Al het werk begint voornamelijk in onze wereld en in onze tijd. We hebben een staat bereikt dat ons verlangen om te genieten gegroeid is, volledig is ontwikkeld op het lichamelijke niveau en nu zijn we in staat om het waar te nemen door het te vergelijken met het verlangen om te geven. Met andere woorden: we hebben onze ontwikkeling beëindigd op het bewegingloze, plantaardige en dierlijke niveau en nu moeten we ons ontwikkelen op het menselijke niveau, dat twee krachten inhoudt: ontvangen en geven.

Voorheen had ik een volledig “vlakke” visie. Ik zag alleen dat om mij heen, waarvan ik kon profiteren en wat ik kon grijpen voor mezelf en degenen van wie gebruik kon maken. Ik handelde alleen vanuit de wens om te genieten, wat de basis is van de bewegingloze, plantaardige en dierlijke natuur. Dus ik had geen enkele “verdeeldheid” en twijfel, het ging altijd slechts over één richting: hoe kan ik nog beter slagen in mijn egoïstische verlangen.

Dit vertaalt zich in een gewoon, stoffelijk leven zonder rekening te houden met het openbare leven, wat we eerder nooit ontwikkeld hebben. We keken altijd naar de samenleving als een gebruiksvoorwerp. Nu echter ontwaakt het verlangen om te geven in ons en het manifesteert zich in ons. We kunnen dit verlangen niet weerstaan en daarom moeten we er rekening mee houden.

De gehele mensheid komt voor de eerste keer in de geschiedenis in een situatie, waarin de wens om te ontvangen en de wens om te geven in balans moeten worden gebracht en door ons moeten worden gecontroleerd. Wanneer we ze niet in balans brengen, veroorzaken we omwentelingen en crises.

Dus het belangrijkste wat wij moeten doen is voor de juiste omgeving en voor de gehele mensheid zorgen. Onze wereldgroep moet de eerste zijn en moet als voorbeeld dienen. Dus onze groei “ van beneden naar boven” begint, terwijl we ons daarvoor alleen maar op het horizontale vlak ontwikkelden.

Dan zullen we de juiste wisselwerking tussen het verlangen om te ontvangen en de wens om te geven, Malchut en Bina, in onze gebroken verlangens onthullen. Om dit te bereiken, moeten we vragen om het Licht dat Hervormt. Het is alsof ik onthul: hier is mijn egoïsme en ik zou willen dat het anders handelt en zich verbindt met anderen, om deel te nemen aan het gezamenlijke werk.

Daarom vraag ik het Licht om te komen en mijn verlangen te corrigeren, om wat evenwicht tot stand te brengen en wederkerigheid in ons systeem, zodat we aan elkaar geven, concessies doen en ons verbinden. Dan komt het Licht en brengt ons terug naar Zijn Bron. Dit heet: “de correctie van beneden af ”, die we moeten voltooien.

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Lange tijd geleden begon ik les te geven. Jarenlang bestudeerden we samen met de groep de wetenschap van Kabbalah. Ook al lazen we de artikelen van Kabbalisten, we realiseerden ze niet volledig, totdat we enige jaren geleden door de wereldwijde crisis werden getroffen.

Vanaf 2005 ongeveer, begonnen we ons te richten op de correcte structuur van de groep. Daar voelden we de druk en we realiseerden ons, dat dit precies was wat we nodig hadden om de methode te verwerkelijken en de spirituele wereld binnen te gaan.

Het feit is, dat de wereld toen nog geen crisis had meegemaakt. We konden toen nog niet voelen op wie of wat we onze acties moesten richten. Maar tijdens de crisis voelde onze groep een acute, zelfs dramatische behoefte om de methode onmiddellijk in praktijk te brengen, zodat we een voorbeeld voor de wereld konden zijn.

Elke dag moeten we werken aan de versterking van onze innerlijke eenheid en aan externe verspreiding. Beetje bij beetje moeten we het nieuws naar buiten brengen dat er een methode van correctie bestaat. Uiteindelijk is de crisis die de wereld overspoelt een uitnodiging van de Natuur om naar het volgende niveau op te stijgen.

We zouden ons niet als koppige kinderen moeten gedragen die niet naar hun moeder willen luisteren. In alles wat ons overkomt zouden we een ongekende kans moeten zien: Er gaan deuren voor ons open die ons de kans geven om uit deze kleine, beperkte wereld te stappen, die volledig doordrongen is van lijden en eindigt met de dood, en we kunnen een extern bestaan binnentreden, een wereld, die verlicht wordt door het Hogere Licht. Dit moeten we uitleggen en daarmee illustreren dat dit samen, in een groep, gedaan kan worden.

De wetten van de groep kunnen zelfs in deze wereld worden gezien. Want de wereld onthult zichzelf als een integraal systeem waarin alle onderdelen met elkaar verbonden zijn. Door dat te observeren kunnen we zien wat er van ons wordt gevraagd

Filed under: Congressen, Crisis, Innerlijk Werk, Verspreiding van Kabbalah - Geen reacties→

In Kabbalah spreken we niet over persoonlijke gevoelens. We spreken over de liefde tussen vrienden, maar alleen in het algemeen, zonder onszelf of andere namen te noemen.

Het is nodig om te spreken over de grootheid van de leraar, de Schepper, de groep en het belang van het doel, want zonder elkaar te inspireren zullen we niet verder komen. Dit geeft ons de kracht om te werken en daarvoor hebben we de groep nodig. Maar niemand spreekt zich hierover uit in de ik-vorm met de bedoeling om zijn innerlijke gevoelens en verlangens te onthullen (Kelim).

Het feit is dat de anderen nog niet zijn hervormd tot het niveau van Bina (Hafetz Hesed), wat betekent: “doe anderen niet aan wat u niet wilt dat u wordt aangedaan” en daarom kunnen ze u schaden met hun gedachten. Vandaar dat dit verbod bestaat.

Je spreekt over hoe verheven het doel is, maar niet over hoe u of iemand anders geïnspireerd wordt door spiritualiteit. Je moet over de wet spreken die in de schepping werkt, de formule in het systeem van de krachten, zonder naar een specifiek iemand te verwijzen.

Al ons werk is intern en nederig. Ik moet de groep niet beschouwen als individuele mensen en gezichten, maar als krachten die snakken naar de Schepper, naar geven en die zich verenigen om samen dit doel te bereiken. Deze gezamenlijke verlangens, deze innerlijke verbinding is wat we de groep noemen.

Daarom noem ik geen namen van mensen, wanneer ik over de groep spreek. Het lijkt of er geen mensen zijn, maar alleen verlangens die verbonden worden door de onderlinge garantie! Wanneer deze verlangens het niveau van verbinding bereiken, wanneer het werkelijk geven wordt op het eerste niveau, onthullen ze dit, samen met het Licht van Hassadim waarmee ze worden vervuld, het wederzijds geven genaamd.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

We beleven een zeer ongewone periode in de menselijke geschiedenis. Vanaf nu zullen alle generaties begeleid worden bij de poging van het waarnemen van de werkelijkheid in ons naar het waarnemen van de werkelijkheid buiten onszelf.

Dat is de reden waarom we zo’n grote leegte in ons voelen, in onze gezinsleven, in onze relaties met kinderen en anderen, in alles wat we doen. Dit wordt niet alleen waargenomen in afzonderlijke, individuele landen, maar in de hele wereld.

De veranderingen die plaatsvinden in de ecologie en het klimaat van de planeet vormen elk jaar een steeds grotere bedreiging. Maar dit alles gebeurt om de waarneming van de werkelijkheid in ons te veranderen en dit roept een zeer onaangenaam gevoel op, het geeft ons de mogelijkheid om uit onze egoïstische wereld te gaan en te ontdekken dat we nu van het waarnemen van het kwaad moeten gaan naar het waarnemen van de goedheid.

En als we bij het verlangen van het geven zouden zijn gekomen, zouden we op een natuurlijke wijze gelukkig zijn, omdat we onszelf niet zouden vernietigen in een geglobaliseerde wereld, waarin we allemaal integraal verbonden zijn.

Integendeel, dan zouden we er in slagen om onze vooruitgang te bevorderen, omdat het de enig mogelijke manier is om te leven en te bestaan, in plaats van elkaar te vernietigen.

Maar totdat we onze houding ten opzichte van onszelf, andere mensen, de wereld en de realiteit in het algemeen veranderen, zal de natuur niet stoppen met het uitoefenen van druk op ons, omdat we de aangegeven grens al overschreden hebben.

Wat zegt Kabbala hier precies over? Het zegt dat, wanneer we ons willen blijven ontwikkelen zonder lijden, we in overeenstemming moeten komen met de hogere staat van de natuur (we hebben geen keuze) en begrijpen dat onze huidige staat erg slecht is.

Dit perspectief geeft ons een kans om ons op een prachtige manier te ontwikkelen en beloont ons met een bestaan in een eeuwige en volmaakte wereld, die hier wordt onthuld door de veranderingen in onze waarneming. Om deze reden moeten we alles wat met ons gebeurt zien als een grote hulp van Boven, van de totaliteit van de gemeenschappelijke natuur, die helpt en ons op deze wijze leidt naar de juiste vooruitgang, hoewel het soms tot uitdrukking komt in onplezierige invloeden.

Maar als we gevoelig zijn voor al dit soort kleine signalen, zullen we goed vooruitgaan, als een slim, gehoorzaam kind dat begrijpt hoe het een gemeenschappelijke taal met volwassenen kan vinden. We hebben werkelijk een geweldig avontuur voor ons, in plaats van een moeilijk leven.

Filed under: Crisis, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Het enige dat ons kan helpen is onszelf wegcijferen tegenover de groep, de leraar en de Schepper. Dit houdt in, dat je je met de omgeving verbindt en er zoveel van in je opneemt als menselijkerwijs maar mogelijk is.

De geschiedenis biedt ons veel van zulke voorbeelden. Eén van hen is bijvoorbeeld Joshua Bin Nun, die het verdiende om de opvolger van Mozes te worden. Het is onze innerlijke kracht, die een mens leidt naar de laatste fase van correctie, die hem of haar liefdevol dichter bij de laatste correctie (Gmar Tikkun) brengt, nadat de kracht van Mozes zijn deel heeft gedaan.

Het is het meest verheven niveau van ontvangen om te geven! En hoe verdiende Joshua dit? Hij verdiende het door Mozes te helpen, terwijl Mozes de mensen aan het onderwijzen was: Hij maakte de ruimte schoon en “zette de banken recht”.

Met andere woorden, hij was toegewijd aan wat zijn leraar deed en wilde zijn onafscheidelijke deel zijn en daardoor de wijsheid van Mozes ontvangen. Hij was het die het verdiende en niet de studenten die aan het studeren waren. Hij studeerde niet eens, maar ontving de spiritualiteit “Peh El Peh” (“van mond tot mond”, door het gemeenschappelijke scherm), door toegewijd te zijn aan zijn leraar.

En degenen die studeerden ontvingen het ook, ieder op zijn eigen niveau (ook zij waren grote Kabbalisten), maar niet zo verheven als Joshua Bin Nun. Waren ze niet op de hoogte van een dergelijk principe? Dat waren ze wel, maar ze konden het niet toepassen.

Het hangt er helemaal van af van hoe sterk iemand in staat is om zichzelf weg te cijferen tegenover de leraar en de groep. Ik zou eraan willen toevoegen, dat “geluk” hierbij ook een rol speelt. Dat wil zeggen, dat extra omstandigheden, waarvan we ons niet bewust zijn, een helpende hand bieden en zij dalen neer van Boven en “druppelen” naar beneden (“geluk” of “Mazal“, van het Hebreeuwse woord “Nozel” of “een straaltje, druppelen”). Het wordt sterk bepaald door de wortel van de ziel, door de voorbestemming.

Maar het gaat niet over wat niet aan ons is. We moeten doen wat aan ons is om te doen, dat is onszelf wegcijferen.

Het staat overal geschreven en het is voor niemand iets nieuws. Wat doen we als we er niet in slagen? Ik weet uit eigen ervaring hoe moeilijk het is om het te bereiken. Gewoonlijk struikelt een mens over de meest eenvoudige hindernissen: Ze lijken gemakkelijk te overwinnen, en toch kan hij het niet. Hij begrijpt zelfs, dat het in elk opzicht heilzaam is, zelfs in het lichamelijke, maar iets innerlijks verhindert hem om het te doen.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Hoe komt het dat de intelligentie, die ons in de loop van de menselijke geschiedenis hielp groeien en ontwikkelen, ons nu slechts afleidt en afremt op het meest vitale punt: als het nodig is om ons spiritueel te ontwikkelen?

Antwoord: Intelligentie heeft altijd je ego gediend, dus het was er om je gedurende de afgelopen duizenden jaren te helpen om alles te ontwikkelen. Maar nu je klaar bent met je op het levenloze, plantaardige en animale niveau te ontwikkelen, moet je je op nieuwe niveaus van de evolutie ontwikkelen en opstijgen naar het menselijke niveau, hiervoor is een heel andere aanpak vereist.

Het zicht op het leven en de wereld, de hele vorm is totaal veranderd. Nu moet je ten opzichte van alles wat je omringt een houding aannemen van geven en dat is afkomstig uit een ander soort verlangen, maar je rationele geest wenst niet voor geven te werken, omdat je niet beschikt over een verlangen om te geven.

Wanneer je het verlangen om te geven ontvangt, zal je verstand ermee aan de slag gaan, maar op dit moment heb je alleen een egoïstisch verlangen en je intelligentie staat alleen in dienst daarvan. Het verstand is een apparaat, een computer. Het houdt zich er niet mee bezig welke gegevens het verwerkt of welke cijfers er in worden opgeslagen. Zolang het data van je egoïsme ontvangt, het verlangen te ontvangen, werkt het overeenkomstig.

Hoe kun je dit aanpakken? Probeer je verlangen te transformeren in plaats van je verstand. Trek het Licht dat hervormt aan in je verlangen. Het Licht schiep dit verlangen, en Dit alleen kan het veranderen. Dan zal je verstand gaan werken voor het nieuwe verlangen om te geven en je adviseren over hoe je op een betere manier kunt geven.

Daarom is intelligentie niet de sleutel in de studie, zoals er staat geschreven: “Het is niet de wijze die leert”. Alles wordt bepaald door het verlangen. Verstand is wat je krijgt terwijl je verlangen zich ontwikkelt. Het verlangen kan alleen veranderd worden door het Hogere Licht en niets anders, uitgezonderd de omgeving die je doet ontwaken en je inspireert om je verlangen te transformeren, het te stimuleren door “afgunst, lust en ambitie”. Het gebruik van zulke materiële gereedschappen als je aardse verlangens, leidt je naar spirituele aspiratie.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Alles hangt af van ons verlangen. Hoe komen we dan van onze “standaard instellingen” af, van verlangens die vastgesteld zijn in deze wereld?

Antwoord: We nemen de wereld niet waar als “rond”. We hebben nog steeds de illusie dat deze lineair is en dat we in deze wereld succesvol kunnen zijn door ons ego te gebruiken. Maar de huidige wereld werkt nu onder een ander programma en de enige manier om succesvol te zijn is door eenheid. Dit is een totaal verschillende reeks van instructies, maar we “snappen” het nog niet.

Duizenden jaren lang bereikte de mensheid succes gebaseerd op de grootte van het ego, maar de laatste vijftig jaar is deze trend op zijn beloop. We bewegen ons steeds dichter naar een integrale wereld en in een integrale wereld heeft degene, die meer verbonden is met anderen, het meeste profijt. We zien, dat hoe meer iemand verbindingen weet te maken, hoe meer landen er bij worden betrokken, hoe succesvoller men is. Mensen voelen dit instinctief aan en worden aangetrokken door integrale oplossingen.

We realiseren ons echter nog niet, dat de oplossing voor onze zorgen het noodzakelijk maakt dat we ons verbinden op het menselijk niveau: boven het bankwezen, de mondiale industrie en andere globale mechanismen uit. Deze situatie begon zich te verwerkelijken na de Tweede Wereldoorlog, toen de Verenigde Naties, de UNESCO en andere internationale organisaties werden opgericht. Zelfs zij passen echter nog egoïstische methodes toe, in plaats van een integrale, allesomvattende aanpak.

In wezen moeten alle landen gelijke kansen hebben. Waarom moeten sommige landen het vetorecht hebben op bepaalde besluiten, terwijl andere dit niet hebben? Wat maakt het voor verschil als het ene groter is en het andere kleiner? Integendeel, in een “rond” systeem zouden de grotere meer bereid moeten zijn tot compromissen, omdat ze anders alleen maar voor zichzelf zorgen.

Onze benadering is volledig verdraaid en toch beginnen we te voelen dat de wereld echt “rond”, integraal en onderling verbonden begint te worden.

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, integrale wereld, Wereld - Geen reacties→

Baal Ha Sulam, brief 19 “In dezelfde vrouw”: genade is misleidend en schoonheid is tevergeefs: maar een vrouw die de Heer vreest zal geprezen worden. Dit betekent dat tijdens de voorbereiding, de schoonheid en genade verschijnen en de essentie van perfectie waar iemand naar hunkert en verlangt. Echter, op het moment van correctie, wanneer de aarde vol is “met de kennis van de Heer, “dan”zal ik een andere wereld zien, omdat alleen angst en verlangen de essentie van de gewenste perfectie zijn. Dan voelt iemand dat hij tijdens de voorbereiding tegen zichzelf loog.

Vraag: Waarom wordt er gezegd dat we tijdens de voorbereiding tegen onszelf liegen?

Antwoord; Het is zo omdat ik naar iets verlangde dat een leugen was. En terwijl ik aan het lijden was, besefte ik niet dat dit lijden eigenlijk vervulling was. Het betekent dat zodra ik mijn houding tegenover het gewenste verander, ontdek ik dat ik in de oneindige wereld ben. Het wordt beschouwd als”Je zult eten wat al oud is”. Ik onthul een oneindige vervulling in mijn huidige staat.

Het is beschreven dat je eerder tegen jezelf loog, en dacht dat je niet de gewenste vervulling had en dat je die moet bereiken. Maar je hoeft niets te bereiken behalve de correctie van je verlangens. Je bent al in dezelfde perfecte staat, alleen kun je het niet zien omdat je nog niet over de kwaliteiten van waarneming beschikt of de gecorrigeerde verlangens.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Waarneming - Geen reacties→

Vraag:Hoe komt het dat mijn verstand begrijpt dat de Schepper het waard is om gerechtvaardigd te worden voor wat Hij mij op dit moment aandoet, maar niettegenstaande heb ik er een slecht gevoel bij? Waarom kan ik mijn innerlijke staat niet beïnvloeden met externe acties zoals een gebed?

Antwoord: Wat je verlangen op dit moment voelt is in feite, jou. In de geestelijke wereld kun je niet doen alsof en iets uitdrukken wat je niet voelt. Je moet tot de correctie van je hart komen. En voor dit alles moeten we eerst uitzoeken wat er zich precies in onze harten bevindt.

Wanneer je huilt, wat huilt er dan? Je ogen of je hart? Dat is het verschil! Het probleem is dat alles wat we doen plaatsvindt aan de buitenkant, terwijl de wetenschap van kabbalah innerlijk is, het innerlijke deel van de Thora. Je moet graven naar het hart der harten, studeren en het onderzoeken.

Dan ontdek je dat de uiterlijke handelingen je alleen maar in de weg staan en het originele beeld verhullen, je bedriegen en verwarren. Je moet je hart blootleggen zonder enige vorm van uiterlijk theater, klaagzang en tranen.

Wanneer je een kalmerend middel neemt en de woede stopt zal het je dan doen veranderen van een zondaar in een rechtvaardig persoon? Nee, alles wordt geëvalueerd door het innerlijke gevoel van je hart. En we weten wat het is. Wij denken dat alles wat we moeten doen is onszelf minder bitter te maken en te huilen. Kabbalah sluit externe acties niet uit, maar wil ze aan de innerlijke staat spiegelen want zonder dit zijn onze acties waardeloos en zullen we niet voldoen aan onze bestemming.

Daarom wees niet bang dat je op één punt een “zondaar”moet worden en op een ander punt “rechtvaardig”. Ze zijn twee stadia van dezelfde spirituele graad zoals het is gezegd: ” Iemand kan geen Mitzva uitvoeren zonder het eerst te breken”. Dit betekent dat iemand eerst de belasting van het hart moet ondergaan ( een extra belasting van het egoïsme) en dan wordt beschouwd als een “zondaar” die de Mitzva brak en voelt in welke mate hij er niet toe in staat is.

En dan wordt hij sterker met de hulp van de omgeving, eist het Licht dat hervormt, corrigeert zijn verlangen en wordt “rechtvaardig”,alleen om opnieuw te vallen. Hierna ontvangt hij een nieuwe dosis van egoïsme en verandert eens te meer in een “zondaar” om zichzelf te corrigeren en rechtvaardig te worden. Het is gezegd: “duizend keer zullen de rechtvaardigen vallen en opstaan.

Elke nieuwe spirituele graad begint met een nieuwe lading egoïsme, en jij begint eraan als een zondaar. Daarna beëindig je het door het te corrigeren en bereik je samensmelting met de Schepper in dit niveau en wordt je beschouwd als rechtvaardig.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat kunnen we van dit hele proces van de uittocht uit Egypte meenemen in de termen van onze dagelijkse innerlijke werk?

Antwoord: We moeten streven naar één ding: eenheid in de groep. De groep is een mini-mensheid. We kunnen niet onmiddellijk op wereldwijde schaal handelen, in de massa van de mensheid, maar in de groep kunnen we alle principes van de menselijke verbinding uitwerken.

Daar zullen we alle staten onthullen: “De onderdompeling in Egypte”en “de exodus van Egypte” We zullen haat voor onze Farao (onze ego) voelen, en de tegenslagen die we van hem ontvangen, en de controle van onze natuur.

Dit wordt allemaal op één plek onderzocht: in de verbinding met de vrienden, want ik kan de liefde van de hele wereld nog niet bereiken. Voor mij vertegenwoordigt de groep de hele mensheid, en in de groep kan ik aan al mijn innerlijke kwaliteiten werken.

Elke keer als ik probeer om me met de vrienden te verenigen, ontdek ik het breken van binnenuit, de haat en de afkeer van anderen, en voer ik nieuwe innerlijke controles uit. Het kan zijn dat deze controles betrekking hebben op het werk “in Egypte” of zelfs “daarvoor”. Dit maakt niets uit.

We kunnen deze fases nog niet duidelijk onderscheiden. Over het geheel genomen, kunnen we niets duidelijk zien totdat we Egypte verlaten. Pas daarna beginnen we te begrijpen wat we precies hebben doorgemaakt. Immers, dit werk wordt gedaan in de duisternis, onder het bewind van het egoïstische verlangen, wanneer ik probeer om er op een of andere manier in te bestaan, er samen mee wil zijn of er tegen wil zijn. Dat is de reden waarom deze innerlijke afwegingen zo onduidelijk voor ons zijn.

Van het 2e deel van de  Daily Kabbalah Lesson 4/13/11, The Book of Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→