Vraag: Ik denk dat ik me al heb losgerukt van mijn ego. Wat moet ik nu verder doen?

Antwoord: Je kunt jezelf niet losrukken van het ego. Het is een groot en langdurig proces, dat zich op alle niveaus van je spirituele ontwikkeling voortzet. Hoe hoger je op de ladder van de spirituele werelden komt, hoe meer je ego namelijk groeit.

Je bent nu in een staat waarin je, inderdaad, op je huidige niveau, het ego nauwelijks voelt. Wat kan je eraan doen? Ik denk dat je niet genoeg studeert. Als je meer samen met ons studeert en intensiever, heeft je ego geen andere keuze dan snel te groeien.

De groei van het ego is afhankelijk van het feit of je wel of niet over de gereedschappen beschikt om ermee te werken. Als je verbonden bent met de groep, de verspreiding van Kabbalah, met onze lessen, en met mijn blog, groeit je ego elke seconde en ben je niet in staat zijn om eraan te ontsnappen. Je zult ontdekken, dat het je terroriseert en dan zul je in staat zijn om ermee te werken. Echter, als je zwak bent, zal je dit soort ego niet worden gegeven, en zal je daar rustig zitten en denken dat je al een engel bent.

In werkelijkheid kan dit niet. Als je niet elke seconde de klappen van het ego voelt die in ons naar boven komen, zodat we ze kunnen corrigeren, betekent het, dat je nog niet voldoende met de groep en de studie verbonden bent.

From the Sunday Virtual Lesson Series 7/17/2011

Filed under: Egoïsme, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Om ervoor te zorgen, dat de studie een levenselixer wordt en geen dodelijk vergif, moeten we beginnen met de intentie om het Licht dat corrigeert aan te trekken. We moeten studeren en een boek openen met als enige doel onze correctie.

Kabbalah en alle andere heilige boeken, ongeacht de taal, waarin ze geschreven zijn (de Talmoed en de Mishna gebruiken bijvoorbeeld de taal van de toespelingen en allegorieën), beschrijven onze verbinding met het Licht, onze spirituele staten. Al deze boeken – geschreven door wijzen, Kabbalisten, in de loop van onze hele geschiedenis – gaan over de spirituele wereld, over onze hogere staten.

Als iemand studeert met het doel om de staten en de spirituele niveaus – waarover de Kabbalisten ons vertellen – te bereiken, zoals een kind dat groot wil worden, komt hij eerst bij de onthulling van zijn eigen kwaad: ”Ik schiep de neiging tot het kwaad en daarbij de Torah, het middel voor correctie.”

Zolang wij in “ballingschap” waren, was dit alles verborgen, maar nu beginnen we uit de laatste ballingschap te komen. En net zoals tijdens de uittocht van Egypte, staan wij nu weer voor de ontvangst van de Torah, als wij wensen te worden “als één man met één hart”, om te bereiken dat wij wederzijds garant staan, net zoals bij de Berg Sinaï.

Er wordt een berg van haat voor onze ogen onthuld (Sinaï komt van het woord Sinnah – haat). Maar ondanks dat, verenigen we ons met elkaar met de hulp van onze punten in het hart – de hoogste eigenschap, de Mozes in ons – die ons naar een hogere staat brengt en ons door de woestijn leidt, door de “voorbereidingsperiode” naar het binnengaan van het “land Israël”, dat wil zeggen: naar het verlangen om te geven.

Zo staat de gehele mensheid nu voor de berg van haat. Het wordt aan ons onthuld als één voor allen en men noemt het: de globale crisis. We bevinden ons allemaal in dezelfde situatie, maar nog niet iedereen begrijpt het ten volle, net zoals die grote menigte toen, die ook uit verschillende mensen bestond: mannen, vrouwen, ouderen, en kinderen die nauwelijks begrepen wat er aan de hand was.

Toch begint iedereen deze situatie al te voelen. Het verschil is dat sommigen al begrijpen, dat de oorzaak van alles ons ego is en dat haat ons verdeelt, terwijl anderen het nog ervaren als een slechte, financiële situatie. Ieder mens voelt een soort gemis, afhankelijk van zijn eigenschappen, zijn omgeving en zijn behoeften: de een mist een flat, de ander cottage cheese, een derde iets anders, en zo speelt dit zich af in de gehele mensheid, in elk mens.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 8/11/11, Writings of Rabash

Filed under: Arvut, Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Egoïsme, Gebed, Intentie, Kabbalah Studie, Kabbalistische bronnen, Thora - Geen reacties→

Filed under: Egoïsme, Kabbalah Studie, video - Geen reacties→

De oorsprong van ons spirituele pad ligt in het “breken”. We moeten ons egoïsme, de vervreemding en haat tussen ons, opvatten als het juiste, voorbereidende fundament voor correctie.

Toen Rabbi Akiva de kale grond zag op de plaats waar de Tempel had gestaan, lachte hij en was hij verheugd. Hij was de meest wijze man van zijn generatie, een groot Kabbalist. Er werd hem gevraagd hoe hij blij kon zijn over het ineenstorten van heiligheid, omdat het streven naar geven was verslagen en het principe: heb je naaste lief als jezelf was geschonden. Kon het ineenstorten van alle hoop werkelijk een reden zijn voor vreugde?

Hij antwoordde: “Ik heb nooit geloofd, nooit geweten en nooit gevoeld, dat wij in staat zouden zijn om de algehele correctie te bereiken. Maar nu onze spirituele structuur, de liefde die tussen ons was, gebroken is en de mensen tot ongefundeerde haat zijn vervallen, ben ik ervan overtuigd, dat deze laatste breuk zal leiden tot onze algehele correctie, tot volledige verlossing.”

Daarom bestaat alles wat aan ons onthuld wordt, elk moment van ons leven, uit het gebroken zijn dat wij moeten corrigeren. Het maakt niet uit wat er met mij gebeurt, van de diepste dingen van het leven tot onbetekende dingen in het gezin of op mijn werk, alles wat er in mij plaatsvindt, op het gebied van mijn welzijn, relaties met familie, vrienden, allerlei mensen, de wereld, alles in deze werkelijkheid wordt alleen onthuld met als doel: correctie.

Elke keer verschijnt er een nieuw beeld voor mijn ogen, uit een diepere laag van mijn egoïsme. In dit beeld moet ik het resultaat zien van de voortdurende invloed van het Licht, dat op deze manier steeds diepere lagen in mij tot leven brengt.

We nemen de wereld vanuit ons ego waar en daarom moeten we dit alles corrigeren. Wat betekent deze correctie eigenlijk? Het brengt eenheid tussen mensen. Vooral nu, nu de hele wereld zich het kwaad van de huidige situatie begint te realiseren, helpen we hen om te voelen en te begrijpen, dat “het kwaad” bestaat uit onze kwade neiging.

Ons egoïsme is de oorzaak van alles wat slecht is. We zien dit in de dingen die nu gebeuren. Mensen zijn niet in staat om de wereld op orde te brengen, ze vernietigen de wereld, ruïneren zichzelf, verbreken onderlinge verhoudingen en vernietigen de natuur. Wij zijn, met het kwaad dat in ons verborgen is, niet in staat om de richting van goedheid op te gaan en het leven te verbeteren.

De crisis wordt van dag tot dag heviger. Met andere woorden: we ontdekken dat ons egoïsme alles vernietigt en het ons onmogelijk maakt om onze levens te normaliseren, te balanceren en te verbeteren. We moeten echter ook begrijpen, dat het egoïsme ons de weg wijst in de goede richting en ons leidt naar correctie en goedheid. Evenals een ziekte, die zich geopenbaard heeft, ons laat zien welke behandeling er nodig is.

Als we ons dit realiseren moeten we dankbaar zijn voor ons egoïsme en ervan houden, omdat het ons de plaats toont die correctie nodig heeft. Er staat geschreven dat Pharao de zonen van Israel dichter bij de Schepper bracht. Hij begon druk op hen uit te oefenen en tenslotte moesten ze Egypte wel verlaten. Anders waren ze er gebleven.

Daarom staat er geschreven: “Kom naar Pharao, want Ik heb zijn hart verhard”. Hier hebben we twee tegenstellingen en we mogen dit nooit vergeten. Het maakt niet uit wat voor kwaad je tegenkomt, je moet het corrigeren in plaats van het te vernietigen.

From Lesson 3, the Germany Convention 8/6/2011

Filed under: Congressen, Crisis, Egoïsme, Innerlijk Werk - Geen reacties→

De juiste betekenis van de begrippen globalisatie, integratie en eenheid van de wereld is metafysisch, spiritueel en virtueel, het is iets wat je niet kunt zien of “aanraken”. Deze eigenschappen gaan veel verder dan wat wij gewoonlijk beschouwen als de fysieke wereld.

Wie kan mij de werking van deze eigenschappen, krachten en processen in onze wereld laten zien? En waar? Hoewel we spreken over de globale wereld, de realiteit ervan en de globale processen erin, dit alles wordt toch nog steeds ervaren als meer virtueel. Het is al met al nog niet duidelijk doorgedrongen tot de actuele realiteit. In onze verbeelding maken we een virtuele voorstelling, die we wellicht idealiseren en we verbinden Utopia met de werkelijkheid en met wat we veronderstellen. Maar hoe verantwoord is deze benadering?

Feitelijk is het zo, dat we nooit iets tot stand kunnen brengen, als we ons niet eerst voorstellen hoe het er in de toekomst uit zal zien. We moeten ons een voorstelling maken van de toekomst, maar ons tegelijkertijd laten leiden door realistische aannamen met betrekking tot wat we ons voorstellen. We moeten voorbeelden uit de natuur nemen, die alomvattend is en compleet, en onze toekomstige maatschappij volgens die principes tot stand brengen.

De totaliteit van de problemen waar de mensheid nu voor staat, duidt erop dat het nodig is om deze problemen gezamenlijk op te lossen. Er is vandaag de dag geen enkel probleem, dat plaatselijk is. De natuur spoort ons aan om ons bewust te worden van onze totale, onderlinge afhankelijkheid. De globalisatie, die steeds zichtbaarder wordt, dwingt ons ertoe onze nationale en regionale belangen te beperken en ons in de eerste plaats bezig te houden met de oplossing van de globale, gezamenlijke problemen.

De behoefte aan integratie ten bate van de gehele mensheid, vereist een voortdurend overleg tussen de vertegenwoordigers van elk land, op gelijke basis. In één organisme zijn alle delen gelijkwaardig. Ieder presenteert de problemen, waarvan hij vindt dat ze opgelost moeten worden en de mate van het gewicht van elk probleem wordt gezamenlijk vastgesteld, zoals in een gezin waarin besproken wordt welk probleem eerst moet worden opgelost en in welke volgorde de andere problemen moeten worden opgelost. Alleen door het feit te accepteren, dat we globaal met elkaar verbonden zijn en dit te zien als de belangrijkste voorwaarde, zullen we de juiste benadering voor het oplossen van problemen ontwikkelen.

Als we dit niet doen, zullen we tegen onze wil in, afglijden naar oorlog, wat het gevolg zal zijn van de weigering om met elkaar te overleggen. Niet speciaal een “hete” of zelfs een “koude” oorlog, maar een onmerkbare, bestendige, informatieve invloed op het bewustzijn van mensen in een bepaald land, met het doel om het beeld van de wereld dat ze hebben, te verstoren, evenals hun traditionele opvattingen en waarden. Het ervaren van het effect van dit informatieve wapen, kan variëren van emotioneel onbehagen en emotionele onveiligheid tot de verstoring van de fundamentele infrastructuur.

Natuurlijk zullen we een integrale, onderling verbonden maatschappij bereiken, omdat dat het doel is van de ontwikkeling zoals de natuur dat wil, of wij dit nu bereiken via een goed scenario of een slecht scenario. Het streven van de mensheid naar eenheid is een natuurlijke uitdrukking van een levend systeem, Maar dit natuurlijke proces kan niet op een kunstmatige manier versneld worden. Het moet bewust en vrijwillig plaatsvinden, anders verandert het in een project dat met dwang wordt uitgevoerd door de autoriteiten.

Daarom ligt het zwaartepunt bij de educatie van mensen, zodat ze in staat worden gesteld om de nieuwe wereld, waarin we ons nu bevinden, begrijpen. Er moet werkelijke kracht worden opgebouwd in de vorm van een universeel, wereldwijd, informatief, educatief systeem, een soort massamedium. Juist omdat de totale realisatie van de nieuwe maatschappij, feitelijk van de mensheid, zal plaatsvinden via virtuele kanalen, is het noodzakelijk om eerst het probleem op te lossen van het juiste gebruik hiervan.

Filed under: Crisis, Eenheid, Egoïsme, Lijden, Maatschappij, Wereld - Geen reacties→

Filed under: Egoïsme, video - Geen reacties→

Baal HaSulam, “ De Vrede” : Mensen verdeelden zich en trokken elk van de algemene mechanismen naar zichzelf toe, te weten: kracht, rijkdom, overheersing, schoonheid, hongersnood, dood, wanorde, enzovoort. Zij benoemden voor elk ervan een leider en vergrootten het systeem zoals zij dat wensten.

Ik wil van alles bereiken in mijn leven. Om dat voor elkaar te krijgen weeg ik af welke eigenschappen goed voor mij zijn en ben ik uit op de steun van de natuur, als ik een eigenschap probeer te krijgen. Ik schrijf een speciale kracht toe aan de natuur, die me zal helpen. Ik mis bijvoorbeeld moed, dat betekent dat ik de oorlogsgod nodig heb. Om veel geld te krijgen, heb ik een god nodig die verantwoordelijk is voor rijkdom. Op die manier “vind” ik helpende krachten in de natuur voor mijzelf.

Als iets mij niet lukt, zijn er blijkbaar slechte goden in de natuur die je hun zin moet geven en moet vleien, zodat ze op dezelfde manier naar mij toe gaan reageren. Het egoïstische verlangen wordt almaar groter en bezorgt mij steeds meer teleurstellingen, terwijl een mens als reactie daarop een soort “mythologische” verhouding tot de natuur ontwikkelt en onafhankelijkheid toeschrijft aan de verschillende krachten daarin, die hij goden noemt.

In zekere mate is de mensheid, via religies, al door dit stadium heengegaan, het is echter nog aanwezig in vormen van bijgeloof. Mensen geloven in allerlei krachten, voortekenen van geluk en ongeluk. Wat is het verschil tussen het kopen van een rood armbandje en het brengen van een offer aan de een of andere afgod bij een “heilige” boom? Dit is precies hetzelfde, hetzelfde niveau.

Op dit niveau bevindt de mensheid zich in onze “moderne” tijd. Mensen begonnen dergelijke praktijken duizenden jaren geleden uit te oefenen en ze zijn tot de dag van vandaag niet veranderd. Net als toen geloven ze in de hulp van speciale voorwerpen, die aan hen verkocht worden en in het effect van geldelijke bijdragen, die blijkbaar regelrecht gestort worden op de rekening van een bepaalde god, zodat hij vervolgens terugbetaalt in de vorm van wonderbaarlijke hulp. Alle geloven en religies zijn gebaseerd op deze schema’s.

Zonder de innerlijke correctie van de mens, die hem leidt naar het niveau van verbinding met de Hoge Kracht van de Natuur is al het andere niets anders dan “afgoderij”, in de terminologie van de wetenschap van Kabbalah. Ik wil mijzelf eigenlijk niet veranderen, maar wel de een of andere kracht buiten mij, zodat die welwillender voor me wordt.

Op die manier zijn we langzamerhand van materialisme naar allerlei geloven overgestapt, die een gedachte, een wil en een plan toeschrijven aan de natuur. En ik lijk in staat te zijn om dit alles te veranderen door middel van bepaalde externe handelingen. Het blijkt dat een eenvoudige ceremonie het mij veroorlooft om het doel en het programma van de schepping te “veranderen”.

Wat is dit voor een god die we kunnen veranderen? Wat is hij voor soort “almachtige” als we zijn houding naar ons toe “cash” zouden kunnen kopen? Op zo’n laag niveau bevindt de huidige mensheid zich.

Alleen wanneer een mens krachten ontvangt en een heel complex van middelen gebruikt om zichzelf te veranderen, om op te stijgen naar het niveau van God, de Almachtige, de Hoogste Kracht, is de methode praktisch, authentiek en correct. Alleen dit is waarachtig. Er zijn geen andere wegen dan deze.

From the 5th part of the Daily Kabbalah Lesson 8/1/11, “The Peace”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Gelijkvormigheid met de Schepper, Religie, Spiritualiteit - Geen reacties→

Baal HaSulam, “De Vrede”: De Natuur heeft een wonderbaarlijke, veilige basis voorbereid in de baarmoeder van de moeder, zodat geen vreemdeling het nieuwe leven kan beschadigen. Het voorziet in elke behoefte, zoals een goed opgeleide nanny, die altijd beschikbaar is …. Zoals een liefhebbende moeder is de baarmoeder zo liefdevol voor het kind, dat het later toegewijde mensen, “Moeder” en “Vader”, genoemd, kan vertrouwen, zij helpen het kind in de dagen, dat het nog afhankelijk is, tot het groeit en zelfstandig kan leven ….

Maar zij, die de werkelijkheid beschouwen vanuit het perspectief van de behoefte voor de instandhouding van het bestaan, zien een grote wanorde en verwarring, alsof er geen bestuurder is en geen leiding ….

Houd in gedachten dat deze tegenstrijdigheid, die ieder gevoelig, welopgevoed mens ziet, de mensheid sinds de oudheid bezighoudt, tot in onze dagen toe. Er bestaan veel theorieën om deze twee ogenschijnlijke tegenstrijdigheden in de Voorzienigheid uit te leggen.

Aan de ene kant zien we de wijsheid van de natuur en hoe toegewijd zij is aan elk schepsel. De natuur brengt elk element, het een na het ander, met zorg tot ontwikkeling. Kijk maar naar de structuur van organismen, naar hun vermogen tot groei, tot het zorgen voor nageslacht en de interactie. Alles is zo gemaakt, dat het deel uitmaakt van een integraal model, elk mens heeft zijn eigen plaats en is in balans met anderen. Als we de wereld konden zien, zoals deze in balans is, niet verstoord door de menselijke alleenheerschappij, zouden we een wonderbaarlijk systeem ontdekken, één dat niet statisch is, maar in perfecte balans om de schepping verder tot ontwikkeling te brengen.

We zien echter de oorzaken van deze ontwikkeling niet en we begrijpen niet waarom alles precies moet zijn zoals het is. Daarom begrijpen we de fasen van het pad niet. Bovendien kijken we naar alles door het prisma van ons egoïsme en beoordelen we volgens onze criteria. Daarom zien we de wereld op zijn kop, alsof we alles hebben omgedraaid naar onze eigen waarneming.

Vanuit wetenschappelijk onderzoek is het echter duidelijk, dat de natuur, om de soorten te ontwikkelen, alle systemen heeft geschapen, voortgebracht en gevormd, die zorgen voor de ideale omstandigheden om tot creatieve ontwikkeling te komen.

Maar anderzijds doet zich een probleem voor met betrekking tot het daaruit voortgekomen bestaan. Als een onderdeel van de natuur opgroeit en op “eigen benen komt te staan”, begint het te vechten om te overleven en zonder de hulp van de ouders in de omgeving te integreren. Dit overkomt elk levend schepsel, maar bij mensen neemt het de meest problematische vormen aan, omdat een mens zich moet voorbereiden voor het leven in een maatschappij die complex en onnatuurlijk is, opgebouwd uit talrijke mechanismen. Afgunst en machtshonger laaien in de mens op en dwingen hem in een richting, die tegengesteld is aan andere mensen. Anderen lijken succes te hebben, terwijl hij achter lijkt te blijven, door zijn karakter of vanwege de omstandigheden.

De natuur die zoveel zorg had voor ons toen we opgroeiden, plaatst ons nu in omstandigheden die ons brengen tot inspanningen om te overleven. Bestaat de Schepper dan of niet? Als alles goed was, zouden we zeggen: “Dank God.” Maar als alles niet goed is, wat kan je dan zeggen?

Dit is het probleem dat Baal HaSulam hier voor ons beschrijft, voordat hij ingaat op inspanningen om het op te lossen.

From the Daily Kabbalah Lesson 7/31/11

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Lijden, Maatschappij, Waarneming, Wetenschap - Geen reacties→

Vraag: Wat voor zin kan ik in hoofdletters opschrijven, zodat ik elke keer als ik afgeleid ben en mijn gedachten op de loop gaan, daar naar terug kan gaan en weer kan focussen?

Antwoord: Stel je een situatie voor die het waard is om steeds weer te willen bereiken en beschrijf die zo, dat deze zin je er onmiddellijk aan doet denken, dat je de werkelijkheid waarneemt als verdeeld en gebroken in verschillende delen, alleen omdat je je in je egoïsme bevindt.

Zodra je deze manier van kijken via je ego verwerpt, verandert alles in één enkel geheel. Het is alsof je naar de realiteit kijkt door een gordijn met kleine gaten erin en wat je ziet lijkt te bestaan uit afzonderlijke delen. Maar dan neem je dit gordijn van voor je ogen weg en de hele werkelijkheid blijkt één te zijn.

From the 2dn part of the Daily Kabbalah Lesson 7/28/11, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Gebed, Intentie, Waarneming, Zohar - Geen reacties→

Kabbalah spreekt over verlangen. Er is geen tijd, beweging of ruimte, maar alleen een staat van zijn. Hoe zit het dan met het verleden en de toekomst? En hoe met de spirituele werelden? Ik voel ze niet.

Zijn er dan andere staten van bestaan naast deze, naast onze wereld? Ik weet het niet, want ik heb ze nog niet ervaren. Ik heb er geen gevoelens of Reshimot over. Ik kan ze nu niet bereiken en de werkelijkheid ervan bevestigen.

Een mens beoordeelt alles naar wat hij ziet. Dit is niet zomaar een stelling, maar het resultaat van wat het verlangen voelt, als het zich ontwikkeld heeft tot het niveau van bestaan, waarin het zich bewust is van zichzelf en begrijpt wat het voelt. Anders drijven we af van de realiteit en gaan we op in fantasieën.

Ik praat zelf niet over de Hogere Dimensie. Er is me over verteld door Kabbalisten die ik vertrouw. Ik beschouw hun woorden als waarheid, wanneer ze me vertellen, dat het mogelijk is om in verschillende staten te bestaan.”Streef ernaar, stijg ernaar op”, zeggen de Kabbalisten me. “Ze zijn beter dan wat je nu voelt”. Dan ga ik van de ene staat naar de volgende in mijn verlangen, door het te corrigeren en te verbeteren. Door het te onthullen als geven, onthul ik er nieuwe staten in.

In onze tijd is de hele mensheid op deze verticale as aan het komen, om het pad van beneden naar boven te gaan. We hebben de horizontale as van onze geschiedenis afgerond en we kunnen geen andere kant meer op. Vanaf hier gaat ons pad naar Boven.

From the 5th part of the Daily Kabbalah Lesson 6/21/11, “Matan Torah (The Giving of the Torah)”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Evolutie, Geschiedenis, Kabbalah Studie, Spiritualiteit, Waarneming - Geen reacties→