Er is een concept, genaamd ‘het openen van het Boek’. Openen betekent de diepte ervan bereiken, de essentie, ontdekken wiens kracht erin aanwezig is. Een boek is een bron van wijsheid, de bron van kennis en de openbaring van wat zich achter het boek bevindt. Een boek is een begrip, dat uit drie componenten bestaat: het boek, de verteller en het verhaal.

Dus, wie is de schrijver, waar gaat het verhaal over en wie vertelt het? Er is degene die het boek heeft geschreven. Hij schreef het op basis van indrukken die hij van iets kreeg. Dat waar hij een indruk van kreeg heeft een bron, de bron, die het beeld waar hij van onder de indruk was, creëerde en hij beschreef dat in het boek. En dan is er degene die het boek opent, het zogenoemde Boek van de Hemel, die het leest, aan je uitlegt en je erover vertelt. Hij kan je er iets over vertellen, omdat dat in het boek beschreven is. En nu lees jij wat hij schreef.

Het kan ook zijn dat je het niet leest, maar dat je deze auteur al binnengaat, deze verteller, en dat je jezelf met hem gaat identificeren. Als je jezelf niet identificeert met Rabbi Shimon, zul je nooit weten wat er in Het Boek De Zohar beschreven wordt. Het komt immers, gekleed in hem, naar je toe.

Daarom zijn er hier twee componenten (hoewel er eigenlijk veel meer zijn, want het is de Schepper die het ‘schreef’). We moeten ons op zijn minst kleden in Rabbi Shimon. In de mate waarin we ons met hem kunnen identificeren, hem respecteren, naar hem reiken en proberen om met hem samen te vallen, beginnen we indrukken te krijgen. We beginnen te voelen en te naderen wat hij in Het Boek De Zohar heeft aangereikt, via verschillende aanwijzingen die in een schriftelijke vorm kunnen worden overgedragen.

We moeten een staat bereiken, waarin we het voor ons niet mogelijk is om naar De Zohar te luisteren zonder het concept ‘Rabbi Shimon’ genaamd. In dit concept bevinden zich ook zijn studenten, omdat zijn studenten in hem zijn opgenomen.

De spirituele kli (vat) van waaruit we de invloed ontvangen heet ‘Rabbi Shimon’. Dit is geen persoon, maar een soort wolk van eigenschappen, krachten en spirituele definities. Dit systeem als geheel heet: ‘Rabbi Shimon’.

Ik ben verbonden met dit systeem, het voedt mij en het is dus het heel belangrijk voor mij om erbij te horen. Hoe meer ik ermee samenval en voel, dat ik vooral in contact ben met Rabbi Shimon, hoe meer ik zal waarnemen van wat zich in hem bevindt. Bovendien zal het niet over een oppervlakkige indruk gaan bij het lezen van de tekst van De Zohar, maar over een meer interne verworvenheid.

Het feit dat we iets, wat spirituele indrukken naar mij overbrengt, verdelen in verschillende componenten: een boek, een verteller en een verhaal, helpt me om mij met deze indrukken te verenigen, het verwijdert mij er niet van. Dit is nog een manier om het concept, genaamd ‘het openen van het Boek’, te gebruiken.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 1/2/12, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Zohar - Geen reacties→

Bedenk eens hoeveel hulp we hebben gekregen! We willen van de Schepper ontvangen om Hem vreugde te geven en iemand heeft de dingen al zo bepaald, dat we niets krijgen voordat we hem werkelijk vreugde willen geven.

Deze hulp is van onschatbare waarde. Als wij van Hem zouden ontvangen zonder het doel om Hem goed te doen, maar alleen maar om van Hem te genieten, zouden we nooit van ons egoïsme afkomen.

Daarom was er een restrictie, daarna kan ik er absoluut zeker van zijn, dat het voor mij onmogelijk is om voor mijzelf te ontvangen en alleen zelf vreugde te beleven aan de Schepper. Wat is het mooi, dat iemand deze natuurlijke wet voor mij in werking heeft gesteld, een wet die niet verbroken kan worden.

Alleen als ik wil genieten van geven aan de Schepper, als ik Hem wil verblijden en aan Hem gelijkvormig wil zijn, als wij elkaar vreugde geven, alleen dan zal ik kunnen ontvangen. Dit maakt het mij mogelijk om de voorwaarde ervoor bereiken, ik zal geen zonde begaan en ik zal niet op een egoïstische manier ontvangen. Voordat ik zal kunnen ontvangen met het doel om te geven, zal ik in de duisternis blijven. Wat is dit wonderbaarlijk!

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 1/24/12, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat brengt de Schepper meer vreugde: als we Zijn liefde ervaren en die liefde aan Hem teruggeven of als we die liefde doorgeven?

Antwoord: In feite voelt geestelijke liefde niet zoals aardse liefde. Natuurlijk – om het in aardse taal uit te drukken – brengen we de Schepper vreugde door andere mensen dichter bij Hem te brengen. Deze woorden zijn echter misleidend.

Pas nadat we de eigenschappen van Bina hebben verkregen, zullen we begrijpen waar dit alles over gaat. Zonder het Licht van Hassadim kan een mens helemaal niet spreken over liefde, omdat hij denkt vanuit zijn eigen verlangens, maar niet vanuit de verlangens van de ander. Hoe kunnen we het dan liefde noemen?

We spreken van liefde, als ik het verlangen van de ander ervaar als dat van mijzelf, als ik wil wat de ander verlangt. Ik wil het zelfs nog meer voor die ander dan ik het voor mezelf zou willen. De afstand tussen ons maakt mijn lijden alleen maar groter, want het ontbreekt die ander aan vervulling en ik wil zijn verlangen nog meer vervullen. De afstand tussen ons wordt een versterker van mijn inlevingsvermogen in de ander.

Deze gesteldheid ontstaat vanzelf, automatisch: op die manier denk ik, zo neem ik verlangens waar. En dit is de redding, het wonder. En over wat voor liefde spreken we tot dat moment? Als ik liefheb draag ik zorg voor de verlangens van de ander, boven mijn eigen afwijzing en tegenstrijdigheid uit. Ik ontdek mijn egoïsme en ik werk in de middellijn, dat is liefde.

Immers, mijn ziel is buiten mij.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/15/2011, “Introduction to TES”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Liefde - Geen reacties→

Er is een regel: “Als je Mij één dag verlaat zal ik jou twee dagen verlaten.” Dezelfde regel vinden we terug in: “Onthul één deel en verberg er twee”… deze voorwaarde gaat vooraf aan de vorming van de kli (vat).

Het heeft een bedoeling dat de mens kan falen, dit wordt bedoeld met: “Als je me één dag verlaat”, daarna heeft hij twee dagen werk om zichzelf te corrigeren. De betekenis hiervan is, dat hij het niveau waarop hij zich bevond verlaat, valt en zondigt. Hij valt naar een nog lager niveau. Niet naar min één (-1), maar naar min twee (-2), daarna moet hij opstijgen maar het tweede niveau, naar plus 2 (+2).

Als hij eindelijk bij +2 aankomt valt hij naar -3 en dan moet hij opstijgen naar +3. Op deze manier komen we verder, dit komt allemaal ten goede aan onze vooruitgang. Als we vallen moeten we twee maal zo hard werken.

Het belangrijkste hierbij is, dat je je vasthoudendheid niet verliest, dat je niet stil blijft staan omdat je merkt dat je geen enkele beloning krijgt. Het is elke keer nodig, dat we een grotere beloning vinden, die steeds meer losstaat van dit fysieke leven. We moeten leren om de beloning af te wegen tegen wat voor het geheel goed is: in welke mate kan ik werken zodat anderen kunnen ontvangen.

Ik moet mij hiervoor inspannen, zodat het corrigerende Licht mij dichterbij de houding zal brengen, die mij steeds meer bereid maakt om ten dienste van anderen te werken en niet voor mijzelf. Hieraan wordt mijn vooruitgang afgemeten.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 1/18/12, Shamati #108

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Niemand komt uit zichzelf bij een groep Kabbalisten, omdat hij er behoefte aan zou hebben of op zoek is naar vrienden. Als iemand gezelschap nodig heeft, gaat hij op zoek naar een café of een club, maar niet naar een groep, waar mensen de wijsheid van Kabbalah bestuderen.

Een mens komt tot een dergelijke groep vanuit een innerlijk verlangen. Dit verlangen is wakker gemaakt in het hart en zorgt ervoor, dat iemand intuïtief voelt, dat hij hier het antwoord kan vinden voor de innerlijke roep. Hij voelt dat er hier iets bijzonders is, hoewel hij niet precies weet wat, maar zo voelt hij het onbewust.

Zo hij komt naar deze plek, wanneer hij voelt dat het op de een of andere manier verbonden is met zijn innerlijke verlangen. Hij weet niet waarom hij komt, hij wordt er door Boven naartoe geleid. Zoals er geschreven staat: “de Schepper legt iemands hand op de goede bestemming en zegt hem: Neem!.”

Als hij echter een poos studeert en door verschillende staten heengaat (dat kan maanden in beslag nemen en zelfs jaren), begrijpt hij tenslotte, dat hij niet de kracht heeft om alleen verder te gaan, maar dat het alleen mogelijk is als hij zich verbindt met dezelfde verlangens die zich in anderen bevinden.

Vanaf dat moment gaat hij op zoek naar een groep, hij begrijpt namelijk beter, dat hij het gewenste doel niet alleen kan bereiken, dat hij daarvoor anderen nodig heeft. Hij voelt dat hij een groep nodig heeft, liefde van vrienden. Daarom begint hij een speciale band op te bouwen met anderen, die ook studeren, zodat zij samen een groep kunnen gaan vormen.

Tot die tijd is het geen groep, maar gewoon een aantal mensen die bij elkaar zitten … als je je verbinding met degenen die samen met jou studeren niet voelt, en je niet begrijpt dat je zonder hen het Doel niet kunt bereiken, spreek je niet over vrienden en heb je geen groep. Je moet deze connecties opbouwen, als je resultaat wilt bereiken.

Dit moet allemaal duidelijk gaan worden, dus het kost veel tijd. Er zijn mensen die 20 jaar lang studeren en luisteren en het er zelfs over hebben, maar zij hebben het innerlijke verlangen nog niet, het begrip vanuit het hart, dat er een verbinding moet zijn met de anderen, omdat je anders niet in staat zult zijn om jezelf te vervullen. Ze hebben dit innerlijke besluit niet. Het Doel en de groep zijn niet met elkaar verbonden.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/20/11, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Wanneer we in de wereld van geven geboren worden, maken we er eerst kennis mee, zoals iemand die aan een nieuwe baan begint en wat tijd krijgt om te wennen en de nieuwe werkplek te leren kennen. Tijdens die periode wordt hem alleen maar geleerd wat er gedaan moet worden, dat leert hij en verder produceert hij nog niets.

Je kunt het ook vergelijken met een klein kind, dat alleen maar hoeft te luisteren en te leren, dingen te bekijken en ervaringen op te doen. Het maakt niet uit of hij fouten maakt of rare dingen doet. Dan wordt hij gecorrigeerd. Dit betekent, dat er in de geestelijke wereld eerst met ons als kleine kinderen wordt omgegaan.

Dit alles komt, nadat we grote inspanningen hebben geleverd om de Machsom (de barrière) over te gaan en we in de nieuwe wereld van geven gaan leven. Met betrekking tot al ons eerdere werk heet de tijd na onze geboorte ‘parkeren’ en Chanukah symboliseert dit (‘Chanu-kah’– zo geparkeerd). Een mens bereikt een aangename situatie. Hij spant zich nog steeds in, maar het zijn een ander soort inspanningen, namelijk: om de goede wereld te leren kennen.

Hij werkt standvastig aan zijn ego. Het is vergelijkbaar met de doortocht door de woestijn, waarover de Torah ons vertelt, een tijd die bedoeld is als voorbereiding en eindigt bij het betreden van het Land Israel.

Chanukah betekent: werken met het Licht van Hassadim, in de staat van kleinheid. We moeten leren om het verlangen om te ontvangen, dat nu wordt onthuld, te verbinden met krachten van geven.

In geven om te geven maken we geen gebruik van de volledige diepte van dit verlangen, maar toch is het al in ons aanwezig. Als een baby: hij heeft benen, hoewel hij nog niet kan lopen, hij heeft hersenen, hoewel hij nog niet heeft geleerd om te denken zoals een volwassene. Een pasgeboren baby kan nog niets zien of horen, maar hij heeft al ogen en oren.

Een baby heeft dezelfde organen als een volwassene. Het enige wat hij nog niet heeft zijn tanden. Tanden staan symbool voor de kracht om dingen, die een mens nog niet begrijpt, duidelijk te krijgen. ‘Melktanden’ groeien pas na enige tijd, zij worden alleen gebruikt om het Licht van Hassadim (melk symboliseert het Licht van Hassadim), in de staat van kleinheid, te gaan begrijpen.

Als hij groter wordt krijgt hij blijvende tanden, waarmee hij in staat zal zijn om het Licht van Hochma, dat zijn kli (vat) om te ontvangen vult, ‘te kauwen’, er duidelijkheid over te krijgen en om de ‘smaken’ van het Licht te ervaren.

Chanukah is het eerste deel van onze toelating tot de geestelijke wereld, de hogere wereld, namelijk de ‘wereld van het geven’. Dit is ‘geven om te geven’, waarbij we al onze verlangens naar het niveau van wederzijds geven verhogen en we leren hoe dit systeem werkt. We zijn erin opgenomen als kleine kinderen die in de grote wereld leven en leren om samen met de volwassenen iets te doen, om met hen te spelen.

Dit heet ‘parkeren’, omdat een mens tot nu toe, in de tijd van voorbereiding, hard heeft gewerkt aan zijn egoïstische verlangens. Daarna, wanneer hij van het niveau van ‘geven om te geven’, (Hafetz Chesed), de volgende fase binnentreedt, het niveau van de liefde, namelijk het Land Israel, gaat hij opnieuw werken met zijn kelim om te ontvangen.

Chanukah is dus een ‘spiritueel’ feest en de symbolen ervan zijn olie en licht.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/22/11, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Feestdagen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

De Schepper verbergt zich niet voor ons, ons ego verbergt Hem. Onze tegengestelde natuur scheidt ons van Hem. Hoe kunnen we dan de vorm van de Schepper aannemen? Hoe kunnen we Hem bereiken volgen de wet van gelijkvormigheid? Hoe kunnen we Hem ontdekken en gewaar worden dat Hij in ons is?

Om dit te bereiken moeten we bepaalde handelingen uitvoeren. Wie voert deze handelingen uit, wij of Hij? Hier is waarschijnlijk samenwerking nodig. We kunnen niet verder komen zonder het Hogere Licht. Door ons ‘in beweging te brengen’ vraagt Het onze samenwerking, dit heet ‘vrije wil’. Al ons werk bestaat uit deze samenwerking. Hierin zijn er geen beperkingen. Dit is open voor iedereen en wij passen het toe door de correcte bestudering van Kabbalistische boeken.

Deze bronnen kunnen een ‘levenselixer’ of een ‘dodelijke drank’ zijn. Dit is volkomen afhankelijk van onze benadering.

• Als het mijn bedoeling is om mijn neiging tot het kwaad te ontdekken en die te corrigeren, kan ik slagen en de wijsheid van Kabbalah zal een ‘levenselixer’ voor me zijn. Ik zal de ‘dood’ ontdekken, mijn ego in mij en ik zal het willen corrigeren om tot leven te komen.
• Maar als ik studeer om egoïstische resultaten te bereiken, ben ik op zoek naar kennis, macht, respect, controle, enz., dan versterkt de studie alleen maar het egoïsme in mij en mijn succes is tegengesteld aan geven, ik ben me dat zelfs niet eens bewust. Zo’n manier van studeren wordt een ‘dodelijke drank’.

Zo gaan we door de stadia van de verborgenheid van de Schepper heen. Deze verborgenheid bestaat uit enkele en dubbele verborgenheid, eerst wordt ons Zijn Leiding onthuld in de vorm van straf en beloning en later ontvangen we de onthulling van Zijn eeuwige Voorzienigheid.

Het is allemaal afhankelijk van mijn verlangens, mijn kelim (vaten). Vanuit de Schepper zijn er geen beperkingen. Hij verbergt zich niet en is niet verborgen. Mijn verlangens, mijn kelim, verbergen Hem en als ik er op de juiste manier mee werk, worden ze langzamerhand gecorrigeerd, afhankelijk van hun correctie ontdek ik de Schepper. Op welke manier dan ook: ik ben degene die Hem voor mijzelf verborgend houd.

In onze wereld ontdekken we veel verschijnselen, die ons eerst niet opvielen: verschillende soorten voedsel, verschillende vormen van kunst en cultuur en verschillende soorten dieren. Dit bestond allemaal al, maar niet voor ons.

Door de tijd heen nemen we meer waar, dankzij onze emotionele en intellectuele ontwikkeling, onder de invloed van de omgeving, die bepaalt wat belangrijk voor ons is. Zo wordt in ons passie, ambitie en trots opgewekt en worden we ertoe gedwongen aandacht te geven aan dingen, die voorheen volkomen onbelangrijk voor ons waren. Iedereen zegt dat het belangrijk is, ik ben ervan onder de indruk en ik verbind me met de verlangens van iemand anders. Dit is voldoende voor mij om hier alle aandacht aan te geven: ik ontdek nieuwe verlangens, nieuwe kelim en een bepaald verschijnsel, dat voor mij verborgen was, wordt voor mij zichtbaar.

Zo gaat het ook als ik mij verdiep in de wijsheid van Kabbalah en in de Schepper. Hier gaat het over hetzelfde principe: ik ben een egoïst en het enige dat voor mij belangrijk is, zijn mijn dagelijkse ‘animale’ belangen. Als ik iets wil dat meer subliem is, moet ik mij verbinden met de juiste omgeving, die me zal stimuleren en me naar grotere dingen zal leiden.

Alles is daarom afhankelijk van de correctie van mijn verlangens. Eerst bestaat dit verschijnsel niet voor me, het is volledig verborgen. Dan begin ik een bepaald verlangen te ontdekken, een hunkering en dan neemt de verborgenheid af, totdat ik iets nieuws ontdek.

Op het spirituele pad zoek ik de Schepper, maar niet als een bron van genot, ik wil Zijn houding naar mij ontdekken, omdat Hij wil onthullen dat Hij goed en barmhartig is. Het gaat niet over wat ik van Hem ontvang, maar over wat voor Hem belangrijk is: dat ik Zijn houding naar mij ontdek, zodat ik Zijn absolute goedheid ga ervaren, ervan onder de indruk zal zijn en vervuld zal worden door Zijn houding. Zo ‘koopt’ Hij mij.

Alle vier fasen van verborgenheid en onthulling hebben zo betrekking tot de goede en onveranderlijke houding van de Schepper, wat ik geleidelijk aan ontdek, afhankelijk van mijn verlangens. Als ik Zijn goede houding ontdek, zie ik dat dit al eerder bestond, alleen kon ik het nog niet voelen en begrijpen, vanwege mijn corruptie.

Dat geldt ook voor nu, als ik de goedheid van de Schepper niet in alles zie, moet ik rekening houden met de verborgenheid: zelfs als ik in bepaalde dingen geen aandacht geef aan Zijn goedheid, is Hij ook daarin aanwezig is. Zou het niet aan mij liggen, dat ik Zijn goedheid niet waarneem?

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 1/17/12, “The Study of the Ten Sefirot”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Gelijkvormigheid met de Schepper, Innerlijk Werk, Kabbalah Today, Vrije Wil - Geen reacties→

Vraag: We spraken over het feit, dat we moeten teruggaan naar het niveau van eenheid dat we in de Conventie van december hadden bereikt. Het is nu meer dan een maand geleden, de tijd gaat door en ik heb het gevoel dat ik terugval in de dagelijkse routine. Hoe kunnen we zorgen voor een omgeving, die voortdurend verlangens in me opwekt, die op eenheid gericht zijn en op het Licht, zoals tijdens de Conventie?

Antwoord: Allereerst, wil je echt naar dat niveau terugkeren? Verlang je ernaar? Zie je het voortdurend voor je als een model om het punt van eenheid te handhaven? Kijk je steeds naar opnamen van de Conventie? Vind je het erg dat je dat brandende vuur kwijt bent?

Als we de verbinding hadden vastgehouden, zouden we al een veel hoger niveau bereikt hebben en zouden we boven alle verstoringen en afstanden, die ons van elkaar scheiden, gerezen zijn.

Het vergeten gevoel moet ik steeds vernieuwen, minimaal een paar minuten per dag, door bijvoorbeeld naar een clipje van de Conventie te kijken. Dit is heel belangrijk.

Zijn we, daarnaast, bezig met het verspreiden van onze boodschap? Houd je daar rekening mee in je werk? We moeten hieraan werken en afstand is hierbij geen probleem. Jullie moeten je ‘to the point’ met elkaar verbinden en een plan maken voor massa-disseminatie in elke taal.

Dan zijn we van plan om over een maand weer naar de Arava te gaan en daar ongeveer drie dagen te blijven. Dit vereist een intensieve voorbereiding. Anders zullen de resultaten tegengesteld zijn aan wat we verwachten. Het moet iets worden dat werkelijk nieuw zal zijn, zoals we dat de vorige keer ook meemaakten. We moeten er zeker van zijn, dat we – als we daar komen – uitermate bezorgd zijn: zullen we de nieuwe, onbekende staat bereiken, waarvan we de vruchten niet kennen.

Ik maak me ernstig bezorgd over deze doorbraak in het onbekende. We kennen de plek al en juist daardoor zouden we een herhaling kunnen ervaren van alles wat we de vorige keer gedaan en gevoeld hebben. De sfeer daar zal de herinneringen in ons oproepen.

Om kort te gaan: een maand is niet veel tijd. We moeten ons tot het uiterste inspannen. Anders zullen we verliezen in plaats van winnen. Ik waarschuw jullie daarvoor. Denk erover na wat jullie gaan doen.

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Bij studenten doet zich steeds dezelfde vraag voor: Hoe nu verder? Met mijn vraag over de betekenis van het leven heb ik de leraar gevonden en de groep en ik ben gaan studeren. Ik moet het allemaal goed organiseren, zodat ik met de instructies van de leraar en de hulp van de studie de spirituele vorm in deze groep ontdek.

Het is net alsof ik een grote stapel blokken heb gevonden. Dat is de groep. Nu zit ik als een klein kind bij mijn vader, met een instructieboek waar een tekening in staat over hoe ik van die blokken een huis kan bouwen.

Ik kijk in dit boek, maar dat is niet genoeg, want ik ben nog klein en onwetend. Ik heb de hulp van een volwassene nodig om me te helpen. Mijn vader helpt me om van de blokken, die de groep vormen, een huis te bouwen. Hiermee zijn we nu bezig.

Dankzij het feit dat ik een huis bouw, verkrijg ik wijsheid, ik begrijp en voel steeds meer. Als ik klaar ben met bouwen, ontdek ik er leven in! Plotseling beginnen er een soort kleine lichtjes in te branden, er begint iets in te bewegen, ik ga wat geluiden horen en ik neem geuren waar, als in een prachtig sprookje begint het tot leven te komen.

Vraag: Maar de vader laat het kind eerst zien hoe hij het huis moet bouwen en dan bouwt hij het samen met hem. Waarom helpt Hij ons niet met bouwen?

Antwoord: Begin eerst met bouwen en vraag Zijn hulp erbij. Misschien ben je nog helemaal niet begonnen met bouwen in de groep en vraag je al hulp: waar is vader? Maar waar heb je Hem voor nodig als je nog niet eens begonnen bent?

Als je begint te bouwen en je merkt dat je het niet kunt, wil je dat Hij bij je is. Dan ga je naar Hem toe en je pakt Zijn hand, zodat Hij je zal helpen bij dit spel. Maar nu lijkt het voor jou nog, alsof je alles alleen gaat bouwen en je geen vader nodig hebt.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 1/1/12, “The Study of the Ten Sefirot”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Als er geen verlangen in het hart van een mens aanwezig is, valt hij in slaap en wordt hij in spiritualiteit als dood beschouwd. Spiritualiteit begint namelijk als het door het verlangen gewekt wordt. Het verlangen komt nooit vanzelf.

Als een mens door Boven gewekt wordt en plotseling een verlangen in zijn hart voelt, een onbekend verlangen, komt dit alleen van de Hogere. Dit is het enige dat van Boven naar ons toekomt. Hoewel het kan lijken alsof een mens verder komt met het ene verlangen dat hem als een geschenk van Boven is gegeven, kan hij dat niet alleen. Dan zou het verlangen, op dezelfde manier als het gekomen is, verdwijnen zonder enig spoor na te laten.

Wij moeten ons inspannen om helder te krijgen waar ons verlangen vandaan komt. Het kan van de groep komen, van een vriend, van een indruk die we opdoen, van een bepaalde gebeurtenis of vanuit een herinnering. Een mens schrijft dit alles aan zichzelf toe, omdat hij niet weet en voelt dat het van buitenaf naar hem toekomt. Hij moet onderzoeken en checken of hij er – voordat hij het verlangen voelde – krachtig naar op zoek was. Probeerde hij het te bereiken? Als er geen enkele verbinding te vinden is, die het voorgaande ogenblik verbindt met het moment dat het verlangen aan hem verschijnt, is dit verlangen niet van hem, maar het ging alleen maar door hem heen en behoorde niet tot hemzelf.

Dit verlangen geeft hem geen correctie, maar het is meer iets als een oefening die we aan een kind geven, zodat hij kan leren. Het maakt echter geen deel uit van zijn persoonlijke ontwikkeling. Voor een kind is een voorbeeld en zijn bereidheid om te oefenen voldoende, maar dat geldt niet voor ons. Onze vooruitgang vindt uitsluitend plaats door ons eigen verlangen.

Dat wil zeggen dat ik moet oefenen, met mijn omgeving en de boeken, in situaties waarin ik dat niet kan en er ook geen enkel verlangen naar had. Juist in zulke situaties moet ik oefenen en proberen om enigszins wakker te worden.

Hierbij is het heel belangrijk om volgens een vast schema te werken, zodat ik steeds weet wat ik te doen heb. Dan denk ik eraan en verplicht ik mezelf ertoe. De wederzijdse zorg voor elkaar in de groep kan mij hierbij ook helpen, ik word zo steeds herinnerd aan wat ik aan mezelf en de groep verplicht ben.

Ik kan extra steun krijgen, als ik een systeem om me heen bouw dat me voortdurend herinnert aan het belang van spiritualiteit en me helpt om ernaar op zoek te gaan.

Zelfs als ik er door Boven aan herinnerd word op een manier die ik niet begrijp, door de ‘directe en indirecte invloed van de Schepper’, op de verborgen wijzen waarop de Schepper werkt, moet ik er later zelf mee verdergaan, totdat ik mijn eigen verlangen ontdek.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 1/11/12, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Verlangen, Zohar - Geen reacties→