Niemand komt uit zichzelf bij een groep Kabbalisten, omdat hij er behoefte aan zou hebben of op zoek is naar vrienden. Als iemand gezelschap nodig heeft, gaat hij op zoek naar een café of een club, maar niet naar een groep, waar mensen de wijsheid van Kabbalah bestuderen.

Een mens komt tot een dergelijke groep vanuit een innerlijk verlangen. Dit verlangen is wakker gemaakt in het hart en zorgt ervoor, dat iemand intuïtief voelt, dat hij hier het antwoord kan vinden voor de innerlijke roep. Hij voelt dat er hier iets bijzonders is, hoewel hij niet precies weet wat, maar zo voelt hij het onbewust.

Zo hij komt naar deze plek, wanneer hij voelt dat het op de een of andere manier verbonden is met zijn innerlijke verlangen. Hij weet niet waarom hij komt, hij wordt er door Boven naartoe geleid. Zoals er geschreven staat: “de Schepper legt iemands hand op de goede bestemming en zegt hem: Neem!.”

Als hij echter een poos studeert en door verschillende staten heengaat (dat kan maanden in beslag nemen en zelfs jaren), begrijpt hij tenslotte, dat hij niet de kracht heeft om alleen verder te gaan, maar dat het alleen mogelijk is als hij zich verbindt met dezelfde verlangens die zich in anderen bevinden.

Vanaf dat moment gaat hij op zoek naar een groep, hij begrijpt namelijk beter, dat hij het gewenste doel niet alleen kan bereiken, dat hij daarvoor anderen nodig heeft. Hij voelt dat hij een groep nodig heeft, liefde van vrienden. Daarom begint hij een speciale band op te bouwen met anderen, die ook studeren, zodat zij samen een groep kunnen gaan vormen.

Tot die tijd is het geen groep, maar gewoon een aantal mensen die bij elkaar zitten … als je je verbinding met degenen die samen met jou studeren niet voelt, en je niet begrijpt dat je zonder hen het Doel niet kunt bereiken, spreek je niet over vrienden en heb je geen groep. Je moet deze connecties opbouwen, als je resultaat wilt bereiken.

Dit moet allemaal duidelijk gaan worden, dus het kost veel tijd. Er zijn mensen die 20 jaar lang studeren en luisteren en het er zelfs over hebben, maar zij hebben het innerlijke verlangen nog niet, het begrip vanuit het hart, dat er een verbinding moet zijn met de anderen, omdat je anders niet in staat zult zijn om jezelf te vervullen. Ze hebben dit innerlijke besluit niet. Het Doel en de groep zijn niet met elkaar verbonden.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/20/11, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Wanneer we in de wereld van geven geboren worden, maken we er eerst kennis mee, zoals iemand die aan een nieuwe baan begint en wat tijd krijgt om te wennen en de nieuwe werkplek te leren kennen. Tijdens die periode wordt hem alleen maar geleerd wat er gedaan moet worden, dat leert hij en verder produceert hij nog niets.

Je kunt het ook vergelijken met een klein kind, dat alleen maar hoeft te luisteren en te leren, dingen te bekijken en ervaringen op te doen. Het maakt niet uit of hij fouten maakt of rare dingen doet. Dan wordt hij gecorrigeerd. Dit betekent, dat er in de geestelijke wereld eerst met ons als kleine kinderen wordt omgegaan.

Dit alles komt, nadat we grote inspanningen hebben geleverd om de Machsom (de barrière) over te gaan en we in de nieuwe wereld van geven gaan leven. Met betrekking tot al ons eerdere werk heet de tijd na onze geboorte ‘parkeren’ en Chanukah symboliseert dit (‘Chanu-kah’– zo geparkeerd). Een mens bereikt een aangename situatie. Hij spant zich nog steeds in, maar het zijn een ander soort inspanningen, namelijk: om de goede wereld te leren kennen.

Hij werkt standvastig aan zijn ego. Het is vergelijkbaar met de doortocht door de woestijn, waarover de Torah ons vertelt, een tijd die bedoeld is als voorbereiding en eindigt bij het betreden van het Land Israel.

Chanukah betekent: werken met het Licht van Hassadim, in de staat van kleinheid. We moeten leren om het verlangen om te ontvangen, dat nu wordt onthuld, te verbinden met krachten van geven.

In geven om te geven maken we geen gebruik van de volledige diepte van dit verlangen, maar toch is het al in ons aanwezig. Als een baby: hij heeft benen, hoewel hij nog niet kan lopen, hij heeft hersenen, hoewel hij nog niet heeft geleerd om te denken zoals een volwassene. Een pasgeboren baby kan nog niets zien of horen, maar hij heeft al ogen en oren.

Een baby heeft dezelfde organen als een volwassene. Het enige wat hij nog niet heeft zijn tanden. Tanden staan symbool voor de kracht om dingen, die een mens nog niet begrijpt, duidelijk te krijgen. ‘Melktanden’ groeien pas na enige tijd, zij worden alleen gebruikt om het Licht van Hassadim (melk symboliseert het Licht van Hassadim), in de staat van kleinheid, te gaan begrijpen.

Als hij groter wordt krijgt hij blijvende tanden, waarmee hij in staat zal zijn om het Licht van Hochma, dat zijn kli (vat) om te ontvangen vult, ‘te kauwen’, er duidelijkheid over te krijgen en om de ‘smaken’ van het Licht te ervaren.

Chanukah is het eerste deel van onze toelating tot de geestelijke wereld, de hogere wereld, namelijk de ‘wereld van het geven’. Dit is ‘geven om te geven’, waarbij we al onze verlangens naar het niveau van wederzijds geven verhogen en we leren hoe dit systeem werkt. We zijn erin opgenomen als kleine kinderen die in de grote wereld leven en leren om samen met de volwassenen iets te doen, om met hen te spelen.

Dit heet ‘parkeren’, omdat een mens tot nu toe, in de tijd van voorbereiding, hard heeft gewerkt aan zijn egoïstische verlangens. Daarna, wanneer hij van het niveau van ‘geven om te geven’, (Hafetz Chesed), de volgende fase binnentreedt, het niveau van de liefde, namelijk het Land Israel, gaat hij opnieuw werken met zijn kelim om te ontvangen.

Chanukah is dus een ‘spiritueel’ feest en de symbolen ervan zijn olie en licht.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/22/11, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Feestdagen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Opinie: (Peter Morici, professor aan de Universiteit van Maryland’s Smith School of Business, is voormalig hoofdeconoom van de Amerikaanse Internationale Handels Commissie): “De Europese leiders zijn koortsachtig bezig om – wat de Duitse bondskanselier Angela Merkel een ‘fiscale eenheid’ noemt – te creëren en zo het vertrouwen van particuliere beleggers in Europa te herstellen, evenals de groei. Helaas zal datgene waarvoor zij pleit Europa in een diepere economische crisis doen belanden en de Europese leiders achterlaten zonder de fiscale en monetaire beleidsinstrumenten, die nodig zijn om de recessie te bestrijden.”

Mijn commentaar: Niemand weet echter hoe deze problemen opgelost kunnen worden, of men doet alsof men het weet. In ieder geval hebben we meer tijd nodig om ons ervan bewust te worden, dat ons egoïsme, onze jaloezie en onze trots elementen zijn van onze kwade natuur en dat we alleen kunnen overleven, als we beseffen dat we ons met elkaar moeten verenigen.

Filed under: Crisis, Economie, Wereld - Geen reacties→

Vraag: Laten we zeggen dat Griekenland door een moeilijke economische situatie heengaat: faillissementen en hoge werkloosheid. Tegelijkertijd zijn er burgers, die hopen dat op een dag de crisis ten einde zal zijn en dat zij zullen terugkeren naar hoe hun leven eerder was.

Het doel van de cursus die we voorstellen is om deze benadering te veranderen, zodat iemand er niet van uitgaat, dat de crisis over één, twee of vijf jaar voorbij is. Hij moet gaan begrijpen, dat dit proces in overeenstemming is met de wet van de natuur en dat hij deel uitmaakt van dit proces. De hele wereld is aan het veranderen. Betekent dit dat iemand na deze cursus ook moet veranderen?

Antwoord: Deze cursus geeft inzicht in de nieuwe wereld en helpt om er deel van uit te maken. Het moet voor de overheid duidelijk zijn, dat iemands ogen hierdoor geopend worden. Hij ontwikkelt zich meer en krijgt het vermogen om meer te begrijpen. Hij zal dan niet zomaar de straat op gaan om te protesteren en winkelruiten in te slaan. We hebben het allereerst over het kalmeren van de spanningen. We gaan kleine stappen zetten en geen spirituele revolutie beginnen.

From “Lessons About a New World” 12/1/11

Filed under: Crisis, Educatie, Integrale Opvoeding, Maatschappij - Geen reacties→

Mening: (Andrey Milovzorov, uit utro.ru): “De Saxo Bank voorspelt, dat de tarweprijzen in 2012 zullen verdubbelen. Wat zal er veranderen in het leven van Europese of Russische consumenten, als een brood twee keer zo veel kost? Niets. De gemiddelde Europeaan besteedt 20% van zijn inkomen aan voedsel en de gemiddelde Rus 50%.”

“Er zijn echter landen, waar mensen 90% van hun inkomen aan voedsel besteden. In Somalië is er kans, dat een kwart miljoen mensen sterven als gevolg van een ernstige droogte. Niemand haast zich om te helpen, want het is een markt voor de westerse boeren.”

“Grootschalige leveringen van voedselhulp voeden een enorm leger beursspeculanten. De markt is niet geïnteresseerd in de ontwikkeling van de landbouw in hongerende landen.”

“Het lijkt erop, dat wij voor het wijzigen van het beleid van de arbeidsmarkt serieuzere argumenten nodig hebben dan een stijging van de broodprijs in Europa. Bijvoorbeeld een massale uittocht van vluchtelingen uit Afrika naar Europa, die vanwege de honger moeten vluchten (men schat dat er ongeveer 150 miljoen zijn) of voedselrellen, die de hele wereldhandel kunnen beïnvloeden en de olietoevoer naar het Westen afsnijden. ”

Mijn Commentaar: Massale hongersnood zal onvoorspelbare gevolgen hebben, en vooral daardoor zal de wereld gedwongen worden om de minachting voor de naaste terug te nemen en te zorgen voor wederzijdse verantwoordelijkheid.

Filed under: Crisis, Economie, Wereld - Geen reacties→