Vraag: Wat moet ik doen met gedachten die naar mij toekomen?

Antwoord: Ik moet een onafhankelijke, objectieve rechter worden over wat er met mij gebeurt, zonder enige sluwheid of emotie, een buitenstaander, iemand die neutraal gadeslaat. Dit betekent dat ik moet proberen om in mijn punt in het hart te zijn, buiten mijn lichaam, buiten mij huidige ‘ik’. Elk verlangen en elke gedachte die in mij bewust gemaakt worden, accepteer ik als iets wat van de Schepper komt, van ‘Er Is Geen Ander Dan Hij’, als een spel dat Hij met mij speelt. Anderzijds is het aan mij om te besluiten wat ik er mee doe en ik ga op die wijze aan het werk.

Alles wordt mij gegeven in de vorm van hindernissen. Het kan eenvoudigweg niet anders, want het is een regel dat er voor de Machsom geen aangename gevoelens bestaan. Allereerst moet ik dus dankbaar zijn voor alles wat komt en het accepteren als bedoeld voor mijn bestwil, het wordt me gegeven om mee te werken. Dan ga ik ermee aan het werk en probeer ik iets praktisch te bouwen, boven deze hindernis uit,

Terwijl de hindernis blijft bestaan, rijs ik er bovenuit en bouw ik daarmee een tegengestelde verhouding. Op deze manier zoek ik via de groep naar de Bron waar vanuit ik een dergelijke gedachte, zo’n verlangen kreeg. Ik wil deze gedachte en dit verlangen verbinden met de Oorsprong ervan, zodat ‘Israel, de Torah en de Schepper Eén zullen zijn’. Israel ben ik zelf, ik ga zo om met mijn gedachten en verlangens dat ik alles wat ik van de Schepper ontvang transformeer – zowel goed als kwaad – in iets tastbaars, in een plek voor onze adhesie, onze verbinding.

Dit wordt genoemd: handelen volgens de voorwaarde ‘Israel, de Torah en de Schepper zijn Eén’. En dan wacht ik en ben ik bereid om een nieuwe hindernis te ontvangen. Iemand schreeuwt naar mij of er gebeurt iets of zelfs zonder een uiterlijke gebeurtenis voelt mijn ziel zich slecht, dat is de Schepper die direct of indirect aan mij werkt. En weer moet ik hieraan werken. Ik zoek namelijk naar elke gelegenheid om alles wat er met mij gebeurt, alle situaties, met de Schepper te verbinden, zodat ik uiteindelijk zo ver kom dat ik elke staat met mijn hart en ziel accepteer en daarin maar één ding zie: Zijn Verlangen om mij te omarmen.

Succes is afhankelijk van het feit of ik het op deze bijzondere manier zie: dank ik de Schepper en haast ik mij om Hem te omarmen? Omarmen betekent dat ik tot volledige instemming kom, tot aan zelfopoffering.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 4/22/13, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Innerlijk Werk, Israel, Schepper, Torah - Geen reacties→

En zij trokken op van Elim en de gehele gemeenschap van de kinderen Israëls kwam in de woestijn Sin, die tussen Elim en Sinaï ligt, op de vijftiende dag van de tweede maand sinds hun uittocht uit het land Egypte.

En de gehele gemeenschap van de kinderen Israëls begon in de woestijn tegen Moses en Aäron te mopperen. En de kinderen Israëls zeiden tegen hen: “Waren we maar door Gods Hand in het land Egypte gestorven, toen we rondom de vleespotten zaten en volop brood konden eten; want jullie hebben ons naar deze woestijn laten wegtrekken om deze hele gemeenschap van honger te laten sterven.” (De Torah, Exodus, BeShalach, 16:1 – 16:3)

De zonen van Israël kwamen uit Egypte. Zij braken uit hun egoïsme en nadat zij door alle moeilijkheden waren heengegaan, stegen ze op naar het niveau van ‘Elim’, het niveau van Bina. ‘Elim’ komt van het woord ‘El’, dat ‘God’ betekent, de ‘Schepper’.

En toen kwamen ze in de woestijn Sin (‘Sina’ betekent ‘haat’ in het Hebreeuws), dit betekent dat zij tot haat vervielen, in een nieuw egoïsme en de berg Sinaï naderden, het belangrijkste punt van de uitingen van het ego. Natuurlijk begonnen zij te klagen, want alles waar ze doorheen waren gegaan, zowel goed als kwaad, voelde op hun huidige niveau als iets ondraaglijks! In deze staat kan een mens het egoïsme dat in hem gegroeid is niet verdragen: Het is beter om ten onder te gaan of te verdwijnen dan zo’n haat te voelen.

We spreken nu over een totaal ander gevoel van egoïsme. Zij gingen door alle afscheidingen van Egypte heen en nu beginnen zij alles in de correcte vorm te zien. De ‘berg Sinaï’ vertegenwoordigt de innerlijke staat van de mens, de innerlijke landkaart. Dankzij het feit dat hij door alle stadia is heengegaan – hij heeft geleerd, gezien, is overtuigd geraakt, voelde zichzelf, de anderen, de verhoudingen tussen mensen –  is hij nu in een staat waarin hij zijn haat naar anderen niet kan verdragen. Hij zou liever verdwijnen dan dit gevoel naar hen toe ervaren.

Daarom wil het volk Israël liever terug naar wat voor eerdere staat dan ook, liever dat dan deze houding naar anderen te voelen en te beseffen dat zij daar middenin zitten. Dit is een goed gevoel, het is een stap voorwaarts.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 2/4/13

Filed under: Egoïsme, Torah - Geen reacties→