Vraag: Wat brengt de Schepper meer vreugde: als we Zijn liefde ervaren en die liefde aan Hem teruggeven of als we die liefde doorgeven?

Antwoord: In feite voelt geestelijke liefde niet zoals aardse liefde. Natuurlijk – om het in aardse taal uit te drukken – brengen we de Schepper vreugde door andere mensen dichter bij Hem te brengen. Deze woorden zijn echter misleidend.

Pas nadat we de eigenschappen van Bina hebben verkregen, zullen we begrijpen waar dit alles over gaat. Zonder het Licht van Hassadim kan een mens helemaal niet spreken over liefde, omdat hij denkt vanuit zijn eigen verlangens, maar niet vanuit de verlangens van de ander. Hoe kunnen we het dan liefde noemen?

We spreken van liefde, als ik het verlangen van de ander ervaar als dat van mijzelf, als ik wil wat de ander verlangt. Ik wil het zelfs nog meer voor die ander dan ik het voor mezelf zou willen. De afstand tussen ons maakt mijn lijden alleen maar groter, want het ontbreekt die ander aan vervulling en ik wil zijn verlangen nog meer vervullen. De afstand tussen ons wordt een versterker van mijn inlevingsvermogen in de ander.

Deze gesteldheid ontstaat vanzelf, automatisch: op die manier denk ik, zo neem ik verlangens waar. En dit is de redding, het wonder. En over wat voor liefde spreken we tot dat moment? Als ik liefheb draag ik zorg voor de verlangens van de ander, boven mijn eigen afwijzing en tegenstrijdigheid uit. Ik ontdek mijn egoïsme en ik werk in de middellijn, dat is liefde.

Immers, mijn ziel is buiten mij.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/15/2011, “Introduction to TES”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Liefde - Geen reacties→

Er is een regel: “Als je Mij één dag verlaat zal ik jou twee dagen verlaten.” Dezelfde regel vinden we terug in: “Onthul één deel en verberg er twee”… deze voorwaarde gaat vooraf aan de vorming van de kli (vat).

Het heeft een bedoeling dat de mens kan falen, dit wordt bedoeld met: “Als je me één dag verlaat”, daarna heeft hij twee dagen werk om zichzelf te corrigeren. De betekenis hiervan is, dat hij het niveau waarop hij zich bevond verlaat, valt en zondigt. Hij valt naar een nog lager niveau. Niet naar min één (-1), maar naar min twee (-2), daarna moet hij opstijgen maar het tweede niveau, naar plus 2 (+2).

Als hij eindelijk bij +2 aankomt valt hij naar -3 en dan moet hij opstijgen naar +3. Op deze manier komen we verder, dit komt allemaal ten goede aan onze vooruitgang. Als we vallen moeten we twee maal zo hard werken.

Het belangrijkste hierbij is, dat je je vasthoudendheid niet verliest, dat je niet stil blijft staan omdat je merkt dat je geen enkele beloning krijgt. Het is elke keer nodig, dat we een grotere beloning vinden, die steeds meer losstaat van dit fysieke leven. We moeten leren om de beloning af te wegen tegen wat voor het geheel goed is: in welke mate kan ik werken zodat anderen kunnen ontvangen.

Ik moet mij hiervoor inspannen, zodat het corrigerende Licht mij dichterbij de houding zal brengen, die mij steeds meer bereid maakt om ten dienste van anderen te werken en niet voor mijzelf. Hieraan wordt mijn vooruitgang afgemeten.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 1/18/12, Shamati #108

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Niemand komt uit zichzelf bij een groep Kabbalisten, omdat hij er behoefte aan zou hebben of op zoek is naar vrienden. Als iemand gezelschap nodig heeft, gaat hij op zoek naar een café of een club, maar niet naar een groep, waar mensen de wijsheid van Kabbalah bestuderen.

Een mens komt tot een dergelijke groep vanuit een innerlijk verlangen. Dit verlangen is wakker gemaakt in het hart en zorgt ervoor, dat iemand intuïtief voelt, dat hij hier het antwoord kan vinden voor de innerlijke roep. Hij voelt dat er hier iets bijzonders is, hoewel hij niet precies weet wat, maar zo voelt hij het onbewust.

Zo hij komt naar deze plek, wanneer hij voelt dat het op de een of andere manier verbonden is met zijn innerlijke verlangen. Hij weet niet waarom hij komt, hij wordt er door Boven naartoe geleid. Zoals er geschreven staat: “de Schepper legt iemands hand op de goede bestemming en zegt hem: Neem!.”

Als hij echter een poos studeert en door verschillende staten heengaat (dat kan maanden in beslag nemen en zelfs jaren), begrijpt hij tenslotte, dat hij niet de kracht heeft om alleen verder te gaan, maar dat het alleen mogelijk is als hij zich verbindt met dezelfde verlangens die zich in anderen bevinden.

Vanaf dat moment gaat hij op zoek naar een groep, hij begrijpt namelijk beter, dat hij het gewenste doel niet alleen kan bereiken, dat hij daarvoor anderen nodig heeft. Hij voelt dat hij een groep nodig heeft, liefde van vrienden. Daarom begint hij een speciale band op te bouwen met anderen, die ook studeren, zodat zij samen een groep kunnen gaan vormen.

Tot die tijd is het geen groep, maar gewoon een aantal mensen die bij elkaar zitten … als je je verbinding met degenen die samen met jou studeren niet voelt, en je niet begrijpt dat je zonder hen het Doel niet kunt bereiken, spreek je niet over vrienden en heb je geen groep. Je moet deze connecties opbouwen, als je resultaat wilt bereiken.

Dit moet allemaal duidelijk gaan worden, dus het kost veel tijd. Er zijn mensen die 20 jaar lang studeren en luisteren en het er zelfs over hebben, maar zij hebben het innerlijke verlangen nog niet, het begrip vanuit het hart, dat er een verbinding moet zijn met de anderen, omdat je anders niet in staat zult zijn om jezelf te vervullen. Ze hebben dit innerlijke besluit niet. Het Doel en de groep zijn niet met elkaar verbonden.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/20/11, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Wanneer we in de wereld van geven geboren worden, maken we er eerst kennis mee, zoals iemand die aan een nieuwe baan begint en wat tijd krijgt om te wennen en de nieuwe werkplek te leren kennen. Tijdens die periode wordt hem alleen maar geleerd wat er gedaan moet worden, dat leert hij en verder produceert hij nog niets.

Je kunt het ook vergelijken met een klein kind, dat alleen maar hoeft te luisteren en te leren, dingen te bekijken en ervaringen op te doen. Het maakt niet uit of hij fouten maakt of rare dingen doet. Dan wordt hij gecorrigeerd. Dit betekent, dat er in de geestelijke wereld eerst met ons als kleine kinderen wordt omgegaan.

Dit alles komt, nadat we grote inspanningen hebben geleverd om de Machsom (de barrière) over te gaan en we in de nieuwe wereld van geven gaan leven. Met betrekking tot al ons eerdere werk heet de tijd na onze geboorte ‘parkeren’ en Chanukah symboliseert dit (‘Chanu-kah’– zo geparkeerd). Een mens bereikt een aangename situatie. Hij spant zich nog steeds in, maar het zijn een ander soort inspanningen, namelijk: om de goede wereld te leren kennen.

Hij werkt standvastig aan zijn ego. Het is vergelijkbaar met de doortocht door de woestijn, waarover de Torah ons vertelt, een tijd die bedoeld is als voorbereiding en eindigt bij het betreden van het Land Israel.

Chanukah betekent: werken met het Licht van Hassadim, in de staat van kleinheid. We moeten leren om het verlangen om te ontvangen, dat nu wordt onthuld, te verbinden met krachten van geven.

In geven om te geven maken we geen gebruik van de volledige diepte van dit verlangen, maar toch is het al in ons aanwezig. Als een baby: hij heeft benen, hoewel hij nog niet kan lopen, hij heeft hersenen, hoewel hij nog niet heeft geleerd om te denken zoals een volwassene. Een pasgeboren baby kan nog niets zien of horen, maar hij heeft al ogen en oren.

Een baby heeft dezelfde organen als een volwassene. Het enige wat hij nog niet heeft zijn tanden. Tanden staan symbool voor de kracht om dingen, die een mens nog niet begrijpt, duidelijk te krijgen. ‘Melktanden’ groeien pas na enige tijd, zij worden alleen gebruikt om het Licht van Hassadim (melk symboliseert het Licht van Hassadim), in de staat van kleinheid, te gaan begrijpen.

Als hij groter wordt krijgt hij blijvende tanden, waarmee hij in staat zal zijn om het Licht van Hochma, dat zijn kli (vat) om te ontvangen vult, ‘te kauwen’, er duidelijkheid over te krijgen en om de ‘smaken’ van het Licht te ervaren.

Chanukah is het eerste deel van onze toelating tot de geestelijke wereld, de hogere wereld, namelijk de ‘wereld van het geven’. Dit is ‘geven om te geven’, waarbij we al onze verlangens naar het niveau van wederzijds geven verhogen en we leren hoe dit systeem werkt. We zijn erin opgenomen als kleine kinderen die in de grote wereld leven en leren om samen met de volwassenen iets te doen, om met hen te spelen.

Dit heet ‘parkeren’, omdat een mens tot nu toe, in de tijd van voorbereiding, hard heeft gewerkt aan zijn egoïstische verlangens. Daarna, wanneer hij van het niveau van ‘geven om te geven’, (Hafetz Chesed), de volgende fase binnentreedt, het niveau van de liefde, namelijk het Land Israel, gaat hij opnieuw werken met zijn kelim om te ontvangen.

Chanukah is dus een ‘spiritueel’ feest en de symbolen ervan zijn olie en licht.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/22/11, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Feestdagen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

De Schepper verbergt zich niet voor ons, ons ego verbergt Hem. Onze tegengestelde natuur scheidt ons van Hem. Hoe kunnen we dan de vorm van de Schepper aannemen? Hoe kunnen we Hem bereiken volgen de wet van gelijkvormigheid? Hoe kunnen we Hem ontdekken en gewaar worden dat Hij in ons is?

Om dit te bereiken moeten we bepaalde handelingen uitvoeren. Wie voert deze handelingen uit, wij of Hij? Hier is waarschijnlijk samenwerking nodig. We kunnen niet verder komen zonder het Hogere Licht. Door ons ‘in beweging te brengen’ vraagt Het onze samenwerking, dit heet ‘vrije wil’. Al ons werk bestaat uit deze samenwerking. Hierin zijn er geen beperkingen. Dit is open voor iedereen en wij passen het toe door de correcte bestudering van Kabbalistische boeken.

Deze bronnen kunnen een ‘levenselixer’ of een ‘dodelijke drank’ zijn. Dit is volkomen afhankelijk van onze benadering.

• Als het mijn bedoeling is om mijn neiging tot het kwaad te ontdekken en die te corrigeren, kan ik slagen en de wijsheid van Kabbalah zal een ‘levenselixer’ voor me zijn. Ik zal de ‘dood’ ontdekken, mijn ego in mij en ik zal het willen corrigeren om tot leven te komen.
• Maar als ik studeer om egoïstische resultaten te bereiken, ben ik op zoek naar kennis, macht, respect, controle, enz., dan versterkt de studie alleen maar het egoïsme in mij en mijn succes is tegengesteld aan geven, ik ben me dat zelfs niet eens bewust. Zo’n manier van studeren wordt een ‘dodelijke drank’.

Zo gaan we door de stadia van de verborgenheid van de Schepper heen. Deze verborgenheid bestaat uit enkele en dubbele verborgenheid, eerst wordt ons Zijn Leiding onthuld in de vorm van straf en beloning en later ontvangen we de onthulling van Zijn eeuwige Voorzienigheid.

Het is allemaal afhankelijk van mijn verlangens, mijn kelim (vaten). Vanuit de Schepper zijn er geen beperkingen. Hij verbergt zich niet en is niet verborgen. Mijn verlangens, mijn kelim, verbergen Hem en als ik er op de juiste manier mee werk, worden ze langzamerhand gecorrigeerd, afhankelijk van hun correctie ontdek ik de Schepper. Op welke manier dan ook: ik ben degene die Hem voor mijzelf verborgend houd.

In onze wereld ontdekken we veel verschijnselen, die ons eerst niet opvielen: verschillende soorten voedsel, verschillende vormen van kunst en cultuur en verschillende soorten dieren. Dit bestond allemaal al, maar niet voor ons.

Door de tijd heen nemen we meer waar, dankzij onze emotionele en intellectuele ontwikkeling, onder de invloed van de omgeving, die bepaalt wat belangrijk voor ons is. Zo wordt in ons passie, ambitie en trots opgewekt en worden we ertoe gedwongen aandacht te geven aan dingen, die voorheen volkomen onbelangrijk voor ons waren. Iedereen zegt dat het belangrijk is, ik ben ervan onder de indruk en ik verbind me met de verlangens van iemand anders. Dit is voldoende voor mij om hier alle aandacht aan te geven: ik ontdek nieuwe verlangens, nieuwe kelim en een bepaald verschijnsel, dat voor mij verborgen was, wordt voor mij zichtbaar.

Zo gaat het ook als ik mij verdiep in de wijsheid van Kabbalah en in de Schepper. Hier gaat het over hetzelfde principe: ik ben een egoïst en het enige dat voor mij belangrijk is, zijn mijn dagelijkse ‘animale’ belangen. Als ik iets wil dat meer subliem is, moet ik mij verbinden met de juiste omgeving, die me zal stimuleren en me naar grotere dingen zal leiden.

Alles is daarom afhankelijk van de correctie van mijn verlangens. Eerst bestaat dit verschijnsel niet voor me, het is volledig verborgen. Dan begin ik een bepaald verlangen te ontdekken, een hunkering en dan neemt de verborgenheid af, totdat ik iets nieuws ontdek.

Op het spirituele pad zoek ik de Schepper, maar niet als een bron van genot, ik wil Zijn houding naar mij ontdekken, omdat Hij wil onthullen dat Hij goed en barmhartig is. Het gaat niet over wat ik van Hem ontvang, maar over wat voor Hem belangrijk is: dat ik Zijn houding naar mij ontdek, zodat ik Zijn absolute goedheid ga ervaren, ervan onder de indruk zal zijn en vervuld zal worden door Zijn houding. Zo ‘koopt’ Hij mij.

Alle vier fasen van verborgenheid en onthulling hebben zo betrekking tot de goede en onveranderlijke houding van de Schepper, wat ik geleidelijk aan ontdek, afhankelijk van mijn verlangens. Als ik Zijn goede houding ontdek, zie ik dat dit al eerder bestond, alleen kon ik het nog niet voelen en begrijpen, vanwege mijn corruptie.

Dat geldt ook voor nu, als ik de goedheid van de Schepper niet in alles zie, moet ik rekening houden met de verborgenheid: zelfs als ik in bepaalde dingen geen aandacht geef aan Zijn goedheid, is Hij ook daarin aanwezig is. Zou het niet aan mij liggen, dat ik Zijn goedheid niet waarneem?

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 1/17/12, “The Study of the Ten Sefirot”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Gelijkvormigheid met de Schepper, Innerlijk Werk, Kabbalah Today, Vrije Wil - Geen reacties→

Vraag: Wat betekent: voortgaan op het pad van geven?

Antwoord: Als het het Doel van de schepping is om vreugde brengen aan de schepselen en de Schepper een positieve Kracht is, die goed doet en alleen dit de essentie van Zijn handelwijze naar ons is, waarom moeten we dan tot Hem bidden om goed te zijn voor ons?

Iedereen schreeuwt naar de Schepper: “Doe iets goeds voor ons!” Dat is belachelijk! Waarom zou ik een vriendelijk mens smeken om vriendelijk voor me te zijn? Hij doet al goed, Hij kan niet anders dan goed doen. Over de Schepper staat geschreven dat Hij even goed is voor de goeden als de kwaden. Hij verandert Zijn houding nooit, zoals er staat geschreven: ‘Ik heb mijn HaVaYah niet veranderd’ en ‘ het Licht is aanwezig in absolute rust’.

Hieruit blijkt dat het geen zin heeft om Hem te vragen om iets goeds. Maar, alle gebeden, alle verzoeken en de psalmen zijn geschreven door Kabbalisten, door mensen die in de spirituele wereld leven. Waarom baden ze dan: “Help mij, red mij, doe dit voor mij?”

Dit zijn smeekbeden om het verlangen: “Help mij om mijn waarneming te corrigeren!” te vormen. Dit wordt: ‘het werk van de Schepper’ genoemd, hoewel  geven aan ons voor de Schepper geen werk is, het brengt Hem vreugde.

Mijn werk bestaat eruit om te vragen om het juiste verlangen, de juiste kli (vat) en het is Zijn werk om deze kli te scheppen. Met andere woorden: het is een vraag om gereed te zijn om de vervulling te kunnen aannemen, waarmee wij gehechtheid aan Hem bereiken, het is geen vraag om een aangename verandering.

Het woord ‘gebed’ betekent ‘zelfbeoordeling’. Het is het verzoek van het schepsel om veranderd te worden. Als ik vraag: “Waarom heeft U mij verlaten?”, heeft Hij mij dan werkelijk verlaten? Of zeg ik dit alleen met betrekking tot mijn eigen perceptie, waardoor ik het gevoel heb, dat Hij mij heeft verlaten en ik me dat realiseer? Eigenlijk vraag ik Hem om mijn waarneming te veranderen, zodat ik kan voelen dat Hij mij niet verlaten heeft of ver van mij weg was.

Een gebed is een vraag om de correctie van onze verlangens en dit heet: werk voor de Schepper. Het gaat niet om de vervulling zelf.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 1/15/12, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Intentie, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Wat is een ‘goed teken’ dat we moeten bereiken tijdens de studie, en hoe kunnen we dat controleren?

Antwoord: Een ‘goed teken’ tijdens de studie is het bereiken van geven: ‘Lishma’. En natuurlijk moeten we daarvoor zorgen, zodat we geen tijd verspillen. Niemand heeft van tevoren de garantie dat hij succes zal bereiken.

Natuurlijk is het wel zo, dat elk werk telt en aan het einde resultaat oplevert. In dit verband is disseminatie (verspreiding) het belangrijkste. Dat komt omdat werken aan disseminatie ongetwijfeld tot een positief resultaat leidt. Het maakt niet uit wat het is, het staat al op je rekening – je hebt het gedaan!

We zijn zelfs niet in staat om te beoordelen wat disseminatie eigenlijk is. Het is 100% geven! Het feit dat je nog geen spiritualiteit bereikt hebt, terwijl je dit wel doet, kan in je voordeel zijn. Het maakt je tot een ‘trouwe dienaar’ van de Schepper, die geen beloning ontvangt van zijn Meester, maar alleen Zijn verlangen uitvoert.

Maar dan zeg je: “Ja maar, ik wil een beloning hebben – laat het me zien en voelen!” Dit kan echter al je inspanningen voor disseminatie teniet doen. Je onthult de naam van de Schepper aan de wereld en je wilt, dat iedereen de volledige verlossing bereikt, het einde van de correctie, zoals het Plan is. En je ontvangt geen enkele beloning voor jezelf – en dat is zo mooi!

Misschien moet je het hiermee juist eens zijn, met je hele hart en ziel en niets anders willen!? Juist dan zou je misschien wel kunnen gaan ontvangen …

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 1/5/12, Talmud Eser Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie - Geen reacties→

Vraag: Waarom schrijft Baal HaSulam in zijn ‘Introductie tot de Studie van de Tien Sefirot’ over het verboden deel in de wijsheid van Kabbalah: dat Kabbalisten kunnen onthullen wat tot de ‘Smaken van de Torah’ behoort, maar dat zij het deel dat tot de eerste drie Sefirot behoort, tot het ‘hoofd van de Partzuf’, niet kunnen ontsluiten?

Antwoord: Zelfs als Kabbalisten spreken over iets dat ‘verboden’ is, kunnen we er niets van begrijpen. Het is hetzelfde als wanneer je over van alles praat in de nabijheid van een baby, je hoeft niet voorzichtig te zijn, want het kind zal er niets van horen of begrijpen. De woorden die hij hoort kan hij niet met elkaar verbinden tot iets van betekenis. Als wij Het Boek de Zohar lezen is het net zo, de losse woorden zijn begrijpelijk, maar samen vormen ze voor ons onbegrijpelijke zinnen.

‘De geheimen van de Torah’ bestaan niet uit informatie die zorgvuldig voor ons verborgen wordt gehouden. Onze hersenen kunnen het eenvoudig niet bevatten, ze bevinden zich nu op het gewone, dierlijke niveau. Voor ons blijft het dus geheim, en zo is dat met de hele werkelijkheid. Maar het is allemaal binnen je bereik, kijk maar! Zie je er iets van? Wie kun je het kwalijk nemen dat de middelen om dit waar te nemen niet tot je beschikking staan? Ontwikkel ze en je zult de werkelijkheid zien. Zo is het ook met de ‘geheimen van de Torah’.

In de ‘Studie van de Tien Sefirot’ bestuderen we wat tot het hoofd van de wereld Atzilut behoort, het hoofd van Arich Anpin en we weten dat daar de delen van RADLA (Reish delo Eiyada) zijn, delen van de ‘hersenen’ ervan (Mocha de Avirah, Kruma de Avirah) die voor ons in het Hoge Licht verborgen zijn. Maar we bestuderen alles wat tot de ‘smaken van de Torah’ behoort, maar niet de ‘geheimen’ in dit systeem. Het verschil daartussen is, dat de ‘smaken’ betrekking hebben op de gedachten van het schepsel en de ‘geheimen van de Torah’ hebben betrekking op de gedachten van de Schepper.

Het zou niet nodig zijn om dit te noemen, als er geen mensen waren die beweren dat het verboden is om de wijsheid van Kabbalah te bestuderen, omdat het een geheim is. Het gaat niet over geheimen, integendeel, de wijsheid van Kabbalah onthult ons de werkelijkheid! En niet zoiets als ‘verboden geheimen’. Om de geheimen te ontdekken moet je ze zelf bereiken door je kelim (vaten) voor te bereiden, je verlangens, je kelim van waarneming. Als je alle verlangens die tot de zeven lagere Sefirot (ZAT) behoren voorbereidt, tot de volledige hoogte van de spirituele ladder, begin je het bovenste gedeelte (GAR) te ontdekken. Je zult rijp zijn voor deze onthulling en dit geheim zelf ontdekken.

Ieder niveau van de 125 niveaus is in twee delen verdeeld: het hogere en het lagere (GAR en ZAT). Het lagere deel van elk niveau kan bereikt worden, het getuigt van grote kracht als een mens dit bereikt, omdat hij dan ontdekt dat de daden van de Schepper goed en goedgunstig zijn. Het Licht dat zich kleedt in het hoofd van het lichaam van de spirituele Partzuf wordt ‘smaken’ genoemd, zoals er geschreven staat: ‘Proef en zie dat de Schepper goed is’.

Het bovenste deel, het hoofd van dat niveau, ontdekken we echter nog niet. Het is mogelijk het te ontdekken, nadat het lagere deel, het ‘lichaam’ ervan, gecorrigeerd is. Voorlopig is zelfs het hoofd van het laagste niveau, Malchut de Assiya, nog geheim. We kunnen over alles spreken dat tot de ‘lichamen’ behoort, over alles dat tot het schepsel behoort, tot zijn werk en zijn correctie, maar het is ‘verboden’ om over de ‘geheimen’ te spreken, over de hoofden van alle niveaus, we kunnen er helemaal niet over kunnen spreken, omdat we ze nu niet kunnen bereiken en we zouden er alleen maar door in verwarring raken. Dan zouden we over een gebied gaan spreken dat we niet kunnen waarnemen. In onze hersenen zijn geen cellen aanwezig en geen kanalen die deze hogere dimensie kunnen waarnemen. Maar langzamerhand ontwikkelen we ons en komen we dichterbij deze waarneming.

‘Het geheim niet onthullen’ betekent: ‘geen obstakel voor een blind mens neerleggen’, maar hem geleidelijk aan laten ontwikkelen, totdat hij ziende wordt. Zoals we kinderen onderwijzen en hen de tijd geven om zich te ontwikkelen, moeten ook wij ons ontwikkelen.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 1/10/12, “The Study of the Ten Sefirot”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Kabbalah Studie, Thora, Waarneming, Zohar - Geen reacties→

Vraag: We spraken over het feit, dat we moeten teruggaan naar het niveau van eenheid dat we in de Conventie van december hadden bereikt. Het is nu meer dan een maand geleden, de tijd gaat door en ik heb het gevoel dat ik terugval in de dagelijkse routine. Hoe kunnen we zorgen voor een omgeving, die voortdurend verlangens in me opwekt, die op eenheid gericht zijn en op het Licht, zoals tijdens de Conventie?

Antwoord: Allereerst, wil je echt naar dat niveau terugkeren? Verlang je ernaar? Zie je het voortdurend voor je als een model om het punt van eenheid te handhaven? Kijk je steeds naar opnamen van de Conventie? Vind je het erg dat je dat brandende vuur kwijt bent?

Als we de verbinding hadden vastgehouden, zouden we al een veel hoger niveau bereikt hebben en zouden we boven alle verstoringen en afstanden, die ons van elkaar scheiden, gerezen zijn.

Het vergeten gevoel moet ik steeds vernieuwen, minimaal een paar minuten per dag, door bijvoorbeeld naar een clipje van de Conventie te kijken. Dit is heel belangrijk.

Zijn we, daarnaast, bezig met het verspreiden van onze boodschap? Houd je daar rekening mee in je werk? We moeten hieraan werken en afstand is hierbij geen probleem. Jullie moeten je ‘to the point’ met elkaar verbinden en een plan maken voor massa-disseminatie in elke taal.

Dan zijn we van plan om over een maand weer naar de Arava te gaan en daar ongeveer drie dagen te blijven. Dit vereist een intensieve voorbereiding. Anders zullen de resultaten tegengesteld zijn aan wat we verwachten. Het moet iets worden dat werkelijk nieuw zal zijn, zoals we dat de vorige keer ook meemaakten. We moeten er zeker van zijn, dat we – als we daar komen – uitermate bezorgd zijn: zullen we de nieuwe, onbekende staat bereiken, waarvan we de vruchten niet kennen.

Ik maak me ernstig bezorgd over deze doorbraak in het onbekende. We kennen de plek al en juist daardoor zouden we een herhaling kunnen ervaren van alles wat we de vorige keer gedaan en gevoeld hebben. De sfeer daar zal de herinneringen in ons oproepen.

Om kort te gaan: een maand is niet veel tijd. We moeten ons tot het uiterste inspannen. Anders zullen we verliezen in plaats van winnen. Ik waarschuw jullie daarvoor. Denk erover na wat jullie gaan doen.

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Er was een tijd dat geld evenredig was aan inspanning. Een boer verkocht eieren of melk, een schoenmaker verkocht schoenen. En hun arbeid bepaalde de waarde van de dingen.

In tegenstelling hiermee hoef je tegenwoordig alleen maar geld te drukken om de koopkracht te vermeerderen. Deze stukjes papier worden nu al lang niet meer gedekt door de waarde die ze lijken te vertegenwoordigen.

Tegelijkertijd moet geld altijd evenredig zijn aan de menselijke inspanning en dit geldt ook voor het kapitalisme. Alleen weten zij, die de macht in handen hebben, niet hoe zij weer terug kunnen keren naar dit systeem en sommigen willen het ook niet.

Hoe dan ook, het zal moeten gebeuren. Anders zal alles devalueren en de daaruit voortvloeiende onbalans zal de mondiale economie vernietigen. Onze huidige economische betrekkingen hebben niet eens de vorm van gezond egoïsme, om maar niet te spreken over altruïstische correctie.

We hebben het over een maatschappij, die de elementaire regel volgt: ‘Ga je gang en profiteer van elkaar’. We verhandelen goederen en geld is daarvan het equivalent. Dat betekent dat we er allereerst voor moeten zorgen, dat het equivalent de actuele stand van zaken juist weergeeft. Anders komen we in een chaos terecht.

Miljoenen op een bankrekening kunnen nu een heel andere reële waarde hebben. We hebben het systeem opgeblazen met een groot aantal nullen, die geen enkele waarde vertegenwoordigen.

Een gecorrigeerde maatschappij moet verenigd zijn in eenheid en wederkerigheid, zonder arm of rijk. Sterker nog, het uiteindelijke gezicht van sociale rechtvaardigheid houdt in, dat dezelfde levensstandaard voor iedereen is gerealiseerd, ongeacht andere factoren. Het eerste wat we moeten doen, is ervoor zorgen dat iedereen alles krijgt wat hij nodig heeft voor een menswaardig leven, waarbij de basisbehoeften voldoende zijn.

De huidige zakenmensen, daarentegen, doen precies het tegenovergestelde, daardoor vernietigen ze hele continenten omwille van denkbeeldige winst, die ze niet eens kunnen uitgeven….

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/5/12, “The Freedom”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Economie, Maatschappij - Geen reacties→