Daily Archives: augustus 16, 2011

Kabbalah Momenten: Arvut

De Dag Van Liefde Na De Dag Van Vernietiging

Dr. Michael LaitmanVraag: Waarom spreken we over haat, terwijl de meeste mensen geen haat voelen voor elkaar, maar alleen onverschilligheid?

Antwoord: Als ik denk, dat het gras op het gazon van de buurman groener is dan bij mij of als ik jaloers ben op zijn nieuwe auto, gaat het over haat. Omdat ik mijn welzijn afmeet aan mijn omgeving en als de vergelijking niet in mijn voordeel uitvalt, veroorzaakt dat een gevoel van haat naar anderen in mij.

Hun succes brengt mij ertoe, dat ik me slecht voel en lijd. En van nature haat ik hen daarom. Je kunt je er niet bewust van zijn, maar het is wel zo.

Ik kan onmogelijk onverschillig staan ten opzichte van anderen, omdat we onderling verbonden zijn in één systeem en ik vergelijk mijn situatie ongetwijfeld met die van anderen. Van nature willen we de ander zien als lager dan onszelf en iedereen moet ons van dienst zijn. Als je dit niet begrijpt, ben je je dit gewoon nog niet bewust.

Het is niet eenvoudig om haat te ontdekken. De Berg Sinaï (de berg van haat) en het ontvangen van de Torah bereik je pas na een heel lange voorbereidingstijd: de slavernij in Egypte en de tocht door de woestijn. Zolang je je gevoel van haat niet hebt ontdekt, heb je de Torah nog niet nodig.

Er zijn veel mensen op de wereld, die denken dat ze rechtvaardig zijn en dat ze anderen niets slechts toewensen, maar dat ze houden van anderen. Ze voelen gewoonweg hun haat niet. Als ze werkelijk zouden proberen om anderen lief te hebben, zouden ze ontdekken hoeveel ze hen haten. Een mens moet door de Egyptische ballingschap heen om haat te ontdekken.

Daarom hebben we de “dag van liefde” (Tu B’Av, de 15e Av) na de dag van vernietiging, de 9e Av. Nadat we het kwaad hebben onthuld, de enorme, vreselijke crisis, de haat tussen ons, volgen er 5 dagen (5 niveaus), waarin we onszelf corrigeren en liefde bereiken. Het gebeurt alleen op deze manier!

Daarom is het zo, dat als een man en zijn vrouw, in het dagelijks leven, geen ruzie hebben, ze hun liefde niet kunnen ontdekken. Soms ruziën mensen opzettelijk, ze doen het instinctmatig om daarna de liefelijkheid en het genieten van hun relatie weer te voelen door het goed maken. Onverschilligheid is het ergste wat er bestaat.

Het Buitenbeentje Doet Niet Mee

Dr. Michael Laitman

Vraag: Hoe is het mogelijk dat de stakingen in uw land uiteen beginnen te vallen?

Antwoord: Ik begrijp uw verbazing. Ik schreef hier al over in voorgaande blogs: er is geen plaats voor geweld in dit land. Dit is een oude natie die werd gesticht op basis van broederschap. Hoewel dit is vergeten en in de praktijk niet wordt uitgeoefend, zal er geen geweld zijn of een oorlog, waarin de ene broeder de andere broeder om het leven brengt. En als rebellen, die vanuit het buitenland worden betaald, de zaak proberen op te hitsen, weet ik zeker dat ze niet welkom zijn bij het volk.

Maar ik begrijp uw grote verbazing: in plaats van ruiten in te gooien, te plunderen en elkaar af te maken zoals “gewone mensen” dat doen, vindt er in Israel iets anders plaats, alsof degenen die manipuleren worden geminacht: wetenschappers en vertegenwoordigers van de maatschappij gaan bij elkaar zitten, samen aan een ronde tafel, om de problemen met elkaar op te lossen.

Vraag: En wat doen Kabbalisten in de tussentijd?

Antwoord: Zij verspreiden materiaal over de werkelijke oorzaak van de crisis: de egoïstische verbinding tussen mensen, in plaats van de nu noodzakelijke altruïstische, globale, integrale onderlinge verbinding, Arvut (onderling garant staan) genaamd. En ze zien, hoe degenen die protesteerden zich zijn gaan inspannen voor eenheid, hoe ze hun eigen karaktertrekken bestuderen en proberen om daar bovenuit te stijgen. Het beste van alles wat er gebeurt, zijn de pogingen van het volk om op zoek te gaan naar onderlinge verbondenheid en wederzijds begrip.

Dit is een wonderbaarlijk voorbeeld voor de hele wereld, het laat zien hoe het juist nu mogelijk is om te proberen de issues van de crisis op te lossen (inclusief economische en maatschappelijke problemen) door een open, niet door de overheid georganiseerde discussie, samen aan een ronde tafel, met alle vertegenwoordigers van de maatschappij.