Er is een vorm van eenwording en voorbereiding, die mannen alleen tot stand kunnen brengen als ze zich losmaken van hun gezin en hun vrouw en ze zich afzonderen. Als je boven de grenzen van onze wereld uitgaat en alleen in de eenheid met de vrienden bent, brengt dit een speciaal gebed voort, speciale gevoelens. We hebben het gevoeld. Het is werkelijk zo en er is geen andere manier om het te beschrijven.

De voorbereiding van de vrouwen gaat niet over verbinding met elkaar, maar over hulp aan de mannen om dit te doen, om te proberen alle nodige voorwaarden te scheppen voor die eenheid en hen zacht vooruit te duwen naar de verbinding. Vrouwen kunnen mannen helpen om boven hun ego uit te stijgen en eenheid te bereiken.

Onze vrouwen – over de hele wereld – hebben dit punt trouwens heel goed begrepen. Ze hebben ons gesteund en daar ben ik dankbaar voor. Hun steun was tijdens de hele Arava Conventie voelbaar, daarmee hebben ze ons een grote dienst bewezen.

De Conventie van december vraagt al van ons, om aan de voet van de berg Sinaï te staan, waar ook vrouwen, kinderen en ouderen zijn. De mannen vormen echter het fundament, 600.000 zielen, dit betreft niet hun hoeveelheid, maar hun kracht.

In de wijsheid van Kabbalah wordt alles afgemeten naar kracht, omdat Kabbalah spreekt over eenwording in één alomvattend verlangen. Dit ene, machtige verlangen wordt uitgedrukt door het getal 600.000, dit symboliseert de kracht van onze eenheid. Naar het niveau van 600.000 oprijzen, betekent de volledige onthulling van de hogere kracht, de Schepper, bereiken.

Ik hoop dat we dit zullen bereiken, want we hebben alles wat ervoor noodzakelijk is ter beschikking. We doen in ieder geval alles wat we kunnen. De hele wereld heeft eveneens nodig wat wij doen en daarom ontvangen we steun van Boven. We slagen er niet in, omdat we zo speciaal zijn en zo getalenteerd, maar omdat er een groep nodig is, die de wereld voorwaarts zal leiden.

From the Sunday Virtual Lesson Series 11/20/2011

Filed under: Congressen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Vrouwen - Geen reacties→

Vraag: Als ons doel uitsluitend bestaat uit één worden, waarom zien we dan, dat het hogere systeem in een ontelbaar aantal delen verdeeld is?

Antwoord: Alles wordt gedaan om ons ertoe te brengen Eén te worden. Dit systeem komt voort uit Eén en eindigt in Eén, maar om deze afstand te overbruggen, moet dit door ons heen gaan, met ons werken om ons verlangen om genot te ontvangen te veranderen in verlangen om te geven.

Daarom vertakt het hogere systeem zich en verdeelt het zich in allerlei combinaties van tijd, beweging en ruimte, om zo dit werk te kunnen voltooien. Deze verdeling en onvolmaaktheid, en alle zwakheden die verbonden zijn met de vorm waarin dit systeem zich aan ons toont, bestaan alleen in relatie tot ons. Lijkt een moeder die met haar kind speelt niet onnozel en dom, als je niet begrijpt waarom ze zo doet? Plotseling begint een volwassen vrouw als een baby te praten, wat betekent dit eigenlijk?

We begrijpen echter, dat ze het voor het kind doet. Natuurlijk lijkt het iets afwijkends, omdat het niet bij haar leeftijd en haar positie past.

We kunnen hetzelfde zeggen met betrekking tot het hogere systeem: het werkt niet voor zichzelf. Het hogere systeem is de wereld Ein Sof (Oneindigheid). In het algemeen gesproken bestaan er geen werelden zonder het schepsel. Op het moment dat het schepsel in een staat komt, waarin het zich enigszins bewust wordt van de wereld Ein Sof, vormt zich tussen het schepsel en Ein Sof het systeem van verborgenheden, van zwakkere verbindingen, die altijd evenredig zijn aan de niveaus van onvolkomenheid.

De hogere is volmaakt, maar hij moet zich verlagen tot het niveau van degene die lager is, om zo voor hem te zorgen. Dit is echter niet zoals in onze wereld, als een moeder zorgt voor haar kind. Het hogere systeem gaat alleen voor ons zorgen als wij beginnen te vragen.

Het kan ons ook heimelijk wakker maken, alsof het vanachter de verhullingen op ons inwerkt. Kabbalah bestudeert echter geen processen die op een natuurlijke wijze plaatsvinden, ‘op hun eigen tijd (Beito)’, omdat we ons, hoe dan ook, op deze manier ontwikkelen. Het enige waarvoor wij belangstelling hebben is ‘de tijd versnellen (Achishena)’. Daarom bestuderen wij het systeem, dat we zelf in werking stellen.

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 11/21/2011, TES

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Op wat voor manier moeten we ons met elkaar verenigen vóór de Conventie in december? Hoe bereiden we ons zo voor, dat we alles op de juiste manier ervaren?

Antwoord: We doen niets op een andere manier: we lezen dezelfde artikelen, we horen dezelfde dingen, maar toch, er staat geschreven: “Het moet als nieuw zijn in je ogen”. Waarom staat er: “als nieuw”? Omdat jij het vernieuwt door je Aviut te onthullen, je nieuwe details van waarneming, steeds meer.

We weten dat we geen idee hebben wat we kunnen verwachten als we een nieuw gerecht opgediend krijgen. Als we het echter vaak geproefd hebben en we eraan gewend zijn geraakt, zoals aan ‘de keuken van onze moeder’, die ons vanaf onze jeugd vertrouwd is, kunnen we er maximaal van genieten.

Hetzelfde vindt plaats in de spirituele Partzufim. De eerste keer dat het Licht binnenkomt, is het alleen het Licht van Nefesh. De tweede keer is het al het Licht van Ruach, dat dezelfde oude Reshimot (informatieve genen) binnengaat, de derde keer is het het Licht van Neshama, enzovoort.

Met andere woorden: elke keer als de mens verder komt, keert hij terug naar wat hij al ervaren heeft en ontdekt hij een grotere diepte, voelt hij er meer smaak in, zoals er staat geschreven: “Je zult eten wat al geruime tijd voor je bestemd was”. Voor ons geldt hetzelfde. Elke keer, op dezelfde plaats, maar alleen steeds dieper, moeten we ons meer verbinden met elkaar, meer één zijn en gericht zijn op een waarachtige verbinding.

Laten we hierop hopen en ons gebed laten oprijzen, zodat het een ‘gebed van en voor de velen’ wordt, in verantwoordelijkheid voor elkaar.

From the 2nd part of the Daily Kabbalah Lesson 11/23/2011, The Zohar

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Hoe kunnen we de vrienden uitleggen dat het onmogelijk is om alleen correctie te bereiken, maar dat we een groep nodig hebben?

Antwoord: Dit zeggen onze bronnen. Ik heb slechts een gebroken kli (vat), wat moet ik daarmee doen? Ik moet de verlangens van mijn vrienden in mij opnemen om het Licht dat Corrigeert aan te trekken.

Samen met mijn vrienden uiten we een gemeenschappelijk gebed, als resultaat daarvan ontvangen we de kracht van correctie. Ik kan die kracht niet ontvangen als ik alleen ben. Er zijn minimaal tien mensen nodig om dit te bereiken. Pas dan beginnen we ons met elkaar te verbinden en onze gezamenlijke kli te bouwen.

Het lijkt zo dat we nu samen zijn, maar dat is eigenlijk niet waar. Hoe kunnen we ons dan verenigen? Om dat te kunnen, activeren we de kracht van ons gezamenlijke gebed. Niemand kan alleen handelen. Het gezamenlijke verlangen om onszelf te corrigeren verbindt ons, daarin willen we de speciale Kracht onthullen die onder ons wil verblijven, het Licht onthullen, de Schepper. Als Hij onthuld wordt, zal ieder van ons verdwijnen als een wezen op zich, maar één verlangen gevuld met één Licht zal omhoog rijzen.

Kan ik de kracht van liefdevol geven alleen onthullen? Wat kan ik geven en aan wie? Daarvoor heb ik eenvoudigweg iemand anders nodig. Mijn punt in het hart (•) is mijn eerste verlangen naar correctie, met andere woorden, naar verbinding met iemand. Dit betekent, dat ik zijn verlangen in me op moet nemen. Dan heb ik twee verlangens: een verlangen om afstand te nemen van egoïsme en een verlangen om dichter bij geven te komen.

Op die manier moet ik dus het spirituele verlangen van mijn vriend ontvangen en het verbinden met dat van mij. Als ik dit niet doe, heb ik niet het werkelijke verlangen om te geven. Dit is de enige manier waarop ik MAN kan verheffen, een verzoek om correctie.

“Het minimum is twee”, maar eigenlijk is twee niet genoeg. Hoe meer vrienden ik om me heen heb, hoe meer kansen ik heb om onder de indruk te zijn, om hun kracht met mij te verbinden en om correctie te vragen. Op die manier vraag ik namelijk correctie met hen samen. Ik voeg ‘terrein’ toe waarmee de verbinding kan worden gerealiseerd, mijn wensen over wat hier plaats moet vinden en onze gezamenlijke kracht. Om kort te gaan: ik moet een ‘vorm’ voorbereiden die zo geschikt mogelijk is. We kunnen dit alleen samen doen. Al ons werk vindt in de groep plaats.

Bovendien steunen de vrouwen deze groep eveneens, en de maatschappij omringt ons aan de buitenkant. Deze factoren hebben ook ofwel een positief effect of een negatief effect op onze voortgang naar verbinding.

Vraag: Wat voel je als het Licht het verlangen vervult?

Antwoord: Ik ben één van de punten. Samen vormen we: wij. Het gele gedeelte in de tekening symboliseert onze verbinding, de rode kleur symboliseert de hogere Kracht, de Schepper. We moeten Israel, de Torah en de Schepper verenigen en dit moet in ons voelen onthuld worden. De Schepper is de Hoogste Kracht, de Bron. De Torah is eenheid, de kli. En wij zijn de delen die ons bewegen naar eenheid.

Laten we hopen dat we hierin zullen slagen.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 11/15/2011, “The Arvut (Mutual Guarantee)”

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Het niveau waarop een mens zich bevindt bepaalt volkomen zijn gedachten en gevoelens. We kunnen nergens aan denken, niets begrijpen, voelen, plannen of verlangen dat zich buiten dit niveau bevindt. Alles wordt bepaald door onze staat, door de hoogte die we hebben bereikt.

Het verlangen om te ontvangen werkt afhankelijk van de hoeveelheid Licht die erin onthuld is: van de maximum hoeveelheid in de wereld Ein Sof (Oneindigheid) tot één van de 125 niveaus die van daaruit neerdalen, waardoor het Licht vermindert en zo het verlangen om te ontvangen steeds minder beïnvloed wordt. In de mate waarin het Licht minder wordt, wordt het verlangen troebeler, corrupter en de eigenschappen ervan zijn steeds verder verwijderd van het Licht.

Als het Licht op het verlangen schijnt, ontdekt het verlangen de eigenschap die het heeft: egoïsme. Alles hangt af van de kracht van het Licht, dat geeft aan het verlangen.

We moeten ons niet focussen op ons fysieke lichaam of onze gedachten, maar ons alleen bezig houden met de verlangens die door het Licht gecorrigeerd moeten worden. Omdat de staat van het verlangen volkomen afhankelijk is van het Licht dat erop schijnt en het op een zekere hoogte stabiliseert, moeten we alleen denken aan de invloed, die het Licht op ons heeft: hoe kunnen we constant proberen om ons onder de invloed van het Licht te plaatsen, op de maximale en meest optimale manier.

Ik weet niet hoe het Licht mij zal beïnvloeden en waar Het vandaan komt. Ik moet alleen doen wat Kabbalisten ons adviseren en handelingen uitvoeren, die de weg naar het Licht openen, waardoor Het mij kan beïnvloeden, dan zal ik veranderen. Als ik dat niet doe, zal ik niet veranderen.

De belangrijkste raadgeving is, dat ik mij met mijn omgeving verbind en met de boeken, volgens de instructies van de leraar. Zo open ik mezelf voor de invloed van het Licht en daar hangt alles vanaf. Het Licht zal het verlangen beïnvloeden en het nieuwe verlangen zal nieuwe gedachten brengen, begrip en gevoelens en zal mij de wereld opnieuw laten ontdekken. Dit alles moeten we in ons verlangen voelen.

De verlangens van een mens en zijn hart zijn volkomen afhankelijk van de invloed van het Licht. De verbinding die een mens heeft met de Sefirot, wordt bepaald door het niveau waarop het Licht hem bereikt en zijn verlangen corrigeert. Dit bepaalt de hoogte van zijn spirituele ladder. De Sefirot zijn de eigenschappen van het Licht, waarin Het zich kleedt als Het door de werelden neerdaalt om te geven aan het verlangen van een mens.

Het Licht gaat door filters heen, die bepaalde eigenschappen hebben en onder de invloed van het Licht begint het verlangen te veranderen. In plaats van het gewone verlangen om te ontvangen, dat geen enkele bekwaamheid heeft en geen richting, is er een cocreet verlangen dat tot een zeker niveau behoort en op het Licht lijkt.

Deze verlangens kunnen reeds de benamingen van de Sefirot krijgen, omdat ze ‘schijnen’ als ze de handelingen van het Licht nauwkeurig willen herhalen. Dit betekent, dat de Sefirot zijn gekleed in het verlangen en een mens begint de vorm van de Sefirot te verkrijgen, de vorm van het spirituele lichaam en zo wordt hij gelijkvormig aan het Licht.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 11/14/2011, Shamati #68

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat kunnen we nu doen om een oorlog in de wereld te voorkomen?

Antwoord: We moeten ons verenigen! Alles wat we kunnen doen in onze wereld is een grotere onthulling van het Licht aantrekken. Alle veranderingen in de wereld ontstaan als gevolg van de invloed van het Hogere Licht, dat alleen kan worden aangetrokken door middel van gelijkvormige kwaliteiten. We moeten erop letten of er eenheid is tussen ons en andere groepen, of we in een staat zijn van constante eenheid, nabijheid, gelijke kwaliteiten, doelen, gedachten en verlangens.

Hiermee bedoel ik niet onze fysieke verlangens. Ik heb het over onze inspanning om de Schepper te bereiken, of we verenigd zijn in ons verlangen om Hem te onthullen.

Als we begrijpen dat dit de enige manier is, zal ons samenzijn en onze eenheid een grotere onthulling van Licht aantrekken. Eerst zal dit zal leiden tot goede dingen die tussen ons zullen plaatsvinden en later zal deze goede wil zich over de hele wereld verspreiden.

Fundamentals of Kabbalah Lesson 10/30/11

Filed under: Crisis, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Ons werk is in verscheidene stadia verdeeld. In het eerste stadium is iemand totaal niet verbonden met het werk. Deze periode duurt eeuwenlang, door de menselijke geschiedenis heen.

Dan wordt een mens gewekt door Boven en begint hij een eerste verlangen te voelen om het doel van de schepping, de Schepper, te ontdekken, de betekenis van zijn leven begint in hem te groeien. Hij begint eraan te werken, komt naar de groep en begint te studeren. Intussen begrijpt hij niet wat hij doet. Zoals een pasgeboren baby begrijpt hij niet waar hij is, wie hij is en evenmin wie de mensen om hem heen zijn.

Langzamerhand komt hij tot niveaus die helderder voor hem zijn en die hij beter gaat begrijpen, hoewel hij, zoals een kind, veel dwaze dingen doet, zonder dit te weten en te voelen. Hij volgt de raad van de ‘ouderen’, van Kabbalisten, en doet na wat de anderen allemaal doen, totdat hij langzamerhand die handelingen begint te begrijpen.

Het is niet zo, dat hij leert van wat hij doet, maar het resultaat van deze oefeningen is, dat hij – zelfs al weet hij niet wat hij doet – het Licht naar zich toetrekt. Zo komt een mens verder, zoals een baby die niet hoeft te weten waardoor hij groeit. Hij ontwikkelt zich volgens het plan van de natuur.

Langzamerhand begint hij echter te begrijpen hoe hij verder kan komen en waar hij zijn inspanningen op moet richten. Hij begint te begrijpen dat de vooruitgang tegen onze natuur ingaat en dat we onze verlangens terzijde moeten leggen en er niet op moeten wachten of onze wil om te ontvangen het eens is met onze spirituele vooruitgang. Alle belangen van onze wil om te ontvangen zijn nu eenmaal volkomen tegengesteld aan dit alles.

We moeten zo op zoek gaan naar raad over de manier waarop we handelingen – die niet ondersteund worden door ons verlangen en die geen plezier brengen – moeten uitvoeren. Dit is met opzet zo, een mens komt enorm veel innerlijke weerstand tegen en hij begrijpt niet waarom het zo is. Hij begrijpt niet hoe het mogelijk is om vooruit te komen als het zo volkomen tegen zijn verlangen ingaat. Waarom zou hij zijn best doen als hij zijn verlangen niet vervult, zoals het tot nu toe was?

Zelfs als ik tegen mijn verlangen in vooruit wil komen, heb ik nog een idee nodig van de een of andere abstracte beloning, in ieder geval iets. We doen vaak iets tegen onze zin in, in werk, in sport, als we onze plichten in het gezin vervullen, enzovoort. Hierbij is het ons in ieder geval duidelijk wat de beloning is en waarom we het moeten doen.

Je zou niet eens een vinger bewegen als je er niet iets van een beloning in zou zien. Je lichaam zou gewoon geen energie hebben om de actie uit te voeren. Waar haal je deze energie vandaan?

De zoektocht naar energie, het verzoek om deze externe kracht heet: de zoektocht naar de kracht van geloof*. Een mens wil niet op eigen kracht werken, omdat dat ongetwijfeld gebaseerd is op egoïsme, hij heeft werkelijk externe energie en motivatie nodig.

*onbaatzuchtige liefde

Deze zoektocht, met de steun van de groep, brengt hem tot de onthulling van het Licht dat hem de kracht geeft om vooruit te komen, boven zijn fysieke verlangens uit. Nu komt hij verder, niet om zijn egoïsme te vervullen, maar in het Licht van ‘geloof’ dat het hem mogelijk maakt om boven zijn egoïstische verlangen uit het werk te doen.

Hierbij moet men voortdurend het eigen verlangen overwinnen. Deze stappen heten ‘de tocht van veertig jaar door de woestijn’, waarin een mens de kracht ontvangt om te werken zonder dat hij enige compensatie voor zijn verlangens ontvangt. Alles wat hij doet gaat boven zijn verlangens uit en gaat er tegenin, het resultaat komt ook niet overeen met wat hij verlangt, omdat hij er geen enkel persoonlijk voordeel in ziet.

Hij kan dit echter toch doen! Zijn verlangens ondersteunen hem, hoewel alles in hem weerstand biedt, dit wordt genoemd: ‘geloof boven de rede’. Als een mens op deze manier kan werken, gaat hij door met werken, samen met zijn huidige verlangens en hij kan ze zelfs gebruiken met de kracht van ‘geloof’ zonder enig egoïstisch voordeel, maar alleen ten dienste van de Schepper.

Dit wil zeggen dat de weg uit twee delen bestaat. Allereerst rijzen we boven ons verlangen om te ontvangen uit, genaamd: ‘woestijn’. Dan beginnen we ermee te werken en gaan we het ‘land Israel’ binnen.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 11/15/2011, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Wanneer een mens al leeft in een werkelijkheid waar ‘Niemand anders is dan Hij’, moet hij alles, wat zich aandient als een verstoring, verbinden met het concept ‘één’. Dan zal hij gaan zien, dat hij werkelijk de spirituele wereld is binnengetreden en is opgenomen in liefdevol geven, Bina, wat boven hem uitreikt. Hij, zij, ik, of wie dan ook, bestaan niet langer. Alles bevindt zich in dit ene concept.

Dit ‘één’ is noch de Schepper, noch het schepsel, maar de enige realiteit die bestaat, waarin alles zich met elkaar verbindt tot één. Ik kan niet langer zeggen, dat hij en ik bestaan en de verbinding tussen ons. Daarom moeten we al onze inspanning, onze standvastigheid en ons werkelijke leven richten op de onthulling van deze enige werkelijkheid: de ene ziel.

Als een mens voortdurend probeert zichzelf op te heffen naar dit niveau van denken en voelen, naar de perceptie van zijn ‘ik’ met al zijn hoop en verwachting, met al zijn innerlijke verlangens, gaat hij door een zeker aantal oefeningen heen om hem vooruit te duwen naar de verbinding met dit ‘één’, en daar zijn plaats te verwerven.

Hierover staat geschreven: “Gewoonte wordt een tweede natuur”. Dankzij de gewoonte begint een mens te voelen, dat hij in een andere werkelijkheid bestaat en dan neemt hij besluiten, vindt hij argumenten en verlangt hij daarmee in overeenstemming te zijn. De hogere werkelijkheid, waartoe hij behoort, bepaalt en dicteert alles voor hem.

Zijn lichaam en heel zijn lichamelijke bestaan begint zich te verbinden met dit Ene. Tenslotte ziet hij, dat hem niets in de weg staat. In tegendeel, alles helpt hem om de ware realiteit binnen te gaan.

De hele wereld die wij waarnemen, alles verbindt zich en gaat op in dit Ene geheel. Dan ontdekken we werkelijk dat er slechts één ziel  in het universum is. De zo genoemde ‘600.000 zielen’ zijn de nog ongecorrigeerde delen van de ziel, die men nu nog niet kan verbinden met het alomvattende concept. Later echter verbinden zij zich er eveneens mee, om dit concept van Eén te versterken en te ondersteunen.

From Lesson 1, Israel Arvut Convention, 11/11/2011

Filed under: Collectieve Ziel, Congressen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat voor nut heeft het, dat de groep zich gaat afzonderen voor de Conventie in de Arava woestijn?

Antwoord: We zijn hier bij elkaar om het fundament te leggen voor een nieuwe maatschappij, waarvan het doel is: diepe verbondenheid met de Schepper. Om hechting aan Hem te bereiken, moeten we onderlinge hechting bereiken. Om onderlinge hechting te bereiken moeten we komen tot eenwording, ons afzonderen van alle verstoringen van de buitenwereld. Uiteindelijk zijn we met weinig en moeten we elkaar versterken, laat de wereld zich hierin dus niet met ons bemoeien. Daarom gaan we naar de woestijn.

In het verleden namen groepen Kabbalisten maatregelen die nog ongewoner waren, om zich af te zonderen van de buitenwereld. Een mens moet zichzelf wat meer vrijheid toestaan, om vrij te zijn van deze verwarde en inhoudsloze wereld, om wat meer naar binnen te gaan en te begrijpen waartoe hij bestemd is.

In de wervelwind van het leven, met de herrie van radio en televisie, kan je de zachte stem van je ziel niet onderscheiden en fijnzinnige, innerlijke inspiratie bereiken. Je hebt er eenvoudigweg de energie niet voor. Kabbalisten leefden honderdduizenden jaren geleden in een volkomen andere wereld, die de ‘wonderen’ van de massamedia niet kende, maar zelfs zij sloten zichzelf op, zonderden zich af van hun bekende omgeving en gingen zelfs ‘in ballingschap’, verlieten hun huis zonder ook maar iets mee te nemen, trokken jarenlang rond en leefden van wat ze hier en daar konden verdienen en kregen aan voedsel.

Je weet niet eens wat je in deze moderne wereld kwijtraakt, een wereld die je volstopt met vuiligheid, waarin je verstrikt raakt. Wil je iets verhevens bereiken? Zo ja, wat voor inspanningen lever je dan om uit deze lage gebieden te breken?

Het is waardevol voor ons om tijd vrij te maken voor een afzondering als deze, waar we alleen onze eigen kracht zullen voelen, zonder verstoringen van de buitenwereld. Laten we een dag in ons leven vrijmaken om te voelen wie wij zijn, in plaats van wie zij zijn.

Uiteraard dwingen we niemand om mee te doen en we maken geen lijst van deelnemers of van hen die niet gaan. We plakken geen etiketten op voor de toekomst. Wie niet wil of kan komen, komt niet. In die zin is alles heel vrijblijvend en open. Anderzijds, als iemand komt, moet hij meedoen aan de acties die de groep heeft vastgesteld, zodat we ons op die manier los kunnen maken van alles en alleen onszelf kunnen voelen.

Heb je soms niet het verlangen om alleen te zijn met jezelf? Op die manier wil de groep alleen zijn met zichzelf, om zichzelf te voelen. Je gaat een kamer binnen, sluit de deur en blijft alleen met je eigen gedachten. Zo willen wij alleen zijn met onze gedachten. In principe is dit duidelijk en wordt het algemeen geaccepteerd. Maar het gaat ons niet om even rust, maar over losmaking van ‘het niveau van vrouwen en kinderen’ en opstijgen naar ‘het niveau van de mens’.

In het artikel ‘Het belang van de groep’, schrijft Rabash: “Als een mens werkt aan het juiste pad, moet hij zichzelf afsluiten van andere mensen. Het pad der waarheid vereist versterking, omdat het tegengesteld is aan wat men in het algemeen vindt. De meningen van de wereld berusten op kennis en ontvangen, de meningen van de Torah berusten echter op geloof en geven. Als een mens afgeleid is, vergeet hij onmiddellijk al het werk aan het pad der waarheid en vervalt hij in eigenliefde. Alleen in de groep helpen vrienden elkaar en zo ontvangt elk mens kracht uit de groep, om te kunnen vechten tegen de algemeen aanvaarde opvattingen.”

De hogere wereld is onze innerlijke wereld. We moeten ons verplaatsen van de buitenwereld naar de binnenwereld. Daarom probeer ik, met de hulp van de vrienden, naar binnen te gaan, mijn innerlijk te onderzoeken, om zo diepe wijsheid te verkrijgen en de innerlijke betekenis van de Torah te ontvangen. Er is geen andere keus, dit heb ik nodig.

Een mens moet voortdurend naar binnen gaan, doordringen tot in zijn diepste diepten en precies daar ontdekt hij de werkelijke wereld. De uiterlijke wereld brengt ons met opzet in de war, zodat we door het conflict dat daardoor ontstaat, door de weerstand heen, de weg naar binnen bouwen. Het is een strijd voor ons om steeds dieper door te dringen tot wat achter de werkelijkheid van deze wereld ligt, achter deze uiterlijke wereld die ons naar buiten trekt.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 11/16/11, “The Arvut (Mutual Guarantee)”

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Lichaam en Ziel - Geen reacties→

Ons belangrijkste werk bestaat eruit, dat we boven onze gedachten en verlangens uitstijgen, dat we dit zo doen dat we ons ervan kunnen losmaken en dat we opstijgen naar de hoogte waar we allen samen bestaan, waar de ziel is. Er is slechts één ziel in de wereld.

Daarom staat er geschreven, dat de zonen van Israel drie dagen onthouding moesten toepassen, voordat zij de Torah ontvingen. Een ieder probeerde uit te stijgen boven alle lichamelijke behoeften, gedachten, verlangens en overwegingen, om zich alleen aan het hogere Doel te wijden.

Het is heel moeilijk en het vereist toegewijd, nauwgezet werk, zoals je heel kleine zaadjes opraapt, totdat we ze allemaal hebben verzameld, één voor één, en onze egoïstische berekeningen tot een einde zijn gekomen, tot nutteloze gedachten en verlangens, die een mens in verschillende richtingen trekken, niet meer ontwaken. Dan is hij min of meer gereed om op te gaan in de gedachten en verlangens van de omgeving.

Deze strengheid en onthouding, deze enorm grote inspanning die een mens verricht om zich voor te bereiden, is verre van eenvoudig. Een mens moet zijn ego breken, uit zichzelf treden, zich met alle fysieke inspanning die hem ter beschikking staat, losmaken van zijn situatie en zich fysiek laten opnemen door de anderen. Dan moet hij proberen om zijn hoofd te buigen en hun geest te accepteren, die hem zal beïnvloeden. Hij kan zijn gedachten geen enkele ruimte bieden, omdat ze hem terug kunnen werpen, buiten de grenzen van de gemeenschap, de groep.

Een mens moet zich verlagen en zichzelf dwingen tot concentratie, om zo alles onder de invloed van de omgeving te brengen, zowel in fysiek opzicht als innerlijk, spiritueel, in gedachten, in verlangen. Hij moet zichzelf verliezen! Laat dat wat in de omgeving aanwezig is hem zo beïnvloeden, dat er geen hart en geen verstand meer in hem aanwezig is en dat hij uitsluitend onder de invloed is van zijn omgeving.

Dit is de eerste fase van voorbereiding om tot één geheel te worden. Als we hiertoe in staat zijn, kunnen we gaan spreken over de invloed van de hogere Kracht, de kracht van de groep.

De groep is niet de fysieke vorm die we ons voorstellen, het is geen groep van fysieke lichamen. De innerlijke kracht van de groep zal ons beïnvloeden, samen met het Licht dat Corrigeert en in de groep aanwezig is, aan ieder Heiligheid geeft en ieder in staat stelt om boven zichzelf uit te stijgen. Tijdens het omhoogstijgen zal een mens de alomvattende Kracht gaan voelen, die het universum vult en hij zal kunnen begrijpen wat er staat geschreven.

Daarom is het voor ons van het hoogste belang, dat we ons tijdens de Conventie en minstens drie dagen ervoor (en we moeten onszelf er nu al aan wennen), boven alle ‘vreemde’ gedachten en overwegingen bevinden en ons beperken tot noodzakelijke behoeften die we niet kunnen vermijden. Handel door ‘Geloof boven de Rede’ in elk opzicht.

Vooral tijdens de drie dagen vóór de Conventie, moeten we beginnen aan een werkelijke aanval, aan dagen van onthouding, zowel fysiek als in gedachten en verlangens, zodat we maar één verlangen hebben en de minst mogelijke verstoringen voelen.

From Lesson 1, Israel Arvut Convention, 11/11/2011

Filed under: Congressen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→