Vraag: Waarom heeft de Schepper niet een wil om te genieten geschapen, die eveneens in staat zou zijn om te geven? Waarom schiep Hij niet alleen geven zonder te willen ontvangen? Waarom moeten we deze eigenschap van geven zelf onthullen door te oefenen met onze vrije wil? Waarom hebben we deze “dubbele” houding ten aanzien van het schepsel nodig, waarbij materie zelf, de wil om te genieten, slecht en egoïstisch is, en de vorm die het moet bereiken goed is?

Antwoord: Wanneer ik deze beide, tegengestelde vormen op de juiste manier gebruik, is het dankzij deze tegenstelling, dat ik een correcte houding bereik tegenover de Gastheer. De correcte houding kan niet ontstaan wanneer ik geen contrast ken van het ene tegenover het andere, namelijk het verlangen om te geven, dat ik in mezelf kan ontwikkelen, tegenover het verlangen om te ontvangen, dat in de negatieve vorm, tegengesteld aan geven, in mij verankerd is.

Dus ik dank voor zowel de negatieve kwaliteit als de positieve, zowel voor de slechte staat als de goede. De negatieve vorm is immers noodzakelijk en correct, en samen voegen ze zich tot één vorm die leidt naar één Doel.

We zien in de stoffelijke wereld, dat atomen zijn opgebouwd uit een combinatie van twee tegengestelde ladingen: min, plus en neutrale deeltjes. Zo ontstaan er verbindingen tussen verschillende, tegengestelde elementen.

Dan voegen atomen zich samen tot verschillende structuren, moleculen en kristallen. Chemische elementen verbinden zich volgens hun valentie, dat wil zeggen: het aantal elektronen (de negatieve deeltjes) die zich bevinden in de buitenste schil en zo een verbinding kunnen maken. 

Elke vorm van leven is gebaseerd op unificatie en scheiding, op verbinding in allerlei vormen. Dit zijn allemaal manifestaties van de wil om te genieten. Als een molecule twee elektronen heeft, die vrij zijn om een verbinding met andere te maken, geeft dat aan dat deze molecule in staat is om een verbinding te maken. We spreken altijd over verlangen dat we meten, hetzij door het aantal vrije elektronen, of met betrekking tot krachten of andere kwaliteiten, zoals krachten van aantrekking en afstoting.

Als gevolg hiervan gaat het altijd over verlangen. Geel en groen licht, verschillende geluiden, water en de hemel zijn verschillende vormen van verlangen. Wij bevinden ons binnen dit verlangen. Er is niets anders geschapen dan verlangen.

Binnen dit verlangen, heb ik echter een gevoel van mijzelf en de wereld buiten mij: het levenloze, plantaardige, dierlijke en sprekende niveau, of in termen van de spirituele eigenschappen: “oorsprong, ziel, lichaam, kleding, paleis”, die ook verlangens zijn. Ik moet ze allemaal verenigen en beheren, zodat ik met hun hulp geven kan bereiken.

Het hele beeld van de werkelijkheid, de miljarden mensen, het universum, en de geestelijke werelden, geopenbaard in de verbinding tussen ons, zijn vormen van verlangen. Ik kan niets doen behalve meer en meer ontdekken van wat zich in dit systeem, in deze bol, bevindt. Het wordt aan mij geopenbaard, afhankelijk van de mate waarin ik in staat ben om te geven met behulp van al deze vormen van verlangen.

We leven in onze gevoelens en daarom begrijpen we niet wat het verlangen zelf is.Wij begrijpen wel: ”ik voel, ik wil”. Verlangen bestaat niet afzonderlijk, maar alleen zoals ik het waarneem. Het waargenomen verlangen is al “Ik”.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 6/21/11, “Preface to the Wisdom of Kabbalah”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Waarneming, Wetenschap | Add Comment/Ask Question→