Vraag: Zijn wij nu het juiste offer aan het maken voor de Tabernakel of is het de Schepper die het stukje voor stukje samenstelt? Wie is de architect?

Antwoord: Natuurlijk begrijpen we niets van ons werk, net als een kind van twee jaar oud opgroeit zonder te weten hoe hij op driejarige leeftijd zal zijn. Hij bedenkt het proces van zijn groei niet en vormt zichzelf niet op de leeftijd van drie jaar. Op dezelfde manier maken we een Menorah (een zevenarmige kandelaar) door een stuk goud in het vuur te werpen en het hierdoor vanzelf te laten ontstaan. Maar hoe gebeurt dit “vanzelf”?

Het feit is dat je zelf niets kan doen. Als je je intentie voorbereidt (niet de actie, maar alleen de intentie!), als je het bouwt in de middellijn, gaat het Licht jouw materie precies omzetten in de vorm die deze materie moet hebben. Deze materie kan geen enkele andere vorm aannemen! Met andere woorden, het heeft deze vorm al en je moet het alleen ontdekken door de intentie te hebben om dit beeld aan jou te laten onthullen.

Je betreedt een wereld die al lang van tevoren klaar is! Wanneer je de “bal en de bloem”, “de Menorah”, “de tafel”, “de onyx en andere stenen, “onthult, ben je aan het ontdekken wat al bestaat. Jij bent degene die je waarneming vernieuwt. Jij onthult het; het wordt aan jou onthuld. Jij bouwt je visie, perceptie, begrip en overeenstemming. Al naar gelang de mate van je overeenstemming , zie je de uiterlijke vorm niet, maar je ziet dat alles in je is. Je visie wordt intern.

Wat je nu ziet lijkt zich buiten jou af te spelen, maar in spiritualiteit zie je dat alles zich van binnen afspeelt. Dan is je perceptie authentiek. Je bent niet langer in de illusie waarin je je nu bevindt, waarin het lijkt alsof de wereld buiten jou bestaat, dat jij er bent en de wereld.
In spiritualiteit bestaat deze leugen niet. Je voelt dat alles in je is, in de ziel waarmee je je identificeert.

From the lesson on the weekly Torah portion on 2/4/11

Filed under: Spiritualiteit, Thora, Waarneming - Geen reacties→

Filed under: video - Geen reacties→

Ten eerste moeten we een relatie ontwikkelen die omschreven is als “Doe niet aan een ander wat jezelf haat”, gevolgd door “houdt van een ander zoals je van jezelf houdt”. We moeten alleen bepalen wie de “ander”(de vriend) is, wie Ik ben en wat “doe” betekent. Het heeft te maken met een persoon zijn acties ten opzichte van de vriend en deze acties moeten een tastbare vorm in deze wereld en de hele mensheid bereiken.

Op het eind zullen zulke relaties tussen alle mensen ontstaan, wat we de Oneindige Wereld noemen en dit zal de laatste correctie (Gmar Tikkun) aanduiden. Hier op deze bol, genaamd aarde, tussen deze fysieke lichamen, zullen we de relaties vestigen die we ons oneindige ziel noemen.

Wanneer we dit punt bereiken zullen we onszelf in een andere wereld vinden. Het zal niet meer nodig zijn om al dit materialisme te ervaren en het zal van onze waarneming verdwijnen. Zelfs nu bestaat het alleen in onze waarneming; deze hele werkelijkheid is alleen verbeelding.

Dit is het enige doel van ons bestaan op aarde. Dit is de plaats waar alles gebeurd.

Voor het vallen van de Tempel, toen de mensen in spirituele verwezenlijking bestonden, leefden ze niet echt in een andere Melkweg of dimensie, toch? Het is waar dat ze innerlijk in een andere dimensie met een andere houding bestonden. Echter, samen met dat, bestond deze wereld, de levenloze, plantaardige en dierlijke natuur nog en iedereen leefde een normaal leven. Ze hadden vee, beheerde onroerend goed, baarde kinderen, hadden werk en betaalde belasting.

Maar de relaties tussen hen waren spiritueel sinds ze alleen in gemeenschappelijk altruïsme leefden en ze hielden dit vast met het beste van hun vermogen. Ieder persoon was belangrijk in de mate van hun vermogen om te geven. Rechtspraak werd gedaan van hetzelfde principe: uit het oogpunt van hoeveel schade een persoon aan de samenleving had gebracht en hoe zijn egoïstische verlangen plotseling te voorschijn kwam.

Dit was de manier waarop het volk van Israel, welke Abraham uit Babylon leidde, leefde tot aan de val van de Tweede Tempel. Nu, in de groep, moeten we wat de wijsheid van Kabbalah ons in praktijk leert, verwezenlijken. Dit betekent dat onze innerlijke relaties gebaseerd moeten zijn op liefde en eenheid, zodat we “als één ziel” mogen leven.

Het heeft niets te maken met externe verbondenheid. We hoeven niet van hetzelfde bord te eten, in hetzelfde huis te wonen en een gemeenschappelijk huishouden te vormen. Het gaat allemaal om innerlijke relaties.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen - Geen reacties→

Vraag: Hoe kan een kind zich verbinden met uw onderwijssysteem?

Antwoord: Een kind zal de verbinding maken met die ‘omgeving van het bestaan’ via het internet, in een taal die hij of zij begrijpt en in de vorm die geschikt is voor hem of haar. We hoeven de kinderen alleen maar aan te moedigen, vanaf het begin van de deelname aan het systeem, dan zullen ze contact maken met andere kinderen over de hele wereld. Ze zullen er zich veilig voelen en zich als een deel ervan ontwikkelen.

Ik denk, dat de resultaten direct zichtbaar zijn. Binnen een paar weken al zal je voelen hoe je kind is veranderd. Probeer met hem te praten en je zult zien hoe hij gegroeid is, verstandig is geworden en begint vragen te beantwoorden als een volwassene, dat hij een heel andere houding tegenover het leven heeft gekregen.

We moeten een kind als een volwassene behandelen. De ziel heeft geen leeftijd. Het probleem is, dat we ons dom houden en afdalen naar hun niveau in de omgang met kinderen en daar verknoeien we ze mee. Een kind wil een dergelijk gedrag niet van ons. Hij wil hetzelfde zijn als wij.

We hoeven er alleen maar rekening mee te houden dat hij fysiek kleiner en zwakker is dan wij, maar van binnen is hij absoluut opgegroeid en volwassen. We moeten met hem praten en hem behandelen als een volwassene en alles serieus uitleggen, op zoek naar advies en luisteren naar zijn mening zoals we ook bij een volwassene doen.

Je zult zien hoe graag kinderen dit willen en hoe goed ze hierop reageren. Om als volwassene te worden behandeld is voor hen een fascinerend spel. Het is voor ons, volwassenen, verboden om af te dalen naar hun niveau en te spelen alsof wij ook kinderen zijn. Dat is een foute houding. Zij zijn niet aan het spelen, maar wij.

Het is een zeer belangrijk principe in de opvoeding om kinderen te behandelen als volwassenen. Het maakt niet uit of hij eruit ziet als een klein kind, dat is alleen maar het fysieke lichaam. Vanuit dat kinderlichaam kijken ze naar jou met volwassen ogen, ze volgen alles op de voet en begrijpen alles.

Het is een vergissing om hem als een kind te behandelen. Deze misvatting heeft de mensheid sinds de oudheid begeleid, samen met allerlei sprookjes, die allerlei soorten fetisjisme en bijgeloof preken. We moeten dit allemaal afschaffen.

We verschillen alleen op het dierlijke niveau van een kind. Wanneer we communiceren op het niveau van de mens in ons, moeten we iedereen gelijk behandelen. Een kind is onze gelijkwaardige partner in de creatie van deze pedagogische methode en we moeten alles openlijk met hem bespreken en zijn volledige medewerking eisen. Laat kinderen vergaderingen bijwonen en samen met volwassenen deelnemen aan discussies over het samenstellen van het programma. We hebben niets voor hen te verbergen.

Dat zal hen ontwikkelen. Ze willen niet van alles ontvangen wat al door ons afgerond is. Ze willen alles zelfstandig en bewust vanaf het begin realiseren. We moeten niets voor het kind verbergen, het is geen kind. We moeten hem behandelen als een volledig gelijke.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen - Geen reacties→

Vraag: Kan het lezen van Het Boek van Zohar ons helpen om een algemene, universele waarneming te verwerven?

Antwoord: Welke uniciteit kan er op dit moment zijn? Welk menselijk wezen?… We spreken over je “beest” dat we in een menselijk wezen moeten veranderen.

Je hebt een “ezel” (“ezel” in het Hebreeuws is “Hamor,” van het woord “Homer“- “materie”) en hierin bevindt zich slechts één spirituele vonk. We willen je helpen om deze vonk uit de “ezel” te halen en deze te verbinden met de rest van de vonken die bovenuit de kudde van “ezels” glinsteren.

Stel je zelf eens zeven miljard “ezels” voor en een glinsterende vonk die boven elk van hen schijnt. We willen deze vonken met elkaar verbinden om vervolgens Man, gelijkvormig aan de Schepper, op te bouwen. Alleen dan zullen ze een algehele waarneming van de collectieve ziel van Adam HaRishon verwerven.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen - Geen reacties→

Vraag: Er staat geschreven: “Vertrouw jezelf niet tot de dag dat je sterft.” Wat betekent Arvut (gemeenschappelijke garantie) dan als ik mezelf of mijn vrienden niet kan vertrouwen?

Antwoord: Het is duidelijk: ik kan mezelf niet vertrouwen. Maar dit verwijst niet naar de vriend. De groep is geen samenkomst van mensen die alleen maar naar de les komen. De groep vormt de innerlijke verbinding tussen de zielen.

De Schepper creëerde verlangen (de wil om genot te ontvangen, Kli ) en dit wordt beschouwd als “de oneindige wereld” waar de zielen verblijven. Deze zielen zijn onderling verbonden in één collectief systeem; in één ziel die vervuld is van het Oneindige Licht.

Maar dit systeem is voor jou geblokkeerd door het verhullende scherm, een filter waardoor je het enigszins als beschadigd en gebroken waarneemt. Binnen in het systeem is het perfect en gevuld met het Oneindige Licht, maar momenteel zie je het als vervormd. Verderop, achter het volgende filter, lijkt het nog meer beschadigd voor je.

In totaal zijn er vanaf de eerste staat, de Oneindige Wereld, tot aan de laatste staat, onze fysieke wereld, 125 van zulke niveaus of filters oftewel omhullingen van de Oneindige staat. Daarom kijkt je met je fysieke oog naar de groep en denkt: “Wie zijn ze eigenlijk? Ik ben niet lager dan zij! Zijn ze echt verbonden? Nee, dat zijn ze niet. Verlangen ze echt om te verbinden? Nee, dat willen ze niet. Begrijpen ze werkelijk iets? Geef me Rabbi Shimon’s groep maar: daar zal ik mee instemmen om er als een baby in hun armen te zijn. Maar deze…..Wie zijn ze voor mij?…”.

Maar dit is niet correct. Alles wordt bepaald door je houding ten opzichte van de vrienden. Als een persoon in de vrienden “doordringt” en wenst zich met hen te verbinden, niet met deze fysieke lichamen die in verborgenheid zijn maar hen eerder behandelt als de groep die in het Oneindige in complete eenheid woont, dan is het werk gedaan: Hij hecht zich aan deze perfecte staat.

Zo kon Rabbi Yossi Ben Kisma dus niet zonder zijn beginnende discipelen. Verlangen ze naar spiritualiteit op een laag niveau? Dat is genoeg voor hem om door hen een spirituele staat binnen te treden waar ze allemaal één zijn, als één man met één hart, alhoewel ze zich hier zelf (nog niet) van bewust zijn.

Dit heet de omgeving, de groep. Ik zelf woon echter in de plaats waar ik mezelf kan voorstellen. Dan visualiseer ik mezelf tegen de ideale, perfecte omgeving waarvan ik alles kan ontvangen. En alleen hierdoor verwerf ik de kracht.

Daarom vormt de groep geen fysieke samenkomst van mensen maar eerder mijn innerlijke, spirituele kwaliteit.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen - Geen reacties→

Vraag: Het is onduidelijk hoe ik van altruïsme en geven kan genieten als ik niets van mezelf heb?

Antwoord: We spreken niet over het materiële altruïsme: dat wil zeggen van de levenloze, vegetatieve en dierlijke niveaus van verlangen (alhoewel het ook belangrijk is dat deze correct worden uitgevoerd). Om te kunnen geven moeten we allereerst ons verlangen en onze intentie dusdanig corrigeren zodat ze op deze vorm zijn gericht.

Altruïsme betekent niet dat ik je met allerlei onnodige genoegens begin te vullen. Om te kunnen geven moet ik eerst mezelf op een zodanige wijze ontwikkelen dat ik jouw verlangen zal voelen als zijnde dat van mezelf.

Jouw verlangen bevindt zich naast mij en ik moet het met mezelf verbinden als het mijne. Dan begin ik jouw verlangen te vervullen als dat van mezelf en hiermee maak ik het tot het mijne. Dit is waar de hele wijsheid van Kabbalah over gaat (Kabbalah betekent in het Hebreews, “de wijsheid van ontvangst”). Kijk naar het geavanceerde spel hier!

Eerst dacht ik dat het verlangen van iemand anders was. Vervolgens ben ik door deze “psychologische barrière” (Machsom) heen gegaan, verbond het verlangen met mijzelf en nu voel ik jouw verlangen als dat van mezelf. Jij werd belangrijker voor me dan ik mezelf vind. Zoals een baby in relatie tot zijn moeder: zij ziet in haar kind het doel van haar leven en is bereid is om eindeloos te geven en alleen maar aan haar kind te denken.

Op deze wijze hecht ik mij aan jou en alles wat ik doe is ten gunste van jou. Dit betekent dat ik een volledig altruïstische relatie met jou onderhoud. En omdat jouw verlangen het mijne werd heb ik er plezier in. Ik ben het die plezier in het vervullen ervaart.

Op dezelfde manier verbind ik mijzelf geleidelijk aan weer met alle zielen. Ze waren immers eens een deel van mijn “zelf”. Maar ik was plotseling afgesneden van deze delen en in plaats hiervan werd in mijn verstand een soort “microchip” geïmplanteerd die me de delen van mijn eigen ziel laat haten. En ik begin die delen te verachten en te haten in plaats van hen lief te hebben.

Nu moet ik boven deze verwarring uitstijgen en deze psychische afwijzing overwinnen. Zodra ik hen begin te behandelen als zijnde mijn eigen authentieke, integrale delen die in verbinding onafscheidelijk van mij zijn, zal ik aan hen kunnen geven en hiervan genieten!

Ik deed dit werk, corrigeerde mezelf en nu ben ik tevreden. Er wordt niets anders van ons verwacht dan het overwinnen van deze psychologische barrière en afkeer zodat liefde de plaats van haat inneemt. Dan zullen we echt genieten.

Je zult voelen dat deze specifieke delen, die nu nog vreemd voor je zijn, het fundament van de wortel van je ziel vormen. Je zult specifiek hier de Schepper onthullen en ook dat het deel van het levenloze, vegetatieve en dierlijke niveaus (waarvan je voorheen dacht dat het jezelf en de wereld was) helemaal niets met jou te maken hebben. Het zijn de laagste niveaus in relatie tot jou. Wie is erin geïnteresseerd of ze leven of dood gaan? En ze gaan inderdaad dood en jij bent overgelaten om te leven met je ziel!

Voordat je deze materiële wereld verlaat zou het daarom beter zijn om tenminste het eerste niveau van de ziel te bereiken. Dan zul je het ook niet betreuren om afscheid van het lichaam te nemen.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen - Geen reacties→

Filed under: video - Geen reacties→

Een vraag die ik ontving: Zal mijn ziel zich alles herinneren wat ik in dit leven geleerd heb? Zal ik mijn Kabbalah studie vervolgen en in mijn volgende leven weer in een groep komen?

Mijn Antwoord: Het enige dat iemand meeneemt uit dit leven is de spirituele weg die hij doorgemaakt heeft, dit vervaagt nooit. Ten aanzien van spiritualiteit vervolgen we ons pad en zijn we tenslotte in dezelfde realiteit, maar het is tamelijk verborgen voor ons.

Ik bevind me voortdurend in mijn ziel, ondanks dat ik dit niet voel. Ik continueer hiermee te werken en ga door verschillende fases. Alles gebeurt in mijn eeuwige ziel. Het feit dat ik nu fysieke lichamen en de wereld om me heen zie is een illusie van mijn spirituele staat. Als ik nu mijn innerlijke werk doe dan zal ik mijn volgende reïncarnatie beginnen van een hoger spiritueel bewustzijn en zal ik sneller bij een Kabbalistische groep komen, en succesvoller zijn in mijn studies. Het hele voorgaande spirituele pad zal in mij blijven in de vorm van spirituele genen (Reshimot). Dit verdwijnt nooit. In de spirituele wereld verdwijnt helemaal niets, dingen verdwijnen alleen in onze wereld omdat deze hele wereld eventueel zal verdwijnen.

Ondertussen zal niets dat ik heb verworven door middel van mijn egoïstische verlangens blijven bestaan, omdat dit verlangen zelf zal verdwijnen, alleen de externe bedekking blijft bestaan. Iedere keer dat de ziel door een nieuwe reïncarnatie gaat, bouwt het een omgeving voor zichzelf, naar zijn vermogen, en het nodige om zichzelf te corrigeren. Waarom besta ik in deze omgeving en niet in een andere? Dit is zo omdat mijn ziel dit nodig heeft, geen enkele calculatie wordt uitgevoerd ten aanzien van de lichamen, ze staan in verbinding met elkaar, in deze wereld in alle situaties die nodig zijn voor zielscorrectie.

Ondertussen wordt er geen rekening gehouden met het lichaam. Eigenlijk bestaat het helemaal niet, het is een virtuele illusie dat zichzelf in deze vorm presenteert. In feite bestaat alleen de ziel, maar we zijn niet in staat om het te voelen.

En zijn ontwikkeling bepaalt duidelijk wat er met de lichamen gebeurt. Daarom schrijft Baal HaSulam aan het eind van “Voorwoord voor het Boek van Zohar” dat alleen de correctie van de zielen ons zal helpen om onze wereld te corrigeren en dit lichamelijke leven als vriendelijker te doen waarnemen.

Alle strafbare feiten die in deze wereld plaatsvinden zijn het gevolg van het belang om de ziel te corrigeren. Op hetzelfde moment, zijn er geen acties of correcties in deze wereld, veranderingen zijn alleen mogelijk door middel van de ziel.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen - Geen reacties→

We kunnen diep in ons innerlijk afdalen en proberen te processen die de Zohar beschrijft te voelen vanuit het diepste van onze ziel. Ik weet niet waar al de verlangens en eigenschappen in mijzelf aanwezig zijn; Ik wil enkel voelen wat het Boek van Zohar me vertelt over de processen die dit moment in mij plaatsvinden.

Het geeft niet dat ik niet begrijp welke soort processen het betreft, of dat alles zich afspeelt op spirituele niveaus welke voor mij verborgen zijn. Ik wil ze ontdekken omdat dat alles is dat in mij gebeurd, hier en nu. Ik wil voelen waar deze kwaliteiten gelokaliseerd zijn, waar de processen zich afspelen en hoe al deze delen in mij werkzaam zijn.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen - Geen reacties→