Vraag: Hoe veranderen de onderlinge verhoudingen tijdens het proces van integrale interactie?

Antwoord: Het ontstaat op een natuurlijk wijze, door de veranderingen die iemand ondergaat. Wij leggen geen enkele beperking op, we zeggen niet tegen onze toehoorders dat ze moeten voldoen aan bepaalde voorwaarden of afspraken, behalve tijdens de les. Om het lesmateriaal op een heldere manier aan te bieden, beperken we ons tot één onderwerp of tot een paar onderwerpen die bij het hoofdthema behoren.

Over het algemeen hebben de deelnemers verschillende ervaringen, van afwijzing tot acceptatie, en dit varieert herhaaldelijk, golfsgewijs. Dit moet allemaal bestudeerd en besproken worden. Wij bieden de lessen graag aan in de vorm van een proces in een rechtszaal, zodat mensen zichzelf maximaal kunnen analyseren.

Stel dat twee mensen, die elkaar niet kunnen luchten of zien, naar de les komen. Ze geven dit toe en willen hun onderlinge verhouding ophelderen. Anders komen ze niet verder en zal dat bovendien de andere mensen van hun groep blokkeren. Zij worden ervoor gestraft, om het zo maar uit te drukken, namelijk in de vorm van een veel sterkere reactie van de kant van de natuur, omdat ze de eenheid van de groep schaden door hun onderlinge verhouding niet uit te werken.

Dus, misschien onder een zekere druk van de leden van de groep – afhankelijk van de soort neergang, waarin ze zich bevinden – kan er een begin gemaakt worden met het ophelderen hiervan. We zijn heel blij als we zulke situaties tegenkomen, als alles kan worden ontward, onderzocht, en worden gecorrigeerd.

From a “Talk on Integral Education” #13, 12/18/11

Filed under: Educatie, Integrale Opvoeding - Geen reacties→

Wij hebben een gerechtvaardigde eis: Wij herhalen hetzelfde steeds weer, als wij proberen om met elkaar tot eenheid te komen. “Wanneer is dit voorbij? Wanneer krijgen we wat we willen?” Het antwoord is eenvoudig: Als de wil om het te willen niet meer in ons aanwezig is.

Rabash in ‘Shlavei HaSulam (Treden van de Ladder)’, 1989, artikel 12: ‘Een Zegen en een Vloek’: Een mens moet weten dat ieder begin van het werk ‘dag’ heet en het gebed van een mens, waarin hij vraagt of de Schepper hem dichter bij het werk wil brengen heet ‘dag’.

Dankzij onze gebeden en vragen, dankzij onze wederzijdse verbinding die we bouwen tussen de Schepper en ons, maken we ons verzoek duidelijker en verfijnen we het, totdat wij in staat worden gesteld om de spirituele wereld te voelen. ‘Een gebed’ is het werk van het hart: perfectioneren, zuiveren, voorbereiden. Als wij vragen, eisen en het uitschreeuwen, wordt ons gebed tot een verbinding met de Schepper die via de groep tot stand is gekomen en tot ‘een gebed van de velen’ is geworden. Dit is de enige manier om Hem te bereiken.

Als wij alles op de juiste manier doen, zijn we voortdurend bezig met het perfectioneren, verhelderen en voorbereiden van onze kelim (vaten) van waarneming om er spiritualiteit in te gaan voelen. Op weg er naartoe vragen wij: “Geef mij!” maar langzamerhand beginnen wij onze verlangens en eisen te verfijnen en richten wij ze op liefdevol geven, op het vormen van eenheid met de vrienden, op het onderscheiden van de vorm van alomvattend geven – de Schepper – in deze eenheid, die onthuld wordt volgens het principe ‘kom en zie’.

En zo bereiken het verstand en wat wij in onze kelim voelen de juiste parameters en wordt het voor ons mogelijk om de spirituele wereld te voelen. Deze wereld bestaat hier en nu, we bevinden ons erin, maar we voelen het niet …

Daarom is een gebed een proces, waarin we onze kelim voor de spirituele waarneming voorbereiden.

Filed under: Congressen, Gebed, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

Vraag: Door wat voor gevoel weet ik of ik vooruit ga?

Antwoord: We gaan vooruit zoals draaiende tandwielen: sommige tandwielen draaien naar voren en andere draaien naar achteren. Sommige bewegen van beneden naar boven, andere van boven naar beneden. Het geheel gaat vooruit en de delen ervan voeren verschillende acties uit.

Als een mens zichzelf beoordeelt in relatie tot het doel, begrijpt hij dat hij vooruitgang boekt. Als hij zichzelf echter uitsluitend beoordeelt met betrekking tot stijgingen en dalingen of andere staten van zijn, lijkt het soms dat hij terugvalt of stilstaat.

Er zijn veel mogelijkheden om vooruitgang te beoordelen. De duidelijkste controle bestaat uit de vraag: Voel je vandaag een grotere behoefte dan gisteren om verbinding met de groep te krijgen? Daaruit bestaat de meest nauwkeurige controle.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 2/13/12, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Zohar - Geen reacties→

Vraag: In het blog “Roep Hem Aan Terwijl Hij Nabij Is”, zegt u “niet de kansen te missen als zij zich voordoen” en “op de juiste wijze te reageren”. Kunt u een voorbeeld geven van zo’n “kans” en een “juiste” reactie erop?

Antwoord: Streef ernaar om je elk moment met de Schepper verbonden te voelen, dan zul je een nieuwe waarneming ontwikkelen. Bovendien ben je met de groep verbonden en studeer je samen met ons. Het ontbreekt je echter aan constante inspanning om verbonden te blijven en te voelen hoe de Schepper met je ‘spreekt’.

Vraag: Ik vraag me af of dieren een ziel hebben, en als dat zo is, of zij dan de mogelijkheid hebben om zich te ontwikkelen?

Antwoord: Alleen degene die de eigenschap van geven bereikt, heeft een ziel, en alleen in de mate waarin hij deze eigenschap beheerst.

Vraag: Zijn de vrienden mijn punt in het hart? Wordt geven onthuld als ik mijn verlangen verbind met dat van hen?

Antwoord: Het punt in het hart is het ‘Ik’ van de mens en de ziel bestaat uit het streven naar geven (de Schepper), wat we ontvangen van de omgeving en wat door het Licht gecorrigeerd wordt.

Filed under: Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat behoort de minimale verbinding met de groep te zijn en wat is daarin het belangrijkste?

Antwoord: Er zijn veel soorten werk en allerlei verhoudingen in de groep: als de vrienden kleiner zijn dan ik, groter dan ik of gelijk aan mij en of ik mij met hen verbind als de onthulling van de Schepper of dat ik hen als een schild gebruik. De groep is alles. De groep is een verlangen dat ik kan richten, waarmee ik kan spelen en via de groep bepaal ik mijn houding naar de Schepper. Door de groep verkrijg ik een Masach (scherm). Alles wat ik wil vragen, mijn gebeden, mijn verlangens, mijn definities en wat mij duidelijk wordt, dit alles gaat door de groep naar de Schepper.

De groep is het kompas, waarmee ik me kan richten op de Schepper, de hogere Kracht. Als ik mij kan verbinden met de vrienden en een eenheid met hen vorm, ben ik beter geconcentreerd en nauwkeuriger afgestemd op de Schepper. In deze fysieke wereld kan ik een ander zien en naar hem toegaan. In de spirituele wereld zie ik de Schepper echter niet, ik weet niet wat geven is of waar het is, op welke frequentie. Het is alsof ik een radio heb, maar niet weet hoe ik de zender moet vinden, te midden van miljoenen andere zenders.

Ik heb dus een probleem, omdat ik totaal niet weet wat spiritualiteit is en ik me dat op een volkomen verkeerde manier voorstel. Als het eenvoudigweg het tegengestelde zou zijn van wat ik denk, zou ik in ieder geval de richting enigszins weten. Maar ik heb geen idee waar ik spiritualiteit kan vinden. Ik sta in het midden van een cirkel en ik kan elke richting opgaan, ik heb 360 graden ter beschikking en volgens mijn natuur zal ik de juiste richting zelfs niet kunnen vermoeden.

Daarom is er maar één middel: de groep, waardoor ik mij enigszins kan voorstellen wat de eigenschap van geven inhoudt. Als ik ernaar verlang om mij innerlijk met hen te verbinden, zal ik in die verbinding, in mijn verlangen naar hen, gaan voelen wat de eigenschap van geven van de Schepper is. Zo kan ik mijn houding ten opzichte van Hem in mijzelf vormen.

Zo wordt de groep iets, wat voor mij het kostbaarste is, een middel waardoor ik mijn enige en meest belangrijke doel bereik. Ik begin te voelen, dat ik de Schepper kan ontdekken als ik met de groep ben en wij ons met elkaar verbinden. De Schepper wordt alleen in die staat onthuld, in het gezamenlijke gebrek, in het gezamenlijke gevoel dat tussen mij en de groep wordt gecreëerd. Op een andere manier kan Hij nergens onthuld worden.

Het is alsof we samen een toneel bouwen waarop de Schepper kan verschijnen en optreden, in het gevoel van onze gezamenlijke verbinding, van Arvut (wederzijdse zorg), van onze hechting. Als dat niet zou bestaan, zou de eigenschap van geven, waarin de Schepper onthuld kan worden, er niet zijn, want daarvoor is gelijkvormigheid nodig.

From the 1^stpart of the Daily Kabbalah Lesson 1/25/12, Shamati #175

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Intentie - Geen reacties→

Niemand komt uit zichzelf bij een groep Kabbalisten, omdat hij er behoefte aan zou hebben of op zoek is naar vrienden. Als iemand gezelschap nodig heeft, gaat hij op zoek naar een café of een club, maar niet naar een groep, waar mensen de wijsheid van Kabbalah bestuderen.

Een mens komt tot een dergelijke groep vanuit een innerlijk verlangen. Dit verlangen is wakker gemaakt in het hart en zorgt ervoor, dat iemand intuïtief voelt, dat hij hier het antwoord kan vinden voor de innerlijke roep. Hij voelt dat er hier iets bijzonders is, hoewel hij niet precies weet wat, maar zo voelt hij het onbewust.

Zo hij komt naar deze plek, wanneer hij voelt dat het op de een of andere manier verbonden is met zijn innerlijke verlangen. Hij weet niet waarom hij komt, hij wordt er door Boven naartoe geleid. Zoals er geschreven staat: “de Schepper legt iemands hand op de goede bestemming en zegt hem: Neem!.”

Als hij echter een poos studeert en door verschillende staten heengaat (dat kan maanden in beslag nemen en zelfs jaren), begrijpt hij tenslotte, dat hij niet de kracht heeft om alleen verder te gaan, maar dat het alleen mogelijk is als hij zich verbindt met dezelfde verlangens die zich in anderen bevinden.

Vanaf dat moment gaat hij op zoek naar een groep, hij begrijpt namelijk beter, dat hij het gewenste doel niet alleen kan bereiken, dat hij daarvoor anderen nodig heeft. Hij voelt dat hij een groep nodig heeft, liefde van vrienden. Daarom begint hij een speciale band op te bouwen met anderen, die ook studeren, zodat zij samen een groep kunnen gaan vormen.

Tot die tijd is het geen groep, maar gewoon een aantal mensen die bij elkaar zitten … als je je verbinding met degenen die samen met jou studeren niet voelt, en je niet begrijpt dat je zonder hen het Doel niet kunt bereiken, spreek je niet over vrienden en heb je geen groep. Je moet deze connecties opbouwen, als je resultaat wilt bereiken.

Dit moet allemaal duidelijk gaan worden, dus het kost veel tijd. Er zijn mensen die 20 jaar lang studeren en luisteren en het er zelfs over hebben, maar zij hebben het innerlijke verlangen nog niet, het begrip vanuit het hart, dat er een verbinding moet zijn met de anderen, omdat je anders niet in staat zult zijn om jezelf te vervullen. Ze hebben dit innerlijke besluit niet. Het Doel en de groep zijn niet met elkaar verbonden.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/20/11, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Filed under: video - Geen reacties→

De Schepper verbergt zich niet voor ons, ons ego verbergt Hem. Onze tegengestelde natuur scheidt ons van Hem. Hoe kunnen we dan de vorm van de Schepper aannemen? Hoe kunnen we Hem bereiken volgen de wet van gelijkvormigheid? Hoe kunnen we Hem ontdekken en gewaar worden dat Hij in ons is?

Om dit te bereiken moeten we bepaalde handelingen uitvoeren. Wie voert deze handelingen uit, wij of Hij? Hier is waarschijnlijk samenwerking nodig. We kunnen niet verder komen zonder het Hogere Licht. Door ons ‘in beweging te brengen’ vraagt Het onze samenwerking, dit heet ‘vrije wil’. Al ons werk bestaat uit deze samenwerking. Hierin zijn er geen beperkingen. Dit is open voor iedereen en wij passen het toe door de correcte bestudering van Kabbalistische boeken.

Deze bronnen kunnen een ‘levenselixer’ of een ‘dodelijke drank’ zijn. Dit is volkomen afhankelijk van onze benadering.

• Als het mijn bedoeling is om mijn neiging tot het kwaad te ontdekken en die te corrigeren, kan ik slagen en de wijsheid van Kabbalah zal een ‘levenselixer’ voor me zijn. Ik zal de ‘dood’ ontdekken, mijn ego in mij en ik zal het willen corrigeren om tot leven te komen.
• Maar als ik studeer om egoïstische resultaten te bereiken, ben ik op zoek naar kennis, macht, respect, controle, enz., dan versterkt de studie alleen maar het egoïsme in mij en mijn succes is tegengesteld aan geven, ik ben me dat zelfs niet eens bewust. Zo’n manier van studeren wordt een ‘dodelijke drank’.

Zo gaan we door de stadia van de verborgenheid van de Schepper heen. Deze verborgenheid bestaat uit enkele en dubbele verborgenheid, eerst wordt ons Zijn Leiding onthuld in de vorm van straf en beloning en later ontvangen we de onthulling van Zijn eeuwige Voorzienigheid.

Het is allemaal afhankelijk van mijn verlangens, mijn kelim (vaten). Vanuit de Schepper zijn er geen beperkingen. Hij verbergt zich niet en is niet verborgen. Mijn verlangens, mijn kelim, verbergen Hem en als ik er op de juiste manier mee werk, worden ze langzamerhand gecorrigeerd, afhankelijk van hun correctie ontdek ik de Schepper. Op welke manier dan ook: ik ben degene die Hem voor mijzelf verborgend houd.

In onze wereld ontdekken we veel verschijnselen, die ons eerst niet opvielen: verschillende soorten voedsel, verschillende vormen van kunst en cultuur en verschillende soorten dieren. Dit bestond allemaal al, maar niet voor ons.

Door de tijd heen nemen we meer waar, dankzij onze emotionele en intellectuele ontwikkeling, onder de invloed van de omgeving, die bepaalt wat belangrijk voor ons is. Zo wordt in ons passie, ambitie en trots opgewekt en worden we ertoe gedwongen aandacht te geven aan dingen, die voorheen volkomen onbelangrijk voor ons waren. Iedereen zegt dat het belangrijk is, ik ben ervan onder de indruk en ik verbind me met de verlangens van iemand anders. Dit is voldoende voor mij om hier alle aandacht aan te geven: ik ontdek nieuwe verlangens, nieuwe kelim en een bepaald verschijnsel, dat voor mij verborgen was, wordt voor mij zichtbaar.

Zo gaat het ook als ik mij verdiep in de wijsheid van Kabbalah en in de Schepper. Hier gaat het over hetzelfde principe: ik ben een egoïst en het enige dat voor mij belangrijk is, zijn mijn dagelijkse ‘animale’ belangen. Als ik iets wil dat meer subliem is, moet ik mij verbinden met de juiste omgeving, die me zal stimuleren en me naar grotere dingen zal leiden.

Alles is daarom afhankelijk van de correctie van mijn verlangens. Eerst bestaat dit verschijnsel niet voor me, het is volledig verborgen. Dan begin ik een bepaald verlangen te ontdekken, een hunkering en dan neemt de verborgenheid af, totdat ik iets nieuws ontdek.

Op het spirituele pad zoek ik de Schepper, maar niet als een bron van genot, ik wil Zijn houding naar mij ontdekken, omdat Hij wil onthullen dat Hij goed en barmhartig is. Het gaat niet over wat ik van Hem ontvang, maar over wat voor Hem belangrijk is: dat ik Zijn houding naar mij ontdek, zodat ik Zijn absolute goedheid ga ervaren, ervan onder de indruk zal zijn en vervuld zal worden door Zijn houding. Zo ‘koopt’ Hij mij.

Alle vier fasen van verborgenheid en onthulling hebben zo betrekking tot de goede en onveranderlijke houding van de Schepper, wat ik geleidelijk aan ontdek, afhankelijk van mijn verlangens. Als ik Zijn goede houding ontdek, zie ik dat dit al eerder bestond, alleen kon ik het nog niet voelen en begrijpen, vanwege mijn corruptie.

Dat geldt ook voor nu, als ik de goedheid van de Schepper niet in alles zie, moet ik rekening houden met de verborgenheid: zelfs als ik in bepaalde dingen geen aandacht geef aan Zijn goedheid, is Hij ook daarin aanwezig is. Zou het niet aan mij liggen, dat ik Zijn goedheid niet waarneem?

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 1/17/12, “The Study of the Ten Sefirot”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Gelijkvormigheid met de Schepper, Innerlijk Werk, Kabbalah Today, Vrije Wil - Geen reacties→

Bij studenten doet zich steeds dezelfde vraag voor: Hoe nu verder? Met mijn vraag over de betekenis van het leven heb ik de leraar gevonden en de groep en ik ben gaan studeren. Ik moet het allemaal goed organiseren, zodat ik met de instructies van de leraar en de hulp van de studie de spirituele vorm in deze groep ontdek.

Het is net alsof ik een grote stapel blokken heb gevonden. Dat is de groep. Nu zit ik als een klein kind bij mijn vader, met een instructieboek waar een tekening in staat over hoe ik van die blokken een huis kan bouwen.

Ik kijk in dit boek, maar dat is niet genoeg, want ik ben nog klein en onwetend. Ik heb de hulp van een volwassene nodig om me te helpen. Mijn vader helpt me om van de blokken, die de groep vormen, een huis te bouwen. Hiermee zijn we nu bezig.

Dankzij het feit dat ik een huis bouw, verkrijg ik wijsheid, ik begrijp en voel steeds meer. Als ik klaar ben met bouwen, ontdek ik er leven in! Plotseling beginnen er een soort kleine lichtjes in te branden, er begint iets in te bewegen, ik ga wat geluiden horen en ik neem geuren waar, als in een prachtig sprookje begint het tot leven te komen.

Vraag: Maar de vader laat het kind eerst zien hoe hij het huis moet bouwen en dan bouwt hij het samen met hem. Waarom helpt Hij ons niet met bouwen?

Antwoord: Begin eerst met bouwen en vraag Zijn hulp erbij. Misschien ben je nog helemaal niet begonnen met bouwen in de groep en vraag je al hulp: waar is vader? Maar waar heb je Hem voor nodig als je nog niet eens begonnen bent?

Als je begint te bouwen en je merkt dat je het niet kunt, wil je dat Hij bij je is. Dan ga je naar Hem toe en je pakt Zijn hand, zodat Hij je zal helpen bij dit spel. Maar nu lijkt het voor jou nog, alsof je alles alleen gaat bouwen en je geen vader nodig hebt.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 1/1/12, “The Study of the Ten Sefirot”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Als er geen verlangen in het hart van een mens aanwezig is, valt hij in slaap en wordt hij in spiritualiteit als dood beschouwd. Spiritualiteit begint namelijk als het door het verlangen gewekt wordt. Het verlangen komt nooit vanzelf.

Als een mens door Boven gewekt wordt en plotseling een verlangen in zijn hart voelt, een onbekend verlangen, komt dit alleen van de Hogere. Dit is het enige dat van Boven naar ons toekomt. Hoewel het kan lijken alsof een mens verder komt met het ene verlangen dat hem als een geschenk van Boven is gegeven, kan hij dat niet alleen. Dan zou het verlangen, op dezelfde manier als het gekomen is, verdwijnen zonder enig spoor na te laten.

Wij moeten ons inspannen om helder te krijgen waar ons verlangen vandaan komt. Het kan van de groep komen, van een vriend, van een indruk die we opdoen, van een bepaalde gebeurtenis of vanuit een herinnering. Een mens schrijft dit alles aan zichzelf toe, omdat hij niet weet en voelt dat het van buitenaf naar hem toekomt. Hij moet onderzoeken en checken of hij er – voordat hij het verlangen voelde – krachtig naar op zoek was. Probeerde hij het te bereiken? Als er geen enkele verbinding te vinden is, die het voorgaande ogenblik verbindt met het moment dat het verlangen aan hem verschijnt, is dit verlangen niet van hem, maar het ging alleen maar door hem heen en behoorde niet tot hemzelf.

Dit verlangen geeft hem geen correctie, maar het is meer iets als een oefening die we aan een kind geven, zodat hij kan leren. Het maakt echter geen deel uit van zijn persoonlijke ontwikkeling. Voor een kind is een voorbeeld en zijn bereidheid om te oefenen voldoende, maar dat geldt niet voor ons. Onze vooruitgang vindt uitsluitend plaats door ons eigen verlangen.

Dat wil zeggen dat ik moet oefenen, met mijn omgeving en de boeken, in situaties waarin ik dat niet kan en er ook geen enkel verlangen naar had. Juist in zulke situaties moet ik oefenen en proberen om enigszins wakker te worden.

Hierbij is het heel belangrijk om volgens een vast schema te werken, zodat ik steeds weet wat ik te doen heb. Dan denk ik eraan en verplicht ik mezelf ertoe. De wederzijdse zorg voor elkaar in de groep kan mij hierbij ook helpen, ik word zo steeds herinnerd aan wat ik aan mezelf en de groep verplicht ben.

Ik kan extra steun krijgen, als ik een systeem om me heen bouw dat me voortdurend herinnert aan het belang van spiritualiteit en me helpt om ernaar op zoek te gaan.

Zelfs als ik er door Boven aan herinnerd word op een manier die ik niet begrijp, door de ‘directe en indirecte invloed van de Schepper’, op de verborgen wijzen waarop de Schepper werkt, moet ik er later zelf mee verdergaan, totdat ik mijn eigen verlangen ontdek.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 1/11/12, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Verlangen, Zohar - Geen reacties→