Mening (van de Chinese premier Wen Jiabao): “Premier Wen Jiabao heeft gezegd dat zijn land ‘dringende’ economische en politieke hervormingen nodig heeft. Zonder deze hervormingen zou China nog meer catastrofes het hoofd moeten bieden, zoals tijdens de Culturele Revolutie.”

“Het is urgent om zowel economische structurele hervormingen als politieke structurele hervormingen uit te voeren, vooral hervormingen van het partij- en landsbestuur,” zei hij.

“Hij benadrukt de noodzaak van prijscontrole om een vastgoedzeepbel te voorkomen en belooft dat de waarde van de yuan flexibeler zal worden.”

Mijn Commentaar: Voor China is het moeilijk om te begrijpen hoe zij zich, na duizenden jaren geïsoleerd te zijn geweest, kunnen verenigen met de wereld. Daarom zal de integratie langzaam en met weerstand plaatsvinden, niet ten gevolge van een groter bewustzijn, maar gedwongen door de omstandigheden.

Filed under: Crisis, Wereld - Geen reacties→

De wereld wacht. Zij weet dit nog niet, maar zij heeft dit hard nodig. Daarom moeten jullie zo spoedig mogelijk opstaan en klaarstaan om de functie van gids op je te nemen.

Het is nu duidelijk dat regeringen niet in staat zijn om de wereld te besturen. Deze wereld volgt in haar gedrag de materiële wetten niet meer. Die periode is voorbij.

De twee werelden zijn elkaar zo dicht genaderd, dat de spirituele ‘inductie’ van Boven al op ons inwerkt, al voelen we het nog niet zo duidelijk. De mensheid moet nu op de juiste manier ontwaken en dit is jullie taak.

Voor dit doel moeten jullie je echter met elkaar verenigen. Ik kan geen schreeuw om hulp in jullie plaats uiten. Pas als je je steeds meer werkelijk gaat verbinden met de vrienden, zul je de juiste afstemming vinden. Het belangrijkste hierin is om je tot één geheel aan elkaar vast te hechten, zodat alles zal samensmelten. Ik kan dit niet voor jullie doen, omdat het hier gaat om de kalibratie van de gemeenschappelijke verlangens, om kelim (vaten) die in eenheid met elkaar verbonden zijn.

From the Arava Convention 2/25/12, Lesson #6

Filed under: Collectieve Ziel, Congressen, Eenheid, Groepswerk, Verspreiding van Kabbalah, Wederzijds Garant staan, Wereld - Geen reacties→

Filed under: Crisis, video - Geen reacties→

De speciale sfeer die in de conventie in Litouwen tijdens de workshops werd gecreëerd, moet tijdens de lessen behouden blijven. Een mens moet dat voortdurend voelen. Het maakt niet uit of hij wel of niet in een kring zit en de vrienden omarmt, of dat je gewoon bij elkaar bent en de verbinding voelt, zonder dat je elkaar fysiek omarmt, of zelfs heel ver van elkaar bent.

Natuurlijk is dat moeilijker, maar jullie hebben al gevoeld dat het enigszins mogelijk is om de fysieke plek, die een beperking oplegt, te verlaten en niet aan tijd gebonden te zijn. Deze verbinding blijft bestaan, alsof hij in de lucht hangt.

Wij moeten voortdurend in deze sfeer blijven, tijdens de lessen, bij allerlei gelegenheden en activiteiten en zelfs op het werk. Het maakt niet uit waar je werkt: in een fabriek, voor een baas; maar door alles heen, wat er ook gebeurt, ben je in contact met de Schepper, ben je op zoek naar Hem. In iedere situatie moet je je inspannen om het hogere Licht te onthullen, alsof je fysiek bij de vrienden bent.

Dan zullen wij – door al deze moeite die we doen – kunnen gaan voelen en ontdekken hoe wij verbonden zijn met een grote groep Kabbalisten van alle generaties, die met ons samenwerken en wij zullen onze inspanningen voortzetten. Dit alles bevindt zich buiten onze fysieke beperkingen.

Wij hebben ons voorbereid voor deze workshops, we zaten op een bepaalde manier bij elkaar, maar dit alles was alleen uiterlijke voorbereiding. Wij moeten proberen om in diezelfde sfeer te blijven die we tijdens de studie hebben gevoeld. De belangrijkste beloning bestaat uit de inspanningen zelf en niet uit het sterke gevoel dat je verwacht. Wij moeten het werk zelf als waardevol beschouwen en niet de beloning voor het werk.

Daarom moeten we er niet op wachten, dat er ontroerende, inspirerende staten terugkeren. De sleutel is: er onophoudelijk naar op zoek gaan en dat niet doen om aangename gevoelens te ontvangen, maar om ons voor te bereiden op de onthulling van de Schepper, om Hem vreugde te verschaffen. Dit te kunnen doen is onze beloning. Dit komt al wat dichter bij de staat van geven, Lishma.

Wij gaan dit proberen. Het spijt me, maar zoals gewoonlijk vragen kinderen om wat zij het fijnste vinden, terwijl de ouders hen geven wat voor hen het beste is, naar hun begrip als volwassenen. En dat stemt niet altijd overeen. Laten we ons best doen om een nog meer correcte vorm te bereiken.

Wij moeten er waardering voor hebben, dat we de gelegenheid hebben om ons in te spannen en wij zullen ook een restrictie moeten aanbrengen over onze gevoelens. Dan zal het gevoel van geven om niets zich aan ons kenbaar maken.

From Preparation for the Daily Kabbalah Lesson 3/27/2012

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Uncategorized - Geen reacties→

Wij moeten dankbaar zijn voor onze bestemming, dat wij uitgekozen zijn om duidelijk te weten waar de wijsheid van Kabbalah over gaat en dat wij het de hele wereld kunnen aanbieden. Wij zijn pioniers! Wij zijn de eersten van alle generaties door onze hele evolutie. In de loop van miljarden jaren is de schepping door een lange keten van transformaties heengegaan. Tenslotte zijn wij nu de eersten, die deze methode kunnen toepassen en gereedmaken voor degenen die ons zullen opvolgen, zodat zij deze methode kunnen gaan gebruiken en toepassen.

Wij verwerkelijken dit zelf. Wij ontwikkelen dit door onze onderlinge verbinding, gebaseerd op wat er tussen ons in de groepen plaatsvindt, in de verbinding. Op deze basis schrijven wij nieuwe artikelen en bestuderen wij materiaal over de verschillende soorten verbindingen met elkaar. Door dit praktische werk presenteren wij het op een realistische manier aan de hele mensheid.

Zo zijn wij onderzoekers, pioniers van de praktische toepassing ervan. Enerzijds moeten we dankbaar zijn voor onze bestemming, anderzijds moeten wij ons verantwoordelijk voelen, omdat aan ons deze kans is geboden. Afhankelijk van het tempo van ontwikkeling van de totale mensheid, is het ons duidelijk in welke mate de nieuwe methode van bestaan voor hen noodzakelijk is.

Miljoenen mensen over de hele wereld vragen zich af: “Wat moeten we doen?” Aan hen moeten wij dit alles presenteren.

In onze onderlinge verbinding moeten wij niet vergeten, dat wij dit niet alleen voor onszelf doen, want dan zouden we egoïsten zijn. Wij doen dit niet alleen om de hogere Kracht te onthullen en Zijn Plan, om deze Kracht te voelen en meer te gaan begrijpen door te voelen, om deze Kracht in de werkelijkheid van dit bestaan te bestuderen, maar ook om dit alles naar de rest van de mensheid te brengen.

Onze innerlijke ontwikkeling moet vergezeld gaan van uitbreiding naar buiten. Deze twee bewegingen moeten gebalanceerd worden als organen in het lichaam, die naar behoren werken: beide ontvangen en geven zij. Het is van groot belang om aan de rest van de wereld te denken en aan de hogere Kracht die ons heeft geschapen om ons dichterbij Hem te brengen. Als wij al deze componenten in onszelf verenigen, ontwikkelen wij ons op een correcte en snelle wijze.

Wij hebben al zoveel meegemaakt: veel conventies, meetings en avonden met als doel eenheid. Nu zijn we echter in een situatie gekomen, waarin wij simpelweg vanuit onszelf aan de hogere Kracht Zijn Onthulling moeten vragen, zodat wij er nu met elkaar mee zullen gaan werken, zodat wij allen, samen met de hogere Kracht die wij tussen ons voelen, als één geheel onthuld zullen worden.

Wij moeten heel duidelijk vragen of ons gebed, onze dringende vraag, vervuld wordt. Niemand van ons moet wachten, maar bij iedere handeling die wij verrichten, moeten wij voorwaarts gaan met de juiste vraag: de Schepper door middel van onze eenheid te voelen.

From the Vilnius Convention 3/23/12, Lesson 1

Filed under: Congressen, Disseminatie, Groepswerk - Geen reacties→

Het maakt niet uit hoeveel iemand begrijpt, waar hij is, in welke staat, deze staten veranderen ook voortdurend, afhankelijk van zijn niveau. Hoe hoger we stijgen, hoe vaker de staten veranderen, en in ieder van ons vinden er ook stijgingen, dalingen en verschillende schommelingen plaats, overeenkomstig het niveau waarop we ons bevinden.

Daarom maakt het niet uit in welke staat, graad of situatie we ons bevinden, het is echter belangrijk om hulp te vragen. Dat komt, omdat alle veranderingen alleen door het corrigerende Licht plaatsvinden. Ik kan op een baby lijken die niets begrijpt en geen idee heeft van wat er met mij wordt gedaan: ik onderga allerlei operaties, acties en behandelingen, ze geven me een beetje te eten en dwingen me tot een en ander. Het zijn allemaal verwarrende en onaangename toestanden, waarin er meer vragen zijn dan antwoorden. Toch moet het corrigerende Licht mij overal een antwoord op geven. Ik heb niets anders om naar toe te gaan, niemand om iets aan te vragen, alleen het Licht.

Dit Licht is verborgen in onze verbondenheid, in het centrum van de eenheid van mensen die verlangen naar het Licht. Het bevindt zich tussen hen. Voor zover ze opgenomen willen worden in dat Licht, dat tussen hen aanwezig is, onthullen ze het.

Daarom gaan we naar de woestijn*, ver weg van de rest van de wereld, en willen we innerlijke concentratie bereiken.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 2/7/12, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Intentie, Zohar - Geen reacties→

Wij moeten bijeenkomen en een heel serieuze spanning tussen ons opbouwen, zodat de druk – zoals bij een atoomexplosie – geboorte zal geven aan het Licht, dat binnenin verborgen is. De innerlijke druk zal Het onthullen.

Daarbij moeten we gewoonweg, tijdens alle conventies die wij tot de zomer houden, door bepaalde staten heengaan. Anders zullen wij merken, dat wij en de hele wereld, onder een andere Voorzienigheid komen te staan, die zeer onwenselijk is. Wat wij doen is absoluut noodzakelijk! Het is niet alleen voor ons, maar voor iedereen, voor de hele wereld.

Nu is alles ervoor gereed, de sfeer en de situatie, maar het kan in de toekomst veranderen. Daarom ben ik zeer gehaast en jaag ik iedereen op.

Ik hoop dat wij dit serieus nemen! Ik ben heel blij, dat de groepen over de hele wereld dit begrijpen en voelen, dat ons geboortemoment nabij is en dat wij er doorheen moeten! Wij moeten onszelf door de Machsom (barrière) heen duwen! We zijn daar al, maar aan de andere kant.

Filed under: Collectieve Ziel, Congressen, Eenheid, Groepswerk - Geen reacties→

Vraag: Wat betekent dat: je verenigen met de Schepper?

Antwoord: Met de hulp van de vrienden en de studie en dankzij het omringende Licht, verkrijg ik een sterk verlangen naar de Schepper, verlangen om te geven aan Hem, om in geven te zijn, niet langer verbonden met mijzelf, mijn ‘ik’ bestaat dan niet meer, ik ben helemaal in deze eigenschap van geven. Dan ontdek ik, dat ik gelijk word aan Hem, want Hij is uitsluitend het verlangen om te geven, Hij is geen lichaam, geen object, geen entiteit.

Zo begint de Schepper Zich meer en meer aan mij te onthullen als een eigenschap van gevende Kracht, die het Heelal bestuurt. En wanneer ik boven mijzelf uitstijg en mijn ik loslaat, ontdek ik dat ik in wezen een kracht ben, een verlangen, het grote verlangen zelf. En dan voel ik mijn lichaam niet meer, ik voel ik dat er slechts twee gemeenschappelijke verlangens bestaan: dat van Hem en dat van mij.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 2/9/12, Shamati #16

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelijkvormigheid met de Schepper - Geen reacties→

Een mens heeft ook hulp van Boven nodig om tot absolute wanhoop te komen. Als mens alleen zijn wij daar niet toe in staat. Het is iets groots om je grens te voelen: dit ben ‘ik’, en dit is niet langer ‘ik’. Alleen de Schepper kan dit teken geven, deze grens laten voelen, de grens tussen Hem en mij.

Wij doen allerlei dingen met allerlei trucjes erbij, totdat we plotseling wanhopen, we zien er het zogenoemde ‘vonnis van de Hemel’ in, waarvan de betekenis is: een teken van Boven. Baal HaSulam schrijft: “Er is geen gelukkiger staat in de belevingswereld van een mens, dan wanneer hij zich wanhopig voelt over wat hij zelf kan ….” Deze staat komt naar een mens toe van de Schepper, men zit volkomen vast.

Wij waren bezig met het bijeen brengen van onze kleine inspanningen, een voor een, en dan ontvangen wij ze, tegelijkertijd, ze zijn al tot één geheel geworden. Wij stoppen onze inspanningen niet in een of ander doosje, nee, zij verzamelen zich tot één gezamenlijke kli (vat), en het resultaat komt van de Schepper. Niemand weet wanneer het zal gebeuren. Daarom vond de uittocht uit Egypte plaats in haast en duisternis.

Wanneer wij proberen om eenheid te bereiken, beginnen wij er samen aan te werken, en dan ontdekken wij plotseling de kracht van wanhoop, weerzin en machteloosheid. Deze wanhoop brengt ons tot een dringende vraag: wij hebben hulp nodig om ons met elkaar te verbinden. En wij schreeuwen het uit. Deze schreeuw wordt gevolgd door Hulp van Boven.

Het is dus onmogelijk om de Schepper te bereiken, zonder eerst innerlijke wanhoop te voelen en tot een gezamenlijke inspanning te komen. De Schepper is een Kracht, die juist onthuld wordt door gezamenlijke inspanning, gezamenlijk werk. In één enkel mens is de Schepper niet aanwezig. Het hogere Licht kan alleen aanwezig zijn in een kli, die in zekere mate gecorrigeerd is, één enkel mens is een “stukje, gebroken” van het geheel.

From the Arava Convention 2/25/12, Lesson #6

Filed under: Congressen, Eenheid, Gebed, Gelijkvormigheid met de Schepper, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

Vraag: Toen ik jong was speelde ik basketbal en ik herinner me, dat ons team betere resultaten bereikte als er meisjes op de bank zaten, die ons rustig support gaven. Maar als daar jongens zaten, was er geen inspiratie. Hoe zullen de vrouwen de mannen observeren in de groepen van integrale opvoeding: door video camera’s?

Antwoord: Af en toe organiseren wij picknicks met elkaar, uitstapjes en ontmoetingen. We leren elkaar kennen, maar eigenlijk heeft het geen zin. Ik hoef het gezicht van iemand niet te kennen.

Het gewicht van de vrouwen is eenvoudigweg voldoende, dat maakt mij duidelijk, dat het van mij afhangt en zij wachten op de manifestatie van mijn mannelijke aanleg, dit is voldoende. Zij mengen zich niet in ons werk, maar net zoals de spelers op het veld: wij moeten deze druk voelen.

Ik moet in mijn rug voelen dat het vrouwelijk deel naar mij kijkt, waardoor ik al die acties onderneem, niet vanuit trots of andere egoïstische impulsen, maar vanuit verantwoordelijkheid, omdat er verwacht wordt, dat wij een nieuw niveau bereiken. Dit is nodig.

Vrouwen pushen ons niet naar individuele heldendaden, maar juist naar het overstijgen van onszelf en naar eenheid. Tegelijkertijd verliest een ieder van ons zichzelf, maar samen bereiken wij de vorm van ‘Adam’.

From a “Talk on Integral Education” #10, 12/16/11

Filed under: Eenheid, Integrale Opvoeding, Vrouwen - Geen reacties→