Vraag: Na de Conventie heb ik het gevoel dat het allemaal een droom was, het is moeilijk te beseffen wat er plaatsvond. Hoe zou u de resultaten van de Conventie samenvatten?
Antwoord: Dit is niet eenvoudig. Als je Rabash had gekend, zou je weten hoe gesloten hij was, hij verborg zichzelf, naast het meest noodzakelijke wilde hij geen uitleg geven. Toch is het duidelijk dat hij zo veel mogelijk aan zijn studenten wilde geven, zoals er staat geschreven: ‘Een koe wil meer voeden dan het kalf wil zogen’.
Het probleem is het niveau dat de student aankan. De leraar mag hem geen ‘onrijpe vrucht’ geven, want in plaats van hulp te zijn, zou dit hem alleen maar schaden en hem blokkeren, hem in een neergang brengen en verwarring en dan kost het veel tijd en heel veel inspanning om uit deze staat te komen. Iedereen zou daar de prijs voor moeten betalen, zowel de leraar als de student en eveneens degenen die zich met hem moeten verenigen in één systeem. Dit is een heel ingewikkelde zaak.
Daarom staat er geschreven: ‘Voed een kind op, zoals het bij hem past’. Dat wil zeggen, dat de leraar niet aan de student mag geven wat de student, vanuit onwetendheid, vraagt, namelijk: “Geef me!” Maar hij moet dat op de juiste manier, met overleg doen, zodat het zijn niveau van ontwikkeling ten goede komt.
Natuurlijk veroorzaakt dit voortdurend spanning in de relatie tussen de leraar en de studenten. Ze roepen naar de leraar: “Geef het aan ons!” Ze begrijpen niet dat hij hen alleen de methode kan geven, maar niet de werkelijke vervulling. Zij moeten de vervulling zelf bereiken, door deze methode zelf te realiseren.
Daarom denken sommige mensen, dat ze niet goed vooruit komen.Sommigen kunnen niet instemmen met deze methode en het niet begrijpen. Of ze kunnen het misschien wel met hun verstand begrijpen, maar ze zijn nog niet zo ver om er vanuit hun hart mee in te stemmen. Ten gevolge hiervan beginnen ze het belang van de leraar, de methode en de bronnen uit het oog te verliezen. En daar is niets aan te doen, zo is het leven.
Ik denk dat we al heel moeilijke stappen hebben overwonnen, en zij die – van de duizenden mensen die hier doorheen zijn gegaan – zijn overgebleven, zullen verder gaan. En zij die weggingen komen misschien nog terug. We wachten op iedereen, op de hele wereld, om zich bij ons te voegen.
Maar in de toekomst zal er ook geen ander keuze zijn: alle nieuwe levels zullen altijd worden onthuld vanuit de kelim (vaten), vanuit onvervulde verlangens. Daarom moet je de raad van de bronnen en de leraar strikt opvolgen, nadat je deze raad hebt opgevolgd zul je antwoorden ontvangen en vervulling! Vervulling kan niet van bovenaf naar een lege plaats komen, als er geen kli (vat) voor is.
Laten we hopen, dat we deze principes en de volgorde in het werk, nu beter begrijpen. Er waren veel nieuwe mensen bij de Conventie, die nog niet de ervaring hebben die wij hebben. Maar door af te stemmen op de gemeenschappelijke eenheid, zullen ze in staat zijn om deze principes snel te leren, zoals elke nieuwe generatie bouwt op de ervaring van de vorige generatie en van daaruit ontvangt. Wij zullen hen heel graag alles geven wat we kunnen geven, zodat zij – als zij afstemmen op onze wereldgroep – snel even ervaren en deskundig worden als wij, en zelfs nog meer.
From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 5/15/12, Writings of Rabash
Filed under: Congressen, Kabbalah Leraar, Kabbalah Studie, Lessen -
Geen reacties→
Vraag: Wat zijn de gevoelens, indrukken, die we aan niemand mogen onthullen?
Vragen die ik kreeg over de studie, het definiëren van het spirituele doel, onze verlangens en ons denken:
Abonneren op RRS Feeder