Als we iets willen oplossen, moeten we ofwel van het allereerste begin uitgaan of van het einde: van het begin van de schepping of van het uiteindelijke Doel. Wat zich daartussen bevindt behoort tot ons werk, tot onze vrije keuze. Door een analyse te maken van het begin en het einde, moeten we begrijpen wat we in het midden te doen hebben.

Het verschil tussen het begin en het einde van het pad, bestaat uit het verkrijgen van de intentie om te geven. Dit is in feite het enige wat verandert. Door onze intentie te veranderen bereiken we het verschil tussen ons en de Schepper en corrigeren wij dat. Hieruit blijkt duidelijk, dat onze taak uitsluitend bestaat uit het bereiken van deze juiste intentie.

Iedere daad bestaat uit: gedachte, redenering en uitvoering. De gedachte is het plan dat aan alles voorafgaat, waarin vanaf het begin het resultaat van de daad aanwezig is. In het midden, tussen het plan en de uitvoering ervan, bevindt zich de redenering, namelijk het inzicht.

Om het juiste inzicht te verkrijgen, moet er concentratie zijn. Daarom hebben Kabbalisten de gewoonte om in stilte te zijn, wat we in deze wereld ook doen. Als iemand op het punt staat van een belangrijke gebeurtenis en hij wil begrijpen hoe hij het zal aanpakken, gaat hij zich daarop concentreren. Hij heeft stilte nodig en probeert zich af te sluiten, zodat hij niet afgeleid wordt door externe gesprekken. Hij bereidt zich intensief voor om de handeling correct uit te voeren.

Daarom willen wij dit weekend in stilte doorbrengen, in rust, en erover nadenken hoe wij de juiste handeling kunnen bereiken. In plaats van te spreken, zullen wij door stilte tot inzichten komen.

From the preparation to the Daily Kabbalah Lesson 1/10/12

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Innerlijk Werk, Intentie, Kabbalah Studie, Vrije Wil - Geen reacties→

Als het mijn wens is, dat het Licht mij van bovenaf beïnvloedt, is het nodig dat ik mijn eigen verlangen van beneden af creëer, een verlangen dat overeenstemt met het hogere Licht. Met andere woorden: dit verlangen moet nauwkeurig op geven gericht zijn, zoals het Licht dat van de Gever komt.

Wij weten echter niet wat het verlangen om te geven is en we kunnen ons er duizenden keren in vergissen zonder het juiste antwoord te vinden. De groep wordt aan ons gegeven om het antwoord te vinden. De groep is tegengesteld aan iedereen, daardoor kunnen we vanuit ‘de tegenstelling’ werken, want ik moet van hen houden, aan hen denken, voor hen zorgen en dat komt absoluut niet overeen met mijn verlangen. Dit helpt me om te ontdekken hoe tegengesteld ik ben en hoezeer ik erin faal om overeen te stemmen met de eigenschap van geven, met de Schepper.

Door dit werk kan ik alles leren. Het belangrijkste is, dat ik erop let, dat ik niet in de war raak en dat ik, via de groep, streef naar de Schepper, dan zal het worden zoals ik de Schepper naar mij toe ervaar, ik zal dezelfde weerstand ervaren, haat en gebrek aan verlangen.

Dit komt omdat ik de groep zal ervaren als een plaats van geven, maar ik wil niet geven: ik wil ontvangen van de groep. Ik vind het fijn om met vrienden samen te zijn en ze te omhelzen, omdat ik dat heerlijk vind. Maar me met hen verbinden om de Schepper genoegen te verschaffen, dat kan ik niet. Dit zou zich dan verspreiden en ergens in de groep opgenomen worden, in een verborgen, hogere bron daar, zonder dat ik er ook maar enige compensatie voor terug krijg. Maar dit is de enige manier om het juiste verlangen te verkrijgen, dat uiteindelijk een ontwaken van Boven zal oproepen.

De Schepper moet mijn einddoel zijn, niet de groep. Dan pas zal ik ontdekken hoe onmachtig ik ben om mij met Hem te verenigen, ik heb de groep zelfs helemaal niet nodig. Tenslotte is de Schepper een soort verdwenen, hogere oorsprong, die mij geen enkel voordeel biedt.

Ik voel de groep nog steeds als iets kunstmatigs: we komen samen, we eten met elkaar, we organiseren congressen en we hebben het goed met elkaar. Veel mensen in de wereld zouden er heel wat voor over hebben om tot een dergelijke groep te behoren, zoiets als een gezellige club, om het leven gezelliger te maken; nergens anders vind je zo’n warme, spirituele groep als deze.

Maar hoe verander ik deze ‘club’, een ‘bijeenkomst van dieven’, (want iedereen wil de groep voor zichzelf gebruiken en eruit stelen voor zijn egoïsme) in een ‘heilige broederschap’ (Hevra Kadisha), die mij zal opheffen naar de Schepper, omdat mijn egoïsme begraven zal worden (Hevra Kadisha is ook de naam voor een herdenkingsdienst). Juist hiervoor heb ik altijd de Schepper achter de groep nodig, alleen dan zal de groep een mechanisme worden dat mij hoger brengt, omdat ik aan geven zal denken.

Hier komt een vraag naar voren: wil ik mij verbinden met zo’n groep? Dan begint het echte werk. Anders zal de dief voor iedereen uit blijven rennen en roepen: “Houd de dief!” En je zult niet weten, dat de dief recht voor jou uitrent, je zult blijven denken dat alles prima is, je bent in een groep en je komt verder.

Maar we kunnen in tijden van neergang heel goed zien, dat wanneer iemand zijn egoïstische interesse verliest om in de groep te zijn, hij er geen zin meer in heeft, hij de verbinding verliest en hij niet langer meer wil meedoen. Daarom is het van groot belang om goed na te gaan of je houding tot de groep correct is, want dit bepaalt alles.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 1/9/12, Shamati #5

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Op wat voor manier helpt de Schepper ons om de ‘Grieken’ in ons te verslaan? Immers, de ‘Israël’ in mij (de mens die hunkert naar de Schepper) lijkt zo hulpeloos tegenover hen.

Antwoord: Ja, er wordt gezegd, dat een oude, dwaze koning en een verstandig kind met elkaar strijden. Onze natuur is de kwade neiging, de dikke, egoïstische schil, waarin een klein puntje verborgen is, dat geen enkele kans heeft om er doorheen te breken. Daarom moeten we onszelf wakker schudden!

Je bent als een kleine worm, die in een bittere radijs of een appel zit. Hoe kom je eruit? Dat is onmogelijk. Je wordt aan alle kanten omringd en er is geen uitweg. Je kunt niets doen tegen zulke krachten.

Maar als er binnenin meer vrienden zijn zoals jij, en ieder van hen een punt in het hart heeft, verzamel je al deze punten, je leest Het Boek de Zohar, en je verbindt je ermee, omdat je wilt begrijpen wat er gaande is en wat de Schepper van ons wil. Op deze manier verbind je je met het Hogere Systeem en trek je het Omringende Licht aan, dat corrigeert.

Dan heb je een kans, maar alleen dankzij het Licht. Het Licht is de Schepper, die aan je onthuld wordt.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/27/2011, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Zohar - Geen reacties→

Ons uitgangspunt is de breking van de kelim (vaten). Als dat niet was gebeurd, zouden we ons nu op hetzelfde niveau bevinden als het levenloze, vegetatieve en animale in de natuur, die gehoorzamen aan de ene Kracht, die hen van binnenuit motiveert en in hen werkzaam is. Maar door de breking zijn er speciale eigenschappen in het verlangen om voor zichzelf te ontvangen doorgedrongen.

De hele schepping ontwikkelt zich onder de directe invloed van het Licht, de mens ontwikkelt zich echter onder de tegengestelde invloed ervan. Juist op deze manier zal hij kunnen begrijpen dat het nodig is, dat hij zich uit eigen vrije wil zal gaan afstemmen op de Kracht, die hem drijft.

Hoe verder hij komt, hoe meer druk hij voelt. Uiteindelijk moet hij zichzelf volledig ‘formatteren’ om de juiste vorm te krijgen. Intussen groeit het verlangen in hem in een vorm, die tegengesteld is aan de gewenste vorm.

Het neemt veel tijd in beslag voordat een mens de innerlijke druk gaat voelen, die in verschillende richtingen gaat en hem als ruw materiaal vormt. Als hij probeert om zijn gevoeligheid te vergroten, voelt hij hoe de Schepper aan hem werkt. Het maakt niet uit wat voor externe activiteiten hij uitvoert, hij heeft een innerlijk leven waarin hij voortdurend probeert te voelen hoe de Schepper hem in allerlei richtingen duwt, door middel van verschillende gevoelens.

Het is te vergelijken met een moeder, die steeds bij haar zoon is en hem zegt wat hij wel en niet mag doen en hem zo bij alles corrigeert. Op dezelfde manier voelt een mens innerlijk steeds, hoe de Schepper aan hem werkt, alsof hij een zacht stuk klei is in de handen van de beeldhouwer die hem zachtjes duwt en hem tegelijkertijd de druk goed laat voelen. Een mens moet echter verlangen naar deze druk.

Het voelt wat moeilijk en onaangenaam, maar anderzijds begrijpt een mens, dat het werk dat aan hem gedaan wordt, niet gestopt kan worden en hij wil verder komen. Dit is het eerste gevoel bij een mens, die in zichzelf het werk van de Schepper aan hem begint te ervaren.

We kunnen voelen, dat er liefdevol aan ons wordt gegeven, omdat er na het breken verschillende krachten en invloeden in ons aanwezig zijn, als een kopie van de spirituele werkingen. Dit zijn potentiële werkingen, die in de alomvattende ziel bestaan, die daden om te geven wilde uitvoeren. Maar na het breken veranderde alles in ‘om te ontvangen’ en nu bestaat deze kracht in ons in een tegengestelde, egoïstische vorm. Maar dankzij dit gebeuren kunnen we het werk van de Schepper aan ons ervaren.

Het gedrag van een mens is daardoor tegengesteld aan de daden van de Schepper. Nu is er een conflict: weerstand van de kant van de mens, van de kant van de klei en de druk van de Schepper. Ze zijn dus slaags geraakt en een mens voelt de druk en de klappen, als de Schepper hem probeert te laten zien wat er niet goed aan hem is.

Uiteindelijk begint hij de innerlijke druk te rechtvaardigen en hij werkt mee met wat de Schepper aan hem doet, hij wil meewerken, zoals een paard zijn rijder gehoorzaamt. Hij voelt de leiding als een onthulling van liefde en stemt erin toe. Zo verkrijgt hij geloof en verbindt hij zich met de Schepper. Hij beweegt zich naar de beeldhouwer toe. Hoewel hij nog voelt dat hij lijdt, hij voelt dat in de klei, identificeert hij zich al met de intentie, met Degene die al die verschillende vormen in hem schept.

Hij verbindt zich met de Handen van de Meester, die hem schept en boetseert. Nu wil hij het, dat de Meester zo’n invloed op hem heeft en hij verlangt steeds meer naar Hem, totdat hij zich volkomen verbindt met de daden van de Schepper. Ze zijn in dezelfde beweging met elkaar verbonden, in dezelfde intentie en het lijden verandert in genot.

Al het lijden, dat door de klei gevoeld werd, verdwijnt en een mens bevindt zich erboven, hij is in zijn intentie en ziet dat de klei geen betekenis heeft. Hij stemt overeen met het werk van de Schepper aan hem en begrijpt: ‘alleen goedheid en genade zal mij volgen’. Hij rijst boven zijn gevoelens uit en verenigt zich met de intentie van zijn Maker, met wat de Schepper aan hem doet en hij komt tot volledige hechting aan Hem.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 1/2/12, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenwording met de Schepper, Innerlijk Werk, Lichaam en Ziel, Uncategorized - Geen reacties→

Vraag: Wat is liefde van vrienden in het internettijdperk?

 Antwoord: Het internet is een prachtig middel. Werkelijk, wat belet mij om onder de indruk te raken wanneer ik je zie en hoor via het virtuele netwerk? Op wat voor andere manier kan je laten weten dat je onder de indruk bent dan door horen en zien? Moet ik je ruiken, of zijn ogen en oren genoeg? Ik kan werkelijk tot tranen toe worden ontroerd, door alleen iets te horen, zonder het te zien. Het hangt allemaal van mijn vermogen af om contact te gebruiken om ontroerd te raken.

 Mensen die bijvoorbeeld naar de Conventie keken die we in de Arava woestijn hebben gehouden, voelden dat daar iets belangrijks plaatsvond. Daardoor kwamen ze later naar de Conventie in Tel Aviv, en sommigen bleven daardoor zelfs verscheidene weken hier. Dit is allemaal dankzij de vooruitgang die we in de Arava bereikt hebben.

Ik zie dat het werkt. Als we onze intentie kunnen verhogen, onze verbinding, ons verlangen, onze gerichte hunkering naar het Doel, zoals toen, kan een mens, waar hij ook is, door dat vuur aangestoken worden. Zonder enige twijfel.

We hebben vrienden in Europa en zelfs in Amerika, die ons vragen om hen te laten weten wanneer we van plan zijn om er opnieuw op uit te gaan, zodat ze hun vlucht kunnen boeken. Ik denk niet dat ze moeten komen. Als ze blijven waar ze zijn, voor het computerscherm en ze bezorgd zijn dat ze geen enkel moment zullen missen, is dat veel beter dan dat ze hier zouden zijn en bepaalde kansen zouden missen, zonder dat zelfs te merken. Iemand die niet naar de grote Conventie wilde komen, maar onder de indruk was van onze vooruitgang in de woestijn en daardoor toch ging, profiteerde daar meer van dan wie dan ook. Omdat hij een sterke spirituele lading ontving.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 12/26/2011, “The Freedom”

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Internet - Geen reacties→

Vraag: Wat betekent het om jezelf te verlagen?

Antwoord: Jezelf verlagen betekent dat je, in plaats van in situaties toe te geven en te vallen, zoekt naar verschillende middelen om ervoor te zorgen, dat het hogere Licht je kan laten voelen, dat geven belangrijker is dan ontvangen..

Alle veranderingen vinden plaats door het corrigerende Licht. Daarom betekent jezelf verlagen, dat je van jouw kant alles doet wat mogelijk is (dat heet: een gebed), op die manier ga je de eigenschap van geven veel meer waarderen en veel hoger schatten dan elke vorm van ontvangen, elke vorm van ontvangen wordt dan verwerpelijk, terwijl geven in jouw ogen heilig wordt.

Dan wil je het echt! En naar de mate van je verlangen, trek je het corrigerende Licht aan, dat in jou de structuur van de geestelijke Partzuf zal scheppen: het hoofd (Rosh), namelijk geven, zal zich aan de bovenkant bevinden en het lichaam (Guf), ontvangen, daaronder. Het hoofd bevindt zich bovenaan, boven alles, dat betekent dat zelfs ontvangen, daaronder in het lichaam, ten dienste van geven plaatsvindt. Dit is de correcte spirituele Partzuf.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/26/11, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Partzuf - Geen reacties→

Vraag: De correctie moet in ons innerlijk plaatsvinden, waarom doen we dan al die uiterlijke activiteiten in de hoop, dat we daardoor innerlijk veranderen?

Antwoord: Hierin ligt nu precies het verschil: we willen uiterlijke activiteiten gebruiken (die door de Kabbalisten zijn aangeraden) om het beslissende punt te bereiken waar we om het Corrigerende Licht gaan vragen, omdat we gaan begrijpen dat we alleen geholpen kunnen worden door de Schepper. Dit is het punt dat we zo snel mogelijk moeten bereiken.

De meest effectieve manier om er zeker van te worden, dat een mens niets alleen kan en om ook het gebrek aan verlangen te ontdekken, bestaat eruit om te proberen deel te worden van een groep. Dan zul je snel ontdekken dat je geen cent waard bent, je kan jezelf niet overwinnen, je duwt je vrienden van je af en daarover voel je trots, en zo verberg je de waarheid voor jezelf. Probeer van een afstand naar jezelf te kijken, dan zie je hoe je op allerlei manieren probeert om innerlijk contact met de groep te vermijden.

Maar als je je tegelijkertijd verbonden voelt met je vrienden, voel je dat het zo niet door kan gaan! Je moet bij hen zijn, in ieder geval om de spirituele wereld te ontdekken vanuit egoïstische intenties. Maar je kunt niet dichter bij hen komen, wat moet je dan beginnen? Dan begin je te roepen, zodat je omgeving en het Licht je zullen beïnvloeden, hoe meer hoe beter! Dit vraag je vanuit egoïsme, honderd procent voor jezelf, Lo Lishma.

Het Licht blijft aan je werken, soms meer, soms minder, het brengt je in andere situaties en je gaat de nabijheid van de groep, de verbinding en je ontwikkeling waarderen. Je gaat merken dat er een verband bestaat tussen je staten van enthousiasme en de verbinding met de vrienden.

Je kijkt naar gedeelten van de conventie en je voelt heel veel. Omdat je al openheid hebt ontwikkeld, voelt dit als iets dat dichtbij je staat, je doet er je best voor en je kunt begrijpen waardoor al deze mensen aangetrokken worden. Je voelt hun hart. Misschien is ieders persoonlijke verlangen klein, maar samen komen ze tot een enorme kracht waarvan ieder onder de indruk is.

Uit alles wat er gedaan wordt trekken we twee conclusies. Ten eerste wil ik de spirituele wereld echt ontdekken: Geef het mij! Ik wil het vanuit egoïsme, wie wil deze hel niet inruilen voor het hemelse paradijs? Ten tweede begrijp ik, dat ik dit zonder verbinding met mijn vrienden niet kan bereiken, in die verbinding kan ik ontdekken waar ik zo naar verlang.

De schat is op die onbereikbare plek verborgen die ik zo haat. Wat moet ik nu beginnen? Ik moet de kerker in, bij de ingang ligt een leeuw en op de bodem staat een schatkist. Ik kan deze leeuw niet vermijden!

Maar deze schat betekent alles voor mij! Hoe versla ik de leeuw? Ik kom dichterbij, hij staat op het punt om me aan te vallen en op te eten. Hij kan niet losbreken uit zijn ketenen, anders zou hij me al verslonden hebben.

Maar als ik hem nader, staat hij plotseling op en brengt hij me rechtstreeks naar de schatkist …

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 12/25/11, “The Study of the Ten Sefirot”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat kunt u zeggen over de staat waarin we nu zijn, bijna twee weken na het slot van de conventie, waarin we het werkelijke leven hebben ontdekt.

Antwoord: Onze hele groep, de ‘wereld Kli’ moet wakker worden en begrijpen, dat heel die mist waarin we na de conventie zaten, ons met een bedoeling gegeven is, we konden er niets tegen doen. Iedereen voelde het op zijn eigen manier en op verschillende momenten.

Sommige mensen bevinden zich nog steeds in een hogere staat, zelfs al is deze misschien niet precies met het Doel verbonden: eenheid met anderen. Het gevoel zelf is echter gebleven. Er was een oorzaak die dat gevoel teweegbracht en nu heb ik de indruk, dat ik me goed voel. Daarbij ben ik al vergeten waarom ik me goed voel, maar het aangename gevoel is er nog steeds.

Het neemt langzamerhand af, het lijkt wel langs vier niveaus en het wordt weer zoals vroeger. Eerst had ik heel veel inspiratie door het Doel, toen alleen al door de verbinding met de groep, toen omdat we een soort succes hadden bereikt tijdens de conventie en tenslotte bleef bij mij alleen nog de indruk over, dat ik me nog steeds goed voel, totdat dit gevoel ook verdwijnt.

Ten eerste moeten we waardering hebben voor al deze fasen, ze zijn nodig om een nieuw verlangen te bouwen. Het nieuwe verlangen moet zo worden, dat we met elkaar in dezelfde intentie gaan leven, voortdurend in hetzelfde gevoel, en dit zal onze constante staat gaan worden!

Tijdens de conventie hebben we dit bereikt door een aanval, een doorbraak: door dansen, verschillende evenementen en heel veel songs. Nu moet ik innerlijk diezelfde staat bereiken, in rust. Ik moet deze staat op een introverte manier voelen, in mijzelf en dat wordt mijn conventie.

Misschien bereiken we dat snel en zullen we precies op deze manier conventies gaan houden: drie dagen lang niet spreken, niets anders doen dan bij onze innerlijke intenties blijven, alleen door elkaar te zien onder de indruk raken en geïnspireerd worden. Later hoeven we elkaar niet eens te zien en zo zullen we langzamerhand de werkelijke realisatie bereiken, waarbij we geen woorden nodig hebben, niets hoeven te zien of te horen, niet hoeven te springen of elkaar te omarmen. Laten we dat bereiken.

Nu moeten we echter een conventie in onszelf hebben, zodat dit onze permanente staat zal worden: kalm, rustig, met een meer serieuze, meer innerlijke houding.

From the 2nd part of the Daily Kabbalah Lesson 12/19/11, Talmud Eser Sefirot

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat moet nu het werk van de vrouwen zijn, na de Conventie?

Antwoord: In principe is het werk van de vrouw hetzelfde als dat van de man: zorgen voor onze eenheid, voor de geboorte van onze nieuwe staat. Bij mannen is deze staat echter actiever, specifiek gericht op eenwording.

Ik zag trouwens ook zo’n impuls bij de vrouwen: door de wijze waarop zij elkaar plotseling omarmden en vasthielden. Dat is in onze wereld heel onnatuurlijk, maar anderzijds kwam het werkelijk voort uit hun gevoel om naar eenheid te streven. Het was heel wonderlijk om dit gade te slaan. Als mensen boven zichzelf uitrijzen, verliezen ze het besef van geslacht, leeftijd en alle verschillen die er in onze wereld zijn en verenigen ze zich vanuit het innerlijk ontwaken naar de Schepper.

Jullie voelden dit streven vanuit jullie vrouwelijke essentie en nu kunnen jullie dit verwoorden en doorgeven aan alle andere vrouwen, zodat zij een goed voorbeeld krijgen. Ik was onder de indruk van het gedrag van de vrouwen: van hoe zij ernaar verlangden om de mannen te steunen en hoe zij bereid waren om alles op te geven voor dit succes. Dit is het werk van de vrouwen: met elkaar en om de mannen te steunen. De vrouwen vormen één enkel vrouwelijk deel en de mannen het ene samengevoegde mannelijke deel en op deze manier werken zij samen.

Ik hoop, dat jullie dit zelfs nog dieper gaan voelen. Wij hebben nog niet de mogelijkheid om de gevoelens van onze staten te beschrijven. De woorden ontbreken ons, we begrijpen nog niet goed waar we zijn. Maar probeer het hoe dan ook, op z’n minst vanuit psychologische indrukken. Vrouwen weten hoe ze dat kunnen doen.

Schrijf over jezelf, schrijf over al je staten, wees niet terughoudend daarin. Laat het een voorbeeld worden voor alle andere vrouwen, voeg je bij ons netwerk, zodat jullie je kunnen verenigen via de vrouwensite op onze website en zo voorbereiden op de volgende conventie. Dit is heel belangrijk. Zonder de steun van de vrouwen is er geen enkel succes mogelijk.

From the Sunday Virtual Lesson Series 12/11/2011

Filed under: Congressen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Vrouwen - Geen reacties→

Vraag: Tijdens het afgelopen congres proefde ik voor het eerst de smaak van onze eenheid in al zijn volheid. Dit roept echter ook de vraag naar de mythische Machsom op.

Antwoord: We hebben een punt bereikt dat bij de Machsom ligt, bij de overgang naar de volgende staat: de opgang naar het niveau dat we tijdens de volgende conventie in New York zouden moeten bereiken.

Waarom leg ik de nadruk op een conventie? Eigenlijk maakt het niet uit wanneer het gebeurt, maar een conventie is een buitengewoon belangrijke tijd, waarin we ons werkelijk met elkaar verbinden en ook in staat zijn om dit te bereiken.

Dan zal dit punt groeien tot iets dat heel is en nieuw, tot het kunnen waarnemen van een nieuwe wereld, aanvankelijk nog klein. Maar het zal al het eerste ontwaken daarin zijn, het gevoel in iets te zijn dat nog onbewust en onbereikbaar is. En toch zullen we al voelen, dat we in deze nieuwe dimensie zijn en in staat zijn om onze positie erin te bepalen en ons erin te oriënteren. Ik hoop dat we dit zullen bereiken. Alles hangt af van onze voorbereiding.

From the Sunday Virtual Lesson Series 12/11/2011

Filed under: Congressen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→