Vraag: De laatste workshop was moeilijker dan die daarvoor, omdat u een hele alinea uit een artikel voorlas, in plaats van een korte vraag te stellen en daarna vroeg u ons om erover te praten. Maar het was helemaal niet duidelijk waarover we nu precies moesten praten.

Antwoord: Ik heb dat met opzet gedaan om jullie ertoe te dwingen om vanuit het hart te spreken. Als jullie mij vanuit je gevoelens volgen tijdens het lezen, hoef je je mijn vraag niet meer te herinneren en daarover na te denken. Dan voel je eenvoudigweg en zeg je er maar een paar woorden over. Dat is voldoende!

Dit wilde ik nu juist bereiken: ik wilde jullie ertoe brengen om je vanuit de emotie in de tekst te verdiepen, zodat we met elkaar zouden voelen wat er achter de woorden verborgen ligt. Het werkt alleen als we proberen om de gevoelens na te gaan die na mijn woorden komen en we niet naar een antwoord zoeken via het intellect.

Ik wil niet dat jullie via het verstand met elkaar praten, maar dat jullie je met elkaar verbinden door middel van de indrukken die jullie kregen vanuit wat jullie hoorden. In elke alinea was een emotionele ontwikkeling aanwezig. Het was de bedoeling dat jullie met elkaar jullie gezamenlijke indruk erin zouden ontdekken. Een gezamenlijke Kli bouwen (verlangen, vat) betekent dat je tot een gezamenlijke indruk komt.

In het algemeen gesproken is een groep een gezamenlijke indruk in verschillende Kelim, verlangens, die zich met elkaar verbinden om samen te werken. Als de Kelim gereed zijn voor deze ene, gezamenlijke indruk, wordt dit in hen onthuld.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/30/12, The Study of the Ten Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Workshops - Geen reacties→

Vraag: Zijn de principes die Rabash voor ons beschrijft in zijn artikelen noodzakelijk om spiritualiteit te bereiken of is het voldoende als we ons houden aan de groepsregels? Een voorbeeld: kan ik een vriend bekritiseren als ik denk dat het in zijn belang is, dat ik het doe uit liefde voor hem?

Antwoord: Je hebt het recht niet om iemand iets voor te schrijven, omdat je altijd wel een argument vindt om wat je doet te rechtvaardigen. Je moet je vriend zien als groot in ‘geloof boven de rede’. Dit betekent dat je het feit accepteert dat hij groot is en dat alleen jouw egoïstische blik dat niet kan zien. Maar! We hebben hier met twee maaren te maken.

Het eerste maar is de vraag of hij een echte vriend is: doet hij mee in de verbinding en de eenheid in de groep? Dit is de belangrijke voorwaarde en uiteindelijk de enige. Verlangt hij ernaar om bij te dragen aan de verbinding en de eenheid in de groep? Als hij dat doet is hij een vriend, als hij dat niet doet is hij geen vriend.

Ten tweede, kritiek mag alleen gaan over zijn deelname aan de groep of het werk dat hij doet. Als hij hier bijvoorbeeld werkt als elektricien of in disseminatie en hij iets niet goed doet, geven wij kritiek, hiermee proberen wij een misstap van hem te corrigeren. Maar dit is van geen enkele invloed op mijn liefde voor hem als vriend. In een geval als dit behandel ik hem als iemand die fysieke arbeid verricht, dat is alles. Deze twee aspecten hebben niets met elkaar te maken.

Als hij een echte vriend is, als hij namelijk werkt voor verbinding en eenheid, moet ik hem eenvoudigweg accepteren als absoluut, als de Schepper. “Van de liefde voor de schepselen naar de liefde voor de Schepper”. Het gaat over hetzelfde! Rabash schrijft er prachtig over als hij zegt dat de groep uiteindelijk alleen gecorrigeerd wordt door liefde tussen alle leden van de groep, dit wordt de Schepper.

Wij bekritiseren een vriend dus niet, maar brengen openlijk onze liefde voor hem tot uitdrukking. Dit is een essentiële voorwaarde. Op deze manier werken wij correct tegen ons ego in.

From the Kharkov Convention “Uniting to Ascend” 8/16/12, Preliminary Lesson

Filed under: Conventies, Eenheid, Egoïsme, Groepswerk, Liefde - Geen reacties→

Vraag: Hoe kunnen we de daden van de Schepper steeds vóór zijn en krachtiger worden met betrekking tot het ego, zodat wij enerzijds niet het slachtoffer worden van de verraderlijke plannen van het ego en anderzijds ontvankelijk zijn voor de aanwijzingen van de Schepper?

Antwoord: Denk in geen enkele situatie na over het ego, niet hoe je er wel of niet aan toegeeft. Al dit soort spelletjes met het ego helpen niets. Het ego is veel slimmer dan jij en ieder ander.

Het egoïsme is buitengewoon krachtig van aard en volledig tegengesteld aan de Schepper, in intensiteit is het gelijk aan Hem. Het hele egoïstische systeem werd door het Licht geschapen, dat het verlangen binnenkwam. Het vormde de aard ervan en alle eigenschappen in alle denkbare vormen. Dus tegen het ego strijden zal je nooit lukken! Je kunt er alleen maar bovenuit stijgen en het verlangen koesteren om gelijkvormig te worden aan het Licht dat zal helpen! De confrontatie met het ego aangaan is een hopeloze zaak.

Je hoeft er geen aandacht aan te besteden! Verlang er uitsluitend naar om verder te komen! Wacht niet tot je vooruit geduwd wordt door het ego.

Vraag: Wat moet je doen als je er steeds aan denkt en tenslotte zowel het ego als de Schepper vergeet?

Antwoord: Dat komt omdat er geen verbinding met de groep is en de omgeving je niet helpt om vooruit te komen.

Het gaat hier over een heel eenvoudig systeem van krachten. Vanaf het begin is er aan jou een punt gegeven waarop je kunt steunen, er is aan jou een richting gegeven en je wordt steeds aangespoord. Er staat geschreven dat de Schepper je hand op de goede lotsbestemming legt en tegen je zegt: “Kies dit.” Dan is het aan jou om te kiezen.

Baal HaSulam schrijft, dat er tegen zo iemand voortdurend gezegd wordt dat hij een omgeving voor zichzelf moet kiezen die steeds sterker wordt, één die je krachtig maakt, waarin je niet zult vallen en het Doel niet zult vergeten.

De keuze voor een krachtige omgeving is uitsluitend afhankelijk van hoeveel jij erin investeert. Je hoeft geen andere mensen te kiezen, maar je moet meer in hen investeren, dan zul je van hen een grotere invloed voelen. Dit is de betekenis van het keuzemoment voor de nieuwe omgeving. Het gaat niet over gezichten van mensen, maar over de mate waarin jij van hen de hogere energie kunt opnemen die in hen aanwezig is, waar zij zelf niet eens weet van hebben.

Als dit je niet lukt is dat een teken dat je ernaar moet verlangen om dit te bereiken. Dit is het enige wat je kunt doen. Alleen dit is het werk waar het om gaat.

From the Kharkov Convention “Uniting to Ascend” 8/16/12, Preliminary Lesson

Filed under: Conventies, Eenheid, Egoïsme, Gebed, Groepswerk, Intentie - Geen reacties→

Vraag: Wat kan mij helpen bij het lezen van De Zohar om het punt in het hart van mijn vrienden te zien?

Antwoord: Vraag erom! Je kunt De Zohar met een stopcontact in een muur vergelijken: als je wilt kun je met de elektriciteit iets warm maken of koel houden, stop de stekker erin. Het is energie. De Zohar is het pure Licht. Jij besluit hoe je er gebruik van maakt.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 8/7/12, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Zohar - Geen reacties→

Om een mens naar het bereiken van de werkelijke realiteit te brengen, namelijk buiten de beperkingen van zijn waarneming, zijn begrip en zijn gewone gevoelens, leidt de Schepper ons door een ontwikkelingsproces heen dat trapsgewijs verloopt. Op deze manier hebben we, nu we in deze wereld leven, de mogelijkheid om ons voor te bereiden op het ervaren van de werkelijke realiteit. Als wij ons daarop voorbereiden zullen wij – volgens het scheppingsplan dat aan ons werkt en dat ons dichter bij deze werkelijke realiteit brengt – uiteindelijk deze werkelijkheid ontdekken, dan zullen wij namelijk de onthulling van de Schepper aan Zijn schepselen bereiken.

Maar als wij ons niet op de juiste manier voorbereiden en ons leven niet gebruiken om onze waarneming te corrigeren, maar vanuit ons ego van het leven proberen te genieten, voelen we pijn als de Schepper ons naderbij komt. Overal waar wij vanuit ons ego handelen, voelen we de grote, globale crisis en verschillende problemen op allerlei terreinen van ons leven.

Overal waar we gebruik maken van een ongecorrigeerd ego dat niet wil veranderen, voelen we de crisis: op het gebied van educatie, cultuur, economie, financiën, ecologie, in gebroken gezinnen, terrorisme en drugsgebruik. Als we kijken naar de pijnlijke plekken van onze denkbeeldige wereld en we de oorzaak proberen te ontdekken van het crisisgevoel en de pijn die we ervaren, van de bittere smaak van alle heerlijke gerechten op de tafel van de Koning, ontdekken we, dat de bittere smaak uit ons groeiende ego voortkomt.

Overal waar ons ego bij betrokken is – wat bedoeld was om gecorrigeerd te worden, maar zich daarop niet heeft voorbereid – komen we een crisis tegen en alle andere problemen die we nu in de wereld ervaren. De conclusie is dus, dat we ons moeten voorbereiden op correctie met behulp van alle mogelijkheden die we daarvoor hebben.

Als wij serieus in de groep werken, studeren en disseminatiewerk doen en gebruik maken van alle mogelijkheden die ons door de Schepper gegeven worden, ervaren we een heerlijke, zachte smaak als we dichter bij de onthulling van de Schepper komen en geen bittere smaak. Het hangt uitsluitend van onze voorbereiding af, van het werk waarin we ogenschijnlijk een vrije wil hebben.

Je bent naar de studie gebracht en naar de groep en je hebt alle uitleg gekregen over wat je moet doen, nu gaat het over jouw besluit! Je bent vrij om alles te doen wat jij vindt passen in het paleis van de Koning, maar als je vergeet dat je daar bent gekomen om je voor te bereiden op het feestmaal, zul je een afschuwelijke smaak ervaren als de maaltijd er is, want je hebt je er niet op voorbereid. Alles is dus in jouw handen en alles hangt af van de voorbereiding.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/13/12, Writings of Baal HaSulam 

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Egoïsme, Groepswerk, Innerlijk Werk, Vrije Wil - Geen reacties→

Vraag: Als iemand onze lessen heeft gevolgd, maar nog tegen verbinding is, kunnen we dat de ‘neiging tot het kwaad’ noemen?

Antwoord: Nee. Nadat ik een aantal lessen heb gevolgd, begrijp ik nog niet, dat de weerstand die ik naar de groep voel het kwaad is. Als ik deze weerstand accepteer, heb ik de neiging tot het kwaad nog niet in mezelf ontdekt.

Het gaat erom dat ik de neiging tot het kwaad zie in dit negatieve verlangen. Ik moet dit zelf vaststellen en het niet alleen maar van iemand horen. Ik moet voelen dat deze eigenschap mij schade toebrengt, omdat ik daardoor geen toegang heb tot spiritualiteit en het Doel niet kan bereiken. Juist deze eigenschap staat mij in de weg en als ik dit niet overwin, als ik mij niet met de groep verbind, heb ik geen enkele kans.

Ik moet nu inzien dat de neiging tot het kwaad mijn weg blokkeert. Ik denk dat ik daardoor verbinding kan maken, maar vlak daarna verwijdert dit mij van mijn vrienden. Tenslotte ben ik voortdurend afgescheiden van de groep, op enkele heel korte momenten na.

Zie ik dit als het kwaad, zoals ik het behoor te zien? Uiteindelijk moet ik zo ver komen, dat ik mijn ego niet meer kan verdragen en dat ik al het mogelijke zal doen om er vanaf te komen: “Liever dood dan zo te leven. Ik moet mijn ego doden, want het is mijn vijand.” We moeten ervaren dat het de enige vijand is die we hebben, hij verbergt zich in ons als een kankerachtige tumor, als een slang die ik moet verwijderen.

Maar als ik dat niet voel, heb ik het kwaad in mijzelf nog niet ontdekt. Dan heb ik de Torah als een ‘kruid’, als de methode voor correctie, nog niet nodig. Alleen als ik de tirannie van het kwaad ontdek, zoek ik naar een oplossing. Ik ben volledig besmet, mijn innerlijk is ervan doordrenkt en het is onmogelijk om eraan te ontsnappen. Wat moet ik nu beginnen?

Doordat ik geen keuze heb en me hulpeloos voel, begin ik me te realiseren dat er een Kracht is die mij kan helpen, die Kracht is het Licht. Het is niet langer een abstract concept. Ik voel dat Het bestaat en ik zoek naar een mogelijkheid om erom te vragen. Ik zoek naar een innerlijk gevoel dat mij in staat zal stellen om Het zó naar me toe te trekken dat Het mij zal bevrijden van het kwaad.

Dit alles komt alleen, als wij aan het praktische werk van verbinding beginnen ……

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 7/10/12, “Introduction to The Book of Zohar”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Gebed, Groepswerk, Intentie, Licht - Geen reacties→

Baal HaSulam: ‘Inleiding tot Het Boek de Zohar’, item 28: … En dan komen we bij een nieuw soort werk, om deze enorm grote wil om te ontvangen in te passen in de vorm van belangeloos geven. Dan wordt het egoïstische verlangen geheeld, omdat het nu gelijkvormigheid verkrijgt …. Slechts voor enige tijd is deze wil aan de Klipot gegeven, om gezuiverd te worden. Maar tenslotte mag het geen ander lichaam zijn.

Er is een verlangen om te ontvangen, geschapen door de Schepper. Dit is niet het verlangen, dat wij allemaal hebben, om ons animale lichaam te onderhouden, maar het is een verlangen dat zich buiten deze wereld bevindt en dat aan ons gegeven is om gecorrigeerd te worden, om onze houding naar anderen te corrigeren.

Alles wat zich buiten onze houding naar anderen bevindt, telt totaal niet mee. Ons ‘animale’ deel wordt gekarakteriseerd door verlangens naar voedsel, seks, familie, geld, respect en kennis. Wat voor vorm dit aanneemt is niet belangrijk, het gaat hier helemaal niet over.

Educatie, cultuur, ethiek en andere waarden, maken alleen deel uit van onze wereld, omdat we denken, dat de manier waarop iemand tegen dergelijke zaken aankijkt hem zal corrigeren omdat hij er een zeker belang aan hecht. Maar vanaf het begin werd er aan ons een duidelijk voorschrift gegeven: “Heb je vriend lief als jezelf”. Het is een universeel principe dat alles omvat. Dit is het enige wat wij moeten corrigeren en het enige waarop wij ons moeten richten, afgezien van alle andere verlangens. Het ‘breken van de kelim (vaten)’ heeft plaats gevonden in de houding naar anderen, juist daar ontdekken we het hogere Licht en gehechtheid door correctie.

Kabbalisten zeggen, dat wij het egoïstische verlangen, dat wij hebben in onze verhouding tot anderen, moeten ontdekken en dat we moeten erkennen, dat ik alles doe ten behoeve van mijzelf, in plaats van ten behoeve van anderen. Alles wordt beoordeeld op basis van mijn verhouding tot anderen en volgens het criterium, dat wij het verlangen om te ontvangen benoemen als de ‘neiging tot het kwaad’, zoals Kabbalisten het definiëren.

Als ik mijn energie inzet voor mijn eigenbelang en niet ten behoeve van anderen, hebben we het over de ‘neiging tot het kwaad’. Nu moet ik deze neiging veranderen in de neiging tot het goede, zodat ik dezelfde energie, hetzelfde verlangen, niet ten behoeve van mijzelf aanwend, maar ten behoeve van anderen. Waarom is dat zo? Omdat wij hierdoor de Schepper vreugde geven.

Op deze manier werk ik, ik vraag om het Licht dat Corrigeert, om de Kracht die mij corrigeert via stijgingen en dalingen. Mijn goede houding naar anderen beschouw ik nu als een ‘stijging’ en als ik mij in een ‘daling’ bevind, zie ik dat ik nog tegen geven aan anderen ben.

Ik blijf dit alles verduidelijken, totdat mijn gehele wil om te ontvangen ‘dood’ is en tot niets meer in staat. Dan kom ik, vanuit de staat waarin ik dood was, weer tot leven en bereik ik de ‘opstanding uit de doden’ en zo bereik ik Gmar Tikkun (de laatste correctie).

Alles vindt dus plaats in mijn verlangen om te ontvangen dat op anderen gericht is: op het individu, op mijn omgeving en over het geheel genomen op de Schepper. Hiervan moeten wij ons heel diep en helder bewust zijn.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 7/9/12, “Introduction to The Book of Zohar”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk - Geen reacties→

Dit Congres ging niet alleen over vereniging met elkaar, maar ook over verdeling, tussen degenen die voldoen aan de vereisten voor de groep (systematische studie, disseminatie en Maaser) en hen die daar niet aan voldoen.

Wij moeten de staat bereiken, waarbij het centrum van de groep, de vrienden die hier het meest trouw aan zijn, zullen voldoen aan de eisen die de Schepper stelt om aan Hem gelijkvormig te worden op het eerste niveau van de 125 treden van de ladder van Zijn onthulling. Op deze manier zullen zij in staat zijn om het deel te worden van de wereldgroep van Bnei Baruch, waardoor het Licht naar de anderen stroomt. (Zie: ‘Inleiding tot Het Boek de Zohar’).

Rondom dit deel zullen zich dan andere delen vormen, zoals golven die zich verspreiden, afhankelijk van de overeenkomst met de regels voor gelijkvormigheid aan de Schepper, de eigenschap van belangeloos geven.

De regels zijn niet door mij bedacht, maar door Kabbalisten vastgesteld; wij kennen de regels goed, maar we ervaren het nog niet als noodzakelijk om ze nauwkeurig op te volgen, omdat we denken dat ze niet nodig zijn voor de onthulling van de Schepper. Nu is het voor het eerst aan ons gegeven om dit te begrijpen.

Ik verwijs hiermee naar degenen die ontevreden waren over deze eisen ten aanzien van de Schepper. Misschien zou Hij de voorwaarden van het contract voor hen wel veranderen: ‘De Wet van Gelijkvormigheid’ (met elkaar in verbinding staande spirituele kelim (vaten)/eigenschappen).

Zij die de noodzaak van deze voorwaarden erkennen kunnen kiezen waartoe zij willen behoren, tot welke cirkel: tot de centrale of de externe. In de toekomst zullen wij de voorwaarden voor elke cirkel specificeren.

Ik houd van jullie allemaal en iedereen is mij dierbaar, dit alles heeft plaatsgevonden om iedereen naar het Doel toe te trekken en de aardse verwarring op het spirituele pad weg te nemen.

Hugs,

Rav

Filed under: Conventies, Disseminatie, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Kabbalah Studie, Maaser - Geen reacties→

Vraag: Tijdens de afgelopen Conventie in het Noorden van Israel, werd onze groep in tweeën verdeeld: de ene groep, van tien mensen, zonderde zich af van de wereld op de eerste verdieping van ons centrum en voldeed voor honderd procent aan de voorwaarden van de vrienden in de Conventie. De tweede groep, van twintig à dertig mensen, die om verschillende redenen maar een gedeelte van de tijd mee konden doen, waren in een andere ruimte.

Ik was één van degenen die afgezonderd was met de andere negen, maar ik kon mijn aandacht maar op één ding richten: Hoe kon het toch gebeuren dat we in twee groepen verdeeld waren? Ik kon echter niet de moed opbrengen om deze zaak met de andere negen mensen te bespreken. De volgende vraag achtervolgde me: Wat moest ik doen? Kon ik de verdeling ter sprake brengen of zou dat tegen de eenheid van de groep in gaan, zelfs nu besloten was dat de groep in tweeën was verdeeld tijdens de Conventie? Ik denk dat het spirituele comité erop zou moeten aandringen, dat de groep onverdeeld samen blijft, ongeacht de voorwaarden.

Antwoord: Tot aan het einde van de correctie blijven er overal tegenstellingen bestaan en vooral in Kabbalah, maar in spiritualiteit worden de tegenstellingen verenigd in een gezamenlijke intentie: zij bestaan naast elkaar, hoewel ze van elkaar gescheiden zijn door de wet van gelijkvormigheid. Wij moeten dus wennen aan het feit, dat we kunnen verschillen van elkaar, maar toch samen zijn. Bovendien moeten we er niet naar streven om iedereen en alles op hetzelfde niveau te krijgen. Gelijkwaardigheid is niet hetzelfde als gelijkheid, het betekent: gelijk zijn in de intentie en dat op verschillende niveaus.

Wij verschillen allemaal van elkaar en niemand dwingt ons om hetzelfde te zijn, maar wél om naar hetzelfde Doel te verlangen. Maar iedereen streeft op een andere manier naar het Doel. We zijn verschillend, zoals de cellen in één lichaam. De Schepper verenigt ons in onze intentie naar onze gezamenlijke Schepper.

Wees steeds een voorbeeld dat nagevolgd kan worden, en zij die dat wegens objectieve oorzaken niet kunnen, zijn niet slechter dan jij, maar zij zullen dan tijdens de Conventie deel uitmaken van de subgroep, net zoals het lichaam verschillende organen heeft die in verschillende mate belangrijk zijn, toch behoren ze allemaal tot één lichaam.

Gelijkwaardigheid van de vrienden is niet hetzelfde als gelijkheid!

Stel vragen, we zullen het ontdekken.

Filed under: Congressen, Gebed, Gelijkheid, Groepswerk, Intentie - Geen reacties→

Vraag: Als ik honger heb, bijvoorbeeld, moet ik mijn maag vullen. Wat moet ik beginnen als ik bang ben dat ik dat niet zou kunnen doen, als ik een gebrek aan vervulling voel?

Antwoord: De angst om honger te lijden, om ziek te worden of oud en de angst voor de dood, zijn angsten voor de ondergang van het ego. De angst om niet vervuld te kunnen worden, voor gebrek aan vervulling, bevindt zich al op een hoger niveau, maar het is nog steeds een egoïstische angst. Maar kunnen we er tegen vechten? Waarom werd deze angst aan ons gegeven?

Het is niet mogelijk om angsten te ontlopen, beginnend bij de meest basale angst voor de dood en alle andere angsten waar we ontzag voor hebben. Deze angsten worden aan ons gegeven zodat wij – door ze te ontvluchten omdat wij geen andere keus hebben en doordat we dan ontdekken dat we nergens heen kunnen vluchten en dat er geen compensatie mogelijk is – plotseling zullen beseffen: “Als ik boven deze angsten uitstijg, als ik leef in een systeem van onbaatzuchtig geven en liefde, buiten mijzelf, zal ik nergens bang voor zijn. Het zou kunnen dat ik, als ik buiten mijzelf treed, namelijk uit mijn eigen verlangens en gedachten, het idee krijg dat ik niet besta, omdat ik dan geen gedachten en verlangens voor mijzelf heb. Wat heb ik dan wel? Ik heb gedachten over anderen, over alles wat buiten mijzelf bestaat. Misschien is dat wel iets goeds. Daardoor lijd ik ook niet meer. Maar als ik niet lijd, voel ik ook niets meer. Dus het is misschien wel goed dat ik, als ik van mezelf en mijn angsten af ben, vol zal zijn van het lijden van anderen en dat ik dan met die angsten leef. Dan zal ik op die manier kunnen voelen en hen kunnen vervullen.”

Dit betekent, dat al deze gedachten zijn bedoeld zijn om een mens vooruit te duwen. Hij moet er niet vanaf willen, hij moet ze niet vermijden, maar integendeel: alleen maar proberen om ze correct te richten.

Wij worden voortdurend door angst bespeeld, tot aan het einde van de correctie, Gmar Tikkun: óf door angst over onszelf, óf door angst over anderen, afhankelijk van hoe ver mensen van mij af staan over wie ik angst heb, over wie ik me zorgen maak en bij wie ik me betrokken voel, zo wordt het niveau van een mens gemeten.

In welke zin? Als wij zeggen dat alles in één enkel systeem met elkaar verbonden is, denk ik aan degenen die het dichtst bij me staan, omdat ik van hen afhankelijk ben en ik denk ook aan hen die ver van me af staan, niet omdat ik van hen afhankelijk ben, maar omdat ik eenvoudigweg denk aan het systeem en het misschien ook aan de Schepper, omdat ik Hem al kan beïnvloeden via dit systeem. Ik kan het systeem naar een staat brengen waarin Hij onthuld kan worden en zo kan ik Hem vreugde brengen, etc. Dit betekent dat ik een actieve partner word die meewerkt aan Zijn werk in de wereld.

Er zijn altijd zorgen en angsten, er is altijd lijden en dat is goed. Door de intensiteit ervan meet ik mijn niveau, mijn spirituele groei: in de mate waarin ik de angst transformeer tot vooruitgang.

Denk echter niet, dat je angsten volkomen veranderen als je spiritueel groeit. De meest simpele, aardse angsten kunnen aan je gegeven worden, hoewel je je misschien op een hoog spiritueel niveau bevindt.

Dit gaat door tot je volledig gecorrigeerd bent. Hoe kan een mens anders dan door angsten verder komen? Angst is een gevoel van een onvervuld verlangen.

From a “Talk During the Meal in Toronto” 6/19/12

Filed under: Egoïsme, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Lijden - Geen reacties→