Een replica van het laatste, gebroken niveau zien we in onszelf terug in de fysieke wereld, die we met onze vijf zintuigen waarnemen. Tegelijkertijd zijn zowel de zintuigen als de materie denkbeeldig, zij geven spirituele contouren weer, zoals een plaatje aan de wand. Het plaatje is oud, maar niet echt. De werkelijkheid bevindt zich achter de muur, op de muur is alleen een projectie te zien.

Als mensen naar films kijken beleven ze verschillende gevoelens, zijn ze wel of niet echt? Het zijn reacties en indrukken. Wij leven als het ware in een film, die voor ons wordt geprojecteerd.

Maar behalve die film zie en weet ik niets. Mijn hele leven speelt zich in die film af en beleef ik daar, al mijn gevoelens zijn dus de weerslag van die film. Wat ik zie, hoor, ruik en aanraak wordt allemaal in die film weergegeven.

Er worden nu driedimensionale films aan ons vertoond, die een nog grotere werkelijkheid laten zien. Het is geen geheim dat we een mens in een bepaalde omgeving kunnen plaatsen en hem kunnen laten zien, dat dit zijn leven is, als hij eenmaal gewend is geraakt aan zijn kleine wereld, zou je hem moeilijk kunnen bewijzen dat er daarbuiten nog een andere werkelijkheid is: “Hier zijn menselijke wezens, hier is de aarde en daar zijn de sterren, alles precies op zijn plaats ….” Hij gaat met zijn zintuigen niet buiten de grenzen van zijn wereld. Voor hem bestaat er niets buiten de beperkingen van zijn huidige gevoelens. Hij voelt niet dat hij iets mist op het gebied van een extra zintuig bijvoorbeeld of dat zijn realiteit inferieur zou zijn.

Ook nu neem ik, via mijn vijf zintuigen, alleen waar wat er in mijn gebied is. Waar bevindt zich het extra zintuig, het vat dat door niets hier gevuld kan worden, hoe ik ook mijn best doe? Wat ik als ‘extra’ mis heet het ‘punt in het hart’(·) en dat is gericht op wat zich buiten ons universum bevindt. Als iemand dit verlangen voelt, weet hij nog niet waar hij moet zijn, maar hij begint te zoeken en tenslotte vindt hij ons. Het is ons doel om hem te verbinden met de wereld buiten ons. Hij moet uitbreken, uit de ‘omheining’ en zich ervan losmaken.

Het hele punt is, dat onze omgeving gebouwd is als een replica van de hogere wereld en dat ze gelijk zijn. Wat hier is moeten we op de juiste manier gebruiken. Ik neem mijn lichtvonk, het punt in het hart, en gebruik dat in de verhouding met mijn vrienden, alsof ik hen wil liefhebben. Dan merk ik dat ik dat helemaal niet wil, maar de tekortkoming was er al en de lichtvonk heeft nu een richting, ik kan om correctie vragen.

Het belangrijkste is dus, dat ik mijn lichtvonk in het ‘speelveld’ breng en mijzelf ertoe verplicht om het spel volgens de regels te spelen. Door dit spel verkrijg ik het juiste denkvermogen en de juiste behoefte. Zo kan ik van een demo model, van een parallel lopende, gelijkende vorm, de werkelijke wereld bereiken.

Deze wereld is niet meer dan een denkbeeldig ‘speelveld’ en alleen mijn lichtvonk is echt. Dit kleine ‘punt in het hart’ is een Goddelijk deel van Boven en als ik het correct gebruik in het spel, gaat het mij lukken en groei ik.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 11/4/12, The Study of the Ten Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Waarneming, Werelden - Geen reacties→

Filed under: Verlangen, video - Geen reacties→

Vraag: Wat is er nodig zodat ik eindelijk iets van De Studie van de Tien Sefirot zal gaan begrijpen?

Antwoord: Om te begrijpen waar De Studie van de Tien Sefirot over gaat, moet ik die verschijnselen in me voelen. Ze vinden niet ergens op de maan plaats of in de ruimte. Het gaat niet over systemen buiten mij. De hele werkelijkheid is in ons, in mij, en ik moet de hele werkelijkheid in me voelen. Ik stel die werkelijkheid in mezelf voor, ik bedenk hoe ik deze kan waarnemen en veranderen, hoe de hogere Kracht naar me toe komt en mij verandert. Op die manier verdeel ik de hele werkelijkheid in mezelf en de Bron die mij heeft geschapen, mij ontwierp en mij beïnvloedt, die Bron is namelijk de Schepper.

In mij is een verlangen om te ontvangen en in Hem is een verlangen om te geven. Zijn verlangen geeft aan mijn verlangen en mijn verlangen kan beantwoord worden door Zijn verlangen. Zo beginnen we als partners samen te werken.

Dit is het enige wat bestaat. Hieruit blijkt dat de vrienden zich in mij bevinden. Het zijn de eigenschappen die het dichtst bij me staan, bij het deel van het verlangen dat ik ervaar als mezelf. Zij zijn een deel van mijn verlangen, zijn samen met mij en van daaruit kan ik me tot de Schepper wenden en mij richten op mijn bestemming. Ik moet al mijn andere verlangens ook corrigeren en ze aan dit deel toevoegen, totdat ik volledig deel uitmaak van het gezamenlijke werk met de Schepper.

Dit zal gebeuren als ik er het juiste verlangen naar ontvang en als ik wil dat wij dit allemaal voortdurend zullen voelen. Ik wil mezelf niet meer afscheiden van de externe wereld en denken dat de wereld zich ergens buiten mezelf bevindt, in de vorm van verschillende landen, volkeren en vrienden. Ik moet me steeds voorstellen dat alles in mij is, volgens de juiste perceptie van de werkelijkheid. Dan zal ik langzamerhand dichterbij die perceptie komen.

In het begin zal de wereld tweeledig in mij voelen, ik zal de wereld buiten me zien, en tegelijkertijd in mezelf voorstellen. Maar langzamerhand, dankzij het Terugkerend Licht, zal ik deze twee benaderingen in één beeld gaan verbinden. Het zal zeker niet op een soort schizofrenie lijken. Ik zal de goedheid en de ondeelbare eenheid van het beeld voelen. Een mens bereikt deze perceptie geleidelijk aan, doordat hij de middellijn verkrijgt.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 10/22/12, The Study of the Ten Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Wat is een groep?

Antwoord: Een groep is een kli (vat), dát deel van Malchut van Ein Sof (de wereld van Oneindigheid) dat zich nu voor een mens ontsloten heeft als een plaats, van waaruit hij zich met alle zielen kan gaan verbinden.

Dit zijn de individuele zielen die het dichtst bij hem staan. Als hij deze verbinding onthult, zal hij zien dat alles tot één kli, één ziel behoort.

Maar voor nu wordt alleen dit deel aan hem onthuld, zodat het voor hem gemakkelijker is om er deel van uit te maken. Hij hoeft zich niet eens met de hele groep te verbinden. Hij kan een paar mensen kiezen met wie hij zich het meest verwant voelt.

Wij doen ons werk onder de leiding van informatieve genen, Reshimot. Al naar gelang het soort Reshimot die voor ons zichtbaar worden, kijken we naar mensen om ons heen en merken we wie er wel en niet bij ons past.

We denken dat dit door fysieke genen en hormonen wordt bepaald, maar in werkelijkheid is het volledig afhankelijk van onze innerlijke Reshimot. Zelfs onbewust hechten we grote waarde aan elk detail en kiezen we op basis van vorm, geur en gedrag of iemand meer of minder bij ons past.

Wij hebben de indruk dat wij alleen maar kiezen op uiterlijke kenmerken, maar dat is niet waar, onze innerlijke Reshimot spreken in ons. Gewoonlijk kijken we naar ‘aanvullende’ eigenschappen die ons compleet maken. Dit vinden we in alles terug, om te beginnen bij de gewone, aardse liefde en vrienden, maar ook in een Kabbalistische groep, waarin diepere, rijkere Reshimot worden onthuld. Hetzelfde principe geldt echter overal.

We komen dus naar de groep. Maar als we binnen de groep proberen om ons met elkaar te verbinden, ontstaat er een probleem, omdat deze Reshimot gebroken zijn. We kunnen ons niet zomaar via deze Reshimot met elkaar verbinden en elkaar aanvullen. Er begint een gebrek aan onderlinge overeenstemming naar boven te komen. Enerzijds mag ik deze mensen en begrijp ik ze. Anderzijds ontstaat er een verstoring en we raken daardoor verdeeld. Ons werk moet boven deze verstoringen uit plaats vinden.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 10/21/12, Writings of Rabash 

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Ziel - Geen reacties→

Het doel van de groep is: ons verheffen naar het menselijke niveau. Dit is alleen mogelijk door de grootheid van de Schepper, wat wij in onze duisternis niet zien. Maar juist in de duisternis kunnen wij onder elkaar nieuwe waarden laten gelden, die niet gebaseerd zijn op egoïsme.

Wij weten dat deze waarden volkomen onlogisch zijn, want anders zouden ze van ons ego afkomstig zijn. Maar het spirituele fundament bevindt zich boven het ego, zoals de Sefira Yesod zich boven de Sefira Malchut bevindt. Alles hangt dus af van het fundament waarvoor we kiezen: het is of alleen maar stof dat volkomen levenloos is, ofwel stof van de aarde (Adamah) wat al lijkt op (Domeh) de Hogere, op een mens (Adam), gelijkvormig aan de Schepper.

Alles is afhankelijk van waar wij voorrang aan geven en van wat wij belangrijk vinden. We gaan spelen met de belangrijkheid van de Schepper, van de leraar, de groep, de studie en het Doel en het wordt een uiterst belangrijk en serieus spel in de groep. Dat komt doordat wij in ons ego, in ons verlangen, alleen maar duisternis zien. Het ego groeit voortdurend, daarom neemt de duisternis toe. Maar als wij boven deze duisternis de grootheid van ons gezamenlijke Doel ontwikkelen, krijgt een ieder in de groep brandstof en energie, om door de duisternis heen vooruit te komen.

In plaats van verder te komen door een stok die ons vooruit duwt, kiezen we er zelf voor om voorwaarts getrokken te worden, naar de grootheid van de Hogere, de grootheid van de eigenschap van geven, wederzijdse hulp, verbinding, naar liefde en naar de allerhoogste waarden die specifiek zijn voor de aard van de Schepper.

Een Kabbalistische groep is gebaseerd op dit Doel en de groep moet zo het Doel voortdurend voor ogen houden, de basis, steeds nauwkeuriger. De mensen die deel uitmaken van de Kabbalistische groep zijn helden, in kwaliteit, niet in kwantiteit. Alleen mensen die op deze manier werkelijk verder kunnen komen, moeten zich erbij aansluiten. Daarin ligt onze kracht, omdat we de grootst mogelijke gelijkvormigheid met het Licht willen bereiken, om in hoogte te groeien, niet in breedte.

Daarom komen we hier samen: om een groep te vormen waarin een ieder van ons in dezelfde geest handelt, namelijk geven aan de Schepper. En om aan de Schepper te kunnen geven, moeten we beginnen om aan de mens te geven, dit wordt ‘liefde voor anderen’ genoemd.

Uit: ‘Het Doel van de Groep’, Rabash

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 10/09/12, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Liefde - Geen reacties→

Vraag: Nu we tijdens de conventie het volgende niveau bereikt hebben, zal het werk in de groep dieper en krachtiger worden, wat zal er hierbij op het gebied van de disseminatie voor de 99% gebeuren?

Antwoord: We moeten ons actief bezig houden met disseminatie. Degenen in de groep die van mening zijn dat zij kunnen dissemineren, moeten er actief in zijn. Zij kunnen games bedenken, allerlei materiaal schrijven en er actief mee bezig zijn. Dat betekent dat mensen in de groep hun commitment moeten verdelen, iedereen moet iets doen om de 99% van dienst te zijn. Er zijn mensen bij die zich onder het publiek kunnen begeven.

Vaak kunnen vrouwen dat beter dan mannen: zij roepen geen weerstand op, veroorzaken geen onrust of wantrouwen en door hen ontstaan maar weinig problemen.

Ik denk dat iedereen die het kan, gelegenheid moet krijgen om in disseminatie te werken. Maar je moet iemand niet dwingen als hij er tegenop ziet, geen innerlijke basis heeft om met publiek om te gaan of zich daarvoor niet geschikt vindt. Les geven is nu eenmaal een talent en een mens moet dat in zich hebben. Natuurlijk kan je het leren, maar ook dan heb je daarvoor een al aanwezige basis nodig.

Maak duidelijk in de groep wie zich echt met disseminatie bezig kan houden en investeer in hen. Doe dat niet bij degenen die het niet kunnen. Dwing hen niet. Zij kunnen helpen, van alles regelen en zo van dienst zijn, dat is ook belangrijk en essentieel werk en het is niet minder waardevol dan ander werk. Je moet je serieus opstellen naar de mogelijkheden die je hebt en ze niet inperken.

From “A Virtual Lesson on Fundamentals of Kabbalah” 9/23/12

Filed under: Disseminatie - Geen reacties→

Vraag: Wat voor staat moeten we bereiken om succesvol te zijn in een workshop: bewustzijn van wat we willen, maar dat we niet in staat zijn om ons te verenigen óf dat we allemaal hetzelfde gevoel hebben? En als we dat voelen, is dat dan een illusie? Omdat we ons niet kunnen verenigen en ons dit iedere dag realiseren.

Antwoord: Nee, we zijn op weg naar eenheid, we verbinden ons met elkaar. Als we niet verbonden zouden zijn, zouden we geen nieuwe indrukken en nieuwe inzichten ervaren. De eenheid die we hier hebben bereikt, heeft nog niet de spirituele drempel bereikt, maar het is eenheid.

Jullie hebben nu hetzelfde begrip, dezelfde gevoelens en gedachten, jullie hebben dit allemaal met elkaar ervaren. Jullie hebben geproefd van dezelfde bron, dezelfde vragen en dezelfde, identieke antwoorden, ook al waren er veel verschillende antwoorden, dat maakt niet uit!

Jullie hebben eenheid ervaren!

From the Kharkov Convention “Uniting to Ascend” 8/19/12, Lesson 7

Filed under: Congressen, Eenheid, Gebed, Intentie - Geen reacties→

Vraag: Wat verstaan we onder de groep?

Antwoord: Je kunt de groep zien als de tien mensen met wie ik samen ben en met wie ik onze onderlinge verhoudingen analyseer.

We kunnen de tientallen groepen, die naar conventies gaan, ook beschouwen als de groep. Er waren bijvoorbeeld 120 à 130 groepen op het congres. Zij vormen met elkaar ook een soort groep, ze werken samen aan dezelfde opdracht en ze krijgen dezelfde vraag, dus alle aanwezigen hadden dezelfde gedachten, dezelfde vragen en hetzelfde doel. Het feit dat er verschillende talen gesproken werden doet niet ter zake, omdat zij zich met hetzelfde bezighielden: ze verbonden zich met elkaar en hielpen elkaar, ze waren in één krachtveld.

Onze emotionele en mentale velden ontmoeten elkaar, ze werken samen: op deze manier communiceren we met elkaar. Bovendien geldt de wet van afscheiding niet binnen deze velden, zoals dat plaatsvindt binnen elk fysiek veld, dat evenredig met het kwadraat van de afstand, in kracht afneemt: als je je twee meter verwijdert, wordt spanning, licht of wat voor soort straling dan ook, vier keer minder krachtig. Maar hier geldt dit niet, velden van verlangens nemen bij een bepaalde afstand niet in sterkte af.

Daarom wordt er door iemand in Boston, iemand in Alaska, een derde in Kentucky en een vierde in Australië, een groep gevormd als zij innerlijk contact met elkaar kunnen maken. Dit hebben wij voor een deel al tijdens de seminars gedurende de conventie ervaren. Als zij dit contact al eerder gevoeld hebben en zij het opnieuw kunnen creëren, het innerlijk tot leven kunnen brengen – zoals je gloeiende asresten weer kunt laten ontvlammen – zullen de ‘afstanden’ en alle verstoringen die zich voordoen, hen helpen om boven de hindernissen uit te stijgen naar de staat van de groep en zich op een goed, spiritueel niveau te bevinden.

From “A Virtual Lesson on Fundamentals of Kabbalah” 09/23/12

Filed under: Conventies, Groepswerk, Workshops - Geen reacties→

Ik ben er heel blij mee, dat we de grootheid van de altruïstische Kracht beginnen te begrijpen door middel van onze onderlinge verbinding, want dit is, in het algemeen gesproken, de enige manier om ermee te leren omgaan. Dit gebeurt als we samenkomen in de groep en min of meer gaan proberen om de staat van geven, liefde en onderlinge verbinding opnieuw in het leven te roepen en te verspreiden. Als we voor elkaar garant staan, in gezamenlijke eenheid, gaan we langzamerhand voelen wat de verbinding in dit samenzijn ons kan geven en hoe ongewoon het is.

Op basis van wat ik uit de praktijk weet, denk ik dat het het allerbelangrijkste is om iets onaards te voelen, iets speciaals, wat in een mens naar bovenkomt. In dat gevoel gaat zich die eigenschap vormen, die voorheen onbekend was. Men weet dat het alleen mogelijk is in de verbinding met anderen.

Dan kan het gebeuren, dat deze eigenschap langzamerhand weer verdwijnt, als in een mist onzichtbaar wordt, kracht verliest en in het niets oplost, maar hij blijft wel in de mens opgeslagen, als een zogeheten Reshimo. En een mens wil deze eigenschap opnieuw bereiken, leren kennen, begrijpen, eraan denken. Maar dit is niet genoeg, we moeten deze eigenschap voortdurend in onszelf aanmoedigen en voeden, zoals elk fysiek orgaan groeit en ook elke eigenschap, als we er voortdurend tijd aan besteden. Als we dit bij herhaling doen, laat deze eigenschap nieuwe kenmerken zien, nieuwe verbindingen, het wordt anders dan voorheen. Als we deze eigenschap uit het donker, waarin hij verdwenen was, tevoorschijn laten komen, ontdekken we nieuwe dimensies.

Daarom liggen er nog niet eerder ontdekte wegen, niveaus en staten voor ons. Op dit pad zullen we zeker veel overwinningen behalen en hogere staten beleven, maar ook teleurstellingen en – zoals het dan lijkt – verlies. Vanuit dit alles zullen wij – door onze voortdurende inspanning, met behulp van een aantal workshops en conventies – een punt bereiken, waarop deze Kracht, die zich in ons zal openbaren, zo duidelijk voelbaar zal worden en binnen ons bereik zal komen, dat wij er zeggenschap over zullen hebben. We zullen een wederzijdse wisselwerking gaan ervaren en hetzelfde gevoel hebben als twee partners, die elkaar aanvoelen tijdens een dans.

Ik hoop dat we bij de volgende conventie, en misschien zelfs eerder, de staat zullen bereiken van deze onderlinge wisselwerking tussen de mens, de Kracht van geven en de kracht van ontvangen (de mens is de middellijn). Het is volkomen afhankelijk van de mate van intensiteit, waarmee wij in onszelf de staten kunnen ontwikkelen die we nu hebben beleefd en of we eraan vasthouden. Alles ligt dus voor ons open.

From a Virtual Lesson 9/23/12

Filed under: Eenheid, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Ik zou willen zeggen dat de belangrijkste en enige taak van de groep eruit bestaat, dat ik in mijn ogen het belang van de eigenschap van geven groter maak. Er zijn veel artikelen die daarover spreken. Die eigenschap moet ik verkrijgen en ernaar verlangen, maar ik kan dat niet zelf, want ik ken deze eigenschap niet, ik heb dus een of andere bron buiten mij nodig, die mij impulsen geeft in die richting.

Dus de taak van de groep bestaat eruit om in mij de eigenschap van geven, de grootheid van de Schepper, belangrijk te maken.

Om de Schepper te ontdekken moeten wij voor Zijn onthulling een plaats bereiden. Nu is de plaats van onze onderlinge verbinding egoïstisch, dus de Schepper is daarin verborgen. Daarom noemen wij onze wereld, de staat waarin wij ons bevinden: de verborgenheid van de Schepper.

Om Hem te onthullen moeten wij met elkaar eigenschappen van geven creëren die met Hem overeenstemmen. De plaats voor de onthulling van de Schepper bestaat uit altruïstische verbindingen, uit de eigenschappen van geven aan elkaar. Zij worden allereerst in de groep onthuld, daar kunnen wij ze ontwikkelen door voortdurend de eigenschap van geven belangrijk te maken en er zo de aantrekkingskracht van te gaan voelen.

Deze eigenschap wordt oorspronkelijk Shechina genoemd, de betekenis hiervan is: de plaats voor de onthulling van de bewoner (Shochen in het Hebreeuws). De wortel van het woord Shechina (in het Hebreeuws) betekent: een plaats om te wonen (Mishkan), een kli (vat).

From the Kharkov Convention “Uniting to Ascend” 8/18/12, Workshop 4

Filed under: Conventies, Groepswerk, Workshops - Geen reacties→