Baal HaSulam, ‘De Essentie van de Wijsheid van Kabbalah’: Als er geen enkele perceptie van de Schepper bestaat, kunnen wij de essentie van geen van Zijn schepselen bereiken, zelfs niet van de tastbare voorwerpen die we met onze handen kunnen aanraken.

Wij nemen de Schepper waar volgens het principe ‘Kom en zie’. Ik weet niet wat de essentie van de Schepper is, maar ik kan ‘komen en zien’. Om dat te doen, voer ik een aantal handelingen uit en daardoor leer ik de Schepper kennen, zoals er geschreven staat: ‘Uit Uw daden leren wij U kennen’. De hele werkelijkheid, al Zijn daden en de wijzen waarop Hij onthuld wordt, zijn het resultaat van onze zelf-correctie, daardoor nemen we Hem in onze gevoelens waar. Ik neem alles in mijn kelim (vaten) waar omdat ik daar verschillende verschijnselen ontdek en ook de Schepper.

De ‘Schepper’ is het hoogste niveau dat ik kan bereiken. Het is het Geven en de Liefde waardoor de hele werkelijkheid bestuurd wordt. Ik ontdek de wet van Goed doen aan Zijn schepselen, het Goede dat Goed doet, ik ontdek de manifestatie van iets dat in alle kelim, in elk onderdeel van mij, in heel mijn ziel en al mijn verlangens aanwezig is: ik zie en ervaar dat Hij de Eerste is, de Oorsprong. Het blijkt dat er ‘Iets’ was dat mijn gedachten, mijn verlangens en mijn daden bepaalde, voordat ik begon te begrijpen, waar te nemen en te voelen.

Maar hoe is het mogelijk dat ik pas nadat ik dit merk, kan erkennen en zeggen dat Hij de Eerste was? Kan dat? Ja. In de daad zelf merk en ontdek ik dat Hij de Eerste was. Alles komt dus uitsluitend voort uit de daden. In spiritualiteit kan ik niets herkennen en benoemen dat niet in beweging is of handelt.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 11/19/12, “The Essence of the Wisdom of Kabbalah”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Is de bewustwording van het kwaad een continu proces?

Antwoord: Zeker! Dat hebben we nog niet eens bereikt! Dan pas zul je zien hoe een seconde zich uitrekt. Er is geen einde aan, die seconde verdwijnt eenvoudigweg. De tijd is niet samengeperst in één punt, zoals men dat in deze wereld zegt, maar de tijd rekt uit totdat hij verdwijnt.

Het is anders dan men gewoonlijk denkt, dat de tijd versnelt, zoals in de technologie, waar we spreken over hertz, kilohertz, laser frequenties, etc. Nee! Hier gebeurt alles op de omgekeerde manier. De tijd komt langzamerhand tot stilstand, maar daarbij kan je in één seconde door een enorm groot aantal staten gaan. Deze seconde is nog niet tot een einde gekomen.

From the Georgia Convention 11/6/12, Lesson 4

Filed under: Conventies, Tijd, Waarneming - Geen reacties→

Een replica van het laatste, gebroken niveau zien we in onszelf terug in de fysieke wereld, die we met onze vijf zintuigen waarnemen. Tegelijkertijd zijn zowel de zintuigen als de materie denkbeeldig, zij geven spirituele contouren weer, zoals een plaatje aan de wand. Het plaatje is oud, maar niet echt. De werkelijkheid bevindt zich achter de muur, op de muur is alleen een projectie te zien.

Als mensen naar films kijken beleven ze verschillende gevoelens, zijn ze wel of niet echt? Het zijn reacties en indrukken. Wij leven als het ware in een film, die voor ons wordt geprojecteerd.

Maar behalve die film zie en weet ik niets. Mijn hele leven speelt zich in die film af en beleef ik daar, al mijn gevoelens zijn dus de weerslag van die film. Wat ik zie, hoor, ruik en aanraak wordt allemaal in die film weergegeven.

Er worden nu driedimensionale films aan ons vertoond, die een nog grotere werkelijkheid laten zien. Het is geen geheim dat we een mens in een bepaalde omgeving kunnen plaatsen en hem kunnen laten zien, dat dit zijn leven is, als hij eenmaal gewend is geraakt aan zijn kleine wereld, zou je hem moeilijk kunnen bewijzen dat er daarbuiten nog een andere werkelijkheid is: “Hier zijn menselijke wezens, hier is de aarde en daar zijn de sterren, alles precies op zijn plaats ….” Hij gaat met zijn zintuigen niet buiten de grenzen van zijn wereld. Voor hem bestaat er niets buiten de beperkingen van zijn huidige gevoelens. Hij voelt niet dat hij iets mist op het gebied van een extra zintuig bijvoorbeeld of dat zijn realiteit inferieur zou zijn.

Ook nu neem ik, via mijn vijf zintuigen, alleen waar wat er in mijn gebied is. Waar bevindt zich het extra zintuig, het vat dat door niets hier gevuld kan worden, hoe ik ook mijn best doe? Wat ik als ‘extra’ mis heet het ‘punt in het hart’(·) en dat is gericht op wat zich buiten ons universum bevindt. Als iemand dit verlangen voelt, weet hij nog niet waar hij moet zijn, maar hij begint te zoeken en tenslotte vindt hij ons. Het is ons doel om hem te verbinden met de wereld buiten ons. Hij moet uitbreken, uit de ‘omheining’ en zich ervan losmaken.

Het hele punt is, dat onze omgeving gebouwd is als een replica van de hogere wereld en dat ze gelijk zijn. Wat hier is moeten we op de juiste manier gebruiken. Ik neem mijn lichtvonk, het punt in het hart, en gebruik dat in de verhouding met mijn vrienden, alsof ik hen wil liefhebben. Dan merk ik dat ik dat helemaal niet wil, maar de tekortkoming was er al en de lichtvonk heeft nu een richting, ik kan om correctie vragen.

Het belangrijkste is dus, dat ik mijn lichtvonk in het ‘speelveld’ breng en mijzelf ertoe verplicht om het spel volgens de regels te spelen. Door dit spel verkrijg ik het juiste denkvermogen en de juiste behoefte. Zo kan ik van een demo model, van een parallel lopende, gelijkende vorm, de werkelijke wereld bereiken.

Deze wereld is niet meer dan een denkbeeldig ‘speelveld’ en alleen mijn lichtvonk is echt. Dit kleine ‘punt in het hart’ is een Goddelijk deel van Boven en als ik het correct gebruik in het spel, gaat het mij lukken en groei ik.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 11/4/12, The Study of the Ten Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Waarneming, Werelden - Geen reacties→

Als ik vanaf het begin ‘hard werk’, al voelt het onnatuurlijk, als ik mijn hoofd buig voor de vrienden, in ieder geval op fysiek niveau, bereid ik me op deze manier voor om te ontdekken hoe ik me schaam voor mijn egoïsme en om dit gevoel te verdragen. Ik zal dit gevoel aankunnen en het ‘verteren’, ik identificeer me er niet mee, ik ben er dankbaar voor.

Schaamte plaatst me in de juiste positie tegenover de Schepper. Zoals bij fine-tuning krijg ik de mogelijkheid om op de juiste golflengte af te stemmen. Hoe groter mijn schaamte, hoe nauwkeuriger ik afstem binnen het kleine bereik dat deze frequentie heeft, de frequentie die me naar de Schepper leidt, naar de eigenschappen die ik wil bereiken. Het beeld wordt niet vaag voor mij, integendeel, het is buitengewoon scherp.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 10/28/12, Matan Torah (The Giving of the Torah)

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Schaamte, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Wat is er nodig zodat ik eindelijk iets van De Studie van de Tien Sefirot zal gaan begrijpen?

Antwoord: Om te begrijpen waar De Studie van de Tien Sefirot over gaat, moet ik die verschijnselen in me voelen. Ze vinden niet ergens op de maan plaats of in de ruimte. Het gaat niet over systemen buiten mij. De hele werkelijkheid is in ons, in mij, en ik moet de hele werkelijkheid in me voelen. Ik stel die werkelijkheid in mezelf voor, ik bedenk hoe ik deze kan waarnemen en veranderen, hoe de hogere Kracht naar me toe komt en mij verandert. Op die manier verdeel ik de hele werkelijkheid in mezelf en de Bron die mij heeft geschapen, mij ontwierp en mij beïnvloedt, die Bron is namelijk de Schepper.

In mij is een verlangen om te ontvangen en in Hem is een verlangen om te geven. Zijn verlangen geeft aan mijn verlangen en mijn verlangen kan beantwoord worden door Zijn verlangen. Zo beginnen we als partners samen te werken.

Dit is het enige wat bestaat. Hieruit blijkt dat de vrienden zich in mij bevinden. Het zijn de eigenschappen die het dichtst bij me staan, bij het deel van het verlangen dat ik ervaar als mezelf. Zij zijn een deel van mijn verlangen, zijn samen met mij en van daaruit kan ik me tot de Schepper wenden en mij richten op mijn bestemming. Ik moet al mijn andere verlangens ook corrigeren en ze aan dit deel toevoegen, totdat ik volledig deel uitmaak van het gezamenlijke werk met de Schepper.

Dit zal gebeuren als ik er het juiste verlangen naar ontvang en als ik wil dat wij dit allemaal voortdurend zullen voelen. Ik wil mezelf niet meer afscheiden van de externe wereld en denken dat de wereld zich ergens buiten mezelf bevindt, in de vorm van verschillende landen, volkeren en vrienden. Ik moet me steeds voorstellen dat alles in mij is, volgens de juiste perceptie van de werkelijkheid. Dan zal ik langzamerhand dichterbij die perceptie komen.

In het begin zal de wereld tweeledig in mij voelen, ik zal de wereld buiten me zien, en tegelijkertijd in mezelf voorstellen. Maar langzamerhand, dankzij het Terugkerend Licht, zal ik deze twee benaderingen in één beeld gaan verbinden. Het zal zeker niet op een soort schizofrenie lijken. Ik zal de goedheid en de ondeelbare eenheid van het beeld voelen. Een mens bereikt deze perceptie geleidelijk aan, doordat hij de middellijn verkrijgt.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 10/22/12, The Study of the Ten Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Er staat geschreven dat een mens zichzelf innerlijk moet veranderen, maar waar haalt hij de kracht vandaan om dat te doen?

Antwoord: We zijn natuurlijk niet verantwoordelijk voor onze innerlijke verlangens, maar we kunnen ze beïnvloeden door uiterlijke handelingen. Natuurlijk is dat vleierei en een leugen, maar door mijzelf naar buiten toe onbetekenend te maken, bereik ik mijn innerlijke ondergeschikt zijn aan de anderen.

Daarom doe ik dat met een doel, want ik wil dat het gebeurt. Mijn handelingen worden dus als een gebed gezien, een vraag om hulp, MAN, omdat ik werkelijk onder de indruk wil raken van hen.

Daarom helpt het zo om je voor de vrienden werkelijk klein te maken en brengt dit soort werk innerlijke veranderingen teweeg. Een mens is bang om zichzelf klein te maken, om zijn intellect niet meer te gebruiken en zijn eigen meningen los te laten, zijn ‘ik’ los te laten, al zijn levenservaring en de plannen die hij met zijn leven heeft. Als hij er nog steeds zo over denkt, is dat een teken, dat hij in zichzelf nog geen werkelijke nederigheid kent en heeft bereikt, en zich nog niet heeft gerealiseerd dat hij op geen enkele manier iets alleen kan bereiken.

Hij is nog niet de wanhoop nabij over zijn eigen kracht, dus het is nog te vroeg voor hem om dit soort werk aan te kunnen. Hij zal nog wat jaren moeten wachten, totdat hij zich tenslotte zal realiseren dat niets helpt en dat hij niets anders kan doen dan alles in zichzelf uit te wissen en te ontvangen wat zijn vrienden hebben.

Hij weet niet wat zij hebben, maar hij weet alleen dat zij precies hebben wat hij nodig heeft en dat hij zich wil bevrijden van wat hij zelf in zich heeft.

Dan gaat een mens zien dat er eigenlijk niets anders in hem aanwezig was dan een beetje trots en bezorgdheid om zijn ego. In feite is de totale spiritualiteit, het complete hogere niveau, buiten hem aanwezig.

From the 1^st part to the Daily Kabbalah Lesson 10/15/12, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Groepswerk, Intentie, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: De vrienden in de groep vertelden mij waarom ik mijn ego nodig heb. Waar dient mijn ego voor als ik het buiten op straat voel?

Antwoord: Dit maakt allemaal deel uit van je ziel! Malchut, de ziel, of de mensheid, noem het hoe je het wilt, alles is alleen jij. Wie zijn dan de rest? Zij zijn allemaal delen van jou, alleen van jou.

Dit betekent dat het een multi-gelaagde structuur is van 7 miljard, waarbinnen alle individuele zielen zich met elkaar verbinden en het resultaat is een bol, in plaats van een plat vlak. Je hebt dus absoluut alles nodig. Daarom verhindert een cynische houding, zonder respect voor een ieder op deze wereld, je spirituele groei in ernstige mate.

In feite moet je een staat bereiken waarin je alle mensen op de wereld – de volkomen negatieve en de volkomen positieve mensen – waarneemt als dichtbij je, als onafscheidelijke delen van jezelf. Eigenlijk bestaat er niemand. Met betrekking tot jou zijn het poppetjes en zij zijn alleen aan het werk om jou de juiste achtergrond te geven om dichterbij de Schepper te komen.

Vraag: Ik kan mijn ego niet uitstaan, maar ik heb geen keuze, het is een onafscheidelijk deel van mij. Maar het ego van een ander kan ik ontwijken of ik kan ze wegsturen.

Antwoord: Waar zie je het ego van iemand anders? Als je het in jouw ego voelt, wat voel je dan eigenlijk? Het is je eigen ego. Het lijkt alsof de wereld is verdeeld in een veelheid van mensen, maar zelfs nu spreek je met jezelf.

From the Kharkov Convention “Uniting to Ascend” 8/17/12, Lesson 2

Filed under: Conventies, Ego, Waarneming, Wereld - Geen reacties→

Vraag: Hoe weten we zeker dat we de juiste inspanningen verrichten in het werk?

Antwoord: Een mens verricht de juiste inspanningen, als hij zoveel mogelijk met anderen samenwerkt, om te gaan begrijpen vanuit zijn hart. Alle begrip komt naar het hart, wanneer het Licht van Hochma, begrip genaamd, in het hart wordt onthuld, in Bina, de kli (vat) van geven, zoals er geschreven staat: “Alleen het hart begrijpt”.

In een mens die aan het begin van zijn spirituele werk staat, met het doel om zichzelf te corrigeren en een detector te worden voor de onthulling van de Schepper, moet het Licht van Hochma de innerlijke overtuiging bereiken, dat het Licht van Hochma en de kli ervoor, het Licht van Hassadim, ontvangen en geven, zich in hem moeten manifesteren, in zijn verlangen en in zijn voelen.

Hij moet proberen om de ruimte vrij te maken van verschillende meningen, gevoelens en indrukken, die hij nu het dichtst bij zijn lichaam ervaart, om dan deze ruimte te gaan vullen met spirituele indrukken. Hij moet ernaar streven om de werkelijke smaak van al deze begrippen waar te nemen: Hochma, Hassadim, ontvangen, geven, verbinding, nabijheid en afstand.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 6/28/12, Shamati #145

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Waarom heeft het Licht mij nodig? Ben ik werkelijk zo belangrijk?

Antwoord: Het ontbreekt ons aan het gemis, het verlangen om de hogere, volmaakte, spirituele wereld te ontdekken. Het Licht heeft jou niet nodig, maar jij hebt het Licht nodig, zodat het Licht het juiste gemis in je zal bouwen. Wanneer je werkelijk verlangt naar geven, zul je het ontdekken.

We bevinden ons op dit moment in een zee van Licht, maar wij voelen het niet, omdat wij het niet missen. Maar als ik zou vragen om de invloed van het Licht over mij, zou het Licht dit gemis in mij bouwen. Dan zou ik tenslotte voelen wat ik mis.

Een eenvoudig voorbeeld: laten we zeggen dat ik nergens behoefte aan heb in mijn leven. Ik ben onverschillig. Maar er komt een vriend die me uitnodigt voor een reisje.

Ik stem met tegenzin in en onderweg gaan we naar een restaurant. Ik ruik de geuren en ik krijg wat trek. We gaan het restaurant in en tijdens het eten krijg ik, zoals dat meestal gebeurt, steeds meer trek. Dan heb ik echte trek.

Op die manier moeten we geleidelijk aan het gordijn openen. Eerst ‘ruiken’ we het Licht alleen maar, door er van een afstand om te vragen. Daarna proeven we het. Zo wordt de kli (vat) in ons gebouwd.

Tegen een kind zeg ik: “proef dit maar, je vindt het vast lekker. Het kind beweert: “Nee, ik wil het niet! Ik wil het niet proeven!” Ik antwoord: “Doe het dan voor mij.”

Zo creëert het Licht de kli.

From the 5^th part of the Daily Kabbalah Lesson 4/16/12, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Waarneming - Geen reacties→

We kunnen iedere minuut iets nieuws voelen, het is niet beperkt tot één keer per jaar. Het punt is, dat we vaak nieuwe dingen ontvangen, maar ze niet kunnen voelen. We kunnen ze niet waarnemen, omdat we er geen kli (vat) voor hebben.

Er gebeuren iedere dag wonderen in ons leven en we staan voor de ‘Berg Sinaï’. Er zijn eindeloos veel vernieuwingen, omdat de wereld Ein Sof (Oneindigheid) voor ons ligt.

Alles hangt uitsluitend van ons waarnemingsvermogen af, het is afhankelijk van onze kelim (vaten). Daarom is het een gezegende vernieuwing als een mens kan voelen. De mens die tot resultaat komt, is de maat van alles, dus we moeten aan ons vermogen om te voelen werken, aan de kelim.

De Reshimot (informatieve genen) worden voortdurend in ons gewekt. We gaan door veel staten heen, maar als we ons op een passieve manier ontwikkelen, op het animale niveau, zijn we niet in staat om de essentie van deze veranderingen te voelen, om de intensiteit van het niveau te bereiken, de verbinding met de Schepper.

Het verschil tussen de niveaus kunnen we vergelijken met het kopen van iets nieuws, we brengen het naar huis, naar de woonkamer. Het kan een bloempot zijn, een hond. Of iemand komt me een bezoek brengen. Zo voelen we ons als we het paleis van de Koning binnen geleid worden, alles hangt af van de vorm die wij hebben als wij er naar binnen gaan.

Ben ik een voorwerp, een plant of iets levends? Heb ik mij voorbereid op wat ik mis, zodat ik bewust het paleis kan binnengaan en ik begrijp waar ik ben, dankzij mijn gelijkheid van vorm, ben ik een mens die op de Schepper lijkt, op de Gastheer?

Alles is afhankelijk van de voorbereiding van onze kelim. Wij gaan onbewust door veel staten heen, in de vorm van een levenloos ding, een plant of iets wat leeft, daardoor voelen wij niets nieuws in deze staten. Alleen een verandering in de mens zelf wordt als een vernieuwing beschouwd, als hij tot resultaat komt, tot begrijpen en voelen en als hij tot doel heeft om op de Schepper te lijken.

From the preparation to the Daily Kabbalah Lesson 5/18/12

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Innerlijk Werk, Vernieuwing, Waarneming - Geen reacties→