Filed under: Jeruzalem, video - Geen reacties→

Jeruzalem is een spiritueel concept, het betekent: geven aan de ander. Spirituele definities duiden verschillende niveaus van geven aan, zij gaan over het uitstijgen boven het egoïsme en de beweging naar anderen maken, zich laten opnemen in de anderen, hen dichterbij brengen om hen te dienen. Geven ten behoeve van anderen noemen we: de spirituele wereld van het menselijk wezen.

Jeruzalem is een speciaal soort geven. Wij geven vanuit ons hart, onze verlangens, 613 verlangens. Samen bouwen ze ons nieuwe verlangen naar geven. Een van die stappen wordt ‘Jeruzalem’ genoemd, een speciale relatie met anderen, een specifieke mate van liefde.

Vraag: Waarom wordt deze menselijke eigenschap ‘een stad’ genoemd?

Antwoord: Het menselijk wezen bestaat uit vier niveaus, dit zijn vier graden van geven: mineraal, vegetatief, animaal en menselijk. Geven op het eerste niveau kunnen we vergelijken met een stad, met onze wereld. Daarna volgen de minerale, vegetatieve, animale en menselijke niveaus.

De vegetatieve, animale en menselijke niveaus suggereren veranderingen, dit in tegenstelling tot het minerale niveau. Een stad is echter een creatie die door menselijke handen wordt gemaakt, daarin zijn dus ook de vegetatieve, animale en menselijke niveaus aanwezig.

Iedereen kan Jeruzalem in zichzelf vinden. In het boek The Tree of Life van De Ari (Rabbi Yitzchak Luria), staat geschreven dat als een mens de onthulling van de Hoge Kracht bereikt, zijn houdingen naar anderen, namelijk liefde en geven op het niveau dat de wereld Yetzira genoemd wordt, hij in die staat een speciale plaats ontdekt, namelijk de eigenschap die Jeruzalem heet.

In deze eigenschap ontdekt hij subeigenschappen: de Tempelberg, de Tempel, het Heilige der Heiligen. Dit zijn allemaal eigenschappen van een mens die hij ontdekt als hij boven zichzelf uitstijgt en de beweging naar anderen maakt. Jeruzalem is een speciale houding van de mens naar andere mensen, daarom moet een ieder dit spirituele Jeruzalem in zijn hart bouwen.

From KabTV’s “A New Life” 5/7/15 

Filed under: Egoïsme, Geven, Innerlijk Werk, Jeruzalem, Liefde - Geen reacties→

Herzl was op de hoogte van de reputatie van de Russische Joden, nadat hij echter vertegenwoordigers uit Rusland had leren kennen, merkte hij op dat hij ervan overtuigd was dat zij zijn hulp en zijn spirituele leiderschap nodig hadden. Op het Congres in Basel zag hij dat de cultuur die de Russische Joden met zich mee brachten krachtiger was dan hij zich ooit had kunnen voorstellen.

Hij zei verder dat zij in het bezit zijn van een innerlijke heelheid die de meeste Joden in Europa zijn kwijt geraakt. De Russische Joden hebben zich met geen enkel ander volk geassimileerd, maar zij maakten gebruik van alles wat goed was in deze volkeren. Door hen gade te slaan, ging hij begrijpen waardoor onze voorouders de kracht hadden om in de moeilijkste tijden te overleven. Er werd eens aan Herzl gevraagd: “Wat zou er gebeuren als alleen de Russische Joden met u mee zouden gaan?” Hij antwoordde: “Alleen zij? Dat is absoluut voldoende voor mij.” (Uit het boek :The Land Under Our Feet, door Felix Kandel, Boek 1, Deel 3, Hoofdstuk 11)

De Russische Joden worden gekarakteriseerd door de integratie van veel verschillende factoren. De Joden werden naar alle hoeken van het keizerrijk verdreven. Zij vestigden zich in Moldavië, in de Krim, Centraal Azië en de Kaukasus en men bemerkte dat zij zich sterk aangetrokken voelden tot een innerlijke spirituele ontwikkeling terwijl hun omgeving zeer beperkt was. De oorzaak hiervan was dat in die tijd de wet van lijfeigenschap gold, een monarchie, en deze werd met name zeer strikt op Russen toegepast: Joden mochten geen enkele functie bekleden, zij leefden in voortdurende dreiging en zij vreesden voor hun leven. Daardoor moesten zij ervoor zorgen dat zij minimaal enige veiligheid bezaten.

Deze situatie leidde tot het feit dat zij een groot innerlijk verlangen voelden opkomen om een manier te vinden om zich te uiten. Om niet van de omgeving afhankelijk te zijn, moesten de Joden zelf uitdrukking geven aan waarden, om zo tot zelfexpressie te komen, want van buitenaf werd hen dit niet toegestaan. In feite is dit tot op de dag van vandaag nog zo, misschien niet in de mate waarin het toen speelde, maar als wij een vergelijking maken met de tijd van mijn jeugd blijkt dat ook ik voelde dat de mensenrechten geschonden werden.

Hierdoor spoorde de sfeer die in vergelegen streken heerste de mens aan om tot grote innerlijke rijkdom te komen, want hij wist dat hij het enige wat hij bezat alleen in zichzelf kon vinden. Men kon geen dokter, politicus of professor worden, zoals dat in het Westen mogelijk was. In die tijd was er echter al een sterke groep Joodse intellectuelen. Tegelijkertijd hield men zich actief op afstand van het Jodendom. Veel Joden gingen over tot een andere religie, zoals Strauss, en zij assimileerden zich volledig met de maatschappij om hen heen. Veel later verlieten zij West Europa het eerst en gingen ze naar Amerika waar zij een totaal nieuwe gemeenschap stichtten waarin zij hun traditie niet meer in acht namen.

Toen ik aan mijn grootvader vroeg: “Waarom ging je in jouw tijd niet met de andere Joden mee naar Amerika?” antwoordde hij mij: “Hoe zou ik naar een plek hebben kunnen gaan waar ik op Shabbat had moeten werken? Daarom bleef ik hier.” Voor hem was het volkomen duidelijk dat hij hier zijn innerlijke wet kon handhaven, ondanks de zware druk en de verschrikkelijke omstandigheden. Dit was het essentiële verschil tussen de Joden van West Europa en de Joden van Oost Europa, hoewel de laatst genoemden veel meer onderdrukt werden. Het tsarenregime liet hen niet in rust en vrede. Het Joodse vraagstuk was voor hem een innerlijke ziekte en bracht hem veel leed. Er werden voortdurend nieuwe besluiten uitgevaardigd waardoor de rechten van de Joden ingeperkt werden, er werd beweerd dat zij vervolgd zouden worden en naar verre uithoeken van het keizerrijk gedeporteerd zouden worden. Daar zouden zij dan de gelegenheid krijgen om ondanks alles min of meer in rust te leven.

Vraag: Bestond er iets unieks in het Russische volk waardoor zij gedwongen werden om de rechten van de Joden te schenden en ze daardoor op de grote doorbraak werden voorbereid?

Antwoord: Zo zou ik het niet formuleren. Het Russische karakter is vol tegenstellingen omdat het ontstaan is uit een symbiose van verschillende culturen en het conflict daartussen. Een Rus kan bijvoorbeeld iemand slaan en onmiddellijk daarna hem luid huilend omarmen en kussen. Hij weet zelf niet wat hem daartoe beweegt, dit is duidelijk een Russische eigenschap. In de Russische maatschappij zijn er daardoor veel uitbarstingen op cultureel gebied die in het Westen niet mogelijk zijn. Dit maakte grote indruk op de Joden die in de hoog gespannen Russische maatschappij bleven wonen.

Het was de sfeer die hen aanspoorde om zich te ontwikkelen, men wist immers niet wat er het volgende moment zou gebeuren, daarom moet je je dan alleen richten op wat innerlijk in je leeft, op wat je weet en kunt doen, op wat in jezelf leeft. Daarom werd er veel belang gehecht aan wetenschap, kennis en op begrijpen hoe men in vergelijking met anderen iets kon worden, maar ook een weten dat dit unieke in mij blijft, morgen kan ik naakt en barrevoets zijn, maar dit unieke kunnen zij niet van mij afpakken. De Russische Joden – die niet wisten wat er de volgende dag zou gebeuren – voelden zich gedwongen om in de wetenschap of op cultureel gebied iets te betekenen, om te zorgen voor een innerlijke bagage op cultureel of wetenschappelijk gebied en toen de tijd aanbrak waarop ze zich enigszins konden uiten, brak geleidelijk aan alle innerlijke potentie die zij vergaard hadden open. Het belangrijkste voor hen werd zelfexpressie.

From KabTV’s “About Our Life” 5/7/15

Filed under: Joden, Naties van de wereld - Geen reacties→