Wij hebben een gerechtvaardigde eis: Wij herhalen hetzelfde steeds weer, als wij proberen om met elkaar tot eenheid te komen. “Wanneer is dit voorbij? Wanneer krijgen we wat we willen?” Het antwoord is eenvoudig: Als de wil om het te willen niet meer in ons aanwezig is.

Rabash in ‘Shlavei HaSulam (Treden van de Ladder)’, 1989, artikel 12: ‘Een Zegen en een Vloek’: Een mens moet weten dat ieder begin van het werk ‘dag’ heet en het gebed van een mens, waarin hij vraagt of de Schepper hem dichter bij het werk wil brengen heet ‘dag’.

Dankzij onze gebeden en vragen, dankzij onze wederzijdse verbinding die we bouwen tussen de Schepper en ons, maken we ons verzoek duidelijker en verfijnen we het, totdat wij in staat worden gesteld om de spirituele wereld te voelen. ‘Een gebed’ is het werk van het hart: perfectioneren, zuiveren, voorbereiden. Als wij vragen, eisen en het uitschreeuwen, wordt ons gebed tot een verbinding met de Schepper die via de groep tot stand is gekomen en tot ‘een gebed van de velen’ is geworden. Dit is de enige manier om Hem te bereiken.

Als wij alles op de juiste manier doen, zijn we voortdurend bezig met het perfectioneren, verhelderen en voorbereiden van onze kelim (vaten) van waarneming om er spiritualiteit in te gaan voelen. Op weg er naartoe vragen wij: “Geef mij!” maar langzamerhand beginnen wij onze verlangens en eisen te verfijnen en richten wij ze op liefdevol geven, op het vormen van eenheid met de vrienden, op het onderscheiden van de vorm van alomvattend geven – de Schepper – in deze eenheid, die onthuld wordt volgens het principe ‘kom en zie’.

En zo bereiken het verstand en wat wij in onze kelim voelen de juiste parameters en wordt het voor ons mogelijk om de spirituele wereld te voelen. Deze wereld bestaat hier en nu, we bevinden ons erin, maar we voelen het niet …

Daarom is een gebed een proces, waarin we onze kelim voor de spirituele waarneming voorbereiden.

Filed under: Congressen, Gebed, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

Vraag: Wat is jezelf wegcijferen? Wat betekent: jezelf wegcijferen tegenover de vrienden?

Antwoord: Het betekent dat ik mijn vrienden dien: Laat hen de Schepper in zijn volle glorie onthullen, terwijl ik hen alleen behulpzaam ben. Zij weten daar niet van. Op dezelfde manier maakt het een moeder niet uit of haar baby weet heeft van haar zorg en toewijding. Ze is hem volkomen toegewijd, zonder enige reserve. Op dezelfde manier wil ik alle vrienden helpen, zodat alles waar ze op hopen gerealiseerd wordt en zij en de Schepper daardoor in vreugde samen kunnen zijn.

En ik dan? Ik blijf de verborgen factor. Zoals de Schepper, die Zich achter alles wat er in deze wereld gebeurt, verbergt. Zo wil ik ook de gehele mensheid naar Zijn Goedheid leiden, op een verborgen wijze.

Wees uiterst voorzichtig: in deze benadering ligt grote trots op de loer.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 3/21/2012, “Introduction to TES“

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Baal HaSulam ‘Introductie tot de Studie van de Tien Sefirot’, item 116: “Degene aan wie het gebod van liefde door berouw vanuit liefde is verleend, wordt daarmee beloond, doordat zijn zonden tot verdiensten worden getransformeerd.”

Alles op ons pad bestaat uit vier niveaus. Helemaal onderaan is het gebroken verlangen om te ontvangen, namelijk de gebroken AHP. Dit wordt genoemd: ‘zonden’, overtredingen’. Op het volgende niveau bevindt zich het gebroken verlangen om belangeloos te geven, namelijk de gebroken Galgalta ve Eynaim (GE). Dit worden ‘fouten’ genoemd.

Daarboven bevindt zich de Machsom (barrière). Daarboven bevindt zich het gecorrigeerde verlangen om belangeloos te geven, GE. Dit is het niveau van Bina, ‘een onvoltooide rechtvaardige’, die 612 geboden vervult, dit is de staat van ‘Hafetz Hesed (HH)’, van Lishma. Tenslotte bereiken we het niveau van ‘één gebod’, het 613^e gebod: liefde. Hier spreken we al van het gecorrigeerde verlangen om te ontvangen.

Nadat men over de Machsom is gegaan, veranderen de fouten in geboden en de overtredingen in fouten. Door het stijgen naar het niveau van liefde, veranderen de overblijvende fouten in geboden in de gecorrigeerde AHP, en de geboden stijgen van het derde niveau naar GE.

Dus de ‘overtredingen’ zijn de verlangens om te ontvangen met het doel om te geven, die gebroken waren en veranderden in de verlangens om te ontvangen met het doel om te ontvangen, de gebroken, corrupte AHP. Terwijl de gebroken GE ‘fouten’ zijn.

Als we ons dit alles proberen voor te stellen, is het belangrijkste hierbij, dat wij binnen het raamwerk van de tien Sefirot blijven. Als wij in verwarring terechtkomen, moet dat toch in ieder geval plaatsvinden binnen duidelijke grenzen en niet in de ruimte van onze verbeelding.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 3/20/2012, “Introduction to TES”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Als wij voor elkaar garant staan, doen we dat in alles, in vreugde en verdriet. Want voor elkaar garant staan is niet alleen maar een document ondertekenen. Wij verbinden ons zodanig met elkaar, dat alle staten naar ons toekomen als één geheel. Zo werkt garant staan op een bank: als iemand niet betaalt, betaal jij, zonder enig bezwaar te maken.

En voor ons betekent het nog veel meer: Je moet meer van je vriend houden dan van jezelf. Het gebod van naastenliefde vereist dat je de ander op de plaats van jezelf neerzet. Dat is garant staan voor elkaar: een belofte waaraan je niet kunt ontkomen.

Het hogere Licht weet hoe eenheid tot stand gebracht kan worden, maar wij moeten zelf de weg ervoor banen. In het begin worden we partners en verbinden we ons met elkaar. Maar dat is nog steeds ‘wij’: meervoud en niet één. Daarna zal ons verlangen tot één versmelten, en deze complete eenheid zal boven ons aanwezig zijn, zoals een baby waar iedereen zich zorgen over maakt.

Er staat geschreven: “Het oog van de Schepper is op hen die Hem vrezen, op degenen die op Zijn zachtmoedigheid hopen” (psalm 33). Wij kijken voortdurend naar deze baby en helpen hem steeds vanuit het diepst van ons hart, we hopen dat hij nu groeit, dat hij helemaal gezond is, dat hij gelukkig is en zich goed voelt.

Op deze manier kijken wij naar onze baby, die zich boven ons bevindt en ons allen toebehoort. Wij zijn daar met zijn allen, met hart en ziel, in dat ene verlangen. In hem willen wij de levensgeest ontdekken: de Schepper.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 3/14/2012

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Omdat de wijsheid van Kabbalah een mens van het ‘animale’ niveau naar het ‘menselijke’ niveau laat rijzen (‘Adam’ – ‘mens’ komt van het woord ‘Domeh’: gelijk aan de Natuur, aan de eigenschap van liefde en geven), heeft een mens die omhoog rijst, te maken met het probleem dat hij ‘zich in het onbekende begeeft’. Als hulp om steeds weer naar een onbekende staat te rijzen, krijgen wij een spel, een oefening, om ons samen met de groep, op onze volgende, meer altruïstische staat voor te bereiden. En zelfs als wij falen, worden wij naar de juiste oplossing geleid: naar de bede om de kracht van belangeloos geven, zodat wij ons egoïsme kunnen overstijgen.

In onze tijd zou de hele mensheid deze methode van vooruitgang moeten kunnen toepassen, bij alles wat men doet. Wij zouden eveneens bereid moeten zijn tot staten van neergang, tot het voelen van fouten, om daardoor te gaan begrijpen, dat alleen de hogere Kracht van de Natuur ons nieuwe eigenschappen kan geven om op de juiste manier onszelf te onderzoeken, om tot resultaat te komen en aan onszelf te bouwen, evenals aan ons gezin, de maatschappij, aan educatie en economie.

Tot nu toe werden fouten en tekortkomingen door mensen niet erkend, alleen door Kabbalisten, omdat alleen zij boven de algemene natuur van de mensheid, het egoïsme, uitstegen naar de eigenschap van de Natuur, liefde. Maar nu moeten wij ons deze nieuwe, innerlijk houding eigen maken, naar onszelf toe, naar de mensen om ons heen en de wereld. We moeten aan onze kinderen onderwijzen, dat zij zich juist ontwikkelen door van hun fouten te leren.

Wij moeten niet alleen van onze fouten leren, maar ook begrijpen waar ze vandaan komen: van de komst van het nieuwe niveau, waarmee wij nog niet in overeenstemming zijn. Daarom betekent een fout (een neergang), dat we een gebrek aan overeenstemming  met de nieuwe staat hebben bereikt, en dit moet ons leiden naar een groot verlangen om deze nieuwe staat innerlijk te kunnen realiseren. Dit kunnen we in de groep bereiken, door te verlangen naar de alomvattende kracht van de Natuur en naar gelijkvormigheid aan deze kracht.

Filed under: Educatie, Groepswerk, Innerlijk Werk, Integrale Opvoeding - Geen reacties→

Het maakt niet uit hoezeer een mens zich inspant en wat hij ontdekt of doet, hij heeft een oneindig aantal kansen om fouten te maken als hij niet vasthoudt aan de authentieke Bron, die het Licht aan hem doorgeeft.

Hij merkt het zelfs niet dat hij een fout maakt. Onafhankelijk van zijn niveau: hij zal zijn als ‘een man die verdwaald is op het veld’ of ‘een dwalende ezel op het veld’ (het verlangen om plezier te ontvangen). Een mens moet bewondering koesteren voor de grootheid van de Bron van het Licht. Alleen met de hulp daarvan kunnen wij onze staat onderscheiden, de juiste richting bepalen en die richting op sturen.

Het Licht regelt dit alles voor ons en bestuurt ons, terwijl wij niet weten op wat voor niveau wij ons bevinden. In de spirituele wereld ontwikkelen wij ons altijd van staat naar staat, zonder ook maar enigszins te begrijpen waar wij ons op het moment bevinden. Dit komt omdat wij altijd omhoog rijzen van het verlangen om plezier te ontvangen naar het verlangen om belangeloos te geven. Wij veranderen onze intentie en daarom kunnen wij nooit weten wat er voor ons ligt, zelfs het kleinste stapje weten we niet.

Deze vooruitgang is uitsluitend mogelijk door geloof boven de rede. Het Licht kan jou alleen leiden als je Het vastgrijpt en aan de voorwaarden, die je gegeven zijn, voldoet. Dit is de essentie van al ons werk (MAN omhoog richten, het gebed), als wij alle voorwaarden voorbereiden, al onze verlangens en alles wat in ons vermogen ligt, zodat wij daarna alles aan het hogere Licht kunnen geven, in het volle vertrouwen dat Hij alles zal doen.

Dit vraagt van ons grote inspanning, maar tenslotte is dit alles het werk van het Licht en daarom wordt het het werk van de Schepper genoemd.

Daarom is het noodzakelijk om met zoveel mogelijk eerbied met Het Boek de Zohar om te gaan. Hoewel wij daar zeker nooit genoeg aan zullen voldoen, omdat een mens niet in staat is om deze hoge schittering, genaamd Zohar, werkelijk naar waarde te schatten. Maar probeer om elk woord als iets kostbaars te ervaren, alsof het je weer een beetje medicijn toedient, nog een druppeltje via het infuus, dat aan jou het levenselixer toedient.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 3/8/12, Writings of Rabash, “Purim”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Innerlijk Werk, Intentie, Zohar - Geen reacties→

Als een mens dichterbij de onthulling van de Schepper komt, voelt hij dat hij aan de voet van de Berg Sinaï staat. Enerzijds zijn daar al zijn kwade verlangens, anderzijds begrijpt hij, dat hij zijn verlangen om te ontvangen moet voorbereiden om de eigenschap van geven te verkrijgen, wat een afdruk is die Hij geeft. Dit is nodig om het Doel te bereiken en de Schepper te ontdekken. ‘Mens’ – Adam – betekent: ‘gelijk ‘ – Domeh aan de Schepper.

En zo maken wij, met elkaar, ons verlangen om te ontvangen gereed voor verschillende vormen van geven, zodat Zijn afdruk erin kan plaatsvinden. Dit is de staat van het geven van de Torah, waarover geschreven staat: “Jullie allen verschijnen vandaag …” Niet één, maar allen. Omdat wij de hogere Kracht alleen zullen onthullen in onze gezamenlijke eenheid.

Eigenlijk wordt er iets heel eenvoudigs van ons gevraagd: om de materie van ons verlangen voor te bereiden. Maar het is zo moeilijk voor ons, omdat het iets is dat niet meer tot onze wereld behoort. Het heet: wederzijdse insluiting, namelijk verbinding met elkaar. Wij moeten elkaar insluiten, namelijk met elkaar één geheel vormen, ons met elkaar verbinden door middel van ons verlangen, verder niets. Dan zullen wij de Makom (plaats) bereiken – die er vóór het breken van de kelim (vaten) was – waar het hogere Licht kan binnenkomen en Zijn afdruk kan maken.

Daarom maakt het niet uit wat we verder doen, als wij maar de juiste richting van verbinding aanhouden, om de Schepper te onthullen, zoals er geschreven staat: “Israel, de Torah en de Schepper zijn Eén.” ‘Israel’ is de mens, ‘Torah’ is de kracht van het Licht dat ons verbindt en ons brengt naar het punt van ‘liefde voor de naaste als voor onszelf’. En de ‘Schepper’ is de Wortel, de Oorsprong, die ons Zijn afdruk geeft als wij ons verenigen.

Zo sta ik aan de ene zijde, in de groep, en de Schepper staat aan de andere zijde. En als Hij en ik in staat zijn om elkaar in de groep te ontmoeten, vindt daar de onthulling plaats.

Op deze wijze komen wij verder. Al ons werk bestaat uitsuitend uit de voorbereiding hiervoor. Dit zal gebeuren als wij ‘allen samen staan’.

From the Arava Arvut Convention 2/23/12 Lesson #2

Filed under: Collectieve Ziel, Congressen, Eenheid, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Wij moeten onze intentie voor eenheid vasthouden, omdat alles wat wij kunnen bereiken in deze nauwkeurig gerichte intentie verborgen ligt. Wat wij tijdens de lessen horen is niet zo belangrijk, maar het is belangrijk dat wij tijdens de lessen voortdurend kunnen werken aan de eenheid met al onze vrienden, over de hele wereld. In de mate waarin wij ons inspannen om ons met elkaar te verenigen, komen wij verder, en hierin ligt onze gehele vooruitgang.

Als wij ons werk tijdens de les niet doen, kan het ons wel een soort begrip geven, ons een klein beetje verder brengen, maar dit zal geen spirituele ontwikkeling zijn.

Wij kijken deze week naar de opnamen van de lessen van het congres in de Arava. Er doet zich een vraag voor: kunnen wij tijdens het kijken een eenheid bereiken die nog sterker is dan wat wij daar hebben bereikt? En als dat niet zo is, zouden we dan niet beter weer de gebruikelijke routine van de lessen kunnen oppakken? Het antwoord is aan jullie.

Het allerbelangrijkste hierin bestaat uit constant werken aan eenheid. Het gaat niet over hoeveel ik begrijp (dit is volslagen onbelangrijk), maar over de mate, waarin ik mij inspan voor eenheid. Want juist binnen die eenheid zal het voor mij mogelijk zijn, om te voelen waarover gesproken wordt.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 2/28/12, “Questions and Answers”

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Gebed, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Het belangrijkste is om te gaan voelen, dat er geen wereld bestaat die van ons afgescheiden is, maar dat de hele wereld één groep is. Deze groep bestaat uit veel delen: uit verlangens en gedachten, die wij dichter bij elkaar moeten brengen en met elk ervan werken.

De hele natuur, behalve de mens, is afhankelijk van onze staat, van het niveau van gebrokenheid en verwarring in onze menselijke gedachten en verlangens, van het feit dat wij ver verwijderd zijn van deelname aan het werk in het gemeenschappelijke systeem, als partners. De gehele wereld, uitgezonderd de mens, is de afdruk van dit systeem, het gevolg ervan. De delen die om het innerlijke verlangen heen bestaan – de ‘mens’ genaamd – zijn er zuiver de kopie van, een toevoeging die rijst en daalt, samen met de bewegingen in de mens, die eraan werkt om zich te verbinden met het ene, enkele systeem.

Wij kunnen al zien dat de ontwikkeling van de mensheid, met alles wat daarin plaatsvindt, deze richting opgaat. De wereld ontwikkelt zich onbewust naar dit doel en voert zo het scheppingsplan uit. Wij bevinden ons nu in een vergevorderde fase, in een speciaal overgangsgebied tussen het niet en wel bewust zijn van de realisatie van dit plan.

Daarom maken wij, op elk niveau, een crisis in de wereld mee. In onze staat voelen we het ook op het menselijke niveau. De rest van de wereld ervaart het op het animale, vegetatieve en stille niveau. De crisis heeft tot doel om ons naar de verwerkelijking te brengen van het gehele proces, waarin wij ons bevinden.

De wereld die wij waarnemen is dus de projectie van ons bewustzijn. Deze wereld bestaat niet op zichzelf, maar is denkbeeldig, een illusie. Ons bewustzijn zal zich ontwikkelen en wij zullen gaan voelen, hoe delen van een verdeeld, gebroken verlangen zich met elkaar verbinden, zodat wij de wereld steeds meer juist door deze verbinding gaan voelen. Wij zullen alle andere delen, die om ons heen zijn, ervaren als slechts de schaduw van ons verlangen, dat tijdelijk bestaat via onze zintuigen en geleidelijk aan gaat verdwijnen.

Het proces dat wij nu meemaken, is uniek en ongelooflijk belangrijk. Het belangrijkste hierin is, dat het ons brengt tot de ontdekking van de motor, die het hele proces van ontwikkeling aandrijft, tot het programma daarvan. Hierna zullen wij de hogere Kracht ontdekken, de Schepper, die dit alles zo regelt om Hem te leren kennen aan het einde van dit proces, alsof Hij ons naderbij komt vanuit de mist, een wolk.

Alsof wij ons bewustzijn terugkrijgen en, nadat wij onbewust waren, tot handelen komen. Alsof wij uit de mist tevoorschijn komen en nu in staat zijn om de van elkaar gescheiden en gebroken delen – die wij waarnemen – met elkaar te verbinden, er één enkel beeld van te maken en zo te komen tot begrip en tot onze waarneming van de Schepper. Het beeld van de Schepper manifesteert zich in ons, zoals er geschreven staat: “Zijn Naam is over je uitgeroepen”.

Op deze wijze verkrijgen wij de eigenschap van verbinding, van geven aan elkaar, begrip en een heel sterke verbinding, alsof wij één persoon zijn. Dit is liefde. De afgescheiden delen, waarbij ieder deel zijn eigen functie heeft in het gezamenlijke systeem, smelten samen tot één geheel, dat voor één enkel Doel bestaat: de hogere Kracht onthullen en Deze in ons zichtbaar laten worden.

From the Daily Kabbalah Lesson 2/26/2012, Writings of Rabash

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Is het niveau, dat we bereikt hebben tijdens de conventie een krediet waarvoor we moeten werken of is dit het resultaat van onze voorafgaande inspanningen?

Antwoord: Er zijn zij, die het als een betaling hebben ontvangen en zij, die het als een voorschot hebben ontvangen. Voor iedereen gelden in zekere mate beide aspecten. Veel van wat wij nu hebben ontvangen is bedoeld om het van nu af aan te realiseren, zoals bij een voorschot. Aan ons is de mogelijkheid gegeven om iets te voelen van eenheid, van verbinding. Doelbewust werden er aan ons verschillende dingen door de Hemel gegeven, en met behulp hiervan hebben wij nieuwe waarnemingen gevoeld in onze onderlinge verbinding. Wij moeten begrijpen, dat dit werkelijk een geschenk is. Nu moeten wij met dit geschenk innerlijk aan het werk gaan en het realiseren.

Ik zie het persoonlijk meer als een krediet voor de toekomst, dat wij nu moeten realiseren. Ik onderschat al onze inspanningen niet, maar gezien de staat waar wij ons in bevonden, verdienden wij het niet. Wij hebben dit krediet ontvangen, omdat wij ons hebben ingespannen, wij hebben het niet als een uitbetaling gekregen, maar als een voorschot waar wij nu mee behoren te werken.

From the Daily Kabbalah Lesson 2/26/12, “The Purpose of Society”

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→