Vraag: Waarom is het zo belangrijk dat er geen samenhang is tussen mijn daden en een beloning?

Antwoord: Omdat je op een andere manier niet kunt komen tot geven en je natuur overstijgen! Je moet om de beloning boven je natuur vragen, voorbij je natuur en aan jezelf bouwen tot “Geven om te Geven” (Hafetz Hessed), zonder enige compensatie voor je ego op te eisen.

Het is noodzakelijk om in onbaatzuchtig geven te zijn, in de zuivere Bina, boven alle handelingen uit, zelfs wanneer je in het uitvoeren van je daden, vanuit je wil om te ontvangen, nog een beloning verwacht. Het is werkelijk volledig onmogelijk om daden uit te voeren en er geen enkele beloning voor te verwachten, om boven de egoïstische berekening te blijven.

Daarom bereiken we, dankzij de omgeving en door alle mogelijkheden te gebruiken die we hebben, een staat waarin we dringend vragen aan de Schepper om ons het vermogen te geven geen beloning voor onszelf te vragen. Ik weet niet hoe Hij dat zal doen en ook niet wat het is, ik heb geen idee hoe ik deze daden van geven zal kunnen uitvoeren, maar ik wil het!

Deze vraag ontwikkelen we voortdurend in onszelf: van niveau nul tot het hoogste, vierde niveau, in elke fase, bij elk onderzoek. Zo komen we verder tot we de oprechte, dringende vraag bereiken, die tenslotte deze eigenschap in ons zal onthullen. En vanaf dat moment beginnen we te begrijpen wat het is om in geven te zijn – wat een werkelijk wonder is ….

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/27/2011, Shamati #50

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Hoe weet je of je je voldoende inspant?

Antwoord: Inspanningen worden gewoonlijk gedaan boven de rede, boven het weten, als het een mens toelijkt, dat alles buitengewoon moeilijk en onmogelijk is en dat hij genoeg moeilijkheden heeft. Hij gelooft zijn leraar, met zijn “dwaze ideeën” niet langer of ook niet de Schepper, Die verborgen is, wat het onmogelijk maakt om hem te vertellen wat Hij van hem verlangt. Hij heeft veel klachten over de groep als geheel en over iedere individuele persoon.

Tegelijkertijd moeten we echter zeggen, dat dit beeld dat ik zie, alleen mijn eigen fouten weergeeft, mijn egoïsme! Want in werkelijkheid besta ik in de wereld van Ein Sof (Oneindigheid). De groep bestaat uit de zielen, waarmee ik volledig verbonden ben. En de leraar is het deel boven ons, dat ons leidt naar de verbinding met de zielen die al gecorrigeerd zijn, zodat we, samen met hen, de zielen kunnen corrigeren die dat nog niet zijn. En de Schepper zal tussen ons onthuld worden, want Hij is nu verborgen voor ons eigen bestwil.

Als een mens zich deze situatie correct voorstelt, als hij begrijpt dat deze wereld denkbeeldig is en dat het noodzakelijk is om dieper door te dringen in dit schijnbeeld, tot de innerlijke vorm ervan, zodat we de koorden ontdekken, die ons verbinden – zoals we dat zien aan de achterkant van een borduursel – zal hij alles kunnen zien zoals het werkelijk is en om verandering vragen.

Hij zal volmaaktheid ontdekken door met alle verlangens in harmonie te zijn, met andere woorden: met de groep en de Schepper, de eigenschap van geven. Hij zal voelen dat hij op deze manier volmaaktheid heeft bereikt en dat er niets groters is dan dit, geen behoefte of verlangen naar iets groters, omdat dit voor hem de meest volmaakte staat is!

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/24/2011, Shamati #187

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Kabbalah Leraar - Geen reacties→

Vraag: U hebt gezegd dat consumptievermindering noodzakelijk is om de wereldwijde crisis op te lossen. Wat is het verschil tussen minimale consumptie en noodzakelijke consumptie? Kan bijvoorbeeld een horloge, dat zo’n duizend euro kost, worden beschouwd als iets noodzakelijks?

Antwoord: Deze vraag is niet eenvoudig, ik zou zelfs willen zeggen dat er een addertje onder het gras zit. Laat ik het uitleggen met een 2000 jaar oude, Kabbalistische parabel.

Er waren eens twee vrienden. De één was rijk en de ander behoorde tot het gemiddelde, maar ze waren beiden op het spirituele niveau. Op een dag ging de rijke man failliet, toen ging zijn vriend als bediende bij hem werken om hem te voorzien van het noodzakelijke niveau van bestaan, waaraan hij gewend was. Dat kwam omdat zijn vriend daarvoor bedienden had en toen hij ze kwijt was, had hij het gevoel, dat hij iets noodzakelijks kwijt was.

Dit is een interessant voorbeeld, maar het is niet geschikt voor onze tijd, omdat de natuur ons tot iets anders verplicht. Wij hebben geen andere keuze dan onze consumptie te beperken, want anders verwoesten we de planeet aarde. We moeten niet alleen onze behoeften verminderen, maar we moeten een situatie bereiken, waarin we ons graag van onze noodzakelijke behoeften zouden willen ontdoen, maar waarin we nu eenmaal verplicht zijn om ons ervan te voorzien, omdat we in deze wereld, in onze lichamen, leven.

Ik heb een groot verlangen, waaronder ook het levenspeil van mijn dagelijkse leven valt, waarin ik zowel mijn fysieke noodzakelijke behoeften heb als mijn maatschappelijke behoeften: zoals onderwijs, cultuur, vakanties en reizen. Niemand zegt, dat je dit moet opgeven. Je hebt een appartement nodig en alles wat daarbij hoort, een vrouw, kinderen, enzovoort.

Het probleem zit in onze consumptie boven de norm. Wanneer je de wetenschap van Kabbalah bestudeert, zal je onwillekeurig niet méér consumeren dan wat nodig is, omdat voor jou geestelijke vervulling het belangrijkste is. Daarom ben je blij als je deze buitensporige verlangens niet in jezelf ontdekt en je zou zelfs blij zijn, als je je kon ontdoen van de normale wensen, maar je hebt ze nodig om te kunnen bestaan. Dit is wat we noodzaak noemen.

From the 1st lesson at the Madrid Convention 6/4/11

Filed under: Congressen, Crisis, Economie, Lichaam en Ziel, Spiritualiteit - Geen reacties→

Baal HaSulam, De Studie van de Tien Sefirot, Deel 1, “Overzicht van Vragen over de Onderwerpen”: Vraag 93: Wat is de oorsprong van elke corruptie? De Shinui Tzura (de ongelijkheid van vorm) van de wil om te ontvangen met de Maatzil (Degene uit Wie alles voortkomt).

We onderzoeken onszelf altijd met betrekking tot de Schepper, want we hebben geen andere norm. In het begin heeft het schepsel, dat “uit het niets” geschapen is geen referentiekader in die leegte. Het schepsel dat “uit het niets” geboren is kan zichzelf alleen testen met betrekking tot “bestaan uit bestaan”, met betrekking tot het Licht.

We hebben geen andere manier om vast te stellen wat goed en wat kwaad is. Alle eigenschappen die we in onszelf ontdekken zijn bedrieglijk: voorlopig bestaan ze op zichzelf en worden ze alleen door onze verbeeldingskracht gedefinieerd.

Een echte beoordeling is alleen mogelijk door twee tegenstellingen, die dus haaks op elkaar staan, te vergelijken. Totdat het schepsel de Schepper onthult, zich tegengesteld aan Hem ervaart en zichzelf beoordeelt in vergelijking tot Hem, heeft het schepsel geen mogelijkheid om te weten wat het is, waar het zich bevindt en in wat voor staat het is.

Elke beoordeling wordt gedaan met betrekking tot het beeld van de Schepper, het beeld van de Gever, dat we in onszelf kunnen verwerkelijken. Maar we kunnen dit beeld in onszelf alleen verwerkelijken als we een restrictie aanbrengen en in geven en verhulling blijven met betrekking tot de anderen.

Daarom wordt ons een groep gegeven als referentiekader, waarin we dit alles kunnen oefenen. En dan zullen we in ieder geval in staat zijn om te weten door welke staten we van moment tot moment gaan. Hoe ik de groep beoordeel – of ik denk dat ik meer of minder ben dan zij, de soort verhouding die ik met hen wil hebben en of ik de Schepper zoek temidden van ons of buiten ons – bepaalt de staat van mijn bestaan.

Ik moet mijn huidige staat beoordelen uitgaande van mijn houding ten opzichte van de vrienden!

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/2011, Talmud Eser Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

In het hoofd van elk niveau (Rosh) vindt er een botsing plaats tussen het Licht en het scherm, namelijk: tussen de intentie “ten behoeve van geven” en het genot dat meteen gevoeld wordt in de wil om te genieten. Direct genot is zoiets als in mijn mond iets lekkers hebben en deze smaak is dan direct verbonden met mijn verlangen.

Maar nu moet ik een stoot toebrengen, ik moet namelijk een nieuwe overweging aangaan: mijzelf plaatsen tussen het genot en het verlangen die beide in mij aanwezig zijn. Ik moet er tussenin gaan staan en ze een nieuwe vorm van verbinding geven, omdat ik uit beide de Schepper wil bouwen, zodat ze met elkaar omgaan vanuit geven!

Dit wordt een stoot (Hakaa) genoemd, omdat ik deze directe verbinding tussen genot en verlangen verstoor. En daarmee bouw ik het hoofd van het niveau.

Het “gelaat” van de Partzuf is de vorm van geven, die een mens heeft gebouwd met de nieuwe verhoudingen die hij wil toepassen tussen genot en verlangen. Hij staat er tussenin en laat ze niet in direct contact met elkaar komen, omdat hij wil dat ze met elkaar in contact treden in de vorm van geven. Zo bouwt hij de vorm van de spirituele Partzuf.

De vorm van de Partzuf wordt namelijk gebouwd op basis van de nieuwe verhouding tussen genot en verlangen. Daarna wil de Partzuf alle andere delen van genot en verlangens, die niet in staat waren om de vorm van geven – de vorm van de Schepper – aan te nemen, niet meer accepteren. Dan blijkt dat hij achterblijft met een overmaat aan verlangens en Licht waar hij geen rekening mee had gehouden.

Dan ontstaat de botsing tussen deze achtergebleven vorm die direct reageerde, deze overgebleven, afgescheiden Partzuf – waarin verlangen en genot direct met elkaar verbonden zijn – en de nieuwe, heilige Partzuf die gebouwd is en die de juiste verbinding bevat tussen verlangen en genot, die samen een “gelaat” vormen. En een mens voelt de botsing tussen deze twee vormen: tussen alles voor zichzelf ontvangen, waartoe de Schepper hem overhaalt, en de nieuwe vorm van geven, die hij zojuist tot stand gebracht heeft. De wederzijdse botsing tussen deze twee krachten heet: “de botsing tussen Omgevend en Innerlijk Licht”.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 7/20/11, “Preface to the Wisdom of Kabbalah”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Na de Tzimtzum (Restrictie), als Malchut (de 4e fase, Behina Dalet) besluit dat het gelijkvormigheid met de Schepper moet bereiken, begint het zichzelf te onderzoeken om te zien uit welke delen en niveaus het bestaat. Zo verdeelt het zichzelf in werelden, Partzufim en Sefirot, totdat het zichzelf volledig verwerkelijkt als een kli (vat) die in deze wereld neerdaalt.

Elke keer als het zichzelf beter begint te leren kennen, verbergt het zichzelf in diezelfde mate. Op die manier komen we in deze wereld, de laagste en donkerste van alle werelden, de wereld waar alles voor ons het meest verborgen is. En van hieruit, vanuit deze duisternis, beginnen we verlangens te ontdekken, en het Licht, om zo terug te kunnen keren.

Malchut heeft twee verlangens: om gelijkvormig te worden, zich te hechten aan de oorsprong, de wortel, maar ook om onafhankelijk te blijven en zelfvoorzienend. En onafhankelijkheid is alleen mogelijk als er weerstand is. Daarom wordt dit “eenwording na afstoting” genoemd (Zivug de Haka’a).

Het verlangen om de oorsprong te bereiken heet “eenwording” (Zivug). En het  “afstoten” (Haka’a) komt voort uit het verlangen om de eigen onafhankelijkheid te behouden, om zichzelf niet met het Licht te vullen ten bate van zichzelf, maar alleen om te geven. Dan wordt het verlangen beschouwd als geven en niet als ontvangen.

We moeten onszelf identificeren met Malchut de Ein Sof (van Oneindigheid), omdat wij de delen ervan zijn. Dit betekent, dat we het verlangen moeten hebben om te handelen zoals Malchut handelt, dat we de Gastheer vreugde willen brengen, net zoals Hij ons vreugde wil brengen. We moeten Malchut de Ein Sof nooit vergeten, omdat we in dit punt gevat zijn en er permanent in bestaan.

Het maakt niet uit waar ik ben (alleen, in de groep of tijdens disseminatie). Ik ben altijd in het punt van Malchut de Ein Sof, dat besloot een gever te zijn, zoals de gast in relatie tot de Gastheer. Daarom moeten we ons hechten aan dit punt en maakt het daarbij niet uit waar we mee bezig zijn. Alles wat we doen, doen we om Hem vreugde te geven, precies zoals Hij ons vreugde geeft.

Maar hoe weet ik dat Hij mij genot geeft? Daar, in dit punt, onthulde Malchut het. En als ik ernaar streef, zal ik mij er deel van voelen en zal ik dit ook onthullen.

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/19/2011, Talmud Eser Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Shamati #174 “Verhulling”: Wat verhulling betreft, dit is een correctie, als deze er niet zou zijn, zou de mens niet in staat zijn om ook maar enige volmaaktheid te bereiken, omdat hij het niet waard zou zijn om de belangrijkheid hiervan te bereiken.

We werden door het Licht geschapen als de wil om te genieten en daardoor zijn we volledig onder de invloed hiervan en voelen we ons eigen bestaan niet. We voelen vandaag de dag ons bestaan nog niet. Wat we wél voelen is een misleidende waarneming, omdat het uitsluitend mogelijk is om jezelf afgescheiden, op een afstand en afgezonderd te voelen als je tegenover degene staat van wie je afgescheiden bent.

Maar we voelen niet dat we tegenover de Schepper staan, het Licht, en daardoor kunnen we onszelf niet ervaren als bestaand. We zijn immers gedwongen om alles waar te nemen vanuit het contrast van tegenstellingen zoals: “ik” en iets buiten mij. Met betrekking tot dit “buiten mij”, kan ik dan vaststellen wie ik ben.

Maar ondertussen blijf ik alleen, als iets dat alleen in mijzelf is. Ik kan niets over mijzelf zeggen, omdat er niemand is met wie ik me kan meten in relatie tot mezelf.

Daarom wordt een mens nog geen schepping genoemd, voordat hij zichzelf een halt kan toeroepen en zijn ego kan beperken, dat wil zeggen, voordat hij “de Machsom overgaat” (de grens naar de spirituele wereld) en tegenover de Schepper staat. Dit is nog de tijd van voorbereiding, waarin we volkomen begeleid worden van Bovenaf.

Pas wanneer we zo ver zijn, dat we de verhulling, die tussen ons en de Schepper bestaat, op ons nemen, groeit er een afstand tussen Hem en ons en ontvangen wij een onafhankelijk bestaan. De verhulling maakt het hogere Doel belangrijk voor mij. In de mate waarin ik deze eigenschap wil bereiken en er niet toe in staat ben, omdat deze verborgen is, voel ik het grote belang ervan.

Tenslotte kom ik tot het punt, dat ik de verhulling begin te waarderen, omdat dit mijn kli (vat) voor het Licht wordt. Er staat geschreven: “Wijsheid (Hochma) wordt gegeven aan degene die bescheiden is”. Omdat ik mijn wil zo heb veranderd, dat ik ervan geniet dat ik bescheiden ben, kan ik het Licht van Hochma, dat tegenover mij staat, bereiken en het ontvangen in het Terugkerende Licht, om te geven.

Daarom vergroot verhulling mijn spirituele kli “620” maal en geeft dit mij een nieuwe behoefte: in plaats van genot wil ik de belangrijkheid van de Gever bereiken. Alle eigenschappen van de spirituele kli zijn aanwezig in de huidige verhulling.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/11, Shamati

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Spiritualiteit - Geen reacties→

Gewoonlijk maken we een heel algemene fout, we denken dat wij de Schepper moeten ontdekken. We wachten: “Wanneer zal Hij zichzelf bekend maken!?” Alsof het belangrijkste bestaat uit Zijn bekendmaking aan ons.

Dat zal echter nooit gebeuren. Er moet juist een beperking plaatsvinden: ons verlangen om Hem te verbergen voor onze wil om te genieten, voor ons begrip, dan hebben we de gelegenheid om met Hem samen te werken, uitsluitend op voorwaarde dat we Hem van onze kant vreugde geven.

Dan wordt verhulling, het streven naar werkelijk geven,”Lishma” genaamd, onze kli (ons vat). Binnen die verhulling zullen we in staat zijn het beeld van de Gever op te bouwen en te begrijpen wat geven is. Omdat we dan uitsluitend streven naar geven, zonder enige andere verborgen bedoeling van genot in wat wij verlangen, gaan we werkelijk bereiken wat spiritualiteit betekent.

Ieder mens zou, in de duisternis van de ballingschap, de Schepper willen onthullen. Maar het gaat erom hoe we om niets anders dan Zijn verhulling vragen, als we in ballingschap zijn, vragen hoe we deze verhulling zelf in stand kunnen houden en kunnen bevorderen. Alle niveaus van groei zijn van elkaar gescheiden in de mate waarin wij ernaar verlangen in staat te zijn om onszelf te beheersen, niet uit te zijn op onthulling en onszelf alleen te onthullen ten dienste van geven.

En in deze houding naar de Schepper, in ons verlangen Hem te verbergen, bouwen wij Zijn Beeld. De Grootheid van de Schepper, die in ons geboren is dankzij deze verhulling, stelt ons in staat om Hem hoog te achten en Zijn Vorm te gaan voelen. De Vorm van de Schepper wordt namelijk bepaald door de vorm van het belang dat we aan Hem kunnen geven.

Dit is een uitleg die niet gemakkelijk begrepen kan worden, maar deze uitleg roert al rechtstreeks de relatie aan tussen de schepping en de Schepper, in de spirituele wereld ….

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/11, Shamati

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Spiritualiteit - Geen reacties→

Onze hele ziel is opgebouwd uit verhulling – dit komt voort uit het feit dat we onze wil om te genieten op allerlei manieren verbergen. De eerste verhulling is een eenvoudige verhulling. Maar dan begin ik te onderzoeken wat ik beperk, in welk verlangen ik mezelf bescheiden opstel en wat ik van mezelf wil.

Mijn totale verlangen om te ontvangen kan alleen maar in dienst staan van geven, ik bouw namelijk vier niveaus van verhulling op: verhulling over verhulling over verhulling …. Zo bereik ik, dat de Schepper steeds belangrijker voor me wordt.

Maar we zullen op deze manier Zijn werkelijke Grootheid nooit kunnen begrijpen (misschien wordt het mogelijk in de nieuwe werkelijkheid, na het einde van de correctie). Nu is ons beeld echter volledig samengesteld uit wat we kunnen waarnemen binnen de verhullingen, die we hebben gebouwd.

We kunnen aan iets, dat volledig aan ons bekend is, niet de juiste waarde toekennen, dat kunnen we alleen als we het voor onszelf verbergen. Als iemand aan ons bekend wordt en we openlijk van hem ontvangen, respecteren we hem niet meer, omdat ik nu alles wat hij heeft ook heb. Hij heeft zich aan mij bekend gemaakt en gaat op een eenvoudige manier met me om en dat doe ik ook met hem.

Alles wat van waarde is wordt geboren uit verhulling. Maar in spiritualiteit spelen we geen “politieke spelletjes”, maar onthullen we onszelf. Hier moet nu juist de ander zich verbergen om ons te kunnen bereiken.

Voorbeeld: een leraar stelt zichzelf naar een student open op en komt de student nader. Maar de student moet zelf een verhulling over de leraar aanbrengen, omdat dat de enige manier is, waarop hij in staat zal zijn om iets van hem te ontvangen. Anders zal de leraar op hem een simpele indruk maken en de student zal zijn wijsheid niet in zich op kunnen nemen.

Daarom gedroegen Kabbalisten zich altijd heel eenvoudig, omdat het de verantwoordelijkheid van de student is om daarover een verhulling aan te brengen.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/11, Shamati

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Kabbalah Leraar - Geen reacties→

Vraag: Hoe voel je nu werkelijk het Licht?

Antwoord: Ik heb niets om aan een ander mens te geven, maar als ik hem werkelijk iets wil geven, wordt er in mij, in mijn houding naar hem, in mijn streven naar geven en liefde, een bijzondere “stroom” onthuld, die “Licht” genoemd wordt.

Om een extern verschijnsel waar te nemen moet ik ermee in overeenstemming zijn. Zoals een radio, die afgestemd is op een bepaalde golflengte, activeer ik de golflengte, de eigenschap die zich buiten mij bevindt. In mij schep ik een voorbeeld of een model van de eigenschap van geven, die buiten mij is. En dan vang ik deze eigenschap op en neem ik deze waar.

Als ik mij werkelijk tot een ander mens wil verhouden via de wet van geven, ontwikkel ik onverwacht, in mijn houding naar hem, een soort vervulling die van buiten mijzelf lijkt te komen, hoewel deze in werkelijkheid van binnenuit naar de oppervlakte komt. Deze reactie, die ik voelde in mijn streven naar geven, is het Licht.

From the 5th part of the Daily Kabbalah Lesson 7/20/11, “Arvut”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Intentie, Waarneming - Geen reacties→