. Wat moeten we innerlijk doen om succes te bereiken.

Antwoord: Het is moeilijk. Ik moet mijzelf voortdurend analyseren, vragen stellen en op zoek gaan naar de antwoorden, vallen en opstaan. En ik moet alle problemen uitsluitend oplossen door mij te verenigen met de vrienden. Op deze manier wil ik voor iedereen een voorbeeld zijn.

Voor één mens is succes niet mogelijk. Het moet door iedereen samen bereikt worden. Dit betekent, dat ik uitsluitend zorg draag voor ons gemeenschappelijk verlangen. Het is niet belangrijk wat ik voel, maar wat wij voelen. Ik stijg niet boven iets uit en ontdek dan iets, maar wij stijgen en ontdekken het. Het gaat altijd over wij, want ik besta helemaal niet. Ik wil in deze ‘soep’ leven. Het woord ‘ik’ en mijzelf voelen moet ik thuis achterlaten.

Bovendien is wij niet zomaar een groep vrienden bij elkaar of een ‘eenheid van bijzondere krachten’. Dat is allemaal maar spel, maar in werkelijkheid is ‘wij’ een ziel. Deze bestaat niet uit deeltjes die zich met elkaar verbinden, maar iedereen is daarin met elkaar versmolten tot één. Dit heeft geen betrekking op wat wij nu zijn. Het gaat hier over een nieuwe creatie die nu wordt geschapen.

De spirituele essentie, die wij willen vormen, bestond namelijk eerder niet. Eerder was er alleen een gebroken Reshimo, die er naartoe leidde. Nu proberen we, met al onze inspanning, om uit de wereld Nikudim een ziel te vormen, deze ziel zou in die fase gecorrigeerd worden, maar werd in ons belang gebroken.

69209]
From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 2/8/12, “Introduction to the Study of Ten Sefirot”

Filed under: Collectieve Ziel, Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Lichaam en Ziel - Geen reacties→

Vraag: Wat behoort de minimale verbinding met de groep te zijn en wat is daarin het belangrijkste?

Antwoord: Er zijn veel soorten werk en allerlei verhoudingen in de groep: als de vrienden kleiner zijn dan ik, groter dan ik of gelijk aan mij en of ik mij met hen verbind als de onthulling van de Schepper of dat ik hen als een schild gebruik. De groep is alles. De groep is een verlangen dat ik kan richten, waarmee ik kan spelen en via de groep bepaal ik mijn houding naar de Schepper. Door de groep verkrijg ik een Masach (scherm). Alles wat ik wil vragen, mijn gebeden, mijn verlangens, mijn definities en wat mij duidelijk wordt, dit alles gaat door de groep naar de Schepper.

De groep is het kompas, waarmee ik me kan richten op de Schepper, de hogere Kracht. Als ik mij kan verbinden met de vrienden en een eenheid met hen vorm, ben ik beter geconcentreerd en nauwkeuriger afgestemd op de Schepper. In deze fysieke wereld kan ik een ander zien en naar hem toegaan. In de spirituele wereld zie ik de Schepper echter niet, ik weet niet wat geven is of waar het is, op welke frequentie. Het is alsof ik een radio heb, maar niet weet hoe ik de zender moet vinden, te midden van miljoenen andere zenders.

Ik heb dus een probleem, omdat ik totaal niet weet wat spiritualiteit is en ik me dat op een volkomen verkeerde manier voorstel. Als het eenvoudigweg het tegengestelde zou zijn van wat ik denk, zou ik in ieder geval de richting enigszins weten. Maar ik heb geen idee waar ik spiritualiteit kan vinden. Ik sta in het midden van een cirkel en ik kan elke richting opgaan, ik heb 360 graden ter beschikking en volgens mijn natuur zal ik de juiste richting zelfs niet kunnen vermoeden.

Daarom is er maar één middel: de groep, waardoor ik mij enigszins kan voorstellen wat de eigenschap van geven inhoudt. Als ik ernaar verlang om mij innerlijk met hen te verbinden, zal ik in die verbinding, in mijn verlangen naar hen, gaan voelen wat de eigenschap van geven van de Schepper is. Zo kan ik mijn houding ten opzichte van Hem in mijzelf vormen.

Zo wordt de groep iets, wat voor mij het kostbaarste is, een middel waardoor ik mijn enige en meest belangrijke doel bereik. Ik begin te voelen, dat ik de Schepper kan ontdekken als ik met de groep ben en wij ons met elkaar verbinden. De Schepper wordt alleen in die staat onthuld, in het gezamenlijke gebrek, in het gezamenlijke gevoel dat tussen mij en de groep wordt gecreëerd. Op een andere manier kan Hij nergens onthuld worden.

Het is alsof we samen een toneel bouwen waarop de Schepper kan verschijnen en optreden, in het gevoel van onze gezamenlijke verbinding, van Arvut (wederzijdse zorg), van onze hechting. Als dat niet zou bestaan, zou de eigenschap van geven, waarin de Schepper onthuld kan worden, er niet zijn, want daarvoor is gelijkvormigheid nodig.

From the 1^stpart of the Daily Kabbalah Lesson 1/25/12, Shamati #175

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Intentie - Geen reacties→

Niemand komt uit zichzelf bij een groep Kabbalisten, omdat hij er behoefte aan zou hebben of op zoek is naar vrienden. Als iemand gezelschap nodig heeft, gaat hij op zoek naar een café of een club, maar niet naar een groep, waar mensen de wijsheid van Kabbalah bestuderen.

Een mens komt tot een dergelijke groep vanuit een innerlijk verlangen. Dit verlangen is wakker gemaakt in het hart en zorgt ervoor, dat iemand intuïtief voelt, dat hij hier het antwoord kan vinden voor de innerlijke roep. Hij voelt dat er hier iets bijzonders is, hoewel hij niet precies weet wat, maar zo voelt hij het onbewust.

Zo hij komt naar deze plek, wanneer hij voelt dat het op de een of andere manier verbonden is met zijn innerlijke verlangen. Hij weet niet waarom hij komt, hij wordt er door Boven naartoe geleid. Zoals er geschreven staat: “de Schepper legt iemands hand op de goede bestemming en zegt hem: Neem!.”

Als hij echter een poos studeert en door verschillende staten heengaat (dat kan maanden in beslag nemen en zelfs jaren), begrijpt hij tenslotte, dat hij niet de kracht heeft om alleen verder te gaan, maar dat het alleen mogelijk is als hij zich verbindt met dezelfde verlangens die zich in anderen bevinden.

Vanaf dat moment gaat hij op zoek naar een groep, hij begrijpt namelijk beter, dat hij het gewenste doel niet alleen kan bereiken, dat hij daarvoor anderen nodig heeft. Hij voelt dat hij een groep nodig heeft, liefde van vrienden. Daarom begint hij een speciale band op te bouwen met anderen, die ook studeren, zodat zij samen een groep kunnen gaan vormen.

Tot die tijd is het geen groep, maar gewoon een aantal mensen die bij elkaar zitten … als je je verbinding met degenen die samen met jou studeren niet voelt, en je niet begrijpt dat je zonder hen het Doel niet kunt bereiken, spreek je niet over vrienden en heb je geen groep. Je moet deze connecties opbouwen, als je resultaat wilt bereiken.

Dit moet allemaal duidelijk gaan worden, dus het kost veel tijd. Er zijn mensen die 20 jaar lang studeren en luisteren en het er zelfs over hebben, maar zij hebben het innerlijke verlangen nog niet, het begrip vanuit het hart, dat er een verbinding moet zijn met de anderen, omdat je anders niet in staat zult zijn om jezelf te vervullen. Ze hebben dit innerlijke besluit niet. Het Doel en de groep zijn niet met elkaar verbonden.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/20/11, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: We spraken over het feit, dat we moeten teruggaan naar het niveau van eenheid dat we in de Conventie van december hadden bereikt. Het is nu meer dan een maand geleden, de tijd gaat door en ik heb het gevoel dat ik terugval in de dagelijkse routine. Hoe kunnen we zorgen voor een omgeving, die voortdurend verlangens in me opwekt, die op eenheid gericht zijn en op het Licht, zoals tijdens de Conventie?

Antwoord: Allereerst, wil je echt naar dat niveau terugkeren? Verlang je ernaar? Zie je het voortdurend voor je als een model om het punt van eenheid te handhaven? Kijk je steeds naar opnamen van de Conventie? Vind je het erg dat je dat brandende vuur kwijt bent?

Als we de verbinding hadden vastgehouden, zouden we al een veel hoger niveau bereikt hebben en zouden we boven alle verstoringen en afstanden, die ons van elkaar scheiden, gerezen zijn.

Het vergeten gevoel moet ik steeds vernieuwen, minimaal een paar minuten per dag, door bijvoorbeeld naar een clipje van de Conventie te kijken. Dit is heel belangrijk.

Zijn we, daarnaast, bezig met het verspreiden van onze boodschap? Houd je daar rekening mee in je werk? We moeten hieraan werken en afstand is hierbij geen probleem. Jullie moeten je ‘to the point’ met elkaar verbinden en een plan maken voor massa-disseminatie in elke taal.

Dan zijn we van plan om over een maand weer naar de Arava te gaan en daar ongeveer drie dagen te blijven. Dit vereist een intensieve voorbereiding. Anders zullen de resultaten tegengesteld zijn aan wat we verwachten. Het moet iets worden dat werkelijk nieuw zal zijn, zoals we dat de vorige keer ook meemaakten. We moeten er zeker van zijn, dat we – als we daar komen – uitermate bezorgd zijn: zullen we de nieuwe, onbekende staat bereiken, waarvan we de vruchten niet kennen.

Ik maak me ernstig bezorgd over deze doorbraak in het onbekende. We kennen de plek al en juist daardoor zouden we een herhaling kunnen ervaren van alles wat we de vorige keer gedaan en gevoeld hebben. De sfeer daar zal de herinneringen in ons oproepen.

Om kort te gaan: een maand is niet veel tijd. We moeten ons tot het uiterste inspannen. Anders zullen we verliezen in plaats van winnen. Ik waarschuw jullie daarvoor. Denk erover na wat jullie gaan doen.

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Bij studenten doet zich steeds dezelfde vraag voor: Hoe nu verder? Met mijn vraag over de betekenis van het leven heb ik de leraar gevonden en de groep en ik ben gaan studeren. Ik moet het allemaal goed organiseren, zodat ik met de instructies van de leraar en de hulp van de studie de spirituele vorm in deze groep ontdek.

Het is net alsof ik een grote stapel blokken heb gevonden. Dat is de groep. Nu zit ik als een klein kind bij mijn vader, met een instructieboek waar een tekening in staat over hoe ik van die blokken een huis kan bouwen.

Ik kijk in dit boek, maar dat is niet genoeg, want ik ben nog klein en onwetend. Ik heb de hulp van een volwassene nodig om me te helpen. Mijn vader helpt me om van de blokken, die de groep vormen, een huis te bouwen. Hiermee zijn we nu bezig.

Dankzij het feit dat ik een huis bouw, verkrijg ik wijsheid, ik begrijp en voel steeds meer. Als ik klaar ben met bouwen, ontdek ik er leven in! Plotseling beginnen er een soort kleine lichtjes in te branden, er begint iets in te bewegen, ik ga wat geluiden horen en ik neem geuren waar, als in een prachtig sprookje begint het tot leven te komen.

Vraag: Maar de vader laat het kind eerst zien hoe hij het huis moet bouwen en dan bouwt hij het samen met hem. Waarom helpt Hij ons niet met bouwen?

Antwoord: Begin eerst met bouwen en vraag Zijn hulp erbij. Misschien ben je nog helemaal niet begonnen met bouwen in de groep en vraag je al hulp: waar is vader? Maar waar heb je Hem voor nodig als je nog niet eens begonnen bent?

Als je begint te bouwen en je merkt dat je het niet kunt, wil je dat Hij bij je is. Dan ga je naar Hem toe en je pakt Zijn hand, zodat Hij je zal helpen bij dit spel. Maar nu lijkt het voor jou nog, alsof je alles alleen gaat bouwen en je geen vader nodig hebt.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 1/1/12, “The Study of the Ten Sefirot”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Als het mijn wens is, dat het Licht mij van bovenaf beïnvloedt, is het nodig dat ik mijn eigen verlangen van beneden af creëer, een verlangen dat overeenstemt met het hogere Licht. Met andere woorden: dit verlangen moet nauwkeurig op geven gericht zijn, zoals het Licht dat van de Gever komt.

Wij weten echter niet wat het verlangen om te geven is en we kunnen ons er duizenden keren in vergissen zonder het juiste antwoord te vinden. De groep wordt aan ons gegeven om het antwoord te vinden. De groep is tegengesteld aan iedereen, daardoor kunnen we vanuit ‘de tegenstelling’ werken, want ik moet van hen houden, aan hen denken, voor hen zorgen en dat komt absoluut niet overeen met mijn verlangen. Dit helpt me om te ontdekken hoe tegengesteld ik ben en hoezeer ik erin faal om overeen te stemmen met de eigenschap van geven, met de Schepper.

Door dit werk kan ik alles leren. Het belangrijkste is, dat ik erop let, dat ik niet in de war raak en dat ik, via de groep, streef naar de Schepper, dan zal het worden zoals ik de Schepper naar mij toe ervaar, ik zal dezelfde weerstand ervaren, haat en gebrek aan verlangen.

Dit komt omdat ik de groep zal ervaren als een plaats van geven, maar ik wil niet geven: ik wil ontvangen van de groep. Ik vind het fijn om met vrienden samen te zijn en ze te omhelzen, omdat ik dat heerlijk vind. Maar me met hen verbinden om de Schepper genoegen te verschaffen, dat kan ik niet. Dit zou zich dan verspreiden en ergens in de groep opgenomen worden, in een verborgen, hogere bron daar, zonder dat ik er ook maar enige compensatie voor terug krijg. Maar dit is de enige manier om het juiste verlangen te verkrijgen, dat uiteindelijk een ontwaken van Boven zal oproepen.

De Schepper moet mijn einddoel zijn, niet de groep. Dan pas zal ik ontdekken hoe onmachtig ik ben om mij met Hem te verenigen, ik heb de groep zelfs helemaal niet nodig. Tenslotte is de Schepper een soort verdwenen, hogere oorsprong, die mij geen enkel voordeel biedt.

Ik voel de groep nog steeds als iets kunstmatigs: we komen samen, we eten met elkaar, we organiseren congressen en we hebben het goed met elkaar. Veel mensen in de wereld zouden er heel wat voor over hebben om tot een dergelijke groep te behoren, zoiets als een gezellige club, om het leven gezelliger te maken; nergens anders vind je zo’n warme, spirituele groep als deze.

Maar hoe verander ik deze ‘club’, een ‘bijeenkomst van dieven’, (want iedereen wil de groep voor zichzelf gebruiken en eruit stelen voor zijn egoïsme) in een ‘heilige broederschap’ (Hevra Kadisha), die mij zal opheffen naar de Schepper, omdat mijn egoïsme begraven zal worden (Hevra Kadisha is ook de naam voor een herdenkingsdienst). Juist hiervoor heb ik altijd de Schepper achter de groep nodig, alleen dan zal de groep een mechanisme worden dat mij hoger brengt, omdat ik aan geven zal denken.

Hier komt een vraag naar voren: wil ik mij verbinden met zo’n groep? Dan begint het echte werk. Anders zal de dief voor iedereen uit blijven rennen en roepen: “Houd de dief!” En je zult niet weten, dat de dief recht voor jou uitrent, je zult blijven denken dat alles prima is, je bent in een groep en je komt verder.

Maar we kunnen in tijden van neergang heel goed zien, dat wanneer iemand zijn egoïstische interesse verliest om in de groep te zijn, hij er geen zin meer in heeft, hij de verbinding verliest en hij niet langer meer wil meedoen. Daarom is het van groot belang om goed na te gaan of je houding tot de groep correct is, want dit bepaalt alles.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 1/9/12, Shamati #5

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Op wat voor manier helpt de Schepper ons om de ‘Grieken’ in ons te verslaan? Immers, de ‘Israël’ in mij (de mens die hunkert naar de Schepper) lijkt zo hulpeloos tegenover hen.

Antwoord: Ja, er wordt gezegd, dat een oude, dwaze koning en een verstandig kind met elkaar strijden. Onze natuur is de kwade neiging, de dikke, egoïstische schil, waarin een klein puntje verborgen is, dat geen enkele kans heeft om er doorheen te breken. Daarom moeten we onszelf wakker schudden!

Je bent als een kleine worm, die in een bittere radijs of een appel zit. Hoe kom je eruit? Dat is onmogelijk. Je wordt aan alle kanten omringd en er is geen uitweg. Je kunt niets doen tegen zulke krachten.

Maar als er binnenin meer vrienden zijn zoals jij, en ieder van hen een punt in het hart heeft, verzamel je al deze punten, je leest Het Boek de Zohar, en je verbindt je ermee, omdat je wilt begrijpen wat er gaande is en wat de Schepper van ons wil. Op deze manier verbind je je met het Hogere Systeem en trek je het Omringende Licht aan, dat corrigeert.

Dan heb je een kans, maar alleen dankzij het Licht. Het Licht is de Schepper, die aan je onthuld wordt.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/27/2011, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Zohar - Geen reacties→