Vraag: De correctie moet in ons innerlijk plaatsvinden, waarom doen we dan al die uiterlijke activiteiten in de hoop, dat we daardoor innerlijk veranderen?

Antwoord: Hierin ligt nu precies het verschil: we willen uiterlijke activiteiten gebruiken (die door de Kabbalisten zijn aangeraden) om het beslissende punt te bereiken waar we om het Corrigerende Licht gaan vragen, omdat we gaan begrijpen dat we alleen geholpen kunnen worden door de Schepper. Dit is het punt dat we zo snel mogelijk moeten bereiken.

De meest effectieve manier om er zeker van te worden, dat een mens niets alleen kan en om ook het gebrek aan verlangen te ontdekken, bestaat eruit om te proberen deel te worden van een groep. Dan zul je snel ontdekken dat je geen cent waard bent, je kan jezelf niet overwinnen, je duwt je vrienden van je af en daarover voel je trots, en zo verberg je de waarheid voor jezelf. Probeer van een afstand naar jezelf te kijken, dan zie je hoe je op allerlei manieren probeert om innerlijk contact met de groep te vermijden.

Maar als je je tegelijkertijd verbonden voelt met je vrienden, voel je dat het zo niet door kan gaan! Je moet bij hen zijn, in ieder geval om de spirituele wereld te ontdekken vanuit egoïstische intenties. Maar je kunt niet dichter bij hen komen, wat moet je dan beginnen? Dan begin je te roepen, zodat je omgeving en het Licht je zullen beïnvloeden, hoe meer hoe beter! Dit vraag je vanuit egoïsme, honderd procent voor jezelf, Lo Lishma.

Het Licht blijft aan je werken, soms meer, soms minder, het brengt je in andere situaties en je gaat de nabijheid van de groep, de verbinding en je ontwikkeling waarderen. Je gaat merken dat er een verband bestaat tussen je staten van enthousiasme en de verbinding met de vrienden.

Je kijkt naar gedeelten van de conventie en je voelt heel veel. Omdat je al openheid hebt ontwikkeld, voelt dit als iets dat dichtbij je staat, je doet er je best voor en je kunt begrijpen waardoor al deze mensen aangetrokken worden. Je voelt hun hart. Misschien is ieders persoonlijke verlangen klein, maar samen komen ze tot een enorme kracht waarvan ieder onder de indruk is.

Uit alles wat er gedaan wordt trekken we twee conclusies. Ten eerste wil ik de spirituele wereld echt ontdekken: Geef het mij! Ik wil het vanuit egoïsme, wie wil deze hel niet inruilen voor het hemelse paradijs? Ten tweede begrijp ik, dat ik dit zonder verbinding met mijn vrienden niet kan bereiken, in die verbinding kan ik ontdekken waar ik zo naar verlang.

De schat is op die onbereikbare plek verborgen die ik zo haat. Wat moet ik nu beginnen? Ik moet de kerker in, bij de ingang ligt een leeuw en op de bodem staat een schatkist. Ik kan deze leeuw niet vermijden!

Maar deze schat betekent alles voor mij! Hoe versla ik de leeuw? Ik kom dichterbij, hij staat op het punt om me aan te vallen en op te eten. Hij kan niet losbreken uit zijn ketenen, anders zou hij me al verslonden hebben.

Maar als ik hem nader, staat hij plotseling op en brengt hij me rechtstreeks naar de schatkist …

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 12/25/11, “The Study of the Ten Sefirot”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk | Add Comment/Ask Question→