Filed under: Eenheid, Kabbalah Studie, Verlangen, video - Geen reacties→

En Moses zei tegen hen: “Niemand mag er tot de volgende morgen van overhouden.” Maar ze luisterden niet naar Moses en enkelen lieten er tot de volgende morgen van over, toen krioelde het van wormen en het stonk, en Moses was woedend op hen. (De Torah, Exodus, BeShalach 16:19 – 16:20).

Dit gaat over gebrek aan geloof. Als je voor de volgende dag bewaart, ben je niet meer in de wereld van de Schepper, maar in je eigen wereld. Dit is een voortdurende strijd die een mens ten aanzien van alles moet voeren: om het verleden, het heden en de toekomst te beschouwen met betrekking tot zichzelf en anderen en alles wat er met de mens gebeurt – met dit ‘ik’ en mijn houding naar alles – te beoordelen volgens de vraag: waar word ik vrij van mijn ‘ik’?

Een mens is degene die streeft naar geven. Dit brengt een heel serieuze overgangsfase met zich mee: van ontkenning naar beperking, naar boven jezelf uitstijgen en nog een groot aantal andere voorwaarden. Probeer je portret eens op de grond te tekenen en er met je voeten op te stampen, hiervan wil je jezelf losmaken van je huidige ‘ik’. Voel jezelf in deze staten.

Reactie: Maar er bestaat nog een andere houding, zoals in de volgende grap: Er zit een man op het dak van een huis, om hem heen is alleen maar water. Er vaart een boot voorbij met mensen die zeggen dat zij hem willen redden, maar hij zegt: “Nee, de Schepper zal me redden.” Er vliegt een helicopter over: “Wij komen je redden.” “Nee,” zegt hij, “De Schepper zal me redden.“ En hij verdronk.

Antwoord: Dit is alleen maar een uiting van vreselijke trots: “De Schepper zal mij redden.” Dan identificeert een mens zich niet met de wereld en begrijpt hij niet dat de Schepper in alles aanwezig is: in de boot, in de helicopter, in alles. Hij verbindt dit niet met de Schepper. maar verdeelt de wereld in allerlei vakjes, gedachten en krachten. Dit gebeurt als je de Schepper niet als Eenheid ervaart.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 2/4/13

Filed under: Eenheid, Egoïsme, Gelijkvormigheid met de Schepper, Schepper, Wereld - Geen reacties→

Vraag: Hoe kan een manager van een bedrijf zijn werknemers helpen om de gezamenlijke innerlijke kracht te voelen?

Antwoord: Mensen zullen de gemeenschappelijke kracht alleen kunnen voelen door workshops over integrale eenheid, er is geen andere manier. Dit wordt mogelijk als resultaat van het onderlinge contact als zij volgens het integrale programma werken en speciale onderwerpen, die wij voorstellen, bespreken.

Ze beginnen elkaar opeens te zien en te horen. De een spreekt en de ander voegt wat toe, in plaats van tegen elkaar in te gaan, omdat een ieder zich moet wegcijferen voor de mening van de anderen. Met elkaar krijgen ze inspiratie door hun gezamenlijke werk, ze zoeken gemeenschappelijke kennis en collectieve gevoelens.

En opeens begint zich iets lichts en warms tussen hen in te vormen, daar in het midden van de ronde tafel. Iets vol beloften waardoor ze willen blijven. Ze voelen een volkomen nieuwe energie die hen uit hun lichaam tilt en hen nieuwe energie geeft, een soort inspiratie waardoor je het gevoel hebt dat je afgescheiden bent van je lichaam en dat je leven zich in dit samenzijn bevindt. Dit moet je ze tijdens de seminars meegeven.

Dit gevoel verdwijnt niet na het seminar. Mensen houden zich er aan vast, ze missen het, dit gevoel wordt hun leven.

From KabTV’s “Professional Secrets” 2/8/13

Filed under: Eenheid, Groepswerk, Integrale Educatie, Workshops - Geen reacties→

Bij het lezen van De Zohar moet een mens ernaar verlangen om de staat waarover hij leest of hoort te bereiken, zodat zijn verbinding met de vrienden en zijn verbinding met de Schepper voor hem hetzelfde wordt. Want De Zohar spreekt, zoals alle andere Kabbalah boeken, over onze onderlinge verbinding en de verbinding tussen ons en de Schepper. Als de tekst van De Zohar, waar ik tijdens het lezen naar luister, mij afscheidt van de groep en van de Schepper, als de tekst niet overeenstemt met wat ik denk over mijn verbinding met de Schepper, ben ik nog niet in de tekst, ik ben er niet in opgenomen.

Voordat we een tekst gaan lezen, moet ik eerst nadenken over wat we moeten corrigeren, over onze verbinding tot één geheel, waarin de Schepper, de alomvattende Kracht van geven, het Licht, aan ons zal worden onthuld. Hier lezen we nu juist over. Elk Kabbalah boek dat ik open doe – of het nu de Psalmen zijn of de Shulchan Aruch, de Babylonische Talmud, de Torah, de Bijbel, De Zohar of Tes – gaat over hetzelfde: over hoe wij ons op elke manier die maar mogelijk is met elkaar verbinden en hoe de Schepper, in overeenstemming daarmee, wordt onthuld.

Dus ik lees steeds over mijn handelen en ik verlang ernaar dat alles tot één geheel zal worden: hierover gaat de tekst die ik hoor en voor me heb en over hoe ik mij voorstel dat dit in mijn omgeving vorm zal krijgen, namelijk in mijn verbinding met de vrienden en met de Schepper. Ik verlang ernaar dat zij in elkaar zullen opgaan. Dus hoe meer ik voel dat zij niet met elkaar verbonden zijn, hoe meer ik probeer om me met hen te verbinden en hoe krachtiger ik het Licht dat Corrigeert om Hulp vraag, dat is een gebed: MAN.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 3/4/13, The Zohar

Filed under: Eenheid, Groepswerk, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Wat voelt een echtpaar als zij zich in de ‘gezamenlijke ruimte’ bevinden en je partner en jij elkaar begrijpen en aanvoelen?

Antwoord: Een ‘gezamenlijke ruime’ heeft betrekking op compleet wederzijds begrip binnen bepaalde grenzen. Gewoonlijk ontstaat dit in de houding naar de kinderen. Door de gezamenlijke zorg voor hen en doordat de kinderen belangrijk voor hen zijn, raken de partners met elkaar verbonden. Ogenschijnlijk zijn dit uiterlijke factoren en hebben ze niet met ons te maken, maar ze spelen een rol. Als je geen kinderen hebt, is het moeilijker om punten van verbinding te vinden.

We moeten kijken naar de dingen waarover we het eens zijn, naar iets gemeenschappelijks waarin we met elkaar overeenstemmen, elkaar begrijpen en ons met elkaar verbinden, hoewel we in het begin ieder een andere mening hadden. Maar we raken zo gewend aan deze concessies, dat we niet meer zonder kunnen. Zelfs als we de verschillen tussen ons zouden kunnen corrigeren, zouden we het niet eens willen. We voelen dat al deze contrasten een mogelijkheid bieden voor een speciale verbinding. We zijn al zo ver dat we begrijpen dat er zonder die verschillen geen eenheid zou zijn.

Al die ‘ruwe plekken’ helpen ons om ons te verbinden. Dankzij het feit dat ik toegeef en dat mijn partner toegeeft, voelen we onze verbinding. Zonder onze wederzijdse concessies zou er geen verbinding zijn. Als we het vanaf het begin over alles eens zouden zijn, zouden wij het contact niet voelen. We zouden ons als hetzelfde voelen. Als we toegeven, geven we ons ego niet op, maar we bouwen een verbinding die daar bovenuit gaat, zoals er geschreven staat: “Liefde zal alle zonden bedekken.” Daarom blijven deze sterke verbinding en de innerlijke tegenstelling bestaan, maar daarboven groeit de liefde steeds hoger.

De ‘gezamenlijke ruimte’ is ons dubbele, gezamenlijke ego, dankzij het bestaan hiervan verbindt het ons steeds sterker en wordt het voor ons mogelijk om de verbinding tussen ons te voelen. We moeten voortdurend zorg dragen voor deze ‘gezamenlijke ruimte’, ons er bewust van maken en proberen om deze ruimte uit te breiden naar verschillende soorten verbindingen, van het fysieke naar het spirituele.

From a “Talk About a New Life” 7/25/12

Filed under: Egoïsme, Huwelijk - Geen reacties→

Het innerlijk werk begint als een mens voelt dat er in iedere situatie en overal waar hij is – ongeacht waarin hij zich bevindt met betrekking tot zijn verlangens en gedachten – een ontwaking door Boven is en dat hij zijn antwoord moet toevoegen aan deze handeling van Boven. Eerst wil hij onderscheid maken tussen zichzelf en wat hij voelt en probeert hij te ontdekken wat de Schepper hem nu eigenlijk stuurt, waarom en om welke reden; wat wil Hij daarmee in een mens bouwen? Hij moet duidelijk krijgen wat er in hem gebeurt om zijn natuurlijke reactie te leren onderscheiden van de reactie die hij innerlijk, boven die natuurlijke reactie uit, moet ontwikkelen.

Het antwoord dat een mens boven zijn eigen natuur bouwt, bestaat uit zijn betrokkenheid bij wat er gebeurt én uit de andere helft, hij wordt genoodzaakt om naar de Schepper op te stijgen, want hij weet dat hij het niet alleen kan doen. Maar hij is blij dat hij het deel ontdekt waarbij hij het werk van de Schepper nodig heeft en hij de Schepper als een Partner voelt, als de Verhevene en zijn innerlijke Redder!

Op deze manier ziet een mens een duidelijk doel voor zich en hij begrijpt dat hij verbinding moet bereiken. Dit betekent dat er met de eerste ontwaking, die van de Schepper in de gedachten en het hart van de mens komt, op de juiste manier omgegaan wordt. Het teken dat de toepassing correct is, blijkt uit een verandering in de houding van de mens, deze houding is tegengesteld aan hoe het eerder was, en het blijkt eveneens uit de grote vreugde die hij daarover voelt. Dit betekent dat hij een succesvolle poging heeft gedaan om boven zichzelf uit te stijgen.

Deze vooruitgang vindt plaats door de hogere Kracht die nu in de mens aanwezig blijft. Iedere handeling die we elk moment verrichten wordt op deze manier vervuld als hij door de mens op de juiste manier ontvangen wordt.

From the 1^st  part of the Daily Kabbalah Lesson 2/3/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Eenheid, Innerlijk Werk, Schepper - Geen reacties→

Vraag: Hoe kan een groep iemand helpen om zich de waarden van die groep eigen te maken en hoe kan je controleren of de waarden van die groep de juiste zijn voor spirituele groei?

Antwoord:

• Als mensen bij elkaar komen en hun best doen om de aanwijzingen van Baal HaSulam en Rabash op te volgen.
• Als zij niet proberen om een nieuwe methode te bedenken, maar altijd volgens de bronnen werken, waardoor alles bepaald wordt.
• Als er niemand in de groep is die probeert om boven de anderen te gaan staan, daarmee bedoel ik dat hij probeert om de leiding te nemen over iedereen door anderen te onderdrukken door middel van zijn kracht, zijn intelligentie of door speciale kwaliteiten.
• Als iedereen probeert om zich voor de groep weg te cijferen, omdat een ieder alles wat de natuur hem toebedeeld heeft naar de gezamenlijke ’schatkist’ brengt, al zijn kwaliteiten, om anderen te helpen, want wij zijn absoluut niet gelijk en het lijkt zo dat er mensen zijn die meer kwaliteiten hebben en succesvoller zijn dan anderen, maar iedereen geeft het beste van zichzelf aan de groep.

Daarin zijn allen dus gelijk en valt er niemand op, een ieder probeert gelijk te zijn aan de ander en zichzelf weg te cijferen voor de anderen. Dan gaat het over een groep waarvoor je jezelf met gesloten ogen kunt wegcijferen en dan kun je er zeker van zijn dat ze zonder enige twijfel hun fysieke kli (vat) kunnen inruilen voor een spirituele kli. Ik raad jullie aan om het allemaal zo te doen!

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 2/11/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Zelfonderzoek - Geen reacties→

Baal HaSulam, Shamati 34, ‘De Opbrengst van een Land’: Het blijkt dat de oorzaak van al het lijden wat hij voelt bestaat uit het feit dat hij kwaad spreekt over de Voorzienigheid. Hieruit blijkt dat hij de Schepper eer zou moeten bewijzen voor wat hem pijn doet en zou moeten zeggen: “Gezegend is Hij Die ons in Zijn Glorie heeft geschapen”, dit betekent dat de schepselen eerbied hebben voor de Schepper, hij ziet dat de manier waarop de wereld zich gedraagt niet samengaat met Zijn Glorie, want iedereen klaagt en eist dat eerst zichtbaar moet zijn dat de Schepper de wereld met goedheid bestuurt. Omdat dit niet zichtbaar is, zeggen zij dat deze Voorzienigheid Hem geen eer brengt en dat doet hem pijn.

Dit alles doet hem pijn, want door in een staat van afscheiding te zijn, kan hij Zijn Leiding niet rechtvaardigen. Dit wordt beschouwd als haat tegen de staat van afscheiding. Als hij dit lijden voelt, hoort de Schepper zijn gebed, brengt hij hem bij Zich en wordt hij beloond met hechting aan Hem. Want door de pijn die hij voelt door de afscheiding, ontvangt hij de beloning van hechting aan Hem; daarover staat geschreven: “Totdat het Licht de duisternis overtreft.”

Deze dingen weten, begrijpen en voelen we al. Op elk niveau kunnen we alleen tussen twee tegenstellingen de juiste details waarnemen, voor de eigenschap van geven kiezen boven ons eigenbelang en de criteria ‘Licht’ en ‘duisternis’ herijken, van ontvangen naar geven. Met al onze innerlijke inspanningen en twijfels, en met de hulp van de groep en onze studie, kunnen we om correctie vragen, zodat het Licht komt en ons eerst laat zien wat ‘Licht’ en ‘duisternis’ in werkelijkheid zijn, tegengesteld aan onze huidige opvatting, waarbij we materiële, egoïstische vervulling ‘licht’ noemen en de afwezigheid daarvan ‘duisternis’.

Dankzij het Licht dat Corrigeert rijs ik boven deze maatstaven uit naar spirituele maatstaven. Dan bestaat Licht uit afstand nemen van mijzelf en dichter bij de ander komen, bij de Schepper. Bovendien moet deze maat gebaseerd zijn op het tegengestelde van de eerdere benadering. Als het eerder zo was dat ik iemand haatte en blij was met zijn moeilijkheden en het feit dat het met mij in alles veel beter ging, verandert nu – nu de eigenschap van geven groter wordt – alles in het tegenovergestelde. Ik blijf hem haten in mijn gevoel, maar ik overwin mezelf, ik ben blij dat het goed met hem gaat en ik maak hem blij, dat wordt in werkelijkheid mijn eigen vervulling. Ik ben blij met dat waarmee degene die ik haatte blij is en in het algemeen met alles waarmee hij blij is. Ik voel me blij als ik hem blij kan maken en boven mijn haat naar hem kan uitstijgen.

Elk detail in deze waarnemingen bestaat uit veel nuances, maar in het algemeen gesproken wordt dit alleen bereikt door inspanningen in de groep. Samen met de studie en het Licht dat Corrigeert, bereiken we uiteindelijk de transformatie, de innerlijke ommekeer …

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 1/27/13, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Waarneming - Geen reacties→

In het Nieuws (van Scientific American): “Het is opmerkelijk dat het vaak voorkomt dat cellen van één individu in de weefsels van een ander individu integreren. We zijn eraan gewend om onszelf te zien als unieke, autonome individuen, deze vreemde cellen lijken dit begrip te logenstraffen en suggereren dat de meeste mensen resten van andere individuen bij zich dragen. Hoe opmerkelijk dit ook lijkt, verbazingwekkende resultaten uit een nieuw onderzoek laten ons zien dat cellen van andere individuen ook in de hersenen worden aangetroffen. Bij dit onderzoek werden er mannelijke cellen in de hersenen van vrouwen aangetroffen en in sommige gevallen waren zij daar al enkele decennia in aanwezig …

 We beschouwen ons lichaam als ons eigen, unieke wezen, dus het idee dat we cellen van andere mensen in ons lichaam kunnen hebben lijkt ons vreemd. Nog vreemder is de gedachte dat er – hoewel we onze daden en beslissingen toeschrijven aan de activiteit van onze eigen individuele hersenen – tevens cellen van andere individuen in die complexe structuur leven en functioneren. Het samenvoegen van cellen van genetisch verschillende individuen is echter verre van ongewoon. Dit verschijnsel heet chimerisme, het woord is afkomstig van de vuurspuwende Chimaera uit de Griekse mythologie. …

“Microchimerisme is meestal het gevolg van de uitwisseling van cellen via de placenta tijdens de zwangerschap, maar er zijn ook aanwijzingen dat cellen via borstvoeding van moeder op kind kunnen worden overgedragen. Behalve de uitwisseling tussen de moeder en de foetus kan er ook een uitwisseling van cellen plaatsvinden tussen tweelingen in de baarmoeder, en het is ook mogelijk dat cellen van een oudere broer, die in de moeder zijn achtergebleven, via de placenta hun weg terug vinden naar een jongere broer, tijdens de zwangerschap. Vrouwen kunnen microchimerisme cellen hebben die zowel van hun moeder als van hun eigen zwangerschappen afkomstig zijn, er is zelfs een bewijs voor concurrentie tussen de cellen van de grootmoeder en het kind in de moeder. …

“Dit is een snel groeiend, nieuw onderzoeksveld met een enorm potentieel voor nieuwe ontdekkingen evenals voor praktische toepassingen. Maar het is ook een herinnering aan onze onderlinge verbondenheid.”

Filed under: Eenheid, Nieuws, Wetenschap - Geen reacties→

De oplossing ligt in wederzijds samengaan. Wij verbinden ons niet alleen met elkaar, met degenen die fysiek bij de Conventie zijn, maar ook met alle vrienden over de hele wereld die virtueel met ons verbonden zijn. Het verlangen van de vrouwen hebben we in ons geïntegreerd en verder zijn alle Kabbalisten die door de eeuwen heen op ons niveau werkzaam zijn bij onze handelingen betrokken en ook nu gaan zij daar mee verder.

Er verdwijnt niets in spiritualiteit, alle krachten blijven werkzaam in het alomvattende, eeuwige systeem. Jullie zullen gaan voelen hoe zij achter ons staan en ons op een realistische wijze volkomen steunen, vergeleken hiermee is onze wereld niet meer dan een mogelijkheid om deze realiteit te leren kennen.

Alles komt voort uit wederzijds samengaan. Als iemand met anderen wil samenwerken en zich de verlangens van de ander wil eigen maken, zal hij innerlijk voelen dat er een groot netwerk aan verbindingen bestaat. Hij moet alle niveaus, alle krachten en alle zielen voelen die in het verleden in dit netwerk werkzaam waren en dat ook nu zijn.

Van daaruit trekken we alle kracht aan die we nodig hebben, we zijn net baby’s die alleen maar een beetje hoeven te huilen en daardoor treedt – net zoals voor de baby – het hele netwerk in werking. De ‘volwassenen’ weten al hoe ze voor ons moeten zorgen en wat voor krachten ze aan ons moeten doorgeven, hoe ze ons sterker moeten maken en hoe ze voor ons moeten zorgen. Er bestaat geen twijfel over dat zij hun werk zullen doen.

Dit wordt het laten opstijgen van MAN genoemd, een gebed, dat ik afhankelijk van mijn niveau kan laten opstijgen. Ik vraag de Hogere om dit werk te doen, maar ik moet Hem laten zien dat ik Hem trouw ben, dat betekent dat ik mezelf aan Zijn Handen toevertrouw zoals een baby, die voelt dat hij in de armen van zijn moeder ligt en zich nergens zorgen over maakt. Hij weet dat dit de veiligste plek is die er bestaat. Er bestaat niets veiligers dan in de armen van de moeder te liggen.

Op dezelfde manier moeten wij op de kracht van de Kabbalisten rekenen, dat zij al het werk zullen verrichten. Het is duidelijk dat wij er de kracht niet voor hebben. Alleen door onze toewijding en verbinding bewijzen wij dat we ons volkomen onderwerpen aan de Hogere Kracht, zodat Hij voor ons zal zorgen.

From the Arava Convention 1/17/13, Lesson 1

Filed under: Conventies, Eenheid, Gebed, Intentie - Geen reacties→