Mozes is het punt in het hart, de functie van de spirituele gids waardoor een mens zich laat leiden. Wanneer deze eigenschap uit het gevoel van de mens verdwijnt, heeft hij een sterke basis nodig, dat is het gouden kalf. Goud, (Zahaf) – “Geef me dit” (Ze Hav), is iets waarvan het bestaan duidelijk is en waar hij controle over heeft. Het is een edel metaal dat de immens grote macht van de Schepper bevat, maar we gebruiken het altijd vanuit ons ego, alleen om iets stevig beet te pakken, om persoonlijke veiligheid te verwerven, materiële zekerheid, enzovoort.

In feite werd dit alles uit Egypte meegenomen. Alle kennis, alles wat het ego vervult en een mens veiligheid geeft, vormt de basis van Farao. Daarom verzette hij zich tegen de Schepper en zei hij tegen Mozes: “Wie zal je voorwaarts leiden op je pad? Dat ben ik of de Schepper.” Met andere woorden: ofwel je gaat voorwaarts ‘binnen de rede’ of je stijgt hoger door geven en liefde, hetzij door ontvangen, hetzij door geven.

Wat betekent het om een beeld van het gouden kalf te maken? Een kalf belichaamt de eigenschap van geven, maar wanneer we het van goud maken, wordt hierdoor de eigenschap zelf veranderd.

Een mens maakt niet voortdurend een gouden kalf. Dit is één keer gebeurd, bij de Shevirat ha Kelim, het breken van de collectieve ziel. En daarna ontdekt de mens er delen van in zichzelf: weer een deel en weer één, enzovoort.

Het breken van de kli (het vat) vond plaats toen er een enorm groot spiritueel ego werd ontdekt. De vorming van het gouden kalf is een activiteit waarbij een mens van dit ego een vorm creëert en hij denkt dat het hem de weg zal wijzen. Hiermee is al duidelijk waaruit zijn spirituele werk bestaat, het is onzuiver geworden, tegengesteld aan de Schepper.

Hier is niets slechts aan, op één ding na: de mens beweegt zich in de tegenovergestelde richting, maar intussen heeft hij nog geen lijden ontmoet dat hem kan laten omkeren op zijn pad. Aanvankelijk spreken we alleen nog maar over de keuze voor een makkelijke, korte en snelle manier waarbij men niet steeds struikelt over tegenslagen waarvan men leert.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 9/9/13

Filed under: Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→

De Torah, Exodus (Tetzaveh) 29:37: Want zeven dagen zullen jullie verzoening doen op het altaar en het heiligen; daarna zal het altaar een heiligheid der heiligheden zijn. Alles wat met het altaar in aanraking komt zal heilig zijn.

Een altaar heeft betrekking op het algemene verlangen waarboven een mens delen van zijn egoïstische verlangen, die bedoeld waren om gecorrigeerd te worden, uit laat stijgen. Er zijn delen die gedood moeten worden omdat zij in de levende staat niet gecorrigeerd kunnen worden. Er zijn delen die als voedsel gebruikt moeten worden en er zijn delen die verbrand moeten worden.

Er zijn veel mogelijkheden om het verlangen te corrigeren, maar zij hebben allemaal betrekking op één ding: Bovenop elk verlangen moeten wij een intentie om te geven bouwen en het pas dan gebruiken in de vorm van voedsel of als materiaal om verbrand te worden. Als er iets verbrand wordt, symboliseert de onaangename reuk die eruit kan opstijgen de verandering van het fysieke deel in een spiritueel deel, namelijk de opstijging van het ongecorrigeerde verlangen en de verandering daarvan in de volgende staat in de vorm van wierook.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 8/28/1

* Tijdens de congressen die nu in Israël plaatsvinden is er weinig tijd om blogvertalingen te maken en te plaatsen.

Filed under: Correctie, Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→

Filed under: Kabbalah Studie, Torah, video, Zohar - Geen reacties→

Vraag: We zeggen dat de Tempel ‘gevestigd’ is in het menselijk hart. Wat is de betekenis daarvan?

Antwoord: De Tempel is het centrum van de verbinding tussen mensen. De Tempel leert ons hoe we moeten verbinden en bevat de eigenschappen die laten zien hoe alles verwerkelijkt moet worden.

Waarom gebruiken we de uitdrukking ‘verwoesting van de Tempel’ in plaats van ‘verwoesting van het land’? Dat zeggen we omdat de Tempel een spirituele basis was, een plaats waar het proces van eenwording stopte. Dat gebeurde zeventig jaar voordat de Tempel werd verwoest.

Zeventig jaar staat voor 7 Sefirot, 10 jaar in elke Sefira. De Natie daalde geleidelijk via deze niveaus af naar Malchut: Hesed, Gevura, Tifferet, Netzach, Hod, Yesod en Malchut …. Hier vond de verwoesting van de Tempel (het breken van de eenheid) plaats. Men wist het van tevoren al heel goed.

Het betekent dat de offers die men naar de Tempel bracht niet echt waren, namelijk geen offers die naar eenheid leidden. De nadruk kwam te liggen op: ‘Ik bracht een offer’. Dat ‘Ik’ (ons egoïsme) is iets wat tussenbeide komt en alle Tempels verwoest. Het is de oorzaak van de verwoesting.

From Kab TV’s “Mysteries of the Eternal Book,” 3/4/13

Filed under: Israel, Torah, Verbinding - Geen reacties→

De Torah, Exodus (Mishpatim) 22:24: Indien je aan iemand uit mijn volk, de arme die bij je is, geld leent, wees dan geen harde schuldeiser voor hem, leg hem geen woekerrente op.

Een mens mag niet profiteren ten koste van anderen. Alles moet nauwkeurig worden gemeten en gewogen, volgens het bedrag dat een ieder bereid is om aan iemand te geven en van hem te ontvangen, want uiteindelijk moeten allen totale wederzijdse verbinding en heelheid bereiken.

Daarom zijn alle wetten die over relaties tussen mensen gaan gebaseerd op de verbinding met één complete spirituele materie, dat wil zeggen: een gezamenlijk harmonieus geheel. Stel dat jij voor mij werkt als tuinman en ik werk voor jou als timmerman, dan moet er een volkomen gelijke vergoeding zijn. En dat wordt nauwkeurig verwoord in: “Ga en voorzie elkaar van levensonderhoud,” dat is wederzijds. Daarom hebben we allemaal verschillende eigenschappen gekregen.

Ik kan dus niet van jou profiteren en jij niet van mij. Het enige wat we kunnen doen is ons product uitwisselen. Hieruit zijn alle overige belangrijke wetten afgeleid die we in de toekomst zullen toepassen, wij en de hele mensheid. Dit zijn wetten van volkomen gelijkheid, gelijke verdeling en beloning, een gelijke levensstandaard waarbij er geen verschillen bestaan tussen mensen: rijk of arm, gelukkig of ongelukkig, enzovoort.

Vraag: Maar de zin: “Indien je aan iemand van mijn volk geld leent”, kan gemakkelijk een negatieve houding naar Joden opwekken.

Antwoord: Dit gaat over spirituele concepten, spirituele wetten.

De Torah spreekt niet over relaties tussen mensen in onze wereld, maar alleen over de manier waarop mensen verlangen naar gelijkvormigheid met de Schepper door middel van de onderlinge verbinding die een algemene wederzijdse eigenschap creëert die gelijk is aan de eigenschap van geven van de Schepper en zij ontdekken Hem in deze innerlijke eigenschap. Daarom staat er geschreven: “mijn volk”, hiermee wordt ieder mens bedoeld die naar dit doel hunkert en dat heeft niets met afkomst te maken.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 5/27/13

Filed under: Maatschappij, Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→

Het belangrijkste is de groep. Ik heb vaak over Baal HaSulam gehoord dat hij ervan droomde om een Kabbalistische gemeenschap op te zetten. Hij nam leerlooi machines mee uit Polen, want hij dacht erover om een kleine fabriek openen waar hij met zijn studenten in wilde gaan werken, dat zou hen genoeg geld opleveren om van te bestaan. In een dergelijke hechte groep zouden ze de wijsheid van Kabbalah leren. Hij had veel zulke ideeën. In zijn artikelen kun je voelen hoezeer hij hiervan droomde. Hij was een heel grote spirituele romanticus.

Maar in die tijd was zoiets nog niet mogelijk. Zelfs in onze tijd zien we dat we alleen nog maar op weg zijn naar iets dergelijks. Ik zou kunnen stellen dat het mogelijk zal worden, maar we weten nog niet op wat voor manier. Het is niet nodig om dit te overhaasten.

We zien in ieder geval dat het in alle tijden specifiek was voor alle Kabbalisten om in groepen te leren en dat ze daarbinnen heel intensief betrokken waren bij de werkwijze in de groep, de voorschriften en de algemene gedragregels.

Alle wetten die in de Torah en in de overige bronnen beschreven zijn, zijn gedragsregels voor de groep. Ze zijn niet bedoeld voor het volk, niet voor de massa, maar alleen voor Kabbalistische groepen. Zelfs al lijkt het alsof ze opgesteld zijn om de massa te leren hoe ze zich moet gedragen, het hangt van heel andere factoren af. In principe ervaren alleen degenen die ‘uit zichzelf willen treden’, uit hun ego, hier de invloed van.

From the St. Petersburg Convention “Day Two” 7/13/13, Lesson 4

Filed under: Conventies, Groepswerk, Innerlijk Werk, Torah - Geen reacties→

Vraag: Waarin verschilt de Torah, die staat voor de collectieve som van ons allen, van de Schepper die staat voor de algehele verbinding? Deze twee concepten lijken voor mij hetzelfde.

Antwoord: In een van zijn brieven zegt Baal HaSulam dat wij alleen vooruitkomen volgens het voorschrift: ’Israel, de Torah en de Schepper’. Bovendien moet in elke staat de eerste gelijk zijn aan de tweede en aan de derde. Alleen onder deze voorwaarde kan een mens op de juiste manier verder komen.

1=2=3, dit is de voorwaarde voor spirituele vooruitgang.

Het eerste woord ‘Israel’ Yashar-El (direct naar de Schepper) is iedere vriend die naar de Schepper verlangt. Het tweede woord is al de groep die als eenheid werkt. Het derde woord is de onthulling van de Schepper in onze eenheid.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/13, “Faith Above Reason”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Israel, Schepper, Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→

Ik raad jullie aan om de Tehilim te lezen (de Psalmen).

Onthoud daarbij dat zij alleen van toepassing zijn op degene die ze leest: ze spreken uitsluitend over wat in een mens plaatsvindt, over zijn eigenschappen, alleen over de persoonlijke relatie tussen de mens en de Schepper en niet over objecten en gebeurtenissen in de buitenwereld.

Filed under: Innerlijk Werk, Kabbalah Studie, Torah - Geen reacties→

Als we hebben gevoeld dat er in de Conventie iets ontbrak, kwam dat alleen omdat wij er nog niet klaar voor waren en daar moeten we nu aan werken. Dat betekent dat wij het gevoel van verbinding tussen ons met kracht moeten terughalen om de Schepper (het Licht) in deze verbinding te ontdekken. Dus beide middelen, de groep en de Torah (het Licht) zullen ons naar de Schepper brengen, volgens de regel: Israel, de Torah en de Schepper zijn Eén.

Het punt is dat men in het oude Babylon Aramees sprak, dat sindsdien parallel is aan Hebreeuws. Hebreeuws en Aramees komen uit dezelfde oorsprong voort en het zijn twee tegengestelde talen. De ene taal verschaft de informatie via de kelim (vaten) en de andere via het Licht: Aramees doet dit via de kelim, de verlangens, terwijl Hebreeuws het doet via dat wat de kelim vult. Er bestaat niets anders dan deze twee eigenschappen, dus deze twee talen zijn parallel aan elkaar.

De Babylonische Talmud, die tegenwoordig door iedereen bestudeerd wordt, is in het Aramees geschreven, want hierin gaat het over de correctie van de kelim. De hele Talmud is een systeem dat gaat over de correctie van de kelim, de verlangens en beschrijft de levenloze, vegetatieve en animale natuur van deze verlangens. De Torah echter – dit woord is afkomstig van het woord ‘Licht’ – is in het Hebreeuws geschreven, want de Torah komt van Boven. Dit betekent dat de Talmud van beneden komt en de Torah van Boven.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/13, “Faith Above Reason”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Hebreeuws, Innerlijk Werk, Kelim, Licht, Torah - Geen reacties→

Baal HaSulam, ‘De Arvut (Wederzijdse verantwoordelijkheid)’, item 17: De gift van de Torah moest uitgesteld worden totdat zij uit Egypte getrokken waren en met elkaar een natie gingen vormen, zodat zij zichzelf in al hun behoeften konden voorzien zonder van anderen afhankelijk te zijn. Dit maakte hen geschikt om de bovengenoemde Arvut te ontvangen, toen werd aan hen de Torah geschonken.

De voorwaarde voor de gift van de Torah – de methode van correctie – bestaat uit de bereidheid om voor elkaar garant te staan.

In het algemeen gesproken is de Torah het Licht dat Hervormt en een mens helpt om het niveau te bereiken waarop hij bereid is om garant te staan. Met andere woorden: de Torah werkt voor een mens als hij bereid is om zich met de ander te verenigen en zo ver komt dat hij liefde voor de ander bereikt.

Als een mens hiertoe niet bereid is, werkt de Torah niet voor hem, het Licht schijnt niet. Het is namelijk zo dat het Licht alleen komt als een reactie op de inspanningen die een mens verricht om iets voor de ander te doen.

Dit principe kun je vergelijken met een elektrisch system met een weerstand (R). Afhankelijk van de kracht van de weerstand tussen mij en de ander zal het Hervormende Licht, het Omringende Licht (Ohr Makif – OM), komen.

Het kan niet op een andere manier. Er kan een verzengende haat tussen ons bestaan. Onze verhouding kan negatief (-), neutraal (0) of positief (+) zijn, het maakt niet uit. Het belangrijkste is dat deze verhoudingen zo zijn dat het werk gedaan kan worden, dat de vrienden inspanningen verrichten.

Om dit te kunnen doen hebben we de studie nodig om te leren wat wij moeten bereiken. We hebben ook de groep nodig die vaststelt in welke volgorde activiteiten plaats moeten vinden.

Op deze manier beïnvloedt het Hervormende Licht – ook Torah genoemd – ons. Het werkt aan ons op de achtergrond van innerlijke verduidelijkingen die door de neiging tot het kwaad helder worden, deze neiging is de oorzaak van de weerstand.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 5/1/13, “The Mutual Guarantee”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Torah, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→