Vraag: Ik wil graag dat wij het werk tijdens de Conventie in de Arava woestijn zo goed mogelijk doen. Wat moeten we innerlijk doen om succes te bereiken.

Antwoord: Het is moeilijk. Ik moet mijzelf voortdurend analyseren, vragen stellen en op zoek gaan naar de antwoorden, vallen en opstaan. En ik moet alle problemen uitsluitend oplossen door mij te verenigen met de vrienden. Op deze manier wil ik voor iedereen een voorbeeld zijn.

Voor één mens is succes niet mogelijk. Het moet door iedereen samen bereikt worden. Dit betekent, dat ik uitsluitend zorg draag voor ons gemeenschappelijk verlangen. Het is niet belangrijk wat ik voel, maar wat wij voelen. Ik stijg niet boven iets uit en ontdek dan iets, maar wij stijgen en ontdekken het. Het gaat altijd over wij, want ik besta helemaal niet. Ik wil in deze ‘soep’ leven. Het woord ‘ik’ en mijzelf voelen moet ik thuis achterlaten.

Bovendien is wij niet zomaar een groep vrienden bij elkaar of een ‘eenheid van bijzondere krachten’. Dat is allemaal maar spel, maar in werkelijkheid is ‘wij’ een ziel. Deze bestaat niet uit deeltjes die zich met elkaar verbinden, maar iedereen is daarin met elkaar versmolten tot één. Dit heeft geen betrekking op wat wij nu zijn. Het gaat hier over een nieuwe creatie die nu wordt geschapen.

De spirituele essentie, die wij willen vormen, bestond namelijk eerder niet. Eerder was er alleen een gebroken Reshimo, die er naartoe leidde. Nu proberen we, met al onze inspanning, om uit de wereld Nikudim een ziel te vormen, deze ziel zou in die fase gecorrigeerd worden, maar werd in ons belang gebroken.

69209]
From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 2/8/12, “Introduction to the Study of Ten Sefirot”

Filed under: Collectieve Ziel, Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Lichaam en Ziel - Geen reacties→

Vraag: Eind februari gaan wij weer naar de Arava woestijn. Hoe kunnen we ervoor zorgen, dat wij niet kwijtraken wat wij de eerste keer al hebben bereikt?

Antwoord: Deze cyclus is anders dan de vorige. Je zult merken dat de eerste keer alles heel plotseling gebeurde, zoals bij een naïef, ongecompliceerd kind. Toen hadden we succes, maar nu is succes alleen mogelijk na heel veel problemen, veel meer nadenken en allerlei wisselingen.

Elke keer wordt het verlangen namelijk listiger en biedt het meer weerstand. Het maakt niet uit hoe hoog je stijgt, je kwade neiging stijgt boven je uit. Daarom kunnen wij niet iets herhalen wat al eerder gebeurd is.

Het belangrijkste hierin is, dat je er volledig bij betrokken ben, dat je je voorbereidt en begrijpt dat we ons met elkaar moeten verbinden en dat er geen andere keus is. Anders heeft het geen enkele zin om hieraan te beginnen. Het is niet nodig om naar de woestijn te gaan, als we geen werkelijk verlangen met ons meebrengen. Dit verlangen laat zich zien in een gebroken hart.

In de woestijn kan alleen degene overwinnen en overleven, die werkelijk vasthoudt aan het pad. Enerzijds is er niets meer van hem over, anderzijds heeft hij het einde van het koord in handen. Dit koord is de eenheid met de vrienden. Tenslotte verlaten we de woestijn niet, maar de woestijn verandert in het land Israel, vloeiende van melk en honing. Als wij één worden, zullen wij alle spirituele overvloed ‘ter plekke’ ontvangen. Dan zal de woestijn, die zich tussen ons in bevindt, veranderen in het Beloofde Land, in de intentie, het diepe verlangen naar de Schepper. Daarin zullen wij Hem vinden.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 2/3/12, The Zohar

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Er zijn mensen die een bedreiging zien in de benadering van Baal HaSulam, die het innerlijke verkiest boven het uiterlijke. Hoe kunnen wij mensen bereiken die naar ‘het uiterlijke’ neigen?

Antwoord: De natie is niet in staat om te begrijpen wat op de innerlijke essentie betrekking heeft. De uiterlijke vormen fascineren hen en er is ergens houvast nodig. Je zegt: “Concentreer je op het innerlijk en daar zul je alles ontdekken.” Maar voor hen is dat onzin. Niemand werkt met zijn hart. Het is moeilijk en het vereist een zekere mate van ontwikkeling.

Pas nu komen we in een periode, waarin de nieuwe generatie het hart moet gaan ontwikkelen. Tot nu toe was het ‘het hart van steen’, en nu ontstaat er een behoefte om het te verzachten, beginnend vanaf afstand. We spreken over een grote opgave, over grootschalige processen, waar we doorheen moeten.

Wij hopen dat onze aanpak, vervuld van liefde en eenheid, ons zal helpen bij het verzachten van de harten. Als mensen dan verder komen, zullen we over diepere kwesties kunnen gaan praten. De boodschap van eenheid wordt namelijk alleen beantwoord vanuit het hart van de mens. Zelfs als het in de tussentijd alleen buitenkant is, begint het hart toch te werken.

Dit is de manier. Als je in veel harten een plaats voor het Licht opent, werkt het heel snel. Dan is het een kwestie van een paar maanden. Begin gewoon en je zult het zien.

Ik ben dus heel optimistisch. Als we een educatie kit ontwikkelen en dit in de natie gaan verspreiden, zullen we dit jaar al een heel ander beeld gaan zien. Het belangrijkste is het vinden van juiste en begrijpelijke manieren om de boodschap over te brengen en om dit van maand tot maand te upgraden, zodat ze meer intern worden. En dan zal het ons lukken.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/15/2012, “Introduction to TES”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Educatie - Geen reacties→

Hoe kunnen wij ons een voorstelling maken van de hogere staat, waarin de Schepper aan je onthult dat Hij allen die je haten liefheeft en allen haat die jij liefhebt, inclusief jezelf? Het lijkt erop dat dit niets goeds brengt en dat er niets erger is dan dit. Voor je staan Farao, Bilam, Balak, Amalek en Hitler, allemaal in één en je weet hoe je dit moet overwinnen, omdat dit ook van de Schepper naar je toekomt, hoewel indirect.

Hoe dichter we bij liefde komen, hoe groter de obstakels zijn die we tegenkomen. Je overwint ze en de ‘engel des doods’ wordt in jouw ogen de ‘heilige engel’.

Vraag: Ik begrijp deze staat niet. De Schepper wordt toch nog steeds als goed en goedgunstig ervaren. Zie ik dit samen met het lijden van anderen en mijn eigen lijden in het verleden?

Antwoord: Je ziet al het lijden dat er in de werkelijkheid is. Dit is een afschuwelijk beeld: monsterlijk lijden, geen enkele gram genot, geen dag rust, uitsluitend pijn en lijden, duizenden lichtjaren lang. Lijden is overal. Er is een totale leegte in het verlangen om te ontvangen, niet hier of daar, niet af en toe, maar honderd procent lijden.

Deze staat heet: de verlichting van de Shechina, en daar bovenuit ontdek je het goede en goedgunstige. Hoe zou je Hem anders kunnen ontdekken? Als de Schepper alleen maar goedheid brengt, ontdek je Hem in je egoïstische kelim (vaten). Maar als je Hem ontdekt in de volle diepte van de zwarte afgrond voor je, ontdek je Hem in je kelim van geven die gericht zijn op geven.

Verder zul je zien, dat Hij alleen goed is naar degenen die zo slecht zijn als Hij is, en slecht naar hen die goed zijn, in tegenstelling tot Hem. Zo lijkt het voor je.

Ons werk bestaat er alleen uit om boven onze kelim van ontvangen uit te stijgen. Als je ziet, dat de handelingen van de Schepper niet overeenkomen met geven, lijkt het voor jou met opzet als een hindernis op je weg, waar je bovenuit moet stijgen.

Vraag: En wat ontdek ik nadat ik er bovenuit stijg?

Antwoord: Het verlangen om te ontvangen, de alomvattende kli van Malchut van Ein Sof, in een volkomen lege vorm: duisternis, wanhoop, verwarring en angst, de angstige beproevingen van Job en je vult dit met het Licht van Hassadim en met liefde.

Vraag: Dit betekent dat ik goedheid voel nadat ik mijzelf gecorrigeerd heb, hoeveel duisternis er ook aan mij is onthuld. En dan kijk ik naar het verleden, wat zie ik dan? Heb ik wel of niet geleden?

Antwoord: Dit is alweer het volgende niveau, wat je kunt ervaren. In Gmar Tikkun (Einde van de Correctie) zie je natuurlijk niet dat je hebt geleden.

Vraag: En wat is het lijden dat ik nu voel?

Antwoord: Nu ben je niet dezelfde persoon als degene die Gmar Tikkun zal bereiken. Je zult uiteindelijk jezelf niet herkennen, zoals je nu bent. De gevoelens die je achter je hebt gelaten zijn niet jij.

Vraag: Wat ben ik dan nu?

Antwoord: Iets virtueels.

Vraag: Waar hebben we dan alle staten van nu voor nodig?

Antwoord: Je ervaart ze om jezelf voor te bereiden, om alles te doen wat je kunt. Er staat geschreven: ‘Ik heb alles  gedaan wat in mijn vermogen lag en ik heb gevonden’. Je wordt voorbereid tot je hebt gevonden, totdat je boven de Machsom (barrière) uitstijgt, tot dan bestaat de werkelijke ‘jij’ niet.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/30/12, “Introduction to the Study of the Ten Sefirot”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Innerlijk Werk, Intentie, Lijden, Waarneming - Geen reacties→

We moeten onze boodschap aan iedereen overbrengen. Maar ik veronderstel dat de burgers het beter zullen accepteren dan de leiders. Het gewone volk zal eerder naar ons toekomen dan de ‘notabelen’.

Vraag: Waarom kunnen we ons systeem niet bekend maken vanaf de top? Als de regering beslist, wordt de beslissing immers uitgevoerd.

Antwoord: Het punt is dat een gewoon mens geen systeem heeft. Hij heeft een lege maag, en het maakt hem gewoon niet uit waarmee hij zijn maag vult. De manier waarop, het systeem, interesseert hem niet. Voor hem is het belangrijkste dat hij geen honger heeft.

Anderzijds maakt de minister-president plannen en hij denkt na over wat er het beste gedaan kan worden, zoals belastingverhoging of –verlaging, snijden in de begroting of dingen laten zoals ze zijn, enzovoort. Hij is betrokken bij de technische details. Daar is hij met zijn gedachten op gericht en dat houdt hem voortdurend bezig. Dat is het probleem.

Daarom is het voor ons moeilijk om de mensen aan de top te bereiken. Hun probleem is niet hun maag, maar controle. Die willen ze  behouden en ze kunnen niet verder kijken dan hun eigen plannen om de oorzaak te  begrijpen van het feit dat ze geen succes hebben.

Ze vinden het moeilijk om iets nieuws te horen. Ze kunnen het niet uitvoeren. Ze zouden hun manier van denken moeten veranderen en een “ronde” bril opzetten om de “ronde” geïntegreerde wereld en de onderlinge afhankelijkheid te zien.

In die wereld wordt het succes niet afgemeten aan economische plannen, technische details, rentepercentages en belastingen. Deskundigen kunnen deze vicieuze cirkel echter niet doorbreken, ze zien de economie vanuit het oude perspectief en kunnen zich niets anders voorstellen. Ze maken plannen op basis van winst.

Ik maak bijvoorbeeld schoenen, ik verkoop ze en zo verdien ik mijn geld. Eén paar levert me genoeg op om de hele maand van te leven. Als ik twee paar maak en ze verkoop, heb ik een maandelijks overschot. Nu klopt de overheid op mijn deur: “Ik neem 50% van uw winst op het tweede paar schoenen, voor het staatsfonds, het leger, het onderhoud van de wegen, enzovoort.” Wel, dat is begrijpelijk.

Dan klopt de gemeente aan mijn deur: “Er zijn sanitaire faciliteiten nodig in deze wijk, nutsvoorzieningen, er is groenvoorziening nodig, enzovoort. Geef me 10% van je winst.” En zo gaat het door.

Hoe zullen we leven in een tijd, waarin de crisis de productie verlaagt tot het niveau van de basisbehoeften? Waar zal men dan belasting op heffen? Belastingen worden immers geheven op het overschot, maar als men het voedsel dat ik nodig heb wil afpakken, is dat een probleem.

Ik zal niet akkoord gaan met een lager niveau dan een acceptabele levensstandaard: dan ga ik de straat op. Het gehele systeem van belastingheffing is gebaseerd op de veronderstelling dat er teveel is, maar wat als dit overschot niet langer wordt geproduceerd?

Daarop is ons economische systeem niet voorbereid, voor dat scenario is het niet geschikt. Daarom maakt iedereen zich zorgen over de groeicijfers, daar leeft iedereen immers van.

Wij hebben het over een totaal andere economie, zonder overschot. En natuurlijk begrijpen economisch deskundigen ons niet.

Dus, we beginnen met een eenvoudige uitleg: mensen zullen zonder werk komen te zitten en ze zullen niets om handen hebben. Je zult ze moeten laten studeren en er ‘goede kinderen’ van maken, zodat ze geen etalages gaan ingooien en auto’s in brand steken. We zullen een nieuwe, prachtige samenleving kunnen opbouwen. Bovendien zal het veel winst opleveren, want deze mensen zijn de werkelijke rijkdom.

Ik denk dat deze ideeën zullen worden gehoord en begrepen door de wereldleiders. Anders worden ze met een donkere toekomst geconfronteerd en een niet begerenswaardig lot.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/3/12, “The Freedom”

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Economie, Educatie, Maatschappij, Politiek - Geen reacties→

Baal HaSulam, ‘De Vrijheid’: Hoe meer tegenstellingen er zijn tussen opvattingen en hoe meer kritiek er is, hoe meer kennis en wijsheid toenemen en onderwerpen beter geschikt worden om te onderzoeken en te verduidelijken.

De achteruitgang en het falen van de intelligentie komen alleen voort uit gebrek aan kritiek en onenigheid. Uiteraard wordt de hele basis van fysiek succes bepaald door de mate waarin de samenleving één is, en de basis voor het succes van intelligentie en kennis bestaat uit onderlinge afscheiding en onenigheid.

We zien dat deze twee tegenpolen elkaar wederzijdse steun verschaffen. Afscheiding en eenheid moeten in balans gebracht worden, zodat ze elkaar niet opheffen, maar ondersteunen. Dan vinden we daartussen de middellijn, die beide in gelijke mate bevat. Het zijn geen helften van twee uitersten, maar de totale afscheiding en de totale eenheid moeten zich uiteindelijk verenigen tot één.

We zijn het anders gewend: Ieder mens levert een beetje in of voegt iets toe, en zo bereiken we een oppervlakkige overeenstemming. In wezen is dit geen overeenstemming, maar het is niets anders dan gebrek aan een andere keuze, daarom laat ik jou toe op een stukje van mijn territorium en jij geeft mij een stukje van dat van jou. Zo lijden we, omdat we geen andere opties hebben.

Als we echter eenheid creëren, omdat we ons willen verenigen met de Schepper, moeten daarvoor twee tegengestelde krachten samenwerken. Vanuit ons ‘platte’ begrip weten we niet hoe we dat moeten doen. Alleen het hogere Licht kan ons laten zien dat dit mogelijk is. Dit vereist een hoger, spiritueel verstand, dat tegenstrijdigheid wegneemt, zoals er staat geschreven: “Het ene en het andere zijn woorden van de levende God”.

Het hogere Licht brengt Zijn derde kracht om de tegenstellingen te verenigen. Dit kunnen we echter niet aan mensen uitleggen. Ze zouden denken dat het over religie of mystiek gaat. Daarom geven we uitleg op een ander niveau: iedereen heeft zowel gelijk als ongelijk. We zijn al tot het begrip gekomen, dat we niet met elkaar kunnen opschieten en dat er nooit onderlinge vrede zal zijn. Laten we dan vrede zoeken op een hoger niveau, boven ons, zoals er staat geschreven: “Liefde bedekt alle zonden”.

Men denkt misschien: Hoe is dit mogelijk? De zonden blijven immers? Nee, we zullen een ‘eenheids paraplu’ boven ons houden en alleen daarvoor zorgen. Dan zullen we begrijpen dat alle onderlinge overtredingen juist zijn bedoeld om die ‘paraplu’ te versterken. We zullen ze zien als de oorzaken om ons te verenigen en we zullen zeggen: “Dit is geweldig want zonder dit zouden we geen liefde nodig hebben. Maar nu hebben we liefde nodig, omdat we anders voor geen enkele rede meer vatbaar zijn.” De oplossing zal duidelijk zijn, men zal het ermee eens zijn en dit zal door de wereld geaccepteerd worden.

De werkelijke oplossing behoort echter al tot ons niveau: We brengen het Licht dat de wereld hervormt, als Dit er niet zou zijn, zouden mensen niet in staat zijn om de gemeenschappelijke ’paraplu’ boven hun hoofd te houden.

Uiteindelijk vertellen we niets nieuws. Waardoor zullen zij dan accepteren wat wij aanbieden? In de huidige situatie met de vele meningsverschillen, conflicten, impasses en nucleaire bewapening, met de wereldwijde crisis, klinken we logisch. Het heeft geen zin om op zoek te gaan naar wie er gelijk heeft in de algemene onenigheid. Iedereen heeft zowel gelijk als ongelijk. Wij aanvaarden niemands persoonlijke mening, maar in plaats daarvan brengen we één enkel idee naar voren: eenheid boven alles, zonder voorbehoud. Want anders betekent dit het einde.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/9/12, “The Freedom”

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid - Geen reacties→

Vraag: Wat behoort de minimale verbinding met de groep te zijn en wat is daarin het belangrijkste?

Antwoord: Er zijn veel soorten werk en allerlei verhoudingen in de groep: als de vrienden kleiner zijn dan ik, groter dan ik of gelijk aan mij en of ik mij met hen verbind als de onthulling van de Schepper of dat ik hen als een schild gebruik. De groep is alles. De groep is een verlangen dat ik kan richten, waarmee ik kan spelen en via de groep bepaal ik mijn houding naar de Schepper. Door de groep verkrijg ik een Masach (scherm). Alles wat ik wil vragen, mijn gebeden, mijn verlangens, mijn definities en wat mij duidelijk wordt, dit alles gaat door de groep naar de Schepper.

De groep is het kompas, waarmee ik me kan richten op de Schepper, de hogere Kracht. Als ik mij kan verbinden met de vrienden en een eenheid met hen vorm, ben ik beter geconcentreerd en nauwkeuriger afgestemd op de Schepper. In deze fysieke wereld kan ik een ander zien en naar hem toegaan. In de spirituele wereld zie ik de Schepper echter niet, ik weet niet wat geven is of waar het is, op welke frequentie. Het is alsof ik een radio heb, maar niet weet hoe ik de zender moet vinden, te midden van miljoenen andere zenders.

Ik heb dus een probleem, omdat ik totaal niet weet wat spiritualiteit is en ik me dat op een volkomen verkeerde manier voorstel. Als het eenvoudigweg het tegengestelde zou zijn van wat ik denk, zou ik in ieder geval de richting enigszins weten. Maar ik heb geen idee waar ik spiritualiteit kan vinden. Ik sta in het midden van een cirkel en ik kan elke richting opgaan, ik heb 360 graden ter beschikking en volgens mijn natuur zal ik de juiste richting zelfs niet kunnen vermoeden.

Daarom is er maar één middel: de groep, waardoor ik mij enigszins kan voorstellen wat de eigenschap van geven inhoudt. Als ik ernaar verlang om mij innerlijk met hen te verbinden, zal ik in die verbinding, in mijn verlangen naar hen, gaan voelen wat de eigenschap van geven van de Schepper is. Zo kan ik mijn houding ten opzichte van Hem in mijzelf vormen.

Zo wordt de groep iets, wat voor mij het kostbaarste is, een middel waardoor ik mijn enige en meest belangrijke doel bereik. Ik begin te voelen, dat ik de Schepper kan ontdekken als ik met de groep ben en wij ons met elkaar verbinden. De Schepper wordt alleen in die staat onthuld, in het gezamenlijke gebrek, in het gezamenlijke gevoel dat tussen mij en de groep wordt gecreëerd. Op een andere manier kan Hij nergens onthuld worden.

Het is alsof we samen een toneel bouwen waarop de Schepper kan verschijnen en optreden, in het gevoel van onze gezamenlijke verbinding, van Arvut (wederzijdse zorg), van onze hechting. Als dat niet zou bestaan, zou de eigenschap van geven, waarin de Schepper onthuld kan worden, er niet zijn, want daarvoor is gelijkvormigheid nodig.

From the 1^stpart of the Daily Kabbalah Lesson 1/25/12, Shamati #175

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Intentie - Geen reacties→

Vraag: Vaccinatie tegen allerlei ziekten is een van de opzienbarende prestaties van de geneeskunde. Er zijn veel mensenlevens door gered, maar er ontstaan voortdurend golven van bezwaren over vaccinaties van zowel kinderen als volwassenen. Waarom ontstaan er zulke bezwaren tegen dingen die zich al hebben bewezen?

Antwoord: Er was een tijd dat mensen geen vertrouwen hadden in medicijnen en vaccinaties en nu heeft men geen vertrouwen meer in artsen. Tegenwoordig wijden artsen zich aan geld, niet aan gezondheid.

De geneeskunde is veranderd in een bedrijf en de meeste medicijnen worden geproduceerd met het doel om winst te maken en niet om te genezen. Natuurlijk is onze wereld egoïstisch, maar op dit gebied zijn mensen uitermate gevoelig.

Voor de gemiddelde mens is het leven het kostbaarste wat er is. Hij kan zich echter niet toevertrouwen aan de handen van de arts, omdat de arts niet aan zijn gezondheid denkt, maar aan geld. Geneeskunde is veranderd in een enorme business.

Hoe is het mogelijk, dat de genezing van iemand afhankelijk is van zijn financiële mogelijkheden? Immers, lichamen zijn gelijk, maar nee, de dokter onderzoekt vakkundig de dikte van de portemonnee van de patiënt en doet een warm voorstel, waarover hij in andere gevallen zwijgt. Alles is corrupt in de huidige wereld, de geneeskunde is daarop geen uitzondering.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/3/12, “The Freedom”

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme - Geen reacties→

Vraag: Veel mensen gaan akkoord met het unieke van de Schepper, met het determinisme, het bestaan van een levensscript, toch laten ze ook hun lot “lezen” door de esoterie, waarzeggers enzovoort. Ze willen het script niet gebruiken, maar zich eraan aanpassen….

Antwoord: Waar het hier om gaat is, dat zij door al deze informatie niet de behoefte voelen om vragen te stellen over de onderliggende oorzaak. In het algemeen gesproken hebben we de verheven wetenschap, die verbonden is met de perceptie van de werkelijkheid, de filosofie over het wereldbeeld, al lang geleden achter ons gelaten. Tegenwoordig worden de Nobelprijzen toegekend aan ontdekkingen die uitsluitend gebaseerd zijn op technische, praktische en winstgevende ontdekkingen. Op deze manier bevindt ook de wetenschap zich in een crisissituatie: er zijn nu decennia lang geen fundamentele principes ontdekt, die in de natuur zijn vastgelegd.

Mensen hebben andere behoeften, ze voelen zich niet aangetrokken tot verheven zaken. Voorheen probeerde een onderzoeker om bij de essentie van de dingen te komen, om het waarom te ontdekken en niet het hoe. Hij was niet tevreden met de beschrijving van een formule van een nieuw waargenomen verschijnsel, maar hij zocht naar de logica ervan, naar het patroon. Waar komt het vandaan? Waar gaat het naartoe? En zo kon hij bij de verheven factor komen: wat is de reden dat het op deze bijzondere wijze is geschapen? Waarom heeft de natuur het nu juist zo geregeld? Deze vraag zouden we altijd moeten stellen, maar helaas is daar op het ogenblik geen belangstelling voor.

Vraag: Daarom luisteren ze niet naar ons. Hoe kunnen we daar verandering in brengen?

Antwoord: Je kunt het niet veranderen. Als mensen alleen maar op zoek zijn naar meer gemak en comfort in hun leven, maken ze zich geen zorgen over de rest. In het algemeen gesproken: wie interesseert zich nu nog voor wetenschap? Op het ogenblik is een goede wetenschapper iemand, die ons van superieure kracht en wapens kan voorzien. We voelen ons totaal niet aangetrokken tot het leren begrijpen van de innerlijke essentie van de dingen. Daaruit komt de hele crisis voort, en dus is er niemand tot wie we ons kunnen wenden.

De laatste tijd beginnen mensen zich echter slecht te voelen door deze crisis. Geen enkele tak van wetenschap zal hen nog kunnen helpen. Vooruitlopend op de ineenstorting, moet een mens uitzoeken wie hem neerslaat en waarom. Er is geen andere keuze, het zal nodig zijn om daar achter te komen, omdat er nergens een plek is om naartoe te vluchten.Voorheen konden we nog wat schietgaten vinden: “Laten we ons leven veilig stellen, een steviger huis bouwen met verwarming en airconditioning, laten we ervoor zorgen dat de voedselvoorziening niet afhankelijk is van de weersomstandigheden, laten we de schatten van de aarde opgraven …” We vluchtten voor de moeilijkheden met behulp van de technologie.

Aristoteles en Plato waarschuwden hier al voor in hun tijd. Ze wilden de wetenschappelijke kennis niet onder de massa verspreiden, omdat ze wisten, dat mensen deze wetenschap dan zouden gaan gebruiken voor persoonlijk gewin. Waarom zou je een pad bekend maken dat hen een paar duizend jaar later bij een impasse zou brengen? Je kunt hen beter meteen laten voelen dat ze in de problemen zitten en voortsnellen naar het doel van de schepping.

De oude Griekse filosofen kenden de wetenschap van Kabbalah, het is dus geen toeval dat ze tegen het openbaar maken van wetenschappelijke kennis waren. Tenslotte gebruikt de mensheid deze kennis alleen om het leed – dat met opzet door de Schepper wordt gestuurd om ons naar het doel van de schepping te leiden – te verzachten. We bluffen en we zijn trots op onze prestaties, terwijl we eigenlijk alleen maar bezig zijn met een nooit eindigende wedloop, die ons allen naar deze crisis heeft gebracht. En toch was het mogelijk geweest om dit, tweeduizend jaar geleden al, te overwinnen.

Pas nu, tegen het einde van de race, gaan mensen eindelijk vragen stellen: “Waar komen al die rampen vandaan? Wat betekenen ze? Wanneer houdt het op? Wat moeten we doen? “Een mens is niet in staat om lijden zomaar te verdragen, hij gaat op zoek. Dat het nu is vastgelopen is al duidelijk en nu – nu er geen hoop meer is – moet de mensheid de oorzaak van de problemen vaststellen.

Maar de machthebbers willen de hele waarheid, over wat er gebeurt, niet bekend maken. Als dat zou gebeuren, zouden degenen die rijk zijn en macht hebben moeten delen en de menselijke samenleving moeten reorganiseren, volgens het principe: voor elkaar zorg dragen. Dit onderwerp is nog steeds taboe, niemand spreekt erover, en daarom is er geen oplossing voor de crisis.

Maar vroeg of laat zal het lijden het ijs doen smelten en zal men de confrontatie met deze problemen moeten aangaan. En dan, door op zoek te gaan naar de oorzaken van de problemen en naar wegen om eruit te komen, zal de mensheid de Schepper gaan ontdekken. Wij doen dit kunstmatig, door samen te komen in een groep en de noodzakelijke voorwaarden te scheppen volgens de Kabbalistische methode. Ook wij worden onder druk gezet door tegenslagen, maar daar bovenuit voegen wij onze eigen inspanningen toe, zodat wij verder komen op het pad naar het doel. Op deze manier gebruiken we de positieve kracht, die ons in een versnelling brengt, terwijl anderen in een versnelling komen doordat ze door porren en schoppen vooruit geduwd worden.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 12/22/11, Baal HaSulam, “The Freedom”

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Filosofie, Vrije Wil - Geen reacties→

Bedenk eens hoeveel hulp we hebben gekregen! We willen van de Schepper ontvangen om Hem vreugde te geven en iemand heeft de dingen al zo bepaald, dat we niets krijgen voordat we hem werkelijk vreugde willen geven.

Deze hulp is van onschatbare waarde. Als wij van Hem zouden ontvangen zonder het doel om Hem goed te doen, maar alleen maar om van Hem te genieten, zouden we nooit van ons egoïsme afkomen.

Daarom was er een restrictie, daarna kan ik er absoluut zeker van zijn, dat het voor mij onmogelijk is om voor mijzelf te ontvangen en alleen zelf vreugde te beleven aan de Schepper. Wat is het mooi, dat iemand deze natuurlijke wet voor mij in werking heeft gesteld, een wet die niet verbroken kan worden.

Alleen als ik wil genieten van geven aan de Schepper, als ik Hem wil verblijden en aan Hem gelijkvormig wil zijn, als wij elkaar vreugde geven, alleen dan zal ik kunnen ontvangen. Dit maakt het mij mogelijk om de voorwaarde ervoor bereiken, ik zal geen zonde begaan en ik zal niet op een egoïstische manier ontvangen. Voordat ik zal kunnen ontvangen met het doel om te geven, zal ik in de duisternis blijven. Wat is dit wonderbaarlijk!

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 1/24/12, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Innerlijk Werk - Geen reacties→