Vraag: Op wat voor manier helpt de Schepper ons om de ‘Grieken’ in ons te verslaan? Immers, de ‘Israël’ in mij (de mens die hunkert naar de Schepper) lijkt zo hulpeloos tegenover hen.

Antwoord: Ja, er wordt gezegd, dat een oude, dwaze koning en een verstandig kind met elkaar strijden. Onze natuur is de kwade neiging, de dikke, egoïstische schil, waarin een klein puntje verborgen is, dat geen enkele kans heeft om er doorheen te breken. Daarom moeten we onszelf wakker schudden!

Je bent als een kleine worm, die in een bittere radijs of een appel zit. Hoe kom je eruit? Dat is onmogelijk. Je wordt aan alle kanten omringd en er is geen uitweg. Je kunt niets doen tegen zulke krachten.

Maar als er binnenin meer vrienden zijn zoals jij, en ieder van hen een punt in het hart heeft, verzamel je al deze punten, je leest Het Boek de Zohar, en je verbindt je ermee, omdat je wilt begrijpen wat er gaande is en wat de Schepper van ons wil. Op deze manier verbind je je met het Hogere Systeem en trek je het Omringende Licht aan, dat corrigeert.

Dan heb je een kans, maar alleen dankzij het Licht. Het Licht is de Schepper, die aan je onthuld wordt.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/27/2011, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Wat is liefde van vrienden in het internettijdperk?

 Antwoord: Het internet is een prachtig middel. Werkelijk, wat belet mij om onder de indruk te raken wanneer ik je zie en hoor via het virtuele netwerk? Op wat voor andere manier kan je laten weten dat je onder de indruk bent dan door horen en zien? Moet ik je ruiken, of zijn ogen en oren genoeg? Ik kan werkelijk tot tranen toe worden ontroerd, door alleen iets te horen, zonder het te zien. Het hangt allemaal van mijn vermogen af om contact te gebruiken om ontroerd te raken.

 Mensen die bijvoorbeeld naar de Conventie keken die we in de Arava woestijn hebben gehouden, voelden dat daar iets belangrijks plaatsvond. Daardoor kwamen ze later naar de Conventie in Tel Aviv, en sommigen bleven daardoor zelfs verscheidene weken hier. Dit is allemaal dankzij de vooruitgang die we in de Arava bereikt hebben.

Ik zie dat het werkt. Als we onze intentie kunnen verhogen, onze verbinding, ons verlangen, onze gerichte hunkering naar het Doel, zoals toen, kan een mens, waar hij ook is, door dat vuur aangestoken worden. Zonder enige twijfel.

We hebben vrienden in Europa en zelfs in Amerika, die ons vragen om hen te laten weten wanneer we van plan zijn om er opnieuw op uit te gaan, zodat ze hun vlucht kunnen boeken. Ik denk niet dat ze moeten komen. Als ze blijven waar ze zijn, voor het computerscherm en ze bezorgd zijn dat ze geen enkel moment zullen missen, is dat veel beter dan dat ze hier zouden zijn en bepaalde kansen zouden missen, zonder dat zelfs te merken. Iemand die niet naar de grote Conventie wilde komen, maar onder de indruk was van onze vooruitgang in de woestijn en daardoor toch ging, profiteerde daar meer van dan wie dan ook. Omdat hij een sterke spirituele lading ontving.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 12/26/2011, “The Freedom”

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Internet - Geen reacties→

Vraag: De correctie moet in ons innerlijk plaatsvinden, waarom doen we dan al die uiterlijke activiteiten in de hoop, dat we daardoor innerlijk veranderen?

Antwoord: Hierin ligt nu precies het verschil: we willen uiterlijke activiteiten gebruiken (die door de Kabbalisten zijn aangeraden) om het beslissende punt te bereiken waar we om het Corrigerende Licht gaan vragen, omdat we gaan begrijpen dat we alleen geholpen kunnen worden door de Schepper. Dit is het punt dat we zo snel mogelijk moeten bereiken.

De meest effectieve manier om er zeker van te worden, dat een mens niets alleen kan en om ook het gebrek aan verlangen te ontdekken, bestaat eruit om te proberen deel te worden van een groep. Dan zul je snel ontdekken dat je geen cent waard bent, je kan jezelf niet overwinnen, je duwt je vrienden van je af en daarover voel je trots, en zo verberg je de waarheid voor jezelf. Probeer van een afstand naar jezelf te kijken, dan zie je hoe je op allerlei manieren probeert om innerlijk contact met de groep te vermijden.

Maar als je je tegelijkertijd verbonden voelt met je vrienden, voel je dat het zo niet door kan gaan! Je moet bij hen zijn, in ieder geval om de spirituele wereld te ontdekken vanuit egoïstische intenties. Maar je kunt niet dichter bij hen komen, wat moet je dan beginnen? Dan begin je te roepen, zodat je omgeving en het Licht je zullen beïnvloeden, hoe meer hoe beter! Dit vraag je vanuit egoïsme, honderd procent voor jezelf, Lo Lishma.

Het Licht blijft aan je werken, soms meer, soms minder, het brengt je in andere situaties en je gaat de nabijheid van de groep, de verbinding en je ontwikkeling waarderen. Je gaat merken dat er een verband bestaat tussen je staten van enthousiasme en de verbinding met de vrienden.

Je kijkt naar gedeelten van de conventie en je voelt heel veel. Omdat je al openheid hebt ontwikkeld, voelt dit als iets dat dichtbij je staat, je doet er je best voor en je kunt begrijpen waardoor al deze mensen aangetrokken worden. Je voelt hun hart. Misschien is ieders persoonlijke verlangen klein, maar samen komen ze tot een enorme kracht waarvan ieder onder de indruk is.

Uit alles wat er gedaan wordt trekken we twee conclusies. Ten eerste wil ik de spirituele wereld echt ontdekken: Geef het mij! Ik wil het vanuit egoïsme, wie wil deze hel niet inruilen voor het hemelse paradijs? Ten tweede begrijp ik, dat ik dit zonder verbinding met mijn vrienden niet kan bereiken, in die verbinding kan ik ontdekken waar ik zo naar verlang.

De schat is op die onbereikbare plek verborgen die ik zo haat. Wat moet ik nu beginnen? Ik moet de kerker in, bij de ingang ligt een leeuw en op de bodem staat een schatkist. Ik kan deze leeuw niet vermijden!

Maar deze schat betekent alles voor mij! Hoe versla ik de leeuw? Ik kom dichterbij, hij staat op het punt om me aan te vallen en op te eten. Hij kan niet losbreken uit zijn ketenen, anders zou hij me al verslonden hebben.

Maar als ik hem nader, staat hij plotseling op en brengt hij me rechtstreeks naar de schatkist …

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 12/25/11, “The Study of the Ten Sefirot”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Waarom kunnen we ons niet verenigen?

Antwoord: Jullie kunnen je niet verenigen, omdat jullie verlangen ernaar niet groot genoeg is. Je moet voelen dat je voor elkaar verantwoordelijk bent, namelijk voor iets gezamenlijks, waardoor je elkaar ondersteunt.

Je hebt de staat zelf en een afgeleide daarvan: een hoger niveau. Als van elkaar gescheiden verlangens bij elkaar komen om een gezamenlijke kracht op te bouwen, zoals in het leger, in een voetbalteam, of bij een bende misdadigers, ontstaat daaruit een eensgezind groepsverlangen. Maar dat is niet voldoende.

Het feit dat we bij elkaar komen zorgt er nog niet voor, dat we op een hoger niveau komen. Wij bundelen onze krachten en dat verschilt niet van de manier waarop de een of andere groep dat doet, een groep soldaten bijvoorbeeld. Wij moeten echter naar een hoger niveau opstijgen, waar we gemeenschappelijke verlangens krijgen en we elkaar willen steunen.

Waarin steunen we elkaar dan? In een gewone groep is het geen enkel probleem om elkaar te steunen. Psychologen werken met voetbalteams en ze geven een peptalk voor de wedstrijd, zodat de spelers voelen dat ze een eenheid zijn en elkaar zullen steunen.

Maar wij moeten bereiken dat we aan elkaar geven en elkaar liefhebben, dat kunnen we niet vanuit onszelf en het verzekert ons van geen enkele tastbare beloning. Ik plan niet, dat ik een bal in een net gooi en dat ik daar een miljoen dollar mee verdien, ik riskeer ook mijn leven niet, zoals dat voor soldaten in een leger geldt. Integendeel, het doel waar ik naar streef levert me niets op, niets goeds en niets slechts. Het heeft iets met geven te maken, maar als ik daaraan denk, voel ik daar niets bij, geen voordeel en geen nadeel.

In het beste geval voel ik alleen verlies, omdat ik mijn energie hieraan verspeel. En in het slechtste geval heb ik geen enkel idee  waarom ik dit aan het doen ben en aan wie ik dan zou gaan geven.

Het blijkt, dat we samen in de groep werken om voor elkaar innerlijke steun te creëren, om een kracht te creëren in de plaats van de Schepper, waardoor een ieder de kracht van geven ontvangt. Als we hier met volharding aan werken, beginnen we met elkaar te ontdekken, dat we een vitale kracht missen die we nodig hebben voor de realisatie hiervan.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/30/11, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Vraag: Wat moet nu het werk van de vrouwen zijn, na de Conventie?

Antwoord: In principe is het werk van de vrouw hetzelfde als dat van de man: zorgen voor onze eenheid, voor de geboorte van onze nieuwe staat. Bij mannen is deze staat echter actiever, specifiek gericht op eenwording.

Ik zag trouwens ook zo’n impuls bij de vrouwen: door de wijze waarop zij elkaar plotseling omarmden en vasthielden. Dat is in onze wereld heel onnatuurlijk, maar anderzijds kwam het werkelijk voort uit hun gevoel om naar eenheid te streven. Het was heel wonderlijk om dit gade te slaan. Als mensen boven zichzelf uitrijzen, verliezen ze het besef van geslacht, leeftijd en alle verschillen die er in onze wereld zijn en verenigen ze zich vanuit het innerlijk ontwaken naar de Schepper.

Jullie voelden dit streven vanuit jullie vrouwelijke essentie en nu kunnen jullie dit verwoorden en doorgeven aan alle andere vrouwen, zodat zij een goed voorbeeld krijgen. Ik was onder de indruk van het gedrag van de vrouwen: van hoe zij ernaar verlangden om de mannen te steunen en hoe zij bereid waren om alles op te geven voor dit succes. Dit is het werk van de vrouwen: met elkaar en om de mannen te steunen. De vrouwen vormen één enkel vrouwelijk deel en de mannen het ene samengevoegde mannelijke deel en op deze manier werken zij samen.

Ik hoop, dat jullie dit zelfs nog dieper gaan voelen. Wij hebben nog niet de mogelijkheid om de gevoelens van onze staten te beschrijven. De woorden ontbreken ons, we begrijpen nog niet goed waar we zijn. Maar probeer het hoe dan ook, op z’n minst vanuit psychologische indrukken. Vrouwen weten hoe ze dat kunnen doen.

Schrijf over jezelf, schrijf over al je staten, wees niet terughoudend daarin. Laat het een voorbeeld worden voor alle andere vrouwen, voeg je bij ons netwerk, zodat jullie je kunnen verenigen via de vrouwensite op onze website en zo voorbereiden op de volgende conventie. Dit is heel belangrijk. Zonder de steun van de vrouwen is er geen enkel succes mogelijk.

From the Sunday Virtual Lesson Series 12/11/2011

Filed under: Congressen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Vrouwen - Geen reacties→

We moeten ons verlangen, onze kli (vat) voorbereiden, en dit is alleen mogelijk door samen te werken, wat het moeilijkste is wat er bestaat. Persoonlijke inspanningen, die een ieder alleen doet, zullen hem geen enkel resultaat opleveren. Alleen als we ons met elkaar inspannen om het gemeenschappelijke doel te bereiken, geeft deze gezamenlijke inspanning ons het verlangen.

Dit wekt de Hogere Kracht op en dwingt Hem om ons verlangen te beïnvloeden en te veranderen, om dit te verlangen zo te bewerken, dat het de juiste vorm krijgt en het dan te vullen met de eigenschap van geven.

We beginnen noodzakelijkerwijs samen te werken, als we eenmaal wanhopen dat we op eigen kracht iets kunnen bereiken en we ontdekken, dat dit niet de juiste manier is en dat er geen kans is om het doel alleen bereiken.

Als we zo op weg zijn, onderscheiden we langzamerhand het ware doel en de middelen om het te bereiken. Eerst heeft een ieder uitsluitend volkomen egoïstische, materiële doelen voor zichzelf en maakt hij daarbij gebruik van de bijbehorende aardse middelen. Dit gaat zo door, totdat we de begrippen geven, liefde en eenheid enigszins beginnen te onderscheiden en te waarderen.

Tegelijkertijd beginnen we te zien, dat deze eigenschappen buiten onszelf bestaan, en alleen door het juiste onderlinge gedrag kunnen we de factor die ons beïnvloedt en zich tussen ons bevindt, het Licht, opwekken, dat vervolgens zal komen en ons verandert.

Als we niet samenwerken om deze derde, externe bron te activeren, werken we op de verkeerde manier. Alleen door onze pogingen om onderling geven te bereiken, evenals de juiste onderlinge verhoudingen, kunnen we met onze gezamenlijke inspanningen boven onszelf uitstijgen en het Licht dat corrigeert aantrekken.

Dan zal Het onze houding ten opzichte van elkaar veranderen en zullen we in deze houding de eigenschap van geven ontdekken. Dit wordt ‘geloof’ genoemd. Hierin zullen we vervolgens liefde ontdekken.

Maar voordat dit gebeurt, moeten we haat ontdekken, de verwerkelijking van het kwaad. Waar is het? We vermijden het. Het is onmogelijk om het kunstmatig te laten ontwaken, het kan alleen door onze voortdurende inspanning om samen te zijn en door te proberen om ons met elkaar te verenigen.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/18/11, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk - Geen reacties→

Vraag: Tijdens het afgelopen congres proefde ik voor het eerst de smaak van onze eenheid in al zijn volheid. Dit roept echter ook de vraag naar de mythische Machsom op.

Antwoord: We hebben een punt bereikt dat bij de Machsom ligt, bij de overgang naar de volgende staat: de opgang naar het niveau dat we tijdens de volgende conventie in New York zouden moeten bereiken.

Waarom leg ik de nadruk op een conventie? Eigenlijk maakt het niet uit wanneer het gebeurt, maar een conventie is een buitengewoon belangrijke tijd, waarin we ons werkelijk met elkaar verbinden en ook in staat zijn om dit te bereiken.

Dan zal dit punt groeien tot iets dat heel is en nieuw, tot het kunnen waarnemen van een nieuwe wereld, aanvankelijk nog klein. Maar het zal al het eerste ontwaken daarin zijn, het gevoel in iets te zijn dat nog onbewust en onbereikbaar is. En toch zullen we al voelen, dat we in deze nieuwe dimensie zijn en in staat zijn om onze positie erin te bepalen en ons erin te oriënteren. Ik hoop dat we dit zullen bereiken. Alles hangt af van onze voorbereiding.

From the Sunday Virtual Lesson Series 12/11/2011

Filed under: Congressen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag (van de Spaanse groep): We kunnen nu disseminatie werk doen. De helft van de mensen in de groep is van mening dat we dat moeten doen en de andere helft denkt, dat we het nodig hebben om deel te nemen aan het Samenzijn met de Vrienden. Wat moeten we doen?

Antwoord: Verspreiding is belangrijker. Het zal jullie verlangen om te verbinden vergroten. Wat je ook zegt, het is beter om betrokken te zijn bij het grote publiek.

We kunnen dat aan onszelf zien: Als we bij bijeenkomsten en ontmoetingen met vrienden geweest waren, zonder de afgelopen drie maanden de straat op te gaan, zouden we niet hebben bereikt wat we nu bereikt hebben. Het heeft ons opnieuw gebouwd, het heeft ons veranderd. Verspreiding is de basis van verandering. Dankzij verspreiding hebben we een grotere behoefte om ons met elkaar te verenigen, om bij elkaar te komen, om het materiaal beter te begrijpen, te vereenvoudigen, enzovoort.

Verspreiding bouwt ons en ik ben er heel blij mee, dat de groepen dit beginnen te begrijpen. Baal HaSulam schreef hierover en we moeten niet proberen om het beter te weten dan hij en te denken, dat we het op onze eigen manier kunnen doen, zonder de groepen waarin wij werken en zonder de wereld, die we de boodschap van verbinding brengen. Ondanks deze kinderlijke arrogantie moeten we wat kritischer naar onszelf kijken, dat zal ons zal helpen om deel te nemen aan disseminatie.

Lees wat Baal HaSulam schreef en breng zijn woorden in praktijk

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 11/6/2011, “Matan Torah (The Giving of the Torah)”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Verspreiding van Kabbalah - Geen reacties→

In het gemeenschappelijke verlangen, dat de gehele mensheid omvat, vinden er voortdurend grote verschuivingen en unificaties plaats. Dit systeem leeft en ontwikkelt zich, alles daarin verandert en vermengt zich voortdurend, zoals de golven van de zee. Daardoor gaan veel mensen erin mee, naderen het en verwijderen zich vervolgens van het hoogste Doel.

We moeten een massa mensen samenbrengen (niet kwantitatief, maar kwalitatief), die werkelijk de eigenschap van geven willen bereiken, de eigenschap van de hoogste Wereld, de innerlijke kracht die het universum vormt, samen met de kracht van ontvangen, de enige kracht die in onze wereld werkt. Ik geloof dat we dit punt hebben bereikt, en niet omdat we zo sterk en bijzonder zijn, maar omdat de wereld dit nodig heeft. Baal HaSulam schreef, dat wat hij bereikt heeft plaatsvond, omdat de wereld behoefte had aan de openbaring van de methode van correctie, en niet omdat hij zo bijzonder was.

Hetzelfde doet zich vandaag de dag voor. Na Baal HaSulam kwam Rabash, daarna ik, en nu komen jullie. Deze hele keten bestaat alleen, dankzij het feit dat de wereld het ‘dieptepunt‘ al heeft bereikt en in een complete crisis verwikkeld is.

De crisis is extreem complex en vreselijk. We zien het niet, we worden er slecht over geïnformeerd en we weten bijna niets. Als we zouden luisteren naar wat leraren, beleidsmakers en verschillende organisaties en instituten zeggen, zouden we naar adem snakken door de afschuw van de bedreigende situatie, waarin we ons bevinden.

Deze feiten bewijzen, dat de wereld werkelijk de hoogste Kracht en Zijn correctie nodig heeft, er is geen andere manier. Dit wordt elke dag meer en meer onthuld. In de komende twee maanden zullen we in een grote financiële crisis terecht komen en zullen we de catastrofe van Europa zien, en de komende twee jaar zal er een enorme ecologische catastrofe plaatsvinden. De winter, die begonnen is, zal heel veel ‘verrassingen’ brengen.

Dit alles zal de mensheid ertoe dwingen de vraag te stellen naar het besturende Systeem, de besturende Kracht, en naar wat gedaan kan worden aan onze eigen staat en de staat van de wereld in omstandigheden waarin niets helpt. En dan zal men gedwongen worden om te horen wat wij hen te zeggen hebben.

De wereld heeft ons dus nodig, daarom krijgen we aandacht van Boven. We worden tot een groep gevormd, tot een kracht, een systeem, dat in staat zal zijn om een voorbeeld te zijn en de wereld te vertellen over de manier, waarop we onszelf correct in evenwicht brengen met de hoogste besturende Kracht. En in deze harmonie verkrijgen we het absolute bestaan.

De wereld zal deze vraag aan zichzelf gaan stellen. Ondanks de problemen met voedsel, warmte, veiligheid en andere dingen die nodig zijn om te leven, zal de wereld steeds meer vragen naar de betekenis van zijn bestaan. Wanneer een mens zich slecht voelt, vraagt hij immers niet naar hoe hij weg kan rennen van zijn problemen of hoe hij zich kan aanpassen, maar zoekt hij naar de oorzaak van het lijden, de betekenis ervan, en waarom hij deze problemen eigenlijk heeft.

We kunnen er heel snel op rekenen, dat naast verschillende revoluties en protesten die in allerlei landen vandaag de dag plaatsvinden, er een nieuwe golf in de wereld zal oprijzen, die gaat over de zin van het bestaan van de mens, die zo klein en hulpeloos is ten opzichte van de Natuur en van wat hij zelf heeft geruïneerd in de wereld. We zullen zien, dat we een speciaal doel en een hoge bestemming hebben en dat we daarom voortgedreven worden.

Zo is het altijd gegaan. Als er geen noodzaak geweest zou zijn voor correctie in het oude Babylon, zou Abraham, een Babylonische priester, geen spiritueel leider  geworden zijn. En de hele spirituele stroom, alle religies en geloven, zijn juist afgeleid van zijn openbaring van de hogere Wereld.

We zullen nog gaan ontdekken hoezeer de wereld ons nodig heeft. We voelen het nog niet, maar we moeten ons er al op voorbereiden. Daarom leg ik zoveel nadruk op disseminatie (verspreiding).

Als we spreken over de intentie in het belang van de vriend en de groep, mogen we de wereld niet vergeten, omdat we nu de dragers zijn van de spirituele kennis, de spirituele methode. Ieder van ons moet zich verplicht voelen om deel te nemen aan de opvoeding van de mensheid.

From Sunday Virtual Lesson Series 11/27/2011

Filed under: Crisis, Groepswerk, Innerlijk Werk, Verspreiding van Kabbalah, Wereld - Geen reacties→

Sommige mensen denken, dat ze meewerken aan de algehele vooruitgang als ze naar onze lessen luisteren, mijn blog lezen en e-mails uitwisselen. Hier is echter geen sprake van deelname.

Hoe meer je onze boodschap in de wereld verspreidt, hoe verder je komt. Vergeet dat niet. Als je niet aan verspreiding doet, sta je stil, je komt niet verder. Ga aan het einde van de dag na wat je gedaan hebt. Deed je iets of niets? Je maatstaf bestaat alleen uit je concrete daden. Verwacht niet dat iemand anders het voor je doet.

Een lid van Bnei Baruch zijn betekent, dat je de wijsheid van Kabbalah verspreidt of de Arvut (voor elkaar garant staan) boodschap, dat je werkt aan verspreiding en dat je verslag kunt uitbrengen van hoeveel je verspreidt. Als je alleen een les downloadt heeft dat geen enkele waarde.

Tijdens de Conventie hebben we een punt van verbinding bereikt. We hebben het bereikt dankzij het feit dat de hele wereld dit van ons vraagt. De vraag is of we klaar zijn om aan die vraag van de wereld te beantwoorden. Kunnen we leiding geven aan de wereld en de methode van correctie en verbinding aanbieden? We kunnen alleen verder komen als we deze opdracht vervullen, op geen enkele andere wijze.

Het Doel van de schepping vraagt, dat de hele wereld verder komt, niet alleen wij. Wij zijn het middel voor de algehele vooruitgang. Als het middel zijn opdracht vervult is het ok, dan komt het ook verder, samen met ieder ander. Als het middel dit niet doet, zal er een ander middel worden gevonden. Er bestaat geen garantie.

Kijk naar groepen die niets aan disseminatie doen, of – om het preciezer te zeggen – naar wat er van hen is overgebleven. Hoe kan je verder komen zonder de raad van Kabbalisten op te volgen, die de wetten van de schepping vervuld hebben? Het is geen gril van mij, het staat in de bronnen geschreven.

Besteed dus aandacht aan het feit dat je achterloopt in de verspreiding die je doet, vergeleken met de vooruitgang van de wereld en dat je nog naar allerlei excuses zoekt. Hier zijn excuses echter niet op hun plaats. We spreken over concrete daden die niets te maken hebben met de huidige staat van een mens, met zijn ups en downs.

Wacht dus niet op initiatieven van de centrale groep. Als je verder wilt komen is dit de weg.

Tot nu toe kregen we de kans om vooruit te komen, maar de toekomst is totaal niet gegarandeerd. We komen verder dankzij verspreiding. Dit is de garantie die we krijgen. Aan het einde van de dag moeten we dus nauwkeurig onderzoeken: wat heb ik vandaag voor de wereld gedaan? De wereld heeft dit namelijk nodig en de Schepper heeft alles op deze manier geregeld: de wijsheid van Kabbalah werd aan mij alleen onthuld om aan anderen door te geven, op wat voor manier dan ook. Ik ben de adapter, de link. Anders ontstaat er niets goeds.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/12/2011, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→