Vraag: U zei dat we steeds weer moeten terugkeren naar de gecorrigeerde staat en die in gedachten moeten houden. Wat is dat voor een staat?

Antwoord: Het gaat erom, dat als iemand een integrale verbinding met anderen bereikt, in een groep die niet al te groot is, hij zich dat herinnert, hij heeft er een indruk van gekregen, een Reshimo (herinnering) genaamd. Dit is een emotionele indruk en deze wordt als een herinnering in hem opgeslagen, het is echter een actieve herinnering.

Dat wil zeggen, dat we deze Reshimo altijd kunnen vervullen, met behulp van elke staat, die erop lijkt en het weer als nieuw kunnen gaan ervaren, opnieuw in de beleving kunnen zijn en meteen de moeiteloosheid, het onbegrensd zijn, de warmte, de veiligheid en de bevrijding van elke crisis, enz. erin kunnen voelen.

Wanneer iemand uit zichzelf begint te treden en zich met anderen verbindt, ziet hij dat alle problemen die hij daarvoor voelde, door hem zo ervaren werden, omdat hij de werkelijkheid op een andere manier waarnam, ‘voor zichzelf’ en niet ‘voor de ander’.

Het belangrijkste is dus, dat er een heel precieze indruk van samenwerking met de omringende wereld en met de omgeving, in een mens achterblijft en dat hij gebruiken leert, waardoor hij vanuit verschillende staten naar deze basis kan terugkeren. Dan zullen we ernaar terugkeren op andere, hogere niveaus – ondanks verstoringen die zich kunnen voordoen – met behulp van allerlei omgevingen en in elke omgeving die maar denkbaar is.

Vraag: Hoe vaak per dag moet iemand teruggaan naar die gecorrigeerde staat?

Antwoord: Hij moet er steeds in zijn. Ik probeer elke staat waarin ik ben, te veranderen in de gecorrigeerde staat.

Vraag: Hoe kan dit zich intensiveren, sterker en krachtiger worden?

Antwoord: Ik kan het versterken door middel van de weerstand die ik voel om ernaar terug te keren. Als ik de weerstand die ik voel eenmaal overwin, wordt dit tot een factor van intensiteit. Mijn ervaringen met betrekking tot samenwerking, de tegenstelling tussen de staten ‘voor mijzelf’ en ‘niet voor mijzelf’ zullen geleidelijk aan duidelijker worden, het verschil daartussen zal groter en sterker worden.

Vraag: Als u dit verschijnsel beschrijft zie ik hierin een individueel proces, maar we zeggen altijd dat het een groepsproces is.

Antwoord: Het is een groepsproces, maar we spreken hier over de inspanning van het individu in het groepsproces. Later, als het proces zich gestabiliseerd heeft tot een groepsproces, zal iedereen een gezamenlijk partnerschap gaan voelen. Dit is de staat waarin individuen tot één geheel worden, zoals vele druppels opgaan in één druppel, waarin geen verdeeldheid wordt ervaren, maar het gevoel van één grote, verenigde druppel.

Maar we hebben het er nu over, dat deze staten voortdurend veranderen: groepen vallen uit elkaar en verbinden zich weer met elkaar. We spreken niet over één groep of over het feit dat de mensheid zo’n groep is geworden. Daarom is het aandeel van mijn werk als individu met mijn omgeving hier het belangrijkste.

From “A Talk on Integral Upbringing” 2/27/12

Filed under: Educatie, Groepswerk, Innerlijk Werk, Uncategorized - Geen reacties→

Vraag: Stel je voor dat een leraar met zijn blinde vlek te maken krijgt en niet merkt dat hij ervan geniet om macht uit te oefenen over mensen en daarvan misbruik begint te maken. Moeten we in dit geval rustig wachten tot deze staten voorbij zijn of moeten we hem beperkingen opleggen?

Antwoord: Als dit plaatsvindt in een gewone psychologische groep, moeten we hem niet inperken, we moeten juist met hem werken zoals met ieder ander. Maar als we in een gevorderde groep zijn, die al verder is dan simpele egoïstische verhoudingen en opvattingen, moeten het voor ons duidelijk zijn, dat de leraar een egoïst kan lijken, een heel vreemd iemand, humeurig en dictatoriaal. Hij kan zo overkomen op zijn studenten, omdat hij zich in werkelijkheid op een hoog niveau bevindt en zich daarom zo gedraagt. Er staat geschreven: “ Spreek geen oordeel uit over je vriend, voordat je zijn niveau hebt bereikt ‘.

Daarom moeten wij altijd goed begrijpen, dat het – wat vrienden betreft – gemakkelijk is om te reageren, omdat we hun staten min of meer wel begrijpen. Maar wanneer het om de leraar gaat, kunnen we zijn staten niet begrijpen, ze kunnen egoïstisch overkomen, dictatoriaal, humeurig of gewillig. Het is mogelijk, dat zijn staten alleen zo lijken te zijn, omdat zijn niveau hoger is dan het niveau waar wij ons op bevinden, wij begrijpen de staten die daaruit voortvloeien niet op de juiste manier.

From a “Talk on Integral Education” 2/27/12

Filed under: Educatie, Integrale Opvoeding - Geen reacties→

Vraag: Hoe veranderen de onderlinge verhoudingen tijdens het proces van integrale interactie?

Antwoord: Het ontstaat op een natuurlijk wijze, door de veranderingen die iemand ondergaat. Wij leggen geen enkele beperking op, we zeggen niet tegen onze toehoorders dat ze moeten voldoen aan bepaalde voorwaarden of afspraken, behalve tijdens de les. Om het lesmateriaal op een heldere manier aan te bieden, beperken we ons tot één onderwerp of tot een paar onderwerpen die bij het hoofdthema behoren.

Over het algemeen hebben de deelnemers verschillende ervaringen, van afwijzing tot acceptatie, en dit varieert herhaaldelijk, golfsgewijs. Dit moet allemaal bestudeerd en besproken worden. Wij bieden de lessen graag aan in de vorm van een proces in een rechtszaal, zodat mensen zichzelf maximaal kunnen analyseren.

Stel dat twee mensen, die elkaar niet kunnen luchten of zien, naar de les komen. Ze geven dit toe en willen hun onderlinge verhouding ophelderen. Anders komen ze niet verder en zal dat bovendien de andere mensen van hun groep blokkeren. Zij worden ervoor gestraft, om het zo maar uit te drukken, namelijk in de vorm van een veel sterkere reactie van de kant van de natuur, omdat ze de eenheid van de groep schaden door hun onderlinge verhouding niet uit te werken.

Dus, misschien onder een zekere druk van de leden van de groep – afhankelijk van de soort neergang, waarin ze zich bevinden – kan er een begin gemaakt worden met het ophelderen hiervan. We zijn heel blij als we zulke situaties tegenkomen, als alles kan worden ontward, onderzocht, en worden gecorrigeerd.

From a “Talk on Integral Education” #13, 12/18/11

Filed under: Educatie, Integrale Opvoeding - Geen reacties→

Vraag: Wat is de vijfde, ofwel nulfase van de evolutionaire ontwikkeling?

Antwoord: We zien dat alle natuurwetten afkomstig zijn van één enkele wet van het gesloten systeem en dus nemen we aan, dat de nulfase van de evolutionaire ontwikkeling datgene is wat vóór de Big Bang of tijdens de Big Bang als de Scheppingsgedachte bestond.

Vraag: Betekent dit, dat alles wat er met ons gebeurt volgens een bepaald programma plaatsvindt, dat nu wordt gerealiseerd?

Antwoord: Als wij onze omgeving en onszelf bestuderen, ontdekken we onderlinge verhoudingen, logica en bepaalde wetten. Dit geeft aan, dat we binnen een systeem van wetten en interacties bestaan. Als we niet in staat zijn om daar iets van te zien, of het wel zien, maar er geen onderling verband tussen zien, is dit ons probleem.

Elke dag ontdekken we echter meer alomvattende, rijke en samenhangende verbanden.

From a “Talk on Integral Education” #12, 12/16/11

Filed under: Educatie, Evolutie, Integrale Opvoeding - Geen reacties→

Vraag: Wat zijn de belangrijkste kenmerken van het vierde integrale niveau van de menselijke ontwikkeling, het niveau van Adam?

Antwoord: Dit niveau heeft één karakteristiek kenmerk: de beweging naar integratie, naar gemeenschappelijk menszijn, naar in elkaar opgaan, integratie op alle niveau’s: cultuur, wetenschap, allerlei vormen van industriële samenwerking, financiële en economische samenwerking, enzovoort.

Door integraal onderwijs en integrale opvoeding moeten we een situatie bereiken, waarin we alle grenzen kunnen opheffen en een mens tot absolute vrijheid kunnen brengen, zodat hij begrijpt en beseft dat hij alleen hoeft te werken voor een normaal, dagelijks bestaan en dat hij alles wat hij overhoudt investeert in de integrale groei van de mensheid, omdat hij voelt, dat daarin absolute rijkdom en harmonie aanwezig is. Dit wordt het belangrijkste voor hem en dit bepaalt de toekomstige maatschappij.

Maar op dit moment moeten we nog niet denken over een dergelijke samenleving of erover praten, maar wel over de veranderingen om dit te bereiken, want als we niet vrijwillig boven ons egoïsme uit willen stijgen, kan deze overgang gepaard gaan met veel leed. Dit betekent dat er tegenstrijdige, tegengestelde krachten zouden kunnen ontstaan, die tot een wereldoorlog zouden kunnen leiden. Toch is er ook een mogelijkheid om veranderingen te bereiken door middel van duidelijke uitleg, en dat proberen we te doen.

From a “Talk on Integral Education” #12, 12/16/11

Filed under: Educatie, Integrale Opvoeding - Geen reacties→

Vraag: In de psychologie wordt een crisis beschreven als een pijnlijk verschijnsel, maar als iemand er goed doorheen komt en het niet opgeeft, bereikt hij een nieuw niveau, waarop een grote hoeveelheid energie vrijkomt en een mens aan een nieuw leven begint.

Antwoord: Sterker nog, elke ziekte betekent eveneens een daad van genezing. Stel dat zich de een of andere storing voordoet. Nu is deze gecorrigeerd, je zou kunnen zeggen: gecompenseerd. En de periode waarin deze compensatie en correctie plaatsvinden, vatten we op als ziekte. In werkelijkheid gaat het echter over een correctie.

Wij hebben hiervoor vaccinaties, we injecteren een micro-ziekte in het organisme om een positieve reactie te stimuleren, om bedreigingen van externe invloeden te voorkomen.

Maar als we al deze kritieke, pijnlijke symptomen bij elkaar zouden brengen, zouden we ontdekken dat we dit moeten zien als de geboorte van een nieuwe staat, als verbetering van de gezondheid, correctie, een bijstelling voor ons en een stijging naar het volgende niveau.

From a “Talk on Integral Upbringing” #13, 12/18/11

Filed under: Crisis, Educatie, Gezondheid, Integrale Opvoeding - Geen reacties→

Omdat de wijsheid van Kabbalah een mens van het ‘animale’ niveau naar het ‘menselijke’ niveau laat rijzen (‘Adam’ – ‘mens’ komt van het woord ‘Domeh’: gelijk aan de Natuur, aan de eigenschap van liefde en geven), heeft een mens die omhoog rijst, te maken met het probleem dat hij ‘zich in het onbekende begeeft’. Als hulp om steeds weer naar een onbekende staat te rijzen, krijgen wij een spel, een oefening, om ons samen met de groep, op onze volgende, meer altruïstische staat voor te bereiden. En zelfs als wij falen, worden wij naar de juiste oplossing geleid: naar de bede om de kracht van belangeloos geven, zodat wij ons egoïsme kunnen overstijgen.

In onze tijd zou de hele mensheid deze methode van vooruitgang moeten kunnen toepassen, bij alles wat men doet. Wij zouden eveneens bereid moeten zijn tot staten van neergang, tot het voelen van fouten, om daardoor te gaan begrijpen, dat alleen de hogere Kracht van de Natuur ons nieuwe eigenschappen kan geven om op de juiste manier onszelf te onderzoeken, om tot resultaat te komen en aan onszelf te bouwen, evenals aan ons gezin, de maatschappij, aan educatie en economie.

Tot nu toe werden fouten en tekortkomingen door mensen niet erkend, alleen door Kabbalisten, omdat alleen zij boven de algemene natuur van de mensheid, het egoïsme, uitstegen naar de eigenschap van de Natuur, liefde. Maar nu moeten wij ons deze nieuwe, innerlijk houding eigen maken, naar onszelf toe, naar de mensen om ons heen en de wereld. We moeten aan onze kinderen onderwijzen, dat zij zich juist ontwikkelen door van hun fouten te leren.

Wij moeten niet alleen van onze fouten leren, maar ook begrijpen waar ze vandaan komen: van de komst van het nieuwe niveau, waarmee wij nog niet in overeenstemming zijn. Daarom betekent een fout (een neergang), dat we een gebrek aan overeenstemming  met de nieuwe staat hebben bereikt, en dit moet ons leiden naar een groot verlangen om deze nieuwe staat innerlijk te kunnen realiseren. Dit kunnen we in de groep bereiken, door te verlangen naar de alomvattende kracht van de Natuur en naar gelijkvormigheid aan deze kracht.

Filed under: Educatie, Groepswerk, Innerlijk Werk, Integrale Opvoeding - Geen reacties→

Vraag: Wie moet er lesgeven aan een groep vrouwen: een man of een vrouw?

Antwoord: Een man. Een vrouw kan hierin geen lesgeven. Ze kan zijn assistent zijn, maar dat ook niet altijd. In ieder geval is het zo, dat het oerbeeld van de leraar, de instructeur, de leider, een man is.

Vraag: Waaruit moeten de praktische lessen voor de vrouwen bestaan? Moeten de vrouwen over de mannen praten?

Antwoord: Er wordt heel weinig tijd besteed aan praten over de mannen of over zichzelf. Dit bestuderen zij op een objectieve manier.

Wij proberen alleen om lessen voor hen samen te stellen en verder gezamenlijke activiteiten te beperken, zodat we voorkomen dat zij innerlijk met elkaar vermengd raken of dat zij zich daartoe gedwongen of verplicht zouden voelen. Ons hele systeem is integraal, uitsluitend gebaseerd op bewustwording. Zonder bewustwording komt een mens niet verder. Zijn of haar ontwikkeling is uitsluitend afhankelijk van het niveau van verwerkelijking van het eigen verlangen naar innerlijke vooruitgang en persoonlijke verandering.

Daarom beginnen vrouwen langzamerhand innerlijk werk te doen, uitsluitend afhankelijk van wat zij van het materiaal begrijpen, en niet gebaseerd op hun onderlinge contact. Als zij in de groep zijn, gaat het alleen over het bespreken van het materiaal, maar nooit vanuit persoonlijk perspectief, zoals in de mannengroep.

Commentaar: Tegenwoordig hebben wij met vermenging van mannelijke en vrouwelijke rolpatronen te maken. Waar u nu over spreekt, gaat over het verleden dat wij al lang achter ons hebben gelaten.

Antwoord: Nee, de moderne vermenging van rolpatronen is kunstmatig. Het is niet natuurlijk, maar opgelegd. En mensen kunnen zich gemakkelijk leren ontdoen van de dingen, die hen tegenwoordig opgelegd worden. We zien, dat alles wat we tegenwoordig om ons heen zien, oppervlakkig is en buitenkant. Het feit, dat vrouwen op mannen zijn gaan lijken, zowel innerlijk als uiterlijk, is nu juist een uiting van gemuteerd egoïsme.

Ik denk dat wij daar niet mee mogen spelen, wij moeten juist terugkeren naar de natuur. Als wij ons willen ontwikkelen naar harmonie met de natuur, moeten wij onder geen beding de richting opgaan die de maatschappij ons tot nu toe oplegt.

From a “Talk on Integral Education” #10, 12/16/11

Filed under: Educatie, Integrale Opvoeding, Vrouwen - Geen reacties→

Vraag: Ik weet dat u veel aandacht besteedt aan de dagelijkse routine in de groep en aan de manier waarop uw studenten zorg besteden aan hun gezondheid.

Antwoord: Dat is waar. Als de mensen in de groep geen onnodig werk zouden hoeven te doen, dat de omgeving alleen maar vervuilt, maar twee à drie uur per dag zouden kunnen besteden aan werk dat ten goede komt aan de integrale maatschappij, zouden ze veel tijd over hebben per dag en zouden ze zeker gaan sporten en meedoen aan fysieke training.

Een deel van onze fysieke activiteiten zou dan buiten plaatsvinden: in de natuur, aan het strand, picknicken, kamperen en andere meerdaagse activiteiten. Wij doen dit soort dingen al. Wij verwaarlozen het belang van ons fysieke bestaan nooit.

In onze groep hebben wij knappe massagetherapeuten, chiropractoren, dansers, enzovoort. We zien dat er binnen de groep een eigen leven plaatsvindt, met vrienden die elkaar helpen om gezondheidsproblemen op te lossen. Wij besteden hier veel aandacht aan en ik beschouw dit als een onmisbaar deel van het integrale proces.

Naast onze maaltijden en andere activiteiten, besteden we drie maal per dag – als het niet meer is – minimaal een half uur aan fysieke oefeningen. Iedereen kan verder altijd een kop koffie drinken of, als men wil, een sigaret roken. Niemand wordt hierin ook maar op enige manier beperkt. Fysieke oefeningen, hardlopen, snelwandelen, massage, enzovoort, zijn echter absoluut noodzakelijk.

From a “Talk on Integral Education” #11, 12/16/11

Filed under: Educatie, Gezondheid, Integrale Opvoeding - Geen reacties→

Vraag: Als een vrouw een sterk en scherp verstand heeft en een kritische blik en zij ziet, dat er een zekere disbalans in de mannengroep is, kan zij hen er dan iets over zeggen?

Antwoord: Nee, nooit. Maar zij kan het voor zichzelf beschrijven en evalueren. Haar evaluaties kunnen trouwens heel serieus zijn, veel serieuzer dan die van de mannen.

Vrouwen zien dit soort dingen van een afstand: zij zien ze correct. Zij kunnen er verder niets mee doen, maar zij hebben een scherp vermogen om alles te zien wat er bij de mannen plaatsvindt. Van dit vermogen kunnen zij gebruik maken, niet voor de mannengroep, maar voor eduactie.

De mannen moeten dit nooit te weten komen of voelen. Zij moeten alleen een positieve invloed ervaren, een staat die voorafgaat aan hun heldendaad: boven zichzelf uitstijgen.

Vraag: Met wie moeten de vrouwen dan hun kritiek delen, met hun vriendinnen?

Antwoord: De vrouwen moeten innerlijk verlangen naar veranderingen tussen de mannen. Zij kunnen er ook met elkaar over praten, maar die gesprekken moeten positief zijn, zoals bij ‘veel nannies die samen één baby hebben’.

From a “Talk on Integral Education” #10, 12/16/11

Filed under: Educatie, Integrale Opvoeding, Vrouwen - Geen reacties→