Baal HaSulam schrijft in de “Introductie tot de studie van de Tien Sefirot,” deel 2: “…dat er één beroemde en pijnlijke vraag is die door iedereen op aarde wordt gevraagd: “Wat is de betekenis van ons leven?”. De vraag duwt alle andere vragen en twijfels opzij betreffende de studie van Kabbalah, sinds de jaren van onze levens zo kostbaar voor ons zijn en zoveel pijn en lijden tot gevolg hebben. Zal ons leven gewoon tot een onvermijdelijk eind komen? Wie geniet hiervan, of aan wie breng ik plezier?

We zien dat ons leven eindigt zonder enig voordeel of resultaat. Des te meer de mensheid zich ontwikkelt, des te duidelijker we dit begrijpen. Daarom zijn de teleurstelling en depressie grootste problemen in de wereld vandaag.

Door de generaties heen hebben velen mensen geprobeerd om deze eeuwige vraag te beantwoorden, maar het staat nog steeds voor ons in al zijn sterkte en bitterheid, pakt ons bij verassing, brandend in ons verstand en ons tot op het bot beschamend. Immers, cijfert deze vraag ons eigen “Ik” weg en de mens kan hier geen toestemming aan geven sinds het de wortel van zijn ziel raakt.

Als dit niet ons eeuwige essentie betreft, zouden we aan deze vraag ontsnappen door ons verstand af te sluiten met drugs en antidepressiva. Maar, de vraag over de betekenis van het leven, heeft geen betrekking op de jaren in ons materieel bestaan.

De vraag, “Waarvoor was ik geschapen?” komt van mijn kern en stuurt mij naar mijn aanvankelijke wortel waarvan ik de reden voor mijn bestaan kan leren. Maar, vooralsnog, slagen we erin om ingetogen te zijn, zonder gedachte, door het vallen in de welbekende val van toegeven aan de stroom van het leven.

We proberen onszelf voor de gek te houden op alle mogelijke manieren, maar het wordt steeds moeilijker om te bestaan volgens het schema: geboorte, school, universiteit, werk, kinderen, ouderdom en dood. We hebben geen keus, om deze vraag op te lossen moet ik de omgeving vervangen die me helpt de vraag betreffende de betekenis van het leven te vergeten en te verbergen, met een omgeving die me zal helpen deze vraag te ontdekken en dit zo snel mogelijk zal beantwoorden.

Filed under: Spiritualiteit - Geen reacties→

Een vraag die ik ontving: Kunnen we het spirituele principe dat U verworven heeft nemen en dit toepassen in een nieuw internet ruimte?

Mijn Antwoord: Het spirituele principe is de waarneming van de Schepper. Je moet een persoon hiertoe leiden. Om dit te doen betekent; een persoon een sterke noodzaak voor communicatie met anderen bij te brengen, waardoor men uit zichzelf naar anderen toe stapt. Zodra een persoon anderen begint waar te nemen als zichzelf, zal hij onmiddellijk de Schepper, buiten zichzelf ontdekken.

Waarom hebben we een gemeenschap nodig? Het is voor het oefenen om onszelf te verlaten. De Schepper is buiten mij, maar ik neem Hem niet waar. De omgevende gemeenschap, aan de andere kant, is in mij, maar de Schepper heeft het doelbewust zo gemaakt dat het lijkt alsof de gemeenschap iets innerlijks is. In waarheid, het lijkt alleen maar zo; Ik voel alleen dat alles zich buiten mij bevindt.

Maar, als ik dit denkbeeldige beeld “lijm”, beide de uitwendige en inwendige manifestaties binnenin mij, zal ik en de omgevende wereld één geheel worden en op deze manier bereid ik mijn waarneming voor op het begrijpen van wat zich buiten mij bevindt. Wanneer dat gebeurt zal ik onmiddellijk en natuurlijk de Schepper ontdekken, omdat behalve ik, buiten mij, alleen Hij er is.

Waar zijn deze werelden dan, waar is de gehele mensheid? Ik ontdek dat ze allemaal in mij zijn en altijd al geweest. Ze bestonden uitwendig met als enig doel, zodat ik mezelf kan afstemmen als een muzikaal instrument, als een nieuw orgaan van waarneming, om de Schepper te voelen. Dit is waarom de sensatie van mezelf aan mij was gegeven, die verdeeld is in twee delen; ik en de wereld. Maar in realiteit, bestaat deze wereld helemaal niet buiten mij.

Filed under: Spiritualiteit - Geen reacties→

Een Kabbalistische groep verbindt zich rond één doel: liefde voor zijn naaste bereiken en hierdoor, liefde voor de Schepper. Dit betekent, houden van de eigenschap van liefde en geven. Iedere persoon die met dit doel eens is, voegt zijn kleine kracht toe aan de groep, het punt in het hart die aan hem gegeven is van Boven.

Niemand van ons is in staat om alleen op zijn eigen kracht het spirituele binnen te treden; we kunnen het alleen doen door onze sterkte te combineren, met andere woorden, aansluiten bij een groep en ons egoïsme wegcijferen, met het doel om de kracht van geven hiervan te ontvangen. Dit is de eerste stap naar spiritualiteit. Werk in een groep is het werk van overgang van het materiële naar spiritualiteit, door de opening die gecreëerd is bij de groep.

De groep is het middel. Het is niet de groep die jou herstelt als een schroevendraaier of een schroefsleutel, maar jij zelf moet de groep gebruiken voor werk. De groep is het spirituele model voor jou. Het is aan je gegeven in een materiële vorm, maar we veranderen het in een sprirituele vorm door het te zien als een collectie van zielen en niet als een groep van lichamen.

We bouwen een spirituele ruimte binnenin onze groep. We bouwen een spirituele vat, de Kli, door onszelf te annuleren en onze punten in het hart te verbinden met de collectie van alle andere punten. Ik voeg alleen toe aan de groep mijn ene kleine kracht, maar ik ontvang “620” keer meer hiervan. Spiritualiteit wordt geopenbaard aan mij als een meer innerlijk niveau, in de juiste plaats waar ik de verbinding vind en onze gemeenschappelijke kracht.

We cijferen onze materiële natuur weg, ons dierlijk egoïsme. Al onze “ezels” (ezel, Hamor, die van het woord komt Homer – materie) blijven beneden, maar wij stijgen boven hen uit en verbinden. We verwerven een ene, grote kracht, die “620”keer groter is dan de vorige en deze kracht zal zeker in ieder persoon, het dier binnenin laten verslaan. Op deze manier creëren we een nieuw spiritueel vat die niet bestond voor het breken van de zielen. Binnenin dit vat, onder ons, onthullen we de gemeenschappelijke eigenschap van geven, waarin we de Schepper onthullen.

Ik voeg mijn ene kracht toe en ontvang 620 keer meer door te stijgen van het eerste spirituele niveau. En nu voeg ik deze grote kracht aan de groep toe en ontvang 620 keer meer als ik naar een nieuw niveau stijg. Het blijkt dat mijn eerste punt van de ziel 620 keer opzwelt dan zijn aanvankelijke maat en op deze manier groeit het groter en groter als het stap voor stap omhoog stijgt. De groep wordt dan Malchut, Shechina.

Dit is waarom de groep moet verbinden met een enkel opinie: een verlangen om geven te bereiken, verbondenheid met de Schepper. Dit creëert het “hoofd” (Rosh) van de spirituele Partzuf. Ons gemeenschappelijke spirituele vat is de spirituele wereld, maar ieder persoon ervaart het op zijn eigen manier, volgens hun essentiële, primaire punt van de ziel; de ziel verdwijnt niet, in plaats hiervan groeit het 620x620x620… keer. Dit is hoe we een spirituele wereld binnenin bouwen, waar de Schepper wordt geopenbaard. Er is geen andere plaats.

Filed under: Spiritualiteit - Geen reacties→

Ons hele probleem in de spirituele vooruitgang is dat we Kabbalah benaderen, de onthulling van de Hogere Wereld, alsof het een wetenschappelijk theorie is wat we moeten behalen met ons verstand en wat we ons eigen moeten maken door middel van onze eigen krachten. Maar, Kabbalah biedt ons iets compleet atypisch – de kans om nieuwe kwaliteiten te bereiken. En zolang als een persoon ze niet verwerft, zal hij niet uitvinden waar Kabbalah over praat.

Alles van Kabbalah is de methode van een nieuwe kwaliteit in een persoon ontwikkelen, de kwaliteit van “Liefde voor je naaste.” Het is ook genaamd “de Schepper.” Kabbalah is dus de methode van een totale verbinding met Hem, naar Zijn volle openbaring. De openbaring van de Schepper is de schepping van Zijn kwaliteit in een persoon. Kabbalah is de methode om de kwaliteit van geven in ons vorm te geven, de staat van de Schepper.

Onze hele realiteit bestaat uit twee delen; gevoelens en verstand. Wanneer een persoon het beeld van de Schepper in hemzelf creëert, verwerft hij een nieuw verstand en een nieuw gevoel in plaats van de voorgaande. Dit is hoe hij van de waarneming (of sensatie) van deze wereld gaat naar de waarneming (of sensatie) van de Hogere Wereld.

De nieuwe sensatie in een persoon is de Schepper genaamd, “Boreh,” wat betekent “Kom en Zie.” Het is ook, de ziel, genaamd.

De belangrijkste uitdaging voor een persoon die Kabbalah begint te studeren is de onbekwaamheid om zijn ontwikkeling met het Licht te verbinden die hem moet veranderen, met de kracht die hem een nieuw verstand en gevoelens moet brengen. We houden vast aan uiterlijke vormen en streven naar het waarnemen van de tekst die door Kabbalisten geschreven was met onze aardse gevoelens en verstand. We proberen spiritualiteit aan de passen aan ons aardse bestaan. Maar, in alle Kabbalistische boeken is er geen woord die over onze wereld spreekt. Onze staat is alleen noodzakelijk om het Hervormende Licht aan te trekken door studie in een groep. Onze taak is om de geboorte van nieuwe gevoelens en een nieuw verstand in ons te verwachten, welke ons de waarneming van een nieuwe realiteit geeft.

Ons hele gevecht met onze natuur bestaat uit het vinden van nieuwe instrumenten van het waarnemen van de wereld en dan waarneming en verwerving door hen.

Filed under: Spiritualiteit - Geen reacties→

Een vraag die ik ontving: Het Wereld Zohar Congres is net geëindigd. Op het congres zagen we over duizend mensen van verschillende rassen en nationaliteiten, met veel historische stereotypen. Onverwacht, in een louter 20-30 uur verdwenen alle verschillen en gaven aanleiding voor verbinding en liefde. Wat missen we om voordurend in deze staat te zijn?

Mijn Antwoord: Bij het congres voelden mensen eenheid, inspiratie en het belang van het doel. Maar, 20 uur zijn voorbij gegaan sinds de samenkomst en nu kunnen we ons haast niet meer voor de geest halen hoe het daar was. Alles verdwijnt van onze herinneringen en zintuigen. Waarom kunnen we niet doorgaan op deze manier en altijd in deze staat zijn?

Deze staat, net zoals alle andere dingen in ons leven kan niet lang blijven. Mens inspiratie en enthousiasme bereikt een piek en dan kalmeert een persoon. Het is onmogelijk om voor altijd geïnspireerd te blijven. Dit volgt van de wet van de tegengestelde relatie tussen het Licht en verlangen: Op één moment moet het Licht zich vergroten, op een ander het verlangen. Ze vergroten om de beurt en hierdoor gaan we vooruit, alsof we op twee benen langs de middelste lijn lopen die de twee andere lijnen verbindt, links en rechts.

De twee lijnen verbinden alleen met het doel van naar voren te drukken en dan om weer te bewegen. Eerst bewegen we naar het rechts, waar we het belang van het doel verwerven, verbinding, en verlangen om door te gaan. Dan, komt van het links een “zwaarte van het hart”, zodat we iets hebben om aan te werken en om weer terug te keren naar de middelste lijn. Dit is hoe we vooruit gaan.

Dit is waarom deze staat niet lang duurt: Het zou tegen de natuur ingaan. Ik zou zelfs zeggen dat geen staat meer ongewenst is, dan in constant euforie te zijn. Een persoon moet voelen dat hij vooruit gaat, werkt en enig innerlijk tegenstand overwint, in plaats van voortdurend “in de wolken” te zijn.

Ons werk is om werkelijk te voelen dat we geven en iets ontvangen, en weer geven en weer ontvangen. We moeten tegenstand, acties en succes voelen. Dit is waarom er zoveel plezier in hard werk en moeilijke voorbereiding is, die uitmondt in zo een geweldig congres, waar we de resultaten zien van ons werk en genieten van wat we bereikt hebben voor twee of drie dagen. Maar, na dit, moeten we weer terugkeren naar de staat van last, overwinnen, zoeken, verhelderingen en correcties, zodat we op een gegeven moment op een ander prachtig resultaat aankomen.

Het is omdat de Schepper en schepping tegenover elkaar staan als twee tegengestelde eigenschappen; het verlangen om plezier te ontvangen en het verlangen om te geven. Gelijkheid tussen hen wordt alleen bereikt door de middelen van zulke gezamenlijke acties. Vooruitgang is anders onmogelijk. We kunnen niet in een kleine staat (Katnut) blijven of Hafetz Hesed: We moeten vooruit gaan!

Filed under: Spiritualiteit - Geen reacties→

Het Wereld Zohar Congres was het begin van een nieuw stadium. Het congres heeft ons aanzienlijk veranderd. We voelen ook hoe de wereld verandert in het licht van de recente gebeurtenissen. Zijn problemen zullen alleen maar heftiger worden.

We moeten het uiteindelijke doel bereiken. Stel je de wereld voor als een hardloper die langs zijn pad te neer geslagen wordt, en deze tegenslagen geven hem de kracht om door te gaan naar de finish. Hij kan alleen kiezen met het verlangen naar het doel, of op de tegenslagen wachten en verder hardlopen en eraan proberen te ontsnappen.

Er is ook het derde pad. Door ons te verenigen kunnen we binnen ons in de kracht aanwakkeren die het makkelijk zal maken om naar het doel te stijgen. Het zal ons op zijn vleugels nemen net zoals een adelaar zijn jonge vogeltje op zich neemt, en het zal ons doen opstijgen.

Echter kunnen we de wereld niet zelf verlaten noch op de vleugels van de adelaar, Bina stijgen. We moeten verbonden blijven met de hele wereld. We zullen alleen stijgen als we aan alle mensen denken en onszelf aan hen geven. Toch staat de wereld op de rand van de afgrond, en wij moeten het helpen om op de vleugels van de adelaar te klimmen.

Filed under: Spiritualiteit, Wereld - Geen reacties→

Vraag: Kan Kabbalah epidemieën zoals de Mexicaanse Griep tegen gaan?

Mijn Antwoord: Ja, net zoals al het andere

Vraag: Hoe meten we iemands adequate levensstandaard? Door het niveau van zijn gecorrigeerde egoïsme? War is de voorwaarde voor het bestaan onder het levensstandaard en er boven?

Mijn Antwoord: Het zal vastgesteld worden in de mate waarin je naar het “menselijke” niveau van het bestaan vordert. Dit niveau zelf zal bepalen en definiëren wat je wel en niet nodig hebt. Hetzelfde zal met iedereen anders gebeuren.

Vraag: U heeft gezegd dat er in Kabbalah geen meditatie bestaat. Maar ik heb gelezen dat een van de belangrijkste Kabbalisten, Rav Abraham Abulafia (sec XIII) een meditatie methode geïntroduceerd heeft die eeuwenlang gebruikt werd. Wat is uw mening hierover?

Mijn Antwoord: In tegenstelling tot wat aan hem toe is geschreven, was Abulafia niet de oprichter van meditatie. Hij was een erg realistische Kabbalisten. Het onvermogen om zijn geschriften, en die van andere Kabbalisten te begrijpen, schept zulke indrukken voor de beginners.

Filed under: Maatschappij, Spiritualiteit - Geen reacties→

Een vraag die ik ontving: Nadat alles is gezegd en gedaan, wat is het geheim van verwezenlijking van het doel? Er moet er één zijn, sinds alleen een klein percentage van de mensen die naar de wetenschap van Kabbalah komt in staat is om dit te bereiken.

Mijn Antwoord: Ik zal je een geheim vertellen: Als een persoon niet het pad verlaat, wat er dan ook met hem op zijn weg gebeurt, hij zal het doel bereiken. Er is geen andere formule voor succes.

Een persoon gaat door hele moeilijke staten. Soms kijkt hij terug en kan niet geloven wat er allemaal met hem gebeurd is. Maar, wat er ook op ieder moment gebeurt, hij moet alleen het doel voor ogen zien en dit is de sleutel tot succes. Naast dit, is niets anders belangrijk.

Daarom verlang ik voor een persoon maar één ding: koppigheid in het bereiken van het doel! Niets anders zal helpen, geen speciaal verstand of scherpe gevoeligheid en geen harde inspanningen, kennis of zelfs vrienden die zich naast je bevinden. Je moet je gewoon aan het doel vastklampen met je tanden zoals een buldog en het niet laten gaan, wat er ook gebeurt.

Filed under: Spiritualiteit - Geen reacties→

Een vraag die ik ontving: Je zegt dat Kabbalah een persoon in staat stelt om eeuwig leven te bereiken, maar Kabbalisten gaan dood. Hoe kan dit dan?

Mijn Antwoord: Een Kabbalist overlijdt in jouw ogen sinds je zijn leven niet op dezelfde manier ziet als een Kabbalist het ziet. Je ziet alleen een deel van hem – zijn lichaam, welke zeker dood gaat, net zoals ieder ander dier. Maar, zijn goddelijke, spirituele deel, die hij heeft ontwikkeld in hem, gaat door om eeuwig te leven. Het moment dat men dit deel verwerft, heeft hij hier bezit van en geeft het hem een sensatie van eeuwig bestaan; de kwaliteit van geven dat men heeft verworvenis eeuwig.

We beginnen dit alleen te bevatten als we de Machsom benaderen, wanneer het voorgevoel van geven in ons te voorschijn komt. Het Licht begint een persoon te bereiken, geeft hem een sensatie van wat het betekent om over materie uit te stijgen en om enigszins anders te denken, om naar anderen te relativeren vanuit het uitkijkpunt van geven. Een persoon bestaat nog niet in geven, maar hij kan het wel op de één of andere manier aanraken. Dan krijgt hij een voorgevoel dat het mogelijk is om zich aan te passen aan deze kwaliteit, een sensatie die bij eeuwigheid hoort.

Voordat dit gebeurt heeft een persoon niet de mogelijkheid om dit te bevatten, omdat het Licht nog niet dicht genoeg bij hem is en de woorden geen betekenis hebben. Een persoon wil eten en rusten en eeuwigheid lijkt te ver weg en hij voelt het niet. Alleen wanneer men een adem van Licht van ver weg begint te voelen, zoals een bries van de wind, begint hij de begrijpen dat Kabbalah bevrijding bevat van de Engel des Doods. Wanneer het Licht dichter bij een persoon komt geeft het hem een sensatie dat eeuwigheid bestaat.

Dit is de eerste conditie voor de enige vrije aktie dat wij kunnen uitvoeren. Anders, waarom heb je vrijheid nodig? Wat anders is er voor jou om te doen in dit leven, in je dierlijk lichaam? Al het andere wordt voor jou gedaan van Boven; je hoeft het niet zelf te doen. Het enige wat je bij jezelf kan doen is eeuwigheid bereiken. Geven is eeuwigheid, terwijl ontvangst tijdelijk is. Het Licht van Hochma komt niet voor altijd naar ons toe, alleen als het waargenomen wordt in het Licht van Hassadim. Daarom, om eeuwigheid te verkrijgen moeten we eerst het verlangen van geven verwerven en dan binnen dit verlangen zullen we in staat zijn om ons leven als eeuwig te voelen.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Spiritualiteit - Geen reacties→

Een vraag die ik ontving: Wat geeft kennis ons terwijl we de Zohar lezen, we kunnen ons een moment later niets meer herinneren?

Mijn Antwoord: Kennis geeft ons niets. Vandaag weet ik iets, maar morgen vergeet ik alles. Waarom vergeet ik? Als mijn verlangens (Kelim) veranderen, morgen, in mijn nieuwe verlangens, zal ik vergeten wat ik wist omdat ik me niet langer in mijn vorige verlangens bevindt.

Ik kan kennis overdragen van één niveau naar de andere alleen door sensaties. Onze toestand is zoiets als een golf: kennis-sensatie-kennis-sensatie. Stel voor dat ik net mijn verlangens op een zekere niveau heb gecorrigeerd. Volgens dit niveau van correctie van mijn verlangens, krijg ik enig kennis en sensaties van de werkelijkheid, een realisatie van waar Ik ben, op welk niveau en in welke wereld.

Dan komt er een nieuw verlangen. Het vorige niveau verdwijnt en ik ben ondergedompeld in duisternis. Wat blijft er dan met me? Iedereen weet dat wanneer een sensatie van duisternis naar je toekomt, alle vorige sensaties verdwijnen en je niet langer met ze kan werken. Maar, als je begint te werken met dit nieuwe niveau, deze nieuwe duisternis, dan zullen je inspanningen een nieuw Licht aantrekken die naar je komt en je corrigeert. Dan zal je doorgaan naar een nieuwe staat waar je een dieper begrip hebt van de vorige kennis, gebaseerd op de nieuwe, hogere kennis.

Daarom, moet je nooit rekening houden met kennis. Het zal er altijd zijn en het zal altijd het gecorrigeerde verlangen binnengaan. Het meest belangrijke ding is het verlangen te corrigeren. Dan, wanneer wat dan ook hierin onthuld moet worden zal onthuld worden, maar het heeft geen zin om hier zorgen over te maken.

Dit is waarom mensen die correct studeren de les verlaten zonder zich iets te herinneren. Maar, wanneer een persoon studeert door het punt in de hart, herinnert of begrijpt hij niet wat hij studeert totdat zijn sensaties zich voldoende ontwikkelen en hij met zijn gevoelens begint te begrijpen. Dan begrijpt hij “wat hij voelt.”

Het blijkt dat jarenlange studie verdwijnt en de “resultaten van de studie” niet schijnbaar zijn. De resultaten moeten zich niet laten zien in je kennis, maar in de correctie van je kwaliteiten door het Corrigerende Licht (Ohr Makif), hiermee bedoelend in je kwaliteiten.

Dit is heel verschillend van studeren aan een Universiteit, waar een persoon voor vier tot zes jaar studeert en dan een expert wordt in een bepaald gebied en dan een proefschrift schrijft voor nog diverse jaren. Waar is de duidelijke kennis van iemand die tien jaar Kabbalah heeft gestudeerd? Wat heeft hij opgedaan? Het lijkt of hij niets heeft om dit aan te tonen. Dat is omdat hij iedere dag opnieuw geboren wordt, in nieuwe kwaliteiten, totdat hij onthulling bereikt.

Wanneer hij onthulling bereikt wordt het geregistreerd op zijn niveau. Dan, in de staten van stijging heeft hij een meesterschap van al het materieel en bezit hij kennis. Maar, in de staten van daling is hij in het donker en alleen zijn ervaring houdt hem overeind. (zie Baal HaSulam’s artikel, “Wat is steun in de Thora, in het werk.”)

Men moet dit begrijpen totdat we de Laatste Correctie bereiken, de staten verschillen veel en we moeten alleen de hoogte of niveau van correctie overwegen. Kennis zal altijd een persoon begeleiden volgens zijn niveau.

Filed under: Spiritualiteit, Zohar - Geen reacties→