Vraag: Wanneer voelt een mens dat Farao het resultaat van het werk wegzuigt?

Antwoord: Na een aantal neergangen en opgangen die elkaar afwisselen, leert een mens welke houding hij ten aanzien hiervan moet aannemen. Hij verandert constant en verbetert zichzelf, uiteindelijk gaat hij deze op- en neergangen waarderen, niet wat de op- en neergangen in zijn stemmingen betreft, maar met betrekking tot de zuiverheid van zijn grote verlangen naar het Doel.

Zelfs als hij in een staat van neergang is, doet hij geen onderzoek naar zijn stemming maar naar de tijdsduur waarin hij met de Schepper verbonden kan blijven tijdens de neergang en niet van Hem losraakt. Er zijn staten tijdens een neergang, waarin een mens merkt dat hij zich niet aan het Doel kan vasthouden. Toch blijft hij bij het Doel betrokken, hoewel hij daarin faalt, dat betekent dat er nog geen sprake is van een volledige disconnectie.

En juist hier ontdekt hij Farao en voelt hij de innerlijke kracht die tot het ‘iets uit niets’ behoort, die kracht grijpt hem bij zijn voeten en sleurt hem naar beneden, het moeras in. Farao wordt onthuld op de grens tussen de beide staten, maar dat is geen neergang.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 4/08/14, Shamati #86

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Pesach, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Als er verlangens naar spiritualiteit in ons tevoorschijn komen, naar het Doel van de schepping, naar de Schepper, wil dat zeggen dat er een zwart punt, dat deel uitmaakt van Malchut, in ons is gewekt. Maar dit zwarte punt wordt aan alle kanten omringd door het verlangen om te ontvangen, het ego.

Als het ons lukt om ons zwarte punt boven het ego te laten uitstijgen, zodat het zich boven het ego bevindt en het ego er in zijn geheel onder blijft – wat betekent dat wij ons aangetrokken voelen tot de Schepper hoewel het ego ons naar de tegengestelde richting trekt – zal dit punt los raken van het ego. In mijn verlangen naar de Schepper schenk ik geen aandacht aan mijn ego. Deze disconnectie noemen we Tzimtzum (restrictie).

Als wij al onze punten met elkaar verbinden, wordt er een groot zwart punt gecreëerd. Het is zwart omdat het duisternis voelt. Het wil naar de Schepper verlangen, maar het weet niet hoe het dat kan bereiken. Al onze punten bevinden zich bovenaan, met elkaar verbonden, en ons totale, grote ego is beneden achtergelaten en trekt ons neerwaarts,

Als wij de kritieke massa van ons grote verlangen naar de Schepper bereiken, in contrast met het ego – wat betekent dat wij een voldoende sterke spanning hebben opgebouwd – verbreken wij onder de invloed van het Omringende Licht ons contact met het ego en brengen wij Tzimtzum Aleph (eerste restrictie) tot stand. Dit is de betekenis van de Uittocht uit Egypte: disconnectie van ons verlangen om te ontvangen.

From the Daily Kabbalah Lesson 4/11/14, Talk About Dissemination: Questions & Answers with Dr. Laitman

Filed under: Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Iemand die studeert en zich bezighoudt met de wijsheid van Kabbalah, met de methode van correctie, moet begrijpen dat hij wijsheid leert. Er bestaat een volkomen nieuwe benadering om deze wijsheid te begrijpen omdat deze wordt ontvangen in de nieuwe Kelim – organen van waarneming – van de mens.

Wij bevinden ons in een soort realiteit die vervuld is van een oneindig aantal kleuren, geluiden en invloeden die niet beperkt worden door afstand of tijd en biljoenen verschillende vormen invloeden bevat. Wij maken deel uit van deze realiteit, maar we begrijpen er slechts een klein deeltje van, al naargelang de beperking van onze zintuigen. Het is allemaal hier aanwezig, maar we voelen het niet.

Onze waarneming zal totaal veranderen. Onze absorberende middelen zullen veranderd worden en we zullen merken dat we ons in een nieuwe realiteit bevinden. Alleen op deze manier zal het tot stand komen.

Mensen denken dat wat zij in artikelen lezen en in lessen horen, van buitenaf naar hen toe moet komen. Maar er komt niets! De verandering moet in mijzelf plaatsvinden en dat gebeurt alleen in de mate waarin ik me inspan, dan zal ik voelen dat ik mij in een nieuw gebied bevind. Ik zal voor mezelf een soort nieuwe vorm creëren en me de gehele Olam Ein Sof (Wereld van Oneindigheid) voorstellen.

Dit betekent dat ik verwacht dat de verandering in mij zal gebeuren en niet buiten mij. Deze denkbeeldige wereld bestaat nog steeds, want ogenschijnlijk veranderen de dingen om ons heen. In de spirituele wereld bestaat zoiets als ‘om ons heen’ niet. Daar voel ik dat alles van mij afhankelijk is, van mijn eigenschappen en wat daarin gebeurt.

Dit betekent dat ik voel hoezeer mijn Kelim veranderd zijn en in overeenstemming daarmee datgene wat in deze Kelim ervaren wordt. Ik onderzoek, test en leer dan weer dit en dan weer dat en van daaruit wordt de wijsheid van Kabbalah zichtbaar.

Het is dus noodzakelijk dat we innerlijke veranderingen verwachten en niet dat er iets buiten ons zal gebeuren. Er valt niets te verwachten van wat er buiten ons bestaat, het gaat alleen om het innerlijk van de mens. Dit is heel belangrijk. Het komt omdat we kunnen wachten totdat de volgende staat zal veranderen, gecorrigeerd zal worden, maar als we ons niet betrokken voelen bij onze innerlijke veranderingen, blijven we vastzitten in wat er is.

Een mens moet steeds weer aan zichzelf uitleggen dat er alleen maar innerlijke veranderingen bestaan, dat er geen nieuwe wereld bestaat, maar alleen een nieuw innerlijk begrijpen, afhankelijk van de nieuwe eigenschappen die hij verkrijgt.

From the 4^th part of the  Daily Kabbalah Lesson 4/08/14, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Spiritueel Werk, Waarneming - Geen reacties→

De spirituele wereld is een wereld van eigenschappen die aangestuurd worden door de eigenschap van geven, de kracht van geven, de eigenschap van liefde en geven. Als een mens deze eigenschap heeft, wil dat zeggen dat hij zich in de spirituele wereld bevindt.

Als een tegengestelde eigenschap een mens overheerst, de eigenschap van ontvangen, en hij daar totaal in ondergedompeld is, wil dat zeggen dat hij zich in de fysieke wereld bevindt.

Alles is afhankelijk van de kracht die in je werkzaam is, die je overheerst en die je aanstuurt. Als het de kracht van ontvangen is, van egoïstische verlangens en berekeningen, wil dat zeggen dat je de fysieke wereld voelt en daarin leeft. Maar als je plotseling de kracht van geven verkrijgt en daar één mee bent, betekent het dat je in de spirituele wereld bent. We kunnen ons het verschil tussen die twee werelden niet voorstellen. Het is onmogelijk om het te beschrijven of uit te leggen.

Het verlangen om te ontvangen moet gecorrigeerd worden en de kracht daarvan wordt nu tijdelijk onthuld. Als dat niet meer zo is en deze kracht bezwijkt onder het verlangen om te geven, zijn we nog steeds in het verlangen om te ontvangen, in deze vergankelijke, tijdelijke materie waarin we geboren zijn, leven en sterven. Het is een replica van de spirituele kracht: het verlangen om te ontvangen, na zeventig jaar, zeventig niveaus, moet dit verdwijnen en veranderen in een verlangen om te geven.

Ballingschap is een gevoel in het verlangen om te ontvangen dat een verandering moet ondergaan en de vorm van geven moet bereiken. Het schepsel kan niet geven, het kan niets anders zijn dan een verlangen om te ontvangen, terwijl geven de eigenschap van de Schepper is. Maar als het verlangen om te ontvangen werkt met de intentie om te geven en zich tot slaaf maakt van anderen en van de Schepper, betekent het dat het geeft.

Er zijn dus maar twee staten waarin we ons kunnen bevinden: we kunnen de slaaf van Farao zijn en werken voor het verlangen om te ontvangen, of we zijn de dienaar van de Schepper en werken voor het verlangen om te geven. Al ons werk bestaat er uit om hulp te bieden aan onszelf en aan de hele wereld om het verlangen om te geven te bereiken en de Schepper te verheugen.

Als wij niet bijdragen aan dit Doel, is er geen sprake meer van geven. Aan het verlangen om te geven kan maar op één manier vorm gegeven worden: door de Schepper vreugde te brengen, want dan is dit verlangen, deze neiging, los van mijzelf en ontvangt het geen beloning. Het gaat van mij uit, maar het keert niet naar mij terug.

Als ik ten behoeve van de schepselen handel, de vrienden, de groep en daarbij niet de bedoeling heb om de Schepper vreugde te geven, wil dat zeggen dat ik de weg van geven niet tot aan het einde bewandel en toch nog handel ten behoeve van mijzelf. Alleen als ik de bedoeling heb om de Schepper te bereiken, is mijn intentie betrekkelijk zuiver, al naargelang mijn niveau.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 4/7/14, Writings of the Ari

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Waaruit bestaat het werk van elke vriend om voortdurend iedereen in een collectief gebed te houden (MAN te verheffen)?

Antwoord: Een ieder moet in zichzelf een tekortkoming ontdekken die verband houdt met de groep en het gebed daarover naar de anderen verspreiden. Met andere woorden: liefde tonen aan je vrienden. Daarnaast moeten we iedereen inspireren tot een algehele betrokkenheid ten aanzien van de correctie van de wereld en zo iedereen samenbrengen om één familie te worden.

Hierover moeten we met elkaar praten, dit over de hele wereld verspreiden en het vertrouwen aan iedereen geven dat dit nu precies is wat de Schepper wil. Op weg naar deze vorm van de mensheid, als één familie, moeten we voorwaarts gaan en dit als een gebed verheffen.

Allereerst moeten we Hem prijzen en danken, spreken over de grootheid van deze opdracht en alle componenten daarvan. Daarna vragen we om de onthulling van de Schepper aan alle schepselen, zodat iedereen het belang van geven zal voelen. Dit wordt de onthulling van de Schepper aan de schepselen genoemd.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 4/7/14, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Het is niet mogelijk om het Corrigerende Licht naar jezelf toe te trekken, iedereen moet dit voor anderen doen. Dit noemen we ‘voor zijn vriend bidden’. Mijn werk bestaat er met name uit dat ik ervoor zorg dat het Licht gevend is aan de hele groep en ons sterker met elkaar verbindt.

En dan ontdekken wij, naarmate wij ons inspannen om ons te verbinden, door onze gezamenlijke concentratie, het Licht in een steeds grotere intensiteit: Nefesh, Ruach, Neshama, Chaya, Yechida. De kracht van de concentratie bepaalt de spirituele niveaus: 125 niveaus van concentratie, intensiteit van verbinding.

En als ik dit niet doe, wie zal het dan doen? Dan zal mijn deel leeg blijven. Het is onmogelijk dat ik niet in staat ben om dit te doen, want er is een deel dat door mij gecorrigeerd moet worden.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 4/6/14, Writings of the Ari

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Waarom krijgen we voortdurend klappen nadat we goed werk gedaan hebben en uw advies opvolgen? Komt er ooit een einde aan dit proces?

Antwoord: Je klacht is dezelfde als de klacht van de Joden in Egypte die Mozes beschuldigden: “Zodra je naar Farao bent gegaan, begon hij ons te slaan! Ga niet meer naar hem toe, maak zijn hart niet harder, maak geen slapende honden wakker!”

Dit is het proces, het verharden van onze neiging tot het kwaad, zoals er geschreven staat: Een mens moet altijd de goede eigenschap aansporen boven de kwade eigenschap.”

Vraag: Wanneer komt hier een einde aan? Waar zijn we naar op weg?

Antwoord: Ik begrijp niet waarom je zo’n vraag stelt. We zijn op weg naar de staat waarin wij niet meer naar het resultaat van onze daden zullen vragen, omdat we de kwaliteit van geven willen bereiken. Nadat je deze psychologische barrière (Machsom) hebt overwonnen, opent de geestelijke wereld zich voor je.

Dan vraag je niet meer naar je toekomst, maar je zult gewoon geven, alsof je het in het niets doet. Daar zul je blij mee zijn. Deze eigenschap zal voor jou een nieuwe ruimte, een nieuwe dimensie openen. Je kunt de geestelijke wereld niet waarnemen met je egoïstische kelim (vaten) die vragen:’wanneer, waar en hoe?’ Alles is hier aanwezig, maar het kan alleen aan je worden onthuld vanuit een tegengestelde eigenschap. Je hebt daarvoor de juiste kelim niet.

Vraag: Wanneer zal het Licht me dan uiteindelijk van mijn ego losmaken?

Antwoord: Wanneer het werk de beloning voor je wordt. Er is hier sprake van een psychologische barrière die je niet boven deze vraag laat uitstijgen, anders zou je kunnen zien, weten, iets verwerven, vervuld kunnen worden en acties kunnen uitvoeren zonder in ruil daarvoor ook maar enig antwoord te verwachten, maar je zou alles alleen doen om te geven. Alleen deze eigenschap zal de toegang tot de spirituele wereld voor je openen. Maar probeer geen daden van geven te verrichten met de bedoeling om deze toegang te openen.

Ik denk dat succesvolle disseminatie helpend kan zijn. We hebben zelf geen kracht en in de toekomst zullen we ook geen kracht hebben. We hebben een heel grote, brede, sterke groep mensen om ons heen nodig, die ons zullen steunen.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 4/01/14, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Baal HaSulam, Brief 13: Het is belangrijk voor jullie om te weten dat er in een ieder van de groep veel vonken van heiligheid zijn. Als je alle vonken van heiligheid verzamelt op één plek, als broeders, met liefde en vriendschap, zullen jullie je zeker enige tijd op een heel hoog niveau van heiligheid bevinden, vanuit het levenslicht … en de redding van de Eeuwige is als in een oogwenk.

De waarheid is dat het hier over een inspanning gaat waarop niemand van ons zich voorbereidt. Wij zijn dus slordig, lui en ontmoedigd. Maar tegelijkertijd is het toch heel gemakkelijk! Op deze manier is nu eenmaal alles geregeld.

Probeer eens om een orgaan, dat afgesneden is van het lichaam, weer tot leven te brengen. Hoeveel moeite je ook doet, het zal je niet lukken. Maar als we het weer met het lichaam verbinden, ontvangt het onmiddellijk wat het nodig heeft, alle voeding. De onderlinge uitwisseling van stoffen in het lichaam wordt erdoor hernieuwd en het gaat leven.

De kli (vat) is in geen van ons aanwezig, maar alleen in de verbinding tussen ons. Als wij het accent van onszelf verplaatsen naar de verbinding tussen ons, naar een ruimte die we moeten vullen met een dicht veld van de kracht van liefde, ontdekken we dat er geen lege plaats bestaat in de wereld maar juist wat verborgen is, wordt daar onthuld.

Het belangrijkste om te verhelderen en te onthullen is dat, waar we onze aandacht op richten, waar we onze inspanningen in investeren en waar ik van mijn kant mijn verwachtingen op moet richten en druk moet uitoefenen.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 4/4/14, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Liefde, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Als wij de grootste vooruitgang bereiken door middel van onze grootste inspanningen, moeten wij dan vooral op zoek gaan naar de moeilijkste plekken om te dissemineren?

Antwoord: Als wij dissemineren, moeten we zoeken naar meer innerlijke verbinding met de mensen aan wie wij dissemineren. Disseminatie is afhankelijk van de mate waarin wij ons wegcijferen voor hen tijdens de disseminatie en tegelijkertijd aan hen geven.

We kunnen het vergelijken met de verhouding tussen ouders en een klein kind. Enerzijds zorgen de ouders voor hem en begeleiden ze hem, anderzijds doen ze alles voor hem wat hij nodig heeft, voor zijn bestwil.

Zo moet onze houding naar mensen zijn, zoals een ouder naar zijn kind.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 4/3/14, Q&A with Rav

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat is de Tabernakel die Mozes bouwt?

Antwoord: De Tabernakel is ons gecorrigeerde verlangen waarin de hogere Kracht wordt onthuld.

Onze eigenschappen komen geleidelijk aan dichterbij elkaar en beginnen elkaar aan te vullen en te benadrukken volgens de wet van gelijkheid van vorm. Ze vernietigen elkaar niet maar verhelderen elkaar. Wanneer ze aan elkaar gelijkwaardig worden, zullen zij volkomen op elkaar lijken in de eigenschap van geven en zullen zij zich samenvoegen met de Schepper. Dit is de eenheid tussen het schepsel en het Hogere Licht, de Tabernakel genaamd.

In Perush Gadol (het Grote Commentaar) staat geschreven dat Mozes en Aäron verantwoordelijk zijn voor het gebruik van de bijdragen van het volk voor de bouw van de Tabernakel, dat wil zeggen voor de Lichten die van Bovenaf afdalen en het materiaal dat van beneden afkomstig is.

Met andere woorden: het verlangen dat van beneden komt en het Licht dat van Boven komt smelten samen tot één beeld van een spiritueel object, bijvoorbeeld de Tabernakel. Maar de Tabernakel is slechts een extern middel voor de correctie, terwijl het object van de correctie de mens zelf is.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 10/16/13

Filed under: Groepswerk, Spiritueel Werk, Thora - Geen reacties→