Vraag: Als iemand een negatieve situatie in het leven tegenkomt begint hij zich meestal een en ander af te vragen, zoals: “Wat gebeurt er? Waarom is mij dit overkomen?” Het gevolg daarvan is dat het ofwel religieuze mechanismen ‘triggert’ die hierbij passen of dat iemand gaat nadenken over evenwichtigheid en rechtvaardigheid.

Antwoord: De benadering hiervoor is heel eenvoudig. Als ik namelijk begrijp dat er één Kracht is die ons bestuurt en dat wij volgens Zijn plan handelen, hetzij vrijwillig of gedwongen en dat wij dit plan nu eenmaal moeten uitvoeren, zoals wij dat gedurende onze hele evolutie gedaan hebben. Dit betekent dat alles wat er met mij gebeurt volgens dit plan plaatsvindt. Dus de positieve en de negatieve gebeurtenissen gebeuren alleen, om mij en de mensen om me heen, te helpen om verder te komen.

Na veel gesprekken over deze situaties, waarbij ik onder de indruk ben van anderen en van hoe zij hun leven zien en begrijpen, begin ik te begrijpen dat de meest negatieve verschijnselen tot de beste resultaten leiden, als ik ze gebruik om mij met anderen te verbinden en boven mezelf uit te stijgen.

Juist deze gebeurtenissen brengen me verder in dit leven, doordat ze me helpen om mijn gevoelens en mijn denken naar eenheid te brengen. Wat er gebeurt is dus eigenlijk het beste voor mij en het meest wenselijke. Ik moet hier dankbaarder voor zijn dan voor positieve gevoelens die me een ontspannen gevoel geven en mij niet brengen naar het verlangen om vooruit te komen. Want als mijn verlangen vervuld wordt, heb ik geen reden om ergens mijn best voor doen.

From a “Talk on Integral Upbringing” 5/30/12

Filed under: Educatie, Integrale Opvoeding, Maatschappij - Geen reacties→

Vraag: Eind 20e eeuw, begin 21e eeuw, heeft de maatschappij gekozen voor een bepaalde vorm van onderdrukking, om zich te verdedigen tegen de groei van het lineaire egoïsme. Op die manier voeden we kinderen op: we verbieden ze om luid te spreken, om hun gevoelens te uiten, enz. De meeste psychotherapeutische methoden zijn erop gebaseerd om mensen te helpen om van deze belemmeringen af te komen en mensen de ruimte te geven om vrijuit te reageren. Kan iemand zich ontplooien door de integrale methode, als hij het oude niveau verwerpt en naar eenheid streeft?

Antwoord: Tijdens een les integrale educatie bieden wij de studenten het volgende: “Vrienden, laten we in een kring gaan zitten en een spel gaan spelen. Laten we ons als kinderen gedragen, want dit is het nieuwe niveau waarop we geboren moeten worden. Laten we elkaars hand vasthouden, elkaars knieën aanraken en vriendelijk naar elkaar kijken. Wij zijn de eersten om het volgende niveau te ontdekken. Laten we proberen om te doen alsof we er al zijn. Een kind groeit doordat het speelt, wij willen ook groeien. Maar als wij onszelf heel belangrijk vinden en op anderen neerkijken, blijft er geen andere keuze over dan dat de hele zaak ontploft. Dat is dan het enige wat overblijft.”

Met andere woorden, je introduceert een heel positieve, kinderlijke leeromgeving, waar mensen het zich kunnen veroorloven om dwaze, domme dingen te zeggen en op zoek te gaan. Het belangrijkste is dat het werkelijk zal lukken om volledig nieuwe verhoudingen en oplossingen te vinden door deze nieuwe soort communicatie. Wat hebben we nog meer nodig?

From a “Talk on Integral Upbringing” 5/28/12

Filed under: Educatie, Integrale Opvoeding - Geen reacties→