Vraag: Hoe moeten we omgaan met het verlies van een geliefde? We kunnen onmogelijk accepteren dat een mens die in het hier en nu leefde plotseling weg is. Het verstand kan het niet eens zijn met het feit dat ons leven tijdelijk is. De dood lijkt zo onrealistisch voor ons.

Antwoord: Geeft deze houding niet aan dat onze waarneming beperkt is, dat we naïef zijn, onvolgroeid en dat het ons ontbreekt aan begrip van onze situatie? We zijn niet in staat om leven en dood waar te nemen.

We kunnen blijkbaar maar een heel klein fragment van ons leven waarnemen, als kleine kinderen, en we weten niet wat er eigenlijk in ons leven gebeurt. Een ontmoeting met de dood veroorzaakt een shock, iemand leefde nog en is plotseling verdwenen. We kijken naar een levenloos lichaam en we voelen verbazing, want het is geen mens meer, geen vriend, geen familielid. Er was een mens aanwezig en nu is hij weg. Hoe kan dat?

Deze mens leefde in mij, had zijn stempel gedrukt op mijn eigenschappen, verlangens en herinnering. En plotseling is hij verdwenen. Hoe kan een mens ermee ophouden te bestaan? Ons denken kan het niet vatten. Het probleem ligt waarschijnlijk niet in de werkelijkheid zelf, want op deze wereld bestaat er niets dat voor eeuwig vaststaat. Het probleem ligt bij onze beperkte waarneming die niet verder dan de drempel van de dood kan kijken.

Waarom zit het leven zo in elkaar? Waarom is een mens in een beperkt lichaam geplaatst dat in de werkelijkheid maar heel weinig plaats inneemt? We hechten grote waarde aan dit lichaam, we geven er veel meer belangrijkheid en betekenis aan dan blijkt uit ons lichaam op het animale niveau.

We zijn gewend aan het feit dat ons bestaan tijdelijk is en we kunnen daar heel goed mee leven. Niet omdat deze kennis ons niet zou deprimeren, maar omdat we erin leven en we kunnen niet voorbij dit leven kijken, we hebben ons verzoend met het feit dat we weten dat we sterfelijk zijn en we troosten onszelf door deze vragen weg te stoppen en onszelf ervan te overtuigen dat het leven nu eenmaal zo in elkaar zit.

De mensheid bedenkt religies en overtuigingen die over het leven na de dood spreken. Mensen geloven daarin door gebrek aan keuze en omdat het nog enige compensatie geeft voor de tijdelijkheid van het leven dat plotseling stopt.

Maar eigenlijk vereist deze vraag een houding die veel rijper is. We kunnen voorbij de grens van leven en dood kijken, voorbij de grenzen van deze kleine werkelijkheid die we nu om ons heen zien.

Zouden we in staat zijn om de werkelijkheid vanuit een hoger niveau te zien, namelijk niet meer zoals dieren die alles alleen maar via hun lichamelijke zintuigen waarnemen: zien, horen, ruiken, proeven en aanraken? Zouden we nieuwe waarnemingsorganen kunnen ontwikkelen, buiten ons fysieke lichaam, ons animale niveau?

De Wijsheid van Kabbalah legt dit allemaal uit, daarom wordt deze Wijsheid de ‘wetenschap van de waarneming’ genoemd, want ‘Kabbalah’ betekent: ontvangen.

Kabbalah helpt ons om onze ogen te openen en hier en nu de werkelijke realiteit te zien die veel ruimer is. En dat niet na de dood van het fysieke lichaam.

From KabTV’s “A New Life” 5/5/16

Filed under: Lichaam en Ziel, Waarneming | Add Comment/Ask Question→