Het enige waarvoor we ons moeten inspannen is: alles verenigen in één punt, waar de Schepper en het schepsel – ‘Iets uit Iets’ en ‘Iets uit het Niets’ samen verenigd zijn. Alle verborgenheden, vervormingen, tegenstellingen en gebeurtenissen lijken te bestaan omdat wij de eenheid niet voelen en waarnemen. Er bestaat geen tijd en geen plaats. Het enige wat bestaat is gebrek aan eenheid en dat ervaren we, daar leven we in.

Alles wat ik nu om me heen en in mezelf voel, is gebrek aan eenheid, op elke mogelijke manier. Op het moment dat ik alles met elkaar kan verenigen, wordt de wereld de wereld van Ein Sof (Oneindigheid).

Vraag: Hoe kunnen we dit alles met elkaar verbinden in de groep van tien?

Antwoord: De groep van tien is een ondersteuningsmiddel voor de ‘zoeker’ waardoor ik naar de wereld kijk. Ik wordt erdoor geholpen om me daarop te focussen en eenheid te bereiken. Stel je voor dat er in het midden van de lens een kleine cirkel is met een ‘X’ in het midden die mij helpt om me te focussen op het doel.

Disseminatie helpt ons om het doel helder te krijgen, het doel dat we op het ogenblik niet zien en waarop we ons niet kunnen richten omdat het zich voorbij de horizon bevindt. Disseminatie schept de voorwaarden, de data die we in de formule moeten stoppen om de juiste richting naar het doel te berekenen. Er zijn een duizendtal parameters waarmee we rekening moeten houden voordat we schieten, zoals hitte, koude, de weersomstandigheden, de wind, verschillende afwijkingen en veranderende omstandigheden.

Dit moet allemaal in één formule gestopt worden om er zeker van te zijn dat we het doel zullen raken. De formule is deze hele wereld, alles wat we waarnemen met onze 613 zintuigen.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/24/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: De Tien, Disseminatie, Eenheid, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: U zegt dat de tijd is aangebroken dat we alle beperkingen voor nieuwe studenten kunnen opheffen, als iemand naar een les wil komen mogen we dat niet tegenhouden. Tot nu toe was het zo dat we iemand die zich bij de groep, de methode, wilde aansluiten geleidelijk aan toelieten.

Antwoord: Ik zou mensen willen toestaan dat ze bepaalde evenementen vrij kunnen bezoeken. We moeten er namelijk over nadenken hoe we mensen kunnen aantrekken. Als je mensen vrije toegang geeft tot verschillende evenementen zullen ze zich later bij de groep voegen en samen met de anderen aan alle activiteiten meedoen.

Maaser (een tiende) is een heel serieuze zaak. Als iemand dit maandelijks betaalt, voelt hij een innerlijke strijd en moet hij besluiten of hij het wel of niet betaalt.

Baal HaSulam vroeg altijd geld, voor elke les. We weten dat het geen probleem is om één keer voor iets te betalen: “Vertel me maar hoeveel ik moet betalen voor het hele jaar, dan zal ik betalen en dan wil ik er ook niets meer over horen.” Maar zo moeten we dit niet doen. Ieder van ons moet één keer per maand betalen als hij zijn salaris heeft gekregen, want hij moet zich van zichzelf ‘losscheuren’. Dit is heel moeilijk en ingewikkeld.

Je moet dus begrip hebben voor deze vrienden. Ik zou hen toelaten in de groep, zodat ze de groep heel dichtbij kunnen voelen. Ik zou niets voor hen verbergen. Ik geloof dat we voor honderd procent open moeten zijn en pas als we zien dat deze vrienden serieus willen studeren, moeten ze een bepaalde cursus gaan volgen, als ze dat al niet gedaan hebben. Misschien zijn ze net klaar met zo’n cursus en zijn ze nu wat toegankelijker geworden.

Ik zou hen zonder enige voorwaarde bij alle lessen en conventies willen toelaten, want wij – de belangrijkste centrale kern – hebben het punt bereikt dat wij op de conventie moesten bereiken. Nu kunnen we degenen die we kunnen aantrekken door integrale educatie toelaten, zelfs degenen die daar niet bij behoren.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/13, Shamati #59 “About the Rod and the Serpent”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Spiritueel Werk, Wereld - Geen reacties→

Vraag: Na de conventie proberen we constant om het niveau dat we daar bereikt hebben in stand te houden ondanks het feit dat we nu meer egoïsme in onszelf ontdekken. Hoe is de relatie tussen de staat die nu aan ons onthuld wordt en het proces waar we doorheen gaan?

Antwoord: We kunnen niet stijgen zoals we zouden willen omdat we de oefening die we als beloning hebben ontvangen niet waarderen. We moeten er nu, na de conventie, blij mee zijn dat we de smaak van eenheid hebben verloren en geen enkel verlangen naar verbinding meer voelen. Onze verhoudingen zijn saai, smakeloos en somber geworden. Maar dit is juist heel goed want nu kunnen we proberen om de leegheid die wij zelf hebben ontdekt, te vullen!

We moeten deze mogelijkheid als een geschenk zien. Het is werkelijk een geschenk van Boven. Wij wilden geven en nu hebben we een lege ruimte die we kunnen vullen! Wanneer zullen we een dergelijke leegte weer voelen?

De staat van eenheid tijdens de conventie is aan ons als voorbeeld gegeven zodat wij dit nu zelf kunnen gaan doen. Tijdens de conventie is er aan ons een ‘plus’ gegeven zodat wij nu, nu de min’ verschijnt, hetzelfde gaan doen. De plus is het voorbeeld dat van de Schepper kwam. Nu hebben we een kans om Zijn daden te herhalen en hetzelfde resultaat te bereiken.

De plus staat voor een stijging en de min voor een daling, De Schepper heeft ons een voorbeeld gegeven. Hij heeft aan ons het gevoel en de vorm onthuld en nu moeten jullie hetzelfde doen. Wij zien echter de waarde van deze oefening niet en zijn er niet dankbaar voor, het is eerder zo dat wij de Schepper vervloeken en Hem verwijten wat Hij met ons heeft gedaan. Wij verwaarlozen de kans om te worden zoals Hij.

Juist tijdens een neergang kunnen wij het Omringende Licht activeren en naar ons toe trekken. Het hele probleem is dat wij het moeten doen, maar we doen het niet.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/25/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Conventies, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Verbinding, Verlangen - Geen reacties→

Vraag: Hoe kan ik naar de rechterlijn gaan als het ego er weerstand aan biedt?

Antwoord: De rechterlijn kan niet bestaan zonder weerstand. Hoe kan een mens zich op een spirituele lijn bevinden zonder dat het ego weerstand biedt? Een spirituele staat is altijd tegen het ego gericht, veroorzaakt altijd weerstand, een voortdurende innerlijke spanning, een constante noodzaak om het ego overwinnen.

Maar als je deze innerlijke spanning door de groep heen brengt, verandert de spanning in zachtheid, lichtheid, in een zwevend gevoel in plaats van zwaarte en duisternis.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/13, Shamati #59 “About the Rod and the Serpent”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Waarin verschilt de Torah, die staat voor de collectieve som van ons allen, van de Schepper die staat voor de algehele verbinding? Deze twee concepten lijken voor mij hetzelfde.

Antwoord: In een van zijn brieven zegt Baal HaSulam dat wij alleen vooruitkomen volgens het voorschrift: ’Israel, de Torah en de Schepper’. Bovendien moet in elke staat de eerste gelijk zijn aan de tweede en aan de derde. Alleen onder deze voorwaarde kan een mens op de juiste manier verder komen.

1=2=3, dit is de voorwaarde voor spirituele vooruitgang.

Het eerste woord ‘Israel’ Yashar-El (direct naar de Schepper) is iedere vriend die naar de Schepper verlangt. Het tweede woord is al de groep die als eenheid werkt. Het derde woord is de onthulling van de Schepper in onze eenheid.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/13, “Faith Above Reason”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Israel, Schepper, Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→

Vraag: De moderne beschaving is erop gebaseerd dat elk probleem alleen door groepen van mensen kan worden opgelost. Maar volgens deskundigen leiden de pogingen om mensen met elkaar te verbinden in dergelijke groepen meestal tot het tegenovergestelde resultaat. Binnen drie à vier maanden vallen de groepen uiteen en blijft er slechts een handjevol mensen trouw aan een idee, de overigen gaan uiteen. Hoe komt dat?

Antwoord: Dat komt omdat het mensen ontbreekt aan een stimulans en enthousiasme, daarom gaan ze uiteen.

Twintig à dertig jaar geleden, zelfs tien jaar geleden, was het nog mogelijk om een collectief in een groep te verenigen, tegenwoordig is dit heel moeilijk, want mensen hebben geen prikkel meer om hiervoor hun best te doen. Waarvoor zouden ze het doen? Waarom? Met welk doel? Ze zijn niet enthousiast, niet voor het bouwen aan een beweging, een partij, nergens voor.

De mensheid heeft alle programma’s al uitgevoerd. Waar is het verlangen om de ruimte te veroveren gebleven? Er is niets van over. Alles is er alleen op gericht om iets vast te grijpen, te stelen, om ver van de beschaving geïsoleerd te blijven en zich in de zon te koesteren. Mensen zijn niet gemotiveerd, vooral niet om over serieuze zaken als deze te praten.

Er was een tijd dat mensen enthousiast werden voor grote ideeën, men probeerde ze voor zichzelf te realiseren, voor de kinderen, het land, het vaderland. Tegenwoordig zijn alle grenzen open, de relatie die iemand met zijn woonplaats heeft is hoofdzakelijk een relatie geworden die betrekking heeft op consumptie. Zo is het ook met betrekking tot de eigen natie en de inwoners daarvan. We hebben ons over de aarde verspreid, de oude grenzen zijn verdwenen.

Het concept familie is ook verdwenen, het is uit elkaar gevallen. Ouders voelen zich niet meer verantwoordelijk voor hun kinderen en de kinderen hebben geen verantwoordelijkheidsgevoel voor hun ouders. In het beste geval plaatsen de kinderen hun ouders in verpleeghuizen. En de ouders reageren kalm op hun kinderen door hen maar te laten en een leven van afzondering te leiden. Het traditionele kader van een familie, een collectief, een regio, een natie, enzovoort, is ingestort. Er is niets meer heilig voor een mens, dit betekent dat de idealen waarvoor het de moeite waard was om te leven, te werken, met iemand te concurreren en iets te bereiken, zijn verdwenen.

Dit soort gebrek aan motivatie begonnen we te ontdekken in de 20e eeuw, maar toen was het nog gering. Ondanks dit alles wist men op de een of andere manier nog dingen voor elkaar te krijgen door het vormen van een partij of door angst te zaaien, zoals in de tijd van Stalin of door middel van hersenspoeling in de tijd van Hitler. Maar dit kon alleen plaatsvinden in geïsoleerde gevallen, voor een korte tijd en met bepaalde mensen.

Maar tegenwoordig – ik merk het vaak op als ik over de hele wereld reis en een bezoek breng aan verschillende landen, samenlevingen en beschavingen – zie ik dat niets meer werkt.

Het enige wat iemand kan aansporen en hem een stimulans kan geven is de voldoening die hij ervaart door in een collectief te werken, wanneer hij juist door de eenheid met anderen voelt dat hij daarin een soort sereniteit en rust vindt.

Maar daarvoor is het nodig om met elkaar een dergelijk collectief op te bouwen, om aan mensen te laten zien hoe ze de magie kunnen gaan ervaren van het leven door middel van samenwerking en wederzijdse steun. Door het creëren van een kleine, zelf gebouwde samenleving zullen zij een gevoel krijgen van leven, meesterschap, onderlinge verbinding, partnerschap, zorg en liefde.

Wanneer we dit alles in een collectief creëren, zullen mensen niet meer overal naar toe willen gaan. Ze zullen steeds weer terugkomen en zullen juist hiervoor proberen te werken. Niet om doelstellingen te bereiken die managers en bazen voor ogen hebben, maar omdat zij zich energiek voelen, voelen dat ze bestaan, dat ze zich in een staat bevinden die boven ons gewone dagelijkse leven uitstijgt.

From KabTV’s “Through Time” 3/20/13

Filed under: Groepswerk, Maatschappij - Geen reacties→

Als vijanden mij Omringen – mijn hart zal niet vrezen!

Als zij oorlog met mij voeren – ik vertrouw op de Schepper!

(Uit een Shabbat song)

Het belangrijkste hierbij is dat wij zien dat deze oorlog plaatsvindt tussen de twee delen van het universum. Enerzijds het totale menselijke ego, het egoïsme in mij. Anderzijds de groep, een groep mensen waardoor ik hulp van de Schepper ontvang.

Als de kracht van het kwaad in mij ontwaakt is, ontneemt dit mij kracht, het verwart en misleidt mij, mijn punt in het hart voelt dat de oorlog is ontstaan door het kwaad in mij. Dan haast ik mij voor hulp naar de groep en naar de Schepper die zich daarin verborgen heeft, naar de Kracht van geven, en zo word ik bewapend tegen het kwaad en voer ik met meer kracht oorlog tegen mijn egoïsme.

Shamati, artikel 42: De Ontvangst van het Koninkrijk der Hemelen moet bestaan uit Onvoorwaardelijke Overgave

Echter, als iemand zegt dat hij bereid is om het werk op zich te nemen op voorwaarde dat er een witte vorm is, wat betekent dat het daglicht voor hem zal schijnen, en hij niet instemt met het werk dat zich aan hem toont in een duistere vorm, is er voor deze mens geen plaats in het Paleis van de Koning. De reden hiervoor is dat degenen die willen werken om te geven, toegelaten worden in het Paleis van de Koning en als een mens werkt om te geven, is het voor hem niet belangrijk wat hij tijdens het werk voelt.

Het is juist zo dat een mens, zelfs als hij in een staat is waarin hij een duistere vorm ziet, er niet van onder de indruk is, maar hij verlangt maar één ding: dat de Schepper hem de kracht geeft om alle hindernissen te kunnen overwinnen. De betekenis hiervan is dat men niet vraagt van de Schepper om aan hem een witte vorm te geven, maar om hem de kracht te geven om alle verborgenheden te overwinnen.

Eerst ontwaakt mijn eigen kwaad: ‘hulp tegen mij’ (1). Vervolgens heb ik geen andere keuze dan mij tot de groep te wenden waarin de Kracht van het Licht, de Kracht van de Schepper (2), verborgen is. Ik corrigeer mijn kwaad (3) en verander de zwarte duisternis in wit Licht.

Alles is afhankelijk van de mens. In feite bestaat er noch zwart noch wit: de mens verandert zwart in wit en wit in zwart.

From the Preparation to the Daily Kabbalah Lesson 7/28/13

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Groepswerk, Hulp, Licht - Geen reacties→

Vraag: Blijft het ego groeien na de opgang naar het hogere niveau?

Antwoord: Natuurlijk! Het verschil is dat we nu een ego hebben op het fysieke niveau en in de overgang naar het eerste spirituele niveau verkrijgen we een spiritueel ego. Zoals er geschreven staat: “Hij die groter is dan zijn vriend heeft ook een groter ego.”

Hoe zou een mens anders kunnen rijzen? Nu hebben we geen spiritueel ego. We worden gedragen door ons simpele, kleine, fysieke, animale ego. Eigenlijk betekent het niets. Als de Schepper ons de wereld van Ein Sof (Oneindigheid) wil geven, moeten we een enorm groot, oneindig ego hebben.

Er wachten ons heel serieuze verlangens, zozeer dat zij ons gewoonweg aan stukken zullen scheuren. Maar ze worden pas in ons onthuld als we er controle over kunnen uitoefenen in ‘geloof boven de rede’. Daarom vindt de opgang langs het spirituele pad door middel van het Licht plaats en is het een geleidelijke opgang. Wij komen alleen verder als we alles op de juiste manier doen, als we dat niet doen blijven we op hetzelfde niveau of we vallen. We kunnen alleen vooruit komen als wij van ons er van tevoren van hebben verzekerd dat het Licht bij ons is en wij daarmee uitgerust zijn.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/21/13, “Faith Above Reason”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Spiritualiteit - Geen reacties→

Vraag: Hoe moeten we innerlijk werken met de staat waarin ik twee keuzes lijk te hebben: ik zie of mijn ego of het juiste werk. Wat moet ik doen zodat ik niet lui blijf?

Antwoord: Hier voelen we de behoefte aan Arvut (verantwoordelijkheid voor elkaar), wederzijdse hulp. Je kunt het vergelijken met een ommuring waardoor de groep beschermd wordt, zowel voor uiterlijke invloeden als voor negatieve, innerlijke invloeden van alle groepsleden.

Deze ommuring – de geest, de heelheid – wordt gebouwd door middel van het belang van het Doel, van de bereidheid van alle groepsleden om zich ondergeschikt te maken aan het gedachtegoed van de groep, zoals in een familie waarin een bepaalde innerlijke basis aanwezig is. Er kan in een familie van alles gebeuren, maar er is iets wat voortdurend evenwicht brengt, wat belang hecht aan de familie, alles naar de basis terugbrengt en dat zorgt ervoor dat de familie niet breekt en uiteenvalt.

Daarom bestaat een familie uit verscheidene generaties: grootvaders en grootmoeders, ouders en kinderen. Eens leefde iedereen samen. De generaties veranderen geleidelijk aan, zoals raderen, maar er zijn altijd drie generaties die elkaar steunen en van elkaar afhankelijk zijn. Tegenwoordig valt dit alles natuurlijk uit elkaar, maar in de groep moeten we hier belang aan hechten.

Er moet een substantieel aantal zijn in de groep dat ervoor zorgt dat de groep stabiel en evenwichtig is. Dat haalt de groep niet naar beneden, maar balanceert eenvoudigweg allerlei uitbarstingen en wanorde. Iemand die door verschillende staten heengaat, moet namelijk het innerlijke gevoel hebben dat de groep stabiel is, stevig en permanent.

Dit moeten we goed onderhouden en duidelijk neerzetten als onze basis. Er kan van alles gebeuren, maar we hebben onze basis.

Het is mijn werk als leidinggevende om alle kleine groepen over de hele wereld tot één geheel te maken, tot één verenigd fundament dat aan iedereen ondersteuning zal bieden. Dan zullen verschillende problemen en conflicten – waarvoor het Licht ons innerlijk zeker zal plaatsen – ons op de juiste manier helpen: alleen om te groeien.

Je kunt het Arvut noemen of er een andere naam aan geven, hoe dan ook, we moeten dit doen. De groep is als een warm huis, een incubator. Zoals men zegt: ‘My home is my castle.’ Een mens heeft het nodig om in een bepaalde omgeving te leven: in de oorsprong, de ziel, het lichaam, de kleding, in dat alles.

Dit moeten we met elkaar vormen. De groep moet hierover praten, erover nadenken. Er moet een gevoel zijn dat dit mijn familie is, mijn home, waar ik kom en niet meer vandaan wil! Zo behoort het te zijn.

From the St. Petersburg Convention “Day Two” 7/13/13, Lesson 3

Filed under: Conventies, Groepswerk - Geen reacties→

Filed under: Conventies, Groepswerk, Innerlijk Werk, video - Geen reacties→