Mening: (Nicolas Barré, plaatsvervangend hoofdredacteur van Les Echos): “Eerder dit jaar bevonden zeventien landen van de eurozone zich dichter dan ooit bij de afgrond. Geen van de twee meest urgente problemen is opgelost. De Europese leiders hebben lang geleden hun AAA-status op de financiële markt verloren. Ze hebben het uitermate moeilijk, creëren voorwaarden, rekken tijd, kortom, ze laten hun onvermogen zien om borg te staan voor Griekenland, een land dat goed is voor slechts ongeveer 3% van het totale inkomen van het continent.”

“Men krijgt de indruk dat men machteloos is, en toch hebben we vanaf het begin van het jaar vier waarschuwingssignalen gezien, die aangaven dat er een ramp op komst is.”

“Als eerste het onvermijdelijke Griekse faillissement. Als tweede de groei van het wantrouwen naar alle landen van de eurozone, uitgezonderd Duitsland. Als derde de bevriezing van de transacties tussen de banken, omdat zij elkaar niet langer vertrouwen. Als vierde een korte termijn daling: kredieten dalen, voor zowel staten als bedrijven.”

“Er is werkelijk een sprong voorwaarts nodig om te voorkomen dat het hele Europese financiële systeem besmet zal worden, waardoor het hele continent in een afgrond kan storten. Er is nog maar weinig tijd over. ”

Mijn Commentaar: Misschien zullen we ons, vanaf het laagste punt van de val, gaan realiseren dat het noodzakelijk is om het hele systeem van sociale en economische verhoudingen te herzien en het opnieuw op te bouwen, op basis van vertrouwen en gelijkheid. De tegenovergestelde processen leiden ons immers naar de ondergang.

Filed under: Crisis, Economie, Maatschappij - Geen reacties→

Vraag: Wat brengt de Schepper meer vreugde: als we Zijn liefde ervaren en die liefde aan Hem teruggeven of als we die liefde doorgeven?

Antwoord: In feite voelt geestelijke liefde niet zoals aardse liefde. Natuurlijk – om het in aardse taal uit te drukken – brengen we de Schepper vreugde door andere mensen dichter bij Hem te brengen. Deze woorden zijn echter misleidend.

Pas nadat we de eigenschappen van Bina hebben verkregen, zullen we begrijpen waar dit alles over gaat. Zonder het Licht van Hassadim kan een mens helemaal niet spreken over liefde, omdat hij denkt vanuit zijn eigen verlangens, maar niet vanuit de verlangens van de ander. Hoe kunnen we het dan liefde noemen?

We spreken van liefde, als ik het verlangen van de ander ervaar als dat van mijzelf, als ik wil wat de ander verlangt. Ik wil het zelfs nog meer voor die ander dan ik het voor mezelf zou willen. De afstand tussen ons maakt mijn lijden alleen maar groter, want het ontbreekt die ander aan vervulling en ik wil zijn verlangen nog meer vervullen. De afstand tussen ons wordt een versterker van mijn inlevingsvermogen in de ander.

Deze gesteldheid ontstaat vanzelf, automatisch: op die manier denk ik, zo neem ik verlangens waar. En dit is de redding, het wonder. En over wat voor liefde spreken we tot dat moment? Als ik liefheb draag ik zorg voor de verlangens van de ander, boven mijn eigen afwijzing en tegenstrijdigheid uit. Ik ontdek mijn egoïsme en ik werk in de middellijn, dat is liefde.

Immers, mijn ziel is buiten mij.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/15/2011, “Introduction to TES”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Liefde - Geen reacties→

Vraag: Wat betekent: voortgaan op het pad van geven?

Antwoord: Als het het Doel van de schepping is om vreugde brengen aan de schepselen en de Schepper een positieve Kracht is, die goed doet en alleen dit de essentie van Zijn handelwijze naar ons is, waarom moeten we dan tot Hem bidden om goed te zijn voor ons?

Iedereen schreeuwt naar de Schepper: “Doe iets goeds voor ons!” Dat is belachelijk! Waarom zou ik een vriendelijk mens smeken om vriendelijk voor me te zijn? Hij doet al goed, Hij kan niet anders dan goed doen. Over de Schepper staat geschreven dat Hij even goed is voor de goeden als de kwaden. Hij verandert Zijn houding nooit, zoals er staat geschreven: ‘Ik heb mijn HaVaYah niet veranderd’ en ‘ het Licht is aanwezig in absolute rust’.

Hieruit blijkt dat het geen zin heeft om Hem te vragen om iets goeds. Maar, alle gebeden, alle verzoeken en de psalmen zijn geschreven door Kabbalisten, door mensen die in de spirituele wereld leven. Waarom baden ze dan: “Help mij, red mij, doe dit voor mij?”

Dit zijn smeekbeden om het verlangen: “Help mij om mijn waarneming te corrigeren!” te vormen. Dit wordt: ‘het werk van de Schepper’ genoemd, hoewel  geven aan ons voor de Schepper geen werk is, het brengt Hem vreugde.

Mijn werk bestaat eruit om te vragen om het juiste verlangen, de juiste kli (vat) en het is Zijn werk om deze kli te scheppen. Met andere woorden: het is een vraag om gereed te zijn om de vervulling te kunnen aannemen, waarmee wij gehechtheid aan Hem bereiken, het is geen vraag om een aangename verandering.

Het woord ‘gebed’ betekent ‘zelfbeoordeling’. Het is het verzoek van het schepsel om veranderd te worden. Als ik vraag: “Waarom heeft U mij verlaten?”, heeft Hij mij dan werkelijk verlaten? Of zeg ik dit alleen met betrekking tot mijn eigen perceptie, waardoor ik het gevoel heb, dat Hij mij heeft verlaten en ik me dat realiseer? Eigenlijk vraag ik Hem om mijn waarneming te veranderen, zodat ik kan voelen dat Hij mij niet verlaten heeft of ver van mij weg was.

Een gebed is een vraag om de correctie van onze verlangens en dit heet: werk voor de Schepper. Het gaat niet om de vervulling zelf.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 1/15/12, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Intentie, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Wat is een ‘goed teken’ dat we moeten bereiken tijdens de studie, en hoe kunnen we dat controleren?

Antwoord: Een ‘goed teken’ tijdens de studie is het bereiken van geven: ‘Lishma’. En natuurlijk moeten we daarvoor zorgen, zodat we geen tijd verspillen. Niemand heeft van tevoren de garantie dat hij succes zal bereiken.

Natuurlijk is het wel zo, dat elk werk telt en aan het einde resultaat oplevert. In dit verband is disseminatie (verspreiding) het belangrijkste. Dat komt omdat werken aan disseminatie ongetwijfeld tot een positief resultaat leidt. Het maakt niet uit wat het is, het staat al op je rekening – je hebt het gedaan!

We zijn zelfs niet in staat om te beoordelen wat disseminatie eigenlijk is. Het is 100% geven! Het feit dat je nog geen spiritualiteit bereikt hebt, terwijl je dit wel doet, kan in je voordeel zijn. Het maakt je tot een ‘trouwe dienaar’ van de Schepper, die geen beloning ontvangt van zijn Meester, maar alleen Zijn verlangen uitvoert.

Maar dan zeg je: “Ja maar, ik wil een beloning hebben – laat het me zien en voelen!” Dit kan echter al je inspanningen voor disseminatie teniet doen. Je onthult de naam van de Schepper aan de wereld en je wilt, dat iedereen de volledige verlossing bereikt, het einde van de correctie, zoals het Plan is. En je ontvangt geen enkele beloning voor jezelf – en dat is zo mooi!

Misschien moet je het hiermee juist eens zijn, met je hele hart en ziel en niets anders willen!? Juist dan zou je misschien wel kunnen gaan ontvangen …

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 1/5/12, Talmud Eser Sefirot

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie - Geen reacties→

Vraag: Waarom schrijft Baal HaSulam in zijn ‘Introductie tot de Studie van de Tien Sefirot’ over het verboden deel in de wijsheid van Kabbalah: dat Kabbalisten kunnen onthullen wat tot de ‘Smaken van de Torah’ behoort, maar dat zij het deel dat tot de eerste drie Sefirot behoort, tot het ‘hoofd van de Partzuf’, niet kunnen ontsluiten?

Antwoord: Zelfs als Kabbalisten spreken over iets dat ‘verboden’ is, kunnen we er niets van begrijpen. Het is hetzelfde als wanneer je over van alles praat in de nabijheid van een baby, je hoeft niet voorzichtig te zijn, want het kind zal er niets van horen of begrijpen. De woorden die hij hoort kan hij niet met elkaar verbinden tot iets van betekenis. Als wij Het Boek de Zohar lezen is het net zo, de losse woorden zijn begrijpelijk, maar samen vormen ze voor ons onbegrijpelijke zinnen.

‘De geheimen van de Torah’ bestaan niet uit informatie die zorgvuldig voor ons verborgen wordt gehouden. Onze hersenen kunnen het eenvoudig niet bevatten, ze bevinden zich nu op het gewone, dierlijke niveau. Voor ons blijft het dus geheim, en zo is dat met de hele werkelijkheid. Maar het is allemaal binnen je bereik, kijk maar! Zie je er iets van? Wie kun je het kwalijk nemen dat de middelen om dit waar te nemen niet tot je beschikking staan? Ontwikkel ze en je zult de werkelijkheid zien. Zo is het ook met de ‘geheimen van de Torah’.

In de ‘Studie van de Tien Sefirot’ bestuderen we wat tot het hoofd van de wereld Atzilut behoort, het hoofd van Arich Anpin en we weten dat daar de delen van RADLA (Reish delo Eiyada) zijn, delen van de ‘hersenen’ ervan (Mocha de Avirah, Kruma de Avirah) die voor ons in het Hoge Licht verborgen zijn. Maar we bestuderen alles wat tot de ‘smaken van de Torah’ behoort, maar niet de ‘geheimen’ in dit systeem. Het verschil daartussen is, dat de ‘smaken’ betrekking hebben op de gedachten van het schepsel en de ‘geheimen van de Torah’ hebben betrekking op de gedachten van de Schepper.

Het zou niet nodig zijn om dit te noemen, als er geen mensen waren die beweren dat het verboden is om de wijsheid van Kabbalah te bestuderen, omdat het een geheim is. Het gaat niet over geheimen, integendeel, de wijsheid van Kabbalah onthult ons de werkelijkheid! En niet zoiets als ‘verboden geheimen’. Om de geheimen te ontdekken moet je ze zelf bereiken door je kelim (vaten) voor te bereiden, je verlangens, je kelim van waarneming. Als je alle verlangens die tot de zeven lagere Sefirot (ZAT) behoren voorbereidt, tot de volledige hoogte van de spirituele ladder, begin je het bovenste gedeelte (GAR) te ontdekken. Je zult rijp zijn voor deze onthulling en dit geheim zelf ontdekken.

Ieder niveau van de 125 niveaus is in twee delen verdeeld: het hogere en het lagere (GAR en ZAT). Het lagere deel van elk niveau kan bereikt worden, het getuigt van grote kracht als een mens dit bereikt, omdat hij dan ontdekt dat de daden van de Schepper goed en goedgunstig zijn. Het Licht dat zich kleedt in het hoofd van het lichaam van de spirituele Partzuf wordt ‘smaken’ genoemd, zoals er geschreven staat: ‘Proef en zie dat de Schepper goed is’.

Het bovenste deel, het hoofd van dat niveau, ontdekken we echter nog niet. Het is mogelijk het te ontdekken, nadat het lagere deel, het ‘lichaam’ ervan, gecorrigeerd is. Voorlopig is zelfs het hoofd van het laagste niveau, Malchut de Assiya, nog geheim. We kunnen over alles spreken dat tot de ‘lichamen’ behoort, over alles dat tot het schepsel behoort, tot zijn werk en zijn correctie, maar het is ‘verboden’ om over de ‘geheimen’ te spreken, over de hoofden van alle niveaus, we kunnen er helemaal niet over kunnen spreken, omdat we ze nu niet kunnen bereiken en we zouden er alleen maar door in verwarring raken. Dan zouden we over een gebied gaan spreken dat we niet kunnen waarnemen. In onze hersenen zijn geen cellen aanwezig en geen kanalen die deze hogere dimensie kunnen waarnemen. Maar langzamerhand ontwikkelen we ons en komen we dichterbij deze waarneming.

‘Het geheim niet onthullen’ betekent: ‘geen obstakel voor een blind mens neerleggen’, maar hem geleidelijk aan laten ontwikkelen, totdat hij ziende wordt. Zoals we kinderen onderwijzen en hen de tijd geven om zich te ontwikkelen, moeten ook wij ons ontwikkelen.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 1/10/12, “The Study of the Ten Sefirot”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Kabbalah Studie, Thora, Waarneming, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Dit weekend houden we een ‘stille zaterdag’. Hoe moeten we ons die stilte voorstellen?

Antwoord: Het gebruik om in stilte te zijn kwam door Kabbalisten in de wereld. Het wordt als een oefening toegepast op diverse terreinen die niet tot ons pad behoren, in het algemeen op het gebied van psychologie.

Als een mens iets nieuws wil begrijpen, zijn aandacht wil richten op iets nieuws, heeft hij afzondering nodig. Hij kan zich van iedereen afzonderen door naar een plek te gaan, waar hij fysiek alleen is. Ik kan ook de stilte in mezelf vinden, waar ik een bepaalde ruimte vind en me daar verberg voor de ogen van anderen, hoewel ik fysiek door veel mensen omgeven ben. Dit alles is afhankelijk van de niveaus van een mens.

Wij willen een dergelijke oefening doen, een ‘stille verbintenis’, waarbij we zo min mogelijk spreken. Er bestaan speciale perioden, waarin mensen de Torah meer bestuderen, zich intenser verdiepen in de stof en verschillende manieren van vasten toepassen. Deze methoden halen een mens uit het ritme waaraan hij gewend is, uit de routine en helpen hem om op een wat andere manier naar de wereld en zichzelf te kijken. Hij kan zich daardoor innerlijk concentreren, focussen.

Een ‘stille zaterdag’ betekent niet, dat niemand zijn mond opendoet. Maar als we praten, praten we alleen over de studie en over wat dat inhoudt. En we spreken niet meer dan nodig is. Als het niet nodig is, denken we over dezelfde vragen na, in plaats van erover te praten. Woorden leggen de ziel van een mens bloot, zij onthullen de diepste geheimen van zijn hart. Daarom moeten we niet spreken, tenzij het ten dienste staat van correctie.

Zo zullen we de komende zaterdag doorbrengen. Alle lessen en maaltijden vinden plaats volgens het gebruikelijke schema. Een ieder beperkt zich zoveel hij kan wat spreken betreft en richt zich alleen op denken.

Concentratie op gedachten, innerlijke concentratie, heeft een veel groter effect op de wereld dan woorden. Denken is een veel grotere kracht dan spreken. Het is de hoogste kracht in een mens en daarom de meest effectieve in het alomvattende systeem van de werkelijkheid. Het is het eerste woord van de reeks: ‘denken, spreken, handelen’.

Daarom hopen we, dat we een hoger niveau van geven zullen bereiken door onze gesprekken tot een minimum te beperken.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/11/12, “The Freedom”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

Vraag: Het idee van zelfontplooiing is niet opvallend genoeg in onze boodschap. Wanneer iemand iets hoort over verbinding, is hij bang om zijn ‘ik’ te verliezen. …

Antwoord: Integendeel, vandaag de dag zijn mensen verslaafd aan de moderne, destructieve omgeving en tegen deze achtergrond bieden wij heel zinnige dingen: laten we werken vanuit de persoonlijke capaciteiten van ieder mens en iedereen van de normale basisbehoeften voorzien. Dan hoeven we onze middelen niet te verspillen aan oorlogen, conflicten en kredietbubbels. Daarnaast zullen we eindelijk wat vrije tijd hebben.

Hier ligt inderdaad een probleem: wat gaan we doen met de vrije tijd die we opeens zullen hebben? Hoe zullen we onszelf vervullen?

Maar wacht even, hoe vervullen we onszelf nu eigenlijk? Op het werk, waar we ongeveer tien uur per dag zwoegen voor de baas? Als iemand vrije tijd heeft, zal hij eindelijk juist zichzelf kunnen ontplooien en de mens in zichzelf kunnen vervullen.

Vandaag de dag weten we, vanwege de vervormde gewoonten die we hebben aangenomen, niet wat we met onze vrije tijd moeten beginnen. We zijn gewoon als robots geprogrammeerd: nadat we urenlang achter de computer hebben gezeten, komen we thuis en …… gaan we weer achter een andere computer zitten. Kijk eens hoe listig de maatschappij het programma van de slavernij in ons heeft geïnjecteerd. Ik eet wat iedereen eet, ik slaap als iedereen slaapt, ik doe wat iedereen doet, en dit is … mijn ‘vrije’ leven.

Denk je, dat er geen leven is zonder de egoïstische verlangens te vervullen? Hoe kun je ‘s morgens opstaan zonder weer genot na te jagen?

En wie zei je, dat je dat niet zou kunnen doen in de nieuwe samenleving? Ga je gang, doe wat je wilt, gebruik alleen je ego niet.

Wat kunnen we nog doen, als we begrijpen, dat het ego destructief is en dat het ons naar vernietiging leidt, naar conflicten? Het enige wat ons rest, is dat in balans te brengen.

Vandaag brandt het verlangen op een verkeerde manier in je. Je staat ’s morgens op en je denkt erover na hoe je anderen kunt manipuleren, hoe je ze in jouw voordeel kunt gebruiken. Maar je kunt je verlangen op een andere manier gebruiken, zonder iemand te schaden. Als je niet van plan bent om anderen schade te berokkenen, als je positief denkt, is het geen egoïsme meer, zoals nu.

Hier komen we bij de communistische zienswijze. De Sovjet-Unie bezorgde het communisme een slechte naam: ze gebruikten het als een dekmantel voor hun mislukte pogingen om een nieuwe samenleving op te bouwen. Het communisme biedt, in zijn ware betekenis, nog steeds de beste en meest geavanceerde, sociale structuur.

“Maar wat ga ik dan doen met mijn communistische vrijheid,” vraag je je af. “Wat ga ik tien uur per dag doen?” Hiermee geef je al aan, dat je nu een slaaf bent. Want alleen een slaaf weet niet wat hij moet doen, als zijn meester het hem niet vertelt.

We willen eigenlijk, dat je al die vrije tijd zult hebben om de menselijke vorm in je te kunnen creëren. En dan zeg je: “Dat wil ik niet! Wat is dat, zelfontplooiing? Ik begrijp het als je me vertelt, dat ik ’s morgens naar mijn werk moet rennen” …. En zo gaat de draaimolen van de werkdagen en de avonden voor het computerscherm maar door, totdat het leven voorbij is. Het is duidelijk. Je bent gewend geraakt aan deze slavernij.

Maar een vrije samenleving zal je juist vrije tijd geven en tegen je zeggen: ” Geef je lichaam alles wat het nodig heeft en ontwikkel verder de mens in je.”

De term ‘mens’ betekent: liefde voor anderen, en daar wil je in jezelf niet aan werken. Alle tijd die je daaraan zou kunnen besteden, besteed je nu aan de vernietiging van de wereld. Buiten onze basisbehoeften om, besteden we immers het grootste deel van ons inkomen aan munitie en ander destructief ‘speelgoed’.

Marx, de grondlegger van het communisme, begreep dit. Hij was een groot geleerde en econoom, en hij had een grondig inzicht in het systeem. Wij begrijpen hem helaas niet.

Uiteindelijk zal echter zelfs het slechte voorbeeld van de Sovjet-Unie ons helpen het goede ervan in te zien. Mensen beginnen nu te begrijpen, dat het hele verhaal van de ‘overwinning van het kapitalisme’ verre van eenvoudig is.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/2/12, “The Freedom”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Maatschappij - Geen reacties→

Vraag: Wat is liefde van vrienden in het internettijdperk?

 Antwoord: Het internet is een prachtig middel. Werkelijk, wat belet mij om onder de indruk te raken wanneer ik je zie en hoor via het virtuele netwerk? Op wat voor andere manier kan je laten weten dat je onder de indruk bent dan door horen en zien? Moet ik je ruiken, of zijn ogen en oren genoeg? Ik kan werkelijk tot tranen toe worden ontroerd, door alleen iets te horen, zonder het te zien. Het hangt allemaal van mijn vermogen af om contact te gebruiken om ontroerd te raken.

 Mensen die bijvoorbeeld naar de Conventie keken die we in de Arava woestijn hebben gehouden, voelden dat daar iets belangrijks plaatsvond. Daardoor kwamen ze later naar de Conventie in Tel Aviv, en sommigen bleven daardoor zelfs verscheidene weken hier. Dit is allemaal dankzij de vooruitgang die we in de Arava bereikt hebben.

Ik zie dat het werkt. Als we onze intentie kunnen verhogen, onze verbinding, ons verlangen, onze gerichte hunkering naar het Doel, zoals toen, kan een mens, waar hij ook is, door dat vuur aangestoken worden. Zonder enige twijfel.

We hebben vrienden in Europa en zelfs in Amerika, die ons vragen om hen te laten weten wanneer we van plan zijn om er opnieuw op uit te gaan, zodat ze hun vlucht kunnen boeken. Ik denk niet dat ze moeten komen. Als ze blijven waar ze zijn, voor het computerscherm en ze bezorgd zijn dat ze geen enkel moment zullen missen, is dat veel beter dan dat ze hier zouden zijn en bepaalde kansen zouden missen, zonder dat zelfs te merken. Iemand die niet naar de grote Conventie wilde komen, maar onder de indruk was van onze vooruitgang in de woestijn en daardoor toch ging, profiteerde daar meer van dan wie dan ook. Omdat hij een sterke spirituele lading ontving.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 12/26/2011, “The Freedom”

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Internet - Geen reacties→

Vraag: De correctie moet in ons innerlijk plaatsvinden, waarom doen we dan al die uiterlijke activiteiten in de hoop, dat we daardoor innerlijk veranderen?

Antwoord: Hierin ligt nu precies het verschil: we willen uiterlijke activiteiten gebruiken (die door de Kabbalisten zijn aangeraden) om het beslissende punt te bereiken waar we om het Corrigerende Licht gaan vragen, omdat we gaan begrijpen dat we alleen geholpen kunnen worden door de Schepper. Dit is het punt dat we zo snel mogelijk moeten bereiken.

De meest effectieve manier om er zeker van te worden, dat een mens niets alleen kan en om ook het gebrek aan verlangen te ontdekken, bestaat eruit om te proberen deel te worden van een groep. Dan zul je snel ontdekken dat je geen cent waard bent, je kan jezelf niet overwinnen, je duwt je vrienden van je af en daarover voel je trots, en zo verberg je de waarheid voor jezelf. Probeer van een afstand naar jezelf te kijken, dan zie je hoe je op allerlei manieren probeert om innerlijk contact met de groep te vermijden.

Maar als je je tegelijkertijd verbonden voelt met je vrienden, voel je dat het zo niet door kan gaan! Je moet bij hen zijn, in ieder geval om de spirituele wereld te ontdekken vanuit egoïstische intenties. Maar je kunt niet dichter bij hen komen, wat moet je dan beginnen? Dan begin je te roepen, zodat je omgeving en het Licht je zullen beïnvloeden, hoe meer hoe beter! Dit vraag je vanuit egoïsme, honderd procent voor jezelf, Lo Lishma.

Het Licht blijft aan je werken, soms meer, soms minder, het brengt je in andere situaties en je gaat de nabijheid van de groep, de verbinding en je ontwikkeling waarderen. Je gaat merken dat er een verband bestaat tussen je staten van enthousiasme en de verbinding met de vrienden.

Je kijkt naar gedeelten van de conventie en je voelt heel veel. Omdat je al openheid hebt ontwikkeld, voelt dit als iets dat dichtbij je staat, je doet er je best voor en je kunt begrijpen waardoor al deze mensen aangetrokken worden. Je voelt hun hart. Misschien is ieders persoonlijke verlangen klein, maar samen komen ze tot een enorme kracht waarvan ieder onder de indruk is.

Uit alles wat er gedaan wordt trekken we twee conclusies. Ten eerste wil ik de spirituele wereld echt ontdekken: Geef het mij! Ik wil het vanuit egoïsme, wie wil deze hel niet inruilen voor het hemelse paradijs? Ten tweede begrijp ik, dat ik dit zonder verbinding met mijn vrienden niet kan bereiken, in die verbinding kan ik ontdekken waar ik zo naar verlang.

De schat is op die onbereikbare plek verborgen die ik zo haat. Wat moet ik nu beginnen? Ik moet de kerker in, bij de ingang ligt een leeuw en op de bodem staat een schatkist. Ik kan deze leeuw niet vermijden!

Maar deze schat betekent alles voor mij! Hoe versla ik de leeuw? Ik kom dichterbij, hij staat op het punt om me aan te vallen en op te eten. Hij kan niet losbreken uit zijn ketenen, anders zou hij me al verslonden hebben.

Maar als ik hem nader, staat hij plotseling op en brengt hij me rechtstreeks naar de schatkist …

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 12/25/11, “The Study of the Ten Sefirot”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Filed under: Uncategorized - Geen reacties→