Vraag: Waarom is het zo belangrijk om te Schepper niet te veroordelen maar Hem altijd te rechtvaardigen?

Antwoord: Als je het pijnlijk vindt dat je de Schepper vervloekt en je de situatie wilt corrigeren, komt dat niet omdat je bang bent om kwaad te spreken over Hem, want iedereen rechtvaardigt Hem in woorden, iedereen doet dat.

Het verschil tussen degenen die de Schepper hebben onthuld en degenen die dat niet hebben gedaan, is dat als iemand de Schepper niet heeft onthuld hij Hem vervloekt. Als een mens de Schepper wel heeft onthuld, wil dat zeggen dat hij Hem zegent.

Dit is de manier waarop het in de Kelim (vaten) wordt onthuld, in het voelen van de mens, al naargelang de gelijkheid van vorm. Als ik de Schepper begrijp, Hem voel, Hem dank en Hem zegen, en voel dat ik ben zoals Hij, wordt dit bepaald door de mate waarin ik Hem onthul. Als ik de Schepper eenmaal onthul, zegen ik Hem.

Maar als ik in een staat van verborgenheid ben, wil dat zeggen dat ik de Schepper vervloek. Er bestaan verschillende niveaus van verborgenheid, zoals er ook verschillende niveaus van onthulling bestaan. Er zijn niveaus van diepe verborgenheid waarin ik besta als een baby aan wie alles vergeven wordt, wat hij ook doet, zolang hij maar groeit en gezond is. Hij kan de grootste rommel maken en van alles kapot maken, het wordt hem niet kwalijk genomen want hij is nog maar een baby! Dit is een vorm van verborgenheid.

Er kan ook een vorm van verborgenheid zijn waarin ik me begin te realiseren dat ik me op gepaste wijze zou moeten gedragen, maar toch kan ik het niet. Zo ga ik verder met mijn ontwikkeling. De verborgenheid of de onthulling van de Schepper liggen echter altijd ten grondslag aan wat ik over Hem zeg, of ik Hem zegen of vervloek.

Filed under: Perceptie van de Werkelijkheid, Schepper, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Hoe voelt een Kabbalist ons leven?

Antwoord: Een Kabbalist voelt ons leven alleen als een middel om toegang te verkrijgen tot een hogere dimensie en een mogelijkheid om de ladder van de spirituele niveaus te bestijgen.

Alles wat in onze wereld en in het leven bestaat, is een voorwaarde voor verdere spirituele groei. Daarom gedraagt een Kabbalist zich ten opzichte van onze wereld op een praktische, duidelijke en strikte manier.

Natuurlijk kan hij genieten van allerlei materiële zaken, zoals muziek, literatuur, kunst, natuur, etc. Maar er is in hem altijd een heel duidelijke richting aanwezig: ik doe dit om verder te komen in het bereiken van de Hogere Wereld. Hij voelt de fragiliteit, de onbeduidendheid en de illusie van onze wereld en begrijpt dat dit met een bedoeling in zijn gedachten opkomt.

Zoals de beelden die we op een computerscherm zien niets anders zijn dan elektrische signalen die beelden creëren op het plasma, zijn de verschillende menselijke gevoelens niets meer dan elektrische signalen. Een Kabbalist begrijpt de illusie van een gevoel in deze materiële wereld, zowel positief als negatief. Hij ziet dat alles wat ons omringt alleen bestaat in onze perceptie, in ons.

Daarom heeft hij geen angst voor de dood. Hij weet dat zijn fysieke lichaam moet sterven, maar het bereiken van de Hogere Wereld, de ziel genaamd, zal bestaan in de mate waarin hij zich heeft gecorrigeerd toen hij in zijn lichaam was en zijn correctie heeft kunnen  voortzetten.

Une illusion de perfection

From KabTV’s “Short Stories” 10/22/14

Filed under: Perceptie van de Werkelijkheid - Geen reacties→

Er ontbreekt ons slechts één ding, om in elke staat de behoefte te ontdekken: “Er is geen ander dan de Schepper”. Eerst is die stelling helemaal abstract voor mij omdat ik er alleen maar in een boek over lees.

Later echter wordt het me echter steeds meer vertrouwd en ik zie: “Er is geen ander dan Hij” in alles wat er om me heen gebeurt, in alle mensen die ik ontmoet, in alles wat ik beleef. Achter dat alles is de Schepper verborgen, Hij en niemand anders.

“Er is geen ander dan Hij” in mijn gedachten betekent dat Hij deze gedachten in mij brengt en dat ik alleen Hem voel. En als het erover gaat hoe ik deze gedachten waarneem en erop reageer, geldt ook hier: “Er is geen ander dan Hij”.

Besluit ik zelf over mijn reactie? Is er iets in mijn reactie dat van mijzelf is of bestaat er alleen “Geen ander dan Hij?” Door mij steeds dieper met deze vragen bezig te houden, kom ik tot gehechtheid aan Hem.

Als er in elke staat “Geen ander dan Hij” is, overal, in elke gedachte, in alle besluiten die ik denk te nemen en bij alles wat ik doe, betekent dat, dat alles door de Schepper wordt bepaald. Eigenlijk ben ik alleen maar aan het ontdekken dat Hij alles besluit en dat ik alleen maar een punt heb van waaruit ik kan vaststellen dat de Schepper overal en in alles degene is die handelt. Zo ontdek ik dat ik volledig met Hem verbonden ben.

Wanneer wij ernaar streven om ons constant vast te houden aan “Geen ander dan Hij” en wij de Schepper willen ontdekken in elke gedachte en elk verlangen, in hoofd en hart, brengt dat ons naar gehechtheid aan de Schepper. Verder wordt er niets van ons verlangd, dit is het allerbelangrijkste. Wij moeten simpelweg oefenen om bij alles in ons dagelijkse leven deze houding aan te nemen.

Hoe moeten we met verborgenheid omgaan, met het feit dat ik er ben en dat de hogere Kracht er is, en dat er tussen ons verborgenheid is. Hoe moet ik omgaan met deze verborgenheid?

In wezen komt de verborgenheid uit mijn verlangens voort en die verlangens zijn bedoeld om de Schepper te onthullen. Als zij niet bedoeld waren om de Schepper te onthullen, zou ik geen verborgenheid ervaren. Ik zou niet eens voelen dat ze betrekking hebben op de Schepper.

Er zijn op het ogenblik heel veel verlangens in mij die nog slapende zijn, ze maken zich nog op geen enkele manier kenbaar. Maar als ik in mijn verlangens de verborgenheid van de Schepper bewust voel, heb ik de grootste kans om Hem te onthullen, op voorwaarde dat ik er op de juiste manier mee omga. Deze verborgenheid is de staat die aan onthulling vooraf gaat.

Hieruit volgt dat de grootste verborgenheid juist betrekking heeft op het principe “Geen ander dan Hij”, waardoor ik gedwongen word om handelingen of aan mijzelf of aan anderen toe te schrijven. Daardoor verdeel ik de werkelijkheid in mijzelf en de wereld om mij heen.

Als ik echter alles wat in mijn voelen en denken gebeurt – en ook in de minerale, vegetatieve, animale en menselijke omgeving – aan de Schepper toeschrijf, zou ik de gecorrigeerde Shechina (Goddelijke Aanwezigheid) voelen. Alleen het punt van waaruit ik waarneem dat alles door de Schepper wordt gedaan, wordt ‘het punt van restrictie’, het punt van mijn ‘ik’ genoemd.

Zonder dit punt is er geen schepsel, maar al het overige, uitgezonderd dit punt, behoort aan de Schepper. En als ik innerlijk zie: “Geen ander dan Hij” en alles om mij heen “Geen ander dan Hij”, ontdek ik dat er inderdaad “Geen ander dan Hij” is. Het is helemaal niet moeilijk. Wij moeten elkaar alleen in deze intentie versterken. Als je ermee instemt, laten we dan het contract van wederzijdse verantwoordelijkheid tekenen. Er is niets anders nodig.

Dit principe: “Er is geen ander dan Hij”, is het enige wat je moet toepassen. Wij doen veel in deze wereld, maar dat alles is eenvoudigweg bedoeld om ons te helpen vasthouden aan deze intentie: “Geen ander dan Hij”, bij elke handeling. Wij hoeven niets anders te doen dan dat.

From the Workshop on 10/6/2014

Filed under: De Schepper, Innerlijk Werk, Perceptie van de Werkelijkheid, Spiritueel Werk, Waarneming - Geen reacties→

Baal HaSulam: ‘Gij omringt Mij Van Achteren En Van Voren’: … Hoewel het lijkt alsof het paard door haar lage verlangen de ruiter leidt, is dat niet de waarheid. Het is de ruiter die het paard naar zijn bestemming leidt. Het is echter niet duidelijk in het heden, maar pas in de toekomst. Op die manier is er eveneens contact, maar het is achterzijde naar achterzijde, namelijk niet door de wil van de dresseur of de gedresseerde.

Vraag: Wat betekent ‘heden’ en ‘toekomst’?

Antwoord: De perceptie van het verschil daartussen geeft ons het gevoel van tijd (onvolledigheid).

Dit is echter geen tijd in de algemeen aanvaarde vorm, maar een gevoel van de mate van vervreemding van mijn toekomstige vorm. Daarom zeggen we dat er geen tijd bestaat in de spirituele  wereld.

Immers, de spirituele vorm is de mate waarin ik mijzelf met het Hogere Licht identificeer en dan verdwijnt het gevoel van tijd. Er gaan andere veranderingen in mij plaatsvinden.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 10/22/10, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Perceptie van de Werkelijkheid, Spiritualiteit, Tijd - Geen reacties→

Wij  kunnen geen enkele realiteit in zijn ware gedaante bereiken, we nemen alles vanuit onze gevoelens waar. De realiteit op zich is voor geen van ons interessant. We bereiken de Torah ook niet zoals deze in werkelijkheid is, we nemen alleen onze gevoelens waar. Alle indrukken die wij krijgen komen dus alleen uit onze gevoelens voort.

Baal HaSulam, Shamati [I Heard], Article no. 66, “The Giving of the Torah”

Baal HaSulam, ‘De Wijsheid van Kabbalah en Filosofie’ – Daarom moeten we niet onderzoeken hoe de Wijzen in Kabbalah, die de gehele Wijsheid met hun inzichten vervullen, onderscheid maken tussen de verschillende Lichten. Deze waarnemingen hebben geen betrekking op de Lichten zelf maar op de gewaarwording in de kli (vat) – namelijk de bovengenoemde kracht (de spirituele kli wordt als een kracht aangeduid) – die wordt aangeraakt door de ontmoeting met het Licht.

Daarbij zal de vorm zelf in een mens veranderen al naargelang zijn ups en downs, zoals we hierboven beschreven hebben dat het Licht Enkelvoudig Licht is en alle veranderingen alleen in de ontvangers plaatsvinden. “Het Licht verandert niet.” Alle veranderingen vinden echter in de kelim (vaten) plaats, dat wil zeggen in onze gevoelens. Wij meten alles af naar wat wij ons kunnen voorstellen. Hieruit volgt dat als vele mensen spiritualiteit onderzoeken een ieder dit zal verstaan vanuit zijn eigen voorstellingsvermogen en gevoel. Een ieder neemt dan een andere vorm waar.

Baal HaSulam, Shamati [I Heard], Article no. 3, “The Matter of Spiritual Attainment”

Alle werelden worden gedefinieerd als een eenheid en er is geen verandering in het Goddelijke. Dit is de betekenis van “Ik, de Eeuwige, verander niet.” In het Goddelijke zijn geen Sefirot en Behinot (onderscheidingen). Zelfs de meest subtiele aanduidingen hebben geen betrekking op het Licht zelf, want dit zou een differentiatie van Atzmuto zijn en wij kunnen Atzmuto niet bereiken. Alle Sefirot en onderscheidingen spreken alleen over wat een mens in dit opzicht bereikt.

Baal HaSulam, Shamati [I Heard], Article no. 3, “The Matter of Spiritual Attainment”

De spirituele onthulling, zowel voortkomend uit de verborgenheid als uit wat daaraan toegevoegd is, breidt zich allereerst uit vanuit de kelim en de kracht daarvan. De onthulling is geenszins afhankelijk van het Hoge Licht, want er geldt een wet dat er geen verandering plaatsvindt in de Lichten vanaf het begin van de lijn aan de onderzijde van Assiya. Daar dit het begin van de lijn is, wordt deze niet dikker en ontstaan er geen veranderingen aan de onderzijde van Assiya. Het is ook bekend dat het Hoge Licht altijd gevend is aan de lageren en dit nooit onderbreekt, zelfs niet voor een moment. De hele kwestie betreffende verborgenheid, onthulling en veranderingen, elke verandering, is uitsluitend afhankelijk van de kracht van de kelim.

Baal HaSulam, The Bright Light

De veelvoud van de namen bestaat alleen met betrekking tot de ontvangers. De eerste naam die onthuld werd, namelijk de oorsprong van de schepselen, wordt Ein Sof genoemd. En deze naam blijft onveranderlijk. Alle beperkingen en veranderingen hebben alleen betrekking op de ontvangers en Hij verlicht altijd en eindeloos vanuit Zijn eerste Naam: ‘Zijn verlangen om goed te doen aan Zijn schepselen’.

Baal HaSulam, Shamati [I Heard], Article no. 3, “The Matter of Spiritual Attainment”

De veelheid aan Sefirot houdt alleen verband met dat wat de lageren bereiken en het is afhankelijk van hun kwalificatie. Elke Sefira wordt uitsluitend benoemd door de kwaliteit van de inspanning van de mens. Daarbuiten is alles gelijk, want er zijn geen veranderingen in spiritualiteit. Daarom zeggen we van de Sefirot dat zij via het denken absoluut niet bereikbaar zijn. Als men zich afvraagt: “Wat zijn de Sefirot en de niveaus daarin?” antwoorden wij dat ze onbereikbaar zijn, want alles wat wij kunnen bereiken is alleen Zijn verlangen om goed te doen aan Zijn schepselen. We kunnen daarom alleen datgene bereiken wat betrekking heeft op de mens, namelijk de indruk van het Hoge Licht dat aan de schepselen onthuld wordt door de Sefira, maar niet de Sefira zelf.

Rabash, “Letter no. 19”

Evenzo als we een tafel onderzoeken, onze tastzin geeft ons de indruk van iets hards. We onderscheiden ook de lengte en de breedte, dit alles volgens onze zintuigen. Dat betekent echter nog niet dat iemand met andere zintuigen dezelfde ervaringen zal hebben. Een engel zal – als hij deze tafel onderzoekt – deze tafel bijvoorbeeld zien volgens zijn zintuigen. Met betrekking tot de engel kunnen we daarom geen enkele vorm vastleggen, want we kennen zijn zintuigen niet. We kunnen alleen spreken vanuit de ervaring die onze zintuigen ervaren door het Uitbreidende Licht en dat is “Zijn verlangen om goed te doen aan Zijn schepselen”, wat in de realiteit in de handen van de ontvangers wordt ervaren.

Baal HaSulam, Shamati [I Heard], Article no. 3, “The Matter of Spiritual Attainment”

Al deze voorstellingen en veranderingen beginnen en eindigen alleen bij de indruk die de zielen ervaren.

Baal HaSulam, “Preface to the Book of Zohar,” Item 33

Er vindt helemaal geen verandering in de wereld Atzilut zelf plaats, of de lageren de grote overvloed daaruit nu rijkelijk ontvangen of helemaal niets ontvangen. Het bovenstaande is alleen afhankelijk van de lageren.

Baal HaSulam, “Preface to the Book of Zohar,” Item 32

Wanneer het Licht van Malchut neerdaalt en zich over de mensen uitspreidt. In die tijd verschijnt Het aan hen, aan een ieder, zoals Het door een ieder ontvangen, gezien en verbeeld wordt, namelijk alleen in de ontvangers en geenszins in de Sefira Malchut zelf.

Baal HaSulam, “Preface to the Book of Zohar,” Item 35

Filed under: Kabbalistische bronnen, Perceptie van de Werkelijkheid - Geen reacties→

Vraag: Is een Tzimtzum (restrictie) onze eerste activiteit die noodzakelijk is om in de geestelijke wereld te komen?

Antwoord: Een Tzimtzum is de eerste voorwaarde die deze wereld onderscheidt van de hogere wereld en tevens onderscheid maakt tussen een intentie om te ontvangen en een intentie om te geven.

Op deze manier verlaat ik de perceptie van de fysieke werkelijkheid waarin ik me nu bevind – zoals de gehele mensheid – en breek ik door de Machsom (barrière ) heen die voor mij is geplaatst met de bedoeling om te gaan voelen en leven aan de andere kant ervan.

De Tzimtzum bepaalt aan welke zijde van de grens van de geestelijke wereld ik ben. Een Machsom is een potentiële belemmering, een potentieel niveau waarboven we een sprong moeten maken om in de nieuwe dimensie, de nieuwe wereld, binnen te gaan. En dit kunnen we alleen doen door middel van een Tzimtzum van verlangens. Een Tzimtzum vereist een geleidelijke voorbereiding en een grote inspanning vanuit een grote behoefte om zich naar de perceptie van een nieuw leven te verplaatsen, waar ik alleen zo bestuurd wil worden dat ik vanuit mijzelf naar buiten (naar de ander) kan gaan, boven mijn eigen natuur uit.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 4/29/14, Shamati #141

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Geven, Innerlijk Werk, Perceptie van de Werkelijkheid, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Het punt waar vanuit deze vraag wordt gesteld is heel belangrijk. Een vraag symboliseert je verbinding met een bepaald verschijnsel en de mogelijkheid die je hebt om de oorsprong daarvan duidelijk te krijgen. Ik denk niet dat je je in een situatie bevindt waarin je het juiste antwoord op een bepaalde vraag kunt vinden. Dat is beneden de Machsom niet mogelijk.

De totale werkelijkheid daalt van Boven neer en bevindt zich boven de Machsom. Beneden de Machsom bevindt zich een denkbeeldige wereld. Wat wij hier zien is een corrupte, verstoorde replica van de spirituele wereld, waar wij vanuit deze wereld niets kunnen begrijpen. Dit is jouw perceptie op dit moment, net zoals dat geldt voor alle andere mensen die hun verlangens hebben op fysiek gebied naar voedsel, seks, een gezin, geld, respect en kennis.

Daarnaast leer je dat geven iets goeds is. Enerzijds stel je een vraag en anderzijds wil je een antwoord vinden. Dit werkt niet totdat dit beeld gestabiliseerd is als een verenigd beeld: ofwel aan deze zijde van de Machsom, ofwel aan de andere zijde van de Machsom, het is echter onmogelijk om vanuit één zijde van de Machsom te vragen naar wat er gebeurt aan de andere zijde. Het is dus niet mogelijk om zulke vragen te beantwoorden.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 3/31/14, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Perceptie van de Werkelijkheid, Spiritueel Werk - Geen reacties→

In de huidige werkelijkheid voel ik mezelf, mijn familie, mijn groep, de andere groepen, mijn land en de wereld, dit correspondeert met de vijf niveaus van Aviut (de grofheid van het verlangen) vanaf de fase van de oorsprong tot en met fase vier. In zijn geheel gezien is deze werkelijkheid de ziel of – anders gezegd – het verlangen om te ontvangen, maar dan in zijn gecorrigeerde vorm. Nu is dit verlangen in stukken uiteengevallen, maar door middel van de correctie van de verbinding tussen de delen herstel ik dit tot één structuur, één verlangen, Malchut van Ein Sof (Oneindigheid ∞). Dan vult het Licht van Ein Sof, de Schepper (NRNHY), deze ziel.

Er bestaat niets anders dan dit en dit is het enige waarover de wijsheid van Kabbalah spreekt: over de correctie van de verlangens die in verschillende mate niet met mij verbonden lijken te zijn. Zo is het denkbeeldige plaatje dat ik zie voor mij gevormd, als een groep vrienden, en ik moet een ieder daarvan dichter bij me brengen. Dit is ons werk.

Het gaat over mijn ziel, over mijn eeuwige spirituele kli (vat) waarin ik besta. Wil ik alleen mijn fysieke bestaan – waarin ik me nu bevind – blijven voelen, alleen dit ‘ik’? Als ik daar uit wil komen en een begin wil maken met de correctie van mijn ziel, mij daaraan wil hechten, mij ermee wil verbinden en erin leven, moet ik al deze delen tot een eenheid vormen. Deze delen bevinden zich in een ieder van ons. Ik werk dus aan het overstijgen van mijn ego om mij met de vrienden te verbinden, met de delen van mijn ziel.

Als ik hun uiterlijke vorm terzijde laat, wil dat zeggen dat ik hun gezichten niet zie, maar alleen de delen van de ziel. Elke uiterlijke vorm wordt geneutraliseerd als ik aan liefde werk, in plaats van aan haat.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 7/25/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Correctie, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Ego, Groepswerk, Innerlijk Werk, Perceptie van de Werkelijkheid - Geen reacties→

Een ‘slaaf’ is een wens die ik in mij heb opgenomen en die dus volledig onder mijn controle staat. Tegelijkertijd heb ik deze wens zodanig aan mij onderworpen dat ik hem niet meer als mijn ego beschouw, maar als een volwaardige partner.

Ik kan er volledig gebruik van maken, niet door middel van druk zoals ik dat voorheen deed als ik dwang uitoefende, maar op een rationele en logische wijze. Dit betekent dat deze wens al volledig met mij in overeenstemming is.

We hebben het uitsluitend over intenties en wensen, want dat is het enige wat in de mens aanwezig is. Een mens is een kleine wereld, dus alles wat we zien, het beeld van de wereld met iedereen die zich daarop bevindt, is een weerspiegeling van mijn innerlijke eigenschappen en niets anders. Als de hele wereld zich in mij bevindt, wil dat zeggen dat ik op deze manier mijn eigen reflectie waarneem.

Op deze wijze moet ik, tijdens het lezen uit de bronnen, alles in mijn hoofd ordenen, totdat ik dit werkelijk besef. Geleidelijk aan zullen zowel je denken als je waarneming zich hierop focussen en zul je begrijpen dat het werkelijk zo is. Zelfs kwantum-fysici en psychologen beginnen hier nu over te praten.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 4/29/13

Filed under: Perceptie van de Werkelijkheid, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Gisteren sprak u over Abraham die door introspectie de Wijsheid van Kabbalah ontdekte. Wat is dat?

Antwoord: De hele werkelijkheid bevindt zich in de mens. Beter gezegd, de werkelijkheid bestaat eigenlijk niet, in mij is een beeld aanwezig dat ik ontwikkel. Het is voelbaar in mijn kelim (vaten), in mijn verlangens, door een bepaalde sensor, door innerlijke plaatjes van een fotografische film die de reacties op het Hogere Licht weergeven en mijn gebrek aan gelijkvormigheid met dat Licht.

Er wordt een ‘flitslicht’ van het enkelvoudige witte Licht op mij gericht, maar ik ben opgebouwd uit 613 verschillende verlangens, verschillende eigenschappen die een kleurrijk, driedimensionaal beeld van de wereld opbouwen, vol geluiden, geuren en allerlei dingen die ik kan aanraken tegen de achtergrond van het witte Licht. Met andere woorden: ik ‘teken’, ‘ontwerp’ de wereld waarin ik leef.

Volgens mijn waarneming van de werkelijkheid hangt echter alles van mijn eigenschappen af en niet van anderen. Het blijkt dat de wereld verandert als ik verander. Dit kunnen we bereiken door middel van introspectie, als ik begrijp dat ik de wereld kan veranderen door veranderingen die ik in mijzelf teweegbreng.

Hoe kan ik veranderen? Dat kan ik niet zelf. In mijn huidige werkelijkheid heb ik een onaangenaam gevoel en ik kan mijzelf niet aan mijn haren uit het moeras omhoogtrekken. Zelfs gedachten aan een verandering maken deel uit van dit moeras.

Juist hier helpt de kracht van de breking mij. In mijn denkbeeldige werkelijkheid zijn er mensen om mij heen die tegen me zeggen: “Weet je, wij denken daar ook over na.” Ik ontdek dat de andere delen van de minerale, vegetatieve, animale en sprekende natuur door één alomvattend mechanisme worden bestuurd en mijn verbeelding trekt mensen aan die precies dezelfde vector hebben als ik, daardoor kan ik aan het werk gaan en oefenen. Nu kan ik mezelf vanaf een afstand bekijken. Ik kan met hen net zo aan het werk gaan als met mezelf, alsof zij een externe reflectie zijn van mijzelf.

Als ik met hen aan het werk ben, ontdek ik dat dit een heel creatief spel is. Mijn verhouding met de beelden van mijn vrienden helpt mij om verder te komen en een nieuwe perceptie te krijgen, een nieuw gevoel. Zij voegen niet toe aan mijn oude eigenschappen, mijn oude denken en mijn oude gevoelens, maar zij helpen juist om kwalitatief nieuwe eigenschappen in mij te ontwikkelen, eigenschappen die ik daarvoor niet had.

Bijvoorbeeld een multidimensionele perceptie met betrekking tot het concept tijd, ik kan daar bovenuit stijgen. Voorheen kon ik het verleden, het heden en de toekomst zien, maar nu voel ik geen tijd meer. Externe veranderingen verdwijnen, ik neem alles intern waar en verbind alles met innerlijke beweging. Ik verander en als resultaat daarvan voel ik veranderingen tegen de achtergrond van het witte Licht.

Als ik werk met de beelden van de vrienden en ze op deze manier zie, begrijp ik dat het waar is dat zij door middel van mijn verbeeldingskracht worden afgeschilderd, de juiste houding naar hen maakt het mij mogelijk om een speciale kans te krijgen om innerlijk te veranderen. Door onze gezamenlijke inspanningen met deze beelden, maak ik mij er op een bepaalde manier van onafhankelijk, in de mate waarin ik onafhankelijk wil zijn. Als ik er op deze manier mee speel, verkrijg ik de perceptie die mij uit het huidige beeld haalt dat op het scherm van mijn bewustzijn is afgetekend en word ik naar een nieuwe werkelijkheid geleid.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 5/29/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Perceptie van de Werkelijkheid, Wereld, Zelfonderzoek - Geen reacties→