Vraag: Kunt u ons de betekenis van de tien geboden uitleggen? De geboden die ons op de Berg Sinaï gegeven zijn en die we nu iedere dag vóór Shavuot – het symbool van de gift van de Torah – moeten herhalen.

Antwoord: Allereerst symboliseren de tien geboden de verlangens waarmee wij met elkaar verbonden zijn. Ze gaan alleen over verbinding.

De gift van de Torah vindt plaats aan de voet van de berg, maar pas nadat het volk de voorwaarde daarvoor accepteert: de voorwaarde van Arvut – verantwoordelijkheid voor elkaar – als één man in één hart. Dit betekent dat wij beseffen dat er een berg van ego boven ons oprijst en dat wij deze berg alleen maar kunnen beklimmen vanuit één punt in het hart. Dit punt heet Mozes, het trekt ons namelijk uit ons ego.

De berg Sinaï is enorm groot, te vergelijken met de toren van Babel, zelfs nog groter. Wij bevinden ons aan de voet van de berg en zijn bereid om rondom deze berg van ons ego te staan. Dit betekent dat wij ermee instemmen om alle delen van ons privé egoïsme te verbinden tot één berg en daar niet bang voor zijn, hoewel het een berg van haat is. Wij moeten verlangen naar verbinding, ondanks het feit dat het enige doel van ons ego bestaat uit weerstand tegen verbinding.

Als wij ons op deze manier verbinden, vragen we dringend om de onthulling van de Kracht van geven in onze verbinding. De spirituele kli (vat) bestaat namelijk uit de neiging tot verbinding, de behoefte aan wederzijds geven, zoals er geschreven staat: “Van de liefde voor de schepselen naar de liefde voor de Schepper.” Op deze manier aanvaarden wij de voorwaarde: “Heb je naaste lief zoals jezelf.”

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 6/03/14, Shamati 66

Filed under: Arvut, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Torah - Geen reacties→

Het word ‘Klal’ (collectief, geheel, wet) duidt een som van details aan die, als men ze samenvoegt, het bovenstaande geheel vormen. Wanneer we dus over de Mitswa “Heb je vriend lief als jezelf” zeggen dat het een grote Klal is in de Torah, moeten we ons realiseren dat de overige 612 Mitswot (voorschriften) in de Torah, met alle bijbehorende interpretaties, niet meer en niet minder zijn dan de som van de details die toegevoegd en tevens gevat zijn in die ene Mitswa (enkelvoud voor Mitswot) “Heb je vriend lief als jezelf.” (Baal HaSulam, ‘Matan Torah’ – ‘De Gift van de Torah’).

Dit betekent dat de gehele Torah is gegeven om het alomvattende gebod om onze naasten lief te hebben als onszelf te bereiken. Het overige wat buiten dit ene concept “Heb je naaste lief als jezelf” is geschreven is, zijn verduidelijkingen op dit gebod.

Alles is gevat in dit ene gebod. Wanneer wij dit gebod vergeten, is er voor ons geen spiritueel pad mogelijk, dan zijn we ook niet verbonden met het spirituele proces en zijn we niet meer op weg om de spirituele doelen na te streven. Maar als wij proberen om dit principe te omarmen, kunnen we er zelfs mee ophouden om na te gaan op welk niveau wij ons bevinden en hoeven we niet meer te proberen om te weten te komen waar we ons eigenlijk bevinden.

De gehele Torah is aan ons gegeven met de bedoeling om ons te helpen om verbinding te bereiken, wat we in ons leven liefde noemen. Er zijn twee wegen om dit te doen: de ene weg bestaat uit het volgen van een lange weg vol beproevingen, zo verloopt de weg van de natuurlijke ontwikkeling; de andere weg is een aangename snelle weg waar de Torah garant voor staat. Op welke van deze twee manieren dan ook, de gehele mensheid, vanaf het eerste begin tot aan het einde, bevindt zich in dit proces dat ons leidt naar liefde voor onze naasten.

Wanneer wij begrijpen en erkennen dat wij nu oefenen door het spelen van spelletjes, volgen we een betrekkelijk gemakkelijk en aangenaam pad om het Doel te bereiken. We moeten echter nog door een aantal problemen en moeilijkheden heen en ze oplossen en onderzoeken om beter te gaan voelen wat de essentie en de oorsprong daarvan is. We zullen allerlei situaties in ons denken en voelen moeten oplossen zodat wij door dit proces dingen beter zullen leren begrijpen en voelen.

De Torah is er om het pad gemakkelijker en aangenamer te maken voor ons, met de hulp van de Torah bereiken we de staat van liefde voor onze naasten. Vanuit deze fase zullen we uiteindelijk komen tot het liefhebben van de Schepper. Door het pad van lijden te volgen, kunnen we echter niets bereiken. Alles is afhankelijk van ons ontwaken.

From the 5^th part of the Daily Kabbalah Lesson 5/14/14, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Baal HaSulam, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Liefde, Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→

De Torah, ‘Leviticus’ (Tzav) 6:9: En Aäron en zijn zonen zullen eten wat er nog van overblijft. Het moet op een heilige plek gegeten worden als ongegist brood; zij moeten het eten in de voorhof van de Tent der Samenkomsten.

Aäron is de hogepriester (Cohen Gadol). Priester (Cohen), brood, bewerkte meel en wierook symboliseren de eigenschap van geven in een mens. Dit betekent dat iedereen zijn beste eigenschappen neemt en ze naar het volledige geven ten behoeve van anderen brengt.

Maar alleen Aäron en zijn zonen kunnen het ongegiste brood eten, de Matzot, want zij zijn op het niveau van Bina, de eigenschap van volledig geven. De anderen, die niet op dat niveau zijn, kunnen dit voedsel niet eten want ze zouden het eten met de bedoeling om te ontvangen en dit wordt beschouwd als een geestelijke dood.

Zo stijgen Aäron en zijn zonen door te werken voor het brandoffer, alle anderen vallen.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 12/10/13

Filed under: Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→

Vraag: Wat is de Tabernakel die Mozes bouwt?

Antwoord: De Tabernakel is ons gecorrigeerde verlangen waarin de hogere Kracht wordt onthuld.

Onze eigenschappen komen geleidelijk aan dichterbij elkaar en beginnen elkaar aan te vullen en te benadrukken volgens de wet van gelijkheid van vorm. Ze vernietigen elkaar niet maar verhelderen elkaar. Wanneer ze aan elkaar gelijkwaardig worden, zullen zij volkomen op elkaar lijken in de eigenschap van geven en zullen zij zich samenvoegen met de Schepper. Dit is de eenheid tussen het schepsel en het Hogere Licht, de Tabernakel genaamd.

In Perush Gadol (het Grote Commentaar) staat geschreven dat Mozes en Aäron verantwoordelijk zijn voor het gebruik van de bijdragen van het volk voor de bouw van de Tabernakel, dat wil zeggen voor de Lichten die van Bovenaf afdalen en het materiaal dat van beneden afkomstig is.

Met andere woorden: het verlangen dat van beneden komt en het Licht dat van Boven komt smelten samen tot één beeld van een spiritueel object, bijvoorbeeld de Tabernakel. Maar de Tabernakel is slechts een extern middel voor de correctie, terwijl het object van de correctie de mens zelf is.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 10/16/13

Filed under: Groepswerk, Spiritueel Werk, Thora - Geen reacties→

De Torah, Exodus (VaYakhel) 36:4 – 36:6: Toen kwamen alle wijze mannen die de arbeid voor het Heiligdom verrichtten, een ieder van het werk waar zij mee bezig waren geweest. En zij spraken tot Mozes en zeiden: “Het volk brengt heel veel mee, meer dan nodig is voor het werk aan de voorwerpen waarvan de Eeuwige geboden heeft om het te verrichten.“ Hierop gaf Mozes het bevel om het volgende door het legerkamp te laten omroepen: “Man noch vrouw moeten nog werk verrichten ten behoeve van de gewijde gaven voor het Heiligdom.” Toen bracht het volk niets meer.

Vraag: Wat moeten wij opmaken uit het feit dat het volk de Schepper meer gaven bracht dan nodig was?

Antwoord: Het gaat over het tot stand brengen van een grens aan zelfbeperking op elk niveau.

Wij beginnen langzamerhand een gezamenlijke kli (vat) te creëren, een gezamenlijk verlangen dat gericht is op geven, liefde voor elkaar en in elkaar opgenomen worden. Hierbij moeten we weten hoe we kunnen werken met onze integratie want er zijn kleine, gemiddelde en grote staten in elke ziel en van alle zielen samen. De correctie en de samenvoeging van de gecorrigeerde delen vindt geleidelijk plaats, alle delen worden niet totaal met elkaar vermengd, alleen in zekere mate.

Al het werk wordt boven de Masach (scherm) voltooid, dit betekent dat een mens zich moet beperken op het gebied van spiritueel geven, ondanks de grote druk en de hunkering ernaar. Dat is een interessant gedeelte.

Vraag: Maar er staat geschreven dat Mozes de natie hier een beperking oplegt.

Antwoord: Mozes is een deel in mij. Ik moet leren om zowel met de eigenschappen van geven als met de eigenschappen van ontvangen om te gaan en ermee te werken, zoals met twee teugels die ik gebruik om op de juiste wijze vooruit te gaan. Ik kan namelijk niet uitsluitend werken met de eigenschap van geven, want mijn ego verdwijnt niet. Het blijkt dat ik besta tussen geven en ontvangen. Alleen zo! Uit deze twee eigenschappen creëer ik mezelf.

Ik los niet op in de Schepper en ik val niet in egoïstische duisternis, maar ik besta in de correcte staat. Ik houd de twee teugels vast en zo ga ik voorwaarts naar heelheid en eeuwigheid.

Deze twee krachten zijn van de Schepper afkomstig. Hij is de rechterlijn, de eigenschap van geven en Hij heeft de linkerlijn geschapen, de egoïstische kracht. Aan welke lijn ik me ook vasthoud, ik sta totaal onder Zijn controle, maar als ik de twee leidsels vasthoud en ze op elkaar afstem door de juiste handelingen daarmee te verrichten, is het alsof ik de middellijn daartussen bouw, en dat ben ik.

Doordat ik de twee tegengestelde eigenschappen van Hem heb ontvangen, bereik ik de correcte combinatie van de twee in mij, op elk niveau waarnaar ik opstijg. Door innerlijk steeds meer de twee eigenschappen met elkaar te laten samengaan in de juiste combinatie, groei ik, en van een klein menselijk wezen word ik een groter, rijper menselijk wezen, totdat ik gelijkvormig ben geworden aan de Schepper.

Deze spirituele beweging lijkt in het begin uiterst gecompliceerd omdat de twee tegenstellingen elkaar moeten ondersteunen en niet ontkennen. Nu kunnen wij dat innerlijk niet vergelijken met elkaar omdat we ons op één lijn bevinden: óf in totaal geven óf in totaal ontvangen. Het is nu eenmaal zo dat onze wereld bestaat uit absoluut egoïsme en de spirituele wereld bestaat uit absoluut geven.

Wij kunnen ons er misschien wel een voorstelling van maken, maar het is uiterst moeilijk om in het midden te zijn, tussen deze twee eigenschappen in. Dit is wel wat wij moeten doen. Dan zullen we vrij worden van de Schepper, want dat wil Hij, net zoals wij willen dat onze kinderen volkomen onafhankelijk worden.

We kunnen dit alleen bereiken als wij alles van Hem ontvangen en ons erop richten om alle krachten in de schepping op de correcte manier te gebruiken.

Door de niveaus van de opgang te bereiken waar alle krachten in harmonie met elkaar samenwerken, gaat een mens begrijpen in welke mate wij daartussen nu juist het resultaat gaan voelen van hun correcte onderlinge verbinding, dit wordt Adam (een menselijk wezen) genoemd, het middelste gedeelte dat de Schepper zelf niet kan creëren.

Hij schiep een toekomstig beeld van de mens en wij scheppen de mens die het beeld van de Schepper is. We hebben het over een totaal ander verschijnsel als wij onszelf beeldhouwen in de Schepper, zo hebben wij sommige eigenschappen van Bezalel (de bouwer van de Tabernakel), die al in ons aanwezig zijn. Alles wat wij moeten doen is ze onthullen, bij elkaar brengen en langzamerhand ontwikkelen.

Wanneer wij spreken over vreugde in spirituele vooruitgang, hebben we het over de vreugde die we voelen in de verbinding tussen deze twee lijnen.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 10/7/13

Filed under: Groepswerk, Innerlijk Werk, Spiritueel Werk, Torah, Verbinding, Ziel - Geen reacties→

De Torah, Exodus (VaYakhel) 35:20 – 35:21: De gehele gemeenschap ging heen van Mozes. Een ieder wiens hart bereid was, kwam en een ieder wiens geest hem aanspoorde tot vrijgevigheid, bracht een gave mee voor de Eeuwige, voor de vervaardiging van de Tent der Samenkomst, ten behoeve van de daarbij behorende dienst en voor de heilige kleding.

Het enige wat wij hebben is het ego! Wij moeten er iets vanaf scheuren en het brengen naar wat wij noemen: ‘het collectieve vat’. Dit is de gemeenschappelijke kli (vat), wij noemen het de Tempel of de Tabernakel. Dit zijn geen fysieke objecten, maar het is datgene wat wij tussen ons creëren. Wij creëren het midden van de groep waar wij al onze hunkeringen, inspanningen en verlangens, die zich boven het ego bevinden, naar toe brengen. Alles wat wij samenbrengen is de bereidheid van ons hart en dat moeten wij doen.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 10/10/13

Filed under: Groepswerk, Spiritueel Werk, Thora - Geen reacties→

De Torah, Exodus (Ki Tissa), 33:6 – 33:7 : Vanaf de Berg Horeb ontdeden de kinderen Israëls zich van hun sieraden. En Mozes nam de tent en sloeg hem voor zichzelf buiten de legerplaats op, op enige afstand van de legerplaats, hij noemde deze tent ‘de tent der samenkomst’, een ieder die de Eeuwige wilde raadplegen, ging naar buiten naar de tent der samenkomst die zich buiten de legerplaats bevond.

In een ieder van ons zijn egoïstische eigenschappen waar we niets aan kunnen doen, terwijl de verlangens die wij omhoog kunnen heffen opstijgen naar het niveau van Bina, naar de eigenschap van geven, de eigenschap van Mozes. Daar, in deze unieke momenten van ontwaken kunnen wij voor enige tijd in contact met de Schepper zijn. ‘Buiten de legerplaats’ betekent: buiten alle verlangens, wanneer wij slechts één specifieke intentie hebben die op het Doel gericht is, namelijk om ons te verbinden met het niveau van Mozes.

De Torah, Exodus (Ki Tissa), 33:8 : Telkens wanneer Mozes naar buiten ging naar de tent, stond het hele volk op en een ieder bleef voor de ingang van zijn tent staan en keek Mozes na totdat hij de tent binnenging.

Een tent symboliseert de eigenschap van Bina, van geven. “Volk” betekent dat alle verlangens van een mens op deze eigenschap gericht zijn, maar men kan nog niet in beweging komen, er nog niet in zijn. Alleen het punt dat Mozes heet, stijgt naar dit niveau op.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 9/16/13

Filed under: Mozes, Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→

Mozes is het punt in het hart, de functie van de spirituele gids waardoor een mens zich laat leiden. Wanneer deze eigenschap uit het gevoel van de mens verdwijnt, heeft hij een sterke basis nodig, dat is het gouden kalf. Goud, (Zahaf) – “Geef me dit” (Ze Hav), is iets waarvan het bestaan duidelijk is en waar hij controle over heeft. Het is een edel metaal dat de immens grote macht van de Schepper bevat, maar we gebruiken het altijd vanuit ons ego, alleen om iets stevig beet te pakken, om persoonlijke veiligheid te verwerven, materiële zekerheid, enzovoort.

In feite werd dit alles uit Egypte meegenomen. Alle kennis, alles wat het ego vervult en een mens veiligheid geeft, vormt de basis van Farao. Daarom verzette hij zich tegen de Schepper en zei hij tegen Mozes: “Wie zal je voorwaarts leiden op je pad? Dat ben ik of de Schepper.” Met andere woorden: ofwel je gaat voorwaarts ‘binnen de rede’ of je stijgt hoger door geven en liefde, hetzij door ontvangen, hetzij door geven.

Wat betekent het om een beeld van het gouden kalf te maken? Een kalf belichaamt de eigenschap van geven, maar wanneer we het van goud maken, wordt hierdoor de eigenschap zelf veranderd.

Een mens maakt niet voortdurend een gouden kalf. Dit is één keer gebeurd, bij de Shevirat ha Kelim, het breken van de collectieve ziel. En daarna ontdekt de mens er delen van in zichzelf: weer een deel en weer één, enzovoort.

Het breken van de kli (het vat) vond plaats toen er een enorm groot spiritueel ego werd ontdekt. De vorming van het gouden kalf is een activiteit waarbij een mens van dit ego een vorm creëert en hij denkt dat het hem de weg zal wijzen. Hiermee is al duidelijk waaruit zijn spirituele werk bestaat, het is onzuiver geworden, tegengesteld aan de Schepper.

Hier is niets slechts aan, op één ding na: de mens beweegt zich in de tegenovergestelde richting, maar intussen heeft hij nog geen lijden ontmoet dat hem kan laten omkeren op zijn pad. Aanvankelijk spreken we alleen nog maar over de keuze voor een makkelijke, korte en snelle manier waarbij men niet steeds struikelt over tegenslagen waarvan men leert.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 9/9/13

Filed under: Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→

De Torah, Exodus (Tetzaveh) 29:37: Want zeven dagen zullen jullie verzoening doen op het altaar en het heiligen; daarna zal het altaar een heiligheid der heiligheden zijn. Alles wat met het altaar in aanraking komt zal heilig zijn.

Een altaar heeft betrekking op het algemene verlangen waarboven een mens delen van zijn egoïstische verlangen, die bedoeld waren om gecorrigeerd te worden, uit laat stijgen. Er zijn delen die gedood moeten worden omdat zij in de levende staat niet gecorrigeerd kunnen worden. Er zijn delen die als voedsel gebruikt moeten worden en er zijn delen die verbrand moeten worden.

Er zijn veel mogelijkheden om het verlangen te corrigeren, maar zij hebben allemaal betrekking op één ding: Bovenop elk verlangen moeten wij een intentie om te geven bouwen en het pas dan gebruiken in de vorm van voedsel of als materiaal om verbrand te worden. Als er iets verbrand wordt, symboliseert de onaangename reuk die eruit kan opstijgen de verandering van het fysieke deel in een spiritueel deel, namelijk de opstijging van het ongecorrigeerde verlangen en de verandering daarvan in de volgende staat in de vorm van wierook.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 8/28/1

* Tijdens de congressen die nu in Israël plaatsvinden is er weinig tijd om blogvertalingen te maken en te plaatsen.

Filed under: Correctie, Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→

Filed under: Kabbalah Studie, Torah, video, Zohar - Geen reacties→