Uit een les van Rabash: Op een plek waar spiritualiteit niet belangrijk genoeg is, hebben de klipot (schillen) houvast. Een voorbeeld hiervan: iemand was van plan om ’s morgens op tijd voor de les op te staan, maar er gaan allerlei gedachten en overwegingen door zijn hoofd: Waarom zou ik eigenlijk opstaan? Wat leer ik ervan? Wat is de zin hiervan?

Op het moment dat spiritualiteit niet meer belangrijk lijkt te zijn, komen zulke gedachten onmiddellijk naar boven en binden ze een mens met dikke touwen vast aan bed, zodat hij niet in staat is om op te staan …. daarom hebben we een begeleidende kracht nodig die het ons onmogelijk maakt om te vallen.

Wat alle groepen missen en in feite iedereen op een bepaalde manier, is de begeleidende kracht. Anders vallen we, de een na de ander, zoals er geschreven staat: ‘Duizend gaan de studieruimte binnen en één komt eruit als leraar’. Dit betekent dat er 999 vallen.

Het kan wel zo zijn, dat zij nog niet fysiek vallen, maar innerlijk zijn ze zwakker geworden en zijn ze ertoe bereid om op deze manier ‘door te gaan’, zonder dat zij het Doel van de schepping bereiken, het Doel van het leven. Zij trekken niet in twijfel, dat het noodzakelijk is om een antwoord te vinden op de vraag ‘wat is de betekenis van mijn leven?’ maar ze zijn oud geworden en ze hebben het gevoel, dat ze er de kracht niet voor hebben. De oorzaak hiervan is, dat zij niet voor helpers gezorgd hebben, niet voor een ‘leuning’ die hen steun biedt en hen helpt om op te staan, die ervoor zorgt dat zij niet vallen. Dit is heel belangrijk.

Het is hetzelfde als een contract afsluiten voor wederzijdse hulp, een verplichting aangaan ten aanzien van de omgang tussen de vrienden, tussen de groepen. Daarom is het zo belangrijk om te weten wat er in iedere groep gebeurt en elkaar te helpen.

Zoals er geschreven staat: ‘Er is geen profeet in zijn eigen stad’, vrienden van andere groepen kunnen iemand soms beter helpen en meer invloed hebben dan degenen die vlakbij zijn. Iemand kan de verdenking koesteren, dat het nabije vrienden om eigenbelang gaat en dat zij hem vanuit hun egoïstische bedoelingen de schuld geven. Dat gevoel heeft hij echter niet over andere groepen. Hij merkt, dat mensen uit andere plaatsen over hem beginnen te praten en laten blijken hoe belangrijk hij voor hen is, en anderzijds begrijpt hij dat hij iets in zichzelf moet corrigeren, zoals er geschreven staat: ‘Gij zult rechters en wachters plaatsen bij al uw poorten’.

Dit is heel belangrijk. Gewoonlijk vallen er, na elke collectieve stijging, verscheidene mensen, omdat er op een stijging altijd een verharding van het hart volgt. Wij moeten waakzaam zijn!

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 3/18/12, Shamati #8

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Groepswerk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Als wij voor elkaar garant staan, doen we dat in alles, in vreugde en verdriet. Want voor elkaar garant staan is niet alleen maar een document ondertekenen. Wij verbinden ons zodanig met elkaar, dat alle staten naar ons toekomen als één geheel. Zo werkt garant staan op een bank: als iemand niet betaalt, betaal jij, zonder enig bezwaar te maken.

En voor ons betekent het nog veel meer: Je moet meer van je vriend houden dan van jezelf. Het gebod van naastenliefde vereist dat je de ander op de plaats van jezelf neerzet. Dat is garant staan voor elkaar: een belofte waaraan je niet kunt ontkomen.

Het hogere Licht weet hoe eenheid tot stand gebracht kan worden, maar wij moeten zelf de weg ervoor banen. In het begin worden we partners en verbinden we ons met elkaar. Maar dat is nog steeds ‘wij’: meervoud en niet één. Daarna zal ons verlangen tot één versmelten, en deze complete eenheid zal boven ons aanwezig zijn, zoals een baby waar iedereen zich zorgen over maakt.

Er staat geschreven: “Het oog van de Schepper is op hen die Hem vrezen, op degenen die op Zijn zachtmoedigheid hopen” (psalm 33). Wij kijken voortdurend naar deze baby en helpen hem steeds vanuit het diepst van ons hart, we hopen dat hij nu groeit, dat hij helemaal gezond is, dat hij gelukkig is en zich goed voelt.

Op deze manier kijken wij naar onze baby, die zich boven ons bevindt en ons allen toebehoort. Wij zijn daar met zijn allen, met hart en ziel, in dat ene verlangen. In hem willen wij de levensgeest ontdekken: de Schepper.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 3/14/2012

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Omdat de wijsheid van Kabbalah een mens van het ‘animale’ niveau naar het ‘menselijke’ niveau laat rijzen (‘Adam’ – ‘mens’ komt van het woord ‘Domeh’: gelijk aan de Natuur, aan de eigenschap van liefde en geven), heeft een mens die omhoog rijst, te maken met het probleem dat hij ‘zich in het onbekende begeeft’. Als hulp om steeds weer naar een onbekende staat te rijzen, krijgen wij een spel, een oefening, om ons samen met de groep, op onze volgende, meer altruïstische staat voor te bereiden. En zelfs als wij falen, worden wij naar de juiste oplossing geleid: naar de bede om de kracht van belangeloos geven, zodat wij ons egoïsme kunnen overstijgen.

In onze tijd zou de hele mensheid deze methode van vooruitgang moeten kunnen toepassen, bij alles wat men doet. Wij zouden eveneens bereid moeten zijn tot staten van neergang, tot het voelen van fouten, om daardoor te gaan begrijpen, dat alleen de hogere Kracht van de Natuur ons nieuwe eigenschappen kan geven om op de juiste manier onszelf te onderzoeken, om tot resultaat te komen en aan onszelf te bouwen, evenals aan ons gezin, de maatschappij, aan educatie en economie.

Tot nu toe werden fouten en tekortkomingen door mensen niet erkend, alleen door Kabbalisten, omdat alleen zij boven de algemene natuur van de mensheid, het egoïsme, uitstegen naar de eigenschap van de Natuur, liefde. Maar nu moeten wij ons deze nieuwe, innerlijk houding eigen maken, naar onszelf toe, naar de mensen om ons heen en de wereld. We moeten aan onze kinderen onderwijzen, dat zij zich juist ontwikkelen door van hun fouten te leren.

Wij moeten niet alleen van onze fouten leren, maar ook begrijpen waar ze vandaan komen: van de komst van het nieuwe niveau, waarmee wij nog niet in overeenstemming zijn. Daarom betekent een fout (een neergang), dat we een gebrek aan overeenstemming  met de nieuwe staat hebben bereikt, en dit moet ons leiden naar een groot verlangen om deze nieuwe staat innerlijk te kunnen realiseren. Dit kunnen we in de groep bereiken, door te verlangen naar de alomvattende kracht van de Natuur en naar gelijkvormigheid aan deze kracht.

Filed under: Educatie, Groepswerk, Innerlijk Werk, Integrale Opvoeding - Geen reacties→

Een mens heeft ook hulp van Boven nodig om tot absolute wanhoop te komen. Als mens alleen zijn wij daar niet toe in staat. Het is iets groots om je grens te voelen: dit ben ‘ik’, en dit is niet langer ‘ik’. Alleen de Schepper kan dit teken geven, deze grens laten voelen, de grens tussen Hem en mij.

Wij doen allerlei dingen met allerlei trucjes erbij, totdat we plotseling wanhopen, we zien er het zogenoemde ‘vonnis van de Hemel’ in, waarvan de betekenis is: een teken van Boven. Baal HaSulam schrijft: “Er is geen gelukkiger staat in de belevingswereld van een mens, dan wanneer hij zich wanhopig voelt over wat hij zelf kan ….” Deze staat komt naar een mens toe van de Schepper, men zit volkomen vast.

Wij waren bezig met het bijeen brengen van onze kleine inspanningen, een voor een, en dan ontvangen wij ze, tegelijkertijd, ze zijn al tot één geheel geworden. Wij stoppen onze inspanningen niet in een of ander doosje, nee, zij verzamelen zich tot één gezamenlijke kli (vat), en het resultaat komt van de Schepper. Niemand weet wanneer het zal gebeuren. Daarom vond de uittocht uit Egypte plaats in haast en duisternis.

Wanneer wij proberen om eenheid te bereiken, beginnen wij er samen aan te werken, en dan ontdekken wij plotseling de kracht van wanhoop, weerzin en machteloosheid. Deze wanhoop brengt ons tot een dringende vraag: wij hebben hulp nodig om ons met elkaar te verbinden. En wij schreeuwen het uit. Deze schreeuw wordt gevolgd door Hulp van Boven.

Het is dus onmogelijk om de Schepper te bereiken, zonder eerst innerlijke wanhoop te voelen en tot een gezamenlijke inspanning te komen. De Schepper is een Kracht, die juist onthuld wordt door gezamenlijke inspanning, gezamenlijk werk. In één enkel mens is de Schepper niet aanwezig. Het hogere Licht kan alleen aanwezig zijn in een kli, die in zekere mate gecorrigeerd is, één enkel mens is een “stukje, gebroken” van het geheel.

From the Arava Convention 2/25/12, Lesson #6

Filed under: Congressen, Eenheid, Gebed, Gelijkvormigheid met de Schepper, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

Als een mens dichterbij de onthulling van de Schepper komt, voelt hij dat hij aan de voet van de Berg Sinaï staat. Enerzijds zijn daar al zijn kwade verlangens, anderzijds begrijpt hij, dat hij zijn verlangen om te ontvangen moet voorbereiden om de eigenschap van geven te verkrijgen, wat een afdruk is die Hij geeft. Dit is nodig om het Doel te bereiken en de Schepper te ontdekken. ‘Mens’ – Adam – betekent: ‘gelijk ‘ – Domeh aan de Schepper.

En zo maken wij, met elkaar, ons verlangen om te ontvangen gereed voor verschillende vormen van geven, zodat Zijn afdruk erin kan plaatsvinden. Dit is de staat van het geven van de Torah, waarover geschreven staat: “Jullie allen verschijnen vandaag …” Niet één, maar allen. Omdat wij de hogere Kracht alleen zullen onthullen in onze gezamenlijke eenheid.

Eigenlijk wordt er iets heel eenvoudigs van ons gevraagd: om de materie van ons verlangen voor te bereiden. Maar het is zo moeilijk voor ons, omdat het iets is dat niet meer tot onze wereld behoort. Het heet: wederzijdse insluiting, namelijk verbinding met elkaar. Wij moeten elkaar insluiten, namelijk met elkaar één geheel vormen, ons met elkaar verbinden door middel van ons verlangen, verder niets. Dan zullen wij de Makom (plaats) bereiken – die er vóór het breken van de kelim (vaten) was – waar het hogere Licht kan binnenkomen en Zijn afdruk kan maken.

Daarom maakt het niet uit wat we verder doen, als wij maar de juiste richting van verbinding aanhouden, om de Schepper te onthullen, zoals er geschreven staat: “Israel, de Torah en de Schepper zijn Eén.” ‘Israel’ is de mens, ‘Torah’ is de kracht van het Licht dat ons verbindt en ons brengt naar het punt van ‘liefde voor de naaste als voor onszelf’. En de ‘Schepper’ is de Wortel, de Oorsprong, die ons Zijn afdruk geeft als wij ons verenigen.

Zo sta ik aan de ene zijde, in de groep, en de Schepper staat aan de andere zijde. En als Hij en ik in staat zijn om elkaar in de groep te ontmoeten, vindt daar de onthulling plaats.

Op deze wijze komen wij verder. Al ons werk bestaat uitsuitend uit de voorbereiding hiervoor. Dit zal gebeuren als wij ‘allen samen staan’.

From the Arava Arvut Convention 2/23/12 Lesson #2

Filed under: Collectieve Ziel, Congressen, Eenheid, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Wij moeten onze intentie voor eenheid vasthouden, omdat alles wat wij kunnen bereiken in deze nauwkeurig gerichte intentie verborgen ligt. Wat wij tijdens de lessen horen is niet zo belangrijk, maar het is belangrijk dat wij tijdens de lessen voortdurend kunnen werken aan de eenheid met al onze vrienden, over de hele wereld. In de mate waarin wij ons inspannen om ons met elkaar te verenigen, komen wij verder, en hierin ligt onze gehele vooruitgang.

Als wij ons werk tijdens de les niet doen, kan het ons wel een soort begrip geven, ons een klein beetje verder brengen, maar dit zal geen spirituele ontwikkeling zijn.

Wij kijken deze week naar de opnamen van de lessen van het congres in de Arava. Er doet zich een vraag voor: kunnen wij tijdens het kijken een eenheid bereiken die nog sterker is dan wat wij daar hebben bereikt? En als dat niet zo is, zouden we dan niet beter weer de gebruikelijke routine van de lessen kunnen oppakken? Het antwoord is aan jullie.

Het allerbelangrijkste hierin bestaat uit constant werken aan eenheid. Het gaat niet over hoeveel ik begrijp (dit is volslagen onbelangrijk), maar over de mate, waarin ik mij inspan voor eenheid. Want juist binnen die eenheid zal het voor mij mogelijk zijn, om te voelen waarover gesproken wordt.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 2/28/12, “Questions and Answers”

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Gebed, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Het belangrijkste is om te gaan voelen, dat er geen wereld bestaat die van ons afgescheiden is, maar dat de hele wereld één groep is. Deze groep bestaat uit veel delen: uit verlangens en gedachten, die wij dichter bij elkaar moeten brengen en met elk ervan werken.

De hele natuur, behalve de mens, is afhankelijk van onze staat, van het niveau van gebrokenheid en verwarring in onze menselijke gedachten en verlangens, van het feit dat wij ver verwijderd zijn van deelname aan het werk in het gemeenschappelijke systeem, als partners. De gehele wereld, uitgezonderd de mens, is de afdruk van dit systeem, het gevolg ervan. De delen die om het innerlijke verlangen heen bestaan – de ‘mens’ genaamd – zijn er zuiver de kopie van, een toevoeging die rijst en daalt, samen met de bewegingen in de mens, die eraan werkt om zich te verbinden met het ene, enkele systeem.

Wij kunnen al zien dat de ontwikkeling van de mensheid, met alles wat daarin plaatsvindt, deze richting opgaat. De wereld ontwikkelt zich onbewust naar dit doel en voert zo het scheppingsplan uit. Wij bevinden ons nu in een vergevorderde fase, in een speciaal overgangsgebied tussen het niet en wel bewust zijn van de realisatie van dit plan.

Daarom maken wij, op elk niveau, een crisis in de wereld mee. In onze staat voelen we het ook op het menselijke niveau. De rest van de wereld ervaart het op het animale, vegetatieve en stille niveau. De crisis heeft tot doel om ons naar de verwerkelijking te brengen van het gehele proces, waarin wij ons bevinden.

De wereld die wij waarnemen is dus de projectie van ons bewustzijn. Deze wereld bestaat niet op zichzelf, maar is denkbeeldig, een illusie. Ons bewustzijn zal zich ontwikkelen en wij zullen gaan voelen, hoe delen van een verdeeld, gebroken verlangen zich met elkaar verbinden, zodat wij de wereld steeds meer juist door deze verbinding gaan voelen. Wij zullen alle andere delen, die om ons heen zijn, ervaren als slechts de schaduw van ons verlangen, dat tijdelijk bestaat via onze zintuigen en geleidelijk aan gaat verdwijnen.

Het proces dat wij nu meemaken, is uniek en ongelooflijk belangrijk. Het belangrijkste hierin is, dat het ons brengt tot de ontdekking van de motor, die het hele proces van ontwikkeling aandrijft, tot het programma daarvan. Hierna zullen wij de hogere Kracht ontdekken, de Schepper, die dit alles zo regelt om Hem te leren kennen aan het einde van dit proces, alsof Hij ons naderbij komt vanuit de mist, een wolk.

Alsof wij ons bewustzijn terugkrijgen en, nadat wij onbewust waren, tot handelen komen. Alsof wij uit de mist tevoorschijn komen en nu in staat zijn om de van elkaar gescheiden en gebroken delen – die wij waarnemen – met elkaar te verbinden, er één enkel beeld van te maken en zo te komen tot begrip en tot onze waarneming van de Schepper. Het beeld van de Schepper manifesteert zich in ons, zoals er geschreven staat: “Zijn Naam is over je uitgeroepen”.

Op deze wijze verkrijgen wij de eigenschap van verbinding, van geven aan elkaar, begrip en een heel sterke verbinding, alsof wij één persoon zijn. Dit is liefde. De afgescheiden delen, waarbij ieder deel zijn eigen functie heeft in het gezamenlijke systeem, smelten samen tot één geheel, dat voor één enkel Doel bestaat: de hogere Kracht onthullen en Deze in ons zichtbaar laten worden.

From the Daily Kabbalah Lesson 2/26/2012, Writings of Rabash

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Is het niveau, dat we bereikt hebben tijdens de conventie een krediet waarvoor we moeten werken of is dit het resultaat van onze voorafgaande inspanningen?

Antwoord: Er zijn zij, die het als een betaling hebben ontvangen en zij, die het als een voorschot hebben ontvangen. Voor iedereen gelden in zekere mate beide aspecten. Veel van wat wij nu hebben ontvangen is bedoeld om het van nu af aan te realiseren, zoals bij een voorschot. Aan ons is de mogelijkheid gegeven om iets te voelen van eenheid, van verbinding. Doelbewust werden er aan ons verschillende dingen door de Hemel gegeven, en met behulp hiervan hebben wij nieuwe waarnemingen gevoeld in onze onderlinge verbinding. Wij moeten begrijpen, dat dit werkelijk een geschenk is. Nu moeten wij met dit geschenk innerlijk aan het werk gaan en het realiseren.

Ik zie het persoonlijk meer als een krediet voor de toekomst, dat wij nu moeten realiseren. Ik onderschat al onze inspanningen niet, maar gezien de staat waar wij ons in bevonden, verdienden wij het niet. Wij hebben dit krediet ontvangen, omdat wij ons hebben ingespannen, wij hebben het niet als een uitbetaling gekregen, maar als een voorschot waar wij nu mee behoren te werken.

From the Daily Kabbalah Lesson 2/26/12, “The Purpose of Society”

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Ik zit in een virtuele groep. Als ik alleen de conventie kan bijwonen als twee vrienden voor mij garant staan, wie kunnen er dan voor mij tekenen?

Antwoord: Geef daar nu al je aandacht aan.

Behalve de mannen die Egypte verlieten waren er ook vrouwen, kinderen en ouderen. Begrijp je wat het betekent om naar een congres te gaan als ‘vrouw’, ‘kind’, of een ‘oudere’? Begrijp je, dat het je opdracht is om jezelf zo onbelangrijk mogelijk te maken? Je weet niet hoe je je met je vrienden moet verbinden, omdat een vrouw niet kan verbinden. Maar je wilt werkelijk dat het gebeurt, omdat een vrouw deze eenheid volkomen moet steunen.

En misschien ben je een ‘slaaf’, dat betekent dat je aan je egoïsme gehoorzaamt, maar dat je bereid bent om dienstbaar te zijn en te helpen, waar het maar nodig is. Je bent op persoonlijk voordeel uit, je wilt spiritualiteit voor jezelf en je kunt je niet losmaken van je egoïstische bezorgdheid over je eigen goede toekomst. Maar je bent je hiervan bewust en je begrijpt dat je slaaf bent van je eigenliefde en toch wil je nu deel uitmaken van een spirituele aanval.

Een ‘slaaf’ is afhankelijk van een kracht buiten zichzelf: Farao of de Schepper regeren over hem, dat is hetzelfde, want Farao is het middel van de Schepper. En als je dan nog steeds wilt meedoen, kom je naar de conventie, je bent je bewust van je niveau en je spant je tot het uiterste in om met de vrienden samen te zijn.

Of beide geldt: je spant je tot het uiterste in, en je mogelijkheden zijn niet van jou afhankelijk, ze worden naar niveaus ingedeeld. Als je je een beetje hebt ingespannen, ben je een ‘kind’, bij wat meer inspanning ben je een ‘slaaf’, bij nog meer een ‘oudere’, bij nog meer een ‘vrouw’ en bij nog meer een ‘man’. Kracht wordt je van Boven gegeven, maar jij moet deze Kracht volledig toepassen, om te proberen om deze in stand te houden en er volkomen aan toegewijd te zijn. Het gaat niet over jouw niveau, dit is belangrijk om te weten. Iemand die zijn best doet om met ons samen te zijn, zoals een kind zich vastklampt aan volwassenen, stoort totaal niet, maar helpt alleen maar. Dus, waar je ook bent, kom.

Vraag: Onder welke voorwaarden is iemand die gaat een ‘man’?

Antwoord: Als iemand alle ochtendlessen volgt, Maaser (tienden) betaalt, meedoet met Yeshivat Haverim (Samenzijn met de Vrienden) en met alle groepsactiviteiten en zich volledig inzet voor disseminatie, zo volgt hij de raad van Kabbalisten op. Dit is het minimum, dit zijn de fysieke voorwaarden, die nog geen betrekking hebben op het spirituele werk. Dit is noodzakelijk.

En behalve dit: maakt hij zichzelf in zijn ziel werkelijk onbelangrijk in de groep, zodat hij de behoefte aan eenheid voelt? Deze behoefte moet hem brengen tot zijn roep voor hulp, waarop het Hogere Licht zal antwoorden.

De uiterlijke voorwaarden zeggen dus niets over het spirituele niveau, ze zijn noodzakelijk, maar niet voldoende. Je kunt ze in acht nemen, ongeacht je spirituele staten. En daarnaast zijn er nog vele voorwaarden om innerlijk te verwezenlijken.

[70376]
From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 2/20/2012, Constitution of the Arava Convention

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Maaser - Geen reacties→

Rabbi Elimelech uit Lizhensk, ‘Een Hemellichaam en de Zon’: Het belangrijkste is zich in liefde met elke vriend te verenigen, de Schepper te dienen met één hart, elkaar te helpen, de verbinding tussen ons te versterken en onze harten te laten samensmelten om één geheel te worden en de Schepper met hart en ziel te dienen.

In het algemeen gesproken bestaat al ons werk uit één handeling: onze harten te laten samensmelten om één geheel te worden en de Schepper met hart en ziel te dienen. Op deze manier corrigeren wij het breken van de kelim (vaten), wat speciaal voor ons geschapen is om de mate van onze afscheiding te onthullen en er overheen een brug van liefde te bouwen.

Wanneer wij op deze manier werken – met de hulp van een hindernis, die ons door Boven is gegeven, met de grootsheid van een brug die over de afgrond van ons egoïsme heen reikt – bouwen wij ons gemeenschappelijke, spirituele Partzuf en ontdekken wij de eeuwige werkelijkheid, die voor ons bedoeld is om in te leven. Wij zullen dus op onze weg zelfs nog meer klappen van afgescheiden zijn krijgen en wij zullen een verbinding van liefde bouwen, door voor elkaar garant te staan, door eenheid, en we zullen elkaar aanvullen als een volmaakt afgestemd mechanisme van een integraal systeem. Elke keer opnieuw moeten we naar perfectie verlangen. Defecten en nieuwe details, die aan ons systeem moeten worden toegevoegd, zodat het volmaakt kan worden, zullen aan ons onthuld worden. En wij zullen blijdschap voelen bij het vinden en vaststellen van deze details, omdat correcties ons naar werkelijke perfectie leiden.

Wij moeten blij zijn als het kwaad aan ons onthuld wordt. Ik ben vreugdevol en verheug mij in zichtbare en verborgen gebreken, schrijft Baal HaSulam in de Igrot (Brieven) 5, p. 11. Hij vervolgt: Ik betreur dit heel diep en ik uit mijn klachten over de gebreken, die nog bedekt zijn en ertoe bestemd zijn om ontdekt te worden, want er is geen hoop aanwezig voor een verborgen corruptie ….

Het is dus van het hoogste belang dat gebreken onthuld worden. Wij moeten ze met vreugde accepteren. Als een mens op de juiste wijze met een groep verbonden is, accepteert hij alle hindernissen, problemen en moeilijkheden met vreugde, omdat hij begrijpt dat – als hij ze overstijgt en daar bovenuit de juiste verbinding bouwt – aan hem, boven alle kwaad, kennis, wijsheid en liefde onthuld zullen worden. Hoe dieper de afgrond van het kwaad is, hoe verder hij de spirituele hoogte beklimt en de eeuwige wereld van de Schepper waarneemt.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 2/19/12, “Advice for the Arava Convention”

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→