Vraag: Er staat geschreven: “De beloning is in overeenstemming met de droefheid van de mens.” Maar waarom moeten we lijden en droefheid voelen, moet een dienaar van de Schepper niet blij zijn?

Antwoord: Ik zie niet dat mijn studenten voortdurend blij zijn, alsof ze aanwezig zijn op hun bruiloft met de Schepper. Wij handelen tegen ons verlangen in en het vraagt grote inspanning om ons voortdurend te richten op verbinding, op het wegcijferen van ons ego en op de intentie om niet aan onszelf te denken.

We worden gedwongen om te oefenen zonder enige compensatie in het egoïstische verlangen om te ontvangen waarmee we werken. Ik heb een poging gedaan en calorieën verbruikt, zowel mijn lichaam als mijn ziel vragen daarvoor vervulling terug. Ik krijg echter niets, hoe kan mijn lichaam hiermee doorgaan zonder enige compensatie te ontvangen? In feite is het een machine, zowel een psychologische als een mentale machine die gevuld moet worden, brandstof nodig heeft.

Er wordt mij gezegd dat ik alleen vervulling ontvang als ik vraag om de mogelijkheid om zonder vervulling te werken. Maar ik wil nog steeds iets voor mijzelf ontvangen, dus wat ik oefen gaat samen met zorg en droefheid. Dat komt omdat ik mijn ego en mijn beloning moet opgeven en in plaats van iedere keer aan mijzelf te denken, moet ik aan de ander denken. Ik merk dat ik dat niet kan, dus ik wend mij tot de Schepper. Maar tot de tijd dat ik mij tot Hem wend en Hij mij antwoordt, moet ik door een onaangename staat heen … en dat is een moeilijke periode.

Als iemand voor het eerst naar de groep komt voelt hij zich blij en is hij in staat om bergen te verzetten, om alles te doen. Maar later zien we dat zijn enthousiasme is afgenomen en we zien steeds minder van hem, in plaats van vooraan te zitten schuift hij steeds meer naar achteren en langzamerhand komt hij dichter bij de uitgang, totdat hij helemaal verdwijnt.

Er staat geschreven: “Duizend komen een ruimte binnen en maar één komt er vandaan als instructeur.” In onze tijd is het er niet één maar het zijn er velen meer, dit principe geldt echter nog steeds. Die velen zijn alleen zij die alles op kunnen geven en zeggen dat het niet uitmaakt wat er met hen gebeurt omdat er geen andere waarheid is en daarom zijn ze hier! Dit staat beschreven als: “Koop de waarheid, verkoop de waarheid niet!” Maar er zijn niet veel van zulke mensen en het is afhankelijk van het verlangen van een mens, van het punt in het hart dat de Schepper hem gegeven heeft.

Een mens kan ook dan tot de Schepper bidden en vragen, hoewel dat heel moeilijk en ingewikkeld is. Als iemand het verlangen om te geven niet heeft ontvangen, het punt in het hart dat hem vanaf zijn geboorte helpt om het doel van de schepping te bereiken, kan hij ook met een gebed dat intens genoeg is om kracht vragen, ondanks het zwakke punt in zijn hart. Dan is het alsof hij een sprong maakt van de ene generatie naar de volgende, van het ene leven naar het volgende.

Je kunt nu zonder omwegen alles ontvangen wat je volgens het grote plan in een paar levens zou ontvangen door weer op deze aarde terug te komen, hier te leven en te lijden, te sterven en weer opnieuw terug te komen. Het kan direct door met grote inspanning te vragen, zoals je sprongen kunt maken door de tijd.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 9/29/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Veteranen uit de Tweede Wereldoorlog herinneren zich dat ze tijdens de eerste dagen van de oorlog enthousiast waren, vol opwinding en vreugde. Maar toen de echte gevechten begonnen, veranderde dit alles in afschuw.

Antwoord: Ik zag zelf de vreugde en de ommekeer naar terreur tijdens de militaire acties waaraan ik in dit land (Israël) heb deelgenomen. De opwinding werd snel vervangen door een verlangen om snel een einde te maken aan dit alles. Dit is nu ook het geval. En mensen kunnen het niet uitleggen.

Iedereen kan veranderen onder de invloed van de omgeving, iemand kan gemakkelijk stoppen met iets waar hij vroeger van genoot.

Neem bijvoorbeeld de antirookcampagne. Ik rook ook, dus ik kan zeggen hoe het mensen beïnvloedt. Velen stoppen met roken. Dertig à veertig jaar geleden rookte iedereen overal, in alle openbare ruimtes: in bussen, op straat en in gebouwen. Het was normaal en er waren geen bezwaren tegen. Vreemd genoeg besteedden mensen er zelfs geen aandacht aan dat iedereen in hun omgeving rookte!

Nu is het zelfs verboden om bij bushaltes te roken, soms zelfs op straat en niet te vergeten in cafés of op allerlei andere openbare plaatsen.

Met andere woorden, we zien dat als een samenleving een bepaald doel voor ogen heeft, de omgeving een mens zo kan beïnvloeden dat hij zelfs zijn vaste gewoonten, zoals roken, kan veranderen. Iedereen beseft hoe belangrijk het is voor een roker is om een sigaret te hebben en toch stoppen mensen met roken.

Als we onze samenleving alleen maar ‘in een stemming zouden kunnen brengen’ voor de veranderingen die ons naar integrale groei en eenheid zouden leiden, zouden we zeker slagen! Het probleem is dat er heel veel in beweging gebracht moet worden – op het gebied van regeringsplannen en internationale plannen – om ons te richten op de toepassing van onderlinge samenwerking. We zullen door dit proces heen moeten, eventueel op een dramatische manier.

From a “Talk on Integral Upbringing” 5/25/12

Filed under: Integrale Educatie - Geen reacties→

Vraag: Waarom staat er geschreven: “De beloning is in overeenstemming met de droefheid van de mens?” Betekent dit dat wij moeten lijden?

Antwoord: Droefheid betekent oefening en inspanning. In overeenstemming met de inspanning die we leveren, ontvangen we een beloning. De inspanning heeft betrekking op maar één ding: de keuze van de omgeving. De mate waarin wij één zijn met de groep, in het centrum van de groep – ondanks de verschillende problemen en hindernissen – want alleen daar vinden wij het punt van verbinding en dan de adhesie met de Schepper.

In alles wat wij bestuderen over het breken van de kelim (vaten) en de correctie daarvan, in alle artikelen van Rabash, in het praktische werk dat wij doen met het publiek, zien we dat er geen andere keuze is dan de groep. We kunnen dit vergelijken met vogels die steeds weer naar hun nest terugvliegen, elke keer met meer takjes bij zich, zo moeten wij al onze hoop en inspanningen naar het centrum van de groep brengen, omdat wij daar, in dat midden, de Schepper zullen ontdekken.

In overeenstemming met de mate waarin een ieder één is in het centrum van de groep en zichzelf wegcijfert, zal hij het antwoord vinden op alles wat hij hoopt. Zij die dat niet doen en afstand nemen, zullen in overeenstemming daarmee nergens in slagen. Laten we hopen dat zij in staat zullen zijn om dit in te zien en dat zij hun focus opnieuw op correctie moeten richten.

De spirituele wereld is nergens anders te ontdekken, de enige ingang naar de spirituele wereld is in het centrum van de groep, deze ingang die zo klein is als het oog van een naald. Als je dat punt bereikt, kom je via deze kleine opening niet in een ander gebied, maar je bereikt alles in dat centrale punt van verbinding. Als je je daar steeds meer op richt, bereik je uiteindelijk het wezenlijke punt dat geen ruimte inneemt en daar begin je spiritualiteit te voelen, de volgende dimensie.

Er is dus geen enkele plek om naartoe te rennen of naar te vluchten, jullie zullen alles hier in de groep vinden, nergens anders! Hieruit is het principe “Heb je vriend lief als jezelf” afkomstig, Dit zijn niet zomaar mooie woorden, het is geen psychologische truc, want het gaat hier niet over een egoïstische verbinding maar over een gecorrigeerde verbinding. Hoewel de woorden misschien hetzelfde lijken te zijn, de betekenis ervan is volkomen anders.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 9/27/13, Introduction to the Study of the Ten Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groep, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

In het Nieuws (uit The Independent): “Koning Willem-Alexander deelde tijdens een televisie uitzending, namens de regering, aan het Nederlandse volk het volgende mee: de verzorgingsstaat van de 20e eeuw is voorbij.”

“In plaats daarvan is er een ‘participatie samenleving’ in opkomst, waarin mensen verantwoordelijkheid moeten nemen voor hun eigen toekomst en hun eigen sociale en financiële vangnetten moeten creëren, met minder hulp van de nationale overheid.…”

“’De verschuiving naar een ‘participatie samenleving’ wordt vooral zichtbaar in de sociale zekerheid en de langdurige zorg,’ zo las de koning voor tijdens zijn troonrede die bestemd was voor de wetgevende macht, een speech die voor hem door de regering van premier Mark Rutte was geschreven.”

“‘De klassieke verzorgingsstaat van de tweede helft van de 20e eeuw bracht vooral op dit gebied regelingen voort die in hun huidige vorm niet meer kunnen blijven bestaan.’… “

“De koning zei dinsdag dat sommige kosten voor de verzorging van ouderen, faciliteiten voor de jeugd en omscholing na ontslag, nu zullen worden overgelaten aan het lokale niveau, zodat ze beter toegesneden zijn op lokale omstandigheden.…”

“Willem-Alexander zei dat mensen tegenwoordig verwachten dat ze ‘hun eigen keuzes kunnen maken, hun eigen leven willen regelen en voor elkaar willen zorgen.'”

Mijn commentaar: Voor ons ligt of dwang of ontwikkeling via integrale educatie, het pad van lijden of het pad van Licht, zoals Kabbalah ons dat voorspelt.

Filed under: Crisis, Integrale Educatie, Nieuws - Geen reacties→