Vraag: Er staat geschreven: “De beloning is in overeenstemming met de droefheid van de mens.” Maar waarom moeten we lijden en droefheid voelen, moet een dienaar van de Schepper niet blij zijn?

Antwoord: Ik zie niet dat mijn studenten voortdurend blij zijn, alsof ze aanwezig zijn op hun bruiloft met de Schepper. Wij handelen tegen ons verlangen in en het vraagt grote inspanning om ons voortdurend te richten op verbinding, op het wegcijferen van ons ego en op de intentie om niet aan onszelf te denken.

We worden gedwongen om te oefenen zonder enige compensatie in het egoïstische verlangen om te ontvangen waarmee we werken. Ik heb een poging gedaan en calorieën verbruikt, zowel mijn lichaam als mijn ziel vragen daarvoor vervulling terug. Ik krijg echter niets, hoe kan mijn lichaam hiermee doorgaan zonder enige compensatie te ontvangen? In feite is het een machine, zowel een psychologische als een mentale machine die gevuld moet worden, brandstof nodig heeft.

Er wordt mij gezegd dat ik alleen vervulling ontvang als ik vraag om de mogelijkheid om zonder vervulling te werken. Maar ik wil nog steeds iets voor mijzelf ontvangen, dus wat ik oefen gaat samen met zorg en droefheid. Dat komt omdat ik mijn ego en mijn beloning moet opgeven en in plaats van iedere keer aan mijzelf te denken, moet ik aan de ander denken. Ik merk dat ik dat niet kan, dus ik wend mij tot de Schepper. Maar tot de tijd dat ik mij tot Hem wend en Hij mij antwoordt, moet ik door een onaangename staat heen … en dat is een moeilijke periode.

Als iemand voor het eerst naar de groep komt voelt hij zich blij en is hij in staat om bergen te verzetten, om alles te doen. Maar later zien we dat zijn enthousiasme is afgenomen en we zien steeds minder van hem, in plaats van vooraan te zitten schuift hij steeds meer naar achteren en langzamerhand komt hij dichter bij de uitgang, totdat hij helemaal verdwijnt.

Er staat geschreven: “Duizend komen een ruimte binnen en maar één komt er vandaan als instructeur.” In onze tijd is het er niet één maar het zijn er velen meer, dit principe geldt echter nog steeds. Die velen zijn alleen zij die alles op kunnen geven en zeggen dat het niet uitmaakt wat er met hen gebeurt omdat er geen andere waarheid is en daarom zijn ze hier! Dit staat beschreven als: “Koop de waarheid, verkoop de waarheid niet!” Maar er zijn niet veel van zulke mensen en het is afhankelijk van het verlangen van een mens, van het punt in het hart dat de Schepper hem gegeven heeft.

Een mens kan ook dan tot de Schepper bidden en vragen, hoewel dat heel moeilijk en ingewikkeld is. Als iemand het verlangen om te geven niet heeft ontvangen, het punt in het hart dat hem vanaf zijn geboorte helpt om het doel van de schepping te bereiken, kan hij ook met een gebed dat intens genoeg is om kracht vragen, ondanks het zwakke punt in zijn hart. Dan is het alsof hij een sprong maakt van de ene generatie naar de volgende, van het ene leven naar het volgende.

Je kunt nu zonder omwegen alles ontvangen wat je volgens het grote plan in een paar levens zou ontvangen door weer op deze aarde terug te komen, hier te leven en te lijden, te sterven en weer opnieuw terug te komen. Het kan direct door met grote inspanning te vragen, zoals je sprongen kunt maken door de tijd.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 9/29/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Veteranen uit de Tweede Wereldoorlog herinneren zich dat ze tijdens de eerste dagen van de oorlog enthousiast waren, vol opwinding en vreugde. Maar toen de echte gevechten begonnen, veranderde dit alles in afschuw.

Antwoord: Ik zag zelf de vreugde en de ommekeer naar terreur tijdens de militaire acties waaraan ik in dit land (Israël) heb deelgenomen. De opwinding werd snel vervangen door een verlangen om snel een einde te maken aan dit alles. Dit is nu ook het geval. En mensen kunnen het niet uitleggen.

Iedereen kan veranderen onder de invloed van de omgeving, iemand kan gemakkelijk stoppen met iets waar hij vroeger van genoot.

Neem bijvoorbeeld de antirookcampagne. Ik rook ook, dus ik kan zeggen hoe het mensen beïnvloedt. Velen stoppen met roken. Dertig à veertig jaar geleden rookte iedereen overal, in alle openbare ruimtes: in bussen, op straat en in gebouwen. Het was normaal en er waren geen bezwaren tegen. Vreemd genoeg besteedden mensen er zelfs geen aandacht aan dat iedereen in hun omgeving rookte!

Nu is het zelfs verboden om bij bushaltes te roken, soms zelfs op straat en niet te vergeten in cafés of op allerlei andere openbare plaatsen.

Met andere woorden, we zien dat als een samenleving een bepaald doel voor ogen heeft, de omgeving een mens zo kan beïnvloeden dat hij zelfs zijn vaste gewoonten, zoals roken, kan veranderen. Iedereen beseft hoe belangrijk het is voor een roker is om een sigaret te hebben en toch stoppen mensen met roken.

Als we onze samenleving alleen maar ‘in een stemming zouden kunnen brengen’ voor de veranderingen die ons naar integrale groei en eenheid zouden leiden, zouden we zeker slagen! Het probleem is dat er heel veel in beweging gebracht moet worden – op het gebied van regeringsplannen en internationale plannen – om ons te richten op de toepassing van onderlinge samenwerking. We zullen door dit proces heen moeten, eventueel op een dramatische manier.

From a “Talk on Integral Upbringing” 5/25/12

Filed under: Integrale Educatie - Geen reacties→