Vraag: Hoe kan ik elke keer van dezelfde vrienden nieuwe kelim (vaten) krijgen?

Antwoord: Hoe weet je wie je vrienden zijn? Ze maken deel uit van jouw ziel, maar je kijkt alleen maar naar hun gezichten en je denkt dat zij niet veranderen. Zij weten trouwens ook niets over zichzelf.

Het is belangrijk om te weten dat bepaalde mensen die je in je leven ontmoet, zowel goede als slechte mensen, deel uitmaken van je ziel. Uiteindelijk maakt de hele mensheid deel uit van je ziel, maar mensen die je persoonlijk ontmoet zijn de delen die het dichtst bij je staan.

Op dit moment is het zo dat ik op het niveau waarop ik me nu bevind vrienden uit mijn verre verleden zie als delen van mijn ziel: leraren en professoren die mij les gaven aan de universiteit, collega’s waar ik tientallen jaren geleden mee heb gewerkt, in een onderzoeksinstituut, een laboratorium, alle mensen met wie het lot me ooit in contact heeft gebracht. Ik zie in hen de delen van mijn ziel die ik gebruik en ook in de toekomst zal gebruiken.

Het lijken alleen voor jou fysieke lichamen. Ze worden op die manier aan je getoond zodat je je enigszins met hen kunt verbinden, want je hebt geen andere kelim. Maar later, als je kelim zult hebben die wat meer spiritueel zijn, zul je spiritualiteit in deze mensen zien en zul je je met hen op een ander niveau verbinden, wat meer innerlijk.

Zo werkt het. Beschouw de wereld niet als een verzameling fysieke lichamen. Dit is niet meer dan een schijnbeeld.

From the Preparation for the Daily Kabbalah Lesson 6/22/14

* Tot aan het einde van de maand juli zullen er vanwege vakantie minder blogs verschijnen.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Lichaam en Ziel, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: In de voorbereidingen voor disseminatie gaan we door veel moeilijke fysieke staten heen. Alle gezamenlijke opflakkeringen van het ego laten een diep litteken in ons hart achter, het is alsof je een vaccinatie krijgt zodat je niet meer zo intiem met elkaar omgaat als eerder en je daarmee wilt voorkomen om een nieuwe wond op te lopen.

Waarboven is het de moeite waard om uit te stijgen? Boven de afkeer om je hart te openen zodat we niet te dicht bij elkaar komen, op een afstand waarop we littekens oplopen? Of boven de bezorgdheid over de haatgevoelens die ze achterlaten?

Antwoord: Denk aan niets anders dan aan vooruitgang. Daarom, staat er geschreven: “Liefde bedekt alle overtredingen” (Spreuken 10:12). Ga nooit terug naar het verleden.

Het verleden verschijnt in de mate waarin we het kunnen corrigeren. Tot die tijd is het verboden om er bij stil te staan. Het komt alleen naar boven als we gereed zijn om het te corrigeren. Doe dus alsof er nooit iets gebeurd is. Zo moeten we ons in het leven gedragen.

Vraag: Waar kan ik de Schepper dan om vragen?

Antwoord: Vraag voor de toekomst.

Vraag: Maar ik kan de opflakkeringen van het ego van de vrienden niet vergeten.

Antwoord: Als je ertoe bereid bent, kan je het. Als je er niet toe bereid bent, kan je het niet, dan zie je dat je ego de leiding heeft.

Vraag: Maar de Schepper laat me struikelen en dan rechtvaardig ik alleen mezelf.

Antwoord: Zeker, Hij draait je in de rondte en brengt je in verwarring. Daar kun je niets aan doen. Zo gaan we vooruit en op deze manier leren we.

From the Sochi Convention 6/9/14, Lesson 1

Filed under: Disseminatie, Ego, Egoïsme, Groepswerk, Innerlijk Werk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Moet je het ego willen loslaten om het achter je te kunnen laten?

Antwoord: Een mens wil zijn ego niet loslaten! Ik kan wel steeds doen alsof en mijzelf misleiden door te denken dat ik mijn ego wil loslaten. Maar eigenlijk wil ik dat niet en dat zal  op het volgende niveau steeds duidelijker worden, totdat het Hogere Licht mij zal veranderen.

Vraag: Doordat we ons bezighouden met integrale educatie zien we hoe we verder komen en samen met het grote publiek in een groeiproces zitten, maar hier wordt de helderheid van het doel, de intentie, vaag. Het blijkt dat we ons nog steeds op een egoïstische manier aan het ontwikkelen zijn.

Antwoord: Je moet jezelf elk moment checken: “Wat gebeurt er met mij? Wat ben ik aan het doen?” Je moet letten op elke fysieke handeling, elk woord!

Dit is constant innerlijk werk. “Wat motiveert mij? Waarvoor? Welke conclusies moet ik hieruit trekken? Wat voor resultaat zal dit mij opleveren, spiritueel of materieel?” Het zou kunnen dat we uiteindelijk minder acties moeten ondernemen, maar dat ze dan correcter zullen zijn.

Vraag: Welke criteria gelden voor deze waarheid? Een ieder van ons heeft inderdaad zijn eigen waarheid die hij onderzoekt.

Antwoord: Het is noodzakelijk om voortdurend de waarheid te onderzoeken. Het is noodzakelijk om verder te komen! Uiteindelijk verdwijnt er niets, want alle inspanningen zullen verzameld worden.

Het heeft dus geen zin om slim te zijn. Met andere woorden, het heeft geen zin om conclusies te trekken op basis van wat je nu voelt, van hoe je denkt. Dit is alleen maar riskant.

Het belangrijkste is dat je je inspant. Als je dat innerlijk niet kunt, investeer dan in uiterlijke inspanning. Uiteindelijk zal het een nieuw niveau van bewustzijn creëren.

From the Sochi Convention 6/10/14, Lesson 2

Filed under: Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

De regels van de groep, de regels van de workshop in een cirkel en de regels die behoren te gelden voor het gedrag in de globale wereld, zijn nu dezelfde regels. Het zijn de regels van wederzijdse integratie, wederzijdse samenwerking en een zodanige verbinding dat we worden tot één mens met één hart.

In de komende conventie in Amerika moeten we leren dat de wijsheid van Kabbalah en de wijsheid van connectie hetzelfde is. De wijsheid van connectie waarmee we nu de wereld intrekken, is de eerste vorm van uitleg. Hierbij is er nog geen sprake van de hogere werelden en hun structuur, waar we in Kabbalah over spreken. Dat komt omdat we ze in ieder geval nu nog niet ontdekt hebben.

Maar hierna zullen we werkelijk met elkaar leren omgaan met de intentie om te geven. Als we voldoende oefenen en het Hervormende Licht van Boven aantrekken, zullen we plotseling gaan voelen dat we ons tot onze vrienden verhouden met een intentie om te geven. In deze relatie zullen wij het Licht van Nefesh, Ruach, Neshama, Haya en Yechida van de wereld Assiya ontdekken.

Daarna zal het Licht steeds sterker worden, afhankelijk van mijn houding ten opzichte van de vrienden. In overeenstemming met de intensiteit van de verbinding tussen mij en de anderen corrigeer ik de kelim (vaten) en ontdek ik het Licht van NRNHY.

De niveaus van spirituele stijging waar de wijsheid van Kabbalah over spreekt, zijn de afstanden die er tussen ons bestaan. De afstanden worden bepaald door de mate waarin wij tot elkaar naderen, de verbinding tussen onze harten, tussen onze verlangens tot één verlangen.

Hoe hoger ik stijg op de ladder van deze wereld naar Olam Ein Sof (Wereld van Oneindigheid), hoe dichter ik de gebroken zielen nader en we samen met hen tot één lichaam worden. Dan worden alle Lichten bijeen gebracht en geconcentreerd tot één enkele lichtstraal, alle kelim worden tot één kli (vat) verbonden en wij keren terug naar de staat Malchut van Ein Sof genaamd.

Het belangrijkste doel van de conventie is dat wij over de wijsheid van Kabbalah en de wijsheid van verbinding spreken als één wijsheid, één methode, zonder enige scheiding. Daartussen bestaat geen kunstmatige scheiding. Het is dezelfde wijsheid die uitlegt hoe wij – de mensheid in deze wereld die uiteen gevallen is en versplinterd – weer tot één geheel worden.

Zo bestaat ons praktische werk er nu uit om de wereld in te trekken met de wijsheid van verbinding of integrale educatie. Nadat wij de verbindingen tussen ons gaan ontdekken, ontdekken we dat wij de wijsheid van connectie hebben bereikt en dat is de essentie van de wijsheid van Kabbalah.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 6/16/14, “Preparation for the Convention in America”

Filed under: Conventies, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Groepswerk, Spiritueel Werk, Verbinding - Geen reacties→

Vraag: U hebt gezegd dat wij workshops moeten organiseren over acute kwesties die het resultaat blijken te zijn van interacties. Is het noodzakelijk om deze situaties bekend te maken omdat zeker is dat zij zich kunnen opstapelen en dan als abcessen gaan fungeren of is het beter om van tevoren al workshops te organiseren?

Antwoord: Probeer alles te doen wat je kunt, de Schepper zal het gebruiken zoals het nodig is. Het is juist dat je aan de nabije toekomst denkt, maar het moet beter georganiseerd worden. Ik bedoel dat ik niet kan zeggen: “Wat er zal gebeuren, zal gebeuren want alles is in de Handen van de Schepper.” Op die manier realiseer ik mijn eigen vrije keuze niet.

Ik kan evenmin zeggen dat alles van mij afhankelijk is, want dan wil ik nergens meer aandacht aan schenken. Dat is ook niet juist. In het algemeen gesproken zeggen we vóór een handeling: “Alles is van mij afhankelijk,” en we zeggen dat op een manier alsof het werkelijk alleen van ons afhangt. Aan het einde van de actie zeggen we dat dit alles vanaf het begin door de Schepper was bepaald en alleen volgens Zijn besluit heeft plaats gevonden.

We kunnen stellen dat de regel is dat deze twee situaties, deze twee uiteenlopende situaties, alleen boven de Machsom (barrière) met elkaar vergeleken kunnen worden, als we met de middellijn gaan werken. Tot die tijd kunnen we alleen pogingen doen om ze met elkaar te verbinden. Ofwel alles is van mij afhankelijk, of alles hangt van de Schepper af. Probeer dus eerst alles aan jezelf toe te schrijven en later schrijf je het aan de Schepper toe.

From the Sochi Convention 6/9/14, Lesson 1

Filed under: Conventies, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

De Midrash zegt (Rabbi Moshe Weissman), hoofdstuk ‘Shemini’: Omdat Nadab en Abihu grote geleerden in de Torah waren, besloten zij dat er een gebod was om meer vuur op het altaar te plaatsen dan al door Boven gegeven was. Zij formuleerden deze wet in de aanwezigheid van Mozes.

Hoewel het legale besluit juist was, werden ze toch door Boven gestraft met de dood omdat het niet mogelijk is om dit gebod in zijn ultieme vorm in de nabijheid van je leraar te formuleren zonder hem raad te vragen.

Het is niet mogelijk om een gebod in acht te nemen zonder je met de leraar te verbinden. Het is onmogelijk om boven hem uit te stijgen. Deze hiërarchie blijft tot aan Gmar Tikkun (het Einde van de Correctie) in stand.

Op het moment dat de student de neiging om zijn leraar te overheersen niet kan overwinnen, wordt hij verbrand.

Vraag: Wat betekent dat: zijn leraar overheersen?

Antwoord: Ontevredenheid uiten, kritiek, afwijzing: Wanneer gaat hij eindelijk dood zodat wij zijn plaats in kunnen nemen? Hier gaat het over.

Over het geheel genomen zijn dit natuurlijke eigenschappen die ontdekt moeten worden en aangeven hoe we behoren te handelen.

Vraag: Wat moet een student doen als hij zulke gevoelens in zichzelf ontdekt?

Antwoord: We moeten dit proces niet verstoren. Velen denken dat ik dit niet zie of hoor, dat ik de staat van de studenten niet begrijp, maar ik moet niet ingrijpen en hen daarmee van hun vrije wil beroven.

Het punt is namelijk dat als iemand dit van tevoren al weet, hij gaat handelen zoals ik het hem zeg. Wat is dan de zin van zijn bestaan? Dan kan hij niet zelf oordelen en zelf duidelijkheid krijgen, zijn eigen correctie van de ziel uitvoeren. Dan beroof je hem van het leven.

Als je teveel zegt, blijft het daarbij, dan heb je hem een deel van zijn leven afgenomen en moet hij het de volgende keer afmaken. Er zijn situaties waarin ik er alles voor zou geven om iets te zeggen, maar ik moet zwijgen.

Konden Mozes en Aäron bijvoorbeeld iets doen? De zoons moeten door deze staten heengaan als zij wachten op de dood van hun vader om vervolgens hoger te kunnen stijgen dan hij. Ze kunnen op een andere manier niet verder komen. Dit is de enige manier waarop ons ego ons onderwijst. Het zijn allemaal natuurlijke eigenschappen.

Vraag: Hoe moeten wij met deze eigenschappen aan het werk gaan?

Antwoord: We moeten ons erop voorbereiden, om de plaats van de leraar in te kunnen nemen en groter te zijn dan hij.

‘Voorbereiden’ betekent een groep vormen die gebaseerd is op verbinding met elkaar, maar tegelijkertijd moeten we niet vergeten dat de leraar – als hij dit leven verlaat – opstijgt naar het volgende niveau en daarmee ruimte voor jullie laat. Het is geen dood maar een stijging. Dit wil zeggen dat jullie voorbereid moeten zijn om het niveau in te nemen dat vrij is gekomen.

Vraag: Nadab en Abihu die (in spirituele zin) de dood van hun leraren wensten om hun plaats in te nemen of verder te komen, stierven zelf. Wil dat zeggen dat zij hun werk op dat niveau niet hadden voltooid?

Antwoord: Ja, maar het principe van de linkerlijn, de dood van de leraar wensen, is een natuurlijke eigenschap, een natuurlijke staat van de student.

Al het werk van de student bestaat eruit dat hij de rechterlijn aantrekt en zich hecht aan de leraar, dat hij gaat begrijpen dat dit de enige manier is waarop hij een intraveneuze infusie met het Hogere Licht toegediend kan krijgen: zowel het Licht van correctie als dat van vervulling.

Onder de studenten is een voortdurende strijd. Enerzijds willen zij de plek van de leraar innemen, anderzijds trekken zij de rechterlijn aan. Geleidelijk aan moeten ze zich realiseren dat hun hele spirituele leven door hen heen stroomt, zoals bij de bloedsomloop.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 1/15/14

Filed under: Groepswerk, Kabbalah Leraar, Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→

Baal HaSulam, Shamati 53: ‘Aangaande Beperking’: Dit noemen we het belangrijkste deel van het niveau, de onderscheiding van Katnut. Deze onderscheiding moet permanent zijn en Gadlut is slechts een toevoeging. Men moet dan ook verlangen naar het belangrijkste deel, niet naar de toevoegingen.

Het Doel is het bereiken van heelheid en een teken van heelheid is de vreugde die al onze zintuigen vervult, alle verlangens en alle gedachten, dat wil zeggen: hoofd en hart. Heelheid en vreugde komen namelijk van de Schepper, wanneer ik in de kleinste staat ben, ben ik aan Hem gehecht en zo breng ik Hem vreugde, en dan is het de hoogste staat.

Aan de voet van de ladder lijkt het alsof de mens even groot moet worden als de Schepper: alles weten, begrijpen, voelen, onder controle hebben, de hele wereld opslokken. De Schepper lijkt een machtige heerser die over de gehele schepping regeert en de mens denkt dat hij aan Hem gelijk moet worden. Het ego blijft in mij groeien en breidt zich uit zodat ik vooruit kom.

Maar dan begin ik in te zien dat ik – hoeveel nieuwe verlangens er ook toegevoegd zullen worden en hoe groot ze ook zullen zijn – van mezelf een nul moet maken en nog een nul, zoveel nullen als maar mogelijk is. Dit kan ik niet ten aanzien van de Schepper doen, maar ik kan me er wel voor inspannen om dit naar de vrienden toe te doen.

Mijzelf wegcijferen en niets voor mezelf willen hebben, maar de Schepper vreugde brengen door mijzelf weg te cijferen, is nu juist het beginpunt van ieder niveau, iedere staat. Dit is de eigenschap van Bina: geven omwille van het geven met niets voor mezelf.

Dit wordt Tzimtzum (restrictie), Masach (scherm) en het Terugkerend Licht genoemd. In de mate waarin grote inzichten aan mij onthuld worden, annuleer ik ze als ze in mijn eigen voordeel zijn, ik wil niet voor mijzelf bestaan als ik boven deze staat uit de Schepper geen vreugde kan geven en verder nergens om vraag.

Mijn waarneming van de werkelijkheid is altijd in tweeën verdeeld. Ik wil alle verlangens en gedachten ten gunste van mijzelf verwijderen en beperken. Ik kan er niet helemaal van los komen, maar ik wil het gevoel hebben dat ze niet bestaan, want ik ga voelen dat elke gedachte en elk verlangen voor mezelf mij beletten om me te richten op het verblijden van de Schepper.

Door al mijn verlangens – die mij van Boven gegeven worden en waardoor ik me opgeblazen voel – tot nul te beperken, kom ik tot geven. Ik keer terug naar niets en daar bovenuit bouw ik aan geven. Hier gaat het al over de volgende fasen op mijn ladder. Het teken voor deze staten is de mogelijkheid om boven alle op- en neergangen uit te stijgen en ze te veranderen in mogelijkheden om te geven, alsof ik zelf geen enkel volume meer  heb en alles verspreid vanuit het niveau boven mijzelf.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 6/02/14, Shamati #53 “The Matter of Limitation”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Kunt u ons de betekenis van de tien geboden uitleggen? De geboden die ons op de Berg Sinaï gegeven zijn en die we nu iedere dag vóór Shavuot – het symbool van de gift van de Torah – moeten herhalen.

Antwoord: Allereerst symboliseren de tien geboden de verlangens waarmee wij met elkaar verbonden zijn. Ze gaan alleen over verbinding.

De gift van de Torah vindt plaats aan de voet van de berg, maar pas nadat het volk de voorwaarde daarvoor accepteert: de voorwaarde van Arvut – verantwoordelijkheid voor elkaar – als één man in één hart. Dit betekent dat wij beseffen dat er een berg van ego boven ons oprijst en dat wij deze berg alleen maar kunnen beklimmen vanuit één punt in het hart. Dit punt heet Mozes, het trekt ons namelijk uit ons ego.

De berg Sinaï is enorm groot, te vergelijken met de toren van Babel, zelfs nog groter. Wij bevinden ons aan de voet van de berg en zijn bereid om rondom deze berg van ons ego te staan. Dit betekent dat wij ermee instemmen om alle delen van ons privé egoïsme te verbinden tot één berg en daar niet bang voor zijn, hoewel het een berg van haat is. Wij moeten verlangen naar verbinding, ondanks het feit dat het enige doel van ons ego bestaat uit weerstand tegen verbinding.

Als wij ons op deze manier verbinden, vragen we dringend om de onthulling van de Kracht van geven in onze verbinding. De spirituele kli (vat) bestaat namelijk uit de neiging tot verbinding, de behoefte aan wederzijds geven, zoals er geschreven staat: “Van de liefde voor de schepselen naar de liefde voor de Schepper.” Op deze manier aanvaarden wij de voorwaarde: “Heb je naaste lief zoals jezelf.”

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 6/03/14, Shamati 66

Filed under: Arvut, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Torah - Geen reacties→

We moeten proberen om onszelf te handhaven in één kli (vat), in één boot van ons allen en voortdurend denken aan het bestaan van deze kli, van onze gezamenlijke baby. We kunnen de volgende vergelijking maken: je hebt een getrouwde dochter die nu ver van je vandaan woont en je bent voortdurend bezorgd over haar pasgeboren baby.

Je bedenkt dat hij misschien wel in handen is van onnadenkende, onbezonnen kinderen die te lui zijn om goed voor hem te zorgen. Je hebt daar heel veel last van en je kunt de manier waarop ze met hem omgaan niet aanzien. Het is hartverscheurend als je door de telefoon hoort hoe hij aan het huilen is als zij je opbellen. Je maakt je heel veel zorgen.

Dit soort zorgen kennen we in ons leven, zorgen over het welzijn van iemand die je kent. Op deze manier moeten we ons ook zorgen maken over de groep.

Vraag: Blijkt hieruit dat ik niet aan het werk moet gaan met de vrienden die goed omgaan met de groep maar wel met degenen die de groep willen verlaten en dus onze eenheid beschadigen, onze gezamenlijke boot schade toebrengen?

Antwoord: Ja, maar alleen als zij eerder gericht waren op eenheid. Maar als zij er onmiddellijk vandoor zijn gegaan toen zij hoorden dat we ons moeten verenigen, was er geen commitment voor Arvut (verantwoordelijkheid voor elkaar). Dan spreken we niet over vrienden.

Vrienden zijn alleen de mensen die werken aan het bereiken van Arvut. Anderen doen dat niet.

Commentaar: Maar we weten dat dit zwaar werk is en velen gaan er halverwege vandoor.

Antwoord: Niet ‘halverwege’, zij zijn er namelijk nooit aan begonnen. Ze zagen het begin van het pad, begrepen dat het niets voor hen was en gingen weg.

Vraag: Maar waarom kwamen ze dan als zij geen ‘punt in het hart’ hebben?

Antwoord: Iedereen heeft een ‘punt in het hart’ maar het brandt niet zozeer dat zo iemand alles wat hij is en heeft daarin investeert. Maar als zij al deel van deze verbinding waren en daarna weg zijn gegaan, moeten we de kloof die is ontstaan, dichten door een nog grotere, sterkere verbinding met elkaar.

Vraag: Moeten zulke mensen eigenlijk weer terugkomen?

Antwoord: Je kunt ze niet dwingen om terug te komen, want er bestaat geen dwang in spiritualiteit.

From the 5^th part of the Daily Kabbalah Lesson 6/02/14, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Arvut, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groep, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Waarom trekt een groep die verantwoordelijkheid bereikt het Hervormende Licht aan?

Antwoord: Degene die verantwoordelijkheid bereikt, creëert een kli (vat) dat op het Licht lijkt. Wanneer we met externe verbindingen verbonden zijn, noemen we dat verantwoordelijkheid. Door middel van verantwoordelijkheid voor elkaar ontvangen we de Torah, namelijk het Licht dat Hervormt, de levenselixer, het Licht van Correctie.

Het Licht van vervulling bereikt de eerste verantwoordelijkheid nog niet omdat de kelim (vaten) er nog niet klaar voor zijn. Je hebt Egypte net verlaten, Farao zit nog steeds in je. Je hebt deze kelim uit Egypte meegenomen en ze zijn vreselijk slecht: vol haat, afgunst, lust, eer en dominantie. Alles wat je in je hebt, komt uit je ego voort.

Maar je hebt een ‘punt in het hart’ waardoor je er enigszins in slaagt om je met anderen te verbinden en daarom zijn we gereed om te komen tot wederzijdse verantwoordelijkheid. Als we in deze omstandigheden zijn, ontvangen we alleen de Torah, het Licht dat Hervormt, en pas daarna maken we een Zivug de Hakaa (verbinding na afstoting) met het Licht, onze kli wordt duidelijker en we ontvangen daarin het Licht ten behoeve van geven.

Maar de verantwoordelijkheid is de kli en de mate van onze verbinding met betrekking tot de wet en de voorwaarden van gezamenlijke verantwoordelijkheid, bepaalt de grootte van deze kli.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 5/30/14, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Arvut, Correctie, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Spiritueel Werk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→