Er ontbreekt ons slechts één ding, om in elke staat de behoefte te ontdekken: “Er is geen ander dan de Schepper”. Eerst is die stelling helemaal abstract voor mij omdat ik er alleen maar in een boek over lees.

Later echter wordt het me echter steeds meer vertrouwd en ik zie: “Er is geen ander dan Hij” in alles wat er om me heen gebeurt, in alle mensen die ik ontmoet, in alles wat ik beleef. Achter dat alles is de Schepper verborgen, Hij en niemand anders.

“Er is geen ander dan Hij” in mijn gedachten betekent dat Hij deze gedachten in mij brengt en dat ik alleen Hem voel. En als het erover gaat hoe ik deze gedachten waarneem en erop reageer, geldt ook hier: “Er is geen ander dan Hij”.

Besluit ik zelf over mijn reactie? Is er iets in mijn reactie dat van mijzelf is of bestaat er alleen “Geen ander dan Hij?” Door mij steeds dieper met deze vragen bezig te houden, kom ik tot gehechtheid aan Hem.

Als er in elke staat “Geen ander dan Hij” is, overal, in elke gedachte, in alle besluiten die ik denk te nemen en bij alles wat ik doe, betekent dat, dat alles door de Schepper wordt bepaald. Eigenlijk ben ik alleen maar aan het ontdekken dat Hij alles besluit en dat ik alleen maar een punt heb van waaruit ik kan vaststellen dat de Schepper overal en in alles degene is die handelt. Zo ontdek ik dat ik volledig met Hem verbonden ben.

Wanneer wij ernaar streven om ons constant vast te houden aan “Geen ander dan Hij” en wij de Schepper willen ontdekken in elke gedachte en elk verlangen, in hoofd en hart, brengt dat ons naar gehechtheid aan de Schepper. Verder wordt er niets van ons verlangd, dit is het allerbelangrijkste. Wij moeten simpelweg oefenen om bij alles in ons dagelijkse leven deze houding aan te nemen.

Hoe moeten we met verborgenheid omgaan, met het feit dat ik er ben en dat de hogere Kracht er is, en dat er tussen ons verborgenheid is. Hoe moet ik omgaan met deze verborgenheid?

In wezen komt de verborgenheid uit mijn verlangens voort en die verlangens zijn bedoeld om de Schepper te onthullen. Als zij niet bedoeld waren om de Schepper te onthullen, zou ik geen verborgenheid ervaren. Ik zou niet eens voelen dat ze betrekking hebben op de Schepper.

Er zijn op het ogenblik heel veel verlangens in mij die nog slapende zijn, ze maken zich nog op geen enkele manier kenbaar. Maar als ik in mijn verlangens de verborgenheid van de Schepper bewust voel, heb ik de grootste kans om Hem te onthullen, op voorwaarde dat ik er op de juiste manier mee omga. Deze verborgenheid is de staat die aan onthulling vooraf gaat.

Hieruit volgt dat de grootste verborgenheid juist betrekking heeft op het principe “Geen ander dan Hij”, waardoor ik gedwongen word om handelingen of aan mijzelf of aan anderen toe te schrijven. Daardoor verdeel ik de werkelijkheid in mijzelf en de wereld om mij heen.

Als ik echter alles wat in mijn voelen en denken gebeurt – en ook in de minerale, vegetatieve, animale en menselijke omgeving – aan de Schepper toeschrijf, zou ik de gecorrigeerde Shechina (Goddelijke Aanwezigheid) voelen. Alleen het punt van waaruit ik waarneem dat alles door de Schepper wordt gedaan, wordt ‘het punt van restrictie’, het punt van mijn ‘ik’ genoemd.

Zonder dit punt is er geen schepsel, maar al het overige, uitgezonderd dit punt, behoort aan de Schepper. En als ik innerlijk zie: “Geen ander dan Hij” en alles om mij heen “Geen ander dan Hij”, ontdek ik dat er inderdaad “Geen ander dan Hij” is. Het is helemaal niet moeilijk. Wij moeten elkaar alleen in deze intentie versterken. Als je ermee instemt, laten we dan het contract van wederzijdse verantwoordelijkheid tekenen. Er is niets anders nodig.

Dit principe: “Er is geen ander dan Hij”, is het enige wat je moet toepassen. Wij doen veel in deze wereld, maar dat alles is eenvoudigweg bedoeld om ons te helpen vasthouden aan deze intentie: “Geen ander dan Hij”, bij elke handeling. Wij hoeven niets anders te doen dan dat.

From the Workshop on 10/6/2014

Filed under: De Schepper, Innerlijk Werk, Perceptie van de Werkelijkheid, Spiritueel Werk, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: We hebben het gevoel dat er een heel krachtige eenheid is in onze groep van tien, tegelijkertijd hebben we het gevoel dat ons hart bedekt is door een harde laag waar we niet doorheen komen. Hoe moeten we dit aanpakken?

Antwoord: Kus deze staat op dezelfde manier als je de stok kust waarmee je geslagen wordt.

Eigenlijk is het een wonderbaarlijke onthulling, maar een mens ervaart het als een onaangename staat omdat hij daardoor in een stille wanhoop terechtkomt waarin geen enkele verandering waarneembaar is.

Bovendien is het concept Schepper enigszins vaag geworden. Je hebt de indruk dat je wel hoort wat er over Hem gezegd wordt, maar je kunt er niets bij voelen. Het is nu alleen maar iets abstracts voor je, je ervaart geen eigenschappen en krachten. Je kunt Hem met niets meer verbinden omdat de Farao (ego) jullie gemeenschappelijk hart vult.

Ondanks dat is er een klein puntje van waaruit je vaststelt dat je onder de invloed van Farao staat, je bent in een staat van wanhoop en ogenschijnlijk is er geen uitweg. Het is beter om alles maar te vergeten, om ergens in jezelf op een knopje te drukken en dan terecht te komen in een land dat heel ver weg is.

Zulke staten zullen zich steeds weer in je voordoen, ze blijven zich herhalen. Dit gaat na de uittocht uit Egypte door omdat je al deze egoïstische verlangens met jezelf moet verbinden tijdens de veertigjarige tocht door de woestijn, de opgang naar Bina en de verovering van het land Israël, het is werk met de Kelim (vaten) van ontvangen. Deze neergangen zul je steeds weer krijgen en ze zullen steeds dieper gaan.

Wat kunnen we dan doen? Ga in zulke gevallen onmiddellijk uit onze bronnen lezen. Ga als het mogelijk is, zo gauw mogelijk naar de groep, dat is het meest effectief. Je kunt ook meedoen aan een vorm van disseminatie, het maakt geen verschil wat, maar het beste van alles is fysiek contact. Probeer te luisteren of iets te lezen als je alleen bent en geen andere opties hebt, maar doe het heel bewust en intens. We moeten ons egoïsme omploegen.

http://laitman.com/2014/09/convention-in-st-petersburg-day-two-09-20-14/

Filed under: Egoïsme, Groep, Kabbalistische bronnen, Spiritueel Werk - Geen reacties→

De student ontvangt al het Licht (het Licht dat Hervormt en het Licht dat Vervult) via de leraar. De volgorde van de niveaus verandert nooit, daarom heeft de student de taak om te verlangen naar zijn hechting aan de leraar.

We kennen zo’n voorbeeld uit het Boek de Zohar over Rabbi Chiya die veertig dagen vastte om Rabbi Shimon te kunnen zien, zijn leraar die hem had verlaten. Toen het niet lukte om hem te zien, vastte hij nog veertig dagen extra.

Het gaat hier natuurlijk niet om fysiek vasten, maar om spirituele handelingen. Rabbi Chiya steeg naar het niveau van de hogere Bina van Bina en hij corrigeerde zich dermate in het Licht van Hassadim dat hij beloond werd met een graad van verbinding met zijn leraar op een heel hoog niveau. Dit betekent dat hij Rabbi Shimon zag zitten in de Grote Vergadering, en dankzij Rabbi Chiya ontdekte hij de hogere wijsheid, het Licht van Hochma, en het verborgen weten, Mocha Stima’a.

Vraag: Hoe kunnen we zo’n onthulling bereiken?

Antwoord: We moeten proberen om te verlangen naar wat de leraar zegt. Natuurlijk bevinden jij noch ik ons op de niveaus van Rabbi Shimon en Rabbi Chiya, maar in de toekomst zullen we deze niveaus ongetwijfeld bereiken. Daarom moet dit voor ons een voorbeeld zijn, niet op het gebied van een fysieke, psychologische verbinding maar in de waarachtige innerlijke verbinding. Alles wat wij leren en ontvangen via de externe mind en de innerlijke vervulling komt van de leraar.

Meer kan de leraar niet voor ons doen. Hij neemt de positie in van een ouder die zijn kind alleen dat kan geven waar het kind om vraagt. Als het kind vol energie is, intelligent is en veel verlangens heeft, kan je hem opgeven voor verschillende clubs, zorgen voor privé leraren, boeken en educatieve spellen en dat alles kan hem helpen bij zijn ontwikkeling naar bredere en hogere niveaus. Maar als het om een autistisch kind gaat en het in ontwikkeling achterloopt, is het enige wat een ouder kan doen zich bezorgd maken over zijn fysieke bestaan, zijn fysieke behoeften en hopen dat zijn denken eens zal ontwaken.

Alles is afhankelijk van de behoefte van de student en dit is een eenzijdige verbinding, waarmee bedoeld wordt dat de leraar zich alleen opent door de behoefte van de student, daardoor voelt de leraar zich verplicht om zich te openen en niet te sluiten. De uitspraak “de bezorgdheid voor het opvoeden van kinderen” betekent dat de leraar zich gedwongen voelt om zichzelf te sluiten in de mate waarin de studenten afstand tot hem bewaren.

Dit gebeurt met elke student, ik ben hier zelf op een heel dramatische manier doorheen gegaan. Ook deze staat moeten we bestuderen, zodat we begrijpen dat we voor alles verantwoordelijk zijn. De onthulling van de leraar en vervolgens de onthulling van de Schepper zijn afhankelijk van de Kelim (vaten) van de student en van de mate waarin hij zich voorbereidt op het werk met de vrienden.

Alleen door de verbinding met de vrienden kan iemand verlangen voelen naar de leraar en via hem naar de Schepper. We moeten in deze verbinding de gezamenlijke passie vinden en dan vinden we de juiste richting. Op een andere manier lukt het niet en de verborgenheid helpt ons niet.

De leraar onderwijst je waar en hoe je een opening kunt maken waardoor je bij de Schepper kunt komen. Stel je voor dat je plotseling ontdekt dat er ergens in de lucht iets verborgen is, precies hier, en door de aanwijzingen die de leraar je geeft (hij zal het je nooit regelrecht en duidelijk zeggen, verwacht dat niet) begrijp je hoe je in de lucht een opening kunt maken en daardoor naar binnen kunt gaan.

http://laitman.com/2014/08/daily-kabbalah-lesson-08-29-14/

Filed under: Kabbalah Leraar, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Weisman, “Midrash Sefer,” “Na de dood van”, “Heilig Werk op Yom Kippur”: Voor Yom Kippur moet je een mens voorbereiden, degene die de geit met zich moet meenemen die voor Azazel bestemd is, in de woestijn, en hem daar van een rots werpt. De Schepper heeft beloofd dat de zonden van de gehele gemeenschap van Israël vergeven worden door dit Heilige Werk.

Degene die de geit naar de woestijn meenam, stierf gewoonlijk aan het einde van dat jaar …

De Hogepriester kon de binnenplaats niet verlaten en het Heilige Werk niet verrichten totdat de geit in de woestijn was …

In die dagen, toen het volk Israël uit rechtvaardigen bestond, wisten zij dat de geit in de woestijn was aangekomen als het rode koord dat aan het Heilige der Heiligen was vastgebonden wit werd.

Een mens die een afgezant is van de gehele gemeenschap, namelijk van al zijn verlangens, ontdekt in zichzelf verlangens die niet gecorrigeerd kunnen worden en hij doodt ze.

Hij werpt de geit (zijn ongecorrigeerde verlangens) van de rots, hij beoordeelt ze op basis van zijn gevoelens, zijn inschattingen en zijn afwegingen en hij sterft omdat hij ze niet kan corrigeren, zo kan hij op een hoger niveau komen.

Zulke eigenschappen die het dier in ons genoemd worden, bevinden zich in ieder van ons. De ongecorrigeerde mens en de ongecorrigeerde geit kunnen elkaar aanvullen. De staat van het dier in ons wordt dus gecorrigeerd als wij het van de rots werpen en deze verlangens uiteenvallen.

Dankzij deze staat sterft het dier in ons. Het ongecorrigeerde deel in ons moet in dat jaar sterven. De dood daarvan is goed voor ons, het is onze beloning. Wanneer de staat die wij het dier in ons noemen sterft, stijgen wij omhoog. Dit is een grote vreugde, een gevoel van correctie en bevrijding van zulke egoïstische verlangens waar we ons eerder niet van konden bevrijden.

Er staat geschreven dat zij wisten dat de geit in de woestijn was aangekomen als het rode koord dat aan het Heilige der Heiligen was vastgebonden wit werd. Dit betekent dat nu alle eigenschappen van Din (oordeel) veranderen in de eigenschappen van Hesed (genade), dat wil zeggen dat de zonden van het volk zijn vergeven en dat zij bevrijd zijn van de ongecorrigeerde verlangens.

Het hele volk zendt namelijk de geit naar de woestijn en zo worden al hun verlangens van het animale niveau weggeworpen en vallen zij uiteen. Zo ontvangt het volk de Zegen van de Eeuwige in plaats van Zijn Oordeel.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 3/12/14

Filed under: Feestdagen, Spiritueel Werk, Torah, Yom kippur - Geen reacties→

Vraag: We weten dat een groep van tien vrienden een spirituele Partzuf vormen. Hoe kan ik tien Sefirot waarnemen te midden van tien ‘ezels’?

Antwoord: Het word ‘ezel’ (Hamor) is afkomstig van het Hebreeuwse woord Homer (materie) Als je in een groep van tien werkt, zal je zien dat jij je van deze tien ezels (vormen van materie) op het laagste niveau bevindt. Malchut en alle overige negen Sefirot zijn hoger, het zijn zuivere graden van geven. Jij bent de enige ongecorrigeerde egoïst.

Je zult ontdekken dat de materie van alle negen ezels nu in jou geconcentreerd is. Dit betekent dat jij de grootste ezel bent, met een enorm groot ego, alle anderen die vóór je zijn, zijn geen mensen maar engelen, de graad van liefde en geven. Je gaat begrijpen dat jij de enige bent in de wereld die correctie nodig heeft en dat alle anderen volkomen verbonden zijn met de Schepper! Alleen jij bent het ongecorrigeerde deel van de schepping. Je moet nauwkeuriger kijken, dan ga je het ontdekken.

http://laitman.com/2014/09/convention-in-st-petersburg-09-18-14/

Filed under: Correctie, De Tien, Groepswerk, Innerlijk Werk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat betekent het om jezelf weg te cijferen, te annuleren, voor de ander?

Antwoord: Je naar elkaar annuleren en over en weer de ander ‘binnengaan’ volgens het principe: ‘Heb je naaste lief als jezelf’, moet ons tot verbinding met de Schepper brengen. Dus ik annuleer me niet alleen en word tot niemand, een nul, eigenlijk verricht ik handelingen die me helpen om in verbinding te komen met de vriend, zodat hij gemakkelijk in contact met mij zal kunnen komen. Ik doe wat goed is voor hem door mijn ego te annuleren en hem de mogelijkheid te geven om op een natuurlijke wijze met mij in contact te komen.

Het maakt geen verschil of hij een egoïst is of niet. Ik oordeel niet over hem en ik probeer niet om iets van hem te begrijpen, maar ik doe eenvoudigweg niets anders dan mezelf annuleren zodat het voor hem mogelijk wordt om contact met mij te maken. Als hij dezelfde staat bereikt als ik, voel ik me blij dat mijn handelingen van zelfannulering naar hem ons dicht bij elkaar hebben gebracht, zo werkt het ook met andere mensen.

Als de vriend met mij in contact komt, voel ik de behoefte om met hem samen te werken, ik voel hoe hij me nader komt en hoe hij zich met mij verenigt, met mij in contact gaat en zich zelfs enigszins ‘in mij kleedt’. Ik kan nu actiever met hem samen gaan werken. Ik moet nu op mijn anti-ego overschakelen, mijn ego niet onderdrukken, maar het in de tegenovergestelde richting gebruiken: wat zou mijn vriend van mij willen? Het is niet zo dat ik simpelweg iemand word met wie je gemakkelijk contact kunt maken, maar er kan gemakkelijk en passend gebruik van mij gemaakt worden en dat wil ik ook. Daardoor ga ik groeien.

Met andere woorden, ik werk niet simpelweg volgens het principe: doe je vriend niets aan wat verwerpelijk is voor jezelf, maar ik werk voor de ander zoals hij het van mij verlangt, dit betekent dat ik mijn ego gebruik om te geven. Ik kom in contact met de vriend, ik werk voor zijn verlangens en doe mijn best om ze te vervullen. Dit is acrobatiek op hoog niveau.

http://laitman.com/2014/07/convention-in-sochi-day-two-07-14-14/

Filed under: Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat houdt consistent werken met het ego in? Stel dat ik kwaad in mezelf ontdek. Wat moet er daarna gebeuren. Hoe werk ik daarmee?

Antwoord: De eerste voorwaarde is: ontspan je, want je bent er niet aan toe om met je ego te werken. Dus ga niet denken dat je ‘een bijl moet pakken en dan de staart van het ego moet afhakken.”

Het werk met het ego begint er niet mee om te proberen om de negatieve eigenschappen die we hebben te vernietigen. In plaats daarvan trekken we positieve eigenschappen naar ons toe. Dus, in het algemeen gesproken, spreekt de wijsheid van Kabbalah niet over het werk met het ego. Dat doet de Schepper, het Licht. Het werk van onze kant is om te willen dat het ego wordt gecorrigeerd en dat daardoor een kwade eigenschap in zijn tegendeel verandert.

We gaan absoluut niet over ons ego nadenken. Ons verlangen moet uitgaan naar het goede, naar liefde, naar verbinding en eenheid, naar verbinding met elkaar waardoor een ieder van ons niet meer zichzelf voelt maar één homogeen lichaam, namelijk één verlangen. Als wij hierover nadenken en dit ook willen, zal het Licht handelen en ons – afhankelijk van ons verlangen naar het Licht – beïnvloeden, want de eigenschap van het Licht is: één, enkelvoudig, verenigd, eenvormig verlangen: de eigenschap van geven.

Samen met dit verlangen denk ik niet aan het ego. Ik denk alleen aan wat positief is en dan werkt het Licht aan mij en corrigeert Het in mij alles wat nodig is. Ik geef niet aan wat er gecorrigeerd moet worden, want uiteindelijk weet ik dat niet. Zo werkt het.

Vraag: Stel dat ik heb ontdekt dat ik een vriend haat en jaloers op hem ben Waar moet ik op zo’n moment dan om vragen?

Antwoord: Vraag om liefde. Probeer het, dan zul je bemerken dat er verschil is tussen de vraag om correctie van het kwaad en het goede dat zich kenbaar zal maken. Het zal niet hetzelfde zijn.

Dat komt omdat een mens daar is waar zijn gedachten zijn. Waarom zou ik in het gebied van mijn kwaad vertoeven en mij daardoor laten aanmoedigen, dat ‘opzuigen’ en verkennen? Dat heb ik helemaal niet nodig! Integendeel, ik kan me beter verbinden met de positieve toekomst en met eigenschappen waar ik naar verlang en die nu nog niet in mij aanwezig zijn. Ik kan veel beter daaraan denken, daarnaar verlangen, erover dromen, mij voorstellen dat ik in die eigenschappen leef.

Vlucht voor je ego en verlang diep naar geven.

http://laitman.com/2014/09/convention-in-st-petersburg-09-18-14/

Filed under: Correctie, Ego, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

M. Weisman, “Midrash Sefer”, ”Acharei Mot”, ‘Heilig Werk op Yom Kippur‘: Moge het Uw wil zijn, Eeuwige, onze G-d, dat dit jaar gezegend wordt met veel regen, zon, schaduw en dauw, dat dit een jaar zal zijn met Genade uit de Hemel, een gezegend jaar, een jaar van overvloed, van succes bij wat wij doen, een jaar waarin de mensen van Uw volk, het volk Israël, niet afhankelijk zullen zijn van elkaar en elkaar niet zullen overheersen.

Op het eerste gezicht lijkt dit een gewoon gebed: Geef me alles wat ik nodig heb, wat mijn fysieke lichaam nodig heeft en wat de hele natie nodig heeft, laat er vrede en overvloed zijn. Maar gebeden met vragen voor ons ego om ons comfortabel te voelen, bereiken de Schepper niet. Alleen gebeden waarin we vragen om correctie stijgen naar Hem op en dit bedoelen we als we alle voorrechten die in dit gebed gespecificeerd worden, ontvangen. Het Licht is immers over ons heen gespreid en is bereid om ons volkomen te vervullen. De koe wil meer voedsel geven dan het kalf wil zuigen en zij staat op barsten met een overvloed aan melk.

Het punt is echter dat wij niet gereed zijn om de overvloed aan Licht te ontvangen. Dus als we om verschillende dingen vragen aangaande de spirituele wereld, gaat het om de innerlijke correctie: “Geef ons de mogelijkheid om een Masach (scherm) te bouwen zodat wij in staat zullen zijn om de vervulling, die van de Hogere Lichten afkomstig is, omwille van U te ontvangen.

Yom Kippur is niet de onthulling van geven om te geven, maar van ontvangen om te geven. De vervulling van geven om te geven wordt gesymboliseerd door Chanoeka en ontvangen om te geven wordt gesymboliseerd door Purim. Om de staat van Yom Kippur te kunnen naderen, moeten we aan alle voorwaarden voldoen die ons tijdens de Gift van de Torah zijn gegeven, dit betekent: alle 613 verlangens verduidelijken en opstijgen naar het niveau van de Hogepriester.

Dit betekent dat wij in ons de laagste verlangens moeten onthullen en dat we daarover het Hoogste Licht ontvangen om deze verlangens te kunnen verheffen naar het niveau van de Hogepriester wanneer Malchut van Atzilut haar verlangens verheft naar GAR van Atzilut, naar Arich Anpin. Deze staat noemen we Yom Kippur, het is het symbool van de onthulling van alle verlangens die later aan het licht zullen komen en tijdens Purim vervuld zullen worden (Kippurim heeft dezelfde betekenis als Purim).

Zulk serieus werk wordt onder de invloed van het Hogere Licht in een groep verricht tijdens de studie, die door de leraar op de juiste manier gefocust wordt. Dit is de voorbereiding voor het spirituele niveau.

We moeten ons geen bepaalde dag voorstellen, een Tempel, een berg of Jerusalem. Het gaat allemaal over de innerlijke eigenschappen van een mens die hij dan ook innerlijk op deze manier moet bereiken, onthullen en bestuderen, en zo opstijgen naar het niveau van de Hogepriester.

Het belangrijkste is dat al deze correcties naar het punt van eenheid leiden. Daarom staat er geschreven: “…. een jaar waarin de mensen van Uw volk, het volk Israël, niet afhankelijk zullen zijn van elkaar en elkaar niet zullen overheersen.” Juist in dit punt van eenheid wordt de verbinding met de Schepper gevoeld. Alleen door eenheid te bereiken gaan we voelen: “één onthult de Ene”.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 3/12/14

Filed under: Feestdagen, Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→

Vraag: In een workshop streven we zozeer naar de staat van eenheid, dat we gaan voelen dat iedereen dit wil bereiken. Maar als dit gevoel er niet is, is het dan de moeite waard om door te gaan totdat we het krijgen?

Antwoord: Het ontstaat langzamerhand binnen een groep vrienden die door veel externe omstandigheden met elkaar verbonden zijn. Als ze regelmatig aan zichzelf werken vanuit een gezamenlijke verbinding en zichzelf ertoe verplichten om openlijk van alles te bespreken, ervaren ze samen een soort graadmeter (aanduiding) die aantoont of er genoeg afstemming op elkaar was om de eenheid te gaan voelen en in stand te kunnen houden.

Als iemand deze staat zelfs maar een beetje loslaat, voelt hij het onmiddellijk, hij krijgt een innerlijk gevoel dat hij ergens ‘uit is gevallen’ en hij moet er weer binnengaan en vasthoudend met de vrienden communiceren.

De geest van eenheid is van een ieder van ons afhankelijk. Praat dus over deze staten met elkaar en zorg voor de meer kwetsbare vrienden die zich onder jullie bevinden, help ze in zekere zin om zich te ontwikkelen, ‘injecteer’ deze geest in alle anderen door je gedachten en je gedrag. Dit moet je doen!

We zien dat niet alle mensen tijdens de Uittocht uit Egypte krachtig genoeg waren, alleen de priesters – de Cohanim – en de Levieten, het was maar een klein gedeelte van de mensen, een groep. Wie zijn ‘die mensen’? Het is een groep waarvan maar een klein gedeelte gereed is om voorwaarts te gaan en de leraar te volgen, om een voorbeeld te zijn voor de realisatie van deze gedachte.

Zo werken we samen voor de rest en voor de hele wereld.

From the Convention In St. Petersburg 9/18/14, Preparatory Lesson 1

Filed under: Eenheid, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Hoe kunnen wij de Schepper ontdekken? In wezen is dit het doel van de schepping van de werelden, van de gehele mensheid en van onze lange geschiedenis. Wij begrijpen niet waar we vandaan komen, waar we naartoe gaan en wat er elke minuut met ons gebeurt.

Op deze manier ontwikkelen we ons: we weten de oorzaak niet van wat er gebeurt en we begrijpen het niet. Maar er zal een moment in onze ontwikkeling komen waarop we kunnen gaan ontdekken wat de oorzaak en de essentie is van alles wat er met ons gebeurt. Door de realiteit die zich aan ons onthult, kunnen we ontdekken Wie deze werkelijkheid creëert.

Met andere woorden, ik besta in een wereld. Dat wil zeggen dat ik in een lichaam besta. Ik heb gevoelens en een denkvermogen, daardoor voel ik dat ik besta. Daardoor neem ik de werkelijkheid waar waarin ik me bevind. Deze werkelijkheid bestaat en verandert. Hieruit volgt dat ik in mijn omgeving besta. De omgeving bestaat uit alles wat ik met mijn zintuigen kan waarnemen.

Kabbalisten zeggen dat er een alles omvattende Kracht is die achter de realiteit staat die ik innerlijk en buiten mezelf waarneem, een Kracht die overal en in alles doordringt en buiten mij en in mij alles tot stand brengt.

Als dat zo is, moet ik allereerst op zoek gaan naar een soort uitgangspunt van waaruit ik waarneem welke veranderingen er buiten mij plaatsvinden en welke in mij. Vanuit dit punt begin ik deze veranderingen vast te stellen. Dit innerlijke punt is mijn ‘ik’ en daarin is maar één kenmerk van waarneming aanwezig: “Ik ben degene die voelt.”

Er is aan mij een permanente, eindeloze oefening gegeven die levenslang duurt: hoe ik door alles wat innerlijk in mij verandert – in mijn gevoelens en mijn denken – veranderingen buiten mijzelf waarneem, hoe ik door alles wat in mij en buiten mij gebeurt de verborgen Kracht ontdek, de verborgen onwaarneembare Kracht die al deze daden uitvoert, al deze veranderingen teweegbrengt.

Deze Kracht handhaaft mij in een bepaald soort staat, verandert deze staten en wijzigt de omstandigheden. Als ik me gevoelig en bewust opstel – en probeer om mijn vermogen te handhaven om deze Kracht te onderzoeken, te onderscheiden en te plaatsen – zal het langzamerhand mogelijk worden voor mij om deze Kracht bij alles wat er in mij en buiten mij gebeurt te herkennen. Van hieruit ga ik Hem zozeer begrijpen en voelen dat ik niet meer afga op mijn innerlijke en uiterlijke veranderingen, maar de oorzaak van alles zie, de Kracht die deze handelingen en situaties tot stand brengt.

Ik wil weten waarom Hij dit doet, het doel, wat Hij hiermee van mij wil, hoe Hij me steeds leert om meer te voelen, te begrijpen en te ontdekken en wel zodanig dat ik al het uiterlijke achter mij laat, namelijk mezelf en de omgeving, dan zal ik begrijpen dat ik (dit innerlijke punt van waaruit ik constant probeer om deze Kracht te ontdekken) met deze Kracht innig verbonden ben.

Er bestaat geen uiterlijke realiteit, noch mijn lichaam, mijn emoties of mijn denken. Er bestaat geen omgeving met alle chaos daarin. Er bestaat geen wereld en er bestaan geen mensen. Dit alles verdwijnt en alleen de verbinding tussen mij en deze Kracht blijft over. Alles wat er gebeurde was alleen bedoeld om een directe verbondenheid tussen ons te ontwikkelen, een verbinding die we ‘hechting’ noemen.

Dit is ons werk en om het uit te voeren moeten wij ons tot een breder publiek richten, ons verbinden met de groep en de studie en met allerlei activiteiten meedoen. Dit alles is bedoeld om mij uiteindelijk naar een niveau van spiritueel werk te leiden waarop ik constant probeer om deze innerlijke Kracht te ontdekken die alles omringt en bepaalt.

From the Convention In New Jersey “Day Two” 8/9/14, Lesson 4

Filed under: Innerlijk Werk, Spiritueel Werk, Waarneming - Geen reacties→