Michael Laitman. Oprichter en president van het Bnei Baruch Kabbalah Opleidings- en Onderzoeksinstituut, die toegewijd is aan het onderwijzen en verspreiden van de wijsheid van Kabbalah. Professor in Ontologie, Dokter in Filosofie en Kabbalah en een Master in Bio-Cybernetica. Vader van drie kinderen en opa van drie kleinkinderen. Het Volledige Profiel...
Staten zullen gedwongen worden om zich aan te sluiten bij een unie van volkeren waarin elke staat, zelfs de kleinste, zijn veiligheid en rechten niet vanuit eigen kracht, maar uitsluitend van zo’n grote unie van volkeren zal kunnen verwachten (Immanuel Kant).
Vraag: Is vrede mogelijk, niet vanuit eigen kracht, maar vanuit een gemeenschappelijk verbond?
Antwoord:Alleen zo kan de wereld bestaan. Eén is niets. Eén in de wereld is gelijk aan nul. Alleen de wisselwerking tussen dergelijke eenheden, die in het algemeen dus alleen maar nullen zijn, kan eenieder een gevoel van eigenwaarde geven. Niet hijzelf, maar zijn samenwerking met anderen brengen zij met elkaar tot stand.
Tegelijkertijd blijkt dat zij, als we alle nullen bij elkaar optellen, geen nullen meer blijken te zijn, maar juist iets groots, omdat iedereen zichzelf wegcijfert en zich bij anderen optelt, alles van zichzelf geeft en alles van de anderen in zich opneemt.
Alleen door met elkaar te delen, alleen door in anderen te investeren en anderen de ruimte te geven om in zichzelf te investeren, komen zij tot een situatie waarin eenieder een speciale waarde heeft. Want in de verbintenis kan iedereen zijn individualiteit ontdekken.
We zijn geschapen als wezens die van elkaar afhankelijk zijn. Hoe meer wij ons als mensheid ontwikkelen, hoe meer we zullen merken dat we afhankelijker van elkaar worden. We worden steeds afhankelijker van elkaar op verschillende gebieden van onze activiteiten, of het nu gaat over handel, het bedrijfsleven, industrie, communicatie, technologieën, cultuur, wetenschap, enzovoorts.
Kijk bijvoorbeeld eens naar de populariteit van het toerisme tegenwoordig. Waar komt die belangstelling voor reizen vandaan? Nog maar honderd jaar geleden hadden we die belangstelling nog niet op grote schaal, zulke verlangens ontwikkelen zich langzamerhand in ons.
Waarom zijn we zo gemaakt dat we afhankelijk zijn van elkaar, te beginnen bij onze meest nabije omgeving, zoals thuis, onze familie en vervolgens onze stad, ons land, hoe meer we ons ontwikkelen hoe meer we voelen dat we wereldwijd afhankelijk van elkaar zijn geworden. We zien tegenwoordig diverse voorbeelden van de manier waarop we afhankelijk zijn geworden van de hele wereld.
Of het nu gaat om olie- en gasvoorraden, allerlei oogsten en gewassen uit verschillende landen en streken, producten op cultureel gebied die zich uitstrekken over verschillende landen en culturen, hoe afhankelijker we wereldwijd worden, hoe meer we de behoefte ontwikkelen om met onze wereldwijde afhankelijkheid op een positieve manier om te gaan.
We kunnen onze onderlinge afhankelijkheid niet afschaffen, we worden wel gedwongen om onze houding naar elkaar te veranderen van negatief naar positief. Dat wil zeggen dat we, in plaats van ons netwerk van contacten te baseren op egoïstische motieven – waarbij we ieder een maximaal voordeel nastreven met minimale inspanning – proberen om op een altruïstische manier met elkaar om te gaan, met het doel aan het voordeel van anderen te denken in plaats van uit te gaan van onze natuurlijke drang naar eigen voordeel. Dan zullen we onze groeiende wereldwijde onderlinge afhankelijkheid als een groots fenomeen zien, als iets dat helpt om de “spier” te gebruiken waardoor we anderen voordeel willen brengen boven ons streven naar eigen voordeel. Hoe meer we dat doen, hoe meer we zullen ervaren dat zich voor ons een nieuwe, harmonieuze, vreedzame werkelijkheid zal openen.
Als resultaat daarvan zullen we een punt bereiken waarop we oprecht de behoeften van de miljarden mensen in de wereld zullen voelen, voelen dat ieder mens een kostbaar deel is van een volmaakt systeem, we zullen de behoefte voelen om de relaties waar we wereldwijd van afhankelijk zijn te voeden met positieve, altruïstische, ondersteunende en bemoedigende daden en zorgzame onderlinge betrekkingen. Dan zullen we ook de positieve krachten gaan voelen die in de natuur aanwezig zijn, dan wordt onze hele wereld gevitaliseerd door overvloed en perfectie.
Based on a Kabbalah lesson, “Deriving the Greatness of the Goal from the Friends,” with Kabbalist Dr. Michael Laitman from the World Kabbalah Convention, “Rising Above Ourselves,” on August 1, 2021. Written/edited by students of Kabbalist Dr. Michael Laitman.
Vraag:We leven in tijden waarin de meeste mensen alles hebben wat zij nodig hebben. Omdat allereerst aan onze basisbehoeften is voldaan, is het toch niet langer nodig om geld te verdienen aan je werk in het leven?
Antwoord:Na een bepaalde periode in de geschiedenis, misschien over enkele tientallen jaren, zullen we in een situatie komen waarin robots het werk voor ons zullen doen, in principe zullen mensen dan geen behoefte meer hebben aan geld, roem, en zelfs niet aan kennis, want door gebrek aan betekenis zal dit alles zijn waarde verliezen.
Langzamerhand zien we de zin van onze materiële ontwikkeling niet meer en begrijpen we dat alles vast gaat lopen, ook de wetenschap. Wat wij in de natuur ontdekken, is nu een pad dat ons leidt naar het einde van onze ontwikkeling, naar een globale crisis. Alles is veel groter en bevindt zich op een ander niveau.
Het egoïsme ontwikkelt zich volgens bepaalde niveaus en nu is het aan het punt gekomen waarin het in zichzelf vastloopt. Het vouwt zich samen, wordt een klein dorp en zal ons uiteindelijk dwingen om ons met elkaar te verbinden, hoewel wij dat niet willen.
Op dit punt kunnen wij tot verbinding komen, ofwel gedwongen door allerlei vormen van lijden, inclusief oorlogen en vernietiging, of doordat wij ons realiseren dat verbinding noodzakelijk is omdat het de implementatie is van het programma van de schepping.
Opmerking:We hebben een moeilijk jaar achter de rug. Er zijn verschillende voorspellingen over de toekomst, van de moeilijkste tot de meest optimistische, zoals bijvoorbeeld Gates.
Grote leiders zoals Abraham Lincoln, Roosevelt en Churchill reageerden uiteraard op de gevaren van hun tijd, maar ze keken altijd verder dan de horizon, waar het ook over ging, en wisten iedereen mee te krijgen met hun visie.
Zij hanteerden de regels: “Neem de tijd om over de toekomst na te denken.” Ontwikkel een strategie om van de toekomst, zoals je je deze voorstelt, naar het heden te gaan.” “Sta open om dingen te leren, wees niet bang om van koers te veranderen en zo tot een eensgezind team te komen.”
Mijn antwoord:Geen enkele leider uit onze tijd kan zijn egoïstische, persoonlijke programma implementeren zoals de leiders uit het verleden dat konden. De koers van deze tijd geldt voor de hele mensheid tegelijkertijd! Voorheen waren het leiders van naties. Voor hen was het gemakkelijker.
Vraag:Moet een leider van vandaag naar de hele mensheid kijken?
Antwoord:Anders lukt het hem niet om te begrijpen waartoe dit alles leidt. Daarom kan niemand iets beginnen.
Vraag:Dus als we zeggen: “Neem tijd om de toekomst te begrijpen,” hebben we het over de toekomst van de hele wereld?
Vraag: Dus een leider die nadenkt over de hele wereld, kan in feite alleen maar een wijs mens zijn die de hele wereld als één orgaan ziet, één enkel organisme?
Antwoord: Ja, het is iemand die door de natuur is voorbestemd om integraal te denken. Anders zal hij niet kunnen begrijpen wat er aan de hand is.
Vraag: En hoe kom je vanuit deze visie op de toekomst bij het heden? Wat hebben we volgens u nu nodig?
Antwoord:Ik kijk naar het heden vanuit het besef dat de wereld, hoe dan ook, op weg is naar integrale verhoudingen, goedschiks of kwaadschiks. Het doet er niet toe hoe vaak het vastloopt en waaruit dat zal bestaan, de komende situatie in de wereld is een integrale mensheid, men is met elkaar verbonden en is zich ervan bewust dat men samen moet werken.
Als we op deze manier naar de wereld kijken, zullen we ons op een natuurlijke manier kunnen voorstellen hoe goed het voor ons is om daar dichterbij te komen. Hiervoor hebben we een educatie systeem nodig, een systeem dat helpt bij de opvoeding, en een disseminatie systeem (dat deze kennis verspreidt). In het algemeen gesproken zijn er vele subsystemen mogelijk.
Vraag:Zegt u daarom dat educatie nu het belangrijkste is? Gaat het over opvoeden voor deze toekomst?
Antwoord:Ja, alles hangt daarvan af. Als we hier wat dichterbij komen, gaat het goed met ons. Zo niet, dan zal de natuur ons blijven beproeven, totdat we dit waarmaken.
Denk er eens over na hoe het zou zijn als je volledig verbonden zou zijn met andere mensen, als tandwielen die met iedereen samen in een complete coördinatie ronddraaien.
Stel je eens voor dat je gedachten, je wensen, wat je doet en besluit helemaal afhankelijk zouden zijn van de maatschappij om je heen en de omstandigheden.
Dat zou een onverdraaglijk gevoel zijn, erger dan een gevangenis – totale slavernij.
Je zou je voelen als een vogel die in een kooi opgesloten zit en uit alle macht op zoek is naar een mogelijkheid om zich te bevrijden.
Je zou liever doodgaan dan zo’n onontkoombare druk te voelen.
Maar, of we het nu leuk vinden of niet, de mensheid is in die richting op weg.
Het coronavirus heeft al duidelijk gemaakt hoe wij een heel nieuw tijdperk van wereldwijde afhankelijkheid en verbinding zijn binnengetreden, en het enige wat wij kunnen verwachten is dat onze verbondenheid alleen maar sterker wordt.
Wat is dan de sleutel om onze toenemende verbinding niet te voelen als een gevangeniscel waarin wij ons steeds meer opgesloten voelen, maar als een verbazingwekkend fenomeen dat allerlei nieuwe mogelijkheden voor ons opent?
Die sleutel is een nieuw soort onderwijs.
Tot op heden heeft ons onderwijs ons vooral opgeleid om de arbeidsmarkt op te gaan, die al begint te wankelen onder de druk van de huidige realiteit waarin men steeds meer onderling afhankelijk en met elkaar verbonden is. Bovendien, als we voornamelijk leren hoe wij voor onszelf banen kunnen invullen en carrière maken, en niet leren hoe we met succes met elkaar kunnen omgaan in een realiteit waarin we steeds nauwer met elkaar verweven zijn, maken we talloze negatieve gevolgen mee – van toenemende depressie, stress, angst en eenzaamheid op persoonlijke schaal, tot meer sociale verdeeldheid en polarisatie in de samenleving in het algemeen.
Aan de basis hiervan geldt: hoe meer wij ons ontwikkelen, hoe meer wij ons met elkaar moeten verbinden. Onze verbindingen zijn echter oppervlakkig: we verbinden ons meer op technologisch en economisch gebied en ten gevolge van allerlei verschijnselen zoals het coronavirus dat ons nu wereldwijd in dezelfde omstandigheden plaatst. De paradox is dat hoe meer wij ons op deze manier met elkaar verbinden, hoe meer we afgescheiden raken in onze houding naar elkaar.
Daarom hebben we nu een nieuw soort onderwijs nodig dat ons innerlijke, psychologische aanpassingsvermogen begeleidt, zodat we met onze toenemende externe verbindingen om kunnen gaan, dit betekent dat wij leren hoe wij met elkaar om kunnen gaan om onze toenemende verbindingen op een positieve manier te realiseren.
Het probleem is dat onze egoïstische natuur – het verlangen om ten koste van anderen te genieten – strijdig is met onze toenemende verbondenheid die van ons vraagt dat wij rekening houden met elkaar, concessies doen, gevend zijn en ons verantwoordelijk voelen voor elkaar.
Wat mij dan beangstigt is de vraag hoe de mensheid zich verder met elkaar zal verbinden. Wordt de mensheid platgewalst onder een evolutionaire stoomwals waardoor mensen, zonder bewust mee te werken, platgewalst worden en zo de verdere ontwikkeling zullen ervaren als pijn en lijden, of zal de mensheid zich gaan organiseren door te gaan leren over de eigen aard en de aard van de omringende, integrale samenleving en dan in beweging komen om de huidige houding die verdeeldheid brengt en egoïstisch is, af te gaan stemmen op de volmaakte, altruïstische verbondenheid van de omringende werkelijkheid?
De vrees die ik heb gaat echter samen met hoop en een oneindige drijfkracht om de methode van verbinding – die duizenden jaren geleden door Kabbalisten is geopend om juist in onze tijd toegepast te worden – door te geven. Ik onderwijs deze methode in dagelijkse lessen aan mijn studenten, net zoals mijn leraar dat deed aan zijn studenten, en ik neem ook dagelijks deel aan veel verschillende programma’s op tv en internet, ze worden in verschillende talen door miljoenen mensen over de hele wereld bekeken, mensen die geen belangstelling hebben voor Kabbalah, maar die de principes van deze methode kunnen gebruiken om beter te leren begrijpen hoe de natuur werkt en hoe zij ons naar een behoefte aan verbinding leidt. Alleen al het binnendruppelen van dit basisbegrip van de methode van verbinding, dient om de weg te wijzen naar positieve verbinding. Zoals we zien is dit echter niet voldoende om de mensheid de weg van lijden en een crisis te besparen.
Als we ons werkelijk onnodig lijden willen besparen tijdens onze verdere ontwikkeling, is het noodzakelijk om de methode van verbinding te integreren in onze onderwijssystemen en media-invloeden, zodat we – in dezelfde mate waarin we leren hoe we vacatures kunnen invullen en allerlei media tegenkomen die ons meestal beïnvloeden met verdeeldheid zaaiende berichten – leren hoe we ons positief kunnen verbinden en gelukkige, zelfbewuste mensen kunnen worden die zich veilig voelen, en we ook een plek innemen in media die ons met positieve voorbeelden beïnvloeden. Dat we mensen worden die hun egoïstische basisdriften overwinnen door aan elkaar liefde en zorgzaamheid te tonen.
Voor iedereen die zich meer wil verdiepen in dit onderwerp, is bovenstaande video bestemd, een documentaire (Engelse ondertiteling kan ingesteld worden) die één van mijn studenten heeft gemaakt over dit overgangsmoment in de geschiedenis, en de uiterst belangrijke noodzaak om ons positief met elkaar te verbinden.
Image by World Vectors by Vecteezy
Blog in het Engels: https://laitman.com/2020/10/what-scares-you-most-in-life-quora/
Opmerking:Honderden filosofen en wetenschappers hebben geschreven dat de hele mensheid één grote familie is, één organisme. Dus zij voelen op de een of andere manier onze gemeenschappelijkheid.
Mijn antwoord:Er zijn al veel mensen die tegenwoordig deze gemeenschappelijkheid voelen. Hiervoor hoef je geen Kabbalist of wetenschapper te zijn. Het is voldoende om iemand te zijn die de wereld onderzoekt. Dan zie je dat alles met elkaar verbonden is: de minerale, vegetatieve, animale en menselijke niveaus van de natuur vormen één gemeenschappelijk organisme, één gemeenschappelijk systeem.
Maar op welke manier ga je dit voelen, hoe werk je met dit systeem om de kracht te voelen die dit bestuurt? Alleen Kabbalah onderwijst dit.
Abraham, die drieëneenhalf duizend jaar geleden leefde, was de eerste die deze gemeenschappelijkheid voelde. Hij begon ermee de hoge krachten die zich manifesteerden, de Schepper te noemen.
Vraag:Er zijn veel manieren om met stress om te gaan – afhankelijk van de factor die het veroorzaakt – bijvoorbeeld ademhalingsoefeningen, meditatie, fysieke activiteit, koken, huisdieren fokken, in een koor zingen. Dit geeft mensen wat afleiding en verlost ze van stress.
Veel mensen adviseren om tranen de vrije loop te laten, een dagboek bij te houden of tijd door te brengen met geliefde mensen.
Toch zien we dat, hoewel al deze tips helpen, het maar betrekkelijk is en alleen helpt als er sprake is van plaatselijke stresssituaties. Maar als er een grote pandemie is of er de een of andere ramp gebeurt, zijn er andere methoden nodig. Wat is uw advies?
Antwoord:Bij deze methoden zie ik niet dat de bron van het probleem aangepakt wordt. Alles helpt alleen maar om wat rustiger te worden. De oorzaak bestaat echter nog steeds, het is alsof iemand een pijnstiller neemt en dan de oorzaak van de pijn niet voelt, of er maar de helft, een kwart van voelt.
Dit is geen oplossing. Vooral niet als het over een probleem gaat dat de hele wereld betreft, alle bewoners op aarde, die over een poos niet meer weten waar zij voedsel vandaan moeten halen en hoe ze nog kunnen blijven leven.
Vraag:Wat zal hen dan wel helpen?
Antwoord:Alleen de onthulling van de bron van dit verschijnsel: wat is de oorzaak van zo’n druk op de hele mensheid. Uiteindelijk gebeurt er niets voor niets in de natuur, alles heeft een eigen reden.
De zoektocht naar deze oorzaak is al het begin van de genezing. Net zoals we een ziekte onderzoeken en proberen om er een geneesmiddel voor te vinden, moeten we ook hier onderzoeken waarom dit gebeurt. Maar nu onderzoeken we geen bacteriën, dieren, of onze incorrecte omgang met sommige delen van de natuur, we onderzoeken de bedoeling van de natuur, zij pusht ons ergens heen, waarheen?.
Opmerking:Zelfs op het niveau van de fysieke wereld kunnen we zien hoe alles met elkaar verbonden is, hoe gebeurtenissen in het ene deel van de wereld gebeurtenissen in een ander deel van de wereld sterk beïnvloeden, en hoe de onrust die in Minneapolis begon zich over de hele wereld heeft verbreid.
Niet alleen in Amerika, maar ook in Europa, Israël en andere landen, gaan mensen de straat op om te protesteren en eisen te stellen. Op die plekken is het nodig om de juiste woorden te vinden en de juiste mensen om ze uit te spreken. Er is geen andere manier om iets tot stand te brengen.
Mijn antwoord: Ik zie niet in hoe je mensen nu kunt bereiken. Er zijn nog geen noodzakelijke voorwaarden voor aanwezig. Er is nog niet zo’n grote mate van bewust lijden dat je iedereen kunt bereiken en vragen: “Is het eigenlijk niet genoeg?”
Je hoeft niet naar de rijken te gaan. Zij hopen dat alles weer wordt zoals vroeger en dat er dagelijks opnieuw miljarden op hun rekeningen worden bijgeschreven. Je kan niet naar de armen gaan, want zij hebben geen tijd en begrijpen niet wat er allemaal gebeurt. En de intellectuelen zijn druk met hun eigen uitvindingen.
Dus onze handen zijn gebonden, ik heb niemand om naartoe te gaan en niets om te zeggen. Ik kan het nog wat gedetailleerder uitleggen, maar ik zie niet aan wie. Wij moeten het virus nog wat meer tijd geven om zijn werk te doen.
Vraag:Denkt u dat het mensen echt kan helpen als ze over deze situatie nadenken, en dat zij dan proberen om een ander antwoord te vinden? Niet door een vaccin of medicijnen?
Antwoord:Nee! Een vaccin geeft geen enkele hoop. En geen enkel vaccin zal helpen! Als dit virus verdwijnt, zal er een ander komen, nog ernstiger, een ander soort, ingewikkelder. Wij zullen er niet aan ontkomen!
Vraag:Is dit alles voorspeld in de boeken van de Wijzen? En in welke vorm?
Antwoord:Het vaccin is niet voorspeld, hoewel er een algemene mening bestaat dat virus van het woord “Avirot,” afkomstig is: “overtredingen.” Maar dat het deze vorm zou krijgen, nee. Ik denk dat dit een heel zachte landing betekent voor de mensheid, “op haar billen”, zodat zij voelt waar ze vandaan komt en waar ze thuishoort.
Wij zullen gedwongen worden om ons hoofd te buigen en te voelen waar wij zijn.
Iedereen wacht op het moment waarop de coronavirus pandemie eindelijk voorbij is. Maar dit is nog maar het begin. Het moet namelijk de denkwijze van de gehele mensheid veranderen, van een grote massa verschillende mensen. Zij hebben tijd nodig om deze situatie te verwerken, te voelen, te begrijpen waar dit vandaan komt en waarom.
Dit kost tijd, minstens nog een paar maanden. In de herfst moet deze situatie wel vertrouwd zijn. Een mens kan zelfs gewend raken aan klappen, zoals aan een chronische ziekte waar iemand mee heeft leren leven. Hij weet hoe hij ermee om moet gaan en hoe hij het moet behandelen.
Hetzelfde zal met het coronavirus gebeuren. Het systeem is nog niet gestabiliseerd en reageert met hevige schokken op de invloed ervan. Maar geleidelijk zal deze overgangsperiode rustiger worden en zal het systeem een nieuwe staat aannemen. We hebben het over een massa van miljarden mensen met allerlei soorten problemen: sommigen lijden honger, anderen hebben last van branden, anderen van droogtes, orkanen. Maar deze problemen zullen we dan al met elkaar, op een integrale manier meemaken.
Dan zal er een periode komen waarin er een tekort zal zijn aan de eerste levensbehoeften: voedsel, water, medicijnen en elektriciteit. Hierdoor zal de mensheid met minder genoegen moeten nemen, men wordt gedwongen om bescheidener te worden. Niemand zal meer graag de hele wereld overvliegen, op zoek naar vermaak. Het coronavirus zal ons de wijsheid van het leven leren.
Het enige wat wij moeten weten is dat we ons in een integraal systeem bevinden dat zich voorwaarts beweegt naar een nieuwe staat van evenwicht die vanaf de oorsprong al door de natuur geprogrammeerd is. Nu ontwikkelt dit proces zich en brengt het ons in verschillende situaties. Als wij met dit ontwikkelingsprogramma meewerken, zullen er goede staten zijn, als wij er niet aan meewerken, zullen de staten slecht zijn, met de bedoeling om ons te corrigeren.
Er gebeurt niets bij toeval, het enige doel is correctie. Als we nagaan wat er nu gebeurt en dat vergelijken met het einddoel, zien we dat er een constante relatie bestaat tussen de huidige staat en het eindpunt. Daarom zal het voor ons gemakkelijk zijn om in te zien dat alles wat er gedaan wordt doelgericht is.
Het belangrijkste in dit proces is een niet aflatende diepere verbinding. We zijn nu verdeeld, tegengesteld aan elkaar, daarom lijden we, het lijden zal ons aansporen tot verbinding. Als wij ons verbinden met elkaar, komen we dichter bij de correctie. En de allerlaatste correctie bestaat uit één mens met één hart en liefde voor de naaste als voor zichzelf.
Wij willen deze verbinding niet, we zijn het er niet mee eens, maar de natuur leidt ons van de ene staat naar de andere totdat wij instemmen en ervan overtuigd zijn dat het goed is. Zoals kinderen eerst met elkaar ruzie maken en vechten, totdat ze volwassen zijn en wijzer zijn geworden.
De coronavirus pandemie is ons gegeven om te genezen. Aan het einde van deze periode zullen we veel gezonder zijn en onze relaties zullen veel vriendelijker zijn, zowel tussen mensen als tussen landen. Nu zijn de grenzen vanwege de pandemie gesloten. Maar we zullen tot de conclusie komen dat het voor alle landen beter is om alle wapens te vernietigen, want verbinding is de enige redding, het enige waardoor we uit de problemen kunnen komen die het coronavirus ons oplegt.
Het virus is geen ziekte, maar gaat over symptomen van herstel. Zo gaat het met elke ziekte, we voelen niet de ziekte zelf maar de reactie van het lichaam dat probeert te genezen. Pijnlijke symptomen zijn tekenen van herstel. Met de hulp van de coronavirus pandemie, laat de Schepper ons de weg zien.
Het coronavirus stuwt ons voorwaarts. Het enige wat nodig is, is dat we het niet oppervlakkig beoordelen en ons verstoppen, maar dat we met de hulp van dit virus het juiste huiswerk doen. Dit betekent ten eerste dat we afstand houden van elkaar, zoals vereist, en dan nagaan in welke vorm we dichter bij elkaar kunnen komen.
Als ik rekening zou kunnen houden met anderen en alleen aan hen denk in plaats van aan mezelf, zouden er geen problemen zijn met het virus. Ik zou rustig naar buiten kunnen gaan en overal heen kunnen, omdat ik voor mijn naaste zorg, ik wil niet dat hij schade ondervindt of dat ik het virus overdraag. En dit geldt in elk opzicht.
Mensen begrijpen het nu nog niet goed, maar over enkele maanden zal duidelijk zijn dat het coronavirus van ons wil dat wij zorgen voor goede onderlinge verbindingen, waarbij iedereen aan de ander denkt. Dan zullen we meteen allemaal gezond zijn.
Vraag: In Saoedi-Arabië is de situatie rondom het coronavirus heel slecht. Het land is rijk, men heeft nergens gebrek aan en men houdt zich aan de quarantaine. Maar het virus lijkt zijn eigen weg te gaan. Hoe kunnen we dat aan ‘gewone’ mensen uitleggen?
Antwoord:Dat kunnen we niet. Virussen komen niet tevoorschijn omdat we ze aan elkaar overdragen. Ze springen van de ene mens naar de ander omdat we zo slecht met elkaar omgaan. En daar kunnen we niets aan doen. Dit gebeurt in Saoedi-Arabië, in Israël, in Rusland, overal.
Zolang wij onze houding naar elkaar niet veranderen, zal het virus ons niet verlaten. Dit geldt voor alle streken ter wereld.
Michael Laitman op Quora: 
Abonneren op RRS Feeder