Vraag: Zijn de principes die Rabash voor ons beschrijft in zijn artikelen noodzakelijk om spiritualiteit te bereiken of is het voldoende als we ons houden aan de groepsregels? Een voorbeeld: kan ik een vriend bekritiseren als ik denk dat het in zijn belang is, dat ik het doe uit liefde voor hem?

Antwoord: Je hebt het recht niet om iemand iets voor te schrijven, omdat je altijd wel een argument vindt om wat je doet te rechtvaardigen. Je moet je vriend zien als groot in ‘geloof boven de rede’. Dit betekent dat je het feit accepteert dat hij groot is en dat alleen jouw egoïstische blik dat niet kan zien. Maar! We hebben hier met twee maaren te maken.

Het eerste maar is de vraag of hij een echte vriend is: doet hij mee in de verbinding en de eenheid in de groep? Dit is de belangrijke voorwaarde en uiteindelijk de enige. Verlangt hij ernaar om bij te dragen aan de verbinding en de eenheid in de groep? Als hij dat doet is hij een vriend, als hij dat niet doet is hij geen vriend.

Ten tweede, kritiek mag alleen gaan over zijn deelname aan de groep of het werk dat hij doet. Als hij hier bijvoorbeeld werkt als elektricien of in disseminatie en hij iets niet goed doet, geven wij kritiek, hiermee proberen wij een misstap van hem te corrigeren. Maar dit is van geen enkele invloed op mijn liefde voor hem als vriend. In een geval als dit behandel ik hem als iemand die fysieke arbeid verricht, dat is alles. Deze twee aspecten hebben niets met elkaar te maken.

Als hij een echte vriend is, als hij namelijk werkt voor verbinding en eenheid, moet ik hem eenvoudigweg accepteren als absoluut, als de Schepper. “Van de liefde voor de schepselen naar de liefde voor de Schepper”. Het gaat over hetzelfde! Rabash schrijft er prachtig over als hij zegt dat de groep uiteindelijk alleen gecorrigeerd wordt door liefde tussen alle leden van de groep, dit wordt de Schepper.

Wij bekritiseren een vriend dus niet, maar brengen openlijk onze liefde voor hem tot uitdrukking. Dit is een essentiële voorwaarde. Op deze manier werken wij correct tegen ons ego in.

From the Kharkov Convention “Uniting to Ascend” 8/16/12, Preliminary Lesson

Filed under: Conventies, Eenheid, Egoïsme, Groepswerk, Liefde - Geen reacties→

Uit een brief van Baal HaSulam (no. 8): Wij zien al eeuwenlang, tot op de dag van vandaag, hoeveel mensen hun leven hebben vergiftigd met allerlei vormen van lijden en zelfkwelling en dit alleen met het doel om een zekere betekenis te vinden in het dienen van de Schepper of om de Bestuurder van de wereld te leren kennen! Zij hebben allen hun leven tevergeefs verknoeid en ze hebben deze wereld op dezelfde manier verlaten als zij hier kwamen en niets bereikt. Waarom heeft de Schepper al hun gebeden niet beantwoord? Waarom nam hij naar hen een trotse houding aan? Waarom kwam Hij hen geen stap naderbij? Wordt hij daarom ‘De meest trotse van allen die trots zijn’ genoemd?

In het menselijk ras leeft een bitter misverstand waardoor mensen via verkeerde wegen de hoogste Kracht zoeken om zo de oorzaak van hun moeilijke leven te ontdekken. Een dergelijke zoektocht is niet juist, omdat we niet binnen het kwaad moeten zoeken, maar duidelijk moeten krijgen waar de bron van het goede is en naar Hem moeten streven, naar het bereiken van gelijkvormigheid met Hem, in plaats van een wachtende houding aan te nemen in de situatie waarin je je nu bevindt en aan Hem te vragen of Hij je leven, op dezelfde plek waar je nu bent, wil verbeteren.

Daarom schrijft Baal HaSulam in zijn brief: Wij zien al eeuwenlang, tot op de dag van vandaag, hoeveel mensen hun leven hebben vergiftigd met allerlei vormen van lijden en zelfkwelling en dat alleen met het doel om een zekere betekenis te vinden in het dienen van de Schepper. Wat voor soort dienst aan de Schepper is dit als de mens lijdt en wordt gekweld en hierin tegelijkertijd ook op zoek is naar een hogere betekenis? Dit was het doel niet.

Bij een dergelijke benadering hebben we met verschillende vertekende opvattingen te maken en daarom hebben allen die dit pad hebben gevolgd hun leven tevergeefs verknoeid. De een probeerde de situatie voor zichzelf te verbeteren zonder verder ook maar iets te veranderen. De ander was op zoek naar een methode om in zijn eigenbelang controle uit te oefenen op de Schepper. Een derde verwachtte dat hij door zijn lijden dichter bij de Schepper zou komen en een beloning zou krijgen voor zijn lijden. Er staat zelfs geschreven: “Het lijden verzacht het egoïsme, zoals zout het vlees verzacht”. Hieruit komt het gebruik om te vasten voort en het uitspreken van gebeden, we vinden dit in alle religies terug.

Zij hebben allen hun leven tevergeefs verknoeid en ze hebben deze wereld op dezelfde manier verlaten als zij hier kwamen, omdat deze benaderingen niet de juiste waren. De Schepper wil niet dat wij lijden. Hij heeft niets anders van ons nodig dan dat wij Zijn Grootheid bereiken en met Hem versmelten, dit betekent: hetzelfde niveau bereiken als Hij.

Alles wat wij doen, behalve ons richten op gelijkvormigheid met de Schepper en dat willen bereiken, is volledig nutteloos en zal nergens toe leiden. En wat nog belangrijker is, denk niet dat lijden deel uitmaakt van het pad naar de Schepper. Als de mens lijdt is dat een teken dat hij de verbinding met de Schepper kwijt is, dat hij niet alleen van Hem verwijderd is, maar zich ook steeds verder in de tegengestelde richting van hem verwijdert.

Terwijl de ‘druppel van eenheid’, het punt van samensmelting, alleen wordt bereikt als de mens onophoudelijk streeft naar gelijkvormigheid met de Schepper, zoals er geschreven staat: “Van de liefde voor mensen naar de liefde voor de Schepper”. Alle andere wegen zijn onjuist.

Baal HaSulam schrijft dit vanuit grote bezorgdheid, het gaat hem aan het hart dat dit door de hele menselijke geschiedenis heen plaatsvindt, tot aan de dag van vandaag. Wat kunnen we eraan doen? Grijp de gelegenheid aan, we moeten aan iedereen proberen uit te leggen wat de waarheid is.

From the Preparation to the Lesson 7/29/12

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Lijden, Spiritualiteit - Geen reacties→

Filed under: video - Geen reacties→

Een mens cijfert zichzelf voortdurend weg, voert voortdurend de wil van de Schepper uit, ‘brengt zichzelf naar niets’ boven het verlangen uit, dat in hem groeit.

Eerst cijfer ik mijzelf weg boven het kleine verlangen uit van het levenloze niveau, dan ben ik zoals in de baarmoeder, in de ‘sluimer van negen maanden’. Vervolgens worden er verlangens in mij wakker, die tot het vegetatieve niveau behoren, en weer moet ik mijzelf ervoor wegcijferen, er tegenin.

Om mijzelf echter weg te cijferen, mijzelf tot niets te vormen, moet ik me daartoe verplichten. Door handelingen die tegen de Schepper zijn, creëer ik, wat genoemd wordt: ‘hulp tegen Hem’ en cijfer ik mijzelf weg door aan Hem te geven.

Tenslotte heb ik mij van alles ontdaan. Ik heb al mijn verlangens gebruikt, zoals er geschreven staat: “Alles is toegevoegd aan de algemene rekening.” Ik heb nog maar één vraag: mijzelf te kunnen wegcijferen, maar dit komt alleen omdat ik begrip heb en mijzelf en ieder ander, de hele wereld, voel. Juist daardoor is het voor mij mogelijk om mij aan de Schepper te hechten.

Vraag: Kunnen we zeggen dat wegcijferen van jezelf liefde is?

Antwoord: Liefde wordt niet tot uitdrukking gebracht door jezelf weg te cijferen, maar door grootheid, wanneer ik al mijn eigenschappen gebruik om te geven, belangeloos te geven. Liefde betekent dat ik geef, verbinding maak, in het algemeen gesproken: dat ik actief ben.

Jezelf wegcijferen is de eigenschap van een foetus, een baby, geen eigenschap van liefde.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 7/11/12, “Introduction to The Book of Zohar”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Liefde - Geen reacties→

Vraag: Als ik honger heb, bijvoorbeeld, moet ik mijn maag vullen. Wat moet ik beginnen als ik bang ben dat ik dat niet zou kunnen doen, als ik een gebrek aan vervulling voel?

Antwoord: De angst om honger te lijden, om ziek te worden of oud en de angst voor de dood, zijn angsten voor de ondergang van het ego. De angst om niet vervuld te kunnen worden, voor gebrek aan vervulling, bevindt zich al op een hoger niveau, maar het is nog steeds een egoïstische angst. Maar kunnen we er tegen vechten? Waarom werd deze angst aan ons gegeven?

Het is niet mogelijk om angsten te ontlopen, beginnend bij de meest basale angst voor de dood en alle andere angsten waar we ontzag voor hebben. Deze angsten worden aan ons gegeven zodat wij – door ze te ontvluchten omdat wij geen andere keus hebben en doordat we dan ontdekken dat we nergens heen kunnen vluchten en dat er geen compensatie mogelijk is – plotseling zullen beseffen: “Als ik boven deze angsten uitstijg, als ik leef in een systeem van onbaatzuchtig geven en liefde, buiten mijzelf, zal ik nergens bang voor zijn. Het zou kunnen dat ik, als ik buiten mijzelf treed, namelijk uit mijn eigen verlangens en gedachten, het idee krijg dat ik niet besta, omdat ik dan geen gedachten en verlangens voor mijzelf heb. Wat heb ik dan wel? Ik heb gedachten over anderen, over alles wat buiten mijzelf bestaat. Misschien is dat wel iets goeds. Daardoor lijd ik ook niet meer. Maar als ik niet lijd, voel ik ook niets meer. Dus het is misschien wel goed dat ik, als ik van mezelf en mijn angsten af ben, vol zal zijn van het lijden van anderen en dat ik dan met die angsten leef. Dan zal ik op die manier kunnen voelen en hen kunnen vervullen.”

Dit betekent, dat al deze gedachten zijn bedoeld zijn om een mens vooruit te duwen. Hij moet er niet vanaf willen, hij moet ze niet vermijden, maar integendeel: alleen maar proberen om ze correct te richten.

Wij worden voortdurend door angst bespeeld, tot aan het einde van de correctie, Gmar Tikkun: óf door angst over onszelf, óf door angst over anderen, afhankelijk van hoe ver mensen van mij af staan over wie ik angst heb, over wie ik me zorgen maak en bij wie ik me betrokken voel, zo wordt het niveau van een mens gemeten.

In welke zin? Als wij zeggen dat alles in één enkel systeem met elkaar verbonden is, denk ik aan degenen die het dichtst bij me staan, omdat ik van hen afhankelijk ben en ik denk ook aan hen die ver van me af staan, niet omdat ik van hen afhankelijk ben, maar omdat ik eenvoudigweg denk aan het systeem en het misschien ook aan de Schepper, omdat ik Hem al kan beïnvloeden via dit systeem. Ik kan het systeem naar een staat brengen waarin Hij onthuld kan worden en zo kan ik Hem vreugde brengen, etc. Dit betekent dat ik een actieve partner word die meewerkt aan Zijn werk in de wereld.

Er zijn altijd zorgen en angsten, er is altijd lijden en dat is goed. Door de intensiteit ervan meet ik mijn niveau, mijn spirituele groei: in de mate waarin ik de angst transformeer tot vooruitgang.

Denk echter niet, dat je angsten volkomen veranderen als je spiritueel groeit. De meest simpele, aardse angsten kunnen aan je gegeven worden, hoewel je je misschien op een hoog spiritueel niveau bevindt.

Dit gaat door tot je volledig gecorrigeerd bent. Hoe kan een mens anders dan door angsten verder komen? Angst is een gevoel van een onvervuld verlangen.

From a “Talk During the Meal in Toronto” 6/19/12

Filed under: Egoïsme, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Lijden - Geen reacties→

Alles wordt bepaald door de innerlijke intentie, daar zijn geen woorden voor nodig. Als wij ons ervan bewust zijn, dat wij voortdurend met elkaar verbonden moeten zijn en eraan werken om alle verstoringen te overwinnen, op gezamenlijk gebied in de groep en in wat een ieder voor zichzelf daarin tegenkomt, hebben we de juiste intentie.

Naar deze intentie keren we steeds terug tijdens de lessen, als wij gedurende de dag naar opnamen luisteren en als wij het blog lezen. Op deze manier help ik mijzelf er steeds aan herinneren en breng ik mijzelf elke keer weer terug naar de intentie om te verbinden. Bovendien draag ik er zorg voor dat alle vrienden met elkaar verbonden zullen zijn, omdat wij de Schepper zullen ontdekken als wij een krachtig, collectief verlangen hebben.

Als deze alomvattende kli (vat) niet bestaat, zullen wij de onthulling niet bereiken.

Deze voorwaarde is geen gril van de Schepper of van het hogere Veld, die eruit zou bestaan dat wij eerst op één plaats zouden moeten betalen om later ergens anders iets te ontvangen, zoals in een winkel. Dit bestaat niet in spiritualiteit.

Het is noodzakelijk dat je een behoefte voelt, de behoefte naar die eigenschap van geven, want alleen dan zul je in staat zijn om deze eigenschap te ontdekken. Nu ben je er ook van alle kanten door omgeven. Je bevindt je in dit hogere Veld maar je kunt het niet ontdekken, omdat je er geen behoefte aan voelt. Dus waar schreeuw je om?

Je weet niet eens wat de eigenschap van geven is of het hogere Veld waarnaar je verlangt. Je schreeuwt het uit over iets heel anders, namelijk over het feit dat je geen vervulling hebt gekregen voor je verlangen om te ontvangen, voor je ego. Als je werkelijk behoefte zou hebben aan de eigenschap van geven, zou je dit meteen ontdekken in dit Veld.

Uiteindelijk bevind je je in dit veld, maar jouw behoefte, je verlangen om het waar te nemen, is op dit moment zwak. Het zou kunnen dat dit verlangen zich op de tegengestelde richting concentreert, niet met het doel om de eigenschap van geven te ontvangen, maar alleen om ervan te genieten

Je kunt controleren of je in dezelfde richting als dat Veld gefocust bent door de eigenschap van geven te gebruiken als je probeert om je met anderen te verbinden. Dan zul je ontdekken of je je werkelijk wilt verbinden of niet, of je geven en liefde nodig hebt of niet.

Pas als wij ermee beginnen om ons, boven ons ego uit, te verbinden in de groep, zullen wij de innerlijke eigenschappen ontvangen die nodig zijn voor contact met het hogere Veld, met de Schepper, en wij zullen Hem vragen om de kracht van correctie. Daarom is het werk in de groep de essentiële, eerste voorwaarde. Daarom staat er geschreven: “Van de liefde voor het schepsel naar de liefde voor de Schepper”.

Daarom vond het breken van de verlangens plaats, zodat wij in het werk met anderen in staat zullen zijn om te ervaren, dat de eigenschap van geven noodzakelijk is en dat wij er behoefte aan hebben. Het allerbelangrijkste is het verlangen om belangeloos te leren geven.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 6/21/12, Shamati #30

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Egoïsme, Gebed, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

De groep bestaat alleen met het doel om de Schepper te onthullen, de Kracht die liefdevol geeft en aan ons werkt. Door ons Ermee te verbinden, rijzen we boven ons fysieke bestaan uit en voelen we het eeuwige leven, dat stroomt in een oneindige stroom. Lichamen veranderen van de ene generatie naar de andere, maar wij behouden de verbinding met de ziel en bestaan daarin voor eeuwig.

Wij kunnen dat alleen bereiken door verbinding en eenheid. Hoewel het niet in ons vermogen ligt om ons te verenigen, verenigt het hogere Licht, de Schepper, ons met elkaar. Zonder de hulp van de groep kunnen wij de behoefte eraan en de noodzaak ervoor ontdekken. Wij hebben een groot verlangen nodig, een grote behoefte aan het Licht, om ons te verenigen. Onder wat voor omstandigheden willen wij dat? In de staat van afscheiding.

Daarom ontdekken we negativiteit in de groep: conflicten, vervreemding en afkeer tussen de vrienden. Wij moeten alert zijn, weten dat al deze dingen ontdekt worden, zodat we onze onderlinge verbinding in stand zullen houden en ons boven alles uit zullen verbinden.

Uiteindelijk zien we het volgende: onderaan is het ego, dat scheiding aanbrengt tussen de vrienden, wij verbinden ons daar bovenuit door onze liefde voor elkaar (Amor). Tegelijkertijd zorgt een ieder ervoor, dat hij niemand stoort. Zelfs als ik het niet eens ben met de vrienden, zelfs als er om verschillende redenen conflicten zijn, dit alles vindt plaats op het niveau van het menselijk ego dat ons van elkaar scheidt. Daar bovenuit bouwen we verbindingen van liefde.

Het ego groeit voortdurend en we moeten ons steeds meer inspannen om ons daarboven met elkaar te verbinden, boven jaloezie, haat, passie, trots en overheersing uit. Innerlijk omhels ik de vriend, ondanks alles wat ik op hem tegen heb.

Het belangrijkste is, dat de liefde het ego niet uitwist, op die manier zullen beide krachtiger worden in weerstand. Het ego is Malchut (M) en liefde is Keter (K), Van tevoren weten we niet wat voor spanning, wat voor kloof, daartussen bestaat (Δ), maar uiteindelijk (u) moeten ze samen de eerste tien volledige Sefirot vormen. Dan ontvang ik een kli (vat), waarin ik de spirituele wereld voel, de Schepper, het Licht.

Dit zal alleen gebeuren als Keter in mij groeit, het verlangen om de vriend lief te hebben, boven de grote haat uit, is namelijk voldoende om de eerste tien Sefirot te creëren.

Alle problemen in onze verhoudingen moeten we opvatten als aansporingen, die ons voorwaarts duwen. Ieder ‘defect’ in onze omgang geeft aan, dat wij het waard zijn om de liefde en de onderlinge verbinding te verdiepen. Als een mens dit niet kan, als hij het gereedschap niet kent, dat hem in staat stelt om verbinding boven afkeer te bouwen, is zijn ego niet toegenomen en heeft hij een gewoon leven. Alleen bij ons vereist het groeiende ego voortdurend, dat we in wederzijdse verbinding zijn.

Wij hebben groot werk in verbinding verricht, tijdens de conventie. Wij hebben gevoeld wat het betekent om samen te zijn in de warmte van onderlinge samenwerking. Later zullen we voelen, hoe ons verlangen zwakker wordt, hoe de spanning vermindert en hoe onverschilligheid het overneemt. Ons ego is gegroeid door een ‘logische vraag’ te stellen: “Waar doen we dit allemaal voor? We zijn genoeg bij elkaar geweest …”

Dit is een volkomen natuurlijk gevoel in de mens, hij voelt niet dat er met hem gespeeld wordt door Boven en dat zijn ego met opzet is toegenomen en grote weerstand biedt, onverschilligheid en vermoeidheid. Dit alles wordt met opzet gedaan, zodat een mens de hindernissen overwint. Probeer dit te onthouden, help jezelf eraan te herinneren, probeer te zien hoe de enige Kracht die Boven bestaat, liegt naar jou en je zo in verwarring brengt, dat je boven je gevoelens uit, begint te begrijpen ‘vanuit welke richting de wind waait’, dan zul je Hem bereiken.

Door ons af te wijzen, wil deze Kracht dat wij naar Hem verlangen. Net zoals een vrouw die een man het hof maakt, ze lijkt hem van zich af te houden, hem af te wijzen, alleen om zijn verlangen te laten toenemen. De wijsheid van Kabbalah noemt dit een ‘dans’: we komen elkaar nader en dan verwijderen we ons weer van elkaar, elke keer weer, totdat het verlangen zo sterk is geworden, dat het tien volledige Sefirot zijn geworden. Dan zal de Schepper zich aan ons onthullen en zullen wij Hem toebehoren in een waarachtige verbinding.

From the Brazil Convention 5/06/12, Lesson 5

Filed under: Congressen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Er staat geschreven: “Zij die de Schepper liefhebben, haten het kwaad”. Hiermee wordt ons een referentiepunt gegeven: als je in een staat van liefde voor de Schepper bent, haat je het kwaad en haat je egoïsme, dit moet je tegelijkertijd voelen, anders wijk je af van de juiste richting. Je zou kunnen denken, dat je de Schepper lief hebt, maar als je tegelijkertijd geen haat naar egoïsme voelt, ben je de richting kwijt, de juiste richting verdwijnt uit het zicht. Om die richting vast te stellen en tot een scherpe lijn te maken, moet je ten eerste de haat voor het kwaad versterken en ten tweede deze lijn nauwkeurig richten op liefde voor de Schepper. Wij weten niet wie de Schepper is en wat liefde voor Hem is. Maar als we beginnen met haat naar egoïsme, is dit al een richting.

In verband hiermee staat er geschreven: “Zij die de Schepper liefhebben, haten het kwaad” en zij zijn degenen die door de Schepper gered worden van het kwaad. Daarom bestaat ons werk eruit om egoïsme af te wijzen en te verwerpen en om het goede, geven om niets, en liefde, naar ons toe te trekken.

From the Vilnius Convention 3/25/12, Lesson 5

Filed under: Congressen, Egoïsme, Gelijkvormigheid met de Schepper, Liefde - 1 reactie →

Rabash, Dargot HaSulam (De treden van de Ladder) 924: “En de Heer sprak tot Mozes: Een mens is niet in staat om van nature ook maar iets van Boven te ontvangen, totdat hij tot het besluit komt dat hij niet boven zijn natuur kan staan. Alleen wanneer hij wanhoopt over zijn eigen natuur, kan hij hulp vragen aan de Hemel, zodat hij hulp zal krijgen boven zijn eigen natuur uit.”

Wij moeten proberen om ons met elkaar te verbinden en daden te verrichten van liefdevol te geven, om het Corrigerende Licht op te wekken. Als het Licht ons beïnvloedt voelen we meer en meer hoe wij niet in staat zijn om ons met elkaar te verbinden. Er staat geschreven: “Kom tot Farao, want Ik heb zijn hart verhard”. Als wij gelijkvormig willen worden aan de Schepper, komen wij dichter bij Hem en tegelijkertijd voelen wij, dat we van Hem weggetrokken worden.

Hier moet een mens speciaal werk verrichten: hij vlucht niet voor de strijd, maar hij begrijpt dat dit verharden van het hart hem zal helpen om de noodzaak van de kracht van geven te ontdekken, ongeacht welke voorwaarden dan ook en wat er ook gebeurt. Uiteindelijk is een mens tot alles bereid, het doet er niet toe wat er van hem gevraagd wordt, onafhankelijk van de voorwaarden, de groep en de wereld. Hoe dan ook, het belangrijkste is de kracht van geven te verkrijgen, de kracht van verbinding.

– Waarom? Wat zul je erbij winnen?

– Niets, behalve de kracht van het geven zelf.

Het is niet voldoende om er alleen over te praten. We moeten proberen om deze houding naar anderen te bereiken, door ons werk in de groep en door disseminatie. Het hoeft niet uiterlijk zichtbaar te zijn, maar als een mens probeert om anderen te bereiken, ontmoet hij werkelijk de koning van Egypte en ziet hij, dat zijn ego hem geen enkele vrijheid geeft.

Dan gaat een mens door de ‘Tien Plagen van Egypte’ en hij beseft hoe zijn ego zich, onder de invloed van een speciale kracht van Boven, geleidelijk aan overgeeft. Elke keer verheft ‘Farao’ zijn stem en dringt aan, dan krijgt hij opnieuw een klap. Dit maakt een mens los van zijn ego en stelt hem in staat om er uiteindelijk aan te ontsnappen.

Waaruit ontsnappen? Een mens ontsnapt aan Farao, dat wil zeggen aan de kracht die scheiding aanbrengt tussen hem en de anderen. Eerst gaat het alleen over een ontsnapping, er bovenuit rijzen, daarna begint een mens praktisch te werken aan verbinding. In Egypte, in het verlangen om te ontvangen, kon hij dat niet doen. Zo bereiken wij de ‘Schenking van de Torah’, namelijk voor elkaar garant staan, en begint de periode van de ‘veertig jaar in de woestijn’.

From the  4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 4/4/12, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Baal HaSulam ‘Introductie tot de Studie van de Tien Sefirot’, item 116: “Degene aan wie het gebod van liefde door berouw vanuit liefde is verleend, wordt daarmee beloond, doordat zijn zonden tot verdiensten worden getransformeerd.”

Alles op ons pad bestaat uit vier niveaus. Helemaal onderaan is het gebroken verlangen om te ontvangen, namelijk de gebroken AHP. Dit wordt genoemd: ‘zonden’, overtredingen’. Op het volgende niveau bevindt zich het gebroken verlangen om belangeloos te geven, namelijk de gebroken Galgalta ve Eynaim (GE). Dit worden ‘fouten’ genoemd.

Daarboven bevindt zich de Machsom (barrière). Daarboven bevindt zich het gecorrigeerde verlangen om belangeloos te geven, GE. Dit is het niveau van Bina, ‘een onvoltooide rechtvaardige’, die 612 geboden vervult, dit is de staat van ‘Hafetz Hesed (HH)’, van Lishma. Tenslotte bereiken we het niveau van ‘één gebod’, het 613^e gebod: liefde. Hier spreken we al van het gecorrigeerde verlangen om te ontvangen.

Nadat men over de Machsom is gegaan, veranderen de fouten in geboden en de overtredingen in fouten. Door het stijgen naar het niveau van liefde, veranderen de overblijvende fouten in geboden in de gecorrigeerde AHP, en de geboden stijgen van het derde niveau naar GE.

Dus de ‘overtredingen’ zijn de verlangens om te ontvangen met het doel om te geven, die gebroken waren en veranderden in de verlangens om te ontvangen met het doel om te ontvangen, de gebroken, corrupte AHP. Terwijl de gebroken GE ‘fouten’ zijn.

Als we ons dit alles proberen voor te stellen, is het belangrijkste hierbij, dat wij binnen het raamwerk van de tien Sefirot blijven. Als wij in verwarring terechtkomen, moet dat toch in ieder geval plaatsvinden binnen duidelijke grenzen en niet in de ruimte van onze verbeelding.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 3/20/2012, “Introduction to TES”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→