Vraag: Moeten wij verlangen naar de vreugde waar we steeds over spreken of komt die vreugde vanzelf

Antwoord: We moeten voortdurend vreugde voelen, want dan ben ik vervuld met de levensgeest die via de groep naar mij toekomt en mijn blik voortdurend gefocust houdt op het belang van het Doel, op het feit dat wij speciaal zijn, dat wij uitgekozen zijn voor deze opdracht, voor dit grote werk om anderen te dienen.

Omdat wij de Schepper vreugde brengen als wij anderen dienen, is dit het grootste en belangrijkste werk voor ons, wij moeten dit met vreugde doen. Anders ga je waarschijnlijk de verkeerde richting op en ben je niet met het Licht verbonden, niet met de Schepper.

Huilen en spiritueel werk doen kunnen niet samengaan. Je moet je focussen op het Doel.

Kijk wat Koning David zegt in het boek der Psalmen. Hij beschrijft grote problemen die een mens op het spirituele pad tegenkomt, maar alles wordt in vreugde gedaan. Daarom zijn de psalmen niet alleen gebeden, maar een lied!

From the St. Petersburg Convention “Day Three” 7/14/13, Lesson 5

Filed under: Congressen, Dankbaarheid, De Schepper, Spiritueel Werk, Vreugde - Geen reacties→

Wij verrichten grote inspanningen in disseminatie en verlangen oprecht naar succes, maar helaas verbinden wij ons bij dit werk niet met de Hogere Kracht. En wat het belangrijkste is: wij betrekken de Schepper niet bij onze daden in de buitenwereld, wij gebruiken Hem niet om op de hele wereld succes te behalen bij onze opdracht voor de  externe wereld, dat wil zeggen dat we ons doel alleen via Hem naar buiten brengen.

Het moet heel anders, de hele wereld en al het werk wat we doen, moeten middelen zijn om ons met de Schepper te verbinden! Het lijkt er nu op dat we Hem in de tegengestelde richting gebruiken, namelijk om in deze wereld te slagen, terwijl het zo is dat de hele wereld nodig is om verbinding met de Schepper te bereiken. Hierin moet een verandering plaatsvinden omdat we voortdurend de juiste richting moeten bepalen, we moeten onze intentie afwenden van onszelf en op de Schepper richten.

Hierbij mag niets uitgesloten worden: ik klop op een deur, praat met iemand en innerlijk moet ik mij er steeds van bewust zijn dat ik bij elk woord en elke daad mijn relatie met de Schepper versterk. Ik breng deze verlangens, die buiten mij zijn, naar de Schepper om dichter bij Hem te komen, bij de goddelijke Aanwezigheid, en op die manier bouw ik de basis voor Zijn Onthulling in de gehele wereld.

Dit is constant werk, tot aan het einde van de correctie. Steeds zullen wij nieuwe kelim (vaten) ontdekken, nieuwe verstoringen, egoïstische verlangens die een poging doen om ons van de Schepper te verwijderen. De Schepper doet dit met een bedoeling, Hij wil de verbinding met ons versterken. Het is een soort ‘flirt’. Het lijkt alsof hij ons van Hem verwijdert, ons wegduwt, zodat wij ons sterker aan Hem vastklampen..

Dit is het Werk, op alle 125 niveaus. Het wordt in verschillende vormen – die aan ons verschijnen als beelden van deze wereld – aan ons getoond. Deze wereld is de uiterlijke verpakking waarvan we ieder detail, iedere daad, ieder tafereel van dit spel moeten gebruiken zodat wij alles met de Schepper verbinden en ons met Hem verenigen.

Alleen de omgeving zoals Rabash deze beschreven heeft, zal kunnen helpen. Wij zijn deel van deze grote, sterke groep. Als ik op reis ben, ver van de centrale groep, zie ik hoe de afstand helpt. Enerzijds voelt een mens zich door de fysieke afstand verder van de Schepper verwijderd, afgescheiden van Hem, maar tegelijkertijd hebben wij daardoor ieder moment de gelegenheid om terug te keren naar het centrum van de groep om daaruit steeds meer kracht te halen.

Daarom zullen wij alleen door onze verbinding, waarbij iedereen probeert om voortdurend in dezelfde gedachte te blijven, slagen. Later raak je ervan overtuigd dat de gehele Torah alleen spreekt over de wijze waarop we het beeld van deze wereld kunnen neutraliseren, zodat we daarin de Hogere Kracht zodanig voelen dat we Zijn daden gaan zien: de wijze waarop deze Kracht alles in beweging brengt, controleert, alle atomen bestuurt, alle mensen. Wij zullen zien dat dit alles slechts gehoorzame schaduwen zijn die de Hogere Kracht volgen. Al deze beelden worden aan ons getoond met de bedoeling om er niet naar te kijken – mensen, de natuur – maar om daar doorheen de Hogere Kracht te ontdekken.

Alleen de vrienden, alleen de groep waarin een ieder inspanningen verricht, kan ons steunen en de correcte intentie teruggeven aan degenen die deze intentie kwijt zijn. Hier over moeten we steeds praten en de verbinding met elkaar almaar duidelijker maken, zodat we op basis van deze verbinding naar buiten kunnen treden naar het externe publiek. Dan zullen jullie zien hoe sterk jullie worden. Het is uiterst belangrijk voor ons om krachtiger te worden. De straat opgaan voor externe disseminatie is nodig, niet om ons verhaal te vertellen en ons met hen te vermengen, maar om hen dichterbij ons te brengen, dichterbij de Schepper. Onze bedoeling moet tegengesteld zijn aan onze fysieke daden.

Op het fysieke niveau gaan we naar het publiek, we willen hen beïnvloeden en voor iedereen bouwen aan een beter leven, voor de gehele mensheid, de crisis gebruiken om ons met elkaar te verbinden. Maar tegelijkertijd moeten we kijken naar wat er achter al deze handelingen verborgen is, namelijk dat hun verbinding zich verbindt met ons en via ons met de Hogere Kracht. Alles moet op één Doel gericht zijn: alle delen die tijdens het breken van de kelim (vaten) verdwaald zijn geraakt, terugbrengen naar de Goddelijke Aanwezigheid.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 8/9/13, Writings of Rabash 

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie, Schepper, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Kunt u ons alstublieft iets vertellen over uw eerste ontmoeting met het Licht en de ervaring waarbij u uit uzelf trad. Wilt u ons alstublieft vertellen wat u die dag duidelijk werd en waar u over nadacht.

Antwoord: Het gebeurde toen ik met de auto op weg was naar een les bij mijn leraar. Het stortte van de regen, een dik regengordijn. Halverwege hield mijn auto ermee op.

Het was twee uur ‘s nachts, op een verlaten plek, niemand in de buurt. Wie zou er met zulk weer op weg gaan? Ik stond stil en ik kon niets beginnen. Ik stapte mijn auto uit en deed de motorkap open, maar daardoor werd het allemaal nog erger, de regen stroomde over de motor. Het bleek dat mijn carburator gebarsten was. Ik vervloekte mijzelf en de hele wereld, stapte weer de auto in en plotseling, vanuit dit gevoel van totale wanhoop, voelde ik de Schepper.

Serieus! Dit is geen grap. Het is een waar gebeurd verhaal. Natuurlijk maakte ik voor en na deze situatie allerlei gevoelens mee, zoals jullie dat allemaal hebben. Waarom kom ik met dit voorbeeld? Omdat zo’n soort ontmoeting gewoonlijk plaatsvindt op een volkomen ongewoon tijdstip en een ongewone plek, het lijkt alsof er geen verband is met onze innerlijke situatie.

We gaan door een proces heen van een opeenstapeling van ervaringen die veel tijd in beslag nemen, afhankelijk van de inspiratie die we voelen, onze voorafgaande staat en talrijke andere voorwaarden, en dan gebeurt het in ons. Gewoonlijk vindt het zonder enige uiterlijke ophef plaats. We hoeven er niet voor te mediteren of in een speciale gemoedstoestand te zijn.

Wanneer het de bedoeling is dat het gebeurt, zal het komen. Maar je moet doorgaan met systematisch werken.

From the St. Petersburg Convention 7.12.13, Lesson 1

Filed under: Conventies, Schepper, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Een goede omgeving is het enige middel om het Doel te bereiken. Wanneer wij met deze intentie bij elkaar komen, met deze intensiteit, met een dergelijk verlangen en we zien hoe al onze vrienden over de hele wereld ons volgen, met ons samen zijn en wij ook de druk voelen die zij op ons uitoefenen, wordt het bovenstaande zeker gehoord en ontvangen wij daardoor een compleet nieuwe en sterke invloed.

Ik heb het volgende meer dan eens verteld, toen ik Rabash vroeg: “Wat houdt mij tegen? Waarom kom niet ik verder? “ antwoordde hij onmiddellijk dat ik vrienden nodig had. Eerlijk gezegd begreep ik niet goed waarvoor, maar hij zei het. Ik ben op zoek gegaan, ik ging lezingen geven en tenslotte bracht ik mensen bij hem. Hieruit werden groepen gevormd.

Toen begon Rabash artikelen voor hen te schrijven, want ik wist niet wat ik tegen hen moest zeggen. Eerst schreef hij korte artikelen op het zilverpapier van sigaretten verpakkingen. Zo verliep het meestal als we samen in het park liepen te praten en we geen ander papier bij ons hadden, dan haalde ik het zilverpapier van een pakje sigaretten af en ging hij schrijven.

Zo verschenen de eerste artikelen. Later nam ik vellen dubbelgevouwen papier mee. Hierna kochten we een schrijfmachine voor hem en begon hij de teksten met één vinger te typen. Veel later hadden we een elektrische schrijfmachine, zo verliep het. Daardoor hebben we nu veel artikelen die door Rabash geschreven zijn

Deze artikelen beschrijven alle basisprincipes van de menselijke interactie in de groep, de belangrijkste omgeving voor spirituele groei. Op een methodische wijze bestuderen we ze steeds weer opnieuw en afhankelijk van onze groei merken we, hoe we in deze zinnen, in deze woorden, steeds weer een nieuwe betekenis ontdekken.

From the St. Petersburg Convention “Day Two” 7/13/13, Lesson 4

Filed under: Boeken, Conventies, Groei, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Welke stappen moeten we zetten om bij alles vanuit het centrum van de groep te denken en te voelen, want we hebben toch specifiek dit nodig om onze verbinding tot een wereldgroep te bevorderen en te versnellen?

Antwoord: De combinatie van alle methoden die Rabash ons in zijn artikelen leert, is geschikt voor het brengen van eenheid:

• Ik maak mezelf ondergeschikt aan de vrienden.
• Ik laat hen zien hoe belangrijk het doel voor mij is, hoe groot de Schepper in mijn ogen is.
• Ik speel dit voor hen om hen op een hoger plan te brengen, daarmee kom ik zelf ook op een hoger plan.
• Ik maak mezelf klein voor hen, ik stem in met alles wat zij van mij eisen.
• Ik doe mee aan alles wat helpend is bij disseminatie, want hierdoor vindt de onthulling van de Schepper aan Zijn schepselen plaats. Juist dit is Zijn eerste, grootste en enige Verlangen. Daarom is disseminatie het belangrijkste middel voor onze vooruitgang.
• Ik ben aanwezig bij de bijeenkomsten met de vrienden en bij de overige gezamenlijke activiteiten.

Dit alles heeft tot doel om ons bijeen te brengen, om tot eenheid te komen en één gezamenlijke kli (vat) te creëren waarin het principe van gelijkheid van vorm met de Schepper wordt onthuld.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/13, Shamati #59 “About the Rod and the Serpent”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Het enige waarvoor we ons moeten inspannen is: alles verenigen in één punt, waar de Schepper en het schepsel – ‘Iets uit Iets’ en ‘Iets uit het Niets’ samen verenigd zijn. Alle verborgenheden, vervormingen, tegenstellingen en gebeurtenissen lijken te bestaan omdat wij de eenheid niet voelen en waarnemen. Er bestaat geen tijd en geen plaats. Het enige wat bestaat is gebrek aan eenheid en dat ervaren we, daar leven we in.

Alles wat ik nu om me heen en in mezelf voel, is gebrek aan eenheid, op elke mogelijke manier. Op het moment dat ik alles met elkaar kan verenigen, wordt de wereld de wereld van Ein Sof (Oneindigheid).

Vraag: Hoe kunnen we dit alles met elkaar verbinden in de groep van tien?

Antwoord: De groep van tien is een ondersteuningsmiddel voor de ‘zoeker’ waardoor ik naar de wereld kijk. Ik wordt erdoor geholpen om me daarop te focussen en eenheid te bereiken. Stel je voor dat er in het midden van de lens een kleine cirkel is met een ‘X’ in het midden die mij helpt om me te focussen op het doel.

Disseminatie helpt ons om het doel helder te krijgen, het doel dat we op het ogenblik niet zien en waarop we ons niet kunnen richten omdat het zich voorbij de horizon bevindt. Disseminatie schept de voorwaarden, de data die we in de formule moeten stoppen om de juiste richting naar het doel te berekenen. Er zijn een duizendtal parameters waarmee we rekening moeten houden voordat we schieten, zoals hitte, koude, de weersomstandigheden, de wind, verschillende afwijkingen en veranderende omstandigheden.

Dit moet allemaal in één formule gestopt worden om er zeker van te zijn dat we het doel zullen raken. De formule is deze hele wereld, alles wat we waarnemen met onze 613 zintuigen.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/24/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: De Tien, Disseminatie, Eenheid, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: U zegt dat de tijd is aangebroken dat we alle beperkingen voor nieuwe studenten kunnen opheffen, als iemand naar een les wil komen mogen we dat niet tegenhouden. Tot nu toe was het zo dat we iemand die zich bij de groep, de methode, wilde aansluiten geleidelijk aan toelieten.

Antwoord: Ik zou mensen willen toestaan dat ze bepaalde evenementen vrij kunnen bezoeken. We moeten er namelijk over nadenken hoe we mensen kunnen aantrekken. Als je mensen vrije toegang geeft tot verschillende evenementen zullen ze zich later bij de groep voegen en samen met de anderen aan alle activiteiten meedoen.

Maaser (een tiende) is een heel serieuze zaak. Als iemand dit maandelijks betaalt, voelt hij een innerlijke strijd en moet hij besluiten of hij het wel of niet betaalt.

Baal HaSulam vroeg altijd geld, voor elke les. We weten dat het geen probleem is om één keer voor iets te betalen: “Vertel me maar hoeveel ik moet betalen voor het hele jaar, dan zal ik betalen en dan wil ik er ook niets meer over horen.” Maar zo moeten we dit niet doen. Ieder van ons moet één keer per maand betalen als hij zijn salaris heeft gekregen, want hij moet zich van zichzelf ‘losscheuren’. Dit is heel moeilijk en ingewikkeld.

Je moet dus begrip hebben voor deze vrienden. Ik zou hen toelaten in de groep, zodat ze de groep heel dichtbij kunnen voelen. Ik zou niets voor hen verbergen. Ik geloof dat we voor honderd procent open moeten zijn en pas als we zien dat deze vrienden serieus willen studeren, moeten ze een bepaalde cursus gaan volgen, als ze dat al niet gedaan hebben. Misschien zijn ze net klaar met zo’n cursus en zijn ze nu wat toegankelijker geworden.

Ik zou hen zonder enige voorwaarde bij alle lessen en conventies willen toelaten, want wij – de belangrijkste centrale kern – hebben het punt bereikt dat wij op de conventie moesten bereiken. Nu kunnen we degenen die we kunnen aantrekken door integrale educatie toelaten, zelfs degenen die daar niet bij behoren.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/13, Shamati #59 “About the Rod and the Serpent”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Spiritueel Werk, Wereld - Geen reacties→

Baal HaSulam Shamati 8: ‘Wat is het Verschil tussen een Schaduw van Kedusha en een Schaduw van de Sitra Achra’. Er staat geschreven: “Het verheugde mij om in Zijn schaduw te zitten en Zijn vruchten waren zoet voor mijn verhemelte.” Met andere woorden: er wordt gezegd dat alle verborgenheden en moeilijkheden die een mens voelt, er zijn omdat de Schepper hem deze situaties heeft gezonden zodat hij een plaats heeft om boven de rede te werken.

Als een mens de kracht heeft om dat te zeggen, namelijk dat de Schepper dit alles bij hem teweegbrengt, komt dit hem ten goede. Dit betekent dat hij daardoor zijn werk kan gaan doen om te geven en dat hij niet voor zichzelf werkt. Dan gaat hij zich realiseren, dat wil zeggen ‘geloven’,  dat de Schepper juist aan dit werk vreugde beleeft, werk dat volledig boven de rede verricht wordt.

Hieruit volgt dat een mens niet bidt tot de Schepper met de vraag of de schaduwen van de wereld zullen wijken. Maar hij zegt: “Ik begrijp dat de Schepper wil dat ik Hem op deze manier dien, geheel boven de rede.” Dus bij alles wat hij doet, zegt hij: “Natuurlijk verheugt de Schepper zich in dit werk, dus waarom zou ik me bezorgd maken als ik in een staat van verborgenheid van Zijn Aangezicht werk?”

Omdat een mens wil werken om te geven, omdat hij de Schepper vreugde wil brengen, voelt hij zich niet verlaagd door dit werk, hij heeft namelijk niet het gevoel dat hij zich in een staat van verborgenheid van Zijn Aangezicht bevindt en dat de Schepper zich niet zou verheugen over dit werk. In plaats daarvan stemt hij in met het leiderschap van de Schepper, wat betekent dat hij – hoewel de Schepper wil dat een mens het bestaan van de Schepper voelt tijdens het werk – er met zijn hele hart mee instemt. Dit is zo omdat hij niet uitgaat van wat hij zelf aangenaam vindt, maar hij vraagt zich af wat het verlangen van de Schepper is. Zo brengt deze schaduw hem leven.

Geloof boven de rede betekent dat je alles wat er met je gebeurt, opvat als gezonden door de Schepper, de Ene Verenigde Kracht waarnaast niets anders bestaat, Goed dat Goed doet, ondanks het feit dat je het anders voelt. Ons gehele werk bestaat eruit dat wij ons realiseren dat wij niets zelf doen en dat ook niet willen, niet in de uiterlijke wereld en niet in onze binnenwereld, niet met onze handen en voeten of met de gereedschappen van deze wereld, niet met onze innerlijke verlangens en gedachten, maar dat wij in plaats daarvan met alles wat wij op dit moment hebben instemmen. Dan zal dit ogenblik genoemd worden: het einde van de correctie.

Tot aan het ogenblik dat wij de gevoelens hebben bereikt dat wij ons in de beste staat bevinden, onder de controle van de Goede Kracht die zowel aan rechtvaardigen als aan zondaren het goede brengt, zullen de schaduwen in de wereld blijven bestaan. De Schepper zal ons naar staten leiden die ons ertoe zullen brengen dat wij onszelf zullen willen veranderen. Tenslotte komen we tot het begrip dat ons werk volkomen tegengesteld is aan wat wij dachten, het gaat over een verandering van houding naar onze waarneming van het hoogste Bestuur, de Heer over deze wereld, zodat wij naar Zijn schaduw verlangen.

Alles wat wij ontvangen wordt door ons gewenst hoewel het zich in een onaangename vorm aandient, want dit is een schaduw, het is verborgenheid. Maar innerlijk werken wij in geloof boven de rede zodat deze vruchten zoet worden voor ons. Hieruit bestaat onze gehele correctie.

Alles begint bij het bewustzijn dat alles wat gebeurt van de Schepper afkomstig is, waarbij we niet alleen maar deze woorden horen, maar het innerlijk ook zo voelen. Wij moeten de Schepper niet om Zijn onthulling vragen, maar wel om het vermogen om te kunnen beseffen dat alles van Hem komt. Dan zal een mens er blij mee zijn dat hij kan werken in geloof boven de rede en zal hij alle slechte staten accepteren als de beste staten, de onaangename als aangenaam, tot op het moment dat alle staten aangenaam zijn voor hem.

Dit betekent dat hij geloof heeft bereikt. Er verandert niets in de wereld, alleen wordt het volmaakte bestuur van de Schepper aan een mens onthuld. Dit is het enige wat deze wereld tot een hogere, volmaakte wereld maakt.

Het blijkt dat er geen uiterlijke veranderingen nodig zijn, geen extern werk, niet met onze handen en voeten, niet op de manier waarop wij ons het spirituele werk voorstellen. Uiteindelijk kunnen we alles samenbrengen tot één staat: het contact van de mens met de verborgen Leiding. Dit contact wil hij voortdurend vasthouden en hij vraagt om geen enkele verandering: een mens wil de verborgenheid blijven ervaren.

Eerst vroeg hij om onthulling, maar nu wil hij dat de verborgenheid blijft bestaan. Al zijn verlangen, alle energie waarmee hij op zoek is geweest naar onthulling, verandert hij in het tegenovergestelde, zodat onthulling niet plaats zal vinden. Want onthulling kan al zijn onzelfzuchtige verlangen en heel zijn relatie tot de Schepper teniet doen, hem het werk boven de rede ontnemen. Daarom wil hij deze afstand, waarover hij bezorgd was, in stand houden zodat hij onafgebroken in verbinding is met de Schepper die boven dit alles aanwezig is.

From the Preparation to the Daily Kabbalah Lesson 7/29/13

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, De Schepper, Geloof boven de rede, Grootheid van de Schepper, Innerlijk Werk, Spiritueel Werk, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Hoe kan ik naar de rechterlijn gaan als het ego er weerstand aan biedt?

Antwoord: De rechterlijn kan niet bestaan zonder weerstand. Hoe kan een mens zich op een spirituele lijn bevinden zonder dat het ego weerstand biedt? Een spirituele staat is altijd tegen het ego gericht, veroorzaakt altijd weerstand, een voortdurende innerlijke spanning, een constante noodzaak om het ego overwinnen.

Maar als je deze innerlijke spanning door de groep heen brengt, verandert de spanning in zachtheid, lichtheid, in een zwevend gevoel in plaats van zwaarte en duisternis.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/13, Shamati #59 “About the Rod and the Serpent”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Waarin verschilt de Torah, die staat voor de collectieve som van ons allen, van de Schepper die staat voor de algehele verbinding? Deze twee concepten lijken voor mij hetzelfde.

Antwoord: In een van zijn brieven zegt Baal HaSulam dat wij alleen vooruitkomen volgens het voorschrift: ’Israel, de Torah en de Schepper’. Bovendien moet in elke staat de eerste gelijk zijn aan de tweede en aan de derde. Alleen onder deze voorwaarde kan een mens op de juiste manier verder komen.

1=2=3, dit is de voorwaarde voor spirituele vooruitgang.

Het eerste woord ‘Israel’ Yashar-El (direct naar de Schepper) is iedere vriend die naar de Schepper verlangt. Het tweede woord is al de groep die als eenheid werkt. Het derde woord is de onthulling van de Schepper in onze eenheid.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/13, “Faith Above Reason”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Israel, Schepper, Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→