De hele groep en de gehele mensheid in het algemeen bouwen eerst “rechte vormen” (Yashar). Ik beperk mijn verlangen om te genieten, bouw een “masach” (scherm) en met een deel van dit verlangen vervolg ik mijn werk door “geloof boven de rede”, in geven, verbonden met anderen.

Maar er zijn verlangens, waarbij ik niet in staat ben om in geven naar anderen te werken, ik gebruik ze alleen voor mijn eigen welzijn. Dus ik beperk deze verlangens eenvoudigweg. Ik wil mijzelf vormen tot een “lijn” en één richting als doel hebben: die van geven.

Daarom bouw ik “lijnen van verbinding” tussen mijzelf en de anderen: het correcte communicatie systeem. Als ik er, na al mijn werk, in slaag om mijn verlangen om te genieten te veranderen in geven, als ik mijn verlangen volledig naar buiten toe kan richten en het kan gebruiken om aan anderen te geven, duidt dat aan, dat ik mijzelf heb gevormd tot het beeld van de gever. Ik verander zelf in een “cirkel”.

Ik zit niet meer vast in de lijn. Ik richt al mijn verlangens, alle richtingen die ik op wil gaan en al mijn mogelijkheden op goeddoen aan anderen, zonder daarin enig verschil te maken door aan de één meer of minder te geven dan aan de ander.

Er zijn zeker veel verschillen en tests, maar ik test mijn bekwaamheden niet, omdat ik nu een “cirkel” ben en niet meer beperkt ben. Met betrekking tot mij zijn de anderen nog geen cirkel, dus ik kan hen steeds meer geven op verschillende manieren. En zo vindt dit plaats tot aan het einde van de collectieve correctie, als alles zich verenigt in gehechtheid, genaamd: “Zivug Rav Paalim UMekabtziel” en alles transformeert naar cirkels (Igulim).

Met andere woorden: een “cirkel” is de staat van een kind zijn, dat nog niet ontwikkeld is en in de armen van de moeder blijft. En daarom heeft het als enige verantwoordelijkheid zichzelf weg te cijferen. Zo cijferde Malchut de Ein Sof (Malchut van de wereld van  Oneindigheid) zich altijd weg voor de Hogere Kracht, het Hogere Licht Dat het vulde en daarom had het een “ronde” vorm. Het bleef zelfs in gehechtheid, maar alleen door de genade van de Hogere.

Maar helemaal aan het einde, in Staat 3, wanneer we weer terugkeren naar Ein Sof, bouwen we deze “cirkel” zelf. We brengen dan een restrictie aan over de beginsituatie, we scheppen een werkplek voor onszelf en daarin bouwen we zelf de perfecte staat, in plaats van de Schepper. Dit wordt beschreven als: “ Mijn zoons hebben Mij overwonnen”.

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/25/2011, Talmud Eser Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

De Zohar beschrijft een staat op het niveau van de 125e graad, de wereld van Ein Sof ( Oneindigheid), de wereld van totale verbondenheid, de wereld van onze complete correctie, wanneer we gelijkvormigheid hebben bereikt met de eigenschappen van de Schepper. Daarom, ongeacht hoe ver we van deze volmaakte staat verwijderd zijn en hoe tegengesteld we hieraan ook zijn – we hebben hier geen enkel contact mee, zelfs niet in de geringste mate – de kracht van onze pressie blijkt, juist in deze tegenovergestelde staat, het grootst als we ons tot het uiterste inspannen om perfectie te bereiken. Hier werkt de afstand juist in ons voordeel.

Ik heb deze tegenovergestelde staat niet gemaakt, de Ene Die ik wens te bereiken deed dit. Daarom wordt één gram inspanning, die ik uitoefen om bij de Schepper te zijn, ondanks deze grootst mogelijke afstand, met 125 vermenigvuldigd. Met andere woorden: deze niveaus komen ten goede aan mijn inspanningen.

Net zoals er alles wordt gedaan voor een baby, als ze huilt. Maar wanneer een kind van twee à drie jaar oud huilt, geven de volwassenen haar niet meer zoveel aandacht.

Deze grootst mogelijke afstand werkt juist zo, dat de kracht van de inspanningen van een mens – aan de andere kant van de ladder van de niveaus – daardoor wordt vermenigvuldigd. Daarom moeten we de staat waarin we zijn waarderen en ernaar verlangen om de uiteindelijke staat zo spoedig mogelijk te bereiken. Dan zullen onze inspanningen werkelijk groot zijn.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Wat voor zin kan ik in hoofdletters opschrijven, zodat ik elke keer als ik afgeleid ben en mijn gedachten op de loop gaan, daar naar terug kan gaan en weer kan focussen?

Antwoord: Stel je een situatie voor die het waard is om steeds weer te willen bereiken en beschrijf die zo, dat deze zin je er onmiddellijk aan doet denken, dat je de werkelijkheid waarneemt als verdeeld en gebroken in verschillende delen, alleen omdat je je in je egoïsme bevindt.

Zodra je deze manier van kijken via je ego verwerpt, verandert alles in één enkel geheel. Het is alsof je naar de realiteit kijkt door een gordijn met kleine gaten erin en wat je ziet lijkt te bestaan uit afzonderlijke delen. Maar dan neem je dit gordijn van voor je ogen weg en de hele werkelijkheid blijkt één te zijn.

From the 2dn part of the Daily Kabbalah Lesson 7/28/11, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Gebed, Intentie, Waarneming, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Hoe selecteert u de mensen met wie u wilt praten?

Antwoord: Er zijn mensen bij die gebeurtenissen beschrijven. Zij bestuderen ze als wetenschappers of publicisten. En er zijn ook mensen bij, die dieper ingaan op de ontwikkelingen en de algemene tendens, de innerlijke betekenis en oorzaak en gevolg. Zij kunnen de ontwikkelingen grondig bestuderen, er doorheen kijken en verder vooruit kijken: naar de onderlinge samenhang en de doelstellingen, eveneens naar de bedoeling van de kracht die dit alles ontwikkelt en richting geeft.

Kabbalisten hebben de bekwaamheid om ontwikkelingen op het diepste niveau te analyseren. Elke onderzoeker is voor mij echter van belang, omdat het helpt om de algemene tendens in de wereld zichtbaar te maken op het niveau van wetenschappers, publicisten en de massa.

Filed under: Uncategorized - Geen reacties→

Vraag: Is de onthulling van het kwaad voldoende om verder te komen?

Antwoord: De onthulling van het kwaad is een krachtige methode voor vooruitgang, omdat het de ontdekking is van een ongecorrigeerd verlangen. Als je het corrigeert, zul je vooruit gaan. Daarom is het onmogelijk om verder te komen zonder de onthulling van het kwaad.

Je stapt bijvoorbeeld in een auto en je probeert je bestemming te bereiken. Opeens zie je, dat de sleutel niet in het contactslot past. Je begint de sleutel passend te maken. Je steekt hem in het contact, maar je kunt hem niet omdraaien. Je moet het slot repareren.

Je repareert het slot, je draait de sleutel om, maar de auto start niet. Dan ontdek je, dat de draden niet aangesloten zijn op de ontsteking. Je moet de draden aansluiten. De draden zijn bevestigd. Waarom wil hij niet starten? De accu ontbreekt.

En zo ga je stap voor stap verder, totdat je de hele auto hebt hersteld. Maar elke keer ontdek je, dat er weer wat ontbreekt, totdat je alle reparaties hebt uitgevoerd en je het laatste stukje lak hebt opgepoetst. Dan pas ga je in de auto zitten en rijden. Eerder was de auto niet in beweging te krijgen.

Vraag: Wat betekent het om alle onderdelen te corrigeren?

Antwoord: Corrigeren betekent, dat je begrijpt, waarom je het onderdeel nodig hebt, hoe het verbonden is met andere onderdelen, welke delen kapot zijn en welke gecorrigeerd. Elk onderdeel is een deel van je hart, je ziel. De “ontsteking” en ”de sleutel”, ”kabels” en de “accu”, elk laatste onderdeeltje, al deze dingen zijn je innerlijke verlangens, het “vlees” van je ziel.

From the Daily Kabbalah Lesson 6/24/2011, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Filed under: video - Geen reacties→

Vraag: Waarom is het zo belangrijk dat er geen samenhang is tussen mijn daden en een beloning?

Antwoord: Omdat je op een andere manier niet kunt komen tot geven en je natuur overstijgen! Je moet om de beloning boven je natuur vragen, voorbij je natuur en aan jezelf bouwen tot “Geven om te Geven” (Hafetz Hessed), zonder enige compensatie voor je ego op te eisen.

Het is noodzakelijk om in onbaatzuchtig geven te zijn, in de zuivere Bina, boven alle handelingen uit, zelfs wanneer je in het uitvoeren van je daden, vanuit je wil om te ontvangen, nog een beloning verwacht. Het is werkelijk volledig onmogelijk om daden uit te voeren en er geen enkele beloning voor te verwachten, om boven de egoïstische berekening te blijven.

Daarom bereiken we, dankzij de omgeving en door alle mogelijkheden te gebruiken die we hebben, een staat waarin we dringend vragen aan de Schepper om ons het vermogen te geven geen beloning voor onszelf te vragen. Ik weet niet hoe Hij dat zal doen en ook niet wat het is, ik heb geen idee hoe ik deze daden van geven zal kunnen uitvoeren, maar ik wil het!

Deze vraag ontwikkelen we voortdurend in onszelf: van niveau nul tot het hoogste, vierde niveau, in elke fase, bij elk onderzoek. Zo komen we verder tot we de oprechte, dringende vraag bereiken, die tenslotte deze eigenschap in ons zal onthullen. En vanaf dat moment beginnen we te begrijpen wat het is om in geven te zijn – wat een werkelijk wonder is ….

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/27/2011, Shamati #50

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Hoe weet je of je je voldoende inspant?

Antwoord: Inspanningen worden gewoonlijk gedaan boven de rede, boven het weten, als het een mens toelijkt, dat alles buitengewoon moeilijk en onmogelijk is en dat hij genoeg moeilijkheden heeft. Hij gelooft zijn leraar, met zijn “dwaze ideeën” niet langer of ook niet de Schepper, Die verborgen is, wat het onmogelijk maakt om hem te vertellen wat Hij van hem verlangt. Hij heeft veel klachten over de groep als geheel en over iedere individuele persoon.

Tegelijkertijd moeten we echter zeggen, dat dit beeld dat ik zie, alleen mijn eigen fouten weergeeft, mijn egoïsme! Want in werkelijkheid besta ik in de wereld van Ein Sof (Oneindigheid). De groep bestaat uit de zielen, waarmee ik volledig verbonden ben. En de leraar is het deel boven ons, dat ons leidt naar de verbinding met de zielen die al gecorrigeerd zijn, zodat we, samen met hen, de zielen kunnen corrigeren die dat nog niet zijn. En de Schepper zal tussen ons onthuld worden, want Hij is nu verborgen voor ons eigen bestwil.

Als een mens zich deze situatie correct voorstelt, als hij begrijpt dat deze wereld denkbeeldig is en dat het noodzakelijk is om dieper door te dringen in dit schijnbeeld, tot de innerlijke vorm ervan, zodat we de koorden ontdekken, die ons verbinden – zoals we dat zien aan de achterkant van een borduursel – zal hij alles kunnen zien zoals het werkelijk is en om verandering vragen.

Hij zal volmaaktheid ontdekken door met alle verlangens in harmonie te zijn, met andere woorden: met de groep en de Schepper, de eigenschap van geven. Hij zal voelen dat hij op deze manier volmaaktheid heeft bereikt en dat er niets groters is dan dit, geen behoefte of verlangen naar iets groters, omdat dit voor hem de meest volmaakte staat is!

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/24/2011, Shamati #187

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Kabbalah Leraar - Geen reacties→

Vraag: U hebt gezegd dat consumptievermindering noodzakelijk is om de wereldwijde crisis op te lossen. Wat is het verschil tussen minimale consumptie en noodzakelijke consumptie? Kan bijvoorbeeld een horloge, dat zo’n duizend euro kost, worden beschouwd als iets noodzakelijks?

Antwoord: Deze vraag is niet eenvoudig, ik zou zelfs willen zeggen dat er een addertje onder het gras zit. Laat ik het uitleggen met een 2000 jaar oude, Kabbalistische parabel.

Er waren eens twee vrienden. De één was rijk en de ander behoorde tot het gemiddelde, maar ze waren beiden op het spirituele niveau. Op een dag ging de rijke man failliet, toen ging zijn vriend als bediende bij hem werken om hem te voorzien van het noodzakelijke niveau van bestaan, waaraan hij gewend was. Dat kwam omdat zijn vriend daarvoor bedienden had en toen hij ze kwijt was, had hij het gevoel, dat hij iets noodzakelijks kwijt was.

Dit is een interessant voorbeeld, maar het is niet geschikt voor onze tijd, omdat de natuur ons tot iets anders verplicht. Wij hebben geen andere keuze dan onze consumptie te beperken, want anders verwoesten we de planeet aarde. We moeten niet alleen onze behoeften verminderen, maar we moeten een situatie bereiken, waarin we ons graag van onze noodzakelijke behoeften zouden willen ontdoen, maar waarin we nu eenmaal verplicht zijn om ons ervan te voorzien, omdat we in deze wereld, in onze lichamen, leven.

Ik heb een groot verlangen, waaronder ook het levenspeil van mijn dagelijkse leven valt, waarin ik zowel mijn fysieke noodzakelijke behoeften heb als mijn maatschappelijke behoeften: zoals onderwijs, cultuur, vakanties en reizen. Niemand zegt, dat je dit moet opgeven. Je hebt een appartement nodig en alles wat daarbij hoort, een vrouw, kinderen, enzovoort.

Het probleem zit in onze consumptie boven de norm. Wanneer je de wetenschap van Kabbalah bestudeert, zal je onwillekeurig niet méér consumeren dan wat nodig is, omdat voor jou geestelijke vervulling het belangrijkste is. Daarom ben je blij als je deze buitensporige verlangens niet in jezelf ontdekt en je zou zelfs blij zijn, als je je kon ontdoen van de normale wensen, maar je hebt ze nodig om te kunnen bestaan. Dit is wat we noodzaak noemen.

From the 1st lesson at the Madrid Convention 6/4/11

Filed under: Congressen, Crisis, Economie, Lichaam en Ziel, Spiritualiteit - Geen reacties→

Het lezen van De Zohar kan je vergelijken met een lang verwachte ontmoeting met iemand van wie je houdt, iemand bij wie je dichterbij wilde zijn. Als je elkaar eindelijk ontmoet, maakt het je niet uit wat hij precies tegen je zegt. Het belangrijkste is, dat je – nu je dichtbij hem bent en zijn stem hoort – voelt hoe dicht je bij elkaar bent. De woorden die je hoort zijn niet belangrijk. Laat hem maar vertellen. Je luistert er zelfs niet zo nauwkeurig naar. Door de woorden wil je voelen hoe je nog dichterbij hem komt en hem meer voelt.

Het is hetzelfde met Het Boek De Zohar. Alle verschillende woorden en verhalen, die erin geschreven staan, lijken ons in de war te brengen. Maar dan begrijpen we waarom dit daar geschreven staat: omdat het allemaal namen zijn, die onze verbindingen uitdrukken. Maar het is voor mij niet belangrijk waarover er nu precies geschreven wordt in dit Boek, waarover verteld wordt. Wat belangrijk is, is dat ik er nu dichtbij ben. Omdat ik er vreugde aan beleef om ermee verbonden te zijn, besteed ik niet zoveel aandacht aan de woorden. Het belangrijkste is, dat we dicht bij elkaar zijn.

From the 2nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/27/11, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Intentie, Kabbalah Studie, Zohar - Geen reacties→