Vraag: Ik wil graag dat wij het werk tijdens de Conventie in de Arava woestijn zo goed mogelijk doen. Wat moeten we innerlijk doen om succes te bereiken.

Antwoord: Het is moeilijk. Ik moet mijzelf voortdurend analyseren, vragen stellen en op zoek gaan naar de antwoorden, vallen en opstaan. En ik moet alle problemen uitsluitend oplossen door mij te verenigen met de vrienden. Op deze manier wil ik voor iedereen een voorbeeld zijn.

Voor één mens is succes niet mogelijk. Het moet door iedereen samen bereikt worden. Dit betekent, dat ik uitsluitend zorg draag voor ons gemeenschappelijk verlangen. Het is niet belangrijk wat ik voel, maar wat wij voelen. Ik stijg niet boven iets uit en ontdek dan iets, maar wij stijgen en ontdekken het. Het gaat altijd over wij, want ik besta helemaal niet. Ik wil in deze ‘soep’ leven. Het woord ‘ik’ en mijzelf voelen moet ik thuis achterlaten.

Bovendien is wij niet zomaar een groep vrienden bij elkaar of een ‘eenheid van bijzondere krachten’. Dat is allemaal maar spel, maar in werkelijkheid is ‘wij’ een ziel. Deze bestaat niet uit deeltjes die zich met elkaar verbinden, maar iedereen is daarin met elkaar versmolten tot één. Dit heeft geen betrekking op wat wij nu zijn. Het gaat hier over een nieuwe creatie die nu wordt geschapen.

De spirituele essentie, die wij willen vormen, bestond namelijk eerder niet. Eerder was er alleen een gebroken Reshimo, die er naartoe leidde. Nu proberen we, met al onze inspanning, om uit de wereld Nikudim een ziel te vormen, deze ziel zou in die fase gecorrigeerd worden, maar werd in ons belang gebroken.

69209]
From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 2/8/12, “Introduction to the Study of Ten Sefirot”

Filed under: Collectieve Ziel, Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Lichaam en Ziel - Geen reacties→

Vraag: Wat behoort de minimale verbinding met de groep te zijn en wat is daarin het belangrijkste?

Antwoord: Er zijn veel soorten werk en allerlei verhoudingen in de groep: als de vrienden kleiner zijn dan ik, groter dan ik of gelijk aan mij en of ik mij met hen verbind als de onthulling van de Schepper of dat ik hen als een schild gebruik. De groep is alles. De groep is een verlangen dat ik kan richten, waarmee ik kan spelen en via de groep bepaal ik mijn houding naar de Schepper. Door de groep verkrijg ik een Masach (scherm). Alles wat ik wil vragen, mijn gebeden, mijn verlangens, mijn definities en wat mij duidelijk wordt, dit alles gaat door de groep naar de Schepper.

De groep is het kompas, waarmee ik me kan richten op de Schepper, de hogere Kracht. Als ik mij kan verbinden met de vrienden en een eenheid met hen vorm, ben ik beter geconcentreerd en nauwkeuriger afgestemd op de Schepper. In deze fysieke wereld kan ik een ander zien en naar hem toegaan. In de spirituele wereld zie ik de Schepper echter niet, ik weet niet wat geven is of waar het is, op welke frequentie. Het is alsof ik een radio heb, maar niet weet hoe ik de zender moet vinden, te midden van miljoenen andere zenders.

Ik heb dus een probleem, omdat ik totaal niet weet wat spiritualiteit is en ik me dat op een volkomen verkeerde manier voorstel. Als het eenvoudigweg het tegengestelde zou zijn van wat ik denk, zou ik in ieder geval de richting enigszins weten. Maar ik heb geen idee waar ik spiritualiteit kan vinden. Ik sta in het midden van een cirkel en ik kan elke richting opgaan, ik heb 360 graden ter beschikking en volgens mijn natuur zal ik de juiste richting zelfs niet kunnen vermoeden.

Daarom is er maar één middel: de groep, waardoor ik mij enigszins kan voorstellen wat de eigenschap van geven inhoudt. Als ik ernaar verlang om mij innerlijk met hen te verbinden, zal ik in die verbinding, in mijn verlangen naar hen, gaan voelen wat de eigenschap van geven van de Schepper is. Zo kan ik mijn houding ten opzichte van Hem in mijzelf vormen.

Zo wordt de groep iets, wat voor mij het kostbaarste is, een middel waardoor ik mijn enige en meest belangrijke doel bereik. Ik begin te voelen, dat ik de Schepper kan ontdekken als ik met de groep ben en wij ons met elkaar verbinden. De Schepper wordt alleen in die staat onthuld, in het gezamenlijke gebrek, in het gezamenlijke gevoel dat tussen mij en de groep wordt gecreëerd. Op een andere manier kan Hij nergens onthuld worden.

Het is alsof we samen een toneel bouwen waarop de Schepper kan verschijnen en optreden, in het gevoel van onze gezamenlijke verbinding, van Arvut (wederzijdse zorg), van onze hechting. Als dat niet zou bestaan, zou de eigenschap van geven, waarin de Schepper onthuld kan worden, er niet zijn, want daarvoor is gelijkvormigheid nodig.

From the 1^stpart of the Daily Kabbalah Lesson 1/25/12, Shamati #175

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Intentie - Geen reacties→

Vraag: We spraken over het feit, dat we moeten teruggaan naar het niveau van eenheid dat we in de Conventie van december hadden bereikt. Het is nu meer dan een maand geleden, de tijd gaat door en ik heb het gevoel dat ik terugval in de dagelijkse routine. Hoe kunnen we zorgen voor een omgeving, die voortdurend verlangens in me opwekt, die op eenheid gericht zijn en op het Licht, zoals tijdens de Conventie?

Antwoord: Allereerst, wil je echt naar dat niveau terugkeren? Verlang je ernaar? Zie je het voortdurend voor je als een model om het punt van eenheid te handhaven? Kijk je steeds naar opnamen van de Conventie? Vind je het erg dat je dat brandende vuur kwijt bent?

Als we de verbinding hadden vastgehouden, zouden we al een veel hoger niveau bereikt hebben en zouden we boven alle verstoringen en afstanden, die ons van elkaar scheiden, gerezen zijn.

Het vergeten gevoel moet ik steeds vernieuwen, minimaal een paar minuten per dag, door bijvoorbeeld naar een clipje van de Conventie te kijken. Dit is heel belangrijk.

Zijn we, daarnaast, bezig met het verspreiden van onze boodschap? Houd je daar rekening mee in je werk? We moeten hieraan werken en afstand is hierbij geen probleem. Jullie moeten je ‘to the point’ met elkaar verbinden en een plan maken voor massa-disseminatie in elke taal.

Dan zijn we van plan om over een maand weer naar de Arava te gaan en daar ongeveer drie dagen te blijven. Dit vereist een intensieve voorbereiding. Anders zullen de resultaten tegengesteld zijn aan wat we verwachten. Het moet iets worden dat werkelijk nieuw zal zijn, zoals we dat de vorige keer ook meemaakten. We moeten er zeker van zijn, dat we – als we daar komen – uitermate bezorgd zijn: zullen we de nieuwe, onbekende staat bereiken, waarvan we de vruchten niet kennen.

Ik maak me ernstig bezorgd over deze doorbraak in het onbekende. We kennen de plek al en juist daardoor zouden we een herhaling kunnen ervaren van alles wat we de vorige keer gedaan en gevoeld hebben. De sfeer daar zal de herinneringen in ons oproepen.

Om kort te gaan: een maand is niet veel tijd. We moeten ons tot het uiterste inspannen. Anders zullen we verliezen in plaats van winnen. Ik waarschuw jullie daarvoor. Denk erover na wat jullie gaan doen.

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Als het mijn wens is, dat het Licht mij van bovenaf beïnvloedt, is het nodig dat ik mijn eigen verlangen van beneden af creëer, een verlangen dat overeenstemt met het hogere Licht. Met andere woorden: dit verlangen moet nauwkeurig op geven gericht zijn, zoals het Licht dat van de Gever komt.

Wij weten echter niet wat het verlangen om te geven is en we kunnen ons er duizenden keren in vergissen zonder het juiste antwoord te vinden. De groep wordt aan ons gegeven om het antwoord te vinden. De groep is tegengesteld aan iedereen, daardoor kunnen we vanuit ‘de tegenstelling’ werken, want ik moet van hen houden, aan hen denken, voor hen zorgen en dat komt absoluut niet overeen met mijn verlangen. Dit helpt me om te ontdekken hoe tegengesteld ik ben en hoezeer ik erin faal om overeen te stemmen met de eigenschap van geven, met de Schepper.

Door dit werk kan ik alles leren. Het belangrijkste is, dat ik erop let, dat ik niet in de war raak en dat ik, via de groep, streef naar de Schepper, dan zal het worden zoals ik de Schepper naar mij toe ervaar, ik zal dezelfde weerstand ervaren, haat en gebrek aan verlangen.

Dit komt omdat ik de groep zal ervaren als een plaats van geven, maar ik wil niet geven: ik wil ontvangen van de groep. Ik vind het fijn om met vrienden samen te zijn en ze te omhelzen, omdat ik dat heerlijk vind. Maar me met hen verbinden om de Schepper genoegen te verschaffen, dat kan ik niet. Dit zou zich dan verspreiden en ergens in de groep opgenomen worden, in een verborgen, hogere bron daar, zonder dat ik er ook maar enige compensatie voor terug krijg. Maar dit is de enige manier om het juiste verlangen te verkrijgen, dat uiteindelijk een ontwaken van Boven zal oproepen.

De Schepper moet mijn einddoel zijn, niet de groep. Dan pas zal ik ontdekken hoe onmachtig ik ben om mij met Hem te verenigen, ik heb de groep zelfs helemaal niet nodig. Tenslotte is de Schepper een soort verdwenen, hogere oorsprong, die mij geen enkel voordeel biedt.

Ik voel de groep nog steeds als iets kunstmatigs: we komen samen, we eten met elkaar, we organiseren congressen en we hebben het goed met elkaar. Veel mensen in de wereld zouden er heel wat voor over hebben om tot een dergelijke groep te behoren, zoiets als een gezellige club, om het leven gezelliger te maken; nergens anders vind je zo’n warme, spirituele groep als deze.

Maar hoe verander ik deze ‘club’, een ‘bijeenkomst van dieven’, (want iedereen wil de groep voor zichzelf gebruiken en eruit stelen voor zijn egoïsme) in een ‘heilige broederschap’ (Hevra Kadisha), die mij zal opheffen naar de Schepper, omdat mijn egoïsme begraven zal worden (Hevra Kadisha is ook de naam voor een herdenkingsdienst). Juist hiervoor heb ik altijd de Schepper achter de groep nodig, alleen dan zal de groep een mechanisme worden dat mij hoger brengt, omdat ik aan geven zal denken.

Hier komt een vraag naar voren: wil ik mij verbinden met zo’n groep? Dan begint het echte werk. Anders zal de dief voor iedereen uit blijven rennen en roepen: “Houd de dief!” En je zult niet weten, dat de dief recht voor jou uitrent, je zult blijven denken dat alles prima is, je bent in een groep en je komt verder.

Maar we kunnen in tijden van neergang heel goed zien, dat wanneer iemand zijn egoïstische interesse verliest om in de groep te zijn, hij er geen zin meer in heeft, hij de verbinding verliest en hij niet langer meer wil meedoen. Daarom is het van groot belang om goed na te gaan of je houding tot de groep correct is, want dit bepaalt alles.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 1/9/12, Shamati #5

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Op wat voor manier helpt de Schepper ons om de ‘Grieken’ in ons te verslaan? Immers, de ‘Israël’ in mij (de mens die hunkert naar de Schepper) lijkt zo hulpeloos tegenover hen.

Antwoord: Ja, er wordt gezegd, dat een oude, dwaze koning en een verstandig kind met elkaar strijden. Onze natuur is de kwade neiging, de dikke, egoïstische schil, waarin een klein puntje verborgen is, dat geen enkele kans heeft om er doorheen te breken. Daarom moeten we onszelf wakker schudden!

Je bent als een kleine worm, die in een bittere radijs of een appel zit. Hoe kom je eruit? Dat is onmogelijk. Je wordt aan alle kanten omringd en er is geen uitweg. Je kunt niets doen tegen zulke krachten.

Maar als er binnenin meer vrienden zijn zoals jij, en ieder van hen een punt in het hart heeft, verzamel je al deze punten, je leest Het Boek de Zohar, en je verbindt je ermee, omdat je wilt begrijpen wat er gaande is en wat de Schepper van ons wil. Op deze manier verbind je je met het Hogere Systeem en trek je het Omringende Licht aan, dat corrigeert.

Dan heb je een kans, maar alleen dankzij het Licht. Het Licht is de Schepper, die aan je onthuld wordt.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/27/2011, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Wat is liefde van vrienden in het internettijdperk?

 Antwoord: Het internet is een prachtig middel. Werkelijk, wat belet mij om onder de indruk te raken wanneer ik je zie en hoor via het virtuele netwerk? Op wat voor andere manier kan je laten weten dat je onder de indruk bent dan door horen en zien? Moet ik je ruiken, of zijn ogen en oren genoeg? Ik kan werkelijk tot tranen toe worden ontroerd, door alleen iets te horen, zonder het te zien. Het hangt allemaal van mijn vermogen af om contact te gebruiken om ontroerd te raken.

 Mensen die bijvoorbeeld naar de Conventie keken die we in de Arava woestijn hebben gehouden, voelden dat daar iets belangrijks plaatsvond. Daardoor kwamen ze later naar de Conventie in Tel Aviv, en sommigen bleven daardoor zelfs verscheidene weken hier. Dit is allemaal dankzij de vooruitgang die we in de Arava bereikt hebben.

Ik zie dat het werkt. Als we onze intentie kunnen verhogen, onze verbinding, ons verlangen, onze gerichte hunkering naar het Doel, zoals toen, kan een mens, waar hij ook is, door dat vuur aangestoken worden. Zonder enige twijfel.

We hebben vrienden in Europa en zelfs in Amerika, die ons vragen om hen te laten weten wanneer we van plan zijn om er opnieuw op uit te gaan, zodat ze hun vlucht kunnen boeken. Ik denk niet dat ze moeten komen. Als ze blijven waar ze zijn, voor het computerscherm en ze bezorgd zijn dat ze geen enkel moment zullen missen, is dat veel beter dan dat ze hier zouden zijn en bepaalde kansen zouden missen, zonder dat zelfs te merken. Iemand die niet naar de grote Conventie wilde komen, maar onder de indruk was van onze vooruitgang in de woestijn en daardoor toch ging, profiteerde daar meer van dan wie dan ook. Omdat hij een sterke spirituele lading ontving.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 12/26/2011, “The Freedom”

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Internet - Geen reacties→

We moeten ons verlangen, onze kli (vat) voorbereiden, en dit is alleen mogelijk door samen te werken, wat het moeilijkste is wat er bestaat. Persoonlijke inspanningen, die een ieder alleen doet, zullen hem geen enkel resultaat opleveren. Alleen als we ons met elkaar inspannen om het gemeenschappelijke doel te bereiken, geeft deze gezamenlijke inspanning ons het verlangen.

Dit wekt de Hogere Kracht op en dwingt Hem om ons verlangen te beïnvloeden en te veranderen, om dit te verlangen zo te bewerken, dat het de juiste vorm krijgt en het dan te vullen met de eigenschap van geven.

We beginnen noodzakelijkerwijs samen te werken, als we eenmaal wanhopen dat we op eigen kracht iets kunnen bereiken en we ontdekken, dat dit niet de juiste manier is en dat er geen kans is om het doel alleen bereiken.

Als we zo op weg zijn, onderscheiden we langzamerhand het ware doel en de middelen om het te bereiken. Eerst heeft een ieder uitsluitend volkomen egoïstische, materiële doelen voor zichzelf en maakt hij daarbij gebruik van de bijbehorende aardse middelen. Dit gaat zo door, totdat we de begrippen geven, liefde en eenheid enigszins beginnen te onderscheiden en te waarderen.

Tegelijkertijd beginnen we te zien, dat deze eigenschappen buiten onszelf bestaan, en alleen door het juiste onderlinge gedrag kunnen we de factor die ons beïnvloedt en zich tussen ons bevindt, het Licht, opwekken, dat vervolgens zal komen en ons verandert.

Als we niet samenwerken om deze derde, externe bron te activeren, werken we op de verkeerde manier. Alleen door onze pogingen om onderling geven te bereiken, evenals de juiste onderlinge verhoudingen, kunnen we met onze gezamenlijke inspanningen boven onszelf uitstijgen en het Licht dat corrigeert aantrekken.

Dan zal Het onze houding ten opzichte van elkaar veranderen en zullen we in deze houding de eigenschap van geven ontdekken. Dit wordt ‘geloof’ genoemd. Hierin zullen we vervolgens liefde ontdekken.

Maar voordat dit gebeurt, moeten we haat ontdekken, de verwerkelijking van het kwaad. Waar is het? We vermijden het. Het is onmogelijk om het kunstmatig te laten ontwaken, het kan alleen door onze voortdurende inspanning om samen te zijn en door te proberen om ons met elkaar te verenigen.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/18/11, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk - Geen reacties→

Vraag: Tijdens het afgelopen congres proefde ik voor het eerst de smaak van onze eenheid in al zijn volheid. Dit roept echter ook de vraag naar de mythische Machsom op.

Antwoord: We hebben een punt bereikt dat bij de Machsom ligt, bij de overgang naar de volgende staat: de opgang naar het niveau dat we tijdens de volgende conventie in New York zouden moeten bereiken.

Waarom leg ik de nadruk op een conventie? Eigenlijk maakt het niet uit wanneer het gebeurt, maar een conventie is een buitengewoon belangrijke tijd, waarin we ons werkelijk met elkaar verbinden en ook in staat zijn om dit te bereiken.

Dan zal dit punt groeien tot iets dat heel is en nieuw, tot het kunnen waarnemen van een nieuwe wereld, aanvankelijk nog klein. Maar het zal al het eerste ontwaken daarin zijn, het gevoel in iets te zijn dat nog onbewust en onbereikbaar is. En toch zullen we al voelen, dat we in deze nieuwe dimensie zijn en in staat zijn om onze positie erin te bepalen en ons erin te oriënteren. Ik hoop dat we dit zullen bereiken. Alles hangt af van onze voorbereiding.

From the Sunday Virtual Lesson Series 12/11/2011

Filed under: Congressen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag (van de Spaanse groep): We kunnen nu disseminatie werk doen. De helft van de mensen in de groep is van mening dat we dat moeten doen en de andere helft denkt, dat we het nodig hebben om deel te nemen aan het Samenzijn met de Vrienden. Wat moeten we doen?

Antwoord: Verspreiding is belangrijker. Het zal jullie verlangen om te verbinden vergroten. Wat je ook zegt, het is beter om betrokken te zijn bij het grote publiek.

We kunnen dat aan onszelf zien: Als we bij bijeenkomsten en ontmoetingen met vrienden geweest waren, zonder de afgelopen drie maanden de straat op te gaan, zouden we niet hebben bereikt wat we nu bereikt hebben. Het heeft ons opnieuw gebouwd, het heeft ons veranderd. Verspreiding is de basis van verandering. Dankzij verspreiding hebben we een grotere behoefte om ons met elkaar te verenigen, om bij elkaar te komen, om het materiaal beter te begrijpen, te vereenvoudigen, enzovoort.

Verspreiding bouwt ons en ik ben er heel blij mee, dat de groepen dit beginnen te begrijpen. Baal HaSulam schreef hierover en we moeten niet proberen om het beter te weten dan hij en te denken, dat we het op onze eigen manier kunnen doen, zonder de groepen waarin wij werken en zonder de wereld, die we de boodschap van verbinding brengen. Ondanks deze kinderlijke arrogantie moeten we wat kritischer naar onszelf kijken, dat zal ons zal helpen om deel te nemen aan disseminatie.

Lees wat Baal HaSulam schreef en breng zijn woorden in praktijk

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 11/6/2011, “Matan Torah (The Giving of the Torah)”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Verspreiding van Kabbalah - Geen reacties→

Sommige mensen denken, dat ze meewerken aan de algehele vooruitgang als ze naar onze lessen luisteren, mijn blog lezen en e-mails uitwisselen. Hier is echter geen sprake van deelname.

Hoe meer je onze boodschap in de wereld verspreidt, hoe verder je komt. Vergeet dat niet. Als je niet aan verspreiding doet, sta je stil, je komt niet verder. Ga aan het einde van de dag na wat je gedaan hebt. Deed je iets of niets? Je maatstaf bestaat alleen uit je concrete daden. Verwacht niet dat iemand anders het voor je doet.

Een lid van Bnei Baruch zijn betekent, dat je de wijsheid van Kabbalah verspreidt of de Arvut (voor elkaar garant staan) boodschap, dat je werkt aan verspreiding en dat je verslag kunt uitbrengen van hoeveel je verspreidt. Als je alleen een les downloadt heeft dat geen enkele waarde.

Tijdens de Conventie hebben we een punt van verbinding bereikt. We hebben het bereikt dankzij het feit dat de hele wereld dit van ons vraagt. De vraag is of we klaar zijn om aan die vraag van de wereld te beantwoorden. Kunnen we leiding geven aan de wereld en de methode van correctie en verbinding aanbieden? We kunnen alleen verder komen als we deze opdracht vervullen, op geen enkele andere wijze.

Het Doel van de schepping vraagt, dat de hele wereld verder komt, niet alleen wij. Wij zijn het middel voor de algehele vooruitgang. Als het middel zijn opdracht vervult is het ok, dan komt het ook verder, samen met ieder ander. Als het middel dit niet doet, zal er een ander middel worden gevonden. Er bestaat geen garantie.

Kijk naar groepen die niets aan disseminatie doen, of – om het preciezer te zeggen – naar wat er van hen is overgebleven. Hoe kan je verder komen zonder de raad van Kabbalisten op te volgen, die de wetten van de schepping vervuld hebben? Het is geen gril van mij, het staat in de bronnen geschreven.

Besteed dus aandacht aan het feit dat je achterloopt in de verspreiding die je doet, vergeleken met de vooruitgang van de wereld en dat je nog naar allerlei excuses zoekt. Hier zijn excuses echter niet op hun plaats. We spreken over concrete daden die niets te maken hebben met de huidige staat van een mens, met zijn ups en downs.

Wacht dus niet op initiatieven van de centrale groep. Als je verder wilt komen is dit de weg.

Tot nu toe kregen we de kans om vooruit te komen, maar de toekomst is totaal niet gegarandeerd. We komen verder dankzij verspreiding. Dit is de garantie die we krijgen. Aan het einde van de dag moeten we dus nauwkeurig onderzoeken: wat heb ik vandaag voor de wereld gedaan? De wereld heeft dit namelijk nodig en de Schepper heeft alles op deze manier geregeld: de wijsheid van Kabbalah werd aan mij alleen onthuld om aan anderen door te geven, op wat voor manier dan ook. Ik ben de adapter, de link. Anders ontstaat er niets goeds.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/12/2011, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→