Ten eerste moeten we een relatie ontwikkelen die omschreven is als “Doe niet aan een ander wat jezelf haat”, gevolgd door “houdt van een ander zoals je van jezelf houdt”. We moeten alleen bepalen wie de “ander”(de vriend) is, wie Ik ben en wat “doe” betekent. Het heeft te maken met een persoon zijn acties ten opzichte van de vriend en deze acties moeten een tastbare vorm in deze wereld en de hele mensheid bereiken.

Op het eind zullen zulke relaties tussen alle mensen ontstaan, wat we de Oneindige Wereld noemen en dit zal de laatste correctie (Gmar Tikkun) aanduiden. Hier op deze bol, genaamd aarde, tussen deze fysieke lichamen, zullen we de relaties vestigen die we ons oneindige ziel noemen.

Wanneer we dit punt bereiken zullen we onszelf in een andere wereld vinden. Het zal niet meer nodig zijn om al dit materialisme te ervaren en het zal van onze waarneming verdwijnen. Zelfs nu bestaat het alleen in onze waarneming; deze hele werkelijkheid is alleen verbeelding.

Dit is het enige doel van ons bestaan op aarde. Dit is de plaats waar alles gebeurd.

Voor het vallen van de Tempel, toen de mensen in spirituele verwezenlijking bestonden, leefden ze niet echt in een andere Melkweg of dimensie, toch? Het is waar dat ze innerlijk in een andere dimensie met een andere houding bestonden. Echter, samen met dat, bestond deze wereld, de levenloze, plantaardige en dierlijke natuur nog en iedereen leefde een normaal leven. Ze hadden vee, beheerde onroerend goed, baarde kinderen, hadden werk en betaalde belasting.

Maar de relaties tussen hen waren spiritueel sinds ze alleen in gemeenschappelijk altruïsme leefden en ze hielden dit vast met het beste van hun vermogen. Ieder persoon was belangrijk in de mate van hun vermogen om te geven. Rechtspraak werd gedaan van hetzelfde principe: uit het oogpunt van hoeveel schade een persoon aan de samenleving had gebracht en hoe zijn egoïstische verlangen plotseling te voorschijn kwam.

Dit was de manier waarop het volk van Israel, welke Abraham uit Babylon leidde, leefde tot aan de val van de Tweede Tempel. Nu, in de groep, moeten we wat de wijsheid van Kabbalah ons in praktijk leert, verwezenlijken. Dit betekent dat onze innerlijke relaties gebaseerd moeten zijn op liefde en eenheid, zodat we “als één ziel” mogen leven.

Het heeft niets te maken met externe verbondenheid. We hoeven niet van hetzelfde bord te eten, in hetzelfde huis te wonen en een gemeenschappelijk huishouden te vormen. Het gaat allemaal om innerlijke relaties.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen - Geen reacties→

Het is mijn taak is om mijn aard te transformeren. Het betekent dat ik mijn eigenschappen compleet moet veranderen.

Ik zal niets van wat ik nu heb meenemen naar spiritualiteit; noch mijn verstand, noch gevoelens, noch opvattingen, criteria of verwachtingen. Dit vormt grote, bijna onoverkomelijke obstakels voor intelligente mensen en vaak falen ze. Men moet echt wijs zijn om het eigen verstand op te geven.

Een intelligent persoon gelooft in zijn of haar logica, dat perfect functioneert in onze wereld en het is moeilijk voor hem om zich voor te stellen dat dit krachteloos is op het spirituele pad.
‘Verstand, energie en doorzettingsvermogen zijn mijn sterkste kanten. Is dat niet genoeg?’

Eigenlijk heeft  zo een persoon niet meer dan een grote intelligentie en gevoeligheid, maar dat is nu juist de valkuil: met die valuta koop je geen kaartje voor de spirituele wereld.
Daar heb je geloof nodig. Wat is dat?

Geloof is een kracht die je van Boven ontvangt, van het Licht. Je hebt dit niet in je, het bevindt zich boven je verstand en gevoel, boven wie je nu bent. Er komt een Hogere invloed en je voelt het alsof er iets in je binnendringt, dat in jou een manier van kijken wakker maakt, die tegenovergesteld is aan alles wat je nu bent.

Dan begin je je op een omgekeerde manier te verhouden tot de werkelijkheid. Je was gewend om naar alles te kijken door het prisma van het persoonlijk gewin. Nu echter, houd je geen rekening met jezelf, maar met de eenheid. Het is zo vreemd dat het onbeschrijfelijk is, maar er vormt zich een nieuwe manier van kijken in je en nu kun je niet meer terug naar het oude.

Zeker, er zijn tussenliggende staten, maar nadat iemand ‘Egypte verlaten heeft’, komt hij tot een Hoger bewustzijn en hij laat zijn vorige prioriteiten volkomen los. Immers, zijn intelligentie en rijkdom aan gevoelens, ervaringen en reflecties werken gewoon niet meer.

Daarom wordt er gezegd: ‘Niet de wijze leert’. Het is typerend, dat succes niet in het voordeel is van de knapste koppen. Eigenlijk hebben zij vooral een groot doorzettingsvermogen en geluk nodig om door te breken in de hogere wereld.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen - Geen reacties→