Vraag: Hoe weet je of je je voldoende inspant?

Antwoord: Inspanningen worden gewoonlijk gedaan boven de rede, boven het weten, als het een mens toelijkt, dat alles buitengewoon moeilijk en onmogelijk is en dat hij genoeg moeilijkheden heeft. Hij gelooft zijn leraar, met zijn “dwaze ideeën” niet langer of ook niet de Schepper, Die verborgen is, wat het onmogelijk maakt om hem te vertellen wat Hij van hem verlangt. Hij heeft veel klachten over de groep als geheel en over iedere individuele persoon.

Tegelijkertijd moeten we echter zeggen, dat dit beeld dat ik zie, alleen mijn eigen fouten weergeeft, mijn egoïsme! Want in werkelijkheid besta ik in de wereld van Ein Sof (Oneindigheid). De groep bestaat uit de zielen, waarmee ik volledig verbonden ben. En de leraar is het deel boven ons, dat ons leidt naar de verbinding met de zielen die al gecorrigeerd zijn, zodat we, samen met hen, de zielen kunnen corrigeren die dat nog niet zijn. En de Schepper zal tussen ons onthuld worden, want Hij is nu verborgen voor ons eigen bestwil.

Als een mens zich deze situatie correct voorstelt, als hij begrijpt dat deze wereld denkbeeldig is en dat het noodzakelijk is om dieper door te dringen in dit schijnbeeld, tot de innerlijke vorm ervan, zodat we de koorden ontdekken, die ons verbinden – zoals we dat zien aan de achterkant van een borduursel – zal hij alles kunnen zien zoals het werkelijk is en om verandering vragen.

Hij zal volmaaktheid ontdekken door met alle verlangens in harmonie te zijn, met andere woorden: met de groep en de Schepper, de eigenschap van geven. Hij zal voelen dat hij op deze manier volmaaktheid heeft bereikt en dat er niets groters is dan dit, geen behoefte of verlangen naar iets groters, omdat dit voor hem de meest volmaakte staat is!

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/24/2011, Shamati #187

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Kabbalah Leraar - Geen reacties→

Het lezen van De Zohar kan je vergelijken met een lang verwachte ontmoeting met iemand van wie je houdt, iemand bij wie je dichterbij wilde zijn. Als je elkaar eindelijk ontmoet, maakt het je niet uit wat hij precies tegen je zegt. Het belangrijkste is, dat je – nu je dichtbij hem bent en zijn stem hoort – voelt hoe dicht je bij elkaar bent. De woorden die je hoort zijn niet belangrijk. Laat hem maar vertellen. Je luistert er zelfs niet zo nauwkeurig naar. Door de woorden wil je voelen hoe je nog dichterbij hem komt en hem meer voelt.

Het is hetzelfde met Het Boek De Zohar. Alle verschillende woorden en verhalen, die erin geschreven staan, lijken ons in de war te brengen. Maar dan begrijpen we waarom dit daar geschreven staat: omdat het allemaal namen zijn, die onze verbindingen uitdrukken. Maar het is voor mij niet belangrijk waarover er nu precies geschreven wordt in dit Boek, waarover verteld wordt. Wat belangrijk is, is dat ik er nu dichtbij ben. Omdat ik er vreugde aan beleef om ermee verbonden te zijn, besteed ik niet zoveel aandacht aan de woorden. Het belangrijkste is, dat we dicht bij elkaar zijn.

From the 2nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/27/11, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Intentie, Kabbalah Studie, Zohar - Geen reacties→

Baal HaSulam, De Studie van de Tien Sefirot, Deel 1, “Overzicht van Vragen over de Onderwerpen”: Vraag 93: Wat is de oorsprong van elke corruptie? De Shinui Tzura (de ongelijkheid van vorm) van de wil om te ontvangen met de Maatzil (Degene uit Wie alles voortkomt).

We onderzoeken onszelf altijd met betrekking tot de Schepper, want we hebben geen andere norm. In het begin heeft het schepsel, dat “uit het niets” geschapen is geen referentiekader in die leegte. Het schepsel dat “uit het niets” geboren is kan zichzelf alleen testen met betrekking tot “bestaan uit bestaan”, met betrekking tot het Licht.

We hebben geen andere manier om vast te stellen wat goed en wat kwaad is. Alle eigenschappen die we in onszelf ontdekken zijn bedrieglijk: voorlopig bestaan ze op zichzelf en worden ze alleen door onze verbeeldingskracht gedefinieerd.

Een echte beoordeling is alleen mogelijk door twee tegenstellingen, die dus haaks op elkaar staan, te vergelijken. Totdat het schepsel de Schepper onthult, zich tegengesteld aan Hem ervaart en zichzelf beoordeelt in vergelijking tot Hem, heeft het schepsel geen mogelijkheid om te weten wat het is, waar het zich bevindt en in wat voor staat het is.

Elke beoordeling wordt gedaan met betrekking tot het beeld van de Schepper, het beeld van de Gever, dat we in onszelf kunnen verwerkelijken. Maar we kunnen dit beeld in onszelf alleen verwerkelijken als we een restrictie aanbrengen en in geven en verhulling blijven met betrekking tot de anderen.

Daarom wordt ons een groep gegeven als referentiekader, waarin we dit alles kunnen oefenen. En dan zullen we in ieder geval in staat zijn om te weten door welke staten we van moment tot moment gaan. Hoe ik de groep beoordeel – of ik denk dat ik meer of minder ben dan zij, de soort verhouding die ik met hen wil hebben en of ik de Schepper zoek temidden van ons of buiten ons – bepaalt de staat van mijn bestaan.

Ik moet mijn huidige staat beoordelen uitgaande van mijn houding ten opzichte van de vrienden!

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/2011, Talmud Eser Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Als we blijven werken aan onze innerlijke eenheid en verbondenheid, zullen we dan ook meer van elkaar gaan houden in de buitenwereld?

Antwoord: Ja, maar dat geldt niet alleen voor ons, maar voor de hele wereld. Het is immers één systeem. Wanneer we op ons niveau – dat hoger is dan dat van de rest van de wereld – proberen onze spirituele delen dichter bij eenheid te brengen, zullen we daarmee ook de wereldlijke delen, namelijk mensen, in eenheid bij elkaar brengen.

Inderdaad, er zijn geen mensen, en er is geen eenheid of breuk tussen hen. Deze mensen zijn zielen, alleen hebben ze een beeld van zichzelf en hun onderlinge verbinding vanuit het perspectief dat “deze wereld” genoemd wordt. Alles wat je ziet zijn zielen in hetzelfde netwerk, alleen zien zij zichzelf en het netwerk van onderlinge verbinding als onze denkbeeldige wereld.

Daarom zal dit, wanneer we ernaar streven om deze verbinding te bouwen, terwijl we met hen in dit gemeenschappelijke systeem zijn –  alleen op een hoger niveau van bewustzijn en begrip –  natuurlijk ieder ander sterk beïnvloeden.

From the 2nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/14/2011, The Zohar

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Verspreiding van Kabbalah, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Welke fase gaat vooraf aan vrees voor de Schepper?

Antwoord: Vanaf het prille begin werkt een mens er uitsluitend aan om vrees te bereiken.

Vrees wordt het eerste gebod genoemd. Vanaf welk moment beginnen we vanuit vrees te werken? We hebben een lange weg te gaan voor het bereiken van vrees, totdat we beginnen te voelen dat vrees het enige is wat we missen.

Met andere woorden: vrees is het gevoel in alles afhankelijk van de Schepper te zijn. Maar deze afhankelijkheid wordt niet bereikt door simpelweg te beven van angst of een blind geloof te hebben in wat een ander zegt. Integendeel, we voelen het nadat we alles, wat we op ons spirituele pad tegenkomen, zelf onderzocht te hebben, en door te zien dat we niet in staat zijn om het Doel te bereiken, en dat we niet meer kunnen ontsnappen aan het belang van het Doel, waarvoor we zolang aan het werk zijn, dat we er nu niet meer aan kunnen ontkomen of het uit ons hoofd kunnen zetten. En dan zien we, dat alles uitsluitend afhangt van het verwerven van de juiste houding ten opzichte van de Schepper.

We moeten deze houding van Boven ontvangen, in een vorm die voorbereid is; van binnenuit moet vrees geboren worden. En een mens weet niet hoe deze Kli (vat) er uit ziet. We weten niet wat vrees is. We kunnen het verwarren met de angst, die we in deze wereld kennen. Maar in werkelijkheid betekent vrees, of ik wel of niet in staat zal zijn om Zijn Liefde te voelen.

Dit gevoel kunnen we in onze wereld niet waarnemen. We kunnen ons niet eens voorstellen hoe het mogelijk zou zijn. Zover zijn we ervan verwijderd.

From the 2nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/6/2011, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

In het hoofd van elk niveau (Rosh) vindt er een botsing plaats tussen het Licht en het scherm, namelijk: tussen de intentie “ten behoeve van geven” en het genot dat meteen gevoeld wordt in de wil om te genieten. Direct genot is zoiets als in mijn mond iets lekkers hebben en deze smaak is dan direct verbonden met mijn verlangen.

Maar nu moet ik een stoot toebrengen, ik moet namelijk een nieuwe overweging aangaan: mijzelf plaatsen tussen het genot en het verlangen die beide in mij aanwezig zijn. Ik moet er tussenin gaan staan en ze een nieuwe vorm van verbinding geven, omdat ik uit beide de Schepper wil bouwen, zodat ze met elkaar omgaan vanuit geven!

Dit wordt een stoot (Hakaa) genoemd, omdat ik deze directe verbinding tussen genot en verlangen verstoor. En daarmee bouw ik het hoofd van het niveau.

Het “gelaat” van de Partzuf is de vorm van geven, die een mens heeft gebouwd met de nieuwe verhoudingen die hij wil toepassen tussen genot en verlangen. Hij staat er tussenin en laat ze niet in direct contact met elkaar komen, omdat hij wil dat ze met elkaar in contact treden in de vorm van geven. Zo bouwt hij de vorm van de spirituele Partzuf.

De vorm van de Partzuf wordt namelijk gebouwd op basis van de nieuwe verhouding tussen genot en verlangen. Daarna wil de Partzuf alle andere delen van genot en verlangens, die niet in staat waren om de vorm van geven – de vorm van de Schepper – aan te nemen, niet meer accepteren. Dan blijkt dat hij achterblijft met een overmaat aan verlangens en Licht waar hij geen rekening mee had gehouden.

Dan ontstaat de botsing tussen deze achtergebleven vorm die direct reageerde, deze overgebleven, afgescheiden Partzuf – waarin verlangen en genot direct met elkaar verbonden zijn – en de nieuwe, heilige Partzuf die gebouwd is en die de juiste verbinding bevat tussen verlangen en genot, die samen een “gelaat” vormen. En een mens voelt de botsing tussen deze twee vormen: tussen alles voor zichzelf ontvangen, waartoe de Schepper hem overhaalt, en de nieuwe vorm van geven, die hij zojuist tot stand gebracht heeft. De wederzijdse botsing tussen deze twee krachten heet: “de botsing tussen Omgevend en Innerlijk Licht”.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 7/20/11, “Preface to the Wisdom of Kabbalah”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Alle Kabbalistische teksten zijn bedoeld voor Kabbalisten om elkaar te inspireren en indrukken met elkaar te delen, ook om aan elkaar kennis over te brengen over het verbindende netwerk tussen de zielen, waar zij deel van uitmaken. Het doel hiervan is om de Hogere Kracht, de Schepper, sneller te onthullen en andere zielen dichter bij correctie te brengen.

Wij kunnen deze boeken ook gebruiken, zelfs als we niet weten of begrijpen waar de Kabbalisten onderling over schreven, want ieder schreef vanuit zijn eigen niveau. Maar als wij ze lezen zoals kleine kinderen en ernaar verlangen om te begrijpen, waarover zij schrijven, wat zij aan elkaar willen overbrengen en wat zij voor ons willen beschrijven, als wij deze boeken van de grote Kabbalisten openen en aan hen gelijkvormig willen worden in eenheid en onderling geven, als we ons bij hen willen voegen om ons te voegen bij het systeem van zielen, waarmee zij in verbinding zijn, als we onze plaats te midden van hen willen innemen om in hetzelfde gezelschap samen te zijn, dan zijn wij het waard om, met behulp van deze geschriften, dichterbij hen te komen.

Daarom bevatten de teksten, die door Kabbalisten geschreven zijn, hun kracht en hun gedachten. En als wij ernaar verlangen om ons aan hen te hechten en proberen om ons met elkaar te verenigen en samen hun teksten te lezen, is dit onze vraag: dit systeem te mogen binnengaan en ons te mogen voegen bij de staat waarin zij zijn.

Daarom moeten we proberen, als we De Zohar lezen, om niet te vergeten dat we, met behulp van deze tekst, gecorrigeerd willen worden en opgenomen willen worden in hetzelfde systeem, waarin zich al zielen bevinden, wij zijn de enigen die daar, in onze eenheid, nog ontbreken. Wij komen daar, als we ons met elkaar verbinden en verlangen om hetzelfde systeem binnen te gaan, waar alle grote Kabbalisten al verblijven. Kortom, deze staat van zijn bestaat daar al en wij zijn er alleen naar op zoek. De Zohar vertelt namelijk over onze toekomstige staat, die we bereiken en waar we deel van uitmaken.

Laten we ons dus voorstellen, dat we ons in het gezamenlijke systeem van zielen bevinden, temidden van deze grote Kabbalisten – en laten we erom vragen!

From the 2nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/24/11, The Zohar

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Kabbalah Studie, Kabbalistische bronnen, Spiritualiteit, Zohar - Geen reacties→

Na de Tzimtzum (Restrictie), als Malchut (de 4e fase, Behina Dalet) besluit dat het gelijkvormigheid met de Schepper moet bereiken, begint het zichzelf te onderzoeken om te zien uit welke delen en niveaus het bestaat. Zo verdeelt het zichzelf in werelden, Partzufim en Sefirot, totdat het zichzelf volledig verwerkelijkt als een kli (vat) die in deze wereld neerdaalt.

Elke keer als het zichzelf beter begint te leren kennen, verbergt het zichzelf in diezelfde mate. Op die manier komen we in deze wereld, de laagste en donkerste van alle werelden, de wereld waar alles voor ons het meest verborgen is. En van hieruit, vanuit deze duisternis, beginnen we verlangens te ontdekken, en het Licht, om zo terug te kunnen keren.

Malchut heeft twee verlangens: om gelijkvormig te worden, zich te hechten aan de oorsprong, de wortel, maar ook om onafhankelijk te blijven en zelfvoorzienend. En onafhankelijkheid is alleen mogelijk als er weerstand is. Daarom wordt dit “eenwording na afstoting” genoemd (Zivug de Haka’a).

Het verlangen om de oorsprong te bereiken heet “eenwording” (Zivug). En het  “afstoten” (Haka’a) komt voort uit het verlangen om de eigen onafhankelijkheid te behouden, om zichzelf niet met het Licht te vullen ten bate van zichzelf, maar alleen om te geven. Dan wordt het verlangen beschouwd als geven en niet als ontvangen.

We moeten onszelf identificeren met Malchut de Ein Sof (van Oneindigheid), omdat wij de delen ervan zijn. Dit betekent, dat we het verlangen moeten hebben om te handelen zoals Malchut handelt, dat we de Gastheer vreugde willen brengen, net zoals Hij ons vreugde wil brengen. We moeten Malchut de Ein Sof nooit vergeten, omdat we in dit punt gevat zijn en er permanent in bestaan.

Het maakt niet uit waar ik ben (alleen, in de groep of tijdens disseminatie). Ik ben altijd in het punt van Malchut de Ein Sof, dat besloot een gever te zijn, zoals de gast in relatie tot de Gastheer. Daarom moeten we ons hechten aan dit punt en maakt het daarbij niet uit waar we mee bezig zijn. Alles wat we doen, doen we om Hem vreugde te geven, precies zoals Hij ons vreugde geeft.

Maar hoe weet ik dat Hij mij genot geeft? Daar, in dit punt, onthulde Malchut het. En als ik ernaar streef, zal ik mij er deel van voelen en zal ik dit ook onthullen.

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/19/2011, Talmud Eser Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Shamati #174 “Verhulling”: Wat verhulling betreft, dit is een correctie, als deze er niet zou zijn, zou de mens niet in staat zijn om ook maar enige volmaaktheid te bereiken, omdat hij het niet waard zou zijn om de belangrijkheid hiervan te bereiken.

We werden door het Licht geschapen als de wil om te genieten en daardoor zijn we volledig onder de invloed hiervan en voelen we ons eigen bestaan niet. We voelen vandaag de dag ons bestaan nog niet. Wat we wél voelen is een misleidende waarneming, omdat het uitsluitend mogelijk is om jezelf afgescheiden, op een afstand en afgezonderd te voelen als je tegenover degene staat van wie je afgescheiden bent.

Maar we voelen niet dat we tegenover de Schepper staan, het Licht, en daardoor kunnen we onszelf niet ervaren als bestaand. We zijn immers gedwongen om alles waar te nemen vanuit het contrast van tegenstellingen zoals: “ik” en iets buiten mij. Met betrekking tot dit “buiten mij”, kan ik dan vaststellen wie ik ben.

Maar ondertussen blijf ik alleen, als iets dat alleen in mijzelf is. Ik kan niets over mijzelf zeggen, omdat er niemand is met wie ik me kan meten in relatie tot mezelf.

Daarom wordt een mens nog geen schepping genoemd, voordat hij zichzelf een halt kan toeroepen en zijn ego kan beperken, dat wil zeggen, voordat hij “de Machsom overgaat” (de grens naar de spirituele wereld) en tegenover de Schepper staat. Dit is nog de tijd van voorbereiding, waarin we volkomen begeleid worden van Bovenaf.

Pas wanneer we zo ver zijn, dat we de verhulling, die tussen ons en de Schepper bestaat, op ons nemen, groeit er een afstand tussen Hem en ons en ontvangen wij een onafhankelijk bestaan. De verhulling maakt het hogere Doel belangrijk voor mij. In de mate waarin ik deze eigenschap wil bereiken en er niet toe in staat ben, omdat deze verborgen is, voel ik het grote belang ervan.

Tenslotte kom ik tot het punt, dat ik de verhulling begin te waarderen, omdat dit mijn kli (vat) voor het Licht wordt. Er staat geschreven: “Wijsheid (Hochma) wordt gegeven aan degene die bescheiden is”. Omdat ik mijn wil zo heb veranderd, dat ik ervan geniet dat ik bescheiden ben, kan ik het Licht van Hochma, dat tegenover mij staat, bereiken en het ontvangen in het Terugkerende Licht, om te geven.

Daarom vergroot verhulling mijn spirituele kli “620” maal en geeft dit mij een nieuwe behoefte: in plaats van genot wil ik de belangrijkheid van de Gever bereiken. Alle eigenschappen van de spirituele kli zijn aanwezig in de huidige verhulling.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/11, Shamati

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Spiritualiteit - Geen reacties→

Gewoonlijk maken we een heel algemene fout, we denken dat wij de Schepper moeten ontdekken. We wachten: “Wanneer zal Hij zichzelf bekend maken!?” Alsof het belangrijkste bestaat uit Zijn bekendmaking aan ons.

Dat zal echter nooit gebeuren. Er moet juist een beperking plaatsvinden: ons verlangen om Hem te verbergen voor onze wil om te genieten, voor ons begrip, dan hebben we de gelegenheid om met Hem samen te werken, uitsluitend op voorwaarde dat we Hem van onze kant vreugde geven.

Dan wordt verhulling, het streven naar werkelijk geven,”Lishma” genaamd, onze kli (ons vat). Binnen die verhulling zullen we in staat zijn het beeld van de Gever op te bouwen en te begrijpen wat geven is. Omdat we dan uitsluitend streven naar geven, zonder enige andere verborgen bedoeling van genot in wat wij verlangen, gaan we werkelijk bereiken wat spiritualiteit betekent.

Ieder mens zou, in de duisternis van de ballingschap, de Schepper willen onthullen. Maar het gaat erom hoe we om niets anders dan Zijn verhulling vragen, als we in ballingschap zijn, vragen hoe we deze verhulling zelf in stand kunnen houden en kunnen bevorderen. Alle niveaus van groei zijn van elkaar gescheiden in de mate waarin wij ernaar verlangen in staat te zijn om onszelf te beheersen, niet uit te zijn op onthulling en onszelf alleen te onthullen ten dienste van geven.

En in deze houding naar de Schepper, in ons verlangen Hem te verbergen, bouwen wij Zijn Beeld. De Grootheid van de Schepper, die in ons geboren is dankzij deze verhulling, stelt ons in staat om Hem hoog te achten en Zijn Vorm te gaan voelen. De Vorm van de Schepper wordt namelijk bepaald door de vorm van het belang dat we aan Hem kunnen geven.

Dit is een uitleg die niet gemakkelijk begrepen kan worden, maar deze uitleg roert al rechtstreeks de relatie aan tussen de schepping en de Schepper, in de spirituele wereld ….

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/11, Shamati

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Spiritualiteit - Geen reacties→