Vraag: Is het mogelijk om terug te gaan in de tijd? Kan ik terugkeren naar een staat waarin ik al geweest ben?

Antwoord: Zeker! De tijd wordt immers gedefinieerd als een aaneenschakeling van informatieve genen (Reshimot). Je kunt langs deze aaneenschakeling vanaf het begin tot het einde reizen en gaan waarheen je wilt. Wanneer je beschikt over het anti-egoïstische scherm, namelijk de mogelijkheid om in elke staat te bestaan, kun je elke Reshimo uitkiezen om te realiseren.

Uiteraard zou niemand vanuit een vergevorderd stadium willen terugkeren naar een eerdere staat. Dit zou geen enkele zin hebben, tenzij je voor een bepaalde tijd zou moeten afdalen om anderen te helpen, dat is: teruggaan om een verbinding met hen te maken.

Ik zou deze “ommekeer” echter uitvoeren door middel van een speciale Partzuf: “haar” genaamd (Searot). Ik blijf dan zelf in de vergevorderde staat, maar ik maak een “kleinere” kopie van mijzelf waardoor ik kan communiceren met degenen die zich beneden mij bevinden.

Niemand kan echter afdalen zonder reden, omdat het tegengesteld is aan het doel van de schepping. Hoe zou een spiritueel wezen zoiets kunnen doen?

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 6/20/2011, Talmud Eser Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Kabbalah Leraar - Geen reacties→

Vraag: Waarom heeft de Schepper niet een wil om te genieten geschapen, die eveneens in staat zou zijn om te geven? Waarom schiep Hij niet alleen geven zonder te willen ontvangen? Waarom moeten we deze eigenschap van geven zelf onthullen door te oefenen met onze vrije wil? Waarom hebben we deze “dubbele” houding ten aanzien van het schepsel nodig, waarbij materie zelf, de wil om te genieten, slecht en egoïstisch is, en de vorm die het moet bereiken goed is?

Antwoord: Wanneer ik deze beide, tegengestelde vormen op de juiste manier gebruik, is het dankzij deze tegenstelling, dat ik een correcte houding bereik tegenover de Gastheer. De correcte houding kan niet ontstaan wanneer ik geen contrast ken van het ene tegenover het andere, namelijk het verlangen om te geven, dat ik in mezelf kan ontwikkelen, tegenover het verlangen om te ontvangen, dat in de negatieve vorm, tegengesteld aan geven, in mij verankerd is.

Dus ik dank voor zowel de negatieve kwaliteit als de positieve, zowel voor de slechte staat als de goede. De negatieve vorm is immers noodzakelijk en correct, en samen voegen ze zich tot één vorm die leidt naar één Doel.

We zien in de stoffelijke wereld, dat atomen zijn opgebouwd uit een combinatie van twee tegengestelde ladingen: min, plus en neutrale deeltjes. Zo ontstaan er verbindingen tussen verschillende, tegengestelde elementen.

Dan voegen atomen zich samen tot verschillende structuren, moleculen en kristallen. Chemische elementen verbinden zich volgens hun valentie, dat wil zeggen: het aantal elektronen (de negatieve deeltjes) die zich bevinden in de buitenste schil en zo een verbinding kunnen maken. 

Elke vorm van leven is gebaseerd op unificatie en scheiding, op verbinding in allerlei vormen. Dit zijn allemaal manifestaties van de wil om te genieten. Als een molecule twee elektronen heeft, die vrij zijn om een verbinding met andere te maken, geeft dat aan dat deze molecule in staat is om een verbinding te maken. We spreken altijd over verlangen dat we meten, hetzij door het aantal vrije elektronen, of met betrekking tot krachten of andere kwaliteiten, zoals krachten van aantrekking en afstoting.

Als gevolg hiervan gaat het altijd over verlangen. Geel en groen licht, verschillende geluiden, water en de hemel zijn verschillende vormen van verlangen. Wij bevinden ons binnen dit verlangen. Er is niets anders geschapen dan verlangen.

Binnen dit verlangen, heb ik echter een gevoel van mijzelf en de wereld buiten mij: het levenloze, plantaardige, dierlijke en sprekende niveau, of in termen van de spirituele eigenschappen: “oorsprong, ziel, lichaam, kleding, paleis”, die ook verlangens zijn. Ik moet ze allemaal verenigen en beheren, zodat ik met hun hulp geven kan bereiken.

Het hele beeld van de werkelijkheid, de miljarden mensen, het universum, en de geestelijke werelden, geopenbaard in de verbinding tussen ons, zijn vormen van verlangen. Ik kan niets doen behalve meer en meer ontdekken van wat zich in dit systeem, in deze bol, bevindt. Het wordt aan mij geopenbaard, afhankelijk van de mate waarin ik in staat ben om te geven met behulp van al deze vormen van verlangen.

We leven in onze gevoelens en daarom begrijpen we niet wat het verlangen zelf is.Wij begrijpen wel: ”ik voel, ik wil”. Verlangen bestaat niet afzonderlijk, maar alleen zoals ik het waarneem. Het waargenomen verlangen is al “Ik”.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 6/21/11, “Preface to the Wisdom of Kabbalah”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Waarneming, Wetenschap - Geen reacties→

Het probleem ligt in het feit dat we niet begrijpen hoe ver we zijn verwijderd  van de eigenschap van geven. Elke kleine handeling brengt ons een stapje dichterbij het Doel. Zo komen we verder op dit pad, millimeter voor millimeter, en er kan geen enkele millimeter overgeslagen worden.

Het pad is nu voor ons verborgen. Tijdens deze maaltijd, bijvoorbeeld, gaan we door zo’n 20 à 30 millimeter Reshimot (herinneringen). Dit zijn er veel, maar niemand is zich ervan bewust. Zo zal het blijven tot we de ingang tot de spirituele wereld bereiken. Dan pas zullen we het voelen.

Nu is het, alsof we op weg zijn naar Madrid via een autoweg zonder verkeersborden en we weten niet hoeveel tijd we nog moeten reizen. Zo is het van het begin tot het einde van de reis, tot ik Madrid bereikt heb. Er lijkt onderweg niets te gebeuren, steeds dezelfde autoweg, bomen en landerijen.

We realiseren ons niet hoeveel kleine handelingen we elke seconde verrichten, die samen onze vooruitgang bepalen. Het is niet bij toeval dat er geen wegwijzers en kilometerborden langs de weg staan. De bedoeling hiervan is, dat een mens gaat leren om te genieten van de reis zelf. Als je dichterbij geven komt, moet je zelfs in de duisternis vreugde ervaren. Anders eis je een beloning.

Om deze reden moet een mens niet wachten op het einde van de weg: er is geen einde. Het pad eindigt wanneer je voor jezelf besluit: “Ik heb geen bestemming. Ik ben tevreden met wat ik heb. Het enige wat ik wil is vreugde beleven aan geven.” Je ontvangt de beloning als je ermee stopt deze op te eisen, dit betekent dat je het Doel bereikt hebt.

From the Talk during the Meal in Madrid 6/3/2011

Filed under: Innerlijk Werk - Geen reacties→

Tijd betekent in spiritualiteit een aantal handelingen die op het schepsel toegepast worden. We zien zelfs in onze wereld, waar we leven volgens de klok aan de muur en we navigeren op de zon, de maan en de aarde, dat we toch ook een persoonlijk gevoel van tijd hebben, bepaald door de intensiteit van handelingen.

Soms bevriest de tijd en lijkt de tijd stil te staan. Soms vliegt de tijd met een supersonische snelheid om. Tijd is onze persoonlijke indruk, die afhankelijk is van het aantal veranderingen die in ons plaatsvinden. Daarom bestaat er in feite geen tijd.

Het aantal veranderingen, dat we in onszelf moeten ervaren, van dit moment tot aan het einde van de correctie, wordt benoemd als 6000 niveaus of jaren: 2000 + 2000 + 2000. Daarnaast kan het ook worden gezien als de drie werelden van BYA (Beria, Yetzira, Assiya) waar doorheen we moeten opstijgen naar de wereld van Atzilut.

De opstijging naar de wereld van Atzilut, noemen we het voorbijgaan van de tijd, stap voor stap, van het ene jaar naar het volgende. Een “jaar” (Shana) is een transformatie (Shinuy), dezelfde cirkel, een omwenteling, alleen op een hoger niveau.

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 6/19/2011, Talmud Eser Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Wat kan je doen als je je heel zwak voelt en je familie en je omgeving je niet kunnen steunen, omdat zij het grote belang van het Doel niet voelen?

Antwoord: Baal HaSulam legt uit waarom wij zoveel moeilijkheden op het spirituele pad ervaren, in Shamati (“Ik hoorde”), Artikel 4: “Men komt tot een staat waarin het lijkt alsof de hele wereld stilstaat en hij alleen voelt zich, alsof hij niet behoort tot deze wereld en hij verlaat zijn familie en zijn vrienden om zich weg te cijferen voor de Schepper”.

Het is alsof iemand in de lucht hangt. Maar de Schepper doet dit alles voor hem met een bedoeling, zodat hij niet meer op zoek gaat naar een stevige basis om op te staan, maar in tegendeel gaat zoeken naar een manier om gelijk te worden aan de Hogere Kracht, in gedachten en ideeën, en gaat streven naar de Schepper om Zijn Geest in zich op te nemen. Met andere woorden: je moet ernaar streven om de Schepper als de kwaliteit van liefde en geven te onthullen in de verlangens van de ander, dan zul je boven je eigen verlangen uitstijgen door “geloof boven de rede”.

Als je het gevoel hebt, dat je in de lucht hangt, zonder de steun van je gewone, fysieke omgeving, is dit de uitnodiging aan jou om je te hechten aan de Schepper in geven. In plaats van te zoeken naar steun in rationele en logische bewijzen, moet je zoeken naar steun in “geloof boven de rede”.

Baal HaSulam zegt: Hiervoor is slechts één eenvoudige reden: “gebrek aan geloof” genaamd. Dit betekent dat men niet ziet voor wie men zich wegcijfert, men voelt namelijk het bestaan van de Schepper niet. Dit veroorzaakt zwaarte in hem”.  Maar anderzijds is dit de uitnodiging die we krijgen om de kwaliteit van geven te ontdekken: de Schepper.

Uit dat, waarop hier de nadruk gelegd wordt, zien we weer dat geloof de betekenis heeft van een duidelijke onthulling van de Schepper. Zien betekent geloven en van degene die Hem ziet, wordt gezegd, dat hij in Hem gelooft. Dit maakt duidelijk hoe vervormd de betekenis van deze woorden is geraakt en hoe verkeerd we de heilige teksten lezen. Ze zijn “heilig” omdat ze spreken over het bereiken en onthullen van de Schepper en Hij is heilig, Hij is de eigenschap van liefde en geven. Boeken die beschrijven hoe we deze eigenschappen kunnen bereiken, worden “heilige boeken” genoemd.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 4/28/2011. Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: De Torah vertelt ons een verhaal over hoe het volk dat door de woestijn trok, dreigde te sterven door gebrek aan water en hoe Mozes zich wendde tot de Schepper om hulp. De Schepper droeg Mozes op om naar een rots te gaan en daarmee te spreken, in de nabijheid van het gehele volk, dan zou deze rots hem water geven.

Maar in plaats van ermee te spreken sloeg Mozes met zijn staf op de rots en “water van disharmonie” stroomde eruit, zo genaamd vanwege ongehoorzaamheid aan de Schepper. Waarom gehoorzaamde Mozes, de leider van de gehele natie, niet aan de opdracht van de Schepper?

Antwoord: De rots is de grond, Malchut, het verlangen om genot te ontvangen, dit moet gecorrigeerd worden om gebruikt te worden “ten dienste van geven”. Deze correctie kan óf plaatsvinden in de vorm van een “klap” óf in de vorm van een “gesprek”, afhankelijk van het niveau. Op deze wijze kan het een daad van geven voortbrengen: het water dat eruit stroomt.

Water is de kracht, die leven geeft aan het verlangen om genot te ontvangen en het verandert dit in het verlangen dat ontvangt ten dienste van geven. Wanneer je “spreekt” met de rots, Malchut, maak je er contact mee via het menselijk niveau, het niveau van “spreken”, het niveau van Bina en het water dat je van daaruit ontvangt is vol leven, geven, genade (Hassadim).

Maar wanneer je erop slaat, ontvang je “water van disharmonie”. En hoewel het water is (het symbool van Bina, geven), is dit water niet vriendelijk (het draagt de kracht van Gevurot in zich), het is onder de invloed van Malchut gekomen. Dit is de oorsprong van alle tyfonen, overstromingen en tsunami’s. Al deze dingen zijn een weergave van de kracht van Bina, onder de controle van Malchut.

“Het volk” zijn alle privé verlangens en Mozes is de hoogste eigenschap, die de mogelijkheid heeft om het water van Bina te ontvangen door Malchut, het verlangen om genot te ontvangen, naar Bina te verheffen. Maar Mozes ziet, dat er niet genoeg kracht aanwezig is om alle andere verlangens, “het volk” genaamd, uit hun huidige staat op te tillen en ze, met hem samen, naar het niveau van Bina te brengen. Daarom slaat hij op de rots in plaats van op te stijgen naar een hoger niveau en ermee te “spreken”. In plaats van zich ermee te verbinden op het hogere niveau van “spreken”, verbindt hij zich er alleen mee op het niveau van “daden”.

Mozes werd bestraft voor deze ogenschijnlijke zonde. Maar we moeten begrijpen dat alle “bestraffingen” die in de Torah beschreven staan, correcties zijn. Hij was er eenvoudigweg niet toe in staat om het op een andere manier te doen, hoewel het op dat moment voor hem duidelijk was, dat hij het niveau van “spreken” moest bereiken: een bepaald niveau van verbinding tussen Malchut en Bina.

Een resultaat van zijn spirituele verwerkelijking is: “De Schepper zegt hem”. Maar het is gemakkelijker om dit snel en correct uit te voeren op het niveau van actie en hij ziet geen enkele andere mogelijkheid voor correctie.

Daarom werd Mozes gedwongen om te “zondigen”, en zijn correctie is aanwezig in zijn “straf” dat hij het land Israël niet mag betreden. Hij sterft als hij tot aan de grens is gekomen. Hoewel hij niet in staat was om het land in te gaan (het is zijn niveau niet), wordt hij “een trouwe gids” genoemd en het hoogste dat hij kan bereiken is Bina. Anderen volgen na hem.

Een grens is de lijn, waar ik ophoud met mijn daden van geven, omdat mij de kracht van de intentie daartoe ontbreekt. Dit dwingt mij te stoppen en mijn verlangen niet langer te gebruiken: ik leg mijzelf een beperking op.

Sterven betekent: niet in staat zijn tot daden van geven.

From the Lesson on Weekly Torah Portion 6/27/2011

Filed under: Innerlijk Werk, Thora, Zohar - Geen reacties→

Kabbalah boeken gebruiken verschillende beelden om de verbinding tussen Malchut en Bina te beschrijven. Zij gebruiken bijvoorbeeld het beeld van een bron, leeg of vol water. Een lege bron, Malchut, gebruikt alles en blijft leeg. Terwijl een bron vol water de juiste verbinding is tussen Malchut en Bina. Anderzijds rijst het verlangen van Malchut naar Bina, naar de hemel, en krijgt het van daaruit water. Daarom regent het.

Een andere beschrijving van de verbinding tussen Malchut en Bina is “een rood kalf”, een reinigend offer, waarvan de as sommigen reinigt en, in tegenstelling daarmee, anderen onrein maakt. Al deze overgangen hebben betrekking op de wijze waarop Bina en Malchut elkaar bevatten: óf Bina wordt opgenomen door Malchut, óf Malchut door Bina en de mate van rein of onrein zijn wordt bepaald door welke van deze twee het sterkste is, omdat de ene verbinding zuiverheid brengt en de andere onzuiverheid.

Het “kalf” symboliseert de kracht van Bina, de kracht van geven, omdat het melk geeft (het Licht van Hassadim, Genade). Maar als het rood (Adama) is, wat betekent dat het verbonden is met de aarde (Edom), is het vermengd met Malchut. En wanneer de krachten van geven en ontvangen, Bina en Malchut, zich met elkaar verbinden, bepaalt de mens wat de kracht zal zijn die daaruit voortkomt.

Als de mens zichzelf wil corrigeren en geven wil bereiken, zal hij de kracht van geven juist ontvangen uit deze verbinding van krachten, “een rood kalf” genaamd en hij zal zichzelf zuiveren. Maar als hij al zuiver was, wordt er een nieuw, egoïstisch verlangen in hem onthuld en als hij nog niet in staat is om ermee te werken, wordt hij onzuiver.

De Torah geeft ons gedetailleerde instructies over het vinden van een rood kalf en het verbranden ervan en over wat er vervolgens gedaan moet worden met de as. Dit zijn geen eenvoudige handelingen, omdat geen ervan in onze wereld bestaat, hoewel wetenschappers op zoek zijn naar de sporen van een rood kalf om te bewijzen dat het eens bestond, maar nu is het verdwenen.

In de tijden van de Tempel bevond de hele natie zich op een spiritueel niveau, dankzij de Wijsheid van Kabbalah, zoals er geschreven staat: “Iedere adolescent kende de wetten van onreinheid en reiniging”, namelijk het verschil tussen egoïstisch ontvangen en de kracht van geven. Met andere woorden: hun niveau stemde overeen met de verbinding tussen Bina en Malchut, “een rood kalf” genaamd en zij konden begrijpen waar de Torah naar verwijst.

De gehele Torah is een beschrijving van de volgorde van correcties, een “instructie” (Oraa) over de correctie van de ziel.

From the Lesson on Weekly Torah Portion 6/27/2011

Filed under: Innerlijk Werk, Thora, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Waar zouden we allemaal met elkaar aan moeten denken, de hele wereldgroep, als we een “Unity Day” (Dag van Eenheid) hebben? Hoe kunnen we ons verenigen?

Antwoord: Ieder mens moet naar de diepte van zijn wezen gaan en daar het koord voelen, dat hem met anderen verbindt, het innerlijk netwerk dat tussen ons bestaat. Bovendien kan het gaan over mensen die in deze wereld zijn en over hen, die niet langer hier zijn, want dit is een netwerk tussen verlangens, tussen zielen en niet tussen fysieke lichamen.

Baal HaSulam en alle grote Kabbalisten van de afgelopen duizenden jaren zijn hier, in deze verbinding. Ze zijn allen samen met ons, ingebed in ons gezamenlijke netwerk. Wij zijn met miljoenen op het ogenblik, maar in werkelijkheid zijn we met nog veel meer, omdat al deze zielen, door de gehele geschiedenis van de mensheid heen, bij ons zijn met een totaal van honderden miljoenen zielen. En zij vormen allen samen een enorm grote, spirituele kracht.

Als we ons met elkaar willen verbinden in dit netwerk, zullen we elkaar natuurlijk niet alleen beïnvloeden en een deel worden van dit netwerk, zodat ieder dit zal verkrijgen voor zijn eigen spirituele groei, maar we zullen eveneens alle mensen op aarde beïnvloeden, zij zullen, zonder dat ze het voelen, er onbewust op afgestemd raken. We zullen hen wakker gaan maken.

Laten we daarom beginnen om met elkaar de overeenstemming te bereiken, dat we ernaar verlangen onze gezamenlijke verbinding duidelijk te voelen.

From the lecture on Unity Day, 6/26/11

Filed under: Collectieve Ziel, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Lichaam en Ziel, Spiritualiteit - Geen reacties→

Shamati (“Ik Hoorde”), No. 166: “Twee Onderscheidingen in Wat Wij Kunnen Bereiken”: Er zijn twee onderscheidingen: 1) De aaneenschakeling van de werelden, die van Boven naar beneden neerdalen. 2) En die van beneden naar Boven.

Het eerste onderscheid: “dat God heeft geschapen en vervuld”. Dit betekent dat de Schepper voor ons een plaats heeft voorbereid voor werk. Het tweede onderscheid: wanneer we beginnen ons met dit werk te verbinden en ons erin “kleden” van beneden naar Boven. Voor we echter een niveau hebben voltooid, kunnen we nog niets zeker weten. Dit wordt genoemd: “eerst leren, later begrijpen”.

Iemand die klein is en begint brood te eten, weet alleen nog maar van brood en heeft er geen verdere kennis over. En als hij begint te groeien, begint hij te begrijpen dat er een oorzaak is voor dat brood, die de vorm van het brood tot stand heeft gebracht ….

Zo ontwikkelt hij zich, totdat hij komt tot een staat, waarin het tarwe in de hand wordt genomen en gezaaid wordt in de aarde. Tot aan dat moment kan hij alleen van het brood ontvangen, dat betekent: het brood, dat in de wereld bestaat, verminderen. Maar later weet hij al hoe hij eraan kan toevoegen.

Als ik gewoon een stuk brood pak en ervan begin te eten, zal ik ervan genieten in de mate waarin het genot beantwoordt aan mijn verlangen en verder niets. Dan begin ik erover na te denken waar het brood van gemaakt is. Dat is het stadium daarvoor. Om dat stadium te bereiken, moet ik me erin verdiepen, er naartoe opstijgen en het bereiken.

Er was een fase die aan het brood vooraf ging, het deeg, bijvoorbeeld. Ik moet verdergaan en leren over het bestaan daarvan. Ik overstijg mijzelf één stap, van het brood naar het deeg en ik bereik wat er gebeurde tijdens de uitbreiding van Boven naar beneden, van het deeg naar het brood.

Vervolgens stijg ik hoger, van het deeg naar meel en water en ik ontdek dat het deeg daarvan gemaakt is. Dan stijg ik nog hoger en ik begrijp uit welke bron het water is genomen en dat het meel van graan gemaakt is. Waar komt het graan vandaan?

Zo stijg ik hoger en hoger, totdat ik de bron bereik. Vanuit mijn perspectief ging ik naar de oorsprong, maar ik begrijp dat de niveaus vanuit de oorsprong naar mij neerdaalden, totdat zij “het brood” bereikten.

“Brood” betekent genot. Ik onderzoek al die tijd mijn verlangen: het is genot of gebrek daaraan, de oorzaak dat ik niet geniet en hoe ik genot kan bereiken. Ik heb niets anders om te onderzoeken. Ons hele leven en onze gevoelens draaien hierom.

Door mijn daden bereik ik de oorsprong van de houding die ik naar mezelf heb, mijzelf, en dit gehele pad van Boven naar beneden, wat tevens mijn terugkeer van beneden naar Boven inhoudt. Als ik de oorsprong bereik, bereik ik de ware staat van zijn. Alle voorafgaande staten die ik ontdekte, waren tot aan dat moment (dat ontstond gedurende de afdaling van Boven naar beneden en tijdens mijn opstijging naar de oorsprong) alleen nodig, om deze enig bestaande staat te ontdekken.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 6/27/2011, Shamati #166

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Baal HaSulam, “Matan Torah (Het Geven van de Torah)”: Dus dat schepsel ontwikkelt zich en komt verder via de niveaus van de hierboven besproken verrukkingen, totdat het alle overblijfselen van eigenliefde verliest en alle geboden zich in zijn lichaam openen en hij al zijn daden uitsluitend uitvoert om te geven, zelfs de noodzakelijke dingen die hij ontvangt vloeien in de richting van geven, op die manier kan hij geven. Daarom zeggen onze wijzen: “De geboden werden alleen gegeven om de mensen te zuiveren.”

Door het principe “heb je vriend lief als jezelf”, komen we aan het einde van het pad: tot verbondenheid. Of we het nu willen of niet, dit moeten we bereiken. Onze vrije keus bestaat eruit dat we snel verder kunnen komen, dit kunnen we doen door een goed gebruik te maken van onze omgeving. Anders zal de natuur ons vooruit duwen en ons er zo toe dwingen – en dan willen we, hoe dan ook, sneller vooruitkomen dan de natuur.

Hoe komen we verder? We komen verder door onze innerlijke ontwikkeling. Hoe gebeurt dat? Het vindt plaats door “de Torah en de geboden”, namelijk door de methode van correctie, waarmee we onszelf moeten zuiveren. Natuurlijk spreken we niet over uiterlijke acties van deze wereld. Baal HaSulam haalt een citaat aan uit de Gemara om ons dit duidelijk te maken: Er wordt namelijk van ons gevraagd om de innerlijke correctie van onze eigenschappen waar te maken. Dit betekent, dat onze onderlinge verhoudingen uitsluitend op geven gericht moeten zijn, op hetzelfde niveau als dat van de Schepper.

Hoe kunnen we dat bereiken? Dat gebeurt in fasen. Eerst weet een mens niets, als een kind dat net begint te groeien. Dan krijgt hij langzamerhand uitleg en hij begrijpt steeds meer. Uiteindelijk hangt alles van de omgeving af, van uitleg, inspanningen die verricht worden tijdens zijn ontwikkeling en van zijn eigen inspanningen als hij de toegewezen taken uitvoert.

De essentie is, dat een mens wordt geleerd om in zijn omgeving te zijn en deze correct te gebruiken, volgens het principe: “Ik schiep de kwade neiging en Ik schiep de Torah als een kruid”. De kwade neiging wordt namelijk in de omgeving ontdekt, er is geen andere mogelijkheid.

Daarnaast is de Torah als “een kruid” vereist, namelijk: het Licht dat Corrigeert. Een mens voelt het kwaad met betrekking tot het Licht. Het Licht legt mijn vaten open en ik vraag of ze gecorrigeerd worden. Dan vult het Licht ze.

Zo komt een mens, stap na stap, tot correctie.

From the 5th part of the Daily Kabbalah Lesson 6/27/2011, “Matan Torah (The Giving of the Torah)”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→