‘Inleiding tot Het Boek de Zohar’, ‘BeLaila De Kala’ (De Nacht van de Bruid), item 138: Dit is het belangrijkste punt van het essay, want tot dusver werden de correcties ook beschouwd als het werk van onze handen omdat we er beloningen of bestraffingen voor ontvingen. Bij de grote Zivug (spirituele koppeling) aan het einde van de correctie zal echter worden onthuld dat zowel de correcties als de bestraffingen het Werk van Zijn Handen waren, zoals er geschreven staat: “De hemelen vertellen het werk van Zijn Handen.” Zo is het omdat de grote Zivug van het firmament betekent dat alles het Werk van Zijn Handen is en Hij alleen alle handelingen doet, ermee doende is en ze zal doen.

Een mens voelt en denkt dat het einde van de correctie een vaststaande situatie is die ergens in de toekomst zal plaats vinden en dat we er gewoon op kunnen wachten. Hij begrijpt niet dat de komst van deze staat afhankelijk is van de correcties die een mens uitvoert. Er komt niets vanzelf maar alles is alleen afhankelijk van het werk aan de correcties.

We moeten er niet op hopen dat wij blijven zoals wij zijn en dat de correcties vanzelf zullen plaatsvinden. Nee, ik ben degene die hard moet werken om correctie te bereiken.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 6/2/14, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Spiritueel Werk, Zohar - Geen reacties→

De enige manier om de AHP (ontvangende kelim – vaten) van de Hogere te wekken is Hem te vragen om de kracht van geven. Dan zal de Hogere Zijn AHP laten opstijgen en het Licht van AB-SAG naar je toe geleiden, dat Licht zal je kelim corrigeren zodat je met behulp van de gecorrigeerde kelim in staat zult zijn om aan anderen te geven.

Op welke manier kun je de Hogere daarom vragen? Als je je ontvangende kelim (je AHP) ondergeschikt maakt en een verbinding wilt maken met de gevende kelim (GE), met anderen, is dat het bewijs, de conclusie die je naar de Hogere brengt en je vraagt of Hij je dit wil geven. Ik wil mijn AHP ondergeschikt maken en mij met iedereen verbinden door middel van mijn GE (gevende kelim). Op die manier beïnvloed je de AHP van de Hogere en noodzaak je Hem om zo ver op te stijgen als nodig is om aan je vraag te voldoen.

Als je erin slaagt om een bepaald gedeelte van de AHP van de Hogere te laten opstijgen, betekent het dat je een gebed hebt laten opstijgen, MAN (vrouwelijk water). De betekenis is hetzelfde.

Vraag: Hoe zit het met alle vragen, de verzoeken en de gebeden die ik al vele jaren heb laten opstijgen?

Antwoord: Ik weet niet of je die hele periode één gebed hebt laten opstijgen. Wat je vraagt moet overeenstemmen met dat wat de Hogere van je wil horen. Als je vraagt om een speld om ermee in je oog te prikken of om andere dingen die je kunnen schaden, zal de Hogere je zeker niet antwoorden.

Je kunt het uitschreeuwen en vragen, de Hogere zal wachten tot je wijzer bent geworden. Alle gebeden worden Boven geaccepteerd en worden toegevoegd aan het werk, maar ze leiden nog niet tot het opstijgen van de AHP van de Hogere, want het is nog geen MAN.

Je roept het uit, maar de Hogere antwoordt niet. Maar toch verricht Hij bepaalde handelingen waardoor je gaat begrijpen dat het onmogelijk is om op deze manier te vragen en eveneens dat Hij je niet zal geven waar je om vraagt. Het is precies hetzelfde als de manier waarop wij met kinderen omgaan. In onze wereld veroorzaakt de tijd veranderingen, terwijl in de hogere wereld de tijd bepaald wordt door onze handelingen.

Als je de behoeften van het publiek met je meeneemt en je de Hogere vraagt om ze te vervullen, voer je gevende handelingen uit. Je verlangt het goede voor hen en niet voor jezelf, daarom word jij ook anders behandeld. Je wordt de partner van de Hogere omdat je zorgt voor de lagere, zo stijg je op naar een ander niveau. Hierin lijk je op de Schepper en daarom is dit werk zo gunstig voor onze vooruitgang.

From the preparation for the Daily Kabbalah Lesson 6/08/14

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Intentie, Spiritueel Werk - Geen reacties→

De Midrash zegt in hoofdstuk ‘Shemini’: En toen was het vuur van de Shechina aanwezig. Alle Joden zagen de vuurkolom neerdalen uit de Hemel, de Mishkan (tabernakel) binnengaan, de offers op het altaar verteren en daar verblijven. Toen zij dit wonder zagen, vielen zij op hun aangezicht en prezen zij de Eeuwige.

De correctie van het krachtigste, slechtste en bitterste kwaad manifesteert zich als het krachtigste Licht, als een verterend vuur. Wederzijdse haat, afkeer, rivaliteit, afscheiding en afwijzing worden door liefde vervangen, hoewel er innerlijk niets verandert. Daarom verschijnt er vuur tussen twee tegengestelde eigenschappen als zij met elkaar in aanraking komen.

Bovendien wordt deze staat permanent, wij kunnen ons er nooit los van maken. In spiritualiteit verdwijnt er niets. Als wij een bepaald niveau hebben bereikt, vallen wij niet terug naar een lager niveau. We krijgen meer egoïsme, dat tot nu toe nog niet onthuld was, we voelen ons erin ondergedompeld. Meestal is hier geen sprake van een neergang maar juist van een opgang langs de linker lijn. Daarom staat er geschreven: “De vuurkolom daalde neer op de trede.”

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 1/15/14

Filed under: Egoïsme, Spiritueel Werk, Thora - Geen reacties→

Baal HaSulam, Shamati 53: ‘Aangaande Beperking’: Dit noemen we het belangrijkste deel van het niveau, de onderscheiding van Katnut. Deze onderscheiding moet permanent zijn en Gadlut is slechts een toevoeging. Men moet dan ook verlangen naar het belangrijkste deel, niet naar de toevoegingen.

Het Doel is het bereiken van heelheid en een teken van heelheid is de vreugde die al onze zintuigen vervult, alle verlangens en alle gedachten, dat wil zeggen: hoofd en hart. Heelheid en vreugde komen namelijk van de Schepper, wanneer ik in de kleinste staat ben, ben ik aan Hem gehecht en zo breng ik Hem vreugde, en dan is het de hoogste staat.

Aan de voet van de ladder lijkt het alsof de mens even groot moet worden als de Schepper: alles weten, begrijpen, voelen, onder controle hebben, de hele wereld opslokken. De Schepper lijkt een machtige heerser die over de gehele schepping regeert en de mens denkt dat hij aan Hem gelijk moet worden. Het ego blijft in mij groeien en breidt zich uit zodat ik vooruit kom.

Maar dan begin ik in te zien dat ik – hoeveel nieuwe verlangens er ook toegevoegd zullen worden en hoe groot ze ook zullen zijn – van mezelf een nul moet maken en nog een nul, zoveel nullen als maar mogelijk is. Dit kan ik niet ten aanzien van de Schepper doen, maar ik kan me er wel voor inspannen om dit naar de vrienden toe te doen.

Mijzelf wegcijferen en niets voor mezelf willen hebben, maar de Schepper vreugde brengen door mijzelf weg te cijferen, is nu juist het beginpunt van ieder niveau, iedere staat. Dit is de eigenschap van Bina: geven omwille van het geven met niets voor mezelf.

Dit wordt Tzimtzum (restrictie), Masach (scherm) en het Terugkerend Licht genoemd. In de mate waarin grote inzichten aan mij onthuld worden, annuleer ik ze als ze in mijn eigen voordeel zijn, ik wil niet voor mijzelf bestaan als ik boven deze staat uit de Schepper geen vreugde kan geven en verder nergens om vraag.

Mijn waarneming van de werkelijkheid is altijd in tweeën verdeeld. Ik wil alle verlangens en gedachten ten gunste van mijzelf verwijderen en beperken. Ik kan er niet helemaal van los komen, maar ik wil het gevoel hebben dat ze niet bestaan, want ik ga voelen dat elke gedachte en elk verlangen voor mezelf mij beletten om me te richten op het verblijden van de Schepper.

Door al mijn verlangens – die mij van Boven gegeven worden en waardoor ik me opgeblazen voel – tot nul te beperken, kom ik tot geven. Ik keer terug naar niets en daar bovenuit bouw ik aan geven. Hier gaat het al over de volgende fasen op mijn ladder. Het teken voor deze staten is de mogelijkheid om boven alle op- en neergangen uit te stijgen en ze te veranderen in mogelijkheden om te geven, alsof ik zelf geen enkel volume meer  heb en alles verspreid vanuit het niveau boven mijzelf.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 6/02/14, Shamati #53 “The Matter of Limitation”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

We moeten proberen om onszelf te handhaven in één kli (vat), in één boot van ons allen en voortdurend denken aan het bestaan van deze kli, van onze gezamenlijke baby. We kunnen de volgende vergelijking maken: je hebt een getrouwde dochter die nu ver van je vandaan woont en je bent voortdurend bezorgd over haar pasgeboren baby.

Je bedenkt dat hij misschien wel in handen is van onnadenkende, onbezonnen kinderen die te lui zijn om goed voor hem te zorgen. Je hebt daar heel veel last van en je kunt de manier waarop ze met hem omgaan niet aanzien. Het is hartverscheurend als je door de telefoon hoort hoe hij aan het huilen is als zij je opbellen. Je maakt je heel veel zorgen.

Dit soort zorgen kennen we in ons leven, zorgen over het welzijn van iemand die je kent. Op deze manier moeten we ons ook zorgen maken over de groep.

Vraag: Blijkt hieruit dat ik niet aan het werk moet gaan met de vrienden die goed omgaan met de groep maar wel met degenen die de groep willen verlaten en dus onze eenheid beschadigen, onze gezamenlijke boot schade toebrengen?

Antwoord: Ja, maar alleen als zij eerder gericht waren op eenheid. Maar als zij er onmiddellijk vandoor zijn gegaan toen zij hoorden dat we ons moeten verenigen, was er geen commitment voor Arvut (verantwoordelijkheid voor elkaar). Dan spreken we niet over vrienden.

Vrienden zijn alleen de mensen die werken aan het bereiken van Arvut. Anderen doen dat niet.

Commentaar: Maar we weten dat dit zwaar werk is en velen gaan er halverwege vandoor.

Antwoord: Niet ‘halverwege’, zij zijn er namelijk nooit aan begonnen. Ze zagen het begin van het pad, begrepen dat het niets voor hen was en gingen weg.

Vraag: Maar waarom kwamen ze dan als zij geen ‘punt in het hart’ hebben?

Antwoord: Iedereen heeft een ‘punt in het hart’ maar het brandt niet zozeer dat zo iemand alles wat hij is en heeft daarin investeert. Maar als zij al deel van deze verbinding waren en daarna weg zijn gegaan, moeten we de kloof die is ontstaan, dichten door een nog grotere, sterkere verbinding met elkaar.

Vraag: Moeten zulke mensen eigenlijk weer terugkomen?

Antwoord: Je kunt ze niet dwingen om terug te komen, want er bestaat geen dwang in spiritualiteit.

From the 5^th part of the Daily Kabbalah Lesson 6/02/14, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Arvut, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groep, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Waarom trekt een groep die verantwoordelijkheid bereikt het Hervormende Licht aan?

Antwoord: Degene die verantwoordelijkheid bereikt, creëert een kli (vat) dat op het Licht lijkt. Wanneer we met externe verbindingen verbonden zijn, noemen we dat verantwoordelijkheid. Door middel van verantwoordelijkheid voor elkaar ontvangen we de Torah, namelijk het Licht dat Hervormt, de levenselixer, het Licht van Correctie.

Het Licht van vervulling bereikt de eerste verantwoordelijkheid nog niet omdat de kelim (vaten) er nog niet klaar voor zijn. Je hebt Egypte net verlaten, Farao zit nog steeds in je. Je hebt deze kelim uit Egypte meegenomen en ze zijn vreselijk slecht: vol haat, afgunst, lust, eer en dominantie. Alles wat je in je hebt, komt uit je ego voort.

Maar je hebt een ‘punt in het hart’ waardoor je er enigszins in slaagt om je met anderen te verbinden en daarom zijn we gereed om te komen tot wederzijdse verantwoordelijkheid. Als we in deze omstandigheden zijn, ontvangen we alleen de Torah, het Licht dat Hervormt, en pas daarna maken we een Zivug de Hakaa (verbinding na afstoting) met het Licht, onze kli wordt duidelijker en we ontvangen daarin het Licht ten behoeve van geven.

Maar de verantwoordelijkheid is de kli en de mate van onze verbinding met betrekking tot de wet en de voorwaarden van gezamenlijke verantwoordelijkheid, bepaalt de grootte van deze kli.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 5/30/14, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Arvut, Correctie, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Spiritueel Werk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Vraag: Als we met het grote publiek over Arvut praten (Wederzijdse Verantwoordelijkheid), bedoelen we dan materiële Arvut en geen spirituele Arvut?

Antwoord: Als je over materiële Arvut praat, heb je het over een politieke discussie. Maar als we over spirituele Arvut spreken, gaat het over de geest die tussen de mensen woont waardoor we alles kunnen veranderen. We spreken over de Kracht die in het centrum van de groep te vinden is, in het centrum van de verbinding.

We vragen niet aan mensen om bij elkaar te komen om orde te gaan brengen in regeringsgebouwen, in de maatschappij, hun fysieke leven, scholen, bij de politie, enz. We spreken over de ontdekking van een unieke, hogere Kracht in onze verbinding. Die kracht wordt de Kracht van verbinding genoemd, de Kracht van Arvut, en deze Kracht kan ons hele leven op orde brengen.

Als we alles willen corrigeren en organiseren door middel van onze fysieke kracht, raken we met iemand in gevecht en organiseren we een burgeroorlog in ons volk. Maar we willen met niemand strijden. We willen alleen educatie voor het volk brengen. Als mensen zich door deze educatie met elkaar verbinden en zich verenigen, door de wijsheid van verbinding te bestuderen, zullen ze de kracht van verbinding, die alles bestuurt, ontdekken.

We vertrouwen niemand, niet onszelf en niet onze eigen kracht. We blijven verre van elke vorm van politiek omdat het Corrigerende Licht alles zal corrigeren.

Vraag: Maar mensen voelen dat Licht niet.

Antwoord: Mensen zijn niet geïnteresseerd in dat Licht, zij willen alleen maar een goed leven. Het gebrek aan Licht bezorgt hen al hun moeilijkheden, maar door Arvut bereiken zij het Corrigerende Licht dat alle problemen zal wegnemen.

Er is een Kracht die Licht verspreidt van een grote intensiteit, op maar enkele meters afstand, toch voel je de vitaliteit die door dit schijnsel wordt verspreid nauwelijks. Maar door Arvut krijgt een ieder de kracht van iedereen. Op deze manier komt het Licht dichterbij ons en worden we ons beter bewust van onszelf.

Wij wenden ons tot dezelfde Bron die ook onze moeilijkheden veroorzaakt en trekken Hem naar ons toe zodat Hij alles voor ons zal corrigeren. Dit werkt op een heel eenvoudige manier.

Wij hoeven alleen maar deze Bron naar ons toe te trekken, dan zullen mensen zich goed voelen. Dan zullen ze ook niet vragen waar dit goede vandaan komt. Plotseling zullen ze voelen dat alles op het werk oké is en ook de verhouding met hun buren, hun kinderen, op school en in hun familie. Ze zullen begrijpen dat dit door Arvut komt, omdat er een doelbewuste werking is tussen het Licht en de Kli (vat), mensen zullen dit gaan ontdekken. Dit is praktische Kabbalah.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 5/30/14, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Arvut, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Spiritueel Werk, Verbinding - Geen reacties→

Baal HaSulam, Shamati 33, “De Loten op Jom Kipoer en Haman”: We moeten beseffen dat wat een mens toeschijnt als dingen die de leiding van ‘Het Goede dat Goed Doet’ tegenspreken, alleen bedoeld is om de mens ertoe te brengen het Hogere Licht naar de tegenstellingen toe te trekken, als hij de tegenstellingen wil overwinnen …

Dit betekent dat de tegenstellingen kunnen worden opgeheven als men ze wil overwinnen, alleen als de mens de grootheid van de Schepper vermeerdert.

Een mens werkt en spant zich in, dit betekent dat hij studeert, onderwijst en meedoet met verschillende activiteiten in de groep en ook gewoonweg bezwijkt omdat hij zo vermoeid is. Ten gevolge hiervan komen er verschillende vragen in hem op: “Wel, wanneer? Hoe? Waarom?” Op deze vragen komen geen antwoorden voordat hij de volle maat gegeven heeft.

Dan ontstaat het begrip dat het hem waarschijnlijk ontbreekt aan kwantiteit en kwaliteit bij zijn inspanningen. Het belangrijkste bij de inspanningen die hij levert, is de kwaliteit. Maar hoe kan hij dat bereiken? Meestal voelt een mens zich hulpeloos, hij weet niet wat hij moet doen en dan doet hij niets.

Op dit punt gekomen gaat hij voelen dat hij niet verder kan zonder het belang van het Doel, want hij komt verder door de vrienden die druk op hem uitoefenen en hem pushen, doordat hij zich ongemakkelijk voelt, zich schaamt en geen andere keus heeft, maar niet omdat hij zich bewust is van de grootheid van de Schepper die op hem schijnt en zeker niet door te denken aan het feit dat hij de Schepper vreugde wil geven.

Hij gaat dingen onderzoeken om te gaan begrijpen wat hem motiveert. Natuurlijk motiveert zijn ego hem, maar moet hij verbonden zijn met het Doel van de schepping? Hoewel ik een egoïst ben, ben ik toch op z’n minst vastgeklonken aan de hogere Kracht, gefocust op de Schepper, maar niet op de omgeving. Mensen zetten hem er dus niet toe aan om verder te komen, het is echter de Schepper, want tenslotte moet er toch enige verbinding met de waarheid zijn.

Een mens ziet dat hij heel veel inspanningen levert, hij doet mee met alles wat de groep doet en hij voelt zich totaal uitgeput. Maar de motivatie van al zijn harde werk is een compleet verkeerde motivatie. Zijn motivatie is niet spiritueel. Daardoor komt hij tot het juiste onderzoek, hoe onaangenaam dat ook kan zijn, en hij begrijpt dat hij zichzelf moet corrigeren en verder gaan. Hij corrigeert zo onmiddellijk zijn route.

Hij ziet dat hij verder komt doordat hij obstakels, problemen, teleurstellingen en narigheid ontdekt. Dankzij het feit dat hij de Aviut (grofheid, dikte) overwint, het verharden van het hart, de klachten, de innerlijke strijd en zijn onvrede, kan hij de grootheid van de Schepper ontdekken, zoals er geschreven staat over de uittocht van Egypte dat de Schepper Mozes en het volk Israël groter toescheen, doordat Hij het hart van Farao verhardde.

Een andere keus is er niet. We moeten het ruwe, harde, wanhopige egoïstische verlangen ontdekken, zodat we in contrast daarmee de grootheid van de Schepper zullen ontdekken. Het belangrijkste hierbij is dat je jezelf niet toestaat om te ontsnappen en je te verbergen voor de moeilijkheden of dat je op zoek  gaat naar een gemakkelijke uitweg, want daardoor blokkeert een mens zichzelf en bereikt hij de harde Dinim niet en de verduidelijkingen waardoor hij de glorie van de Schepper kan ontdekken. Dit overkomt iedereen, we moeten echter leren van deze ervaringen en alles doen wat mogelijk is om de natuurlijke neiging om gas terug te nemen en allerlei excuses aan te voeren om onszelf te rechtvaardigen, vermijden.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 5/30/14, Shamati #33 The Lots on Yom Kippurim and Haman”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Het word ‘Klal’ (collectief, geheel, wet) duidt een som van details aan die, als men ze samenvoegt, het bovenstaande geheel vormen. Wanneer we dus over de Mitswa “Heb je vriend lief als jezelf” zeggen dat het een grote Klal is in de Torah, moeten we ons realiseren dat de overige 612 Mitswot (voorschriften) in de Torah, met alle bijbehorende interpretaties, niet meer en niet minder zijn dan de som van de details die toegevoegd en tevens gevat zijn in die ene Mitswa (enkelvoud voor Mitswot) “Heb je vriend lief als jezelf.” (Baal HaSulam, ‘Matan Torah’ – ‘De Gift van de Torah’).

Dit betekent dat de gehele Torah is gegeven om het alomvattende gebod om onze naasten lief te hebben als onszelf te bereiken. Het overige wat buiten dit ene concept “Heb je naaste lief als jezelf” is geschreven is, zijn verduidelijkingen op dit gebod.

Alles is gevat in dit ene gebod. Wanneer wij dit gebod vergeten, is er voor ons geen spiritueel pad mogelijk, dan zijn we ook niet verbonden met het spirituele proces en zijn we niet meer op weg om de spirituele doelen na te streven. Maar als wij proberen om dit principe te omarmen, kunnen we er zelfs mee ophouden om na te gaan op welk niveau wij ons bevinden en hoeven we niet meer te proberen om te weten te komen waar we ons eigenlijk bevinden.

De gehele Torah is aan ons gegeven met de bedoeling om ons te helpen om verbinding te bereiken, wat we in ons leven liefde noemen. Er zijn twee wegen om dit te doen: de ene weg bestaat uit het volgen van een lange weg vol beproevingen, zo verloopt de weg van de natuurlijke ontwikkeling; de andere weg is een aangename snelle weg waar de Torah garant voor staat. Op welke van deze twee manieren dan ook, de gehele mensheid, vanaf het eerste begin tot aan het einde, bevindt zich in dit proces dat ons leidt naar liefde voor onze naasten.

Wanneer wij begrijpen en erkennen dat wij nu oefenen door het spelen van spelletjes, volgen we een betrekkelijk gemakkelijk en aangenaam pad om het Doel te bereiken. We moeten echter nog door een aantal problemen en moeilijkheden heen en ze oplossen en onderzoeken om beter te gaan voelen wat de essentie en de oorsprong daarvan is. We zullen allerlei situaties in ons denken en voelen moeten oplossen zodat wij door dit proces dingen beter zullen leren begrijpen en voelen.

De Torah is er om het pad gemakkelijker en aangenamer te maken voor ons, met de hulp van de Torah bereiken we de staat van liefde voor onze naasten. Vanuit deze fase zullen we uiteindelijk komen tot het liefhebben van de Schepper. Door het pad van lijden te volgen, kunnen we echter niets bereiken. Alles is afhankelijk van ons ontwaken.

From the 5^th part of the Daily Kabbalah Lesson 5/14/14, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Baal HaSulam, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Liefde, Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→

Vraag: Hebben we echt een kans om de staat van de wereld te corrigeren? We zien immers dat de dingen elke dag verslechteren.

Antwoord: Nee, de wereld ontwikkelt zich elke dag naar een grotere erkenning van het kwaad. Mensen begrijpen dat zij zich zonder enige richting ontwikkelen, ze weten niet waar ze naar toe moeten, ze zijn niet in staat om de manier waarop de wereld zich ontwikkelt te beïnvloeden, om de duurzaamheid van de wereld te bevorderen, om zich veilig te voelen in het leven.

Wij hebben geen enkel middel meer, de teugels ontbreken. We kunnen op geen enkele manier de wereld besturen en dat is eigenlijk een goede zaak. Mensen voelen zich als kleine weeskinderen.

We gaan ons langzamerhand realiseren Wie wij vergeten zijn, van Wie wij zijn weg gedreven en Wie we moeten naderen. Daardoor gaat een mens de behoefte voelen aan de hogere Kracht, aan evenwicht met de natuur, met de werkelijkheid. Het gaat niet over de een of andere mystieke kracht, maar we willen nu weten hoe dit systeem opgebouwd is, de wetten, de formule die bepalend is voor het bestaan van de wereld.

We moeten weten waarheen we op weg zijn! We zitten in een voortsnellende trein, in totale duisternis, en we weten niet waar hij ons naartoe rijdt …

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 5/28/14, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Maatschappij, Spiritueel Werk - Geen reacties→